เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๑ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๕๒

เรื่องศรัทธาพ่อกับแม่เสมอกัน

       (ขอให้หลวงตาอายุยืน ๑๕๐ ปี) โอ๋ย มันน้อยไป ตั้งแต่เดี๋ยวนี้มันก็พอแล้วละ ๑๕๐-๑๖๐ อะไร เดี๋ยวนี้มันก็โซซัดโซเซแล้ว ถ้าธรรมดาแล้วไปเสียเลยแหละเรา ถ้าธรรมดาแล้วไปเลย ดูตัวเองทุกอย่างแล้วไปเลย ถ้าธรรมดาแล้วไปเลย เพราะเตรียมพร้อมไว้แล้วเต็มทุกสิ่งทุกอย่าง เต็มเหนี่ยวทุกอย่าง ไม่มีอะไรบกพร่องเราพูดตรงๆ ในความเป็นอยู่ของเราและความตายไปของเรา ก้าวหน้าก็ไม่ก้าว ถอยหลังไม่ถอย อยู่ปัจจุบัน ปัจจุบันก็เต็มแล้วทุกอย่าง ไม่สงสัยแล้วทุกอย่าง พูดตรงๆ อย่างนี้ละเรา หายสงสัยแล้ว การสร้างความดีอย่างนี้ละ สร้างมาตั้งแต่นู้นตั้งแต่ไปเข้าวัดทีแรก เราก็ยังไม่ลืม

พ่ออยากให้บวช น้ำตาร่วง...พ่อ พอน้ำตาร่วงเท่านั้นละสะดุดปึ๋งเลยเชียว น้ำตาพ่อร่วงไม่ใช่เล่นๆ หนักมากน้ำตา เอาไปคิดอยู่สามวันเลยน้ำตาพ่อ วันที่สามจบลงแล้วก็มาบอกกับแม่ เอา จะบวชละ แต่อยากสึกเมื่อไรก็ได้นะ ใครมาห้ามไม่ได้ ถ้าห้ามไม่บวช โอ๋ย จะสึกต่อหน้าคนมากๆ แม่ก็ไม่ว่า แม่อยากเห็นผ้าเหลืองในเวลาบวช แม่ฉลาดกว่าลูกใช่ไหม ใครจะไปสึกต่อหน้าคนไปบวช อุปัชฌาย์ก็ยังไม่กลับ มาสึกต่อหน้าใครจะทำได้ แม่ฉลาดกว่าลูก ก็เลยบวช

อายุพรรษาได้ ๗-๘ พรรษาหรือไง ๑๑ พรรษาพ่อเสีย ๘ พรรษาเที่ยวมาบ้าน พ่อมียิ้มๆ นะพ่อ เออ ไม่อยากสึกเหรอ แม่ไม่เคยถามนะ พ่อน้ำตาร่วงเสียใจอยากให้ลูกบวช ทีนี้เวลาบวชเข้าจริงๆ แล้วมันได้เท่าไร ๘ พรรษา ๙ พรรษา แล้วไม่อยากสึกเหรอ ยิ้มๆ เราเลยไม่ตอบ เฉยเลยจนกระทั่งป่านนี้ อยากบวช เรื่องศรัทธาพ่อกับแม่เสมอกัน ไม่มีใครยิ่งหย่อนกว่าใคร เราเป็นลูกเราไม่ต้องติ ยิ่งว่าทำบุญด้วยแล้วถึงไหนถึงกันเลยพ่อกับแม่ ไม่มีที่ว่าค้านกันไม่มีเลย ว่าอะไรเท่าไรเท่านั้นถึงกันเลยๆ ศรัทธามีเสมอกัน

เรา ๑๑ พรรษามั้งพ่อเสีย พรรษาที่ ๑๑ เรามาทำบุญหาพ่อ พรรษาที่ ๑๑ พ่อเสีย พ่อเสียกระเทือนไปถึงที่เราจำพรรษาปีนั้นอำเภอศรีสงคราม เราจำพรรษาที่นั่นสามองค์ ตอนเช้าราวตี ๔ ตี ๕ นั่งภาวนาอยู่นะ เห็นอาน้องพ่อละถือซองจดหมายยื่นเข้ามา อะไร ผู้ส่งจดหมายไม่ตอบ ยื่นให้เรา พอว่าอะไรเท่านั้นก็รู้กันทันที รับกัน พ่อเสียแล้ว พอมาอ่านจดหมายก็เป็นจริงๆ เสีย ได้บอกหมู่เพื่อนไว้ตอนที่มาบอกในจดหมายนั้นเราบอกว่าพ่อเสียแล้ว พอได้รับจดหมายปั๊บพ่อเสียแล้วบอก พออ่านจดหมายแล้วก็พูดให้หมู่เพื่อนฟัง ปรากฏเมื่อเช้านี้ว่าพ่อเสียแล้วนะคอยดู ประมาณสักอาทิตย์ก็คงจดหมายจะมาถึง ให้จดจำเอาไว้ เมื่อเช้านี้อาน้องพ่อละเอาจดหมายมายื่นให้ พอจดหมายยื่นเข้ามาปั๊บทางนี้ก็รู้รับกันปั๊บว่าพ่อเสียแล้ว เสียวันนั้นจริงๆ เสียคืนนั้น พ่อเสียก็รู้ เลยบอกหมู่เพื่อนว่าคอยจำไว้นะ สักกี่วันจดหมายจะมา ในจดหมายเขาไม่ได้ว่าอะไรแต่มันรู้รับกันว่าพ่อเสียแล้ว ก็พอดีพ่อเสียจริงๆ วันนั้นแหละ

พ่อนี่ทางศรัทธากับแม่เท่ากัน ไม่มีใครยิ่งหย่อนกว่ากัน เรื่องศรัทธายกให้ทั้งสองเลย ไม่มีใครขัดกันละ การทำบุญให้ทานถึงไหนถึงกันเลย แต่แม่นี่ได้ใกล้ชิดกับเรา  ตอนที่เรามาอยู่ที่นี่สอนแม่จนหายสงสัย แม่บอกว่าแม่หายสงสัย แม่ไม่สงสัยว่าอย่างนั้นเลยนะ เราก็ทราบทันทีในขณะนั้น ส่วนพ่อเลยไม่ได้สั่งสอนอะไร เรากำลังเร่งความเพียรอยู่ในป่าตอน ๑๑ พรรษาอยู่ศรีสงคราม นั่นละพ่อเสียปีนั้น แม่ภายหลัง แต่แม่รู้สึกว่าดี ได้รับการอบรมจากเราหายสงสัย เอาละที่นี่ให้พร

รับชมรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

และทางสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน FM 103.25 MHz

พร้อมเครือข่ายทั่วประเทศ