เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๒๒ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๕๒

ความพอใจเขาเต็มที่

       (คณะนายทหารกรมทหารราบที่ ๑๑ รักษาพระองค์ ที่ไปปฏิบัติราชการที่อำเภอรือเสาะ จ.นราธิวาส กราบถวายเช็ค ๒,๐๐๐ บาท หลวงตาให้เขาทำหน้าที่รักษาชาติปลอดภัยด้วยครับ) นราธิวาสเราได้ไปหนเดียวนะ ทางกระทรวงเขานิมนต์ไป ไปเฉพาะองค์ๆ องค์ไหนที่มีชื่อเสียงเขาก็ไปนิมนต์ เพราะเป็นเรื่องของกระทรวงเอง ในงานอะไรน้าที่นราธิวาส (ที่ไปเจอนายตำรวจตรวจคนเข้าเมืองที่มาใส่บาตร บอกว่าพระองค์นี้แปลก บอกลูกสาวอยากใส่บาตร) พันโทอะไรนะลืมเสีย ที่สำคัญคือธรรมดามอบภาระให้ลูกสาวเลย ลูกสาวเขาใส่บาตรเรียบร้อยแล้ว รับประทานอาหารอะไรแล้วเขาก็ไปโรงเรียนๆ พ่อไม่ต้องมากังวลใส่บาตร เขาก็ทำเป็นประจำ

         พอตกค่ำกลางคืนนั่นละ เช้าก็จะใส่บาตรละ ไปเรียกลูกมาว่าวันพรุ่งนี้พ่อจะใส่บาตร คอยพ่อหน่อยนะ ถึงเวลาแล้วมาบอกพ่อ พ่ออยากใส่บาตรเป็นกำลังวันนี้ ถึงเวลาก็ไป เราพักอยู่ที่วัดประชาภิรมย์ ทางกระทรวงเขานิมนต์ไป เขาหาเอาตั้งแต่องค์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังในงานเขากง เป็นงานของกระทรวงเอง นิมนต์จังหวัดละองค์สององค์ ทางด้านนี้ก็มีเรา เขามีห้องเป็นห้องๆ ติดป้ายเอาไว้ห้องของอาจารย์ไหนๆ อยู่จังหวัดอะไรๆ พออ่านมันก็รู้เอง รู้ทั้งชื่อ รู้ทั้งที่อยู่จังหวัด

         แต่ละห้องๆ ของอาจารย์ที่เขานิมนต์ไปเขามีเจ้าหน้าที่ประจำๆ พอตื่นเช้าพอสมควรแล้วเขาจะยกสำรับมาวางตามห้องๆ ที่ครูบาอาจารย์ที่เขานิมนต์อยู่ที่ไหนพักที่ไหน เราก็ถูกคนหนึ่ง เราไปแต่เราไม่ได้ทำตามใครนี่ เราทำตามธรรมของเรา ตอนเช้าเขาก็เอาสำรับมาวาง วางก็วางไว้อย่างนั้นละ เขาก็รักษาของเขาเอง คือเขามีเจ้าหน้าที่ประจำอาจารย์แต่ละองค์ๆ มาเขาก็เอาสำรับมาวางไว้ เราก็ออกบิณฑบาต พระเหล่านั้นพอออกมาท่านก็ฉันๆ แต่เราไม่ฉัน ออกมาได้เวลาก็บิณฑบาต อยู่วัดประชาภิรมย์

       ทีนี้พ่อของเด็กคนที่เขาใส่บาตรเป็นประจำบอกลูก มีแปลกๆ อยู่นะ บอกลูกเลยว่าวันพรุ่งนี้ถึงเวลาให้มาบอกพ่อด้วย พ่ออยากใส่บาตรเป็นกำลัง วันพรุ่งนี้ละพ่อจะใส่บาตร ให้มาบอกพ่อ พอถึงเวลาก็บอก เราพักอยู่วัดประชาภิรมย์ ได้เวลาเราก็ไปบิณฑบาต เข้าไปบิณฑบาต เขาก็สั่งลูกเขาไว้ เขาไม่นิยมว่าเป็นพระองค์ไหน แต่ว่าหมายถึงว่าเขาอยากใส่บาตร เราก็ไปองค์เดียวเรา เขานิมนต์เป็นองค์ๆ มาเราก็ไปพัก เราไปองค์เดียวเรา ถึงเวลาเราก็ออกบิณฑบาตไปเรื่อยๆ

         พ่อกับลูกเขารอใส่บาตรวันนั้น เขาอยากใส่บาตรเป็นกำลังวันนี้ ให้ทางลูกสาวถึงเวลามาบอกพ่อ พ่อจะใส่บาตรด้วย เรื่องราวมันเป็นอย่างไรบ้างลืมแล้วละ (เขาอยากใส่บาตร หลวงตาเดินบิณฑบาตมา แต่ลักษณะท่าทางหลวงตาไม่เหมือนพระท้องถิ่นนั้น พ่อมองดูแล้วเห็นแปลกหูแปลกตา ก็เลยบอกลูกสาวว่าพระองค์นี้ดูแล้วน่าเลื่อมใส) น่าเลื่อมใส เขาก็บอกลูกเขาโดยลำดับ ดูซิลูก พระองค์นี้เดินบิณฑบาตไม่เหมือนพระทั้งหลายนะ ดูลักษณะท่าทางการมานี้รู้สึกว่าเรียบร้อยสวยงามทุกอย่าง แล้วเขากระซิบลูกเขาเรื่อยๆ เราก็เดินมาองค์เดียว เขาบอกลูกให้ดูพระองค์นี้

         มาจนกระทั่งถึงที่ที่เขาจัดไว้ พอพระมาเขาก็ใส่บาตรๆ เป็นประจำ เราเข้าไปเขาก็ใส่บาตรทั้งพ่อทั้งลูก ใส่บาตรแล้วเราจะขยับออก เขาก็รีบปุ๊บใส่อีก พอใส่ครั้งที่สองเราถอยออก เดี๋ยวๆ เขาว่าอย่างนั้นนะ เดี๋ยวขอใส่อีก เอาไว้สำหรับองค์อื่นบ้าง  เราว่าอย่างนั้น ท่านมาบิณฑบาตเหมือนกัน เขาก็ถามท่านอยู่วัดไหน คือเขาดูตั้งแต่เดินมานู้นแหละ บอกว่าดูพระองค์นี้เดินบิณฑบาตสง่างามมาก ความสำรวมพอดิบพอดีทุกอย่าง เขากระซิบลูกเขาดู เราก็เดินมาองค์เดียวเรา

         เขาไม่รู้ว่าเป็นเรา คือนี้เขามาหาเราหลายหนแล้ว ถ้ามาหน้าแล้งก็ติดทรายรถเข้าไม่ได้ หน้าฝนก็ติดโคลนรถเข้าไม่ได้ เขาอยู่หนองคาย เขามาเป็น ต.ม.อยู่หนองคาย ไปเยี่ยมมาทีไรไม่สำเร็จสักที จนกระทั่งย้ายไปถึงอุบลนู่นน่ะ แล้วก็ย้ายมาทางนี้อีก เรียกว่าหมดหวังละที่นี่ ยิ่งไกลยิ่งหมดหวัง ก็มาโดนเอาองค์ที่ว่าหมดหวังๆ แล้ว เขาใส่บาตรสุดท้ายเทหมดเลย ทั้งหมดเทหมด โอ้ มันเต็มบาตรแล้วนี่  เอาๆ กะละมังมา ให้ลูกเอากะละมังมาเอากะละมังใส่อีก ฟาดเต็มบาตร ขนออกแล้วใส่เสียจนหมดบาตรลูกเดียว เราถอยออกครั้งที่ ๑ เราขยับออก เขาก็รีบใส่ พอครั้งที่ ๒ เราออกทันทีเลย เขาก็ขอใส่อีก ท่านอยู่ไหน ถาม อยู่อุดรธานี แล้วถามว่าอยู่วัดไหน วัดป่าบ้านตาด อู๊ย นี่พยายามไปหาหลายหนแล้ว อยู่หนองคายจนหมดหวังแล้วถึงได้มา ไปอุบลแล้วย้ายมานี่ หมดหวังแหละที่นี่ ยังมาเจอเขาก็ใส่บาตรหมดเลย เอาหมดเลย  เขาเอากะละมังของเขามาใส่อีก วันนั้นตามเราทั้งวันเลย เขาพยายามอยากจะมา

เรื่องราวก็มีพิสดารอยู่ เรื่องราวของคนนี้ละ เขากระซิบลูกเขาให้ดู เวลาเดินบิณฑบาตเดินมาองค์เดียว บอกลูกดูตั้งแต่เดินมานู้นน่ะ ดูพระองค์นี้ไม่ใช่พระแถวนี้นะลูกนะ ดูลักษณะท่าทางทุกอย่างสง่าหมดเลย ว่าอย่างนั้นนะพูดกับลูก แล้วเดินใกล้เข้ามามาก็ใส่บาตรพอหมดแล้ว พอรู้ว่าเราอยู่อุดร อยู่จังหวัดที่เขามุ่งอยู่แล้วเขามาหามาไม่ได้ รถติดทราย หน้าแล้งติดทราย หน้าฝนติดโคลน ถนนไม่มีแต่ก่อน ไม่มีถนน เขาใส่หมดแล้วก็ตามเราเลย วันนั้นเฝ้าเราทั้งวันเลย เขาเฝ้าเราทั้งวันตอนไหนก็ตาม

         เขาบอกเขาเป็นหัวหน้า ต.ม.ตรวจคนเข้าเมือง เลยทั้งวันพาเราไปนู้นไปนี้ซอกแซกซิกแซ็ก เราก็ไม่อยากไป แต่เขาพอใจเอาเหลือเกินวันนั้นนะ ตกลงก็เลยสงเคราะห์ทั้งวันเลย พอตื่นเช้าเขาก็มาเฝ้าแล้ว เป็นห้องๆๆ เขานิมนต์ครูบาอาจารย์ทั้งหลายไป เฝ้าทั้งวัน พาไปเที่ยวนู้นเที่ยวนี้เราก็ไม่อยากไป ดูอัธยาศัยของเขาพออกพอใจเต็มที่ เราก็ไปกับเขาอย่างนั้นละ ดูที่นั่นแล้วดูที่นี่แล้วดูที่นั่น เขาชวนเราเรื่อย เพลิน ให้พาไป อ้าวทำไมไม่ไปทำงาน ผมเป็นหัวหน้าตม. ผมไปที่ไหนก็ได้ ลูกน้องผมมี พาเราไปทั้งวัน

       บทเวลาเราจะจากเขามานี้ แหม เราไม่เคยเห็นผู้ชายร้องไห้ ก้มหน้าปั๊บร้องไห้เลย ของเขามาใส่บาตรทั้งหมดเลย ของเขาเอามาไม่ใช่น้อยๆ นะ เราก็ถามวัดนี้มีกี่คณะ คือของทั้งหมดกองพะเนินไม่ใช่น้อยๆ นะ มีเท่านั้นคณะ คณะใหญ่คณะน้อย แล้วก็แยกของ ให้หมดเลยละของมากต่อมาก แกใส่หมดเลย ตอนเราจะมาร้องไห้ ก้มหน้าปั๊บร้องไห้ น่าสงสาร ตั้งแต่นั้นมาไม่ได้พบอีก แกเป็นพันโทอะไรลืมแล้ว ชื่อว่าอย่างไร (วีระครับ)

แกเฝ้าทั้งวันนะวันนั้น พาเราไปทั้งวันไปดูนั้นไปดูนี้ เราขี้เกียจจะตายละ จะไปดูอะไร ก็โลกแผ่นดินไปที่ไหนมันก็เห็น ตามีมันก็เห็น หูมีมันก็ได้ยิน แต่แกพอใจเอาเหลือเกิน ชวนเราไปที่นั่น พาเราไปที่นี่ ไปอยู่อย่างนั้นละเราไม่อยากไป แต่ความพอใจเขามีเต็มที่ละ สุดท้ายตกลงเขาพาไปทางนั้นทางนี้เลยหมดวันเอาเลย มันมีเรื่องอยู่น้า พอเห็นเราปุ๊บเท่านั้นละพอใจทันทีเลย พันโทวีระ ใช่จำได้แล้ว นี่ละที่ว่าไปนราธิวาส ได้ไปหนเดียว จากนั้นมาไม่ได้ไปอีก จังหวัดนราธิวาสได้ไปหนเดียว

รับชมรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

และทางสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน FM 103.25 MHz

พร้อมเครือข่ายทั่วประเทศ