เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๒๐ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๕๒

อานิสงส์นี่สำคัญ

ก่อนจังหัน

         ดูหลายองค์วันนี้ มองดูพระ พระคงจะมีหลายองค์ (๒๗) มองดูพระหนาหน้าวันนี้ นั่นพระท่านปะท่านชุนของท่าน ดูท่านปะท่านชุนเราถึงใจเหลือเกินนะ นี่ละพระพุทธเจ้าทรงชมเชยมาก อย่างทรงรับสั่งกับพระกัสสปะ จะปะจะชุนกี่ร้อยชั้นก็ตามเราตถาคตอนุญาตกัสสปะ ว่าอย่างนั้นนะ พระกัสสปะเป็นผู้อย่างนี้แหละ พระพุทธเจ้ากับกัสสปะดูเหมือนอายุจะไล่เลี่ยกัน เธอจะปะจะชุนเป็นร้อยชั้นเราก็ยินดี เราพอใจกัสสปะ ว่าอย่างนั้นนะ

พอดีกับพระกัสสปะกำลังพิจารณาดูความเกิดของสัตว์ทั้งหลาย ไปสูงไปต่ำ ไปเกิดที่นั่นที่นี่ ลงนรกอเวจี จนพระกัสสปะรู้สึกท้อใจ ดูจิตวิญญาณของสัตว์ที่หลั่งไหลเกิดหลั่งไหลตายหมุนอยู่อย่างนี้ตลอดเวลา ทุกแห่งทุกหนบนฟ้าบนอากาศ ในน้ำบนบก นรกอเวจี สวรรค์ชั้นพรหม มีแต่ทางก้าวเดินเข้าไปสู่ความเกิดของสัตว์ๆ พระกัสสปะท่านพิจารณาดูเลยเกิดความระอา โอ้ อย่างไรนักหนาจิตวิญญาณดวงนี้ไม่เคยสูญ มันออกเกิดนั้นเที่ยวนั้นเที่ยวนี้ จนพระกัสสปะรู้สึกระอาใจ

ทางนั้นก็ขู่มาละ เหมือนว่ามากระซิบ กัสสปะ อันนี้เป็นเรื่องภาระของเราตถาคต ไม่ใช่ภาระของพวกเธอทั้งหลาย อย่ายุ่ง พิจารณาตัวแง่หนักเบาในตัวเองไปพอดีๆ นั้นเหมาะสมแล้ว อันนี้มันแบบโลกวัฏจักรมันต้องเป็นเรื่องของพระพุทธเจ้าทั้งหลายเป็นผู้พิจารณา ให้หยุดเสีย พระกัสสปะก็หยุดทันทีเลย ท่านเล็งญาณดูสัตวโลก มีในตำรา จนท้อใจท่านว่า ความเกิดความอะไรของสัตว์ทั้งหลายที่เกิดที่ตาย ไม่ว่าข้างล่างข้างบนไปที่ไหนมีหมดเลย ที่สัตว์ทั้งหลายไปเที่ยวเกิดด้วยอำนาจแห่งกรรมดีกรรมชั่วมากน้อยของตน จนพระกัสสปะรู้สึกระอาใจ

กำลังพิจารณาอยู่ พระพุทธเจ้าเสด็จมา..ถ้าภาษาของเราก็เรียกว่าดุ อันนี้เป็นเรื่องของพระพุทธเจ้าทั้งหลายเป็นพระภาระของพระพุทธเจ้า ไม่ใช่ภาระของพวกเธอทั้งหลาย อย่าไปกังวล มันเป็นมาอย่างนี้ไม่ทราบว่ากี่กัปกี่กัลป์ เป็นอยู่อย่างนี้ตลอด เพราะจิตวิญญาณของสัตว์ไม่เคยดับเคยสูญ ไม่เคยตาย ตายจากนี้ปั๊บออกนั้นๆ เป็นอย่างนี้มาตลอดและจะเป็นไปตลอด ให้เธอพิจารณาขวนขวายในตัวของเธอพอดิบพอดีแล้วไป นั้นละเหมาะ ว่าอย่างนั้นนะ นี่พระพุทธเจ้ารับสั่งพระกัสสปะที่กำลังเล็งญาณดูสัตวโลก เอาละให้พร

หลังจังหัน

(พระสงฆ์มากราบถวายปัจจัยหลวงตา) คณะวัดป่าชิตานุสรณ์ หุบชะนี หุบเขาชะนีที่ไหนไม่รู้นะ อ๋อ อำเภอหัวหิน ประจวบคีรีขันธ์ หุบชะนี หุบเขา ชะนีมันไปอยู่ที่นั่น มันอยู่ในหุบเขาชะนี ตั้งแต่วัดป่าบ้านตาดเรานี้มาสร้างทีแรกชะนีเต็มนะ พวกลิงค่างบ่างชะนีเต็ม มันร้อง โอ๊ย ไพเราะเพราะพริ้ง ร้องนี่ชะนีเสียงแผด คนอยู่ข้างล่างมันร้องอยู่ข้างบนต้นไม้ คือมันเป็นดงใหญ่ต่อกันจากนี้ไปถึงอำเภอหนองแสง

ดงนี้เดี๋ยวนี้เขาทำลายหมด ยังเหลือแต่เกาะ พวกชะนีเหล่านี้ออกไปหมด ถูกเขาตัดทางนู้นเลยเข้าไม่ได้ ก็ยังเหลืออยู่ลิงสองตัว สิบตัวถูกเขาไล่ฆ่า มันวิ่งเข้ามานี้ รอดตายมาสองตัวมาอยู่นี้ก็ตายกับมือพระ พระดูแล สองตัวตายด้วยความเฒ่าความแก่ เอาอาหารไปให้กินเป็นร้าน ใส่ร้านไว้กับพวกกระจ้อนกระแต แล้วลิงก็มากินอยู่ด้วยกัน สองตัวตายอยู่ในวัดนี้ นอกจากนั้นไปทางนู้นไปตายหมดเลย ชะนีนี้ก็หายเงียบเลย

คือเขาตัดป่าทางนู้น ถากถางทางนู้น ทางนี้ออกไปนู้นก็พอดีไปตายเลย พวกที่อยู่ที่นี่ไม่มี ดูเหมือนเห็นกระรอกสามตัว มาสร้างวัดทีแรกมีกระรอกสามตัว เดี๋ยวนี้กระรอกมันก็มีธรรมดา พวกลิงไม่มี ลิงก็หมด เขาตามไล่ฆ่าเข้ามาในวัดนี้สองตัว ก็มาตายกับวัดนี้ วัดดูแล พวกค่างไม่มี หมด

วัดป่าชิตานุสรณ์ หุบชะนี หัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ขอน้อมถวายองค์หลวงตาบัว ญาณสัมปันโน ทองคำน้ำหนัก ๓๑ บาท ๑ สลึง เงินสดจำนวน ๒๐,๐๐๐ บาท สงเคราะห์โลก น้อมถวายเป็นพุทธบูชา และรักษาธาตุขันธ์องค์หลวงตา

หนองสองห้อง จังหวัดขอนแก่นเราก็เคยติดตาม เราอยู่กรุงเทพ เขาเอาหนังสือพิมพ์มานั้นเราเลยอ่าน เขาบอกข่าวว่าครอบครัวที่ยากจนที่สุดที่จังหวัดขอนแก่น มีลูกสาวสามคน ขึ้นรถไปเฉียดรถจักรยานคนแก่ เลยได้รักษาให้เขาก็เลยต้องได้กู้เงินมาหนึ่งหมื่นบาทมารักษาเขา เขาออกทางหนังสือพิมพ์ พอเรากลับมาจากนู้นเราก็ตามไปแหละไปจริงๆ ไปดูบ้านดูเรือน มีลูกสาวสามคน ลูกสาวได้ออกจากโรงเรียนหมดทุกคน ให้ออกจากโรงเรียนหมดทั้งสามคน เรียนชั้นต่างๆ แล้วให้ลูกไปหาทำงาน ได้เงินมาก็เอาไปใช้หนี้เขา

พอเราเห็นอย่างนั้น เราก็ตกลงกับพ่อเดี๋ยวนั้นเลย บอกว่า “ให้เรียกลูกกลับมาเรียนหนังสือโดยด่วน ให้มาเดี๋ยวนี้โดยด่วน” อยู่โรงเรียนไหนให้ออกจากโรงเรียนไปทำงาน เพื่อได้เงินนี้มาใช้หนี้เขา พอเราเห็นหนังสือพิมพ์เราก็ตามไป ไปก็ไปเห็นบ้านหลังหนึ่งเท่ากระต๊อบ เราก็เรียกพ่อกับแม่มาทันที บอกลูกอยู่ที่ไหนให้เอามาเลย กลับมาเรียนทั้งหมด เรียนหนังสืออยู่ชั้นไหนให้รีบกลับไปเรียนตามเดิม บอกตรงๆ เราจะสงเคราะห์ทั้งหมดเด็กสามคน สงเคราะห์พี่สาวจนจบปริญญาโท (น้องๆ จบปริญญาตรี เขาพอพึ่งตัวเองได้เขาเลยไม่รบกวนหลวงตา)

เราไม่เคยได้พบเขาสักที มีตั้งแต่เวลาเกี่ยวข้องกับเงินเขาขาดเขินอะไรเขาก็มา เราจ่ายให้ตามนั้นๆ ทั้งหมดทุกคน เด็กสามคนเรียนปริญญาโทก็มี ได้ทำงานหมดแล้วแหละ อย่างนั้นแหละความเมตตา นั่นละที่ว่าเด็กสามคนเรียนหนังสือทั้งหมดทุกคนเลย เราได้สงเคราะห์ให้หมดเลย เห็นหนังสือพิมพ์อยู่กรุงเทพนะ เวลาขากลับมาก็ตามไปดูบ้านเขา มันมีบ้านเลขที่อยู่ อยู่บ้านไหนๆ เขาบอกทาง น.ส.พ. เราจึงติดตามไปถึงบ้านเขา

เรียกพ่อเรียกแม่มา เด็กไปทำงานอยู่ที่ไหน ได้เงินมาแล้วเอาเงินมาให้พ่อ พ่อติดหนี้เขาอยู่หมื่นหนึ่ง เลยเอาเดี๋ยวนั้น เงินหนึ่งหมื่นเราให้ทันทีนะ ที่ว่าติดหนี้เขาเราให้เลย ให้ลูกกลับมาเรียนหนังสือตามเดิม ให้เรียนไปเรื่อย เราจะดูแลค่าศึกษาเล่าเรียนลูกเท่าไรสามคนนี้ให้หมดเลย จนกระทั่งเขาได้เป็นปริญญาทงปริญญาโทหมดภาระแล้วเราถึงได้ปล่อยนะ ทั้งสามคนนี้เราเลี้ยงดูตลอดเลย เกี่ยวกับเรื่องการเงินเขาก็มาอยู่ บางทีมากับแม่ก็มี เราก็จ่ายเงินให้ ขัดข้องอะไรจ่ายให้จนเรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวนี้เขาทำงานแล้วแหละ อย่างนั้นละความเมตตาโลก

เขาอยู่หนองสองห้องที่ว่านี้ เราตามไปดูถึงบ้านเขาเลย เขาออกหนังสือพิมพ์ทางนู้นทางกรุงเทพ ออกหนังสือพิมพ์ ขับจักรยานไปเฉียดคนแก่ เสียค่ารักษาให้เขา ไปกู้เงินเขามาหนึ่งหมื่นบาท เราใช้ให้หมดเลย สงสารจะว่าอย่างไร เรื่องเมตตานี้จริงๆ ไม่มีเหลือละกับเรา เราไม่เหลือ เราจึงไม่เคยมีเงิน ในวัดนี้ไม่มีใครจนเท่าหลวงตาบัว เรื่องการเงินการทองมีเท่าไรออกหมด ออกช่วยโลกหมด เขาติดหนี้ติดสินพะรุงพะรังที่ไหนตามไปใช้หนี้ให้ เป็นอย่างนั้นละ เรียกว่าเต็มกำลังของเราที่ช่วยโลก

อานิสงส์นี่สำคัญอยู่นะ หลงป่าอยู่ในกลางภูเขาภูพาน ค่ำแล้วนะไป กลางคืนนอนร่มไม้ มาดลบันดาลกลางคืน เอา ให้ฝัน จะออกทางภาวนาก็ได้ ออกทางฝันก็ได้ ไปด้วยกันสามคน ตอนนั้นยังไม่ได้แยกกัน พึ่งออกมาจากนามนพ่อแม่ครูจารย์มั่น ไปก็หลงทางนอนอยู่ในภูเขา อธิษฐานว่าบ้านอยู่ทางไหน อยู่ทางนี้ๆ ทางเดียวกันหมดเลย แต่คำฝันของเรานี้ว่าโยมแม่มาจากทางนี้ ไม่ใช่บ้านนะ เป็นทับโยมแม่บอก ถามที่นั่นที่นี่ ปุ๊บปั๊บๆ อ้าวโยมแม่มาอย่างไรในป่าในเขา แม่มีทับอยู่ที่นี่ นั่นไฟเห็นไหม มองไปเห็นไฟจริงๆ

เช้าก็ไปทางนี้เลยละ เอาไปทางนี้ ใครมาก็บอกว่าไปทางนี้ เห็นแต่ผู้หญิงมา พระท่านบอกว่าเราจะพบผู้หญิงก่อน ว่าอย่างนั้นนะ เราก็เจอตั้งแต่ผู้หญิงด้วย แต่มีผู้ชายและมีผู้ติดตามส่งพระเราด้วย บอกขนาดนั้นนะกลางคืน พอตื่นขึ้นมา เอ้า คอยดูวันนี้มันจะเป็นอย่างไร ไปตามทางเขาว่าอยู่ทางนี้ เขาบอกว่าไม่ใช่บ้านนะ ทับเขา ไปก็ไปเจอ เขาถึงได้นำย้อนกลับมาเอาอาหารบิณฑบาตใส่บาตรให้ ฉันเสร็จแล้วย้อนกลับมาแล้วไปใหม่ หลงทาง แล้วมันก็ไม่ตาย ได้ฉันจังหัน เป็นอย่างนั้นละ

อำนาจแห่งการเสียสละเป็นได้ชัดๆ เห็นชัดๆ บางทีเราขึ้นรถไฟไปกรุงเทพ แต่ก่อนทางรถยนต์ยังไม่มี มีแต่รถไฟ ไปตอนเช้าต้องไปตามขบวนรถไฟไปแต่เช้า เรื่องอดเรื่องอิ่มเราไม่เคยสนใจกับมัน แต่วันนั้นไม่ฉันละ ออกจากนี้ไปขึ้นรถไฟตอนเช้าไป เราตั้งใจว่าจะไม่ฉัน อยู่โคราชไปกรุงเทพ ครั้นเวลาไปแล้วมีพระอุปัชฌาย์ไป แล้วอยู่ๆเขาเอาอาหารมาทางรถไฟ เขาไปเอาตู้เสบียงมากองเต็มพะเนินเทินทึกนะ แถวนั้นได้กินด้วยกันหมดเลย อย่างนั้นแล้ว ไม่อดนะ เวลาจำเป็นมันหากเป็นเอง เราเรียกว่าเหลือเฟือเขาเอามาให้

ที่ว่าหลงทางลงไปในหุบเขา ไปเจอเขามาตั้งทับปลูกพวกข้าวโพดพวกข้าวพวกอะไรอยู่ในหุบเขา พอดีไปก็ไปเจอเขา เขาให้ฉันจังหันแล้วกลับย้อนมาส่งเรา โอ๊ย กว่าจะไปถึงทางออกตั้งตะวันบ่ายสี่โมงนู่นน่ะ ตั้งแต่ตื่นนอนแล้วก็หลงไปเรื่อย เป็นอย่างนั้นนะ แต่ไม่ตาย ได้กินข้าวอิ่ม เขาก็ฝันแม่นยำมากนะ มันอาจจะเทพสังหรณ์ เช้าเขาตื่นขึ้นมาเขาว่าเขาฝันเห็นพระมานี่สามองค์ ยังไม่แยกทางกันนะ พึ่งเข้าไปจากบ้านนามน เข้าไปในป่าก็ไปหลงในป่า เขาฝันเห็นพระ ว่าอย่างนั้น ก็ดีนะล่ะเขาก็เลี้ยงอาหาร กลับมานี้บอกยาย บอกเขานะการส่งการเสียอะไรก็ตามเพราะมันบอกในนิมิตแล้ว เห็นโยมแม่กับเด็กเล็กเด็กน้อยมา คนนั้นมาเอากาน้ำ คนนี้มาเอานี้ไปหมดแล้วนี่แสดงว่าเขาจะตามส่ง ไปจริงๆ นะ โอ๊ย ถ้าพวกผมไม่ไปส่งพวกท่านตายเลย  เขาเดินตามส่งย้อนหลัง ก็อย่างนั้นแหละ ไม่ตาย ให้พรย่อๆ นะ

รับชมรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

และทางสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน FM 103.25 MHz

พร้อมเครือข่ายทั่วประเทศ