เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๑๑ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๕๒

ดัดเจ้าของดัดตลอด

     หนาวพอสมควร เมื่อเช้านี้ดูเหมือนลง ๑๐ นะ เราดูปรอทเมื่อเช้าลง ๑๐ หนาว ปี ๒๕๐๔ ลงถึงจุด ๕ นะ ยังอีก ๕ ลงถึงสุดเลย นี่ลงจุด ๕ ปี ๒๕๐๔ ต้นไม้เล็กๆ น้อยๆ ปลูกไว้ตายหมด ปี ๒๕๐๔ หรือ ๒๕๑๖ ลืมแล้ว

         (หลวงตาท่านมองไปที่รูปบนปฏิทินเชิญชวนให้ปลูกป่า) ปลูกป่าปลูกต้นไม้ปลูกอะไรให้ปลูกความประพฤตินั่นไม่ว่า ความประพฤติเหลวแหลกแล้วปลูกอะไรก็ไม่เป็นท่าละ ต้นลำมันอยู่ที่เรา ปลูกความประพฤติของเราให้ดี ถ้าปลูกความประพฤติดีแล้วปลูกต้นไม้ปลูกอะไรดีหมด ถ้าความประพฤติไม่ดีไม่ดีทั้งนั้นละ ให้ปลูกความประพฤติ

         ทองคำได้ ๑๑,๘๙๑ กิโลแล้ว ดอลลาร์ได้ ๑๐,๒๑๔,๖๐๐ นี่ก็หามาอย่างนี้ละ หามาเพื่อเข้าสู่คลังหลวง เราไม่ได้เอา หาเพื่อชาติบ้านเมืองทุกอย่าง หาเข้าส่วนรวมๆ ทั้งนั้นละ ดอลลาร์ก็ ๑๐,๒๑๔,๖๐๐ ดอลล์ ทองคำได้ ๑๑,๘๙๑ กิโล ทองคำก็ได้เยอะ

         พ่อแม่ครูจารย์ท่านคงจะสงสาร เวลาหนาวๆ เราไม่มีผ้าห่ม มีผ้าจีวร สังฆาฏิพับเท่านั้น หนาวขนาดไหนให้เท่านั้น ท่านเลยเอาผ้าห่มของท่านไป ผ้าท่านห่มอยู่ ถ้าเป็นผ้าใหม่ๆ ไม่อดอยู่ในวัด ก็เราไม่เอา เราดัดเราต่างหาก ท่านเลยเอาผ้าห่มท่านเอง ท่านห่มอยู่ทุกวัน พับเรียบร้อยแล้วไปบังสุกุลไว้ที่นอนของเรา เราเดินไปเห็นแล้วเราเข้าไปดู โอ๊ย เป็นผ้าพ่อแม่ครูจารย์ที่เราเก็บเราพับตากอยู่ทุกวัน ท่านเอามาบังสุกุลให้เรา

คือเราไม่มีผ้าห่ม ไม่ให้มี ดัดอยู่อย่างนั้นตลอดนะ ดัดเจ้าของดัดตลอดเลย มีผ้าจีวรสังฆาฏิเท่านั้น ให้เท่านั้น ผ้าห่มไม่ให้มี หนาวขนาดไหนไม่ให้มี นอนไม่ได้ก็ไม่ต้องนอนกัน ดัดอยู่ตลอด ท่านสงสารท่านเลยเอาผ้าห่มของท่านไปบังสุกุลให้ที่นอนของเรา เราไปจับดูเป็นผ้าห่มของท่านเอง ท่านเอาผ้าห่มของท่านไปบังสุกุลให้เรา เราเลยกราบผ้าห่มเสียก่อนแล้วค่อยเอามาห่ม นั่นละได้ห่มผ้าห่ม นอกนั้นไม่ห่ม ไม่เอาผ้าห่มไม่เอา เอาเท่านี้ละสามผืน นอนไม่ได้ก็ไม่ต้องนอน ดัดกันอยู่อย่างนั้นตลอดนะ คือเอาจริง นี่ไม่ได้เหลาะแหละนะ ว่าอะไรเอาจริงเอาจัง

ท่านเลยเอาผ้าห่มไปบังสุกุลให้ เราก็ห่มนะล่ะ ท่านเอาไปบังให้ห่ม ออกจากนั้นแล้วไปเที่ยวแล้ววางไว้นั่นไม่เอาไป เอาไว้กุฏิ เพราะเราไม่เคยใช้ผ้าห่ม ไม่เอา เอาผ้าสามผืน หนาวขนาดไหนให้มันเท่านั้นละ คือดัดตลอด ไม่ดัดไม่ได้กิเลส ทุกวันนี้มีแต่เสริมมัน ผ้าเท่าไรก็ไม่พอ นี่อย่างนี้ไม่พอ แต่ก่อนไม่เอานะ ดัดอยู่ตลอด เดี๋ยวนี้มีแต่อนุโลมตาม อนุโลมเท่าไรก็ไม่พออย่างนั้นแหละ

ให้พรแล้วไปละ (ทองคำวันนี้ได้ ๑๗ บาท ๑๗ สตางค์ครับ) ทองคำได้๑๗ บาท ๑๗ สตางค์ ทองคำได้เยอะ

พ่อแม่ครูจารย์ท่านเอาผ้าห่มไปบังสุกุลให้เรา พ่อแม่ครูจารย์มั่น เอาผ้าห่มของท่านนะ ผ้าห่มอื่นๆ ไม่อด เต็มวัดแต่เราไม่เอา เราดัดเราต่างหาก ท่านเลยเอาผ้าห่มท่านไปบังสุกุลให้เรา ตกลงเราก็ห่ม ก็ของท่านจอมปราชญ์กับจอมโง่ ท่านปฏิบัติอย่างไรเราก็ต้องได้ทำตามนั้น ท่านเอาผ้าห่มของท่านเอง ท่านห่มอยู่ทุกวันท่านเอาไปบังสุกุลไว้ที่นอนเรา ท่านเห็นว่าเราไม่มีผ้าห่ม ผ้าห่มเต็มวัดแต่เราไม่เอา เราดัดเราต่างหาก ทีนี้ท่านเลยเอาผ้าห่มของท่านไปบังสุกุลให้เรา เราก็เลยห่ม ก็จอมปราชญ์ทำกับจอมโง่ จะทำอย่างไรเราก็ต้องทำตามจอมปราชญ์น่ะซิเราเลยเอา

ถ้ามันโผนไปท่านก็รั้งเอาไว้ ถ้าโผนไปท่านรั้งเอาไว้ๆ ท่านเป็นอย่างไรกับเรา ท่านเห็นนิสัยผาดโผน ว่าอย่างไรมันเอาจริงเอาจัง ไม่มีผ้าห่มก็ไม่ห่ม เอาเท่านั้นๆ ท่านเลยเอาผ้าห่มของท่านไปบังสุกุลให้ เราไม่ลืมนะ คือเราไม่เอาผ้าห่ม มีเต็มวัดไม่เอา เอาผ้าเท่านี้จีวรสังฆาฏิเท่านั้นให้เท่านั้นๆ ท่านเลยเอาผ้าห่มของท่านไป ท่านห่มทุกวันๆ ไปบังสุกุลให้เรา เราเลยเอาผ้าห่มห่ม เอาละไปละ

รับชมรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

และทางสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน FM 103.25 MHz

พร้อมเครือข่ายทั่วประเทศ