เทศน์อบรมฆราวาส

เนื่องในโอกาสวันคล้ายวันมรณภาพท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถระ

ณ วัดป่าสุทธาวาส อ.เมือง จ.สกลนคร

เมื่อบ่ายวันที่ ๙ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๕๑

ไม่มีใครลำบากยิ่งกว่าหลวงปู่มั่น

ต้องขออภัยนะ หลวงตาต้องขออภัย พอมานี้บรรดาลูกศิษย์ลูกหามขึ้นมาเลยละ หามมาตลอด ถึงนี้แล้วเดินขึ้นธรรมาสน์ ถ้าจำเป็นที่จะได้พูดจาพาทีหรือเทศนาว่าการให้พี่น้องทั้งหลายฟังผิดพลาดไปก็ขออภัยด้วย เพราะขึ้นคานหามมา ถ้าเดินมาธรรมดาก็ไม่มีใครถือสา นี่หามมาขึ้นธรรมาสน์เลย เวลาเทศน์ไม่ได้แล้วมันเสียหน้ามากทีเดียว จึงต้องขออภัยไว้ก่อน

ในครั้งพุทธกาลมีนะ ในตำราท่านพูดเอาไว้ในครั้งพุทธกาล เวลานั้นเป็นเวลาที่พระสารีบุตรเทศน์ไพเราะเพราะพริ้ง ใครฟังแล้วก็พออกพอใจ ต่างคนมาชมเชยสรรเสริญในกลุ่มชนต่างๆ กัน แล้วก็มีหลวงตาองค์หนึ่งเดินมาที่นั่น หลวงตาองค์นั้นคล้ายกันกับหลวงตาบัวนี่แหละ เดินมาที่นั่น เขาพูดชมเชยพระสารีบุตรว่า การเทศนาว่าการของท่านไพเราะเพราะพริ้งจับใจ ท่านเทศน์พอสมควรแล้วท่านก็จบลง ยังไม่อยากให้ท่านจบลงเลย อยากให้ท่านเทศน์ต่อไปอีก

พระองค์นั้นคล้ายกับพระหลวงตาบัวนี่แหละ โหย ท่านทั้งหลายได้ฟังเทศน์พระสารีบุตรก็ยังได้ชมเชยขนาดนั้น ถ้าได้ฟังเทศน์ของอาตมาจะเป็นยังไงไม่ทราบแหละ ว่าอย่างนั้นนะ เขาก็จับติดละซิ จะเอาไปเทศน์ ตกลงก็ติดเขาละ เขาไม่ปล่อยมือ ขอเขาเทศน์ตอน ๒ ทุ่ม ถึงเวลาเทศน์ก็ขอเลื่อนไป ๔ ทุ่ม แล้วเลื่อนไป ๖ ทุ่ม เลื่อนเวลาไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงตี ๓ เขาจับท่านขึ้นธรรมาสน์ให้ท่านเทศน์ ท่านเทศน์ไม่ได้ ตัวสั่นไปหมดอยู่บนธรรมาสน์ เขาก็พากันหามไปโยนลงหน้าส้วม แล้วเอาก้อนดินโยนใส่ๆ กลัวก้อนดินเขาก็วิ่งไป ทีนี้มันมีส้วมอีกดูเหมือนมีหลายส้วมละท่าเพราะมีคนมาก ก็เลยไปตกส้วมข้างหลัง มันเก่งนักต้องลงสถานที่เก่งๆ อย่างนั้นละ พวกเขาจึงพากันหนีไป ป่านนี้ไม่ทราบว่าขึ้นจากส้วมแล้วยังพากันไปดู

นี้เอาความจริงมาพูดนะ ไม่ใช่พูดเล่นๆ เป็นอย่างนั้น ในตำราบอกไว้ชัดเจน นี่ก็หามมีนี่ หามมาแล้วยังจะหามขึ้นธรรมาสน์อีก โอ๊ย อย่ามาหามเดี๋ยวมันจะตกธรรมาสน์ไปอีกดังที่แล้วๆ มา เดินขึ้นมาธรรมาสน์นี่กลัวจะตกธรรมาสน์ไปอีกดังนิทานที่ว่านี่ละ มีอยู่ในนิทาน ได้มาเล่าให้ฟัง

         วันนี้พี่น้องชาวพุทธเราจำนวนมากมายทั่วประเทศไทย ได้อุตส่าห์สละเวล่ำเวลา หน้าที่การงาน ทรัพย์สินเงินทอง แม้แต่ชีวิตจิตใจก็สละได้ถึงมาได้คนเรา วันนี้ได้มารวมกันที่นี่มาทำบุญเป็นที่ระลึก แสดงเป็นกตัญญูกตเวทิตาคุณต่อการมรณภาพของหลวงปู่มั่นเรา ได้ ๕๙ ปีวันนี้ จึงได้มาแสดงกตัญญูกตเวทีต่อท่านด้วยการสร้างบุญสร้างกุศลให้เป็นประโยชน์แก่ตัวเราเอง และกุลบุตรสุดท้ายภายหลังจะได้ถือเป็นคติตัวอย่างอันดีงาม

วันนี้คนก็มีจำนวนมาก การมาเสาะแสวงบุญกุศลนี้เป็นมหามงคลแก่พี่น้องชาวพุทธทั้งหลายเราอยู่แล้ว วันนี้ก็มาแสดงเป็นสักขีพยาน วัดสุทธาวาสแทบจะไม่มีที่อยู่สำหรับวันนี้เพราะคนมีจำนวนมากมาย ทั้งฝ่ายพระฝ่ายฆราวาสมารวมกันแสดงกตัญญูกตเวทีต่อหลวงปู่มั่นเรา เพราะหลวงปู่มั่นนี่เป็นพระที่ลำบากลำบนที่สุดในวงกรรมฐานปัจจุบันของเราคือหลวงปู่มั่นนี่แหละ

ในป่าในเขาที่ไหนท่านไปหมด ซอกแซกซิกแซ็ก ไปถึงที่น่ากลัวท่านจะกลัวหรือไม่กลัวไม่ทราบ ก็ผ่านไปได้ ไปถึงที่น่าจะตายท่านก็ไม่ตายผ่านมาได้ คือไปบางแห่งเสือเข้ามาหา เข้ามาหาท่านก็ไม่ทำอะไรท่าน แล้วบางแห่งท่านกำลังนอนหลับอยู่ หรือนั่งภาวนาก็ไม่ทราบในมุ้ง นี้ท่านเล่าเองนะ ดึกๆ หรือตอนไหนตอนนั้นเราไม่ทราบ ท่านว่าอย่างนั้น จะเป็นที่เรานอนอยู่หรือหลับไปแล้วหรือว่ายังไม่หลับก็ไม่ทราบ มีเสือโคร่งใหญ่ตัวหนึ่งขึ้นมาถ้ำหาท่าน ทางขึ้นถ้ำคงจะเป็นทางเนินๆ ขึ้นไป ไม่ชัน มันก็ขึ้นไปหาท่านอาจารย์มั่น

นี่ท่านเล่าให้ฟังเสียเอง จึงเป็นที่แน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าไม่ผิดไป ท่านนอนอยู่ในเตียงหรือท่านนั่งภาวนาอยู่ในเตียงก็ไม่ทราบ เสือโคร่งใหญ่ตัวหนึ่งมันก็ขึ้นไปๆ ขึ้นไปถึงแคร่หรือถึงเตียงที่ท่านนั่งท่านนอนอยู่นั้นแหละ ทีนี้มันก็ไปเหยียบไว้ที่ตีนแคร่ จมูกมันกับมุ้งนั้นพอดีกัน มันคงจะไปดมท่าน ตอนนั้นท่านว่าท่านนอนหลับหรือท่านนั่งภาวนาก็ไม่ทราบ ท่านว่าอย่างนั้น เสือโคร่งตัวนั้นมันก็ขึ้นไปเหยียบที่ตีนเตียงตีนแคร่แล้วเอาจมูกนี้ไปดมในมุ้ง จากนั้นมามันก็ลงไป

พอตื่นเช้ามาเห็นรอยเสือเหยียบในที่นั่น ท่านจึงลงมาดู ท่านดูชัดเจนแล้วตอนบ่ายๆ เด็กขึ้นมาที่มันเหยียบไว้นั้นไม่ให้ลบนะ เพราะเด็กมันขึ้นไปกวน เด็กไปเลี้ยงวัวเลี้ยงควายละขึ้นไป ท่านให้ดูรอยเสือ นี่รอยอะไร ท่านถามเด็ก นี่รอยอะไรรู้ไหม รู้ รอยอะไร รอยเสือ กลัวไหม เดี๋ยวนี้ไม่กลัว เห็นแต่รอยไม่กลัว ถ้าไปเจอตัวมันจะเป็นอย่างไร กลัว ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วต่อไปอย่าขึ้นมาเที่ยวเพ่นพ่านในสถานที่นี่ เป็นสถานที่พระท่านภาวนา บอกเขาลงไป ไม่กี่วันเขาก็ขึ้นไปอีกอยู่นั่นละ

นี่พูดถึงเรื่องท่านไปเที่ยวที่สมบุกสมบัน ไอ้เสือก็ไปยืนอยู่นั่นดมมุ้งท่านบนถ้ำแล้วก็ลงไป ท่านไปเจอเสมอเสือ นี่เป็นสัตว์ที่น่ากลัวมาก มนุษย์กลัวกันทั้งนั้นแหละ อย่าว่าแต่มนุษย์ หมายิ่งกลัวมากกว่าคนนะกลัวเสือ ท่านไปอยู่ในที่สมบุกสมบันมากหลวงปู่มั่นเรา ไม่มีในวงกรรมฐานสมัยปัจจุบันนี้จะสมบุกสมบันลำบากลำบนยิ่งกว่าหลวงปู่มั่นไป ท่านไปอยู่ในที่ลำบากลำบน

เวลาพูดไปสัมผัสท่านก็นำออกมาพูด ไม่ใช่ท่านตั้งหน้าตั้งตาจะพูดนะ ท่านพูดถึงเรื่องความลำบากลำบน บางกาลบางสถานที่เขาว่าไปเที่ยวกรรมฐานพระกรรมฐานท่านไม่ฉันเนื้อฉันปลา ไม่ฉันอะไรทั้งหมด ฉันแต่ถั่วแต่งา ท่านว่าอย่างนั้นนะ ทีนี้เขาไม่มีถั่วมีงาเขาก็เอาแต่ข้าวเปล่าๆ มาใส่บาตรให้เรา ฉันแต่ข้าวเปล่าๆ เป็นเดือนๆ ท่านว่าอย่างนั้น คืออย่างอื่นพระกรรมฐานท่านไม่ฉัน ท่านฉันแต่ถั่วแต่งา แล้วถั่วงาเขาก็ไม่หามา เขาก็เอาแต่ข้าวเปล่าๆ ไปให้ท่านฉัน อย่างนี้ก็มี เป็นความทุกข์ความลำบากมากสำหรับหลวงปู่มั่นของเรา

ที่ได้มาเป็นคติตัวอย่างแก่บรรดาพระกรรมฐานลูกหลานของท่าน ควรจะยึดถือเป็นคติตัวอย่าง กราบไหว้บูชาท่านด้วยความเทิดทูน แล้วตั้งหน้าตั้งตาประพฤติปฏิบัติกำจัดกิเลสออกจากใจ จะเป็นผู้เลิศเลอเหมือนพระพุทธเจ้าผู้เป็นเจ้าของศาสนา  พระพุทธเจ้าก่อนจะได้ตรัสรู้ขึ้นมาเป็นศาสดาเอกสอนโลกจนกระทั่งทุกวันนี้ ก็เพราะการภาวนา การภาวนาคืออบรมจิตใจเราซึ่งเป็นเหมือนลิง มันวอกแวกคลอนแคลนอยู่เป็นสุขไม่ได้ใจ ชอบคิด อยากดิ้นอยากปรุงเรื่องนั้น คิดเรื่องนี้ ต้องเอาคำภาวนาเข้าไปปิดปากมัน ไม่ให้มันคิดเรื่องอื่น เปิดปากให้เฉพาะคำว่าพุทโธ ธัมโม สังโฆ ให้มันนึกอยู่ในใจด้วยพุทโธ ธัมโม สังโฆ อย่างนั้นนะ แล้วให้ภาวนาต่อไปเรื่อยๆ นี่ท่านสอนว่าอย่างนั้น

พวกเราชาวพุทธวันนี้มาประชุมกันมากมาย เพื่อบำเพ็ญกองการกุศลอุทิศส่วนบุญด้วยกตัญญูกตเวทีต่อหลวงปู่มั่นของเรา ก็ให้นำไปเป็นคติเครื่องเตือนใจ เป็นประโยชน์แก่เรามาก หลวงปู่มั่นนี่สมบุกสมบันมากทีเดียว พระกรรมฐานสมัยปัจจุบันไม่มีใครจะลำบากลำบนยิ่งกว่าหลวงปู่มั่นเรา เพราะฉะนั้นจงพากันถือเป็นคติให้มีความขยันหมั่นเพียร อย่าขี้เกียจขี้คร้าน ท้อแท้อ่อนแอ

ให้พากันอุตส่าห์พยายามทำในสิ่งที่ดีที่งามทั้งหลาย ในสิ่งไม่ดีอย่าพากันทำมันจะเป็นกรรมเป็นเวรมาพัวพันตัวของเราให้เป็นไฟเผาหัวใจอยู่ตลอดเวลา ทั้งเมืองคนเมืองผีเผาได้ทั้งนั้น คนมีบาปเผาได้หมด คนมีบุญอยู่ที่ไหนไม่เผา ถ้าคนมีบุญแล้วไปเป็นนายยมบาลรักษาสัตว์ที่ตกนรกไปนี่นายยมบาลก็ไม่เป็นทุกข์ แต่พวกที่ตกนรกนั้นเป็นทุกข์ อย่างนั้นละ เราก็ให้นำท่านมาเป็นคติเครื่องเตือนใจ

วันนี้เป็นวันชุมนุมรวมน้ำใจของกันและกัน แล้วมาบำเพ็ญกองกุศล มหากุศลของพวกเรา อุทิศส่วนกุศลให้ถึงปู่ย่าตายายของเราตั้งแต่นู้นเรื่อยมาจนกระทั่งถึงครูบาอาจารย์ผู้มีบุญมีคุณ อุทิศส่วนกุศลไปถึงท่านเป็นกตัญญูกตเวที จะเป็นบุญแก่เราทั้งหลายมากมายก่ายกอง วันนี้เป็นวันมหามงคล พวกเราทั้งหลายรวมกันมาเรียกว่าทั่วประเทศไทย ไม่มากก็น้อย มาทั่วประเทศไทยมาบำเพ็ญกุศลวันนี้ เป็นสิริมงคลแก่พวกเราดังที่เห็นอยู่นี้แหละ

กองการกุศลนี้อย่าพากันปล่อยปละละเลยนะ คนเราเวลายังมีชีวิตอยู่นี้พูดได้อะไรได้ คึกคะนองทำได้ทุกอย่าง ทำชั่วทำดีทำได้หมด บทเวลาตายแล้วบุญกรรมนั้นละทั้งดีทั้งชั่ว ถ้าใครสร้างบุญกรรมไว้มากพวกเวรพวกกรรมชั่วช้าลามก เราไม่ได้ทำไว้มากก็ไม่ทำลายเราได้ ไปสวรรค์ชั้นพรหมจนกระทั่งถึงนิพพานได้อย่างง่ายดาย ถ้าใครมีบาปมีกรรมมากๆ แล้วไปที่ไหนมีแต่ขวากแต่หนาม มีแต่ฟืนแต่ไฟ มีแต่กรรมแต่เวร มีแต่อุปสรรคขัดขวางการก้าวเดินของเรา แม้ที่สุดไปเกิดก็ไปขัดขวาง แทนที่จะเกิดเป็นมนุษย์เป็นอินทร์เป็นพรหม เทวบุตรเทวดาเหมือนโลกเขา กลับไปเกิดเป็นสัตว์สาราสิง ไปเป็นบุ้งเป็นหนอน ใครอยากเกิดล่ะไปเกิดอย่างนั้น แล้วตกนรกไปอีกนะ ให้พากันระมัดระวัง

พระพุทธศาสนาท่านสอนคนให้ดี ให้พากันละชั่วทำดีแล้วจะเป็นประโยชน์แก่พวกเราไม่น้อยเลย ตายไปแล้วเราจะไม่อาศัยได้ละสิ่งเหล่านี้ ที่ก่อสร้างไว้เต็มวัดเต็มวา เต็มสถานที่หลับที่นอนหมอนมุ้งนี้เราเอาไปไม่ได้ทั้งนั้นละ ที่ติดตัวเราไปได้ก็คือบาปกับบุญ ใครสร้างบาปไว้บาปก็จะเป็นเจ้ากรรมนายเวรไปเที่ยวดัดสันดานทรมานเราอยู่ทั่วๆ ไปในทุกภพทุกชาตินั่นแหละ ถ้าใครมีบุญมีกุศลไปที่ไหนมีแต่เพื่อนแต่ฝูง มีแต่ความสนิทสนม คบค้าสมาคมกับสัตว์กับบุคคลผู้ใดก็มีแต่เป็นเพื่อนเป็นฝูง เป็นผู้พึ่งเป็นพึ่งตายกันได้อย่างสะดวกสบาย ให้พากันคัดเลือก ให้สร้างแต่ความดีไว้ให้ดี

ใจนี้ไม่เคยตาย ร่างกายมันตาย คนนั้นตายคนนี้ตาย ร่างกายตายเท่านั้น ส่วนจิตใจนี้ไม่ตาย พอออกจากร่างนี้ก็ไปสู่ร่างนั้น ออกจากร่างนั้นไปสู่ร่างนี้ เหมือนเราปลูกบ้านปลูกเรือนใหม่ ปลูกบ้านปลูกเรือนใหม่ก็เพราะว่าเรือนหลังเก่ามันชำรุดทรุดโทรม ร้างลงไปแล้ว แล้วจะปลูกหลังใหม่ ถ้าหากว่าเรามีเงินมีทองมากเราจะเอาหลังขนาดไหนเท่าหอปราสาทเทวบุตรเทวดาสู้ไม่ได้ก็ได้ ถ้าเราไม่มีเงินมีทองจะไปสร้างอย่างนั้น อยู่กระต๊อบก็ลำบาก อยู่ที่ไหนก็ลำบากไปหมด ไปอยู่บนท้องฟ้าก็ไปทุกข์อยู่บนท้องฟ้า คนทำบาปไปอยู่ที่ไหนเป็นบาปเป็นกรรม เป็นทุกข์ทรมานจิตใจตนเองตลอดไป

จึงพากันระมัดระวังนะ การสร้างบาปไม่ใช่ของดี นักปราชญ์ทั้งหลายตำหนิกันทั่วโลกดินแดน พระพุทธเจ้าพระองค์ใดมาตรัสรู้เป็นศาสดาสอนโลกสอนแต่ให้ละบาปบำเพ็ญบุญ บาปเป็นภัยต่อเรามากมาย ถึงขนาดที่ท่านเข็ดท่านหลาบแล้วนำมาสอนโลก ว่าให้กลัวบาปกลัวกรรม มันจะเป็นบาปเป็นกรรมในตัวของเราเอง เพราะเราเป็นคนสร้าง ความชั่วช้าลามกก็จะไหลมาสู่ตัวของเรา เราจะเป็นผู้เสวยบาปกรรมทั้งหลายเหล่านั้น

ให้ละเว้นตั้งแต่บัดนี้ที่มีชีวิตอยู่ บาปเราก็รู้ บุญเราก็รู้ ให้สร้างเสียตั้งแต่บัดนี้ สร้างความดีนั่นละตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป การละบาปความชั่วช้าลามกอย่าไปคุ้นกับมัน ให้พยายามละทุกคนๆ ละบาป บำเพ็ญแต่บุญแต่กุศล ไปที่ไหนจะมีแต่ความสะดวกสบาย เกิดในภพใดชาติใดจะมีบุญมีกุศลเป็นเครื่องหนุนเครื่องบำรุงเครื่องส่งเสริมให้มีความสะดวกสบายตลอดไป จนกระทั่งว่าไปอยู่สถานที่ข้างหน้าซึ่งเป็นสถานที่คนตายแล้วไปอยู่ก็จะไปอยู่ในสถานที่ดี เช่นเทวดาเขาเสวยอาหารทิพย์ ไปอยู่หอปราสาททิพย์เราก็จะเป็นอย่างนั้นเหมือนกัน

ถ้าเราสร้างแต่บาปแต่กรรมไปอยู่ที่ไหนก็มีเหมือนคุกเหมือนเรือนจำ ถูกทรมานอยู่ตลอดเวลา ในภพใดชาติใดก็ตามจะหาความดีความสะดวกสบายใจไม่ได้สำหรับคนทำบาป ให้พากันระมัดระวังตั้งแต่บัดนี้ พระพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์สอนให้ละบาปบำเพ็ญบุญ ทำความชั่วเรียกว่าทำบาปอย่าพากันทำ ให้เชื่อพระพุทธเจ้าบ้าง อย่าไปเชื่อแต่คนมีกิเลสด้วยกัน เขาชักชวนไปไหนก็วิ่งตามเขา วิ่งตามเขาแล้วไปสร้างแต่บาปแต่กรรม มาก็ไปกองอยู่ในนรกจนจ่านรกจะไม่หวาดไม่ไหว จะตายเสียแล้วละ ควบคุมพวกสัตว์นรกมันไปตกมากต่อมากไปตกนรก จนนรกอัดแน่นแต่ไม่แตก เพราะกรรมของสัตว์ ถ้าคนทำชั่วเป็นอย่างนั้น คนทำดีก็สว่างไสวไปขึ้นสวรรค์ชั้นพรหมไปเรื่อยๆ ต่อจากนั้นก็ไปนิพพานได้เลยเมื่อมีวาสนามาก ขอให้พี่น้องทั้งหลายได้บำเพ็ญความดีงาม

วันนี้มีกองบุญกองกุศลกองใหญ่ที่มารวมกันนี้ เพื่อจะสร้างบุญสร้างกุศลเป็นสมบัติของตน และเพื่อสัตว์โลกทั่วๆ ไปโดยทั่วกันนั่นละ วันนี้เหนื่อยมาก อย่าให้เทศน์อะไรมากมายนัก เพราะเทศน์มามากต่อมากแล้ว การทำบุญให้ทานเป็นมหามงคลแก่พี่น้องทั้งหลายทั่วหน้ากัน การทำบาปเป็นอัปมงคล เป็นกรรมเป็นเวรพัวพัน ไปภพใดชาติใดมีแต่ฟืนแต่ไฟเผาไหม้ตัวเอง อย่าพากันสร้าง สร้างบาป ให้พากันสร้างแต่บุญกุศลผลอันพึงใจ นั่นละมาสนองเรา ไปที่ไหนมีแต่ความยิ้มแย้มแจ่มใสเบิกบานหรรษา ไปอยู่ในเทวบุตรเทวดา-อินทร์-พรหมอายุก็ยืน ยืนกว่าที่ทั้งหลาย ให้พากันสร้างบุญสร้างกุศลให้มากนะ

วันนี้เทศน์เพียงเท่านี้ ไม่เทศน์มากยิ่งกว่านี้ไป เพราะหลวงตาเองก็หลวงตาชำรุด ไม่ใช่พระดีมาเทศน์ พระชำรุด มาก็ได้หามมาเห็นไหมล่ะ ใส่แคร่หามกันมา มานี้ยังจะหามขึ้นธรรมาสน์ เทศน์แล้วก็จะไปตายบนธรรมาสน์ยิ่งเลวใหญ่นะ เพราะฉะนั้นจึงขอเทศน์เพียงเท่านี้ ขอให้พี่น้องทั้งหลายได้รับฟังตามนี้แล้วไปประพฤติปฏิบัติเพื่อคุณงามความดีเข้าสู่จิตใจของตน ตายแล้วไปสวรรค์

สวรรค์นั้นกว้างมาก เราอย่ากลัวว่าสวรรค์จะคับแคบ คนไปสวรรค์ไม่มีที่อยู่แล้วกลับลงมาอย่างนี้เหมือนว่าคนล้นงานไปอย่างนั้นไม่ได้นะ บุญมากเท่าไรยิ่งไปสูงๆ สวรรค์ก็มีถึง ๖ ชั้นแล้วเทวโลก ๑๖ ชั้น เป็นสถานที่อยู่ของคนดีทั้งนั้น เราอย่ากลัวว่าสวรรค์ชั้นพรหมจะคับแคบที่อยู่ที่อาศัย จะกว้างขวางตั้งแต่นรกอเวจี นั้นละที่คับแคบตีบตันที่สุดอยู่ที่นรกอเวจี อย่าพากันทำบาปมันจะเกิดความไม่ดีขึ้นมาแก่เรา ขอให้ทุกๆ ท่านจำเอาไว้นะ

วันนี้เทศน์เพียงเท่านี้เพราะเหนื่อยมากทีเดียว กองการกุศลที่พี่น้องทั้งหลายสร้างให้อุทิศส่วนกุศลไปถึงท่านผู้ล้มผู้ตาย ถึงเปรตถึงผีทั้งหลาย มีญาติไม่มีญาติขออุทิศส่วนกุศลให้เป็นญาติอันเดียวกัน การเทศนาว่าการก็ขอยุติเพียงเท่านี้ ขอความสวัสดีจงมีแก่พี่น้องทั้งหลายโดยทั่วกันเทอญ

รับชมรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

และทางสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน FM 103.25 MHz

พร้อมเครือข่ายทั่วประเทศ