เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๘ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๔๓

ถ้าเราจะเทียบเช่นแม่ไก่อย่างนี้นะ ถ้าแม่ไก่มีลูกยั้วเยี้ย ๆ ก็ไม่ค่อยเท่าไร แล้ววันนั้นตายไปตัวหนึ่ง วันนี้ตายไปสองตัว แม้แต่ไก่มันก็เสียใจเดือดร้อนมากนะ ทีนี้ยังเหลืออยู่ตัวเดียวมันยิ่งรักยิ่งสงวนของมัน อันนี้ย่นเข้ามา ๆ ลูกศิษย์ตถาคตตายไป ๆ ย่นเข้ามา ๆ อันใดที่ยังเหลืออยู่บ้างพอที่จะปลอดภัยและได้ประโยชน์ จะทำประโยชน์ให้โลก ก็เป็นผู้ที่ควรจะได้รับความรักความสงวนจากผู้อื่น อย่างเช่นจากครูอาจารย์ เป็นต้น

เราพูดจริง ๆ นะ คือมันเปิดจ้าอยู่ในหัวใจนี้จะให้พูดว่ายังไง ไม่พูดตามสิ่งที่รู้ที่เห็นที่เป็น เรานำมาพูดกันทั่วโลกดินแดนนี้ เรานำสิ่งที่เรารู้เราเห็นเราประจักษ์ในตัวของเรามาพูด แล้วใครจะหาว่าใครโกหกใคร ก็เมื่อต่างคนต่างเอาของที่รู้ที่เห็นที่เป็นของจริงมาพูดต่อกัน มันก็ฟังได้ศัพท์ได้แสงใช่ไหมล่ะ ไม่ใช่มาหลอกลวงกัน นี่ธรรมของพระพุทธเจ้าไม่ใช่ธรรมหลอกลวงโลกนะ ธรรมรื้อขนสัตวโลกจริง ๆ ร้อยเปอร์เซ็นต์ ล้านเปอร์เซ็นต์ไม่มีอะไรเกินธรรม นำมาสั่งสอนสัตวโลก พระองค์คุ้ยเขี่ยขุดค้นปฏิบัติมายังไง ๆ

ใครจะทำได้อย่างพระพุทธเจ้า เวลาครองราชสมบัติอยู่ ๑๓ ปี มีไพร่ฟ้าประชาชีทั่วทั้งอาณาจักรของพระองค์ที่ทรงปกครองอยู่นั้น ความรับผิดชอบหนักเบาขนาดไหน ก็ต้องห่วงใยทางด้านนั้น ๆ ไม่มีเวล่ำเวลา จากนั้นก็สละพระองค์ออกทรงผนวช ก่อนที่จะออกทรงผนวชก็ โถ ประหนึ่งว่าฟ้าดินถล่ม ไม่ใช่เล่นนะ ตัดพระทัยล่ะซิ เสด็จออกทรงผนวชพระทัยนี้หนักมากทีเดียว เสด็จออกทรงผนวช ประกอบกับพระบารมีของพระองค์หนุนเข้า ๆ อันนี้มีกำลังมากกว่าก็หนุนตัดออก ตัดความรักความห่วงความใยความเมตตาสงสารบริษัทบริวารในขั้นของโลกียวิสัย มีแต่ก้าวเดินออกไปเพื่อโลกุตรวิสัยเป็นศาสดาขึ้นมา จึงต้องได้ตัดประโยชน์ส่วนย่อยนี้ออก

เรื่องโลกียวิสัยนี้มันรักสงวนกันทุกคน ๆ นั่นแหละเป็นธรรมดาอย่างนั้น นี้เป็นของโลกทั่ว ๆ ไปไม่ค่อยมีคุณค่ามากนัก ความรักความสงวนความห่วงใยเหล่านี้ ไม่ค่อยมีคุณค่ามากยิ่งกว่าความรักสงวนจิตใจของสัตวโลก อันนั้นใหญ่โตมากนะ คำว่าจิตใจของสัตวโลกนี่ทั้งสามโลกธาตุ พระองค์เสด็จออกไปจึงกระเทือนไปหมดเลย ตัดพระทัย เป็นยังไง เรานั่งอยู่นี่เห็นลูกมันปีนพ่อมันอยู่นั่น เราก็ยังอดคิดไม่ได้นะ พ่อนั่งทำอะไรอยู่นั่น ลูกปีนอยู่ข้างหลัง พ่อทำอะไรลูกก็ปีนอยู่ข้างหลัง ดูนั่นเห็นไหม นี่ละเอามาพิจารณามันเป็นยังไงเรื่องใจของเด็กเห็นไหม คนเต็มศาลามันพึ่งใคร มันเกาะพ่อของมันเท่านั้นเข้าใจไหมล่ะ ดูซิน่ะ มันเกาะพ่อของมัน

สัตวโลกเกาะองค์ศาสดา เกาะธรรมทั้งนั้น ธรรมเป็นใหญ่โตมากที่สัตวโลกจะต้องเกาะต้องยึดต้องเหนี่ยว ไม่ยึดไม่เหนี่ยวไม่ได้ไม่พ้นภัย อย่างเรามองดูเด็ก มองไปดูมันเป็นเด็กผู้หญิง ไอ้พ่อก็ทำงานอะไรเรื่อย ๆ ลูกนี้ปีนอยู่นี้ ๆ พ่อก็เหมือนตุ๊กตา ไอ้ลูกมันก็ปีน นี่เป็นความรื่นเริงเป็นความอบอุ่นของลูกเข้าใจไหมล่ะ เกาะพ่อติดพันอยู่นี่ ต้นเสาต้นนี้เป็นใครไม่รู้ละ เอามาเป็นกระทู้ธรรมสอนโลกเข้าใจไหม นี่ละความยึดความเกาะเป็นสำคัญอย่างนี้นะ จึงต้องพากันเสาะแสวงหาที่ยึดที่เกาะ

เช่น เด็กเกิดมาไม่ว่าจะเป็นลูกสัตว์ลูกบุคคลนะ มันเกาะพ่อเกาะแม่อยู่ตลอดเวลาอย่างนี้ เกาะไปเรื่อย ๆ อย่างนี้ จนจะพอเป็นตนเป็นตัวบ้างก็ค่อยแยกย้ายกันออกไปเป็นธรรมดา แต่ความระลึกถึงความว่าเป็นพ่อเป็นแม่นี้ฝังหัวใจตลอดนะ เพราะฉะนั้นลูกมันจึงถือสิทธิ์ เวลาพ่อแม่พูดอะไรมันเถียงแว้ ๆๆ ถ้าเราเป็นพ่อเราจะฟาดปากมันเลย มันเถียงมันก็เถียงด้วยความถือสิทธิ์ว่ามันเป็นลูก ไม่ได้ว่าเป็นอื่นนะ มันไม่ได้ว่าพ่อแม่เป็นภัย มันถือสิทธิ์ว่าเป็นลูก มันอยากว่าอะไรก็ว่าไป เพราะฉะนั้นลูกจึงมักเถียงพ่อเถียงแม่

นี่เราพูดถึงเรื่องเครื่องยึดเครื่องเกาะ พระพุทธเจ้าเสด็จออกไปนี้ เพื่อเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรอันใหญ่หลวงของสัตวโลกทั้งสามแดนโลกธาตุ ออกไปนี่ สละทางนี้เสียก่อน ความห่วงใยทางโลกียวิสัยนี้ก็เป็นธรรมดาของโลกที่ห่วงใยกัน ไม่ค่อยมีผลอะไรมากนักเหมือนภายในจิตใจ เมื่อเสด็จออกไปนี้ตัดหมดเลยทุกสิ่งทุกอย่าง ตัดหมด คิดดูซิดังที่เขียนในประวัติ จะเข้าไปชมพระราชโอรสราหุล ฟังว่าอยู่ในอกแม่ ถ้าเข้าไปพอแตะลูกนี้แม่มันตื่นแล้วพันคอเลย ไปไม่ได้แล้ว สละหมดทั้งแม่ทั้งลูกไม่เข้าไป ถ้าเข้าไปหาลูก ลูกก็อยู่กับแม่มันจะพันกัน ไม่ไป กลับผึงเลย ออกเลยไม่ให้รู้ นั่นเห็นไหมล่ะ อย่างนั้นนะเวลาจะออก นี่ตัดพระทัยขนาดไหน เหมือนหนึ่งว่าขั้วหัวใจขาดลงไปเลยนะ ตัดขนาดนั้นละ

นี่ตัดเรื่องความห่วงความใยซึ่งเป็นเรื่องวัฏวน ที่จะพาให้เกิดกองทุกข์ไม่มีเวลาจบสิ้นลงได้ ตัดลง ที่ออกไปนี้ออกเพื่อจะสลัดความทุกข์ทั้งหลาย ทั้งตัวเองและคนอื่นด้วย เอ้า ยอมเสียสละ นั่นเห็นไหมล่ะ เสด็จออกทรงผนวชแล้วก็เหมือนเทวดาที่ตกจากบนสวรรค์ลงมาแดนนรกนั่นเอง เป็นกษัตริย์ ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเรื่องของกษัตริย์ทั้งนั้น การอยู่การกินการหลับการนอนทุกอย่างเป็นเรื่องของกษัตริย์ทั้งหมด มีความผาสุกสบายทุกสิ่งทุกอย่างไม่บกพร่องเลย ครั้นเวลาเสด็จออกทรงผนวชแล้วความบกพร่องหรือความขาดเขิน พร้อมกับความทุกข์จะมาด้วยกัน ทั้งห่วงใยประชาชนทั้งหลายทั่วประเทศเขตแดนของพระองค์ที่ปกครองอยู่ เฉพาะอย่างยิ่งในพระญาติพระวงศ์ พระชายา พระลูกรัก เอ้า เสด็จ ตัด ๆ ตัดเรื่อยเลย

ทีนี้ก็ฟัดทางนี้หนักเข้า ตัดทางโน้นก็หนักไปทางด้านธรรมะ ทรงบำเพ็ญพระองค์ถึงขั้นสลบไสล ๓ หน นั่นฟังซิทุกข์หรือไม่ทุกข์ ศาสดาที่จะสร้างสรณะให้พระองค์ เป็นศาสดาเอกของโลก เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรแก่โลกเป็นของน้อยเมื่อไร หนักมากทีเดียว จนได้ตรัสรู้ปึ๋งขึ้นมาทีนี้ก็ฟ้าดินถล่ม ในพระประวัติก็เป็นอย่างนั้น พระพุทธเจ้าตรัสรู้ เทวดาตั้งแต่ภุมมเทวดาถึงขั้นพรหมโลกกระเทือนถึงกัน จากนี้ถึงนั้นขึ้นมา มนุสฺสาเวสุÿ มนุสฺสาเวสÿ คือส่งเสียงขึ้นไปเรื่อย ๆ เลย ในธัมมจักกัปปวัตตนสูตรเราแปลเอาย่อ ๆ แปลเอาความมาเลยไม่ได้แปลตามศัพท์ แปลเอาความ เรียกว่าแปลโดยอรรถ เอาเนื้อความมาพูด

ชั้นนี้ส่งเสียงถึงชั้นนั้น ๆ แล้ว ครู่เดียวเท่านั้นถึงพรหมโลกเลย กระเทือนไหม พระพุทธเจ้าตรัสรู้ ศาสดาองค์เอกอุบัติแล้ว ๆ ๆ ขึ้นกระเทือนถึงกันหมด จากนั้นพระองค์ก็ทรงแสดงธรรมเรื่อยมาจนกระทั่งป่านนี้ และทำประโยชน์ให้แก่จิตใจสัตวโลกทั้งหลาย ได้หลุดพ้นจากทุกข์ถึงแดนนิพพานมีจำนวนมากขนาดไหน นี่ละเกาะพระพุทธเจ้า ที่พระพุทธเจ้าทรงห่วงใยสัตวโลก ห่วงใยอันนี้มีผลมากทีเดียว เมื่อได้ตรัสรู้แล้วก็สั่งสอนสัตวโลก

มิหนำซ้ำเวลาปรินิพพานยังประทานพระโอวาท คือทางก้าวเดินไว้ด้วยความถูกต้องแม่นยำ นี่คือสายทางเดินเพื่อความพ้นทุกข์โดยลำดับ ๆ อย่าปลีกอย่าแวะ เรียกว่า สวากขาตธรรม ตรัสไว้ดีเรียบร้อยแล้วไม่มีบกพร่องส่วนใด ที่จะมาตัดเสริมเติมต่ออะไรไม่มี เป็นสวากขาตธรรมที่ตรัสไว้ชอบแล้ว ท่านแสดงไว้พอประมาณ ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ นี้เพียงประมาณไม่มากนะ นี่ก็เพื่อให้สัตวโลกทั้งหลายได้เกาะได้ยึดนั่นเอง ให้เกาะยึดคือธรรมนั่นแหละเป็นศาสดาแทนพระองค์ ก็บอกไว้แล้ว

เวลาจะปรินิพพานพระอานนท์ทูลอาราธนา ขอให้อยู่เป็นเวลายืนนาน ก็ทรงสำทับพระอานนท์เลย ภาษาของเราก็เรียกว่าดุพระอานนท์ อานนท์ยังมาหวังอะไรกับเราอีก อะไร ๆ เราก็สอนหมดแล้ว มอบให้หมดแล้ว ถ้าพูดภาษาของเราก็เรียกว่า เรายังเหลือแต่ร่างที่คอยวันเวลาอยู่เท่านั้นเอง จากนั้นก็ปลอบโยน อานนท์ ธรรมวินัยนั้นแลจะเป็นศาสดาของเธอทั้งหลายแทนเราตถาคตเมื่อเราตายไปแล้ว ให้ตั้งใจปฏิบัติตามสายทางที่เราแสดงไว้แล้วคือธรรมวินัยนี้แล เมื่อมีผู้ปฏิบัติตามธรรมวินัยที่เป็นองค์ศาสดาแทนซึ่งเราแสดงไว้แล้วนี้ พระอรหันต์ไม่สูญจากโลกนะอานนท์ นี่วาระสุดท้าย

พระอรหันต์คือความรับรองมรรคผลนิพพานขั้นสุดยอด ยังมีอยู่โดยสมบูรณ์พูดง่าย ๆ ในหลักธรรมนี้แหละ สายทางนี้จะสอนพุ่งเข้าไปหาจุดนั้น ถึงมรรคผลนิพพานอันเป็นจุดสุดยอดแห่งความพ้นทุกข์ทั้งหมดไม่มีอะไรเหลือ จากสายทางนี้แหละ ให้ก้าวเดินตามนี้ นี่พระองค์ทรงแสดงไว้ จากนี้ก็ยังบอกไว้อีกว่าถึง ๕,๐๐๐ ปี

๕,๐๐๐ ปีนี้ก็คือว่า สัตวโลกที่มีอุปนิสัยปัจจัยพอที่จะก้าวเดินไปตามนั้นมีน้อยลงไป ๆ จนกระทั่งถึง ๕,๐๐๐ ปีแล้วหมด กิเลสกลืนจนหมดไม่มีอะไรเหลือติดใจเลย ว่าบาปว่าบุญว่านรก สวรรค์ ไม่มีเลย มีแต่ความทะเยอทะยาน ความดีดความดิ้น พันอยู่หัวใจทุกสัตว์ทุกบุคคล เรื่องบาปเรื่องบุญเรื่องนรกสวรรค์ไม่ได้คิดเลยแหละ มีแต่เรื่องของกิเลสพันหัวใจ ความอยากความทะเยอทะยาน ความดีดความดิ้น เหมือนไม่มีป่าช้า

ทั้ง ๆ ที่เกิดแล้วจะต้องตายด้วยกันทุกคน ๆ ไม่มีใครยิ่งหย่อนกว่ากัน แต่มันก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องความตาย มีแต่ความหวังร่ำหวังรวยสวยงาม แล้วความทุกข์ก็ทุกข์ไป ทุกข์ก็ไม่มีเหตุผลต้นปลายว่ามาจากอะไร ๆ แล้วจะได้รับความทุกข์ไปเท่าไร มันก็ดีดก็ดิ้นของมันอยู่ตลอดเวลาอย่างนี้ นี่กิเลสพันหัวใจสัตวโลก พระพุทธเจ้าก็วางธรรมะ พอถึงขั้นนั้นแล้วจะหมด หัวใจสัตวโลกกิเลสฮุบหมดกลืนหมดเลย

เวลานี้กิเลสกลืนยังไม่หมดนะ ๕,๐๐๐ ปีนี้ แบ่งสันปันส่วนเอา เรื่องความขี้เกียจขี้คร้านถ้ามันเกิดขึ้นจากการบำเพ็ญคุณงามความดี ความอุตส่าห์พยายาม ความขยันหมั่นเพียรก็แทรกกันเข้ามาพอต่อต้านกันไว้บ้าง เดินจงกรมบ้าง นั่งหลับครอก ๆ บ้าง นอนหลับครอก ๆ บ้าง มีอยู่ทั่วไปในบริเวณศาลานี่ ก็ยังดี พอตื่นขึ้นมาก็ โธ่ ไม่ได้ภาวนา ก็พุทโธ ๆ แล้วครอกไปอีก ก็ยังดีมีพุทโธแทรกขึ้นมา ครอก ๆ ไปแล้วแล้วพุทโธ แทรกขึ้นมาก็ยังดี ดีกว่าที่ครอก ๆ แล้วนิมนต์พระมา กุสลา ธมฺมา คนนี้มันตายทั้งเป็นแล้ว ดีกว่านิดหน่อย พากันฟังซิ

นี่พระพุทธเจ้าสอนสัตวโลก ที่ยึดของใจยึดอย่างนี้นะ หลักของใจมีธรรมเท่านั้น พี่น้องทั้งหลายจำให้ดีคำนี้ ไม่มีสองนะ เหล่านั้นไม่ใช่หลักของใจ อาศัยพึ่งไปวันหนึ่ง ๆ พอถึงวันตายเท่านั้น อย่าพากันดีดกันดิ้นจนเกินเหตุเกินผลลืมเนื้อลืมตัว กิเลสนี้ทำให้ลืมให้มืดมิดปิดตาหมดทุกอย่าง ว่าจะเป็นของเลิศของเลอไปหมด ทั้งกองมันก็ว่าเป็นของเลิศไปหมดกิเลส ไม่เห็นว่าพวกเป็นภัยนั้นว่าเป็นภัยเลย กิเลสตัวเป็นภัยมันเห็นว่าเป็นคุณทั้งนั้น ไม่ได้เห็นว่าเป็นภัยนะ เพราะฉะนั้นมันจึงฉุดลากสัตวโลกไป

เฉพาะอย่างยิ่งก็เมืองไทยเรานี่ ก็เป็นเมืองพุทธแท้ ๆ พิจารณาดูซิ มันก็เห็นอย่างชัด ๆ นี้ เอาธรรมมาจับดูซิถึงเห็นได้ชัด ถ้าไม่มีธรรมไม่มีใครเตือนนะ อย่างหลวงตาเตือนเวลานี้เราเตือนด้วยอรรถด้วยธรรม ถอดมาจากหัวใจมาเตือนพี่น้องทั้งหลาย เราไม่ได้ไปหาด้นหาเดามาจากที่ไหน บาปบุญนรกสวรรค์พรหมโลกนิพพาน มีสมบูรณ์แบบตลอดมาตั้งกัปตั้งกัลป์จนกระทั่งป่านนี้ และยังจะมีต่อไปอีกตลอดเวลา รอรับสัตวโลกที่มีบุญมีกรรมหนักเบาต่างกัน

ผู้ที่ทำบาปทำกรรมชั่วช้าลามกนั้น จะลบล้างสิ่งเหล่านี้ซึ่งมีมาดั้งเดิมตั้งกัปตั้งกัลป์ ลบล้างไม่ได้ ลบเท่าไรก็เท่ากับลบเจ้าของ ลบเจ้าของลงไปเรื่อย ๆ ไม่มีทางดีเลย ผู้ที่เชื่อบาปบุญคุณโทษทั้งหลายมี ผู้นี้ก็เป็นผลบวกเข้าไปเรื่อย ๆ นี่ที่เราเป็นห่วงเป็นใยมาก เราเป็นลูกชาวพุทธขอให้พากันฟังเสียงกันนะ เราเป็นลูกชาวไทยด้วยกัน นี้เป็นหลักใหญ่ และเป็นลูกของชาวพุทธ ควรจะมีเหตุมีผลบังคับตัวเอง ตลอดเฉลี่ยเผื่อแผ่ความรู้ความเห็นให้กับส่วนรวม ส่วนรวมนี้เป็นอะไรถึงรวมกันได้เป็นปึกแผ่นมั่นคง ก็รวมด้วยความมีเหตุมีผล ความลงรอยกัน ด้วยความสำนึกผิดถูกชั่วดี รู้จักแก้ไขดัดแปลงส่งเสริมในสิ่งที่ดี นี่เรียกว่าต่างคนต่างปรับปรุงตัวเอง

ถ้าตัวเองไม่สามารถจะทำได้ในกิจการอันนี้ คนอื่นพอที่จะมีความสามารถอยู่บ้างแล้ว เสริมเขาให้ทำ ให้อุตส่าห์พยายามช่วยทำนุบำรุงชาติไทยของเรา เช่น ชาติไทยเวลานี้ก็มีผู้ปกครอง ตั้งวงรัฐบาลมาสักเท่าไร นับแต่พระมหากษัตริย์ลงมาฟังซิ เพื่อรื้อเพื่อขนเพื่อเป็นหลักเป็นเกณฑ์เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรแก่ชาติหนึ่ง ๆ เฉพาะอย่างยิ่งคือชาติไทยของเรา นี้ก็อาศัยพระมหากษัตริย์ พระบรมราชินีนาถ เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรอันใหญ่หลวงครอบประเทศไทยของเราให้ความร่มเย็น เราเป็นลูกเต้าเหล่ากอของท่าน จงเป็นลูกที่ดี อย่าเป็นลูกเนรคุณ สร้างฟืนสร้างไฟเผาพ่อเผาแม่ ด้วยความกระทบกระเทือน ด้วยความแข่งดี

คำว่าแข่งดีเราไม่อยากพูดละนะ มันไม่ถูกคำว่าแข่งดีนี้ ถ้าว่าแข่งเลวละเป็นอย่างนั้น ความเลวเห็นว่าเป็นของดี เลยกลายเป็นว่าแข่งดิบแข่งดีกันดังที่โลกเขามาพูด ความจริงมันแข่งเลว เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นความผิด อันนี้อย่าพากันแข่งความเลวทราม ก่อฟืนก่อไฟเผาบ้านเผาเมือง เผาวงศ์พระมหากษัตริย์ลงมาโดยลำดับ ซึ่งเป็นความเดือดร้อนมากทั่วประเทศไทยของเรา ให้พากันปรับปรุงความเข้าใจทุกสัดทุกส่วน

เราศึกษามาจากเมืองนอกเมืองนาเมืองไหน ก็เพื่อจะมาอุดหนุนชาติไทยของเราให้มีความปึกแผ่นมั่นคง แล้วใครเรียนมาได้วิชาแขนงใดภูมิใด ที่จะพอเป็นประโยชน์แก่โลกแก่สงสารแล้ว ให้เปิดทางให้กัน ผู้นี้เป็นผู้สามารถในทางนี้ เอ้า เปิดทางให้เขาได้ทำประโยชน์เพื่อชาติไทยของเรา คนนี้มีช่องทางในทางที่จะเป็นประโยชน์แก่ชาติของเราซึ่งเป็นส่วนรวม ให้เปิดทางให้กัน ๆ อย่าไปกีดไปขวางอย่าไปทำลาย อย่าไปโค่น ซึ่งเท่ากับการโค่นรากแก้วของชาติไทยเราให้จมกันทั้งประเทศ ไม่เป็นของที่ถูกต้องดีงามเลย จึงไม่ควรอย่างยิ่งสำหรับชาติไทยของเราจะนำมาใช้ในวิธีการเหล่านี้

ความที่ถูกต้องดีงาม เอ้า เปิดทางให้กัน เราก็ทำงานมาเต็มกำลังของเราแล้ว แล้วได้ผลอย่างนี้ ๆ เราก็ทราบ ผู้ที่คอยรับทราบอยู่ภายนอกก็คือประชาชนพลเมืองทั้งแผ่นดิน เขามีหัวใจทุกคน ๆ เขาก็รับทราบด้วยกันว่าผลดีผลชั่วผลได้ผลเสียจากการดำเนินของเราเป็นไปมากน้อยเพียงไร เขาก็ต้องคิด เราก็ต้องคิด เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วเราก็เป็นผู้ตั้งหน้าตั้งตาเพื่อความสุขความเจริญรุ่งเรืองและแน่นหนามั่นคงต่อชาติอยู่แล้ว จึงต้องหาเพื่อนหาฝูงมาช่วยกัน ถ้าเราไม่สามารถ เอ้า หาเพื่อนหาฝูงมาช่วยพยุงกัน

ใครมีความสามารถในทางใด ๆ เอา เปิดทางให้กันมา มาช่วยชาติบ้านเมืองของเราให้เจริญรุ่งเรืองแน่นหนามั่นคงขึ้นไป นี้เป็นความถูกต้องแห่งชาติไทยของเรา ซึ่งเป็นลูกมีพ่อมีแม่ นับแต่วงศ์มหากษัตริย์ลงมานี้หนึ่ง นี้คือพ่อของชาติไทยเรา พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ หนึ่ง นี้เป็นที่พึ่งอันใหญ่หลวงของเรานับแต่พระมหากษัตริย์ลงมา พระองค์ทรงกราบไหว้บูชาตลอดเวลาเป็นขวัญพระทัยประจำ ไม่มีใครสู้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว การสนพระทัยในการกราบไหว้บูชาธรรม และความเป็นธรรมหาซิ จะหาที่ไหนจะเป็นเหมือนพระองค์ ควรจะเป็นตัวอย่างแก่ลูกเต้าหลานเหลนของพี่น้องชาวไทยเราบ้างได้ไหม ต้องเอามาคิดบ้างซิ

เราเป็นลูก พ่อของเราดีอย่างนั้น แล้วลูกของเราทำไมเลว ใช้ไม่ได้เลย ต้องให้ต่างคนต่างปรับปรุง เราเป็นลูกหัวปี ลูกผู้พี่ลูกผู้น้องเรียงรายกันไป ล้วนแล้วตั้งแต่ลูกของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเราทั้งนั้นแหละ เราจะปรับปรุงยังไงจะให้พระองค์ได้รับความสงบร่มเย็น ต่อการประพฤติปฏิบัติต่อกันด้วยความดีงาม โดยไม่ต้องถือทิฐิมานะ ซึ่งเป็นการกีดการขวางการทำลายส่วนรวมแห่งชาติของเราให้ร่อยหรอและล่มจมลงไป

ให้เปิดทาง ผู้ใดมีความสามารถฉลาดแหลมคมพอที่จะดึงไปได้ทั้งเขาทั้งเรา ให้ต่างคนต่างช่วยกันฉุดลากกันขึ้นไป อย่างนี้เรียกว่าผู้เรียนผู้ปฏิบัติเพื่อชาติบ้านเมืองของเรา อย่ากีดอย่าขวางอย่าทำลายกัน อันนี้ผิดมากทีเดียว เด็กตาสีตาสาอมมือเขาก็ไม่ทำอย่างนี้ เราเป็นผู้ใหญ่อย่าทำให้เป็นของเลวร้ายต่อชาติบ้านเมือง จะตีตราไว้ตลอดชีวิตของพวกเราทั้งหลายว่า ชาติไทยนี้เป็นชาติที่เลวร้ายที่สุด ใครเรียนใครศึกษามามีแต่เรียนมากีดมาขวางมาทำลายซึ่งกันและกัน พอที่จะเปิดทางให้กันเป็นความสะดวกสบายในการช่วยชาติบ้านเมืองนี้ไม่ยอมเปิด มีแต่ปิดไว้ ๆ จะทำให้ล้ม ๆ ตลอดเวลานี้เลวที่สุด อย่านำมาใช้ในวงชาติไทยของเรา

หลวงตาบัวซึ่งเป็นผู้นำพี่น้องทั้งหลายนี้สลดสังเวชมาก เพราะการนำของเรานี้เราไม่ได้นำเพื่อเป็นกรรมเป็นเวรเป็นข้าศึกศัตรูต่อผู้หนึ่งผู้ใด แม้แต่สัตว์ตัวหนึ่งเราไม่เคย ตั้งแต่วันบวชมาว่าเคยฆ่าสัตว์ด้วยเจตนานี้เราไม่เคยมี แล้วยิ่งเป็นสัตว์มนุษย์ เฉพาะอย่างยิ่งชาติไทยของเราซึ่งอยู่ในวงที่เรากำลังนำพี่น้องทั้งหลายอยู่แล้วนี้ เราพิจารณาเต็มกำลังความสามารถที่จะมาสอนพี่น้องทั้งหลาย เราไม่ได้มาสอนเพื่อความเป็นภัยแก่พี่น้องชาวไทยนะ

นับตั้งแต่ผู้ใหญ่ลงมาจนกระทั่งถึงผู้น้อย อยู่ในโอวาทของธรรม อยู่ในร่มโพธิ์ร่มไทรของธรรม ที่เรานำมาสั่งสอนทั้งนั้น จึงควรที่จะยึดจะปฏิบัติ นำไปประพฤติปฏิบัติให้เป็นสง่าราศี เป็นความร่มเย็นแก่เราซึ่งเป็นลูกแห่งชาวพุทธ และลูกมีพ่อมีแม่คือพระมหากษัตริย์ทรงเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของเรา อย่าให้พระองค์ได้ทรงกังวลเดือดร้อนวุ่นวายกับพวกเราซึ่งเป็นลูกไม่ดีนี้เลย ให้ต่างคนต่างเป็นลูกที่ดี เอ้า ปรับปรุงกันเข้า อะไรที่จะดีต่อชาติบ้านเมืองของเรา เฉพาะอย่างยิ่งเวลานี้

นี่ละธรรมต้องสอนเข้าไปทุกแง่ทุกมุมอย่างนี้ เฉพาะอย่างยิ่งเวลานี้ เรากำลังจะหาผู้นำ เพื่อจะนำชาติไทยของเรา ให้ต่างคนต่างพยายามพยุงซึ่งกันและกัน ใครมีความสามารถฉลาดรู้พอที่จะฉุดลากเมืองไทยเราไปได้เต็มกำลังความสามารถของตน ให้เปิดทางให้กัน อย่ากีดอย่าขวางอย่าทำลายกัน อันนี้เป็นข้าศึกศัตรูต่อชาติร้อยเปอร์เซ็นต์ ไม่มีชิ้นดีเลย จะให้ผู้ใดผู้หนึ่งมาชมเชยว่าคนนี้เขาเก่ง เขากีดเขาขวางชาติไทยของเรา ใครจะตั้งเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาจะเป็นวงรัฐบาลก็เป็นไม่ได้ พวกนี้เขาเก่งมากเขาเที่ยวกีดเที่ยวขวางเที่ยวทำลายทั้งหมด เขาเก่งมากอย่างนี้ อย่าให้ได้ยินความเก่งประเภทนี้ เป็นความเก่งที่เลวร้ายที่สุดเลย เมืองไทยเราจะจมเพราะความเก่งประเภทนี้แหละ อย่าให้มีในเมืองไทยของเรา

ให้ต่างคนต่างให้โอกาสซึ่งกันและกัน เพราะต่างคนต่างมุ่งหน้ามุ่งตา ใครประกาศออกมาก็ว่าจะช่วยพี่น้องชาวไทย จะเป็นผู้นำพี่น้องชาวไทย ประกาศออกตามถนนหนทาง มีแต่จะช่วยพี่น้องชาวไทย ขอให้ช่วยด้วยเจตนาหวังดี กิริยาที่แสดงออกเป็นมงคลแก่ชาติไทยของเราซึ่งเป็นส่วนรวมโดยลำดับ อันนี้จะเป็นความถูกต้องดีงาม อย่าขัดอย่าขวางอย่ากีดอย่ากัน อย่าทำลายซึ่งกันและกัน ซึ่งเป็นผู้ที่มุ่งหน้ามุ่งตาที่จะเทิดเมืองไทยของเราให้ขึ้นสู่ความแน่นหนามั่นคง เพราะเวลานี้กำลังเอนเอียงไปมากค่อนข้างจะล่มจม ต้องอาศัยผู้นำ

ผู้นำผู้ใดพอที่จะเป็นผลเป็นประโยชน์แก่ชาติบ้านเมือง ให้ต่างคนต่างคัดต่างเลือก ไม่มีใครที่จะฉลาดยิ่งกว่านักวิชาการ นักการปกครองที่จะดูซึ่งกันและกันออก เมื่อดูซึ่งกันและกันออกแล้ว ผู้ใดพอที่จะเปิดทางให้ช่วยชาติบ้านเมือง เห็นว่าเป็นผู้มีความสามารถพอประมาณแล้วให้เปิดทางให้กัน ๆ นี้เรียกว่าต่างคนต่างช่วยชาติบ้านเมือง อย่าปิดทางกัน ถ้าปิดทางกันนี้คือมหาภัย มหาโจรปล้นบ้านปล้นเมือง ทำลายชาติบ้านเมืองไม่มีชิ้นดีเลย

ขอให้พวกเราพี่น้องชาวไทยทุก ๆ คนตั้งแต่ผู้ปกครองลงมาโดยลำดับทุกขั้นทุกภูมิ ขอให้นำไปคิด ให้นำไปแก้ไขดัดแปลง อันใดที่จะเป็นประโยชน์แก่ชาติบ้านเมืองของเรา เป็นสิ่งที่ประชาชนทั้งชาติมุ่งประสงค์อยู่แล้ว ขอให้เขาได้มีความภาคภูมิใจนอนตาหลับบ้างเถอะ จากการดำเนินงานของผู้ปกครองบ้านเมือง เป็นไปเพื่อความร่มเย็นเป็นสุข มีความกลมกลืนสามัคคีซึ่งกันและกัน ไม่อวดทิฐิมานะอันเป็นฟืนเป็นไฟมาเผาไหม้กัน ทั้ง ๆ ที่จะเป็นการเผาไหม้ทั่วประเทศนั้นก็ไม่รู้สึกตัว อย่าให้มีในเมืองไทยเราเลยนะ ทุกคนให้ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติ

เวลานี้เป็นหัวเลี้ยวหัวต่อ ชาติไทยของเราก็อาศัยหัวหน้า หัวหน้าจะปฏิบัติตัวยังไง ถ้าหัวหน้าเข้ามาเป็นหมากัดกันอยู่ในท่ามกลางแห่งชาติไทยของเราแล้ว ชาติไทยของเรานี้ก็เลยกลายเป็นหมาไปหมดเลยใช้ไม่ได้นะ หลวงตาบัวที่สอนวอก ๆ อยู่นี้ก็หัวหน้าหมาไปเลยแล้วไม่มีคุณค่า องค์ศาสดา พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ ก็เป็นสรณะหมาไปเลย เพราะพวกนี้พาเป็นหมา อย่าให้ได้ยินนะ สรณะของพวกเรา พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ ล้ำเลิศ

เราเป็นลูกศิษย์ตถาคต เป็นผู้ที่อยู่ในทำนองคลองธรรม อำนวยการเป็นความสะดวกซึ่งกันและกัน เพื่อการทำประโยชน์แก่โลกแก่สงสารนี้เป็นความถูกต้องแม่นยำ วันนี้จึงได้แสดงธรรมให้พี่น้องทั้งหลายได้นำไปคิด ตั้งแต่วงการปกครองลงมา จากโอวาทคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ ที่หลวงตาบัวนำมาประกาศให้พี่น้องทั้งหลายแทนองค์ศาสดาเวลานี้ ขอให้นำธรรมเหล่านี้ไปปฏิบัติตามแล้ว จะเป็นความเจริญรุ่งเรือง สมเจตนาหลวงตาบัวที่มา ไม่ได้หวังมาเป็นข้าศึกศัตรูต่อพี่น้องทั้งหลาย หวังตั้งใจจะมาฉุดมาลากเต็มกำลังความสามารถทุกสิ่งทุกอย่าง ถึงขนาดที่ว่าชีวิตไม่เสียดาย เพื่อชาติไทยของเรามีความปึกแผ่นมั่นคง ทั้งวัตถุ ทั้งด้านนามธรรม ที่จะนำเข้าสู่ใจเท่านั้น

จึงขอความปรารถนาหรือความมุ่งหมายของหลวงตา ที่พาพี่น้องทั้งหลายดำเนินนี้ ให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยความสวัสดี โดยพี่น้องทั้งหลายนับแต่วงการปกครองในชาติไทยของเรา ได้ประพฤติปฏิบัติตามโอวาทคำสั่งสอน แล้วแก้ไขเหตุการณ์อันเลวร้ายทั้งหลายให้จืดจางลงไป ๆ เอาแต่ความสวัสดีมีแต่ความสุขความเจริญ ความสงบเย็นใจทั่วหน้ากันมาเสนอเมืองไทยของเรา จะสมชื่อสมนามว่าชาติไทยของเราฟื้นฟูชาติของตัวเอง แล้วสมชื่อสมนามว่าศาสนามาช่วยฟื้นฟูพี่น้องชาวไทยให้มีความเจริญรุ่งเรือง

หลวงตาก็จะนอนตาหลับ พระพุทธเจ้าก็ไม่ทรงท้อพระทัยเกินไป ยังเห็นว่าสัตวโลกยังพอเอื้อมมือถึงพระองค์อยู่ แล้วพระองค์จะได้ฉุดลากขึ้นสู่ความสงบเย็นใจ วันนี้พูดเพียงเท่านี้ ขอความสวัสดีจงมีแก่บรรดาพี่น้องชาวไทยทั้งหลายทั่วหน้ากันเทอญ

ทองคำที่ได้เมื่อวานวันที่ ๗ ได้ ๒ บาท ดอลลาร์ได้ ๓๕๐ ดอลล์ กรุณาทราบไว้ตามนี้ ส่วนจำนวนมากนั้นเราได้อ่านให้ฟังทุกวัน ๆ แล้ว วันนี้จึงไม่จำเป็นต้องอ่าน เราเก็บเล็กผสมน้อยไปอย่างนี้ละ เพื่อชาติไทยของเรา ฝนตกทีละหยดละหยาดตกไม่หยุดไม่ถอย ต่างคนต่างบริจาคก็เท่ากับต่างคนต่างฝนตก แล้วท้องฟ้ามหาสมุทรเต็มได้ คลังหลวงเราเต็มได้ไม่สงสัย เพราะว่าคลังหลวงเราไม่ได้กว้างยิ่งกว่าท้องฟ้ามหาสมุทรนะ เท่าคลังหลวงนั่นแหละ ต่างคนต่างตกลงไปหยดลงไปหยาดลงไปย้อยลงไปก็เต็มเอง เข้าใจไหมล่ะ เข้ามา นั่นมาอีกแล้ว นี่กำลังย้อยมา มีลูกเห็บมาด้วยข้างบน ข้างบนมีลูกเห็บด้วย มาทั้งลูกเห็บทั้งฝนผสมกันเลย เออ เก่งมาก ให้พร…

เปิดดูข้อมูล วันต่อวัน ทันต่อเหตุการณ์ หลวงตาเทศน์ถึงเรื่องอะไร ทาง internet

www.luangta.com