| เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๑๒ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๕๑
ทวยเทพมาอนุโมทนาเรื่องเราสงเคราะห์โลก
(โยมจากอำเภอวาปีปทุม มหาสารคาม ถวายเช็ครวม ๖,๕๐๐ บาท) เออ วาปีปทุมนี่เราอยู่ที่นั่นแต่ก่อน คือย้ายจากวาปีปทุม มหาสารคามแล้วมาอยู่ที่นี่ พึ่งมาทราบทีหลังนะ พึ่งมาบอกเร็วๆ นี้ว่าหลวงตามหาบัวอยู่ตรงนี้แหละ อำเภอวาปีปทุม มหาสารคาม
ลืมที่ว่าเครื่องตรวจตามันเท่าไรเราซื้อ (๑๘๕,๕๒๐,๐๐๐ บาท ) นี่ซื้อเครื่องมือแพทย์ตา เฉพาะตานะ ๑๘๕,๕๒๐,๐๐๐ บาท เฉพาะตาเสียก่อนนะ คือเราเจาะจงเอาตาเสียก่อน คนตาบอดไม่มีความหมาย อย่างไรก็ให้ได้ตาก่อน เอาตาก่อน จากนั้นก็ต่อไปเรื่อยๆ เฉพาะตานี้ ๑๘๕,๕๒๐,๐๐๐ บาท ที่เขาเขียนไว้นั่น เขียนไว้ทางเข้ามา เขาเขียนสูงๆ ว่าเงินวัดนี้เงินเพื่อโลก เราไม่เก็บ เขียนไว้นั่น ก็เป็นเงินเพื่อโลกจริงๆ ไม่เก็บ มีเท่าไรออกช่วยโลกทั้งนั้นๆ เลย ที่จะหามาเป็นของส่วนตัวก็ไม่เห็นมีอะไรจำเป็น เพราะเขาถวายเหลือเฟืออยู่แล้ว นั่น มันก็ออกไปที่จำเป็นๆ บกพร่องๆ ให้
เฉพาะตา ๑๘๕,๕๒๐,๐๐๐ บาท นี่ทั่วๆ ไปนะ ทั่วไปทั้งประเทศนั่นแหละ ทางอุดรนี้น่าจะได้มากกว่าเพื่อน มันอยู่ใกล้มันมากวนบ่อย โรงพยาบาลศูนย์อุดรคว้าไปแล้ว ๓๘ ล้านบาท นอกจากนั้นก็ทั่วประเทศ (ลาวเอาไป ๓๐ ล้านบาทตาอย่างเดียว) ไปทางเวียงจันทน์ละมัง เวียงจันทน์ขึ้นอยู่กับกรรมเหมือนกันนะ เราไม่ได้ตำหนิท่านผู้หนึ่งผู้ใด ผู้ที่จะรับเราก็ไม่ตำหนิ ที่จะให้เราก็พร้อมอยู่แล้วที่จะให้ แล้วอยู่ๆ ก็ไข้หวัดนกมาเป็นกำแพงขวางกั้นเอาไว้ระหว่างลาวกับไทย ฟากแม่น้ำโขงกั้นไว้ เขารับไม่ได้ บอกกำลังเป็นไข้หวัดนก
นอกจากนั้นยังจะสร้างตึกคนไข้ให้อีก ให้เยอะ จนกระทั่งป่านนี้จะได้ตึกหลายหลัง ได้เครื่องมือเกี่ยวกับการรักษาโรคมาก ไม่น้อยนะ แต่นี้ก็อย่างว่ามันกรรม มันเตะมันถีบมันยันกัน ไอ้ลิ้นกับฟันละมันกัดกันเลือดสาดอยู่นั่น ลิ้นกับฟันจะเป็นที่ไหนไป ลิ้นก็อยู่ในฟัน ฟันก็อยู่กับลิ้น กัดกันเลือดสาด เริ่มให้แล้ว นี่เราเตรียม คราวนี้จะเตรียม เขาอาจจะทราบล่วงหน้าก่อนก็ได้ เพราะเราก็พูดธรรมดาว่าจะเตรียมไปเวียงจันทน์ ไปช่วยฝั่งลาวทางนู้น เตรียมของเรียบร้อยแล้วอยู่ๆ ก็เป็นไข้หวัดนกขึ้นมา
พวกเขาเอง กรรมมันดลบันดาลอะไรก็ไม่รู้ พวกเขาเองกีดกันกัน ทางนี้เลยไม่ให้เสีย ไม่ให้ ยกจากเวียงจันทน์มาแล้วก็ใส่ไปทางภาคเหนือทางเชียงใหม่ รถตั้งห้าหกคัน ๑๐ ล้อนะ (๑๐ ล้อประมาณ ๕ คันไปให้แม่ฮ่องสอน เชียงใหม่ เชียงราย) มาได้ที่เวียงจันทน์นี้เราเตรียมพร้อมแล้ว คือยกจากนี้ไปทางภาคเหนือเลย ไปกี่คันรถนะ ไปสองเที่ยว (๕ คันรถ ๑๐ ล้อ) ที่เราเตรียมพร้อมแล้วว่าจะไปเวียงจันทน์ พลาดที่นั่นก็เข้าทางเชียงใหม่ภาคเหนือเลย ๕ คันรถหรืออะไรลืมแล้ว มีแต่ของดีๆ ทั้งนั้นยกไปทุ่มทางเชียงใหม่ แล้วกลับมาอีกเอากันอีก ทางเวียงจันทน์เลยไม่ได้ ไข้หวัดนกกินหัวมัน เลยไม่ได้ละทางเวียงจันทน์
มันก็บันดลบันดาลเหมือนกันนะ นี่พร้อมจะให้แล้ว ทางนั้นไม่พร้อมที่จะรับ มันแปลกอยู่นะ ก็เราเตรียมจะเอาไปช่วยแล้ว ขาดตกบกพร่อง แม้แต่ตึกรักษาคนเจ็บไข้ได้ป่วยเราก็จะให้ๆ ไข้หวัดนกมันดันทีเดียวแหลกหมด แตกกระจายเลย ไม่ได้ แยกจากนี้ก็ขึ้นทางเชียงใหม่ ให้เชียงใหม่ไปแล้วกลับมาอีก ขาดตกบกพร่องอะไรบ้างเอาอีกไปอีกเชียงใหม่นะ ทางเชียงใหม่ไปสองหน อย่างนั้นละการช่วยโลก
การช่วยโลกนี้บอกได้เลยว่าเราไม่อัดไม่อั้นเรื่องการเปิดในหัวใจนะ แต่มันขึ้นอยู่กับด้านวัตถุ จะมีมากน้อยเพื่อสนองความต้องการเท่าไรนั้นเป็นอีกอันหนึ่ง แต่จิตใจที่เปิดรับโลกนี้เปิดเต็มที่เลย ธรรมทั้งหมดไม่ได้ไปรวมที่ไหน ขอให้ใจบริสุทธิ์ พอใจบริสุทธิ์ปึ๋งเดียวเท่านั้นเมตตาธรรมไปอยู่นั้นหมดเลย จิตใจเลยอ่อนนิ่มไปหมด อ่อนนิ่มไปเลย จิตใจดวงนั้นกับเมตตาเป็นอันเดียวกันนะ
นี่เราก็ได้ทำมาแล้ว ทำมาไม่ได้มีเสียดายอะไร แย็บออกมานี้ถ้ามีตาก็จะมองดูหัวใจโลกเป็นอย่างไร มีแต่ความขาดแคลนเต็มบ้านเต็มเมือง แม้กระทั่งสัตว์ อย่าว่าแต่มนุษย์ที่มาบ่นกันอื้อๆ เต็มเมืองไทยเลย สัตว์เขาก็มีเหมือนกันความจำเป็น แต่เขาไม่ได้บ่นเหมือนพวกเรา พวกเรานี้ปากเปราะ เราก็สุดละในกำลังวังชาของเรา ตลอดถึงลมหายใจ ถึงใจที่เป็นต้นเหตุม้วนลงไปด้วยความเมตตาทั้งนั้นเลย เราไม่เอาอะไร ไม่เอา ไม่คิด มีมากมีน้อยไม่เคยมาคิดเรื่องส่วนตัวเลย มีแต่ออกข้างนอกๆ
ส่วนมากจำเป็นก่อนแล้ว ที่เรายังไม่มีสิ่งของทางนั้นจำเป็นๆ พอได้มาก็ออกปุ๊บๆ เพราะความจำเป็นมันรออยู่แล้ว ทุกวันนี้ก็เป็นอยู่อย่างนั้น นอกจากมันไม่พอที่จะสงเคราะห์ก็รอไปเป็นจังหวะบางอย่าง บางอย่างที่มีมาแล้วก็เอาเลยไปเลยๆ นั่นโกดังใหญ่ๆ เห็นไหมนั่น กองพะเนินของวัตถุไทยทาน ส่วนมากแจกตามโรงพยาบาลเป็นอันดับหนึ่งที่โกดังเต็ม สั่งเข้ามาๆ โรงพยาบาลโรงไหนมาพระที่เป็นเวรยามศาลาครัวไฟกับโกดังนั้นเป็นอันเดียวกัน เป็นผู้รับผิดชอบคนเดียวกัน ท่านรับผิดชอบจัดให้ๆ เรียบร้อยๆ ไปเลย ตลอดนะ ให้ขนาดนั้นละ ไม่มีคำว่าเสียดาย ไม่มีน้ำหนักเท่าเมตตานะ อำนาจแห่งความเมตตามีเท่าไรออกหมด สำคัญความเมตตา ความสงสาร พอจิตอิ่มตัวพอแล้วทีนี้มันไหลล้นออกไป ออกเรื่อยๆ มีแต่ความเมตตาออกจากหัวใจดวงนี้ ออกเป็นความเมตตาไปหมดเลย
วันหนึ่งมาฝันแปลกๆ เหมือนกัน แต่เราไม่พูดมันจะเป็นการยอตัว ไม่พูดละ หากแปลกประหลาด เราไม่เคยฝันอย่างนี้ ฝันอัศจรรย์อยู่นะ เราไม่เคยฝันจริงๆ ฝันแบบนี้ อาจจะร้อนถึงเทวบุตรเทวดาท้าวมหาพรหมก็ได้ การทำความดีของเราต่อโลกนี้อาจกระเทือน จึงเข้ามาประสานกับความฝันเรา ทางนู้นลงมาประสานกับความฝันของเรามาอนุโมทนาด้วย ว่าอย่างนั้นจริงๆ นะ พวกท้าวสักกเทวราชพวกอะไรเข้ามาในฝัน พวกทวยเทพทั้งหลายมาอนุโมทนาในเรื่องที่เราสงเคราะห์โลกนี้เป็นที่พอใจ อย่าว่าตั้งแต่มนุษย์มนา เทวบุตรเทวดายังได้รับ นั่นฟังซิ เราไม่เคยได้ยินว่าเทวบุตรเทวดาได้รับส่วนกุศลจากเรา มาบอกในความฝันถึงรู้ พวกนั้นก็ได้รับเหมือนกัน เพราะเมตตาธรรมทั่วแดนโลกธาตุ ไม่มีสูงมีต่ำ เมตตาธรรมถึงหมดเลย นี่ละพวกเหล่านี้ได้รับ แปลกประหลาดอยู่
รับชมรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่
www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th
และทางสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน FM 103.25 MHz
พร้อมเครือข่ายทั่วประเทศ
|
