เป็นห่วงเป็นใยลูกหลานมาก
วันที่ 9 กันยายน 2551 เวลา 8:00 น.
สถานที่ : วัดป่าบ้านตาด
| |
ดาวน์โหลดเพื่อเก็บไว้ในเครื่อง
ให้คลิกขวาแล้วเลือก Save target as .. จาก link ต่อไปนี้ :
ข้อมูลเสียงแบบ(Win)   ข้อมูลเสียงแบบ(MP3)

ค้นหา :

เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๙ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๕๑

เป็นห่วงเป็นใยลูกหลานมาก

       เฉพาะตาที่ช่วยโลก ๑๘๕,๕๒๐,๐๐๐ ตั้งแต่ล้านหนึ่งมันก็พอแล้ว ฟาดเข้าไป ๑๘๕ ล้าน ไปเท่าไรแสนอีก ยังเป็นแสนไปอีกนะ ๕๒๐,๐๐๐ บาท นี่ที่ช่วยตา เฉพาะเมืองไทยเรา ที่นอกจากนี้ก็มีนิดหน่อย สำหรับเมืองไทยร้อยทั้งร้อยอยู่นี้หมด ช่วยกันเต็มเหนี่ยวๆ ๑๘๕ ล้าน เฉพาะตา ไม่ใช่เล่นๆ  ตาเท่านั้น เครื่องมือตานี่แพง

เราก็เป็นนักสงวนเนื้อหนังของตน ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ของนอกบ้านไม่เอาเข้ามาในบ้าน ของนอกเมืองไทยเราไม่เอาเข้ามาในเมืองไทย แต่นี้อะไรๆ ของเรามันก็ไม่ทันเขา ทีนี้คนมีค่าเท่าไรอีกแหละ เลยจำเป็นต้องเอาของเขามาใช้ เขาก็ต้องกัดตับกัดปอดเราไปอยู่โดยดี น่าจะตลอดไปอย่างนี้ เราสงวนเนื้อหนังของชาติไทยเรา ไม่ได้สุ่มสี่สุ่มห้า เพราะสงวนเมืองไทยให้เป็นเนื้อเป็นหนังของตัวเอง เราเป็นอย่างนั้นในจิตใจ นอกจากว่าจำเป็นจริงๆ ก็ไปเอาข้างนอกเข้ามา ถ้าไม่จำเป็นแล้วของเรามีเท่าไรถูไถกันไปในนี้ ต่อไปมันก็ดีเองๆๆ แล้วแข่งเขาได้ เป็นอย่างนั้น

ขอให้มีเหตุผลเถอะคนเรา จะมีหลักเกณฑ์ทุกอย่าง ทางด้านโลกก็มีหลักมีเกณฑ์ ด้านธรรมะก็มีหลักมีเกณฑ์ ไอ้สุกเอาเผากินใช้ไม่ได้นะ ทำอะไรแบบสุกเอาเผากินๆ แบบนี้ใช้ไม่ได้ ต้องมีการพินิจพิจารณา ไม่พิจารณาใช้แต่แบบสุกเอาเผากิน ลูกหลานเกิดมาก็มาเรียนแบบสุกเอาเผากินจากพ่อจากแม่ ไม่ต้องเรียนที่อื่นละ เรียนจากพ่อจากแม่ สุกเอาเผากินๆ มักง่ายที่สุด

เอ๊ เมื่อวานไปไหนลืม อ๋อ ไปเยี่ยมท่านเพ็ง ขอนแก่น ท่านเพ็งนี่ก็หลายอาจารย์อยู่นะ ท่านเพ็ง ขอนแก่น วัดเหล่างา เขาเรียกวัดเหล่างา แถวนั้นเขาเผาเป็นสวนขึ้นที่นั่น ปลูกงาที่นั่น ทีนี้เวลางาร้างไปแล้วเขาเรียกวัดเหล่างา เหล่าคือบ้านร้างเมืองร้าง วัดเหล่างาอยู่ตรงนั้นละ เมื่อวานก็ไปเยี่ยมท่านเพ็ง

มันเฒ่าแก่แล้วอยู่ไปสืบไปเท่านั้นนะ ทุกสิ่งทุกอย่างที่จะหวังอะไรๆ หมด หมดโดยสิ้นเชิง ไม่มีอะไรเหลือเลย อยู่ไปกินไปวันหนึ่ง พอถึงวันเวลาแล้วก็ไปเสียเท่านั้น นี่พูดตามหลักความจริงที่มันเป็นอยู่ภายในใจ ไม่เอาอะไรแล้ว แต่ความเมตตานี้ไม่จืดนะ ความเมตตานี้ไม่จืด จวนตัวเข้าไปเท่าไรแทนที่จะเป็นห่วงเป็นใยเจ้าของกลับเป็นห่วงเป็นใยพี่น้องลูกหลานต่อไปมาก ยิ่งกว่าที่จะมาเป็นห่วงตัวเราเอง หมด ตัวเราไม่ห่วง หมด เรียกว่าหมดโดยสิ้นเชิง ไม่มีอะไรห่วงตัวเองเลย หมด

ห่วงก็ห่วงผู้อื่นที่ไม่ได้หน้าได้หลัง ตาดำๆ ดิมๆ อยู่เหล่านั้นนู่นๆ กำลังศึกษาเล่าเรียน เรียนไปทางไหนก็ไม่รู้นะ เรียนเป็นวิชาลิงไปก็ได้ วิชามนุษย์มนุษย์ที่ดี เป็นคติตัวอย่างแก่กันและกันแล้วก็เป็นคนดีไปเรื่อย อันนี้มันหาได้ยากนะ มันกลายเป็นวิชาลิงไปเลย

เราคิดได้ตั้งแต่เป็นเด็ก เรียนหนังสืออยู่ที่โรงเรียนบ้านตาดนี้แหละ เขามาตั้งโรงเรียนที่นั่นใหม่ๆ เอาเด็กบ้านตาด-เด็กบ้านกกสะทอนมาเรียนรวมกันที่นั่น เขามาเริ่มสร้างตั้งโรงเรียน เราเป็นเด็กเรายังจำได้ เป็นเด็กนักเรียน แต่ก่อนมันอยู่ที่สถานีวิทยุทุกวันนี้มัง โรงเรียนอยู่กับวัด โรงเรียนบ้านตาดอยู่ที่นั่นละ

พี่ชายเราไปโรงเรียน เราเป็นน้องยังไม่ได้เข้าโรงเรียน เขาให้นับ..ครูเขา ใครหัวหน้าก็หนึ่ง สอง ผู้ที่สองก็สอง ผู้ที่สามก็สามไป ไปถึงผู้ใหญ่คำไพนะพี่ชายเราไปถึงนั่นอ้าปากอยู่บักห่านั่น สิบเอ็ดซิ เราว่า ก็เขานับไปรู้อยู่แล้ว ไปถึงนั่นไปอ้าปากมันโมโห สิบเอ็ดซิ สิบเอ็ด ฟังซิน่ะ มันน่าโมโห น้องตามไปสอนอยู่ในโรงเรียน เวลาเข้าโรงเรียนเราสูงกว่า แน่ะอย่างนั้นละ

แล้วทีนี้ครูเขาก็ถาม ค้างคาวแปลว่าอะไร เอา คำไพลุกตอบ ค้างคาวแปลว่าอะไร ทางพวกเพื่อนก็กระซิบกระซาบ แปลว่าเจีย ค้างคาวแปลว่าอะไร แปลว่าเจีย เอาคำของเขาละแปลว่าเจีย ทีนี้เอาอีกแหละ ทีนี้เจียแปลว่าอะไร มันจะพลิกไปหาค้างคาวเท่านั้นก็ไม่ได้บักห่านั่น เจียแปลว่าอะไร ก็แปลว่าค้างคาว เราเข้าใจแล้วนั่น มันยังอ้าปาก มันน่าโมโหนะ พอเขาว่าค้างคาวแปลว่าอะไร แปลว่าเจีย เจียแปลว่าอะไร เขาว่าแปลว่าดังวีก มันก็บอกว่าจมูกบี้ โอ๊ย บักห่าเอ๊ย มึงจึงโง่ตาย เรายังบ่ลืม ยังไม่ลืม แปลว่าดังวีก เขาว่าอย่างนั้นก็ว่าตามเขานะ มันโง่อย่างนั้น เขาว่าอย่างไรก็ว่าตามเขา เขากระซิบกระซาบพวกนักเรียนด้วยกันที่เขานั่ง ทางนี้ยืนตอบ เราขึ้นชั้นหนึ่งแล้วนะ ไอ้นี้ยังไม่ขึ้น เรานั่งฟังอยู่ทางนั้น พักสูง พักต่ำ มันโง่จะตายอย่างนั้นละ

เวลานับนักเรียนคนที่หนึ่งที่สองที่สาม เขาก็นับหนึ่ง คนที่สองก็สอง คนที่สามสาม ไปถึงผู้ใหญ่คำไพนี้นะ ไปถึงนั้นสิบเอ็ดนะ พอไปถึงนั้นไปติดอ้าปากอยู่ สิบเอ็ด เราก็ไปบอกอย่างนั้นนะ มันโง่นะมันจะตายอยู่นั้นน่ะ เรายังไม่เข้าโรงเรียนนะ ไปบอกใกล้ๆ ว่าสิบเอ็ดซิ สิบเอ็ด มันน่าโมโหนะ เท่านั้นก็ตอบไม่ได้ เขาก็บอกมาโดยลำดับ คนที่หนึ่งนับหนึ่ง คนที่สองนับสอง คนที่สามนับสาม มันก็เข้าใจเรียบร้อยมาแล้ว เราเป็นคนที่เท่าไรเราก็นับเท่านั้น  มานั้นยังอ้าปากอยู่ เราจึงไปบอกว่าสิบเอ็ด เราไม่ลืมนะ มันโง่ตาย มันโง่อีหลี มีเท่านั้นละวันนี้ ไปละนะ เตรียมไปละ ไม่มีธุระอะไร

พวกเด็กนักเรียนก็ตั้งใจเรียนนะ ได้ยินไหม พวกนี้มันกำลังคึกคะนองนะนี่ พวกบ้านี่มันกำลังคึก ฝึกหัดบ้าหรือฝึกหัดคนก็ไม่รู้ละ เรียนหนังสือไป ฝึกหัดตัวเองไปซิ เอาละที่นี่ให้พร ให้พรแล้วก็ไป

 

รับชมรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

และทางสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน FM 103.25 MHz

พร้อมเครือข่ายทั่วประเทศ

 


** ท่านผู้เข้าชมทุกท่านโปรดทราบ
    เนื่องจากกัณฑ์เทศน์บางกัณฑ์มีความยาวค่อนข้างมาก ซึ่งจะส่งผลต่อความเร็วในการเปิดเว็บไซต์ ขอแนะนำให้ทุกท่านได้อ่านเนื้อหากัณฑ์เทศน์บางส่วนจากเว็บไซต์ และให้ทำการดาวน์โหลดไฟล์กัณฑ์เทศน์ที่มีนามสกุล .pdf ไปเก็บไว้ในเครื่องของท่านแทนการอ่านเนื้อหาทั้งหมดจากเว็บไซต์

<< BACK

หน้าแรก