เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๒๙ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๕๑

เตือนด้วยธรรม

วันนี้จะเอาของไปโรงพยาบาลหนองแสง ไม่ได้ให้ไปนานแสนนานนะ จัดของอะไรให้ ๓ รถไปเลย รถของเรารถปิกอัพ อะไรๆ เอาให้เต็มเหนี่ยว ๓ คันไป ไม่ได้ไปให้เลยที่หนองแสง ข้ามไปนู้นข้ามไปนี้ ข้ามหัวหนองแสงไป วันนี้จะเข้าหนองแสง เอาอาหารไปส่งโรงพยาบาลหนองแสง จะเอาไปสามคันรถ วันนี้จะไม่ไปไกล ไปใกล้ๆ นี่ อำเภอหนองแสงต่อกับวัดนี้ไป อำเภอเมือง อำเภอหนองแสงติดกัน เราก็เคยช่วยเหลือแต่นานแสนนานถึงได้ไปทีหนึ่ง เพราะไปที่อื่นมันมากต่อมาก วันนี้จะไปหนองแสง บอกให้เอารถบรรทุกสิ่งของอาหารการกินไปหนองแสง ๓ คันรถวันนี้ เอาเต็มเหนี่ยววันนี้ เอา ๓ คันรถละไป

ผ้าขาวเอาประมาณสัก ๔ พับ ๔ ไม้ คือไม่ได้ให้แต่ของอย่างอื่น อย่างพวกผ้าขาวก็ได้ให้ ไปโรงพยาบาลต่างๆ เพราะขาดแคลน ขาดแคลนอย่างนี้ละ วันนี้จะไปโรงพยาบาลใกล้ๆ ข้ามหัวโรงพยาบาลนี้ไปนู้นไปนี้ นานแสนนานจะได้ไปให้ทีหนึ่ง วันนี้จะเข้าทางนี้ โรงพยาบาลหนองแสงนี่ไม่ได้ไกลนะ ต่อจากโรงพยาบาลอุดรแล้วโรงพยาบาลหนองแสงอยู่ข้างหลัง วันนี้จะเอาของไปให้โรงพยาบาลหนองแสง

เราไม่สบายมาได้อาทิตย์หนึ่ง ไม่ปรากฏว่าลดลงนะ มันตึงเครียดอยู่ภายในนี้ พูดไม่ถูก เป็นอยู่ภายใน ฉันจังหันเหมือนว่ามีอะไรไปขวางอยู่ในลำคอ กลืนอะไรลงไปก็จะไม่ลงๆ ไม่ทราบเป็นอย่างไร กลืนอะไรลงไปรู้สึกจะไปติดอยู่ตรงแถวนี้ๆ

เราก็จวนตัวแล้วเราก็ดี จวนตัวจวนตายแล้ว อะไรๆ ควรเร่งเร่งเสีย เป็นห่วงโลก แทนที่จะเป็นห่วงเราพูดจริงๆ นะ แทนที่จะเป็นห่วงเราคือห่วงตัวเองไม่มี หมด หมดโดยสิ้นเชิง มีแต่ช่วยโลกๆๆ ที่จะมาช่วยเจ้าของห่วงเจ้าของไม่มี ฟังเสียพี่น้องทั้งหลายนี่ละการบำเพ็ญธรรม เมื่อพอแล้วพอหมด ปล่อยหมดโดยสิ้นเชิง ไม่มีอะไรเหลือ เหลือแต่ความเมตตาล้วนๆ ไปเลย กิริยาท่าทางออกท่าไหนๆ มักจะมีเมตตาแทรกๆๆ อยู่ในนั้นละ พูดเล่นพูดจริงหรือดุก็ตาม มันมีอยู่ในนั้นแหละ

วันนี้จะไปโรงพยาบาลหนองแสง ๓ คันรถ (ผ้าขาว ๔ พับครับ) เออนั่นละ จากนั้นอาหารพวกข้าวสาร เครื่องกระป๋องอยู่ข้างในเป็นกล่องๆ ใส่ ๓ คันรถเต็ม เอาไปทางนี้

อาทิตย์นี้ไม่ได้สบายเลย มันเป็นอยู่ลึกๆ ภายในนี้ เหมือนมีอะไรขัดอยู่ภายใน ฉันจังหันก็ไม่ได้ ฝืนทั้งนั้นนะ มันไม่อยากฉัน ฝืนเอา ธาตุขันธ์เป็นอย่างนี้ละ ความรู้อันนั้นมันก็ดูกันอยู่อย่างนั้นละ ความรู้อันนั้นไม่มีอะไร สมมุติทั้งมวลหมดโดยสิ้นเชิง ก็มีแต่สมมุติคือธาตุขันธ์รับผิดชอบกันไปวันหนึ่งๆ เท่านั้น

นี่จะไปหนองแสง เอาไปให้เขา ๓ คันรถวันนี้ โรงพยาบาลนี้ก็จนตรอกจนมุมมากนะโรงพยาบาลหนองแสง เราได้ไปให้นานๆ จะมีทีหนึ่ง เพราะให้ทางนู้นทางนี้ กว่าจะมาถึงก็นาน โรงพยาบาลต่างๆ เราก็ให้..วันนั้นให้โรงนั้น วันนั้นให้โรงนั้นๆๆ ตลอดมา แต่หนองแสงนี้ไม่ได้ไปนานแล้ว วันนี้จะไปหนองแสง ให้ ๓ คันรถเลยวันนี้ สมใจที่ไม่ได้ไปนาน เอาไป ๓ คันรถเลยวันนี้

(โยม กราบถวายปัจจัย) ที่เอามาเหล่านี้ออกช่วยโลกทั้งหมดนะเหล่านี้ วัดนี้ไม่เก็บ ออกหมดเลย ออกตลอด ไม่ให้เก็บ เพราะเหลือเฟือทุกอย่าง รู้สึกวัดใดจะไม่ค่อยเหลือเฟือเหมือนวัดนี้ บรรดากรรมฐานไม่มีละ วัดนี้เหลือเฟือมาตลอด ตรงไหนที่บกพร่องขาดเขินก็มองดูกันคนเรา มนุษย์มองดูกันดูอย่างนั้นแหละ ดูความประพฤติ ดูความบกพร่อง อะไรต่ออะไรดูกันอย่างนั้น ถ้าควรเตือนได้ก็เตือน ไม่ควรเตือนก็เก็บไว้ก่อน ถ้ามีโอกาสเมื่อไรจะเตือนกันก็เตือนกัน อย่างนั้นเรียกว่าธรรม ไม่ใช่เตือนด้วยความโมโหโทโส เตือนด้วยธรรม เป็นอย่างนั้น

รถเอาไปทั้งหมด ๓ คัน ให้ทางตชด.เอารถคันไหนไปใส่ให้เต็มๆ เอาของในโกดังนะ เอาให้เต็มไปเลย จะเอาไปทุ่มโรงพยาบาล ไม่ได้ให้นาน เป็นอย่างนั้นทำอะไร นิสัยนี้มันเป็นอย่างนั้นละ ขอให้มีเถอะน่ะว่าอย่างนั้นเลย ขอให้มี มีเท่าไรเป็นหมดเลย ทุ่มๆ เลย ไม่มีที่จะหยิบอย่างนั้นหยิบอย่างนี้ไม่มี ใส่หอบตูมเลย หอบตูมเลยอย่างนั้น ออกจากหนองแสงแล้วทางถนนมันออกกุมภวา ออกทางสายใหญ่ ออกนั้นก็เลี้ยวมานี้เข้าวัด วันนี้ไม่ไปไกลนัก ไปแค่นี้ละวันนี้ แต่เอารถไป ๓ คัน ให้เต็มหมดทุกคัน ไปเทลงโรงพยาบาลเลย

โรงพยาบาลนี้จนตรอกจนมุมมาก เราไปทีไรก็อย่างนั้นละ เอาให้มาก โรงไหนก็เหมือนกัน ถ้าลงได้เอาไปให้โรงพยาบาลแล้วทุ่มเลยๆ อย่างนั้นละ ของเรามีพอช่วยเหลือโลกเท่าไรเราก็ช่วยตลอดไปเลยละ

รับชมรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

และทางสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน FM 103.25 MHz

พร้อมเครือข่ายทั่วประเทศ