นางจันดี โลหิตดีและคณะร่วมถวายผ้าป่าช่วยชาติทองคำน้ำหนัก ๒๕ บาท ๒๕ สตางค์ เงินไทย ๖,๓๘๐ บาท เงินดอลลาร์ ๑๐ ดอลล์ อนุโมทนาทั่วหน้ากันนะ นี่มาจากน้ำใจชาติไทยเราจะเอาเข้าสู่หัวใจของชาติไทยคือคลังหลวง ทองคำ ดอลลาร์ เข้าสู่คลังหลวง เงินสดทั้งเข้าสู่คลังหลวง ทั้งออกช่วยชาติทั่วประเทศไทย เงินสดนี้ออกสองทาง หมุนเข้าคลังหลวงก็เข้า ออกช่วยชาติเรียกว่าเป็นเงินหมุนเวียนก็ออก เป็นสองทาง ส่วนทองคำ ดอลลาร์ เข้าคลังหลวงอย่างเดียว สำหรับเงินสดเปลี่ยนเป็นทองคำเข้าคลังหลวงและเป็นเงินหมุนเวียนช่วยชาติ
ที่สร้างต่าง ๆ อย่างที่เห็นนั่นแหละเต็มอยู่ทั่วประเทศไทย ไปที่ไหนเห็นแต่สิ่งก่อสร้าง ติดตราหลวงตาไว้ก็มี หลวงตาบัวนี่พิลึกนะ ไปที่ไหน อาคารญาณสัมปันโน เราบอกไม่ให้เขาทำ ชื่อเรามีแล้วไม่จำเป็น เอ้า สร้างเลย ๆ อาคารญาณสัมปันโน เอาจนได้นั่นแหละ ไปทุกแห่ง เราไม่ให้มีนะชื่อเรา ทีนี้ให้พร
หลังจังหัน
วันนี้ทองคำได้ ๒๗ บาทแล้วนี่ พักเครื่อง ติดเครื่อง เร่งเครื่อง มีอยู่สามอย่าง เมื่อวานนี้ก็ได้ ๖ บาท สองวัน ๓๓ บาทแล้ว สรุปทองคำให้พี่น้องทั้งหลายได้ทราบโดยทั่วกันตลอดมา ประกาศอยู่เรื่อย ๆ เรียกว่าแทบไม่เว้นวัน นอกจากวันไหนคนไม่มากนักก็ไม่อ่าน จะอ่านเฉพาะวัน เช่น ทองคำได้เท่านั้น ๆ นอกนั้นหยุด ไม่ได้รวมไปหมด แต่วันนี้อ่านรวมไปหมดเลย เมื่อวานวันที่ ๓ ได้ทองคำ ๖ บาท ๑ สตางค์ ดอลลาร์ ๓๑๗ ดอลล์ ทองคำที่ต้องการมอบเข้าคลังหลวงคราวนี้ ๔,๐๐๐ กิโล ที่มอบและฝากไว้แล้วสองรายการรวมแล้วเป็นทองคำ ๒,๐๖๒ กิโลครึ่ง ทองคำที่ได้หลังจากการฝากและมอบแล้วแต่ยังไม่ได้หลอมเวลานี้ ๒๐๘ กิโล ๑๐ บาท ๔๘ สตางค์ รวมทองคำทั้งหมดได้ ๒,๒๗๐ กิโลครึ่ง ยังขาดอยู่ ๑,๗๒๙ กิโลครึ่งจะครบจำนวน ๔,๐๐๐ กิโล นี่ได้ประกาศเรื่อยมา
เงินสดเราแบ่งภาคอยู่ตลอดนะ ไม่ได้ตายตัวเหมือนทองคำกับดอลลาร์ ทองคำกับดอลลาร์นี้จะเข้าคลังหลวงโดยถ่ายเดียวเท่านั้นไม่มีแยก แต่เงินสดนี้แยกเพื่อจะซื้อทองคำเข้าคลังหลวงด้วย แยกเป็นเงินหมุนเวียนช่วยทั่วประเทศไทยด้วย เงินสดนี้มีอยู่สองภาค แต่อยู่ในความพิจารณาของเราคนเดียวว่างั้นเลย เพราะเราพิจารณาอยู่ตลอดเวลา เงินหมุนเวียนนี้ก็จำเป็นไปทางหนึ่ง คือเป็นที่ชุ่มเย็นทั่วประเทศไทยเรา ที่กระจายออกไปให้เป็นที่ชุ่มเย็นทั่วประเทศไทยเรา เช่น โรงร่ำโรงเรียน สถานสงเคราะห์ ที่ราชการต่าง ๆ และโรงพยาบาลทั่วประเทศไทย อันนี้ออกจากเงินหมุนเวียนเรา
คือเงินที่พี่น้องทั้งหลายมาบริจาคนี้ เราแยกเข้าไว้สำหรับที่จะซื้อทองคำก็มี แยกออกไปสำหรับเป็นเงินหมุนเวียนเพื่อช่วย กระจายออกไปทั่วประเทศไทยเราก็มี ดังที่เรียนเมื่อสักครู่นี้ เช่น สงเคราะห์คนทุกข์คนจนที่จำเป็น ซึ่งควรจะได้รับการสงเคราะห์โดยเหตุผล เราจะทำเอง เราทำเองมาแล้ว จากนั้นก็สถานสงเคราะห์ โรงร่ำโรงเรียน ไม่มีประมาณ มีเท่าไรช่วยทั้งนั้น ๆ แล้วที่ราชการเรียกว่าทั่ว ๆ ไป อันไหนจำเป็นที่ควรจะได้รับการสงเคราะห์ ในเมื่อเรามีพอสงเคราะห์ได้อยู่เราก็ช่วยเรื่อย ๆ ไป
คำว่าที่ราชการก็คือว่า ที่ทำงานของวงราชการนั่นแหละ เช่น สถานีรถไฟอย่างนี้ ก็ที่ราชการ เพราะเป็นเงินงบประมาณของราชการใช่ไหมล่ะ เมื่อเราช่วยไปก็เท่ากับช่วยทางราชการ ไม่ว่าสถานที่ใดของทางราชการที่เราช่วย เช่นอย่างในเรือนจำนี้ก็ในวงราชการรับผิดชอบ เราก็ช่วย พวกตำรวจ ทหาร วงราชการต่าง ๆ เรียกว่าวงราชการที่เราช่วย นี่เรียกว่าช่วยทางราชการ ไปเรื่อย ๆ
เรียกว่าเงินสดนี้แบ่งเป็นสองภาค ภาคหนึ่งเพื่อซื้อทองคำเข้าสู่คลังหลวง ที่กำหนดตายตัวไว้แล้วก็มี ที่จะพยายามแยกเข้าสมทบกันไปเรื่อย ๆ ก็มี ที่ตายตัวแล้วดังที่ได้เรียนให้พี่น้องทั้งหลายทราบว่า เงินสด ๘๐๐ ล้านหนึ่ง และเงินที่เขาบริจาคกฐินทองคำเพื่อชาติ เข้ามาทางธนาคารสองธนาคาร เวลานี้รวมแล้วเงินอย่างน้อย ๖ ล้านนะ มีกว่าบ้าง แต่เราแน่ใจคือ ๖ ล้าน เงิน ๘๐๐ ล้านและ ๖ ล้านนี้เป็นเงินที่จะซื้อทองคำเข้าคลังหลวงทั้งนั้น ไม่แยกไปไหนเลย
เงินสดที่เหลือจาก ๘๕๐ ล้านนั้นเป็นเงิน ๕๐ กว่าล้านนี้ยังก้ำกึ่งกันอยู่ ทั้งจะหมุนเข้าซื้อทองคำเข้าสู่คลังหลวง ทั้งจะหมุนออกช่วยโลก เรียกว่าเงินสัญจร อันนี้จึงว่าก้ำกึ่งกัน ยังไม่แน่ ตามแต่ความจำเป็นของเราเห็นว่าจำเป็นยังไง ๆ เราจะแยกเอง ๆ อันไหนที่ประกาศตายตัวแล้วก็เรียกว่าตายตัวแล้ว อันนั้นเป็นอื่นไปไม่ได้เลย เช่น เราตายแล้วนี้ เงินจำนวนที่เราสั่งเราเสียเรียบร้อยนี้จะต้องปฏิบัติตามเรา เช่นเดียวกับเราปฏิบัติเองเลยทีเดียว คือตายตัว แล้ววาระสุดท้ายที่เราช่วยพี่น้องชาวไทยเต็มกำลังความสามารถ หมดสภาพแล้ว เวลานี้ยังเหลือแต่ร่างกาย
อันนี้เอาสุดท้ายนะ ตั้งแต่ร่างกายของเรานี้เวลาเราตายแล้ว งานเผาศพเราทั้งหมดบรรดาที่ผู้บริจาคมาเป็นเงินเป็นทองก็ตาม นี้เราบอกไว้แล้วในพินัยกรรม เราเขียนแล้วพินัยกรรม ตรวจทานเรียบร้อยแล้วโดยทางฝ่ายนักกฎหมายว่าสมบูรณ์แบบในพินัยกรรม พินัยกรรมเป็นคำสั่งเสียว่าเวลาเราตายแล้วนี้ เงินทองที่เขามาบริจาคเพื่อเผาศพเรา เราจนกระทั่งจะพูดว่าทุกบาททุกสตางค์เลย แต่ว่าเราจะพูดเอาว่า งานเผาศพเราทั้งหมด จะแยกไปยังไงอันนั้นเราพูดไม่ได้ เพราะความมุ่งมั่นของเรานี้มุ่งต่อทองคำอย่างยิ่ง เราจึงว่าเงินทั้งหมดที่เขามาบริจาคเพื่อเผาศพเรานี้ เราตั้งกรรมการ ในพินัยกรรมบอกไว้แล้ว ตั้งกรรมการอย่างเข้มงวดกวดขัน รับผิดชอบในเงินจำนวนนี้ไม่ให้ใครมายุ่งได้เลย แล้วก็ยกเงินจำนวนนี้ซื้อทองคำเข้าสู่คลังหลวงทั้งหมด
ส่วนที่เขาจะมาบริจาคเป็นปลีก ๆ ย่อย ๆ อะไรนั้นเราไม่นับเข้าในจำนวนนี้ อันไหนที่เข้าในวงกรรมการแล้ว เงินจำนวนนี้จะให้เข้าซื้อทองคำทั้งหมด ในวงกรรมการรับผิดชอบนี้ นอกจากว่าเป็นการบริจาคพิเศษเล็ก ๆ น้อย ๆ อะไรอย่างนั้น งานหนึ่ง ๆ ก็ต้องใช้เงินใช่ไหมล่ะ แต่ต้องเงินปลีกย่อยนอกจากหลักใหญ่ที่เรากำหนดไว้นี้ ที่จะไปใช้ในที่ต่าง ๆ ส่วนเงินที่เข้าในวงคณะกรรมการ ได้ลงบัญชีรับผิดชอบเรียบร้อยแล้วเพื่อซื้อทองคำเข้าสู่คลังหลวงนี้ ใครแตะไม่ได้เลย นี่เราก็สั่งเสียไว้แล้ว เราช่วยพี่น้องทั้งหลายเราช่วยขนาดนั้น ขอให้เห็นใจนะ
เราช่วยจริง ๆ ไม่ช่วยเล่น ๆ อุ้มประเทศไทยทั้งประเทศด้วยความเมตตาล้วน ๆ สุดส่วน คิดดูซิน่ะ บาทหนึ่งสตางค์หนึ่งเราไม่เคยคิดเลยว่าเป็นของเรานะ ฟังซิน่ะ ไม่มีถึงขนาดนั้นละเรา เราไม่มีเราไม่เอาอะไรทั้งหมด เราช่วยด้วยความเมตตาล้วน ๆ มีมากมีน้อยบริสุทธิ์ผุดผ่อง ไม่มีทางสงสัยว่าจะมัวหมองไปที่ตรงไหน เพราะเจตนาของเราจากหัวใจที่บริสุทธิ์ด้วยเมตตา เป็นเจตนาที่เต็มไปด้วยเมตตาล้วน ๆ จึงไม่มีอะไรที่จะรั่วไหลแตกซึมไปไหนได้เลย มีเท่าไรทุ่มเลย ๆ เราถึงกล้าพูดได้ทุกอย่างในการช่วยชาติบ้านเมือง ผิดถูกชั่วดีประการใดจะพูดได้ทุกอย่างเลย ไปตามคลองธรรมของเรา
ธรรมของพระพุทธเจ้าที่เรานำมาประกาศให้พี่น้องทั้งหลายทราบทั่วกัน เราจึงพูด หนักเบามากน้อยกรุณาทราบ เราเป็นลูกชาวพุทธ อย่าถือพุทธศาสนาเป็นข้าศึกต่อเราเป็นอันขาดนะ เสียทีเดียว เสียมาก ทั้งชาติไทยของเราแตกแยกล่มจมไปได้ เพราะการทำลายพุทธศาสนาคือคำสอนของพระพุทธเจ้า ไม่เคารพคำสอนพระพุทธเจ้านี้เสียหมดเลยนะ อันนี้เป็นการทำลายประเภทหนึ่งที่หนักมาก
เราพูดได้ทุกสัดทุกส่วนด้วยอำนาจแห่งความเมตตาของเรา การแนะนำสั่งสอนดุด่าว่ากล่าว เราดุด่าว่ากล่าวในนามธรรมของพระพุทธเจ้า เราเป็นผู้มาทำหน้าที่แทน จึงสอนได้ทั่วประเทศไทยในบรรดาชาวพุทธของเราและเป็นชาวไทยด้วยกัน ชาวไทยอยู่ในวงกฎหมาย ชาวพุทธทั้งอยู่ในวงกฎหมาย ทั้งอยู่ในวงแห่งอรรถธรรมของพระพุทธเจ้า เราสอนไปได้ทุกแง่ทุกมุมตามทางเดินของธรรม ด้วยเหตุนี้ท่านผู้ใดอย่ามาคิดหนาว่า เรานี้เป็นข้าศึกศัตรูต่อผู้ใดก็ตาม ไม่มี เราบอกไม่มี ผิดเราบอกว่าผิด เพื่อชำระเพื่อแก้ไขความผิดให้ถูกต้อง มันผิดไปไหนสอนอย่างนั้น ควรหนักต้องหนัก ควรเบาก็เบา ไปตามเหตุการณ์ ที่เราสอนเวลานี้เราสอนอย่างนั้นนะ
เราถึงไม่มีคำว่ากล้าก็ดี กลัวก็ดี เราไม่มีในหัวใจของเรา เพราะธรรมเหนือหมดทั้งความกล้าทั้งความกลัว เหนือหมด ความได้ความเสีย เหนือหมด ความแพ้ความชนะไม่มีในเราผู้นำธรรมพระพุทธเจ้าออกมาแสดง เราไม่มี มีแต่ความเมตตาล้วน ๆ เพื่อให้ชาติไทยของเรานี้กลมกลืนสามัคคี รักชาติตัวเอง รักสมบัติของตัวเอง ทั่วหน้ากัน ให้เห็นว่าสมบัตินี้ก็คือสมบัติของชาติไทยเรา จะอยู่ในกระเป๋าใดก็คือกระเป๋าของคนไทยทั้งชาติ ให้รักสงวนไว้ตามสัดตามส่วน ส่วนที่เป็นส่วนรวมก็ขอให้รู้ว่าเป็นส่วนรวม อันนี้เป็นส่วนใหญ่ไม่ควรแตะต้องไม่ควรทำลาย ไม่ควรกลืนไม่ควรคดไม่ควรโกง ก็ไม่คดไม่โกงไม่รีดไม่ไถไม่กลืนไม่กินกัน นี้คือความรักชาติ นี้คือความรักคนไทยเราด้วยกัน ถูกต้องกับหลักธรรมของพระพุทธเจ้า
ท่านแสดงไว้ว่า ส่วนใดที่เป็นของสงฆ์ ฟังซิน่ะ ของสงฆ์คือส่วนรวม สังฆะ แปลว่า หมู่ ท่านทั้งหลายเคยทราบไหม ได้ยินแต่สงฆ์ ๆ บางคนไม่เข้าใจ แปลว่า หมู่ว่าคณะ รวมกันเข้าเป็นสงฆ์ หมู่ แปลออกแล้ว สงฆ์แปลว่าหมู่ เมื่อในนามของพระท่านก็เรียกว่าของสงฆ์ไปเลย ของประชาชนก็ของส่วนรวม สงฆ์ของประชาชน สงฆ์ของส่วนรวม ถ้าเป็นอย่างนี้แล้วพระพุทธเจ้าห้ามไม่ให้แตะ แล้วในของสงฆ์นั้นอันใดที่เป็นครุภัณฑ์ อันใดเป็นลหุภัณฑ์ อันใดเป็นครุภัณฑ์แยกเป็นส่วนย่อยส่วนใดไม่ได้เลย ให้เป็นส่วนกลางล้วน ๆ ก็แยกก็จัดเอาไว้
เช่น คลังหลวงของเรานี้ ใครจะแยกไปไหนเอาไปอะไรไม่ได้ คลังหลวงนี้จะไว้ใช้เวลาจำเป็น ไม่ใช่ว่าเก็บไว้เป็นขอนซุงนะสมบัติในคลังหลวง ทองคำ เงินสด ดอลลาร์ อะไรก็ตามที่เข้าสู่คลังหลวงแล้ว หลักใหญ่ว่าแตะต้องไม่ได้ เพราะไม่ถึงขั้นจำเป็นที่ควรจะมาแตะต้อง ผู้รักษาต้องรักษาไว้เข้มงวดกวดขัน นี้เรียกว่าสงฆ์ของคลังหลวง เข้าใจไหม พวกหมู่ของเงิน กองของเงิน สังฆะ ที่ว่า สงฆ์ ๆ คือกองเงินกองทองกองอยู่ในคลังหลวง เข้าใจเหรอ อันนี้ไม่ควรที่เราจะมาแตะต้องนะ
หากว่าจำเป็นจริง ๆ ผู้รักษาสมบัตินี้ก็เป็นคนเฉลียวฉลาด สมควรที่จะมารักษาสมบัติประเภทส่วนรวมอันใหญ่หลวงนี้ไว้ จะต้องแยกแยะไปส่วนต่าง ๆ ตามกำลังความสามารถความฉลาดรู้ของผู้รักษาสมบัติ ไม่ใช่ว่าจะเก็บไว้เป็นขอนซุง เก็บไว้เป็นเครื่องประกันชาติไทยของเรานี้เป็นพื้นฐาน นอกจากนั้นเวลาจำเป็นใครจะยอมให้จมทั้งชาติ อะไรที่จะช่วยแยกแยะออกไป เพื่อกู้ชาติบ้านเมืองพวกเราให้หนักเป็นเบา ที่เบาเป็นอันว่าหมดปัญหาไปอย่างนี้ ผู้รักษาสมบัติส่วนรวมนี้จะเป็นผู้พินิจพิจารณาเอง เราไม่ควรไปยุ่ง นี่ละเรียกว่าสมบัติส่วนใหญ่ของคนทั้งชาติ ถ้าทางด้านศาสนาเรียกว่าของสงฆ์ เป็นของส่วนรวมอันใหญ่หลวง
นี้คลังหลวงเป็นสมบัติอันใหญ่หลวงของชาติไทยเรา จึงไม่ควรอย่างยิ่งที่ใครจะมากลืนมาโกงมารีดมาไถด้วยวิชากลเล่ห์เหลี่ยมต่าง ๆ ที่จะโกยเงินกองนี้ออกไปซึ่งเป็นกองใหญ่มากที่สุด เรียกว่ารวมหัวใจของประชาชนอยู่ในนี้หมด ออกไปถลุงให้ชาติจมไปเลย นี้เรียกว่าไม่ควรอย่างยิ่ง มนุษย์ตัวใดทำ มนุษย์ตัวนี้ทำความล่มจมแก่ชาติได้มากที่สุดเลย เรียกว่าเลวร้ายที่สุด ไม่ควรคบค้าสมาคม เป็นมนุษย์ด้วยกันก็ไม่ควรคบคนประเภทนี้น่ะ คนประเภททำลายชาติบ้านเมือง ไม่ใช่เป็นผู้รักษา นี่ท่านเรียกว่าของสงฆ์ของส่วนรวม
เพราะฉะนั้นชาติบ้านเมืองจึงต้องได้พูดกัน เวลานี้ก็เกี่ยวกับเรื่องคลังหลวงนั่นเอง คลังหลวงจะแตกจะแยกไปไหนด้วยวิธีการต่าง ๆ อะไรก็ตามเถอะ เราก็ทราบได้แต่ว่าจะรวมบัญชี คำว่ารวมบัญชีก็คือเป็นคำหวานซึ้งในหูของคนผู้ที่โง่มากที่สุด ก็คือพี่น้องชาวไทยเรานี้ หลวงตาบัวเป็นอันดับหนึ่งที่โง่มากที่สุด พอเขาว่ารวมบัญชีเท่านั้นทางนี้หลับครอกไปแล้ว เตรียมนิมนต์พระมากุสลาไว้เลย พวกนี้พวกตายไม่ฟื้นเข้าใจไหม คือเรียกว่าเชื่ออย่างตายใจไปเลย เพียงคำพูดคำเดียวออกมาว่ารวมบัญชี
นี้คือทางก้าวเดินอันราบรื่นของทางที่จะเข้าสู่คลังหลวง พอก้าวเข้าไปสู่คลังหลวงแล้ว โกยเงินจากคลังหลวงออกมาแล้วเหยียบแหลกหมด คำว่ารวมบัญชีไม่มีความหมายอะไรเลย เป็นทางเดินของการก้าวเดินเข้าไปโกยเอาเงินในคลังหลวง ซึ่งเป็นสมบัติอันใหญ่หลวงของชาติไทยเราไปหมดโดยสิ้นเชิงเท่านั้น ฟังทุกคนพี่น้องชาวไทยเรา นี่ละกลอุบายวิธีการมาด้วยวิธีแปลก ๆ ต่าง ๆ อย่างนี้ไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะมาทำ
เราจึงได้ประกาศก้องออกมาถึงขนาดที่ว่าอย่ามาแตะ บอกอย่างนั้นเลย นี้คือหัวใจของชาติอย่าแตะ เราบอกอย่างนี้เลย แล้วก็พูดย่อม ๆ ไว้ว่าขอบิณฑบาต จึงได้ต่อเนื่องกันมาจนกระทั่งทุกวันนี้ เพราะรักสงวนสมบัติของชาติ หัวใจของชาติ รวมอยู่จุดนี้หมด ถ้าจุดนี้หมดชาติไทยก็หมดไปตาม ๆ กัน มีแต่มนุษย์เฉย ๆ ไม่มีหางเท่านั้นแหละ มนุษย์เป็นหมาไม่มีหาง คือชาติไทยของเราที่โง่เขลาเบาปัญญา ยอมฟังเสียงกล่อมของมหาโจรมหาภัยที่จะทำลายชาติ ให้เอาไปกินได้อย่างสบาย ๆ ไม่สมควรอย่างยิ่งกับชาติไทยของเราซึ่งเป็นชาติชาวพุทธ
พระพุทธเจ้าเป็นผู้เฉลียวฉลาดในหลักเหตุผลทุกอย่าง ทั้งการขวนขวายหามาเพื่อบำรุงรักษาให้แน่นหนามั่นคง นั่นขวนขวายหามา แล้วการเก็บรักษาก็เป็นหน้าที่ของพวกเราเองทุกคน ๆ จึงให้พากันรู้จักแง่หนักแง่เบานะ นี่ละเรียกว่าของสงฆ์ เวลานี้ชาติไทยของเรากำลังขวนขวายทั่วทั้งประเทศนับแต่วงศ์กษัตริย์ลงมา สมบัติเหล่านี้จะเข้าสู่คลังหลวงซึ่งเป็นของคู่ควรกันอย่างยิ่งต่อชาติของเรา กำลังไหลเข้ามาเวลานี้ มีมากมีน้อยกำลังจะเอาเข้ามา
เราจึงมีสิทธิมีอำนาจเต็มที่เต็มฐานในฐานะที่เป็นเจ้าของชาติบ้านเมืองด้วยกันด้วย ในฐานะที่เราเป็นเจ้าของสมบัติเหล่านี้ด้วย เรามีสิทธิมีอำนาจที่จะปกป้องรักษาทุกสิ่งทุกอย่างในสมบัติของเรา จึงต้องต่างคนต่างระมัดระวัง สิ่งใดที่จะเป็นภัยต่อส่วนใหญ่ของเราให้ระมัดระวัง อย่าเชื่ออย่างง่ายดาย เล่ห์เหลี่ยมของสัตว์เปรตสัตว์นรกมีอยู่มากเวลานี้ ยิ่งหนาแน่นขึ้นไปทุกวัน ๆ แล้วต่อไปนี้ชาติไทยจะไม่มีแผ่นดินอยู่นะ ถ้าปล่อยให้พวกนี้กลืนเข้าไป ๆ แล้วชาติไทยทั้งชาติจะหมด จะมีแต่เปรตสองสามตัวใหญ่ ๆ กินโต๊ะกินเลี้ยงกันบนโต๊ะบนเก้าอี้สองสามโต๊ะเท่านั้น เอาเนื้อของมนุษย์ เอาตับปอดของชาติไทยเราทั้งชาตินี่ไปกินเลี้ยงกันสนุกสนานเฮฮา แล้วเหล้าไม่ทราบว่ากี่ถัง ๆ มันจะมาล้อมไว้ตรงนั้น น่าดูไหม น่าฟังไหม
ยกภาพพจน์ขึ้นมาอย่างนี้ ยกภาพพจน์เป็นโต๊ะเป็นเก้าอี้ขึ้นมาสักสองสามโต๊ะสองสามเก้าอี้ แล้วกินโต๊ะ กินโต๊ะอะไร มีอะไรมากินโต๊ะ ตับปอดของคนไทยทั้งชาติมากินโต๊ะกัน ใครมากินโต๊ะ พวกมหายักษ์กินโต๊ะ กินโต๊ะตับปอดของชาติไทยของเราทั้งชาติ ฟังได้ไหมพิจารณาซิ ตับปอดของคนฟังซิ มันเป็นยังไงตับปอดของคน ต่างกับตับปอดของสัตว์อย่างไรบ้างพิจารณาซิ เราไม่ใช่สัตว์ประเภทนั้น ชาติไทยทั้งชาติมีตับมีปอดซึ่งมีคุณค่าเท่ากันหมด จะต้องรักสงวนด้วยกันหมด จากนั้นก็สมบัติแห่งชาติไทยของเรา ต่างคนต่างรักษาด้วยกันหมดถึงถูกต้อง อย่าทำลายกัน ซึ่งเป็นการทำลายชาติ ไม่เป็นของควรอย่างยิ่งเลย ไม่เหมาะอย่างยิ่ง ไม่ถูกอย่างยิ่ง
นี่เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้า ที่หลวงตานำมาประกาศสอนพี่น้องทั้งหลายนี้ เรื่องเหล่านี้จะเป็นหรือไม่เป็นก็ตาม เราต้องสอนไว้ในฐานะที่เราเป็นเจ้าของสมบัติ รักชาติรักสมบัติของตัวเองต้องรักษาไว้ วิธีการรักษาทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ได้หมายถึงว่าผู้มาทะลึ่งพึ่งพรวดเข้ามาจะมาทำลายอย่างเดียว ธรรมดาเจ้าของสมบัติต้องมีการรักษาสมบัติตลอดเวลา โจรมารจะมีหรือไม่มี หน้าที่ของเจ้าของสมบัติต้องรักษาตลอด นี้เราเป็นเจ้าของสมบัติด้วยกันทุกคน ต้องรักษาด้วยกันทุกคน เราอย่าเชื่ออะไรง่าย ๆ ถ้าเผลอแล้วจมได้นะ
นี่ก็นำศาสนามาสอนพี่น้องทั้งหลายอย่างแคล้วคลาดปลอดภัย ถ้าดำเนินตามหลักศาสนานี้แล้ว บ้านเมืองของเราจะร่มเย็นเป็นสุข เอา ประชาชนนับแต่วงรัฐบาลลงมา พระมหากษัตริย์นั้นยกเป็นมหาพรหมไว้เสียเลย รองลงมาก็เป็นวงรัฐบาลเป็นผู้รักษาชาติบ้านเมือง เอา ทุกข์ให้ทุกข์ไปด้วยกัน สำหรับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวไม่ต้องไปคิดถึงพระองค์แหละ ท่านทรงมีพระเมตตาต่อชาติไทยเราขนาดไหน เต็มพระทัยทีเดียว ถ้าพวกเราทุกข์ท่านจะทุกข์ด้วย ดีไม่ดีท่านจะทุกข์เป็นอันดับหนึ่งของพวกเราไปด้วยซ้ำ นี่ด้วยความเสียสละของพระองค์
ทีนี้พวกเราซึ่งเป็นลูกของท่านก็ต้องพยายามรักษา เอ้า ทุกข์ให้ทุกข์ไปด้วยกันตั้งแต่วงรัฐบาลลงมา วงรัฐบาล ข้าราชการคนไหน ๆ ที่ได้ช่วยชาติบ้านเมืองจนไม่มีเงินในกระเป๋า ที่จะเอาข้าวมากรอกหม้อนี้ก็ไม่มีเพราะได้ช่วยชาติบ้านเมืองแล้ว ก็ให้มันจมไปด้วยกัน ประชาชนราษฎรทั้งประเทศนี้จะใจดำน้ำขุ่นถึงขนาดที่ว่า วงราชการช่วยชาติบ้านเมืองจนไม่มีอะไรติดเนื้อติดตัว ประชาชนไม่เหลียวแล แล้วปล่อยให้ข้าราชการนี้ตายกองกันอยู่นี้ ให้เห็นเสียทีเถอะน่ะเมืองไทยเรา เรายังไม่เคยเห็น มีแต่พวกราษฎรตายกองกันด้วยความถูกรีดถูกไถ ถูกกลืนถูกกินประเภทต่างๆ จากวงราชการตลอดมา พูดอย่างนี้ละ เราพูดได้เต็มปาก ธรรมพูดได้เต็มสัดเต็มส่วน ทำไมถึงว่าตลอดมา ไม่ตลอดยังไง เราเป็นผู้นำธรรมมาสอนพี่น้องทั้งหลาย เราทราบมาโดยตลอดทุกกระทรวง ไม่ใช่ธรรมดานะ ถึงเวลาเราเปิดเราก็เปิด
เราได้ยินได้ฟังเรื่องเหล่านี้มาจากลูกศิษย์ลูกหาที่ไว้ใจได้ เป็นลูกศิษย์ลูกหาดีทั้งนั้น ที่นำเรื่องราวสกปรกโสมมทำลายชาติบ้านเมืองมาโดยลำดับ ในวงราชการแผนกต่างๆ นี้มีมาโดยลำดับ กินกันกลืนกันไปเรื่อยๆ แต่เป็นเงียบๆ ทางพวกประชาชนก็เหมือนหูหนวกตาบอด เหมือนไม่รู้ไม่เห็น ตาสีตาสาปล่อยกันไป มันก็กินกันมาเรื่อยๆ ทางนั้นก็บานขึ้นๆ ทีนี้มันจะกลืนหมดทั้งชาตินี่ เมื่อมันหนักเข้าๆ ทะลึ่งเข้าไป ๆ ลืมเนื้อลืมตัว ลืมยศลืมลาภ ลืมความได้ความมี ลืมตัวไปหมดทุกอย่าง เลยสุดท้ายก็เอาประชาชนทั้งชาติกลืนกัน กินโต๊ะกินเลี้ยงกันได้โดยไม่ต้องสงสัย ถ้าประชาชนไม่มีหัวใจแล้ว จะฉิบหายจริงๆ ชาติไทยเรา นี้เป็นคำสอนที่สอนไว้ ให้ท่านทั้งหลายจำเอาไว้นะ
เพราะเรื่องเหล่านี้มันสกปรกมานมนาน สกปรกก็เพราะเรื่องกิเลสนั่นเอง เรื่องธรรมไม่สกปรก ธรรมนี้เป็นการชะล้าง ตรงไหนไม่ดีให้แก้ เอ้าทีนี้ประชาชนทั้งประเทศนี้กับวงราชการอยู่ด้วยกัน วงราชการจมไปไม่มีอะไรจะกิน พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้องเลี้ยงครอบครัวเหย้าเรือนแล้ว เพราะได้ช่วยชาติบ้านเมืองไปหมด ให้เห็นเสียทีน่ะ ประชาชนทั้งชาตินี้จะใจดำน้ำขุ่นจนไม่มองดูวงราชการ ที่ทำความดีความชอบเต็มเหนี่ยวแล้ว จนกระทั่งถึงความล่มจมนี้ ขอให้เห็นสักที หลวงตาบัวยังไม่ตายอยากเห็นเหลือเกิน นี่ไม่อยากเห็นตั้งแต่การรีดการไถการกินการกลืนกัน ด้วยเล่ห์กลต่างๆ ที่จะทำลายชาติโดยถ่ายเดียวเท่านี้ ไม่อยากพบอยากเห็นอย่างยิ่ง ในวงของศาสนาพุทธของเราที่ครอบอยู่ในเมืองไทยนี้ เราไม่อยากพบอยากเห็นเลย อย่าให้พบให้เห็นเลยนะ
พระพุทธเจ้าจะทรงสลดพระทัยอย่างยิ่ง พระสงฆ์สาวกที่เป็นสรณะของพวกเรานี้ ท่านก็จะสลดใจอย่างยิ่ง ๆ ที่บรรดาลูกของชาวพุทธ แล้วมาเป็นยักษ์เป็นมารกลืนกินตับกินปอด กินไส้กินพุงกันต่อหน้าต่อตาพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ อย่างนี้ขออย่าให้เห็นในเมืองไทยเรา อย่าให้พระพุทธเจ้าทรงปลงธรรมสังเวชจนเกินเหตุเกินผลไปนะ เราเป็นลูกชาวพุทธ หูมีตามีใจมี ขอให้คิดถึงเรื่องอรรถเรื่องธรรมเข้ามาสู่ใจบ้าง อย่าเอาตั้งแต่เรื่องกิเลสตัณหา เอาแต่เรื่องความโลภโลเล เอาแต่เรื่องทิฐิมานะ อวดอำนาจป่าๆ เถื่อนๆ มาเหยียบย่ำทำลายกันนี้ไม่ใช่เรื่องศาสนา นี้เรื่องมหาโจรมหามาร มหาภัยที่จะทำลายชาติ ขอให้ปัดมันออก มันอยู่ในหัวใจของผู้ใด กิริยาท่าทางของใคร ให้ปัดออกๆ เพื่อปรับตัวเข้าสู่ชาติไทยของเราให้เป็นความสงบร่มเย็น
คนเรารักกันเท่านั้น ทุกข์-ทุกข์ไปเถอะ ทุกข์ในเรื่องสมบัติเงินทองข้าวนี้ ไม่ได้ถึงใจเหมือนใจทุกข์เพราะได้รับความกระทบกระเทือนนะ ใจทุกข์เพราะได้รับความกระทบกระเทือนนี้ทุกข์มากแสนสาหัส เอ้า เราทุกข์ด้วยความไม่มีอะไรจะอยู่จะกิน เพราะการสงเคราะห์ซึ่งกันและกัน เอ้า ให้เห็นเสียทีน่ะ ทุกข์เพราะคนหนึ่งทุกข์จะตาย คนหนึ่งแสดงตัวเป็นความสุขทั้งๆ ที่มันทุกข์มากกว่าเขานั้น เราไม่อยากพบอยากเห็นเลย เอ้า ให้ทุกข์-ให้ทุกข์ไปด้วยกันชาติไทยของเรา เวลานี้ก็กำลังจะฟื้นฟูชาติไทยของเราให้ขึ้นสู่ระดับพอมีศีลมีธรรมประจำชาติไทยบ้าง ต่างคนต่างรู้เนื้อรู้ตัวให้รีบแก้ไขดัดแปลง
เราในฐานะที่เป็นลูกคนไทย เกิดมาอยู่ในนี้มีแต่ลูกคนไทยทั้งนั้น แล้วจะมาทำคนไทยทั้งประเทศได้ลงคอหรือ ไม่สมควรอย่างยิ่งกับคนไทยของเรา เรียนมามากน้อยก็เรียนมาเพื่อจะประดับประดา เพื่อจะอุดหนุนค้ำชูชาติไทยของเรา ให้มีความเจริญรุ่งเรืองแน่นหนามั่นคงเช่นประเทศอื่นๆ เขา แต่เรียนมาแล้วอย่ากลับมาเป็นข้าศึกศัตรู เอาวิชาความรู้นั่นมาเผาบ้านเผาเมือง มันก็เท่ากับไปเอามหาภัยเข้ามาเผาบ้านนั่นเอง ไม่ผิดอะไรเลย เรียนมากเรียนน้อยไม่เกิดประโยชน์อะไร มาประกาศความชั่วช้าลามกให้แก่ชาติของตน ไม่สมควรอย่างยิ่งนะ
นี่เราพูดถึงเรื่องความเป็นห่วงชาติไทยของเรา จึงได้เอาศาสนามานำ การเอาศาสนามานำ จึงแสดงให้เห็นทุกแง่ทุกมุม ไม่มีคำว่าเป็นภัยต่อผู้ใด มีแต่เป็นคุณทั้งนั้นด้วยธรรมที่แสดงออก ขอให้นำไปปฏิบัติ ก็จะเป็นผลประโยชน์แก่พวกเรามากน้อยทั่วถึงกัน เอ้า ทุกข์ก็ทุกข์ไป วงราชการกับประชาชนจะทุกข์ให้เห็นเสียที ประเทศไทยของเรายังไม่เคยมี ทุกข์เพราะช่วยเหลือกันนี่ มันทุกข์เพราะกินกันกลืนกันนี่มันมากต่อมาก ขออย่าได้พบได้เห็นดังที่พูดแล้ว ตามกระทรวงต่างๆ ที่เราได้ยินได้ฟังมาเราสลดสังเวชมากนะ ได้ยินมานาน ลูกศิษย์เรามีทุกกระทรวง ไม่มีเว้นกระทรวงไหนไม่มีลูกศิษย์ ตั้งแต่ผู้ใหญ่ลงมา เต็มไปหมดในกระทรวง ปากไหนมาพูดเขาจะมาโกหกเราได้ยังไง
เป็นยังไงๆ ในแผนกต่างๆ ของวงราชการเป็นยังไง พวกไหนที่ชำนิชำนาญทางไหนมันรู้หมดๆ พวกเป็นคนดีนั่นแหละ เขาไม่ทำแต่เขารู้ พวกที่ทำชั่วช้าลามกเขาเห็นเขารู้ นี้เขามาเล่าให้ฟังมันสลดสังเวชนะ มันเป็นโรคเรื้อรังที่สุดเลย วงราชการต่างๆ ในประเทศไทยเรา จะเรียกว่าวงราชการที่สกปรกว่างั้นเลย ไม่มีอะไรเกินวงราชการสกปรกโสมมกินตับกินปอดประชาชน กินข้างนอกกินข้างใน กินทุกแง่ทุกมุม เขามาเล่าให้ฟังแล้วสลดสังเวช เก็บเข้าในลิ้นชักๆ นะ เราไม่เคยพูด ได้ยินมานาน แต่เวลาเหตุการณ์มันมาเกี่ยวข้อง ควรพูดบ้างก็ต้องพูดให้พี่น้องทั้งหลายฟัง ด้วยความสัตย์ความจริงที่ได้ยินได้ฟังมาอย่างนี้ และเป็นความจริงของผู้มาเล่า เขาไม่ได้มาโกหกเรา
เขามาเล่าด้วยความซื่อสัตย์สุจริต ด้วยความเคารพเลื่อมใส เขาจะมาโกหกเราได้ยังไง แล้วคนที่มาเล่าเป็นคนดีทั้งนั้นด้วย ไม่ใช่คนโกหกนะ คนดี เขาเอือมระอา บางรายก็ถูกเขี่ย ไปกีดไปขวางพวกสกปรกโสมม พวกเปรตพวกผีกินไม่อิ่มไม่พอในวงราชการต่าง ๆ แล้วเอาพวกของตัว ๆ เข้าไปกีดไปกันเอาไว้ เรียกว่าดีดพวกนี้ออก เขี่ยออก ให้อยู่แต่พวกของตัวที่จะได้สนุกสะแตกว่างั้นเถอะน่ะ พวกที่ถูกเขี่ยก็มี พวกที่รำคาญแก่จิตใจลาออกก็มีเยอะเหล่านี้นะ เขามาเล่าให้ฟังชัดเจนขนาดนี้ เลวไหมวงราชการเรา
มันเป็นยังไง กินเงินเดือนของประชาชนมาสักเท่าไร ตั้งแต่วันเริ่มทำงานราชการนี้ นี่เป็นลูกจ้างของประชาชน เขาเลี้ยงดูทั่วหน้ากันหมดในวงราชการ ทำไมวงราชการมาอวดใหญ่ใฝ่สูง เขาเลี้ยงดูแล้วยังมากัดตับกัดปอดเขาอีก ใช้อำนาจบาตรหลวงกดขี่บังคับเขาอีกมันสมควรหรือ ถ้าไม่ใช่เทวทัตจะเรียกว่าอะไร
เทวทัตท่านรู้ตัวนะ พระเทวทัตท่านรู้ตัว ก่อกรรมก่อเวรกับพระพุทธเจ้ามากี่กัปกี่กัลป์ เวลาวาระสุดท้ายแล้วพระพุทธเจ้าเป็นศาสดาเอกของโลก เทวทัตก็ตามจองล้างจองผลาญเรื่อยๆ มาจนกระทั่งถึงวาระสุดท้ายพระเทวทัตก็ยอมตัวขอขมาพระพุทธเจ้า นั่นเห็นไหม ผลแห่งการขอขมาของเทวทัตนั้น ท่านตกนรกก็ตกจริง เวลานี้ท่านเสวยทุกข์ของท่าน เพราะการทำชั่วช้าลามกต่อศาสดาองค์เอกก็เป็นโทษถึงขั้นอนันตริยกรรมเต็มเหนี่ยวทุกประเภท ท่านได้ ๒ ตำแหน่ง ตำแหน่งหนึ่งทำลายพระพุทธเจ้า ตำแหน่งที่สองก็ยุยงให้สงฆ์แตกจากกันจากองค์ศาสดา แล้วท่านไปเสวยผลตกนรกอเวจีนี้เป็นเวลานานแสนนาน
แต่แม้เช่นนั้นเงื่อนปลายของท่านยังมี ที่จะตัดขาดสะบั้นลงไปในทุกข์ทั้งหลาย พอท่านถวายคางกรรไกร กระดูกคาง เห็นโทษพระพุทธเจ้าแล้วก็มาขอขมา ยังไม่ถึงก็ตาม ท่านขอถวายคางกรรไกร และต่อไปหลังพ้นจากนรกแล้วท่านจะได้มาเกิดเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้าองค์หนึ่ง ชื่อ อัฏฐิสาระ พระพุทธเจ้าทรงแย้มพระโอษฐ์รับ เออ สิ้นละ ทีนี้สิ้นกรรมเทวทัตเรา ถึงวาระที่เสวยกรรมก็เสวยไปก่อน กรรมนี้เป็นของไม่เที่ยงเหมือนกัน มีกฎอนิจจังติดตัวของมัน เมื่อหนักแล้วก็เบาๆ เมื่อมีแล้วก็มีการสิ้นสุดได้ นี้เวลาเธอรับกรรมก็รับไปเสียก่อน พอสิ้นสุดจากกรรมนี้แล้ว กรรมที่เลิศเลอตลอดกาลอนัตตกาลถึงนิพพานก็คือ จะเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง ชื่อ อัฏฐิสาระ นั้นสิ้นสุดแล้วเรื่องกรรมทั้งหลาย
นี่พระเทวทัตท่านยังเห็นโทษนะ เราเป็นลูกชาวพุทธจะไม่ยอมเห็นโทษแห่งกรรมชั่วของตนที่ทำความชั่วช้าลามกแก่คนทั้งชาตินี้ จะเลวกว่าเทวทัตเข้าไปอีก ตกนรกกี่กัปกี่กัลป์เราทราบไม่ได้เราตัดสินไม่ได้ มอบให้กรรมชั่วช้าลามกหนักเบามากน้อยตัดสินของผู้ทำเอง ผู้ทำดีเป็นดีไปทันที ผู้ทำชั่วเป็นชั่วตลอด ทั้งสองประเภทนี้มีผลไม่ยิ่งหย่อนต่างกัน เสมอกันหมด ทุกคนจำเอาไว้นะ เอาละ วันนี้เทศน์เพียงเท่านี้ โฮ้ เหนื่อยแล้ว เทศน์ไปเทศน์มาจนเหนื่อย
ท่านเจ้าคุณวัดเจดีย์หลวงท่านสบายดีไหม (ท่านสบายดีครับ) ท่านสบายเหรอ เราฝากความคิดถึงไปถึงท่านได้เล่าถวายท่านหรือเปล่าล่ะ(ถวายครับ) เล่าถวายเหรอ เออ อย่างงั้นซี คือแต่ก่อนว่าเป็นเพื่อนกันก็ได้ ท่านเป็นรุ่นน้องแต่ถือว่าเป็นเพื่อนกัน ตั้งแต่เรียนหนังสืออะไร ๆ นู้นนะ ท่านเป็นมหา เราก็เป็นมหา สนิทสนมเป็นเพื่อนๆ กัน ครั้นหลังจากนั้นมาแล้ว เดี๋ยวนี้เราถือท่านเป็นเพื่อนเหมือนแต่ก่อน ท่านไม่รับเลยนะ ท่านยกให้เป็นอาจารย์ ว่ายังไงท่านไม่ยอมรับ กิริยาท่าทางวางตัวเป็นเพื่อนเป็นฝูงท่านไม่รับเลย ท่านจะยอมตัวกราบ ท่านยกเราเป็นอาจารย์ตลอด ทีนี้เราก็เลยเป็นอาจารย์ท่าน แต่ก่อนเป็นเพื่อน เดี๋ยวนี้กลายเป็นอาจารย์ท่านแล้ว เพราะท่านไม่ยอมรับความเป็นเพื่อน ท่านไม่ยอมรับจริงๆ ไม่รับเลย มีแต่หมอบเลยๆ เราก็เลยถือเป็นลูกศิษย์เสีย ว่ารุ่นน้องๆ ก็เลยลบไปเลย เลยกลายเป็นลูกศิษย์กับอาจารย์ไปเลยเดี๋ยวนี้
มาจากเวียงจันทน์เจ้าค่ะ
มาจากเวียงจันทน์ มีเจ๊กที่ทางธาตุพนมทางโน้นละมันไปสัมผัสกัน เจ๊กคนหนึ่งเขาอยู่สะหวันนะเขด มันต่อกับมุกดาหารนะ นี่จังหวัดมุกดาหาร นั้นสะหวันนะเขด ฝั่งลาวกับฝั่งไทย ทีนี้เวลาเขามาเยี่ยมเพื่อนฝูงทางฝั่งไทยเรานี้ ทางพระไปถาม พระนี้มักจะเซ่อเสมอ เป็นยังไงนะ ไปถามเขาถามแบบไหนก็ไม่รู้ ก็รู้แล้วว่าเขาอยู่สะหวันนะเขด พระนี้ถามไม่ได้ถามสะหวันนะเขด ถามว่าอยากไปสวรรค์ไหม คืออยากไปสวรรค์นู้น ไปถามเขา เถ้าแก่อยากไปสวรรค์ไหม โอ๊ย ไม่อยากไปละผม อยู่สะหวังมาสองปีไม่สนุก อยากไปอยู่แต่เวียงจัง อยากไปเวียงจัง แล้วทำไมเวียงจันทน์สนุกหรือไม่สนุก เขาบอกว่า สนุกนะ
สุดท้ายสวรรค์สู้เวียงจันทน์ไม่ได้ เจ๊กคนนี้แหละ อยากไปสวรรค์ไหมเถ้าแก่ โอ๊ย ผมไม่อยากไป ผงไม่อยากไป ผงอยู่สองปีขายของขากทุง ไปอยู่สองปีขายของขากทุง ผงอยากไปแต่เวียงจัง เขาไม่ได้ไปสวรรค์ถามเขาเลยไม่ได้เรื่อง พระนี่เซ่อที่สุดเลย อยากไปสวรรค์ไหม เขาบอกเขาไม่อยากไปเขาว่า เขาไม่ได้หมายสวรรค์นู้น เขาหมายสะหวันนะเขด เขาอยู่สองปีขายของขากทุงเขา เขาอยากไปแต่เวียงจัง เขาไม่ได้ว่าเวียงจันทน์นะ เขาว่าเวียงจัง
เอาละ เทศน์ก็เทศน์ไปแล้ว สัมมนาก็สัมมนาไปแล้ว มีตั้งแต่อยากไปแต่เวียงจังนั่นแหละ อยู่สะหวังสองปีขายของขากทุง อยากไปแต่เวียงจัง เห็นไหมพระอย่าไปเซ่อนัก ไปถาม ไปถามเจ๊กเสียด้วย ไปสวรรค์ไหมเถ้าแก่ โอ๊ย ผงไม่อยากไป ผงอยู่สะหวังมาสองปีขายของขากทุง ผมอยากไปแต่เวียงจัง เขาไม่ได้พูดสวรรค์นั้นเลย เขาพูดสะหวันนะเขดนี่ แต่ทุกวันนี้พวกภาคกลางเราทางนี้เรียกว่า สุวรรณเขต คือสะหวันนะเขดเป็นภาษาตลาดเขาใช้มาดั้งเดิม เขาเรียก สะหวันนะเขด ทีนี้เราไปตั้งชื่อทั่ว ๆ กันไปว่า สุวรรณเขต ความจริงคือ สะหวันนะเขด นั่นเอง นี่ละใครอยากไปสวรรค์นั้นไหม ให้พร
นี่คงไม่นานอาจจะลงกรุงเทพฯ ละ ภายในเดือนนี้อาจจะได้ลงกรุงเทพฯ เพราะเกี่ยวกับเรื่องทองคำนี้กับเรื่องอะไรๆ ที่คาราคาซังกันอยู่ในธนาคารชาตินั้น อยู่กับเราหมดเวลานี้ อะไรมาเขาเสนอมาให้เราๆ ก็เพียงรับทราบๆ จนกว่าจะเข้าไปเคลียร์ให้เป็นที่แน่นอนแล้วเราถึงจะยืนยันออกมาได้ เราถึงได้ไปกรุงเทพฯ คราวนี้ พวกทองคำ ดอลลาร์อะไรๆ ที่จะเข้าสู่คลังหลวงนั้น เขารายงานมาแล้วว่าเข้าหมดเรียบร้อยตามความมุ่งหมายของเรา คือเราระบุไปถึงขั้นที่ว่า กฎหมายข้อไหนๆ เราหยั่งไปนั้นเลย ให้เข้าจุดนี้ข้อนี้ นี่เขาก็ตอบมาว่าเข้าตามนี้แล้ว เราประกาศไปทางโน้นแต่เพียงว่า เราเพียงรับทราบ เรายังไม่รับรอง นั่นละถึงได้ลงไป จะไปรับทราบกันตรงนี้ละ หลังจากเราเคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ทีนี้จะรับรองก็รับรองเท่านั้นละ เพราะฉะนั้นจึงจะต้องได้ลงไปในเดือนนี้ละ เอา ไปสวัสดีนะ
