| เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๒ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๕๑
ความรู้การภาวนาพิสดารมาก
(พระท่านมาจากวัดดอยเทพสมบูรณ์ จ.หนองบัวลำภู ไถ่ชีวิตวัว ๒๙ ตัวมาถวายรักษาธาตุขันธ์หลวงตา) ใครจะเป็นคนรับพวกสัตว์ที่เอามา (เขาเตรียมที่ไว้ตรงกำแพง) แล้วแต่พิจารณากัน พากันพิจารณาเอา อย่าให้เราไปหาจูงวัวจูงควายอยู่ตามทุ่งนา จูงคนมันหนักมากพอแล้ว ยังจะจูงควายเข้ามาอีก ให้พิจารณาเองเถอะ อะไรพอเปิดทางเราก็ให้เดินกันๆๆ ปล่อยสัตว์ก็เหมือนกัน เอา ให้ปล่อยกันไป ฆ่าสัตว์นี่มันพิลึก ปล่อยสัตว์นี้ไม่ค่อยได้ยิน ฆ่าสัตว์นี่พิลึก ปล่อยสัตว์ไม่ค่อยมี นี่ก็ปรากฏขึ้นละ ให้พากันปล่อย
ทองคำเราให้มา เราเปิดรับทองคำ ให้เข้ามา เราไปดูคลังหลวงเอง วันนั้นเป็นครั้งแรกที่เรานำทองคำและดอลลาร์ไปมอบให้คลังหลวง พอมอบอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้วหัวหน้าคลังหลวงก็มานิมนต์เราเข้าไปดู เขาบอกในที่นี่ได้มาเห็นสองท่าน ใครบ้างล่ะ คือสมเด็จพระเทพกับหลวงตา เขานิมนต์เราเข้าไปเราเข้าใจทันที ต้องมีส่วนที่จะเกี่ยวโยงกันละ รู้ทันที ไปดูเรียบร้อยแล้วก็ถาม ทองคำเรารู้สึกมีน้อยนะ เพราะฉะนั้นพอออกมาจึงประกาศลั่นเลย
ทีนี้ทองคำก็ค่อยไหลเข้ามาๆ นี่ก็ได้ ๑๑ ตัน ๗๖๔ กิโล เราพยายามช่วยเข้าสู่ส่วนรวมๆ มีแต่หาเข้าสู่ส่วนรวมทั้งนั้นแหละ เป็นห่วงเป็นใยลูกหลานไทยเรา ที่ได้นำมานี้ก็คือปู่ย่าตายายพานำมาเรื่อยๆ แล้วก็นำมาเรื่อยๆ นำไปดูทองคำเรียบร้อยแล้วถามทุกสิ่งทุกอย่าง มาก็ประกาศโป้งๆ ตั้งแต่บัดนั้นมาละทองคำ ก็ได้ ๑๑ ตัน ๗๖๔ กิโล มีแต่หาเข้าเรา ไม่เอาออก มีแต่หาเข้าทั้งนั้น หาเข้าทุกทิศทุกทาง ได้ทางไหนเอาทั้งนั้นละเพื่อลูกหลานภายหลังละซิ
ตอนเช้านี่ก็ไปละ ไปทุกวันเพราะความเมตตา ไปโรงพยาบาลนั้นโรงพยาบาลนี้ เอาของไปทุ่มลงๆ โรงพยาบาลต่างๆ ไปก็มอบให้โรงละสองหมื่นๆ ทุกโรง แล้วของเต็มรถเทปั๊วะ เลย ให้หมดเลย ให้โรงเดียวละวันหนึ่งๆ ให้โรงเดียว ไม่ให้หลายโรง เพราะรถเราไปคันเดียว เราไปของเราสบายๆ ปุ๊บปั๊บไป ไปก็เทลง ไม่ลงรถนะ ไปโรงพยาบาลไหนไม่ลง เขานิมนต์ลงไม่ลง เราเคยลงมาแล้ว ไม่ลงเลยละโรงไหน นั่งอยู่บนรถ ขนของลงแล้วไปเลย กลับเลยทีเดียว
(นักเรียนอุดรพิทย์ ๗๕ คนมาขอภาวนาถวายเป็นกุศลรักษาธาตุขันธ์หลวงตา ทุกเสาร์-อาทิตย์) มาหลายคนเหรอ จะไม่ตั้งโรงทะเลาะกันขึ้นในครัวเราเหรอ เราขนาบนี่หลงทิศเลยนะ เอาจริงๆ นะเรา มาผิดเวลาไล่เลย รถกี่คันมาเต็มจะเข้ามาวัดมาชมวัด มาชมอะไร วัดเต็มบ้านเต็มเมืองไปหาชมไป ไล่ออกเลยไม่ให้เข้า ๔ โมงครึ่งแล้วมา รถบัสใหญ่ๆ ทั้งนั้นละมาจอดเต็ม จะหลั่งไหลเข้ามา เราก็ไปพอดีไปนั่นไปไล่เลยให้กลับหมด ไม่ให้เข้าเลย อย่างนั้นละหลวงตาบัวพูดง่ายนิดเดียว ไม่ได้พูดยากกับโลก พูดง่ายนิดเดียว เอาธรรมเข้าว่าผึงเลย สถานที่นี่เป็นที่สงัดท่านรักษาอยู่ มาเพ่นพ่านอะไร ดูวัดดูวาไปเที่ยวดูเอา ปฏิบัติเจ้าของซิ วัดวาเป็นที่อยู่ของผู้ปฏิบัตินี่นะ บอกเท่านั้นละ
(ภาวนาไปๆ จิตในหัวมันพุ่งออกไป เราภาวนาทิ้งกายไปแล้วแต่กายมันยังไม่ขาด จะทำอย่างไรครับ) มันยังไม่ขาดก็พิจารณาตรงนั้น (จิตในหัวมันออกไปแล้ว มันไม่มีตัวที่จะทิ้งกายครับ) ตอนนั้นอยู่ตรงนั้นก่อนนะ ถ้ามันว่างไปหมดแล้วก็พักอยู่ตรงนั้นก่อน แล้วต่อไปค่อยพิจารณาต่อไปอีก มันจะค่อยมีแขนงต่อไปเรื่อยๆ ความรู้ในการภาวนานี่พิสดารมากนะ เวลานี้มันเป็นอย่างนี้ก็ให้รู้อย่างนี้ก่อน เอามันจะเป็นอย่างไรให้มันแตกแขนงออกไป (จิตที่ทิ้งภาวนาไม่ได้มันสว่างหมดแล้ว) ภาวนาไม่ได้ก็ไม่ต้องภาวนา ถึงขั้นมันเป็นเป็น ภาวนาพุทโธๆ ไปถึงขั้นมันหยุดหยุดกึ๊กไปไม่ได้เลย พอหยุดแล้วก็ให้อยู่กับความรู้ที่หยุดนั้นก่อน จนกระทั่งได้โอกาสแล้วมันก็คลี่คลายออกมาค่อยพิจารณาต่อไปอีก เวลามันหยุดมันหยุดจริงๆ นะ การภาวนานี่ พุทโธๆ นี่เราพิจารณาไปๆ สุดท้ายพุทโธไม่มี เหลือแต่ความรู้ ให้อยู่กับความรู้นั้นด้วยสติ นั่นถูกต้อง พอมันคลี่คลายออกมาก็ค่อยพิจารณาต่อไปอีก
รับชมและรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่
www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th
และสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน FM 103.25 MHz
พร้อมเครือข่ายทั่วประเทศ
|
