เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๒๗ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๕๑

เสียงธรรมเป็นเสียงเหนือโลกน่าจะฟังกัน

ก่อนจังหัน

กว่าจะได้ฉันปวดเอวหลังจะหักนั่นละ จัดนั้นจัดนี้ยุ่ง อยู่ในป่าฆ่ากิเลสไม่ได้เป็นอย่างนี้ ได้อะไรจัดใส่บาตรปุ๊บปั๊บ ฉันเสร็จแล้วล้างบาตรเรียบร้อยเก็บไว้ที่พักแล้วเข้าทางจงกรม สี่ห้าโมงเย็นถึงจะออกจากทางจงกรม พักนิดหน่อย จากนั้นก็เอาเรื่อยๆ กิเลสมันก็ม้วนเสื่อซิ ไอ้นี้มีแต่พอกพูนกิเลส มันไม่มีกิเลสตัวไหนจะม้วนเสื่อ มีแต่เราละม้วนเสื่อ เทียบกันหมดแหละเรา ให้พร

หลังจังหัน

โลกเดือดร้อนวุ่นวายนี้เพราะกิเลสนะ มันยุแหย่ก่อกวนซึ่งกันและกัน คนไทยเรานี้แหละ เหมือนว่าลูกพ่อเดียวกันแม่เดียวกันทะเลาะกันกัดกัน อันนี้คนไทยทั้งประเทศลูกพ่อเดียวกันแม่เดียวกันมันก็ทะเลาะกันยุ่งไปหมด ชิงดีชิงเด่น ไม่ทราบว่าดีอยู่ที่ไหน ความเด่นอยู่ที่ไหน ชิงกันไปอย่างนั้นละ ฟังแล้วมันฟังไม่ได้นะ เมืองไทยเป็นเมืองพุทธควรจะฟังเสียงกัน ถ้าเอาพุทธเอาธรรมเข้าไปใส่หัวใจแต่ละคนๆ เหตุผลจะขึ้นมาทันที ผิดถูกดีชั่วเหตุผลจะบอกในตัวๆ แล้วแสดงออกตามเหตุผล ผู้ฟังฟังตามเหตุผลก็ลงกันได้ง่าย อันนี้มันไม่ได้เป็นเหตุผล เอาทิฐิมานะอยากดีอยากเด่นทั้งๆ ที่มันไม่ดี เด่นก็เด่นไปทางชั่วเสีย มันไม่เด่นไปทางที่ดีนะ

ฟังว่าทางกรุงเทพฯหรืออะไร ดูว่ากัดกันอยู่สองสามวันแล้วไม่ใช่เหรอ มันเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ เรียนแต่วิชาหมากัดกันเมืองไทยเรา ไปเรียนเมืองนอกเมืองนาก็สู้อาจารย์หมาไม่ได้ เอาหมามาเป็นครูกัดกันแหลกเลย เอ้อ..มันน่าทุเรศนะ นี่พูดตามธรรม เราพูดนี้เราไม่มีอะไรสูงต่ำ เสมอไปด้วยธรรม ไม่ได้ว่าใคร พูดตามความผิดถูกชั่วดี น่าจะเอาไปฟังไปพินิจพิจารณา ครูบาอาจารย์ก็มี ธรรมก็มี เมืองไทยเราเป็นเมืองพุทธน่าจะฟังเสียงพระพุทธเจ้าบ้าง อันนี้ต่างคนต่างเหยียบหัวพระพุทธเจ้าไป ว่าถือพุทธๆ ถือยังไงมันเอาฝ่าเท้าของมันไปเหยียบหัวพระพุทธเจ้าไปโดยลำดับลำดา ไม่ได้ฟังเสียงกันและกันเลย ใครก็อยากชิงดีชิงเด่น มันไม่มีอะไรดี ฟังแล้วมีแต่เรื่องวิชาหมาเอามากัดกัน

ในกรุงเทพฯนี้ละเขาเรียกว่าเมืองนักปราชญ์ เรียนที่ไหนๆ ไม่พ้นจากกรุงเทพฯไปเรียนจากเมืองนอกเมืองนาที่ไหน ได้มาแล้วก็ได้แต่วิชาหมากัดกันมา มาเรียนที่วัดป่าบ้านตาดซิ หมาเรามีหกตัวเจ็ดตัว ให้หมาเราสอนสักหน่อยเถอะน่ะ คนสอนไม่ได้เรื่อง ให้หมาเราสอนสักหน่อยเถอะน่ะ หมาเรามีอยู่กี่ตัว พอแฮ่เท่านั้นไม้เรียวปั๊วะวิ่งเลยๆ ไม่กัดกันนะหมา เอาอะไรๆ ให้พอแฮ่ๆ ใส่กันปั๊วะเลย วิ่งเลย เห็นไหมล่ะ ผู้พิพากษาใหญ่มีอยู่ไม้เรียวละฟาดหลังหมา คนจะเอาอะไรฟาดล่ะ มันเหนือเหตุเหนือผลไปแล้ว อะไรก็ดี มีแต่ใครก็ว่าใครดีๆ มันไม่มีใครดี อย่างหมากัดกันนี่ตัวไหนดี ถ้าดีมันจะมากัดกันทำไม มันก็คือหมากัดกันนั่นแหละ วิชาหมากัดกันดีที่ไหน

เราพูดนี้เราพูดไปโดยธรรม ใครจะมาตำหนิติเตียนเราก็ว่าไปปากของใครมี แต่เรื่องความถูกต้องดีงามผู้จะยึดเอามีอยู่ที่แสดงอย่างนี้น่ะ ไม่ได้แสดงเพื่อความฉิบหายวายปวงต่อประเทศชาติบ้านเมือง สอนเพื่อให้มีหลักมีเกณฑ์ต่างหาก มันไม่ได้เรื่องอะไร กิเลสมันกำเริบเป็นอย่างนั้นละ กำเริบที่หัวใจคนก็แสดงออกมาทางกิริยามารยาททั่วบ้านทั่วเมือง นั่นละอำนาจของกิเลสแสดง ถ้าอำนาจของธรรมแสดงเรียบไปหมด ธรรมท่านแสดง

อย่างที่ท่านแสดงไว้ในตำรับตำรา พระอรหันต์ท่านไม่มีทะเลาะกันเลย ฟังซิน่ะ คือไม่มีสิ่งที่ผิดอยู่ภายใน มีแต่เหตุผลอรรถธรรมล้วนๆ อยู่ในหัวใจ ท่านจะฟังเสียงเอาความถูกต้องเป็นประมาณ ความถูกต้องนั้นละใหญ่ที่สุด ยิ่งกว่าครูกว่าอาจารย์ที่ว่าใหญ่ในคณะๆ เหตุผลกลไกอรรถธรรมเหนือนั้นอีก ต้องนำนั้นมาฟัง ครูอาจารย์ก็ต้องฟังเสียงนั้น ไม่ฟังเสียงนั้นลงกันไม่ได้ เสียงอรรถเสียงธรรมเป็นเสียงเหนือโลกเหนือสงสาร น่าจะเอามาฟังมาพิจารณากัน

ไปที่ไหนมีแต่เสียงหมากัดกันทั่วบ้านทั่วเมือง เมืองไทยเราเลยกลายเป็นเมืองหมาไป มันกัดใส่กัน ไปที่ไหนๆ กัดกันแหลกไปเลย ความเสียหายก็คือคนไทยเรา จะให้เขามาชมเชยสรรเสริญว่าเมืองไทยนี้เก่งทางกัดกันนี้เขาก็ลงในทางหมานั่นละ กัดกันคืออะไรก็คือหมา แน่ะ แล้วมันวิเศษวิโสอะไรหมากัดกัน เหตุผลกลไกมีก็เอามาพิจารณา แก้ไขดัดแปลงตนเข้าสู่หลักเกณฑ์อันดีงามมันก็ดีไปด้วยกันไม่ว่าผู้ใหญ่ผู้น้อย

หนึ่งกับหนึ่งเป็นสองอันนี้ใครจะค้านกันได้ มันก็ไม่ค้าน บวกกันแล้วหนึ่งกับหนึ่งเป็นสองก็ยอมรับกันทั่วโลกดินแดน อันนี้เหตุผลกลไกนั้นแหละคือหนึ่งกับสอง เหตุผลกลไกเป็นอย่างไรปฏิบัติตามนั้น ถ้าไม่ปฏิบัติตามนั้นแหลกเหลวไปหมด อยู่ในวัดยิ่งวัดปฏิบัติอรรถธรรมด้วยแล้วท่านจะหนักในเหตุผลทุกอย่างเลย เอาเหตุผลเป็นที่ตั้ง ครูบาอาจารย์ก็เป็นผู้อยู่ในเหตุผล รวงรังแห่งเหตุผลอยู่กับครูบาอาจารย์ ออกมาอะไรต้องเป็นคติเครื่องเตือนใจแก่ผู้น้อย ไม่ใช่ออกมาด้วยความเป็นใหญ่เป็นโตป่าๆ เถื่อนๆ ถืออำนาจป่าๆ เถื่อนๆ มาสอนลูกศิษย์ลูกหาไม่มีใครลง ถ้าเอาธรรมมาสอนเด็กพูดขึ้นมาก็น่าฟัง ฟังเลย นั่นละธรรมอยู่กับความถูกต้อง ไม่ได้อยู่กับใหญ่กับโตอะไร อยู่กับความถูกต้อง ความถูกต้องเป็นใหญ่กว่าทุกอย่าง ควรจะนำมาใช้

เหนื่อย พูดเท่านี้ก็เหนื่อยไม่เหมือนแต่ก่อน เหนื่อย พูดนิดหน่อยก็เหนื่อย ระยะกลับมาจากกรุงเทพนี้ไม่มีความสบายเลย ธาตุขันธ์มันยุ่งของมันอยู่ภายใน วันนี้ไม่พูดอะไรมาก เอาเท่านั้นละ.....มีเท่านั้นละ ไม่พูดอะไรมากนัก พูดมาตั้งแต่สร้างวัดแล้ว สอนมาตั้งแต่สร้างวัดป่าบ้านตาด คนมาเกี่ยวข้องสอนตลอดเวลา ผู้ที่เข้ามาจรๆ ส่วนมากไม่ค่อยมีกฎมีระเบียบมานะ คือมาเก้งๆ ก้างๆ มาดูนั้นดูนี้ อันนั้นดีอย่างนั้น นี้ดีอย่างนี้ เจ้าของดีอย่างไรชั่วอย่างไรมันไม่ดู มาค่ำๆ เข้ามาเก้งๆ ก้างๆ ถ้าวันไหนเราออกไปโดนกันละ

ถ้าเราออกไปกำลังเข้ามามาเจอกับเรานี้ไล่เบี้ยเลย มาอะไร ถาม มีเหตุผลกลไกอะไรมา มามองนั้นมองนี้มองหน้ากันแสดงว่าไม่มีหลักเกณฑ์ ไล่เลย เข้าใจไหม สถานที่นี่ไม่มีที่เก้งก้าง ว่าอย่างนั้นเลย ไม่ใช่สถานที่เที่ยวเล่นนะ ท่านปฏิบัติธรรม มาหาอะไร ไล่เดี๋ยวนั้นเลย ถ้าเราละไล่ได้เร็ว พระท่านไม่ค่อยสนใจละ แต่เรานี้เอาจริงเอาจังมาก บางทีรถบัสมาตั้งสามคันสี่คันเต็มอยู่หน้าวัดกำลังจะหลั่งไหลเข้ามา เดี๋ยว..มาอะไร นั่นเอาเสียก่อนนะ มาแล้วมองหน้ากัน มองนั้นมองนี้ จับอะไรก็ไม่ได้ ที่เราถามตอบไม่ได้นะ แล้วมองหน้ากันเก้ๆ กังๆ มาจะมาเที่ยวดู ไล่เดี๋ยวนั้นแตกฮือเลย

เป็นอย่างนั้นละธรรมเหนือโลก เราเองก็ปฏิบัติตามธรรมนั้น ธรรมเหนือโลก ถ้าไม่ยอมธรรมแล้วเรียกว่าหมดค่าหมดราคามนุษย์เรา ที่มีค่ามีราคาก็คือมีธรรมในใจ ยอมรับเหตุผลกัน นั่นละอยู่กันได้ มีสูงมีต่ำ มีที่เคารพนับถืออยู่กันได้ ถ้าไปแบบทิฐิมานะของใครของเราแล้วใช้ไม่ได้เลย เอาละให้พร

รับชมและรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

และสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน  FM 103.25 MHz

พร้อมเครือข่ายทั่วประเทศ