เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๕๑

เปิดความจริงจากการปฏิบัติของเรา

ใต้ถุนกุฏินี้มันจะเป็นเรื่องใหญ่มากนะ ใต้ถุนกุฏิเรา ฟังว่าคนนั้นก็จะสร้างกุฏิ คนนี้สร้างกุฏิ ยุ่งเข้ามา ใต้ถุนกุฏิเราเลยจะกลายเป็นกุฏิใหญ่หลังหนึ่งขึ้นมาอีก เราก็ขึ้นลำบากแล้ว ไม่เคยคิด การขึ้นการลงกุฏิหลังนี้ตั้งแต่ ๒๕๐๖ เริ่มขึ้นอยู่กุฏิหลังนี้ ก็มาปรากฏในปีนี้ขึ้นลำบากแล้ว ต้องเปลี่ยนมาเข้าใต้ถุน แต่ก่อนไม่เคยคิด คือกำลังวังชาไม่มีปัญหาอะไร เดี๋ยวนี้มีปัญหาหมด นี่ก็จะสร้างใต้ถุนอยู่ มาเข้าออก ไม่ขึ้นแหละ หมดกำลังแล้ว กุฏิหลังนี้เราขึ้นอยู่ ๒๕๐๖ อยู่มา ๔๕ ปี ปีนี้เคลื่อนไหวอะไรมีลักษณะโยกๆ คลอนๆ จึงจะลงไปอยู่ข้างล่าง ข้างบนก็ทิ้งไว้นั้น

สิ่งของมีอะไรก็ไว้ ของเรามันไม่มีอะไรมากแหละ เราไม่เคยสั่งสมอะไร ถ้ามีส่วนมากก็หนังสือ วางไว้ที่ไหนก็วาง เป็นสถานที่อยู่ของบุคคลคนเดียว วางที่ไหนก็วาง เราเป็นพระแก่คนเดียว อยู่นั้นเกลื่อนไม่มีกฎระเบียบบนกุฏิเรา บริเวณที่เราอยู่อยู่ด้วยกันพระแก่องค์หนึ่ง อะไรวางทิ้งเกลื่อนอยู่อย่างนั้นไม่สนใจ ถ้าออกจากนี้ไปมีทันทีนะ ถ้าอยู่ในกุฏิเจ้าของแล้วอะไรๆ ถึงไหนถึงกัน อยู่ด้วยกัน พอออกปั๊บมันจะมีของมันละ มันเป็นในจิต ที่กุฏิเจ้าของอยู่อย่างไรได้ทั้งนั้น อยู่อย่างสะดวกสบายหายห่วงทุกสิ่งทุกอย่าง เกิดชาตินี้เรียกว่าตายด้วยความหายห่วง ยังอยู่ก็หายห่วงภายในใจหมด ไม่มีอะไรเหลือเลยในใจ หมด

จึงได้สอนลูกหลานทั้งหลายให้ปฏิบัติชำระจิตใจ เครื่องพะรุงพะรังฟืนๆ ไฟๆ หอกแหลมหลาวอยู่ในหัวใจหมด นี่เรื่องของกิเลส พอชำระนี้ออกหมดแล้วโล่งหมดเลย โลกนี้เรียกว่า สุญฺญโต โลกํ คือโลกนี่ว่างเปล่า ไม่มีอะไรเข้ามาเกี่ยวข้องกับใจ ดังที่พระพุทธเจ้าทรงสอนพระโมฆราช มานพคนที่ ๑๖ จะได้บรรลุธรรมอย่างรวดเร็ว พระองค์ก็ทรงสอนย่อๆ เลย

สุญฺญโต โลกํ อเวกฺขสฺสุ      โมฆราช สทา สโต

อตฺตานุทิฏฺฐึ อูหจฺจ         เอวํ มจฺจุตฺตโร สิยา

เอวํ โลกํ อเวกฺขนฺตํ            มจฺจุราชา น ปสฺสติ.

ดูก่อนโมฆราช เธอจงเป็นผู้มีสติทุกเมื่อ ฟังซิสติทุกเมื่อ พิจารณาโลกให้เป็นของสูญเปล่าว่างเปล่า ถอนอัตตานุทิฏฐิ ความถือว่าเขาว่าเราซึ่งเป็นก้างขวางคอนั้นออกเสีย จะพึงข้ามพ้นพญามัจจุราชเสียได้ พญามัจจุราชจะตามไม่ทันผู้พิจารณาโลกโดยอาการอย่างนี้ พระโมฆราชก็บรรลุธรรมปึ๋งเลย ทีนี้ใครนำธรรมพระพุทธเจ้าสอนพระโมฆราชเข้ามาสู่ตัวก็กลายเป็นพระโมฆราชไปตามๆ กันหมด สุญฺญโต โลกํ เหมือนกันหมด ในหัวใจดวงนี้ว่าง ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนมาแปลง ก็มีแต่กิเลสเท่านั้น กิเลสนี้เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง ขึ้นชื่อว่าเป็นพิษเป็นภัยอยู่กับกิเลสทั้งหมด พอถอนอันนี้ออกไปหมดแล้วว่างหมดเลย ท่านจึงว่าสุญฺญโต โลกํ ว่าง ว่างจากกิเลสแล้วก็ว่างจากกองทุกข์ทั้งหลาย ไม่มี สบาย

นี่เราเตือนพี่น้องทั้งหลายไว้ นี้เราจวนจะตายแล้ว แต่ก่อนเราก็ไม่เคยเปิดเผยธรรมะประเภทเหล่านี้มาเป็นลำดับ นี้เปิดเผยเข้ามาเรื่อยๆ เราเกิดมาในชาตินี้ชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายของเราบอกตรงๆ เลย จะไม่กลับมาเกิดอีกแล้วตลอดอนันตกาล เรียกว่านิพพานเที่ยงจากการบำเพ็ญตัว เรียกว่าเดนตายมาการประพฤติปฏิบัติธรรม ฟัดกับกิเลสอยู่ ๙ ปี พรรษา ๗ เข้ามาหาพ่อแม่ครูจารย์มั่น ท่านสอนอย่างถึงพริกถึงขิง สมเจตนาที่เรามุ่งไปหาท่าน

พอได้รับโอวาทจากนั้นแล้วก็มาถามตัวเอง เดินไปยังไม่ถึงที่พัก ลงจากศาลาที่ท่านอบรมเรียบร้อยแล้ว ว่าอย่างไรที่นี่ ท่านเทศนาว่าการวันนี้ถึงใจไหม ถึงใจ แล้วเราจะปฏิบัติอย่างไร ต้องเอาตายเข้าว่า ตอบรับกันนะ บอกว่าเอาตายเข้าว่า ตั้งแต่นั้นมาก็แบบเดียวกันเลย ปฏิบัตินี้เอาตายเข้าว่าเลย ซัดกันอยู่ ๙ ปี กิเลสเหนียวแน่นมากนะถึง ๙ ปี ตั้งแต่พรรษา ๗ ถึงพรรษา ๑๖ ฟัดกันลง คว่ำลงที่วัดดอยธรรมเจดีย์ เราไม่ลืม กิเลสคว่ำลงที่นั่นละวัดดอยธรรมเจดีย์ ลงมาแบบโลกว่างหมด ขึ้นไปโลกมืดทึบ ทึบอยู่ที่ใจ พอลงมานี้โลกว่างหมดเลย ไม่มีอะไรเหลือในใจ

นี่ละการปฏิบัติธรรม ถ้าเอาจริงเอาจังเห็นเหตุเห็นผลชัดเจนมาก พูดอย่างนี้ให้ได้ฟังเสียบ้าง มีใครพูดอย่างนี้มีไหม ท่านผู้ที่รู้อย่างนี้ก็มีแต่พูดตามนิสัยกว้างแคบหยาบละเอียดต่างกัน วันนี้เราพูดเปิดนิสัยออกมา เปิดความจริงออกมาจากการปฏิบัติของเรา ว่าธรรมเหล่านี้เราได้มาเรียกว่าความรอดตายมา ๙ ปี เอาเต็มเหนี่ยวกันเลย ๙ ปี ถ้าเป็นนักมวยก็ไม่มีการให้น้ำ ไปคนเดียว คือถ้ามีเพื่อนมีฝูงมันเป็นน้ำไหลบ่า รับผิดชอบ หากเป็นอยู่ในจิตนั่นแหละ รับผิดชอบกันลึกๆ ไปคนเดียวป่าช้าอยู่กับเราเท่านั้นพอ อยากกินก็กิน ไม่อยากกินก็เท่านั้นละ คือป่าช้าอยู่กับเราพอ ความเป็นความตายไม่มีใครรู้ยิ่งกว่าจิตดวงนี้ซึ่งเป็นนักรู้ รู้ให้มันชัดเจนเสีย นั่นเอาอย่างนั้นซิ

พอพูดอย่างนี้เราก็ระลึกได้ที่ว่ากิเลสมันมาสกัดลัดต้อนทางเราไม่ให้เดิน ลงมาจากภูเขาจะไปบิณฑบาตในหมู่บ้านเขา ก็ไม่ได้ฉันทุกวัน หลายๆ วันจะเป็นจะตายจริงๆ ค่อยลงไปฉันสักทีหนึ่ง ทีนี้ก็กะตวงเรียบร้อยแล้วว่าวันพรุ่งนี้คงจะไปถึงหมู่บ้านเขา วันพรุ่งนี้ละเป็นวันฉัน ลงไปไปถึงกลางทางไปไม่ถึง เหนื่อย หอบ นั่งจับเจ่าอยู่นั้น แต่จิตมันสง่างามนะ มันจับเจ่าอยู่ตั้งแต่ร่างกายเท่านั้นละ แล้วกิเลสมันก็ขึ้นมาทักทายกีดขวางทางเดิน ว่าเห็นไหมนี่ท่านอดอาหารเพื่อฆ่ากิเลสให้ตาย แต่กิเลสยังไม่ตายท่านกำลังจะตายรู้ไหม ขึ้นเลยนะ ท่านกำลังจะตายเวลานี้รู้ไหม นี่กิเลสขึ้น กิเลสเกิด ขวางทางก้าวเดินของเรา พอทางนี้จบลงไป ทางนี้ก็ขึ้นรับกัน การกินก็กินมาตั้งแต่วันเกิดไม่เห็นวิเศษวิโสอะไร อดเพียงเท่านี้จะตายเหรอ เอาตายก็ตาย นั่นมันตัดกันเห็นไหมล่ะ กินมาตั้งแต่วันเกิดไม่เห็นวิเศษวิโส ก็จริงๆ นี่นะมันก็เป็นอย่างนั้น อดเพียงเท่านี้จะตายเหรอ เอาตายก็ตาย เท่านั้นละพุ่งเลย นั่นละมันแก้กัน กิเลสเกิด ธรรมะเกิด แก้กัน

เราไม่ลืมนะ ที่มันขึ้นมาสอนเราปึ๊งๆ ในนี้เลย เป็นคำพูดเป็นคำๆ ขึ้นมาเลย สอน ท่านกำลังจะตายรู้ไหม มันหักเราให้เราอ่อนเปียก กลัวตายก็หยุดละซิ นี่ท่านอดอาหารเพื่อฆ่ากิเลสให้ตาย แต่เวลานี้กิเลสยังไม่ตายท่านกำลังจะตายรู้ไหม ทีนี้ก็ซัดกันทันทีเลย การกินกินมาตั้งแต่วันเกิดก็ไม่เห็นวิเศษวิโสอะไร อดเพียงเท่านี้จะตายเหรอ เอา ตายก็ตาย นั่นมันตัดกัน มันก็ดีดผึงตามเดิม กิเลสกับธรรมเกิดในใจดวงเดียวกัน

เวลากิเลสเกิดกิเลสมีอำนาจเหนือใจ สัมผัสสัมพันธ์อะไรมีแต่กิเลสออกหน้าออกตาหมด ผูกมัดรัดรึงเราจนจะไปไม่ได้ ทีนี้เวลาชำระเข้าๆ ไม่หยุดไม่ถอยกิเลสเหล่านั้นก็ค่อยเบิกออกไปๆ ธรรมะขึ้นๆๆ ทีนี้อะไรสัมผัสสัมพันธ์มีแต่ธรรมแก้กิเลสทั้งนั้น บทเวลาธรรมเกิดสัมผัสสัมพันธ์กับอะไรก็ตามเป็นวิธีแก้กิเลสทั้งหมด ก่อนหน้านั้นสัมผัสสัมพันธ์อะไรมีแต่กิเลสพอกพูนหัวใจ สั่งสมกิเลส แต่เวลาธรรมะได้เกิดแล้วสัมผัสสัมพันธ์กับอะไรเป็นการแก้กิเลสทั้งมวลๆ  สายแล้ว ทีนี้จะให้พร

รับชมและรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

สถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน  FM 103.25 MHz

และเครือข่ายทั่วประเทศ