| เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๑๘ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๕๑
วัดดอยธรรมเจดีย์เป็นวัดที่ฝังลึกในหัวใจเรา
ปีนี้อายุ ๙๔ ปี ๖ เดือน เมื่อวานไปวัดท่านแบน วัดดอยธรรรมเจดีย์ ไม่ได้ขึ้นข้างบน ไปก็ไปแค่ศาลา เดี๋ยวนี้ขึ้นไม่ได้ละ แต่ก่อนปั๊บ ขึ้นเลยขึ้นไปข้างบน อากาศดี ขึ้นไปข้างบนภูเขามันสูง โล่งไปหมด อากาศดี ทุกวันนี้ขึ้นไม่ได้ ไปก็ไปแค่ศาลาแล้วก็กลับ แต่ก่อนไปปุ๊บขึ้นสบายๆ วัดดอยธรรมเจดีย์เป็นวัดที่ฝังลึกในหัวใจของเรา ฝังลึกมากทีเดียว แต่ทุกวันนี้ไปไม่ขึ้นข้างบน ไปก็แค่ศาลา ถึงศาลาแล้วก็กลับ แต่ก่อนปั๊บขึ้น อากาศดีข้างบน
วันนี้ก็ดูไม่มีอะไร อะไรก็เทศน์มามากต่อมากแล้ว อย่าให้เทศน์อะไรเถอะวันนี้ ไปวัดดอยธรรมเจดีย์ก็ทำให้ระลึกถึงเณรหนึ่ง ถ้ำนั้นเป็นถ้ำเสือ เขาเคยมานอนที่นั่นบ่อยๆ เขาไปเที่ยวหากิน แล้วเขามานอนอยู่ในถ้ำ ถ้ำเสือ ทีนี้ไปสร้างวัดที่นั่น เขาก็ไม่รู้ว่าสร้างวัด...เสือ เณรเรียกเณรแต๊กมันก็ไปอยู่ที่นั่น กางมุ้ง คนอยู่ในมุ้ง เสืออยู่นอกมุ้ง ฟังเสียงหายใจฟูดฟาดๆ ข้างๆ มุ้ง
มันก็แปลกนะล่ะ อย่างนั้นละจิตเวลาจนตรอก ฟังเสียงหายใจฟูดฟาดๆ อยู่ข้างมุ้งนอกมุ้ง คนอยู่ในมุ้งเณรแต๊ก พอระลึกได้ว่าเป็นเสือเท่านั้นละจิตลงปึ๋งเลยทันที ลงเดี๋ยวนั้นเลย จนกระทั่งถึงเวลาบิณฑบาตพระก็ขึ้นไป เณรนี่มันนอนอะไรนักหนา ที่ไหนได้จิตมันรวม พอว่าเสืออยู่นอกมุ้ง มันหายใจฟูดฟาดๆ มันเคยไปนอนในถ้ำนั้นเสือ ทีนี้เณรไปนอนแทนมัน
พอไปนอนที่นั่นแล้วเสือมันมาที่นั่น มันรู้ว่าคน แล้วเสือก็หนีไป พอทางนี้รู้ว่าเสือจิตรวมปึ๊งเดี๋ยวนั้นเลย รวมสนิทเลย จนกระทั่งถึงเวลาบิณฑบาต พระขึ้นไป เณรมันเป็นยังไงนอนตื่นสายนักหนา ก็พอดีกำลังเณรโดดออกจากมุ้งวิ่งลงไปเลย เพราะสัญญาเดิมว่าเสืออยู่นอกมุ้ง จิตมันก็รวม ทีนี้พอจิตถอนขึ้นมาก็โดดจากมุ้งไปเลย วิ่งเลย มันเป็นบ้าอะไรเณร นอนตื่นสายอะไรนักหนา ตื่นสายอะไรเสืออยู่ที่มุ้ง แล้วพระก็เลยจะทำอย่างไรล่ะ ไปก็เดินฉากนู้นฉากนี้ ไม่กล้าเข้าไปตรงนั้น มุ้งก็อยู่นั้นละ เปิดมุ้งวิ่งเลย เสือมันอยู่ข้างมุ้ง มันไปดม มันรู้ว่าเป็นคนแล้วมันก็หนี...เสือ
ทีนี้พอเณรรู้ว่าเสือจิตก็รวมใหญ่เลย จนกระทั่งถึงเวลาบิณฑบาตถึงถอน ถอนก็โดดจากมุ้งวิ่งเลย เพราะสัญญาเดิมว่าเสืออยู่นั้น พอพระขึ้นมาดู เดินฉากทางนั้นฉากทางนี้ เสือไปแล้ว พอเสือทราบว่าคนอยู่ในมุ้งเสือมันก็ไป คนก็จิตรวม พอจิตถอนขึ้นมาก็โดดจากมุ้งวิ่งลงไปเลย เสือไปแล้วละ เสือไม่รู้จักคน คนก็ไม่รู้จักเสือทีแรก หายใจฟูดฟาดๆ อยู่ข้างมุ้ง ยังไม่ทราบว่าเป็นอะไร พอระลึกได้ว่าเสือเท่านั้นจิตรวมเดี๋ยวนั้นเลย ปึ๋งเดียวหายเงียบเลย แล้วเสือตัวนั้นมันดมดูแล้วมันก็หนี แต่จิตเณรรวม จนกระทั่งจิตถอนขึ้นมา ถอนขึ้นมาก็เปิดมุ้งวิ่งเลย ขึ้นไปดูเสือหนีแล้ว เณรแต๊ก
ถ้ำนั้นเป็นถ้ำเสือ เสือเคยไปนอน เวลากลางวี่กลางวันเขาก็นอน กลางคืนเขาหากิน แล้วตอนเช้าเขาก็มานอนที่นั่น เวลาเขามาเที่ยวแถวนั้นเขาก็นอนที่นั่น พอรู้ว่าเสือรวมเลยนะจิต รวมปึ๋งเดี๋ยวนั้นเลย หายเงียบเลย จนกระทั่งจิตถอนขึ้นมา สัญญาเดิมว่าเสืออยู่ที่นั่นยังมี โดดจากมุ้งก็วิ่งลงไปเลย เสือไปแล้วแหละ คนเข้าใจว่าเสืออยู่ที่นั่น พอขึ้นไปฉากดูเท่านั้นเสือไปแล้ว ถ้ำที่เณรไปนอนเป็นถ้ำเสือมันเคยมานอน เดี๋ยวนี้ไม่มีละเสือแถวนั้นคงไม่มี แต่ก่อนมี ให้พร
รับชมและรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่
www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th
และสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน FM 103.25 MHz
และเครือข่ายทั่วประเทศ
|
