เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๔ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๕๑

ท่านวันชัยครองแต่ธรรมเต็มหัวใจ

       วัดโยธานิมิตรเป็นวัดที่เราบวชที่นั่นด้วย อยู่ที่นั่นด้วยมาสองพรรษา เราบวชได้ ๒ พรรษา จากนั้นก็ไปเตลิดเปิดเปิงเลยไม่ได้กลับมาจำพรรษาที่วัดโยธานิมิตรอีกนะ ได้ ๒ พรรษาทีแรกเท่านั้น นอกนั้นก็ไป ไปเตลิดเปิง แล้วก็มาสร้างวัดที่นี่ ท่านด้วงเลยมาอยู่เป็นสมภารที่นั่น แล้วก็ตายเสียอีก ดูว่ารถไปชนกันทางบ้านศาลา ทางอำเภอหนองหานละมัง บ้านศาลาเราเคยเข้าไปรับผ้าป่าเขา ดูว่าวัดนั้นละ เขานิมนต์ท่านไปฉันเช้าที่นั่นในงานอะไร ไปตอนเช้า รถมาอย่างไรมาชนกันที่นั่น ท่านด้วงเลยตาย คราวนั้นตายกี่คนนะ (ตายเฉพาะหลวงตาด้วงครับผม) องค์เดียว (ครับผม)

         ที่วัดโยธานิมิตรนี้ก็ไม่มีพระที่เป็นองค์พอสมควรจะครองวัดครองวาได้ เวลานี้ยังมองหาตัวไม่เจอ เราเข้าไปดูแล้ว นี่เป็นวัดที่เราบวชและอยู่ที่นั่นมาสองพรรษา บวชก็บวชที่นั่น โบสถ์ที่ร้างไปแล้วนั่นแหละเราบวชที่โบสถ์ นี่กำลังจะเริ่มสร้างโบสถ์ ก็พอดีท่านด้วงมาเสียไป โบสถ์นั้นเรายังไม่ได้ไปดูอีกเลย โบสถ์เก่าที่เราบวชนั่นมันพังไปแล้ว นี้กำลังจะปลูกเรียกว่าสร้างใหม่เลย เรายังไม่ได้ไปดูอีก

         นี่ยังไม่มีพระสมควรที่จะมาครองวัดโยธานิมิตร เราก็ยังไม่ได้เข้าไปดูอีก อันนี้ก็อยู่ในความรับผิดชอบของเราอย่างลึกๆ เพราะเราบวชวัดนี้ เราถือวัดนี้เป็นวัดของเราดั้งเดิมมา นี่จะสร้างโบสถ์เราก็เริ่มให้แล้ว ๑ ล้าน เอา สร้างปฐมฤกษ์ เราบอกอย่างนั้น โบสถ์หลังนี้กำลังเริ่มจะสร้างเราก็ให้ ๑ ล้านเป็นปฐมฤกษ์ เราให้ก่อนอื่นแหละ ทีนี้พอดีท่านด้วงมาเสียเสีย เราก็ยังไม่ได้ไปดูโบสถ์อีกนะ โบสถ์ที่เราบวชนั้นพังลงไปแล้วละ นี้กำลังจะเริ่มสร้างขึ้นที่เก่า กำลังจะเริ่มสร้างพอดีท่านด้วงก็เสียไป เราเองก็ไม่ได้เข้าไปดู

นั่นละเป็นวัดที่เราบวช บวชที่วัดโยธานิมิตร พอบวชแล้วก็อยู่นั้นสองพรรษา ก็ออกจากนั้น ออกแล้วเตลิดเปิดเปิงจนกระทั่งป่านนี้ เลยไม่ได้กลับมาจำพรรษาที่วัดโยธาอีก ท่านพระครูวัดโยธานิมิตรท่านเสียไปดูเหมือนจะสิบกว่าปีแล้วมัง ท่านเป็นเจ้าอาวาส เป็นอาจารย์ของเรา ท่านสวดกรรมวาจาให้เรา ท่านเสียไปแล้ว ท่านด้วงเป็นพระหนุ่มน้อย แล้วขาดสมภาร ท่านจะไปเอาใครมาเป็นสมภาร เราตัดขาดสะบั้นไปเลย อย่าเอามาเป็นอันขาด ว่าอย่างนี้เลย เราดูแลอยู่นะวัดนี้น่ะ เราว่าอย่างนั้นเลย

เอาสุ่มสี่สุ่มห้าเป็นยักษ์เป็นมารมากินวัดกินวาประชาชนได้เหรอ ท่านเจ้าคุณนั่นละเจ้าคุณวัดโพธิ บอกอย่างขาดสะบั้นเลย อย่าเอามาเป็นอันขาด ว่าอย่างนั้นเลย คือระบุชื่อมาแล้ว เราก็ตัดทันทีเลย เพราะฉะนั้นท่านด้วงจึงให้เป็นสมภารอยู่นี่แหละ มันก็ใหญ่โตขึ้นไปเองแหละคนเรา กินทุกวันนี่นะ เราว่า พอดีโตขึ้นมาขนาดนี้ก็เลยตายเสีย  เดี๋ยวนี้ยังไม่มีสมภารวัด สมภารวัดนี่สำคัญนะ หัวหน้าวัดสำคัญมากทีเดียว รวมในจุดนั้นหมด เราก็ไม่เคยเป็นสมภารที่ไหนก็มาเป็นที่นี่ เป็นที่นี่ก็เป็นวัดป่าไปเลยเทียว

ท่านพระครูท่านก็มาเยี่ยม ท่านมาหา สร้างวัดใหม่ๆ ท่านก็มา มาได้สองสามครั้งละมัง ท่านมาเยี่ยม พระครูวัดโยธาท่านก็เสียไปแล้ว นั่นละกรรมวาจาของเรา โบสถ์หลังนั้นว่าจะสร้างใหม่ เราก็เริ่มให้แล้ว ๑ ล้าน แต่เวลานี้ท่านด้วงเสียไป จะเป็นอะไรต่อไปก็ไม่ทราบ ก็ไม่พ้นที่เราจะดูแลอยู่ วัดโยธานิมิตรเป็นวัดที่เราบวชอยู่ที่นั่น เราก็บวชโบสถ์หลังนั้นละ แล้วจะสร้างขึ้นมาใหม่ เราก็เริ่มให้ไป ๑ ล้านแล้ว พอดีท่านด้วงเสียไป ไม่ทราบจะปฏิบัติกันอย่างไรเราก็ไม่ทราบนะ

วัดป่าภูสังโฆ ถวายปัจจัยจำนวน ๓๒๗,๗๐๐ บาท พอใจ ได้เงินมาจากไหนตั้งสามแสนสี่แสน พ่อแก่อยู่นี้สักเท่าไรนานไม่เห็นได้เงินมาเป็นแสนๆ อย่างนี้วะ  เก่งกว่าอาจารย์วะท่านวันชัย เอาเก่งอย่างนี้ให้เก่งไปเถอะเราไม่ว่า ให้เก่งไป ได้เท่าไรขนมาให้เรา บอกอย่างนั้นนะ ท่านวันชัยอยู่ที่นั่นก็ดีสงัดดี พระจำนวนเท่าไรเวลานี้ (๒๕ องค์เจ้าค่ะ) ก็นับว่ามากอยู่ แล้วอาหารการฉันทำอย่างไร วัดก็ไกลด้วย อาหารการขบฉันจัดกันอย่างไร (พอเป็นไปเจ้าค่ะ)

เออ พอเป็นไป กรรมฐานเราต้องเขียมเสมอ เหลือเฟือไม่ได้ ภาวนาไม่เป็นท่า ต้องเขียมเสมอ เรานี่นักเขียม เขียมมาแล้วนะ การฝึกทรมานเจ้าของนี่มักจะอดอาหารละมากกว่าเพื่อน คือภาวนาดี จนท้องเสีย จะอดอาหารตลอดเลยถึง ๙ ปี พอลงเวทีแล้วท้องก็ไม่ลงด้วย มันก็ไปของมันเรื่อยๆ จนจะตาย ได้ยาหมอเติ้งมาฉัน เลยระงับดับไปเลยนะ ยาหมอเติ้งดีอยู่ ไม่งั้นเราตายแล้วตั้งแต่ชนพรรษาที่เท่าไร กำลังจะเริ่มช่วยชาติ โรคนี้ก็กำเริบหนักเข้า พอดีได้ยาหมอเติ้งมาฉันเลยหายตั้งแต่บัดนั้นจนกระทั่งป่านนี้ ยาดีอยู่นะยาหมอเติ้ง

ทางนั้นก็มีวัดภูสังโฆกับวัดผาแดง ธรรมลีอยู่ที่นั่น มีแต่พระมากๆ ทั้งนั้นละอยู่ที่นั่น เราไม่ค่อยได้ไปไหนละเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยไปไหน ไปตามจุดที่จำเป็นๆ เท่านั้น ที่จะไปเยี่ยมวัดนั้นวัดนี้ไม่ค่อยได้ไป ธุระของเรามีมากต่อมาก วันหนึ่งๆ ไม่ว่างนะ ท่านวันชัยก็ดี มีหลักใจเรียบร้อยแล้ว มาพูดเรื่องจิตตภาวนาให้ฟังทุกอย่างๆ เราก็เพียงคอยแนะๆ เท่านั้น ก็ผ่านไปได้ เรียกว่าผ่านได้แล้วท่านวันชัย ผ่านได้โดยสมบูรณ์ ไม่มีอะไรละ กิเลสตัณหาตัวไหนไม่มี เรียกว่าขาดสะบั้นไปเลย ครองแต่ธรรมเต็มหัวใจ ถ้าธรรมครองใจแล้วสบายมาก ถ้ากิเลสครองใจเป็นไฟไปเลย มันต่างกัน

วันนี้สายแล้วจะไปธุระของเราละวันนี้ก็ดี ไปทุกเช้านะ ส่วนมากไปโรงพยาบาลเอาของไปส่งโรงพยาบาลนั้น โรงพยาบาลนี้ ไปทุกวัน เอาของไปส่งทุกวัน เมื่อวานหรือวันไหนทางเขารักษาป่าอะไรที่ภูหลวง ทางภูหลวง พวกเขารักษาป่ามีกี่ครอบครัวเขามาขออาหารทางนี้ละไป เราก็ทุ่มให้หมดเลย นี่เขารักษาป่า ทางภูหลวงรักษาป่ารักษาสัตว์ มีเท่าไรครอบครัวนะ เขาก็บอกครอบครัวมา เรามีเท่าไรก็ทุ่มให้หมดเลย อยู่ในโกดังทุ่มให้หมด เพราะวัดเรานี้พูดตรงๆ เป็นวัดทุ่ม ทุ่มตลอดไม่มีคำว่าเก็บ มีแต่ทุ่ม มีเท่าไรทุ่มเลยๆ วัดนี้เป็นวัดจ่ายตลอดด้วยความเมตตา ไม่ใช่อะไรความเมตตา มีเท่าไรหมด สำหรับวัดนี้ไม่มี มีไม่ได้ ความเมตตากวาดออกหมดเลย เอาละให้พร

รับชมและรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

และสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน  FM 103.25 MHz

และเครือข่ายทั่วประเทศ