เทศน์อบรมฆราวาส ณ สวนแสงธรรม กรุงเทพฯ

เมื่อวันที่ ๑๒ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๕๐

ประวัติของเราไม่ให้มี

          (แม่ชีจอยกราบถวายทองคำ ๑ กิโลและหนังสือหยดน้ำบนใบบัว ๑,๐๐๐ เล่ม) นี่มันเรื่องอะไร หรือเขาเขียนประวัติเราไม่รู้นะ แล้วมาขอประวัติของเรา เรานี่ ว่าอย่างนั้น เพราะฉะนั้นประวัติของเราจึงไม่มีที่จะออกจากเรา มาขอประวัติของเราเราบอกว่านี่ประวัติ เราบอก เขามาขอประวัติหลวงตาบัวไป จะแต่งประวัติของเรา มาขอประวัติหลวงตาบัวไป จะแต่งประวัติของเรา มาขอประวัติหลวงตาบัวไป หลวงตาบัวบอกว่านี่ประวัติ

        (หลวงตาท่านเปิดดูในหนังสือหยดน้ำบนใบบัว) นักเสียสละ สมเด็จมหาวีรวงศ์ ที่วัดพระศรีมหาธาตุ นี้อยู่บนหัวใจเรา ทางฝ่ายปฏิบัติก็หลวงปู่มั่น ทางฝ่ายปริยัติก็นี่ละสมเด็จมหาวีรวงศ์อยู่บนหัวใจเรา ทางด้านปฏิบัติก็คือธรรมภาคปฏิบัติ ทางปริยัติก็คือสมเด็จมหาวีรวงศ์ เป็นนักเสียสละ ไม่มีอะไรติดตัวเลย เพราะเราเป็นผู้อุปัฏฐากดูแลท่านประจำ อยู่กุฏิหลังเดียวกันแต่อยู่คนละห้อง เราเป็นผู้คอยปฏิบัติอุปัฏฐาก จึงทราบเรื่องของท่านได้ดี ยกให้เลยว่าเป็นนักเสียสละ นี่ละองค์นี้ละอยู่บนหัวใจเรา หลวงปู่มั่นเรา มีอยู่สององค์อยู่บนหัวใจเรา

          นี่หยดน้ำบนใบบัวก็ดูจะเป็นประวัติของเรา พระมาขอ เราบอกนี่ประวัติ เราบอกว่านี่ประวัติ เลยไปอย่างไรได้มาเป็นหยดน้ำบนใบบัวน่าจะเป็นประวัติของเรา แต่เราไม่ได้ลงมือดำริคิดเขียน จนกระทั่งพิมพ์มาเป็นเล่ม เราไม่เกี่ยวข้อง พระท่านเสาะแสวงหาเองนะ คือประวัติของเราไม่ให้มีเลย ปัดออกหมดเลย ใครจะมาเขียนเรื่องประวัติของเราอะไรๆ เราไม่ให้เขียน ดีกับชั่วอยู่กับเรา ไม่มีใครรู้เรื่องดียิ่งกว่าเรา เราว่าอย่างนั้น และการนำธรรมออกสอนโลกผิดถูกประการใดเอาทำ เราว่าอย่างนั้น เท่านั้นพอ

          เมื่อวานนี้ไปปากช่องขึ้นเขาใหญ่ เอาของไปแจกด่านปากช่องขึ้นเขาใหญ่ วันก่อนหน้านั้นจากปราจีนขึ้นเขาใหญ่ เขารักษาสมบัติของชาติ เราสงวน เราช่วยสนับสนุน

        วันใดวันหนึ่งอาจจะไปเยี่ยมเสือเราที่เมืองกาญจน์ และเอาตัวนี้ไปด้วยไอ้เหาะ ตั้งแต่มันเกิดมาไม่เคยเห็นเสือนะ..หมา เรียกว่าสัญชาติญาณบอกเองนะ วันนั้นไปเราก็เล่นกับเสือ ลูกเสือมานอนอยู่กับเรา ทีนี้เราก็นั่งคุยไป ลูกเสือมันนอนตื่นนะมันหันก้นไปทางไอ้เหาะ ไม่ได้สนใจอะไร ทีนี้ไอ้เหาะมันก็เที่ยวนู้นเที่ยวนี้ พอมาเจอนี้เท่านั้นละนะ พอมาเจอเสือนี่ เจอทางด้านหลังเสียด้วยนะ พอเจอนี้โดดผึงเดียวตกนู่น มันกลัว เจอเสือนี่โดดผึงตกพักนู้น ขี้ทะลักออกเลย เอ๊ทำไมตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเห็นเสือนะ ก็ไปเจอเอาวันนั้นวันเดียว ฟาดเสียขี้ทะลักเลย ไม่มีใครบอกก็ตามรู้เองนะ

          อย่างแมวก็เหมือนกัน แมวที่เลี้ยงไว้ในวัดตัวหนึ่ง แมวตัวนี้ไม่กัดสัตว์ เพราะสอนไว้อย่างดี ถ้าเห็นมันกัดสัตว์แม้ตัวเดียวจะไล่ออกจากวัด คือเราไปจากกรุงเทพฯแล้วตอนเช้าเราเข้าไปหาโยมแม่ เห็นแมวตัวหนึ่งมันอยู่ใต้ถุน ลูกแมวตัวเท่านี้ละลูกแมวมันอยู่ใต้ถุน เห็นเราไปนี้วิ่งปุ๊บไปหาโยมแม่ โยมแม่คงรักมัน เราไปเห็นอ้าวนั่นแมวนี่น่ะ ต่อไปนี้มันจะเอาเสือมาเลี้ยงนะ รู้ไหมว่าสัตว์เหล่านี้มันเป็นอันตรายต่อสัตว์ทั้งหลาย ถ้าแมวตัวนี้ได้กัดสัตว์แม้ตัวหนึ่งจะต้องออกจากวัดทันที เราว่าอย่างนั้น

สอนมันให้ดีนะ ถ้าอยากจะให้แมวตัวนี้ อย่าให้กัดสัตว์ เราบอกตรงๆ พูดอย่างเด็ดเสียด้วยนะ เพราะสัตว์นี้เป็นอันตรายต่อสัตว์ในวัด พวกหนูพวกอะไร กระจ้อนกระแต ไล่มันวิ่งเข้าไปหาโยมแม่ คงจะสอนกันอะไรก็ไม่รู้นะ มันรู้ภาษาเหมือนกัน เลี้ยงไว้แล้วไม่เคยกัดสัตว์ เล่นกับหนู จนกระทั่งเขายกโทษเรา พวกคณะลูกศิษย์ลูกหาไปจากวัดอโศการาม ยกขบวนไปมากทีเดียว ทั้งทางกรุงเทพฯบวกกันไป เราก็ขึ้นไปนั่งบนครัวนั่นแหละ แมวตัวนั้นมันก็อยู่กับคน เขาเลี้ยงไว้ พอเห็นเราไปพวกนั้นมาแมวก็มา

ตั้งแต่เราสอนไว้แล้วนะถ้าเห็นแมวตัวนี้กัดสัตว์แม้ตัวเดียวจะต้องออกจากวัดทันที เขาคงจะไปสอนกัน จนกระทั่งเราเชื่อว่าไม่กัดสัตว์ แมวตัวนี้ไม่กัด หูดีมากนะ หูไวตาไว เราจะเห็นได้ชัดถ้ามือเราเอาไม้ไปแหย่นู้นแหย่นี้ เขานอนอยู่ไหนก็ตามเขาจะได้ยินแล้วเขาจะวิ่งมา คือแหย่คือแหย่หนู หนูตกมาเขาจะไปจับหนู ไม่กัดหนู ไว้ใจได้แล้ว พอเข้าไปแหย่เขาก็วิ่งมา หนูโดดมามันไล่หนูเลย หนูจะเข้าไปในป่าคาบปั๊บโยนออกมาข้างนอก ไม่คาบแรง พอคาบปั๊บโยนออกมาข้างนอก แล้วมันวิ่งไปหาเฝ้าอยู่นั้น หนูก็หมอบ มันกลัว กลัวมาก จนกระทั่งวันตายไม่กัดหนูนะแมวตัวนั้น อยู่กันได้กับหนูกับสัตว์แถวนั้น กับแมวตัวนี้ไม่เคย นี่มันแปลกอยู่นะ พวกฝ่ายโยมแม่ล่ะสอนกันท่า ไม่กัดสัตว์ เพราะฉะนั้นมันถึงอยู่กับวัดนั้นตลอดวันตายละแมวตัวนั้นนะ ไม่เคยกัด เชื่องมาก

ถ้าจะไปจังหวัดชล ไปเขาฉลากหรืออะไร จังหวัดชลดูตั้งสองชั่วโมงจากนี้ไป เราเคยขึ้นรถไปแล้ว ทางเท่าไรกิโล ๑๓๔ หรืออะไร จากนี้ไปขาดสองชั่วโมงเล็กน้อยไปถึงที่นั่น นั่นก็มีพระท่านอยู่ที่นั่น ท่านใช่นี้กับเราสนิทสนมกันมาก แล้วเคารพวัดป่าบ้านตาดมากที่สุด มาจองโรงพิมพ์เขาไว้แต่ก่อน โรงพิมพ์นี้ชื่อชวนพิมพ์ หนังสือเราจะต้องเข้าไปโรงพิมพ์นี้ ทางวัดนู้นเขาฉลากมาจองไว้เลย ถ้าพิมพ์หนังสืออาจารย์มหาบัวเล่มใดก็ตาม ต้องจองเอาไว้เขาเป็นที่หนึ่ง จัดไว้แยกไว้ทางวัดเขาฉลาก ท่านใช่สั่งเอาไว้ นับถือกันมาตั้งแต่นู้น แล้วพอดีท่านใช่เสียไปเราก็ไปๆมาๆ อยู่เสมอ เราเคยมาพักค้างที่นั่นเหมือนกัน ค้างที่วัดอาจารย์ใช่นะ ท่านก็เสียไปแล้ว เอาล่ะทีนี้ให้พรนะ ให้พรแล้วก็ไป

รับชมและรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

และสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน  FM 103.25 MHz

และเครือข่ายทั่วประเทศ