เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๓ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๕๐

ที่เอาเข้าไปเพื่อเก็บให้เก็บ

         วันนี้ดูอาการค่อยดีขึ้น เมื่อเช้าพอตื่นขึ้นมา ดูอาการค่อยดี ฉันจังหันก็ได้มาก เมื่อวานย้อนหลังไม่เป็นท่า เดินตามนี้ก็จะไม่ไหว อ่อนหมดเลย แต่วันนี้รู้สึกว่าฟื้นขึ้นมา วันนี้ดี (โยมกราบถวายทองคำ ๗ บาท ) ทองคำเรานี้เข้าคลังหลวงตั้ง ๑๑,๕๗๐ กว่ากิโลแล้วนะ นับว่าเข้ามากอยู่นะ ไม่มีสมัยใดที่ทองคำจะเข้าได้มากเหมือนปัจจุบัน ที่พี่น้องทั้งหลายพร้อมเพรียงกันช่วยชาติเรา ได้ทองคำตั้ง ๑๑,๕๘๔ กิโล เวลานี้ทองคำเข้าแล้ว

อันนี้ไม่ให้ออกช่องไหน แม้เม็ดหินเม็ดทรายไม่ให้ออก เราสั่งขาดเลย เข้าคลังหลวงโดยถ่ายเดียว เพราะฉะนั้นจึงเข้ามาเรื่อย จนกระทั่งสุดท้ายเข้าตลอด คลังหลวงของเราบกพร่องมาก ทองคำเป็นหัวใจของชาติไทยเรา ความแน่นหนามั่นคงอยู่กับจุดนี้ทั้งนั้น การซื้อขายอะไรต่ออะไร ติดหนี้ติดสินเขา ก็เอาทองคำเป็นเครื่องประกันตัว เพราะฉะนั้นเราจึงต้องเสาะแสวงหาทองคำมา เพื่อความสะดวกระหว่างการค้าขายต่อกัน ทองคำเราต้องมียืนไว้

ครั้งแรกที่เรานำทองคำไปมอบให้คลังหลวง หัวหน้าคลังหลวงเขาก็คงทราบความหมายละ เพราะเราเอาไปมอบให้เยอะอยู่นะ เป็นครั้งแรกด้วย พอเสร็จเรียบร้อยแล้ว คลังหลวงก็หัวหน้าเลยนะ มานิมนต์เราโดยเฉพาะ ให้เข้าไปดูทองคำในคลังหลวง นั่นเขามีความหมายของเขา เรารู้ทันที พอไปก็ไปดูทองคำ เขาวางไว้เป็นตับๆ เป็นช่องเดินซอกแซก สำหรับทองคำ ที่ได้มาพบเห็นทองคำมี ๒ ท่านด้วยกัน อะไรบ้าง คือสมเด็จพระเทพฯ หนึ่งกับหลวงตานี่แหละว่างั้น พอดูละเอียดถี่ถ้วนเรียบร้อยแล้ว เราก็ไปนั่ง คุยกันสองต่อสองไม่ให้ใครทราบละ เพราะเป็นเรื่องลับ แม้จะเห็นก็เห็นเฉพาะเราเข้าไปนี้

เราถามก็ถูกตามที่ถาม ไม่ผิดเลย เพราะคิดอ่านเรียบร้อยแล้วค่อยถาม พอไปก็ไปคุยกัน แล้วทองคำเราเอาไปฝากไว้ประเทศไหนเท่าไรๆ ก็เพื่อเวลาทำการซื้อขายติดหนี้ติดสินกันก็ต้องเอาทองคำเป็นเครื่องยืนยัน นั่น ฝากไว้กับสหรัฐตั้ง ๕๓ ตัน ทองคำ เอาไว้ที่สหรัฐ ๕๓ ตัน อังกฤษดูเหมือน ๕ ตันหรืออะไร นอกนั้นไม่มีว่างั้น แล้วในนี้ล่ะ มีเท่านั้นใจหายวูบเลย โธ้ พอมาถามถึงเมืองไทยเรา สำหรับเมืองไทยเราเพื่อประกันตัวเองมีเท่าไร มีเท่านั้น ใจหายวูบ เพราะฉะนั้นจึงประกาศทองคำเรื่อยมา เวลานี้ทองคำเราก็ได้ตั้ง ๑๐,๐๐๐ กว่าแล้ว นับว่ามาก ทองคำอยู่คลังหลวงไม่มากนะ เราได้เพิ่มเข้าอีกตั้ง ๑๑ ตันกว่านะ ได้เยอะ นับว่าหนาแน่นขึ้นมาละ

เราพยายามที่สุดที่จะช่วยชาติบ้านเมือง ที่จะให้ไปเอาจากสมบัติส่วนกลางมาสำหรับเรา ไม่มี เราบอกตรงๆ มีแต่ขวนขวายเข้าไปๆ เอาเข้าไปแล้ว ใครมาทำลายไม่ได้ เราเข้าฟัดกันเลย หลวงตานี้เข้าได้ทันที เหตุผลกลไกหลักธรรมวินัยมีอยู่ เราเดินตามนี้ตลอด ไม่ให้ผิดจากหลักธรรมวินัย ควรโต้โต้กันตามหลักธรรมหลักวินัย ได้ทองคำเข้าไปตั้งเยอะคราวนี้นะ สำหรับดอลลาร์ไม่ได้มาก ดอลลาร์ได้ ๑๐,๒๐๐,๐๐๐ กว่า ทีนี้มันก็จำเป็นทางเงินไทยเรา คือเงินไทยเราตั้งแต่เราเทศน์ช่วยชาติ เงินไทยมันก็มาๆ ก็ออกช่วยชาติโดยสะดวกพอสมควร ทีนี้พอเราหยุดเทศน์ เงินเหล่านั้นก็หมดไปๆ

แต่การขอความช่วยเหลือมาทุกทิศทุกทาง เงินไม่พอ สุดท้ายก็ไปคว้าเอาดอลลาร์มาช่วยกัน ดอลลาร์เป็นอันว่าไม่ได้เข้าคลังหลวง ถ้าเป็นอย่างทุกวันนี้ไม่ได้เข้า มีเท่าไรก็มาช่วยเงินไทยหมด เพราะการช่วยโลกเป็นของเล่นหรือ ทั่วประเทศไทยที่เราช่วยอยู่เวลานี้ ไม่ว่าที่ไหนเฉพาะอย่างยิ่งโรงพยาบาลมากที่สุดเลย

คำว่าช่วยโลกๆ โรงพยาบาลเป็นอันดับหนึ่งที่เราช่วยทุกวันนี้ ไปที่ไหนเห็นแต่รอยมือเรา ผ่านไปๆ ที่ไหน โรงพยาบาล นี่ก็มาโนนสะอาดเห็นไหม เขาเขียนป้ายตัวใหญ่ๆ ไว้น่ะ หลวงตามหาบัวเขียนไว้ตึกใหญ่ หลังหนึ่งสร้างอยู่ข้างในไม่เห็น แล้วกำแพงโรงพยาบาลทั้งหมด เราให้ทั้งนั้นนะ กำแพงโรงพยาบาลทั้งหมดให้ แล้วก็ในห้อง หมออ้วนบักห่านั่นน่ะ มันกลัวหรือมันเคารพมาก ถามอะไรมันไม่ได้บอกว่าหมดนะ มีอยู่ เราก็บ่แน่ซิ มันมีปัญญาเราก็มีปัญญา เราก็เข้าห้องละ เข้าตามห้องโรงพยาบาล ห้องนี้ใช้อะไรๆ เครื่องมืออะไรๆ เข้าไปถามตามห้องๆ

อะไรขาดเขาก็บอกเรา เพราะเราเข้าไปหาเอง หมออ้วนไม่บอก มันเกรงใจมันกลัวไม่กล้าบอก ถามอะไรไม่บอก ตกลงเราก็ปัญญามีแต่มึงหรือ กูก็มีเหมือนกัน กูเป็นอาจารย์มึงนี่นะ ไปทางนั้นเข้าห้อง ห้องนี้อะไรขาดๆ จดออกมาปึ๊บ มอบให้หมออ้วนสั่งหมดเลย นั่น เรามาให้หมออ้วนละสั่ง เราจดออกมาแล้วให้หมออ้วนสั่งหมด โรงพยาบาลโนนสะอาดจึงค่อนข้างสมบูรณ์ ตึกก็ได้สองหลัง หลังหนึ่งดูเหมือน ๘-๙ ล้าน แต่หลังนี้มาก หลังเขียนตัวใหญ่ๆ มาก แล้วก็เครื่องมืออยู่ในห้องนั้นให้ทั้งนั้นละ ค่อนข้างสมบูรณ์นะ โรงพยาบาลโนนสะอาด ช่วยเรื่อยมาอย่างนี้ โรงพยาบาล

อันนี้ก็ทางโรงพยาบาลศูนย์อุดรเรา ประกันตัวเลยว่าโรงพยาบาลศูนย์อุดร เฉพาะตานี่ให้ครบเราบอก เราให้ครบหมด ขัดข้องอะไรให้สั่งเลย ถ้าเห็นว่าควรซ่อมได้ ให้รีบซ่อม ซ่อมไม่ได้ให้รีบสั่งมา ไม่ต้องมาขออนุญาตจากเรา เราเปิดโอกาสให้แล้ว เอ้าสั่งเลย เขาก็สั่งมาเรื่อยๆ พอสุดท้ายนี้คงมากละท่า เลยไม่กล้าสั่ง เลยต้องมาหาเรา ฟังว่าเครื่องมือใหม่ที่เขาเอามานี้เกี่ยวกับตาดีมาก เขาว่างั้น มันเท่าไร ๕ ล้าน เอาเลย ๕ ล้าน เขามาติดต่อ ธรรมดาเขาจะสั่งเลยก็ได้ เพราะเราเปิดโอกาสให้หมดแล้ว แต่นี้มันมาก เขาก็ต้องมาหาเราก่อน พอมาหาเราทราบชัดแล้วก็บอกให้สั่งเลย นี่ขั้นสุดท้าย ตา โรงพยาบาลศูนย์อุดร ตานี่ให้ครบหมดเลยไม่ให้บกพร่อง ครั้งสุดท้ายนี้ ๕ ล้าน

แล้วไปจังหวัดต่างๆ เยอะนะตา ตั้งร้อยกว่าล้านเฉพาะตานะ ผู้กำกับจำได้ดี เท่าไรๆ ผู้กำกับจำเก่งมาก พอรวมแล้ว โถ ไม่ใช่น้อยๆ ร้อยกว่าล้าน เฉพาะตานะร้อยกว่าล้าน พิษณุโลก เชียงใหม่ อุตรดิตถ์ เพชรบูรณ์ บุรีรัมย์ ตั้งแต่นี้ละไปเรื่อย ภาคใต้มีที่หาดใหญ่ ตาประมาณ ๘-๙ ล้าน อย่างนี้ละเราช่วย เราจะช่วยให้เต็มตามความสามารถของเราที่เกิดมาในชาตินี้

ก็คงจะมีนิสัยวาสนาเกี่ยวโยงกันมากับบรรดาพี่น้องลูกหลานทั้งหลาย อะไรๆ เอะอะก็มาโดนเราเข้าๆ เราก็ออกสนามๆ สุดท้ายอาวุธคือเงินไม่มีออก ออกแต่กำปั้น ศาสตราอาวุธที่ถือติดมือไปไม่มี หมด มีแต่กำปั้นก็สู้ด้วยกำปั้นอย่างนี้ละ ขนาดนั้นแหละ คือไม่เอา ทุกอย่างเราแบตลอด เราไม่เอา มีมามากน้อยไม่ว่าในวัดนอกวัด มาทางไหนๆ ออกช่วยโลกทั้งนั้นเราไม่เอาอะไร ว่าไม่เอาไม่เอาจริงๆ นะเรา ไม่เหมือนใคร พูดอะไรเป็นอย่างนั้น เวลาพูดจริงนะ เวลาเล่นใครมายุ่งไม่ได้นะ เช่นเล่นกับหมา ฟังเสียงหมาร้องวากๆๆ

วันนี้ค่อยเบาหน่อย มีเบานิดหน่อย ลุกขึ้นมาดูอาการค่อยดี เมื่อวานย้อนหลังไม่ไหวเลย เคลื่อนไหวไปไหนไม่ได้ วันนี้รู้สึกมีเบาขึ้นหน่อย เบาก็ไม่อยู่ละถ้ามันพอไปได้ อย่างเมื่อวานนี้หรือวานซืนไม่ไป ไปไม่ได้ วันนี้อาจจะไป ไปก็ไปโรงพยาบาลแหละไม่ไปที่ไหน

(เมื่อคืนข่าวกรมประชาสัมพันธ์บอกว่า คุณฉลองภพ รมว.กระทรวงการคลัง ได้รับจดหมายของหลวงตาแล้ว วันนี้เขาจะประชุมกันเกี่ยวกับเรื่อง พ.ร.บ.เงินตรา เข้าสภานิติบัญญัติแห่งชาติเป็นวาระแรก) เรามีจดหมายไปแล้วให้พระติดตามไป ๔-๕ องค์ เป็นสมบัติของเราเพื่อช่วยชาติ คือไม่ให้ออกเลย ฟังว่าเขาจะเอาเงินเหล่านี้ออก พอเราทราบเราก็รีบเขียนจดหมายให้พระเราติดตามไป

คุณสนธิ ลิ้มทองกุลมาที่นี่มาเล่าเรื่องให้ฟัง  อ้าว ไม่ได้อย่างนี้จะเสียหาย เราหามาเพื่อชาติบ้านเมืองของเรา ไม่ใช่เพื่อฉิบหาย เราว่างั้น เราเลยรีบเขียนจดหมายไปดักหน้า ถ้าเป็นจดหมายเราแล้วจะมีฤทธิ์มีเดชอยู่ละ เพราะจดหมายเพื่อชาติ จดหมายของชาติ ไม่ใช่ธรรมดา เรากลัวมันจะเป็น ฟังเสียงเขาประชุมกันมันจะออกไม่ใช่เข้า ที่เราหามาน่ะ

อันไหนแยกแยะ อะไรที่ควรให้ออกก็ปล่อยเขาไป อันไหนที่ควรจะเก็บไว้ เป็นเรื่องของเราที่เอาเข้าไปเพื่อเก็บให้เก็บ ไม่ให้ไปอีลุ่ยฉุยแฉก เราต้องได้ติดตามเรื่อย เรื่องอะไรก็หลวงตาบัวนี่ละเข้าเรื่อย เข้ากระทรวงเรื่อย คือเราเข้าเราเข้าจริงๆ นี่นะ เอ้า เถียงมาว่างั้นเลยถ้าลงได้ออกแล้ว ถูกต้องๆ เลย เหล่านั้นมันอีลุ่ยฉุยแฉกเห็นแก่ได้แก่เอา เอาอำนาจบาตรหลวงเข้าใส่บ้างอะไรป่าๆ เถื่อนๆ เราอย่างนั้นไม่ได้ ไม่มีอะไรเหนือธรรมเท่านั้นพอ นี่ก็จะให้เขาติดต่อเรื่องการเงินมันจะเคลื่อนไหวไปไหน

รับชมและรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

และสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน  FM 103.25 MHz

และเครือข่ายทั่วประเทศ