เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๑๙ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๕๐

มีแต่ชื่อลมๆ แล้งๆ

         โรคนี่พิสดารนะ เวลาเครื่องมือที่จะมาหรือหมอมีความรู้มากน้อยเพียงไร โรคมันมากกว่านั้นอยู่แล้ว ค่อยตามทันๆ แต่ก่อนที่ว่าเหล่านี้ไม่มีใครพูดนะ ทั้งๆ ที่มันเคยเป็นมา ทีนี้เวลาเรียนเข้าไปรู้แล้วก็โรคนั้นโรคนี้เรื่อยไป แต่ก่อนไม่มีใครรู้ พอเรียนตามเข้าไปถึงรู้ว่ามันมีอยู่นั้นๆ ๆ ค้นเข้าไปเท่าไรก็มีเรื่อยๆ ไป นี่โรคของคน กิเลสของคนก็เหมือนกัน กิเลสของคนไม่ผิดกันละ ค้นเข้าไป ตามเข้าไปๆ ก็เจอเข้าไปเรื่อยๆ กิเลสในหัวใจสัตว์โลก

ไม่ค่อยสบาย เป็นหวัดเท่านั้นไม่มากนะ คนแก่ลำบากอยู่ เป็นนิดหน่อยก็มากๆ ทางร่างกายนะ พอเป็นเข้าปั๊บนิดหนึ่งก็มากๆ เข้าไป ถ้าคนหนุ่มก็ไม่เป็นไรประสาหวัดไม่เห็นมีอะไร หวัดเราเคยเป็น ตั้งแต่ยังหนุ่มยังน้อย จนกระทั่งพูดไม่มีเสียงเลย หนักขนาดนั้นก็ไม่เห็นมีอะไร ทำการทำงานสะดวกสบายเหมือนไม่มีหวัด ทีนี้เวลาแก่เข้ามาอย่างนี้แล้วเหมือนว่าโรคเต็มตัว ไปที่ไหนมีแต่โรคเต็มตัว ไม่สบายแบบนั้น ไม่สบายแบบนี้ เพราะร่างกายมันจวนจะพัง เหมือนต้นไม้ กิ่งนั้นตายเข้ามากิ่งนี้ตายเข้ามาๆ ใบนั้นใบนี้ตายเข้ามาจนกระทั่งถึงลำต้น สุดท้ายก็ตาย บางต้นก็ตายยืนต้น บางต้นก็ตายด้วยการล้มการฟันอะไรก็แล้วแต่

พวกเด็กนักเรียนก็ตั้งใจเรียนให้ดีนะ ประพฤติตัวให้เป็นคนดี ความดีนี่สำคัญ การศึกษาเล่าเรียนมาก็เป็นเครื่องประดับความดีของเราขึ้น ถ้าไม่มีความดีเรียนมามากน้อยก็เป็นไฟเผาตัวเองและส่วนรวม ให้เริ่มฝึกตัวเป็นคนดีตั้งแต่เล็กแต่น้อยนี่ละ ถ้าใหญ่โตขึ้นมาค่อยฝึกไม่ได้ละ ต้องฝึกตั้งแต่เล็กแต่น้อย ไม้ยังอ่อนอยู่ดัดง่ายๆ  ถ้าแก่แล้วดัดไม่ลง

ไม่สบาย หวัดนี้ติดพัน ก็อย่างนี้ละประสาหวัด ถ้าเป็นกับคนแก่มันลำบาก คนแก่เล็กๆ น้อยๆ ก็เป็น เล็กๆ น้อยๆ มันก็เป็นของมัน เป็นใหญ่ขึ้นมาๆ ถ้าหากว่าจิตใจไปพัวพันกับมันก็ยิ่งใหญ่มาก อันนี้เราพูดตามความจริง สำหรับเราไม่มีอะไรละ ร่างกายมันจะเป็นอะไรก็รู้ รู้ว่าเป็นๆ ล้มลุกคลุกคลานไปก็รู้ว่าล้มลุกคลุกคลาน แต่ใจไม่ได้เป็น นั่นมันต่างกัน

คือจิตใจนี้เมื่อฝึกให้ตายตัวแล้วเป็นอย่างนั้น ไม่ได้ขึ้นอยู่กับคำตำหนิติชมของใคร คือใจเป็นธรรมชาติของตัวเองเต็มส่วนแล้ว ท่านเรียกว่าใจกับธรรมเป็นอันเดียวกัน ถ้าอย่างนั้นแล้วก็พ้น ส่วนที่ยังมีเป็นสมมุติอยู่เหมือนโลกทั่วๆ ไป มันก็เป็นสนามแห่งโลกธรรมได้เช่นเดียวกัน ผิดถูกชั่วดีก็ตำหนิกันชมกันไปตามเรื่อง ในอากัปกิริยาของสมมุติ แต่ส่วนจิตใจนี่ทำอะไรให้เป็นอะไรไม่เป็นละ หมด

นั่นละจิตพระพุทธเจ้า จิตพระอรหันต์ท่านเป็นอย่างนั้น กิริยาอาการนี้เป็นสนามแห่งโลกธรรม อยู่ในระหว่างแห่งความติชมเหมือนโลกทั่วๆ ไป ไม่ผิดกัน กิริยาอาการผิดถูกชั่วดีตามสมมุตินิยมเข้าถึงกัน รู้กันๆ ส่วนจิตที่บริสุทธิ์นั้นเป็นอีกอย่างหนึ่ง ไม่ได้เข้ากับสิ่งเหล่านี้ ถึงเรียกว่าบริสุทธิ์ คำว่าบริสุทธิ์นี้เหนือสมมุติโดยประการทั้งปวง ในภาษาบาลีท่านว่า ปุญญปาปปหินบุคคล ผู้มีบุญและบาปอันละเสียได้แล้ว บุญก็สมมุติละได้แล้ว บาปก็สมมุติละได้แล้ว จิตเป็นวิมุตติไม่เข้ากัน แต่เวลาอยู่ในโลกก็ต้องรักษาตามโลก เวลาธาตุขันธ์มีอยู่ ธาตุเขาธาตุเราเป็นสมมุติด้วยกัน ก็ต้องปฏิบัติให้พอเหมาะพอดีกับสังคมของมนุษย์ที่นิยม ผิดถูกชั่วดีประการใดก็ปฏิบัติตามนั้น ส่วนจิตใจจะทำให้เป็นอะไรอีกไม่เป็น หมด นั่นเรียกว่าเหนือสมมุติแล้ว อะไรก็ตามถ้าเหนือสมมุติแล้วก็เหนือโลกธรรม โลกธรรม ๘ มันอยู่ในวงสมมุติ

วันนี้คนก็มากพวกนักเรียนมาก ให้พากันตั้งใจศึกษาเล่าเรียน นักเรียนแต่ก่อนมีแค่ ป.๓ นี่ก็เรียกหลวงตา ป.๓ จบ ป.๓ ออก  สอบประถมหนึ่งได้ที่ ๒ ประถมสองได้ที่หนึ่ง ประถมสามได้ที่หนึ่ง แล้วก็ออก มันมีเท่านั้นละ ครูก็หมดภูมิ พอจบแล้วก็ออกได้เลย อายุไม่ครบก็ตาม ให้ออกได้ๆ เลย ถ้าจบนั้นแล้ว ทุกวันนี้มันไปกี่ชั้น ชั้นจรวดดาวเทียม ฟากจรวดดาวเทียมไปไหน

ยิ่งตั้งชื่อตั้งนาม พอตกคลอดออกมานี้ตั้งชื่อให้แล้ว ฟากจรวดดาวเทียม ไอ้เด็กยังไม่รู้ภาษีภาษาอะไรเลย ยังแบเบาะอยู่นั่นแหละ แต่ชื่อของเด็กคนนี้ไปอยู่ฟากจรวดดาวเทียม เป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาชื่อก็ไปอยู่ฟากจรวดดาวเทียม แต่คนนั้นอยู่ในก้นนรก เข้าใจไหม ชื่อไปอยู่ฟากจรวดดาวเทียม แต่ตัวคนไปอยู่ใต้ก้นนรก ค้นหาก็ไม่เจอ เพราะมันอยู่ใต้ก้นนรก ถ้าไม่ค้นถึงก้นนรกจริงๆ ไม่เห็น ไม่เห็นตัวคน

นี่ละตั้งชื่อ ชื่อไหนก็ตั้งได้เป็นอะไร โอ๊ย นิยมกันเป็นบ้าไปเลยนะทุกวันนี้ ตั้งชื่อตั้งนาม เวลาถามชื่อว่าไง ให้ไปรอฟังอยู่บนนู้นนะ บนจรวดดาวเทียม ชื่อว่าไงเด็กคนนี้ พอเกิดมาตั้งให้แล้ว ตัวเด็กยังไม่รู้เดียงสา แต่พ่อแม่ตั้งให้แล้วไปฟากจรวดดาวเทียม แล้วยิ่งโตขึ้นมาก็ชื่อสูงจรดเมฆจรดฟ้านู่นละ แต่เจ้าของไปจมอยู่ในนรก มันเป็นแต่อย่างนั้นนะ นิยมตั้งแต่ชื่อแต่นาม ไม่นิยมความประพฤติคนเรา ไม่ดีนะ ให้ตั้งใจประพฤติปฏิบัติตัวให้ดี ไอ้ชื่อไอ้นามมันตั้งเฉยๆ ไม่ตั้งมันก็เป็นหลักธรรมชาติของมัน แต่โลกเขามีสมมุติก็ต้องตั้งชื่อตั้งนามให้ ก็ตั้งไปอย่างนั้นละ

คนเราจำเป็นต้องตั้งชื่อตั้งนามให้ แต่ชื่อให้หยดย้อยที่สุดเลยละ อยู่ฟากจรวดดาวเทียมนู่นชื่อของคน แต่การประพฤตินี่เหลวแหลกแหวกแนวไม่น่าดูเลย ตายลงไปแล้วก็ไปจมอยู่ในนรก สถานที่ของคนที่ตกอยู่ในนรกนี้ เขาชื่อว่าไง เขาชื่อว่าบุญ ฟากสวรรค์ชั้นพรหมขึ้นไป หรือเลยนิพพานไปก็ไม่รู้ ชื่อของเขาน่ะ ก็ตั้งไว้นั่นแหละ เจ้าของตายไปแล้วชื่อยังอยู่นู้น เจ้าของจมอยู่ในก้นนรก นั่นละมันนิยมตั้งแต่ชื่อ ไม่นิยมในการประพฤติปฏิบัติตัว ไม่ดีนะ ให้สนใจในการประพฤติปฏิบัติตัวให้เป็นคนดี คนดีแล้วอยู่ที่ไหนดีหมด ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ดีหมดนั่นละ ถ้าเจ้าของดีแล้ว เป็นอยู่ก็ดี ตายไปแล้วก็ดี ถ้าเจ้าของไม่ดีเป็นอยู่ก็ไม่ดี ตายไปแล้วก็ไม่ดี

ให้พากันสนใจในการประพฤติตัวให้เป็นคนดี เป็นคนดีเท่านั้นไม่ต้องมีชื่อมีนามอะไรละ ไปได้ ขึ้นสวรรค์ชั้นพรหมจนกระทั่งถึงนิพพาน ไปได้ นิพพานเป็นที่สุดของสมมุติแหละ นิพพานนั่นเรียกว่าที่สุดของสมมุติ ถึงขั้นนั้นแล้วหมดสมมุติ แต่อยู่ในโลกก็ต้องตั้งชื่อตั้งนามกัน ชื่อก็ให้มีเป็นธรรมดา อย่าให้พิลึกพิลั่นอยู่ฟากจรวดดาวเทียม แต่เจ้าของอยู่ในก้นนรกอย่างนี้ไม่ดี อย่างอยู่ในเรือนจำ ไปถามดูซิน่ะ คนๆ หนึ่งชื่อว่าไง ชื่อเขาไม่ใช่เล่นนะ ในเรือนจำนั่นน่ะ ชื่อนี่หยดย้อยๆ ทั้งนั้น คนนอกเรือนจำสู้ไม่ได้

ไปถามชื่อเขาซิอยู่ในเรือนจำ ทำไมจึงมาเป็นอย่างนี้ล่ะ ชื่อก็ว่าอย่างนั้นๆ โอ๊ย อย่างน้อยชื่อสวรรค์ขึ้นไปเลยละ หรือนิพพานก็จะมีก็ไม่รู้นะชื่อเขาอยู่ในนั้น แต่คนไปอยู่ในนรก เป็นอย่างนั้นละชื่อ ชื่อไม่ได้เอาเจ้าของให้ดีได้ ไม่พ้นนรกได้นะชื่อ ความประพฤติต่างหาก ให้พ้นจากฟืนจากไฟ จากนรกอเวจีได้คือการประพฤติตัว ไม่ได้พ้นด้วยการตั้งชื่อตั้งนามเฉยๆ ตั้งชื่อตั้งนามเฉยๆ ไม่สนใจประพฤติปฏิบัติตัวให้เป็นคนดี อย่างไรก็ดีไม่ได้คนเรา คนเราดีได้เพราะความประพฤติ ไม่ใช่ดีได้เพราะการตั้งชื่อตั้งนามให้

ถ้าหากว่าดีได้ด้วยการตั้งชื่อตั้งนามนี้ หลวงตาบัวนี้ได้ดอกเตอร์หลายดอกเตอร์นะอยู่ข้างบนนั่น ดอกเตอร์ไหนก็ไม่รู้ ดอกเตอร์รามคำแหงก็มี ดอกเตอร์มหาวิทยาลัยขอนแก่นก็มี หลวงตาบัวมีแต่ดอกเตอร์นะเต็มอยู่ในห้อง เขาเอามาถวาย ส่วนหลวงตาบัวอยู่นี้ละ เจ็บไข้ได้ป่วยก็หลวงตาบัวเจ็บ ไอ้ดอกเตอร์นั่นมันไม่มาเจ็บละ ตั้งไว้เฉยๆ ไม่เห็นเกิดประโยชน์อะไร เวลาจะเป็นจะตาย เป็นหลวงตาบัวตาย เป็นทุกข์ก็หลวงตาบัว ชื่อหลวงตาบัวหยดย้อยอยู่บนนู้น ไม่เห็นมาเป็นอะไร

ใครอยากดูก็ให้ไปดู ไปดูดอกเตอร์ก็ไปดูชั้นบนนั่นนะ หลวงตาบัวมีอยู่ในนั้นครบหมด ดอกเตอร์ดอกแต้อะไร มีอยู่หมด แต่เวลาเจ็บไข้ได้ป่วย ปวดหัวตัวร้อน เช่นเป็นหวัดเป็นไออย่างทุกวันนี้ เป็นหลวงตาบัวเป็นผู้รับเคราะห์นะ ไอ้ดอกเตอร์นั้นมันไม่ได้มารับละ มันตั้งไว้โก้ๆ ไม่เห็นเป็นท่าเป็นทางอะไร ใครอยากได้ดอกเตอร์อย่างนั้นล่ะ ใครอยากจะได้แต่ดอกเตอร์สูงกว่าดอกเตอร์ บทจะเป็นจะตาย เป็นเจ้าของเป็นนะ ดอกเตอร์ไม่ได้มาเป็น อันนี้ความดีก็เหมือนกัน จะดีก็เจ้าของอยู่กับเจ้าของ เพราะฉะนั้นจึงต้องประพฤติตัวให้ดี

จิตนี้สุดยอดก็คือพ้นจากสมมุติถึงขั้นบริสุทธิ์ นี่ละการฝึกจิต สุดยอดอยู่ขั้นความบริสุทธิ์ คือจิตที่บริสุทธิ์แล้วเหนือหมดเลย ท่านว่า ปุญญปาปปหินบุคคล ผู้มีบุญและบาปอันละได้แล้ว บุญก็เป็นสมมุติ บาปก็เป็นสมมุติ อะไรเป็นสมมุติทั้งหมด ละได้หมดแล้ว ธรรมชาตินั้นไม่ขึ้นอยู่กับชื่อกับนามอะไรละ ปฏิบัติตัวให้เป็นคนดีแล้วก็อยู่อย่างนั้นสบายๆ การที่จะให้รู้ไม่ใช่พูดปาวๆ อย่างนี้นะ ท่านผู้เป็นท่านเป็นมาแล้ว พระพุทธเจ้าพระอรหันต์ท่านเป็นมาเรียบร้อยแล้ว ท่านนำธรรมอันนี้มาสอนพวกเรา ท่านเป็นแล้วท่านมาสอนไม่ใช่สอนแบบงูๆ ปลาๆ นะ ท่านสอนตามหลักความจริง

คือจิตของท่านที่หลุดพ้นไปแล้วนี้พ้นไปโดยสิ้นเชิง ก็ยังเหลือแต่เรื่องธาตุเรื่องขันธ์ซึ่งเป็นแดนแห่งโลกธรรม ๘ ก็ต้องได้รับความติฉินนินทาดีชั่วเหมือนกันกับโลกทั่วๆ ไป แต่ท่านไม่มีได้มีเสีย ท่านพอเรียบร้อยแล้วคือท่านผู้บริสุทธิ์ นั่นละดีอย่างนั้น อยากให้ดีอย่างนั้น ดีแต่ชื่อแต่นาม นิยมตั้งพิลึกพิลั่นนะทุกวันนี้ ตั้งชื่อตั้งนามนี้แหมจนมองไม่ทัน พอถามชื่อนี้ต้องรีบไปฟังบนจรวดดาวเทียม ชื่อเด็กตัวแดงๆ เจ้าของยังไม่รู้ภาษีภาษาอะไร แต่ชื่อไปอยู่บนจรวดดาวเทียมนู่นนะ อย่างนั้นละมันดีแต่ชื่อๆ ตัวของตัวไม่ดีไม่เกิดประโยชน์อะไร

ทำตัวของตัวให้ดี ไอ้ชื่อไอ้นามจะตั้งไม่ตั้งก็ตามเถอะ ผู้ที่รับดีรับชั่วก็คือตัวของเรารับเคราะห์รับกรรม ดีชั่วประการต่างๆ สุขทุกข์คือตัวของเรา ให้ประพฤติปฏิบัติตัวของเราให้เป็นคนดีแล้วมันก็ดีทั้งนั้นละคนเรา ถ้าไม่ปฏิบัติตัวให้ดีแล้วจะตั้งไปที่ไหนก็อย่างว่านั่นละ มันมีแต่ชื่อลมๆ แล้งๆ หาตัวจริงไม่เจอ เมื่อหาตัวจริงไม่เจอก็เป็นคนไขว่คว้าเหลวแหลกไม่มีหลักมีเกณฑ์ ถ้ามีตัวจริงคือความดีเป็นของตัวใครจะตั้งไม่ตั้งไม่สนใจละ ความดีเป็นของตัว ตัวมีหลักมีเกณฑ์ ตัวเป็นเนื้อเป็นหนังของตัวแล้วใครจะตั้งไม่ตั้งก็ดี

แต่โลกเขาก็มีชื่อ แม้แต่หมูหมาเป็ดไก่เขาก็มีชื่อ ก็ตั้งไว้อย่างนั้นแหละ ไม่ได้ไปติดใจกับชื่อกับนาม แต่มนุษย์เรายิ่งสมัยปัจจุบันนี้ติดใจแต่ชื่อแต่นาม ไม่ติดใจในการประพฤติปฏิบัติตัวเองให้เป็นคนดี ความสุขความทุกข์จะได้เป็นของตัวเองโดยสมบูรณ์ อย่างนี้ไม่ค่อยคิดไม่ค่อยสนใจกัน อยากได้แต่ชื่อแต่นามเฉยๆ ไม่เกิดประโยชน์นะ บรรดาพี่น้องลูกหลานทั้งหลายให้นำไปฟัง ธรรมของพระพุทธเจ้าเป็นอย่างนั้น ถ้าลงใจได้ดีแล้วหมดความหวั่นไหวในโลกธรรม

สามแดนโลกธาตุนี้จะมาโจมตีความบริสุทธิ์ของใจนั้นไม่มีทาง เพราะนอกสมมุติไปแล้ว การโจมตีอยู่ในวงสมมุติ ตำหนิติชมดีชั่วประการต่างๆ มีอยู่ในวงสมมุติ จิตที่พ้นไปแล้วนี้อยู่เหนือสมมุติแล้วจะไปแตะต้องทำลายได้อย่างไร พากันประพฤติตัวให้ดีนะ วันนี้ก็พูดเพียงเท่านั้นละเหนื่อย เป็นหวัดก็ยังไม่หาย เหนื่อยอยู่ตลอดเวลา ฝันสุ่มสี่สุ่มห้าเวลาฝันก็ดี เอาละเท่านั้นละพอ พวกนักเรียนก็จำให้ดีนะ สอนให้เป็นคนดี ทีนี้ให้พร

รับชมและรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

และสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน  FM 103.25 MHz

และเครือข่ายทั่วประเทศ