เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๑๒ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๔๓

(ผู้ฟังเทศน์ประมาณ ๑ แสนคน)

(เทศน์ก่อนฉันจังหัน)

ต่างคนต่างมามุ่งบุญมุ่งกุศลให้ได้ทุกคน อย่ามาเร่ ๆ ร่อน ๆ เพลิด ๆ เพลิน ๆ ไปใช้ไม่ได้นะ ไม่เอานะ วันนี้มาสร้างกุศล ทุกคนจิตใจให้เป็นกุศล กิริยาแสดงออกให้เป็นบุญเป็นกุศลเป็นประโยชน์ในการมาของตน อย่ามาเฉย ๆ มาตื่นกันเฉย ๆ ไม่เกิดประโยชน์อะไร นี่พาสร้างบุญสร้างกุศลเพื่อชาติไทยของเรา ขอพี่น้องทั้งหลายถือชาติเป็นสำคัญยิ่งกว่าการเตร็ดเตร่เร่ร่อน ทำความเสียหายแก่เราเอง วันนี้พาสร้างมหากุศลแก่ชาติไทยของเรา ขอทุก ๆ คนให้ได้คิดเป็นกุศล บริจาคทานทุกคน มาให้ได้ทุกคน ๆ อย่าให้เสียเที่ยวที่มาไม่เกิดประโยชน์อะไร ไม่สมเจตนาของงานนี้ที่มุ่งบุญมุ่งกุศลต่อจิตใจพี่น้องทั้งหลาย และมุ่งวัตถุทั้งหลายเพื่อชาติไทยของเรา ขอให้สองจุดนี้เต็มในหัวใจของเรา

หนึ่ง การบริจาคทางด้านกุศลภายในจิตใจ สอง วัตถุเข้าสู่ชาติไทยของเรา นี้เป็นความมุ่งหมายแห่งงานนี้ที่ตั้งไว้เพื่อชาติไทยของเรา วันนี้เพียงเริ่ม ๆ ปาฐกถาเล็กน้อยเท่านั้น ยังไม่ได้ยกครูนะ ขึ้นก่อนยกครู เอาแค่นี้ก่อน เวลายกครูจะเป็นแบบไหนไม่รู้แหละ

ทุกคนฟังให้ถึงใจนะ เวลานี้หลวงตากำลังประกาศให้พี่น้องทั้งหลายทราบทั่วกัน ในการกุศลคราวนี้ ทุกคนให้เป็นบุญเป็นกุศลทุกคนนะ อย่ามาไร้ประโยชน์ไม่สมเจตนาของงานที่ตั้งขึ้น นี่คนเป็นแสน ๆ ละมัง มองดูที่ไหนแน่นไปหมดเลย เอานะทุกคนวันนี้ มีคนจำนวนมากขนาดไหนผลประโยชน์ที่จะให้แก่ชาติไทยของเราและจิตใจของเราทุกคน ๆ ขอให้ได้สมดุลกัน อย่ามาแห่กันเฉย ๆ ไม่เกิดประโยชน์ วันนี้ผลประโยชน์ให้สมงานนะ

คนจำนวนมากที่มาวันนี้ นี่ดูซิท้องนากว้าง ๆ เต็มหมดมีแต่คนทั้งนั้น มาให้ได้ประโยชน์ทั่วถึงกัน อย่ามาเล่นเฉย ๆ ตื่นกันมาเฉย ๆ ใช้ไม่ได้นะ เอานะ ๆ ต้นผ้าป่าให้เต็มท้องนาเลยนะ ต้นผ้าป่าวันนี้ ผ้าป่าทองคำ ดอลลาร์ เงินสด ให้เต็มท้องนาเหมือนกับคนเต็มท้องนาเวลานี้นะ อย่าให้มีแต่คน เงินไม่มีไม่เกิดประโยชน์ ชาติไทยของเราจมได้มีแต่คนเฉย ๆ ต้องมีเครื่องหนุนคนซี เอาให้ได้ทุกคนนะวันนี้ ไม่ว่าเด็กเล็กเด็กน้อยพ่อแม่ลูกหลาน ให้ได้ทุกคน แม่กับพ่อมากับลูกกี่คน พ่อได้ลูกได้ทุกคน ลูกหญิงลูกชายได้ทุกคน อย่าให้เสียประโยชน์นะ

เตรียมพร้อมนะวันนี้ เตือนให้พี่น้องชาวไทยทราบอย่านอนใจ วันนี้มาสร้างบุญสร้างกุศลให้ได้ทุกคน กิเลสตัวนอนใจมันมักจะแทรกอยู่ทุกคนนั่นแหละ ธรรมคือบุญกุศลจะไม่ได้นะ หลวงตานี้อุตส่าห์พยายามตะเกียกตะกาย สังขารร่างกายอ่อนเพลียลงทุกวัน ๆ เพราะเห็นแก่ชาติไทยของเรา จึงได้พาพี่น้องทั้งหลายตะเกียกตะกาย เพราะฉะนั้นจึงทำให้สมใจทุกคน อย่าให้เสียประโยชน์ วันนี้เป็นวันเกิด วันเกิดหลวงตาก็เท่ากับวันเกิดของชาติไทยเรานั่นแหละ เอ้า หนุนเข้าไป

(เทศน์หลังจังหัน)

พระอย่ามายุ่งกับพัดลม ๆ พระกรรมฐานผีบ้ามาจากไหนมายุ่งกับพัดลมนี่น่ะ เหอ พระพุทธเจ้าบวชมาให้หาพัดลมเหรอ มันขวางตานะพระกรรมฐานมายุ่งกับสิ่งเหล่านี้น่ะ มันเป็นยังไง หลักธรรมชาติมีอยู่ทำไมไม่ปฏิบัติ มันพระอะไร มันล้ำสมัยไปแล้วเดี๋ยวนี้น่ะ มองไปไหนเห็นแต่พระจรวดดาวเทียม เราดูอยู่นี้ขัดตาจะตาย แต่เราทนเฉย ๆ มิหนำซ้ำเห็นพระมาออกลิเกต่อหน้าเรานี้ ดีที่ไม่ฟาดหน้าผากมันน่ะ

เทศน์ก็เทศน์ทุกวันเราเหนื่อยพอแล้วละ ไม่อยากพูดอะไรแล้วทุกวันนี้ พูดก็มีแต่พูดหาเอาเงินคนมาใส่คลังหลวง แล้วหาบุญมาใส่หัวใจคนเท่านั้นแหละ อย่างอื่นเราไม่เอา ดินฟ้าอากาศเขาไม่ต้องการบุญ หัวใจหิวโหยมากกับการบุญการกุศล ท้องคลังหลวงหิวโหยกับวัตถุทาน สองอย่างสำคัญมากนะ เอา เตรียมเข้ามาซิ เมื่อสองวันมานี้ท้องทุ่งศรีเมืองอร่ามไปด้วยทองคำ ดอลลาร์ เงินสด วันนี้ให้มาเหลืองอร่ามอยู่ที่หน้าวัดป่าบ้านตาด เอาวัดป่าบ้านตาดกับทางทุ่งศรีเมืองแข่งกัน ทางไหนชนะ วันนี้หลวงตาเป็นผู้ขึ้นเวทีคนเดียวกัน ชนะก็แบบแขนซ้ายแขนขวาชนะกันนั่นแหละ เอามาให้ได้เต็มเม็ดเต็มหน่วยซิเรา

(ครูอาจถวายทอง ๕ บาทครับ) ครูอาจ ๕ บาท เออ เป็นเสี่ยวหนองกะปาดได้ อันนั้นก็ ๕ บาทเหมือนกัน ใคร ๕ บาทยกให้เป็นเสี่ยวหนองกะปาดนะ ฟังนะพี่น้องเราจะยกนิทานหนองกะปาดมาให้ฟัง วันนี้มาจำนวนมากยังไม่เคยได้ยินได้ฟัง ใครเกิดมาไม่มีวาสนาไม่ได้ฟังละนิทานแบบนี้ เราก็ไม่เคยแสดงง่าย ๆ เพราะเป็นของที่สำคัญมากนะ นิทานหนองกะปาด เอามาห้าบาท ๆ ทองคำ เราจะยกนิทานขึ้นรับกัน ฟังนะนิทานหนองกะปาด บ้านนี้เราไปกระทั่งบ้าน ตัวจริงจริง ๆ ไม่ใช่เล่น ๆ นะ บ้านนี้เขาเรียกบ้านหนองกะปาด เราไปจำพรรษาทางด้านตะวันออกบนภูเขา บ้านหนองกะปาดนี้อยู่ทางด้านตะวันตก ฟังให้ดีนะ

ที่บ้านหนองกะปาดเขามีวัวฝูง เขาขายวัวฝูง แล้วมีพ่อค้าเข้าไปซื้อวัวกับอีตาคนหนึ่ง เดี๋ยวจะรู้ตัวมันเอง(เสียงหัวเราะ) เขาขึ้นไปแล้วก็ บ้านทางภาคอีสานแต่ก่อนมีวัวมีควายอยู่ใต้ถุน บ้านต้องอยู่สูง ข้างล่างเป็นควายเป็นสัตว์เลี้ยง แต่ทุกวันไม่มีแล้ววัวควาย ยักษ์เอาไปกินหมด ทีนี้เขาเลี้ยงวัวฝูงไว้นั้นบ้านเขาอยู่สูง บ้านนั้นมีชาน พวกพ่อค้าเขาขึ้นไปซื้อวัว ทางเจ้าของบ้านก็นั่งต้อนรับเขา ทางเจ้าของวัวนั่นจะเอา ๔ บาท วัวตัวหนึ่งเขาจะขาย ๔ บาท ส่วนพ่อค้าเขาจะให้ ๓ บาท เขาก็ต่อ ให้ ๓ บาท ๆ ทีนี้ทางเจ้าของวัวนั้นก็จะเอา ๔ บาท ยันกันไปยันกันมาอยู่นั้น นั่งยังไงเลยลืม มีแต่ ๔ บาท ๕ บาท ๓ บาท ๒ บาทอยู่นั้น

พอดีเมียขึ้นมาล่ะซี เมียขึ้นมาบันได ขึ้นมาบนบ้านพอดีมองเห็นผัวปล่อยหำอยู่ล่ะซี มีแต่สี่บาท ๆ ไม่ได้สนใจหำเจ้าของ เมียขึ้นมาเห็นหำผัวก็ละอายเขา เลยขยิบตาใส่ผัว พอขยิบตาใส่ปั๊บแล้วก็เข้าในห้อง ทีนี้ผัวนึกว่าเมียขยิบตาให้ขึ้นราคา ทีแรกก็ว่า สี่บาท ๆ พอเมียขยิบตาใส่เท่านั้นก็ฟาดห้าบาท ๆ พวกพ่อค้าก็ เอ๊อ ตั้งแต่ ๓ บาท ๔ บาทก็ยังลงกันไม่ได้ แล้วทำไมฟาดขึ้น ๕ บาทแล้ว ไม่เอาละ เขาก็เลยลงจากบ้านไป ทีนี้เมียก็ออกมาจากห้อง ก็ที่เขาให้ ๓ บาทมันก็ควรขายแล้ว ทำไมจึงไม่ขายให้เขาล่ะ ก็แกมาขยิบตาใส่ฉัน นึกว่าให้ขึ้นราคา ฉันก็ขึ้นห้าบาท ๆ ซิ จะไม่ขยิบตายังไงก็ปล่อยหำให้เขาดู มันอายจะตายไปแล้ว โอ๊ย เสียดาย ๆ พวกพ่อค้าเขาก็ไปหมดเลย ไอ้ ๔ บาท ๕ บาทเลยไม่ได้เรื่อง มีแต่หำขายหน้าวันนั้น หมดแล้วนิทานจบแล้ว เท่านั้นละพอ นี่เขาเรียกนิทานหนองกะปาด มีตัวจริง ไปนี้ก็ไปปล่อยหำนะ ใครจะไป ๔ บาท ๕ บาทเอาไม้ตำเลยเรา

บ้านสองบ้านมันอยู่ติดกัน คือบ้านหนองกะปาดบ้านหนึ่ง แล้วบ้านคำเหี้ย มีเหี้ยใหญ่ มันมีน้ำคำอยู่ที่นั่น เขาตั้งบ้านเลยให้ชื่อบ้านคำเหี้ย ที่แถวน้ำคำมันมีเหี้ยใหญ่อยู่นั้น เวลาเขาไปตั้งบ้านเขาก็เลยเรียกว่าบ้านคำเหี้ย คำนั่นคือน้ำคำ น้ำซับน้ำคำ แล้วมีเหี้ยอยู่แถวนั้น เหี้ยใหญ่ เวลาเขาไปตั้งบ้านเขาเลยเอานี้เป็นนามว่า บ้านคำเหี้ย บ้านนี้เป็นบ้านหนองกะปาด บ้าน ๕ บาท ทางด้านตะวันตกนี้มีทางผ่านกลาง บ้านนี้อยู่ทางด้านตะวันตก เขาเรียกบ้านคำเหี้ย ทีนี้เสือมากินม้าเขาที่บ้านคำเหี้ย นายพรานเขาเลยไปขัดห้าง เสือมากินซากเขาเลยยิงเสือตาย พอยิงเสือตายแล้วพวกชาวบ้านก็แตกมากันทั้งบ้านเลย มาดูเสือที่ถูกยิงตายแล้ว

เวลาคนมามาก ๆ ธรรมดาหมากับคนมันก็ติดกันใช่ไหมล่ะ คนไปไหนหมาติดตามไปด้วย วันนั้นคนแห่กันออกไป หมาก็แห่กันออกไปซากเสือ แต่มันคงจะไปทางเหนือลมหมาน่ะ ถ้าทางใต้ลมได้กลิ่นเสือมันจะเผ่นเลยนะ แต่นี้คงไปทางเหนือลม พอคนไปรุมดูเสือตายนอนอยู่นั้น ไอ้หมามันก็มารุมดู คนก็จับหมาโยนใส่หลังเสือตาย หมามันอยู่ข้างคนอยู่ทางเหนือลมมันไม่ได้กลิ่น คนจับหมาโยนใส่หลังเสือ พอตุ๊บเท่านั้นหมาก็ร้องแจ้กขี้แตกบนหลังเสือเลยทีเดียว ขี้เต็มจริง ๆ นะไม่ใช่ธรรมดา หมาน่ะพอโยนตุ๊บใส่หลังเสือขี้แตกป้าด แจ้กทีเดียววิ่งไปถึงในบ้านเห่าทั้งบ้าน ออกจากนั้นวิ่งไปเห่าอยู่นอกบ้าน มันกลัวเสือเข้าใจไหม นี่บ้านสองบ้านมันติดกัน มีเรื่องขบขัน มันกลัวเสือ ขี้แตกออกเลย

นี่มาแล้วกระทิงแดง ตะกี้นี้ก็กระทิงแดง มาแล้วสองกระทิงแดง บริษัทใหญ่โตกระทิงแดง กระทิงแดงนี้หนุนชาติไทยของเราน้อยเมื่อไร โถ ตั้งแต่ออกเริ่มแรกตั้ง ๔๐๐ ล้านแล้ว ออกมาเลย ๔๐๐ ล้าน กระทิงแดง ออกมาอย่างเงียบ ๆ จากนั้นก็ให้มาเรื่อย ๆ เช่นอย่างเราไปงานที่บริษัทกระทิงแดง จังหวัดปราจีนบุรี อันนั้นก็ดูมัน ๓๙ ล้าน ซื้อทองคำ ๑๐๐ กิโล นี้ก็จะถวายอีกว่าขาดเท่าไร เราตีไว้เลย งานนี้งานเพื่อชาติ ๆ ของทุกคนมีกำลังวังชาสติปัญญาศรัทธาความเพียรให้มาร่วมกัน ไม่ให้หนักทางใดทางหนึ่ง เราว่าอย่างนี้ ตีเอาไว้นะ ไม่งั้นขาดก็จะตูมใส่เลย เราไม่เอา เราทำเพื่อชาติให้ได้ด้วยกันทุกคน เราว่าอย่างนี้

นั่นยังมาอยู่เรื่อย ๆ ใครที่ยังไม่บริจาคให้มา อย่าให้เสียเที่ยวนะ ให้ได้ทุกคน ที่มานี่ให้ได้ทุกคน ๆ จะสมเจตนาของเรามาสร้างมหากุศลต่อชาติของเรา ให้ได้ทุกคนไม่ว่าเด็กผู้ใหญ่ หมูหมาเป็ดไก่ให้ได้ด้วยกันทุกคน ใครมีหมาติดตามมากี่ตัว ให้เรียกเอาจากหมาตัวละห้าบาท ๆ เอามา อ้าวจริง ๆ นะ ได้ยินไหมล่ะ พ่อมาแม่มา พ่อให้ได้ ลูกให้ได้ แม่ให้ได้ แล้วถ้าใครมีหมาติดตามมา หมาก็ให้ได้ด้วยนะวันนี้ มาบริจาคทานด้วยกัน แล้วแยกไปอีก ใครมีผัวสิบคนแยกเอามา ผัวห้าคนนั้นเอามาคนละห้าบาท ๆ ใครมีเมียสิบคน เมียนั้นแบ่งออกห้าคน ห้าคนนั้นเอามาบริจาคคนละห้าบาท ๆ ทุกคน มีไหมพวกผัวมากเมียมาก แถวนี้มีไหม ถ้ามีจะกว้านเอาหมดนั่นแหละพวกนี้ หาเมียหาได้เท่าไรไม่พอ เอาเงินมาใส่คลังหลวงทำไมมันเอามาไม่ได้ว่ะ

ต่อไปนี้จะพูดธรรมะให้เป็นที่ระลึกกับพี่น้องทั้งหลายโดยทั่วกันนะ วันนี้เป็นงานมหากุศลแก่พี่น้องชาวไทยเรา โดยถือวันเกิดหลวงตาบัว ตามธรรมดาวันเกิดนี้เราไม่เคยสนใจตั้งแต่ไหนแต่ไรมา แล้วไม่ให้มีในวัดนี้ด้วย เราไม่เคยให้มีวันเกิด แต่พอเกี่ยวข้องกับชาติบ้านเมืองแล้ว วันเกิดหลวงตาบัวเลยกลายเป็นวันยิ่งใหญ่ กลายเป็นวันเกิดของชาติไปด้วย เราจึงได้ตะเกียกตะกาย นี่พี่น้องทั้งหลายกรุณาทราบ ตั้งแต่วันเริ่มต้นที่นำพี่น้องทั้งหลายมาเพื่อช่วยชาติบ้านเมืองของเรานี้ เริ่มต้นตั้งแต่เราเปิดกันอย่างชัดเจนก็คือวันประกาศออกช่วยชาติ วันที่ ๑๒ เมษายน ๒๕๔๑ เป็นวันเริ่มแรกที่เราได้ประกาศตนว่า จะเป็นผู้นำพี่น้องทั้งหลายในการบริจาค ทั้งทองคำ ดอลลาร์ เงินสด เข้าสู่คลังหลวงของเรา เราก็ได้ดำเนินการตามนั้นไม่บกพร่อง

เราพูดจริง ๆ การนำพี่น้องทั้งหลายด้วยเงินทองเหล่านี้ เรานำมาด้วยความบริสุทธิ์สุดส่วนทุกอย่าง ไม่มีที่ต้องติตัวเองว่าเป็นมลทินในจิตใจแต่อย่างใด ที่นำเงินพี่น้องทั้งหลายไปใช้แม้สตางค์หนึ่งเราไม่มี เราบริสุทธิ์ขนาดนั้นละ ที่จะเจตนาไม่บริสุทธิ์หนึ่งสตางค์นี่ไม่มี ออกทางไหนเราคิดเรียบร้อยแล้ว ๆ ค่อยออก ๆ เป็นประโยชน์แก่ชาติบ้านเมืองของเรา ทางเงินสดที่เป็นเงินหมุนเวียนเราก็ใช้อย่างนั้น ทีนี้ทางดอลลาร์ก็หมุนเข้าไปตามจุด ทองคำก็เหมือนกัน เราทำอย่างสมบูรณ์พูนผลสุจริตยุติธรรมทุกอย่าง ด้วยอำนาจแห่งความเมตตาธรรมครอบเอาไว้ นี่ก็เรียกว่าสมบูรณ์

อันดับที่สองเราไปเป็นผู้นำพี่น้องทั้งหลาย การแนะนำสั่งสอนนี้เกือบจะพูดได้ว่าทั่วประเทศไทยในคราวนี้นะ แต่การแสดงธรรมมาโดยลำดับตั้งแต่ต้นมานั้น เรียกว่าทั่วประเทศไทยมานานแล้วแหละ เราแสดงอยู่ใต้ดิน ไม่มีอะไรเป็นเครื่องกระจายเสียง หนังสือพิมพ์ วิทยุ โทรทัศน์ ไม่มีแต่ก่อน เราแสดงให้พี่น้องทั้งหลายทราบอยู่ทั่วประเทศไทยมาแล้วเป็นเวลานาน แต่เวลาได้มานำพี่น้องทั้งหลายนี้ ออกเปิดเผยทั้งใต้ดินบนดิน คำว่าบนดินนั้นหมายถึงว่า ออกข่าวทุกประเภท ไม่ว่าหนังสือพิมพ์ วิทยุ โทรทัศน์ แล้วออกอินเตอร์เนทเตอแหนดอะไร เกิดมาแต่พ่อแต่แม่หลวงตาบัวยัง…(อินเตอร์เนท) นั่นละ อินเตอร์เนทเตอแหนดอะไร นี่เขาก็ออกอยู่นะเวลานี้ การแสดงธรรมของหลวงตาบัว พอออกปุ๊บนี้ออกอินเตอร์เนทเตอแหนดไปทั่วไปหมดแหละ เดินไปตามแถวนั้นจะเจอตั้งแต่อินเตอร์เนทเตอแหนดนั่นแหละ นี่ก็เรียกว่าออกทั่วประเทศไทยแล้ว เต็มสัดเต็มส่วน

ธรรมะทุกขั้นทุกภูมิเราเปิดเผยตลอดเวลา ตั้งแต่วันเราเริ่มออกช่วยพี่น้องทั้งหลายมา ธรรมประเภทนี้ถ้าหากว่าเราไม่ได้ออกช่วยพี่น้องทั้งหลาย จะไม่ได้ยินเสียงเลย ตายไปด้วยกัน จะออกก็เฉพาะที่เทศน์สอนพระในวัดป่าบ้านตาด ติดทางเทปทางอะไรเท่านั้น แล้วแจกกันไปเป็นแห่ง ๆ แต่เวลาที่เรานำช่วยพี่น้องชาวไทย ทั้งแกงหม้อใหญ่ก็เทศน์ทั่วประเทศไทย แกงหม้อเล็ก แกงหม้อจิ๋ว ตามสถานที่สมควรจะออกแกงประเภทไหน จะออกทันที ๆ เลย นี่ก็เทศน์เต็มเม็ดเต็มหน่วย ให้พี่น้องชาวไทยทั้งหลายเราได้ทราบทั่วถึงกันจนกระทั่งถึงเมืองนอก เรียกว่าเราไม่มีบกพร่องในการเทศนาว่าการต่อพี่น้องทั้งหลาย

เดี๋ยวนี้ที่มีบกพร่องอยู่บ้างก็คือว่า การถามปัญหามีน้อยมาก ถ้ามีการถามปัญหาแล้ว ปัญหาที่เราตอบพี่น้องชาวไทยให้ได้ทราบทั่วกันนี้ จะพิสดารยิ่งกว่าการเทศนาว่าการเสียอีก ซึ่งจะไม่เคยได้ยินได้ฟังเลย เพราะปัญหาแต่ละข้อ ๆ นั้นออกมาจากความคิดเห็นของคนแต่ละคน ๆ การตอบปัญหาจะตอบไปตามสายทางของปัญหามา เพราะฉะนั้นปัญหาจึงเอาแน่ไม่ได้ เราจะกำหนดกฎเกณฑ์ของการตอบปัญหาไม่ได้เลย ถือเอาตามปัญหาเป็นสำคัญ ปัญหาถามมาแง่ไหนจะตอบแง่นั้น ๆ เอ้า พูดให้ลงถึงนรกอเวจี เอ้า ถามมาว่างั้นเลย เอ้า พูดให้มันจริง ๆ อย่างนี้นะ มันเต็มในหัวอกนี้แล้วว่าไง นอกจากพูดให้ฟังไม่ได้เท่านั้น ถ้ามีผู้มารู้มาเห็นมาเป็นแล้ว เอ้า พูดออกมา ทางนี้จะรับกันทันที ๆ เลย

ตั้งแต่นรกอเวจีขึ้นมา กระทั่งถึงเปรตผีประเภทต่าง ๆ เต็มทั่วไตรโลกธาตุ มันไม่มียังไงมันแน่นโลกธาตุอยู่นี่ ไม่เห็นมันก็เหมือนตาบอด ว่าไม่มี ๆ ลบล้างไปหมด แล้วออกจากนั้นสวรรค์ชั้นพรหม สวรรค์ชั้นหนึ่ง ๆ มีเท่าไร ๆ จนกระทั่งถึงพรหมโลก ถึงนิพพาน เอ้า ถามมาว่างั้นเลย เรายันขนาดนั้นนะเพราะมันเต็มหัวใจนี้แล้ว ในหัวใจมีแต่ธรรมล้วน ๆ ครอบโลกธาตุจะติดจะข้องที่ตรงไหน ไม่คุย เราพูดตามหลักหัวใจที่บรรจุธรรมนี้ไว้ มันแล้วตั้งแต่ผู้ที่มาเกี่ยวข้องจะรับไปหนักเบามากน้อย จะออกตามสัดตามส่วน ถ้าไม่เกิดประโยชน์ดึงก็ไม่ออก ถ้าจะเกิดประโยชน์มากน้อยจะออกทันที ๆ นี่ที่ว่าบกพร่องทางด้านปัญหา

ให้มันเต็มส่วนจริง ๆ เอ้า ถามมา ปัญหานรกอเวจีเป็นยังไง ๆ ผู้หนึ่งรู้-รู้ขึ้นมายังไง เอ้าพูดขึ้นมา ทางนี้จะมีความรู้รับกันไหม เอ้า นรกอเวจีที่พระพุทธเจ้าว่ามีทุกพระองค์ ๆ นั้นน่ะ แล้วสัตว์ตาบอดทั้งหลายมันลบล้างว่าไม่มี ๆ เราจับเอานรกฟาดหัวมันทันที ๆ เลย ก็มันจ้าอยู่อย่างนั้นแล้ว พระพุทธเจ้าตรัสรู้องค์ไหนสิ่งเหล่านี้มีมาตั้งกัปตั้งกัลป์ ไม่ใช่มีมาวันหนึ่งวันเดียว นับไม่ได้เลยกี่กัปกี่กัลป์ นรกก็ดี สวรรค์ พรหมโลก นิพพาน เปรตผีประเภทต่าง ๆ มีมาตั้งกัปตั้งกัลป์ แต่ตามันไม่มีตามันไม่เห็นมันก็ลบล้างหมดเหมือนไม่มี ๆ

นี่ละธรรมพระพุทธเจ้าที่ออกช่วยโลกไม่ได้ ก็เพราะโลกมันถูกปิดบังด้วยกิเลสตัณหา ไม่ให้ยอมรับความจริง ถ้ายอมรับความจริง เห็นความจริงมาแล้วยอมรับความจริงนี้ โลกนี้จะไม่ค่อยมีใครทำบาปทำกรรม จะมีแต่ความสงบสุขเต็มบ้านเต็มเมือง ไปที่ไหนไม่มีมนุษย์เฟ้อ จะมีมนุษย์ที่ดี ๆ ของดีบวกกันเท่าไรไม่เฟ้อ แต่ของชั่วแฝงเข้าไปปั๊บนี้เสียไปเลยทันที พังทลาย ๆ เช่น ในหมู่บ้านเรานี้มีโจรผู้ร้ายเพียงสองคนเท่านั้น ชาวบ้านนอนตาไม่หลับ โจรเพียงสองคนเท่านั้นละ มันก่อกวนชาวบ้าน สมบัติเงินทองข้าวของเจ้าของนอนไม่หลับ คนทั้งบ้านนอนไม่หลับเพราะโจรสองคนเท่านั้น เฟ้อหรือไม่เฟ้อ มันเลยเฟ้อ เป็นพิษเป็นภัยต่อชาติบ้านเมือง นี่ละความชั่วกับความดีต่างกันอย่างนี้

ถ้าหากว่ามีคนได้เห็นตามหลักพระพุทธเจ้าทรงสอนไว้เรียบร้อย โดยความถูกต้องแม่นยำเหล่านั้น โลกทั้งหลายจะอยู่เย็นเป็นสุข จะไม่มีการทะเลาะเบาะแว้งยุ่งเหยิงวุ่นวาย เอาหลักความจริง ๆ คือ เรื่องบาป เรื่องบุญ เรื่องนรกสวรรค์ เป็นโทษเป็นคุณประกาศให้เห็นอยู่ประจักษ์กับตัวเองแล้วใครจะไปกล้า เช่นอย่างไฟมันไหม้อยู่กองไฟนี่ ใครจะกล้าเข้าไปกองไฟ มันเห็นอยู่นี่ มันหลีกทันที ๆ ไม่ต้องบอกหลีกเอง เรื่องหลีกบาปหลีกกรรมหลีกนรกนี้หลีกเองนะ มันเหมือนกองไฟ นรกแต่ละกอง ๆ นี้เหมือนกองไฟ ถ้าเราเห็นแล้วมันจ้า ๆ อยู่นี้ใครจะกล้าเข้าไป ไม่กล้า เด็กก็ไม่เข้า ทำไมผู้ใหญ่ขนาดนี้จะกล้าเข้าไปได้ นี่ละนรกที่มีตามความจริงที่พระพุทธเจ้าทรงสั่งสอน เป็นอย่างนี้ด้วยกันทุกองค์

แล้วปัญหาเหล่านี้ เอ้า ถามมาว่างั้นเลย กล้าขนาดนั้นนะไม่ใช่ธรรมดานะ คือกล้าเหนือโลกเหนือสงสารเหนือสมมุติทั้งหลายที่เขาโอ้อวดกัน ที่เขามาพูดโจมตีอะไรก็แล้วแต่เถอะว่า หลวงตาบัวพูดโอ้พูดอวด ก็โคตรพ่อโคตรแม่มึงเคยได้รู้ไหมธรรมประเภทที่กูเอามาแสดงเวลานี้ เราอยากถามว่างั้นเข้าใจไหม ถ้าทั้งโคตรทั้งพ่อทั้งแม่มึงไม่เคย มึงเสียดายโคตรมึงอย่าเอามาถาม เดี๋ยวมึงฉิบหายทั้งโคตรนะ เราก็จะว่างี้ ก็มันจ้าอยู่นั้นจะให้ว่าไง เพราะฉะนั้นการเทศนาว่าการโลก เราจึงไม่เคยสะทกสะท้านกับสามแดนโลกธาตุเท่ากับถังขยะเท่านั้น ฟังซิถังขยะกับธรรมต่างกันอย่างไรบ้าง

นี่ละที่นำมาสอนโลก หยิบมานิดหน่อย ๆ มาคลุกเคล้ากับสิ่งนั้นสิ่งนี้ โลกสกปรกโสมม ครั้นเวลามาจับมาแตะมาต้องมันก็กระทบกระเทือนกับเราจนได้นั่นแหละ แต่เพราะความเมตตานี่ที่เราไปคลุกเคล้ากับมูตรกับคูถเหล่านี้นะ ถ้าธรรมดาเราดีดทีเดียวเราไม่ยุ่ง โลกยุ่งเหยิงวุ่นวาย โลกถังขยะ โลกมูตรโลกคูถยุ่งกับมันทำไม เท่านั้นพอแล้ว แต่นี้ก็เพราะความเมตตาสงสารโลก จึงได้อุตส่าห์พยายามออกช่วยพี่น้องทั้งหลาย

การเทศนาว่าการเราเทศน์เต็มภูมิของเรา ตามแต่ผู้จะมาเกี่ยวข้องมากน้อย ยิ่งกว่านั้นให้มีปัญหาเข้ามาจะได้เห็นกระจ่างกันหมด ถ้าต่างคนต่างรู้ด้วยกันแล้วพูดกันง่ายนิดเดียวนะ ไอ้มันไม่รู้นี่ซี พูดอะไรมันก็ไม่ยอมฟังเสียง ๆ น่ะซี นี่ละที่ว่ามีประการบกพร่อง เอ้า ถามมาตั้งแต่นรกอเวจี สวรรค์ชั้นพรหม ถึงนิพพาน เอ้าถามมาว่างั้นเลย ก็มันจ้าอยู่ในหัวใจนี้หมดแล้ว เปิดทางไหนมันก็ออกหมด ๆ ถังน้ำทั้งถังมีช่องเปิดทางน้ำที่จะไหลออกทุกช่องทุกทาง เปิดตรงไหนมันก็ออกตรงนั้น นี่ธรรมเต็มหัวใจเปิดตรงไหนออกตรงนั้น

นี่เราก็ได้ช่วยเต็มกำลังความสามารถของเราแล้ว สำหรับเราเราไม่มีบกพร่องการเทศนาว่าการสอนพี่น้องทั้งหลาย ขอให้พากันนำธรรมนี้ไปปฏิบัติไม่ได้มากก็ตาม ขอให้เป็นแบบลูกศิษย์มีครูลูกชาวพุทธ ขอให้รู้จักบุญจักบาป ให้เชื่อพระพุทธเจ้าเถิด พระพุทธเจ้าไม่ว่าพระองค์ใดไม่เคยทำสัตวโลกให้ล่มจมแม้รายหนึ่งไม่มี แต่นรกนี้จมตลอด ๆ ให้พากันเข็ดกันหลาบนะ นี่เราก็แก่แล้วเวลานี้ เรื่องธรรมะนั้นไม่แก่ พูดจริง ๆ ใจกับธรรมเป็นอันเดียวกันไม่มีวัย ออกได้ตลอดเวลาถ้ามีเครื่องมือพาออก เช่นร่างกายเป็นเครื่องมือ แต่นี้ร่างกายมันทรุดโทรมมากแล้ว ไปที่ไหนก็ไปไม่ได้แล้วเวลานี้ การเทศนาว่าการหดเข้ามา ๆ

นี่ประเทศไทยของเรานี้ที่เราตั้งใจไว้แล้วเราจะเทศน์ให้ทั่วประเทศไทยเสมอกันหมด แต่เวลานี้มันก็ไปไม่ได้แล้ว ดังที่เราวิตกวิจารณ์ถึงพี่น้องชาวภาคใต้ของเรา นี่เราพูดออกมาเสมอระยะนี้ คือหมดหวังแล้ว แต่ก่อนเราไม่พูดเพราะเราจะไป ทางไหนก็นิมนต์มาหมดประเทศไทยของเรานี่ นิมนต์มาทุกภาค ภาคกลาง ภาคเหนือ ภาคใต้ ภาคตะวันออก เรียกว่าทุกภาคนิมนต์มา เราไปตามระยะ ๆ แต่เวลานี้ไปไม่ได้แล้วหมดความสามารถที่จะไปแล้ว เราจึงมีความห่วงใยเสียดาย รักบรรดาพี่น้องชาวภาคใต้ของเรามาก จึงแสดงขึ้นมาให้พี่น้องทั้งหลายได้ทราบทั่วกันว่า เราหมดความสามารถแล้ว ที่เราตั้งไว้ว่าจะไปให้ทั่วหน้ากันหมดนี้ ไปไม่ได้แล้ว

เราจึงปรารภขึ้นมาด้วยความเสียอกเสียใจ ความห่วงใยพี่น้องทั้งหลายมีพี่น้องชาวภาคใต้เป็นต้น คราวนี้เราไม่ได้ไปแสดง จึงขอให้พี่น้องทั้งหลายมีพี่น้องทางภาคใต้อย่าน้อยอกน้อยใจนะ หลวงตามีความเมตตาสงสารทั่วหน้ากันหมด พอไปที่ไหนได้หลวงตาจะไป เมื่อไปไม่ได้แล้วก็ต้องประกาศยอมตนว่าไปไม่ได้ แต่ความห่วงใยเมตตานั้นสม่ำเสมอกันหมดทุกแห่ง ทีนี้ต่อไปนี้จะเทศน์ในสถานที่ต่าง ๆ อย่างแต่ก่อนไม่ได้แล้วนะ นิมนต์ไปเทศน์ที่นั่นที่นี่อย่างแต่ก่อนไม่ได้ เราจะไปให้เฉพาะที่รายจำเป็นจริง ๆ เพียงเท่านั้น ที่จะไปเทศน์ทั่วไปนี้ไม่ได้อีกแล้ว นี่ละช่วยพี่น้องทั้งหลาย

แล้วสมบัติเงินทองข้าวของนี้ เราจะพยายามนำเข้าคลังหลวงทั้งหมดทุกชิ้นทุกอัน เราจะติดตามตลอดเวลา สมบัติเงินทองพี่น้องทั้งหลายบริจาคผ่านมานี้จะไม่สูญหายไปไหน ถ้าหลวงตาบัวยังไม่ตายจะติดตามตลอดเวลาทีเดียว เอาให้ถึงพริกถึงขิงถึงเหตุถึงผลกันทุกอย่าง ธรรมไม่มีคำว่ากล้า ไม่มีคำว่ากลัวกับอะไร เป็นธรรมล้วน ๆ เป็นความถูกต้องดีงามล้วน ๆ เราจะติดตามให้เห็นเหตุเห็นผลทุกสิ่งทุกอย่าง ในบรรดาสมบัติทั้งหลายที่พี่น้องนำเข้ามาบริจาคนี้ เราจะติดตามตลอดเวลา ได้ผลยังไงมาเราจะประกาศให้พี่น้องทั้งหลายทราบโดยทั่วกัน จึงขอทุก ๆ ท่านได้ทำความเข้าใจตามนี้ หลวงตาไม่ปล่อยไม่วาง จะพิจารณาติดตามทุกอย่างนั่นแหละ แล้ววันนี้ก็เทศน์เพียงเท่านั้นละ เพราะเหนื่อยมากแล้ว

แล้วเงินทองทุกบาททุกสตางค์ที่พี่น้องบริจาคมานี้ ขอให้ตายใจเถิดว่าจะไม่รั่วไหลไปไหน หลวงตาเป็นผู้รับผิดชอบแต่ผู้เดียว เพราะจะไปแง่ไหนหลวงตาไม่ตายใจ เราก็ไม่ยอมให้ไปสละไป เราจะเข้าควบคุมแต่ผู้เดียว ทองคำก็ดี ดอลลาร์ก็ดี เงินสดก็ดี หลวงตาเป็นผู้ควบคุม ให้เราเป็นผู้เห็นเองดูเองสั่งเอง สั่งเก็บเอง สั่งจ่ายเอง เราจะเป็นที่แน่ใจ สมเจตนาเต็มไปด้วยความเมตตาแก่พี่น้องชาวไทยเรา วันนี้พูดเพียงเท่านี้แหละนะ เอาละนะ ต่อไปนี้จะให้ศีลให้พร

เปิดดูข้อมูล วันต่อวัน ทันต่อเหตุการณ์ หลวงตาเทศน์ถึงเรื่องอะไร ทาง internet

www.luangta.com