เทศน์อบรมพระสงฆ์และฆราวาส

ณ กุฏิหลวงตา สวนแสงธรรม กรุงเทพฯ

เมื่อค่ำวันที่ ๑๐ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๕๐

มีธรรมในใจเรียกว่าชาวพุทธ

       (คณะสงฆ์จากวัดมเหยงคณ์มากราบนมัสการและฟังพระธรรมเทศนาจากหลวงตา)  วัดมเหยงคณ์ดูเหมือนผมเคยไปหลายหนแล้วมัง ตอนกำลังช่วยชาตินะ เทศน์ทางนู้นทางนี้ ดูว่าวัดมเหยงคณ์ไปหลายหนอยู่ เมื่อคืนนี้เทศน์ที่นี่ก็ออกทางวิทยุ ดูเหมือนทั่วประเทศไทยแล้วนะ คืนแรกก็เทศน์แต่เหนื่อยมาก เทศน์ได้นิดหน่อย ไปไม่ไหว เมื่อคืนนี้เทศน์ได้บ้างพอประมาณ

         วันนี้เอาของไปแจกให้พวกรักษาด่านที่ขึ้นเขาใหญ่ ด่านนี้มีกี่คน (๒๘ ครอบครัว) เมื่อวานนี้ไปด่านทางปราจีน ขึ้นเขาใหญ่เหมือนกัน อันนั้นกี่ครอบครัว (๑๔ ครับผม) ทางนู้น ๑๔ ทางนี้ ๒๘ ดูว่ามีหลายจุดเข้ามารวมกันเป็น ๒๘ นะ ทางนู้นมีจุดเดียวรวมเป็น ๑๔ ทางนี้มีหลายจุดมารวมกันแล้วเป็น ๒๘ ครอบครัว เมื่อวานไปด่านนู้น ไปด่านปราจีนขึ้นเขาใหญ่ แล้ววันนี้ไปด่านปากช่องขึ้นเขาใหญ่เหมือนกัน แต่ทางนี้ดูว่า ๒๘ ครอบครัว มันมีหลายจุดๆ มารวมเป็น ๒๘ ครอบครัว ทางนู้นดูมีจุดเดียว ๑๔ ครอบครัวนะ

         นำของไปแจกพวกผลหมากรากไม้อะไรๆ ผมมาทีไรไปแจกทุกที เพราะเห็นความสำคัญสมบัติของชาติ เมื่อไม่มีใครรักษาแล้วแหลกหมดได้ คนจะเต็มแผ่นดินก็มีแต่พวกทำลาย ไม่ได้มีผู้บำรุงรักษา อันนี้เขาบำรุงรักษาเพื่อแผ่นดินไทยเรา มีหลายจุด จุดนั้นจุดนี้ ประสานกันเพื่อรักษาสมบัติของชาติ มีหลักธรรมชาติสมบัติของชาติมีหลายอย่าง พวกสัตว์สาราสิงก็เยอะอยู่ในนั้น อยู่ในความคุ้มครองด้วย แล้วสมบัติธรรมชาติที่อยู่ในขอบเขตเดียวกันก็ได้รับความคุ้มครองรักษาเสมอกันหมด เมืองไทยเราก็มีหลักมีเกณฑ์เมื่อมีผู้รักษาอยู่ ถ้ามีแต่ผู้ทำลายแหลกหมดนะ

         ทางจังหวัดเพชรบูรณ์ก็มีอย่างนี้แหละ เขารักษาสมบัติของชาติ แต่ที่ผมไปได้ก็เพียงสองด่าน ด่านอื่นๆ มันอยู่ลึกๆ ไปซอกแซกไปลำบาก เลยไม่ได้ไป ไปแต่ด่านนี้ซึ่งเป็นทางสะดวกสบายจากทางน้ำหนาวนี้ออกหล่มสัก มีอยู่สองด่าน เราได้ไปส่งสิ่งของอาหารการบริโภคมาเป็นประจำร่วม ๑๐ ปีแล้วแหละ เหตุเบื้องต้นก็คือเราไปสร้างตึกโรงพยาบาลอำเภอหล่มสัก สร้างตึกให้เรียบร้อย ผ่านไปผ่านมาดูเหตุการณ์ความเป็นอยู่ของท่านเหล่านี้ รู้สึกว่าน่าสงสารมาก ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไปส่งให้ทุกเดือนเลย ดูเหมือนจะ ๘-๙ ปีแล้วมัง ส่งให้ทุกเดือนเลย ก่อนจะมานี้ก็ไปส่งแล้ว สิ่งที่ส่งให้ก็พวกข้าวสารพวกอะไร แล้วปัจจัยให้ครอบครัวละหนึ่งพันๆ มีเท่าไรให้ครอบครัวละหนึ่งพันๆ ทางนี้เหมือนกันให้ครอบครัวละหนึ่งพัน

         ถ้าพูดเรื่องสมบัติของส่วนรวมนี้เรารักเราสงวน เราเสาะแสวงมาตลอด บำรุงรักษา ช่วยทางรัฐบาลมาเป็นประจำนะ อย่างทางจังหวัดเพชรบูรณ์นี้ โห เป็นหมื่นๆ ไร่นะ เรากว้านซื้อไว้หมดเลย กว้านซื้อไว้แล้วก็ให้พระไปอยู่เป็นย่านๆ ห่างกันมาก เพราะมันเป็นหมื่นๆ หลายหมื่นไร่ น่าจะถึงแสนละมัง สถานที่เหล่านั้นไม่ค่อยแพงนัก เพราะฉะนั้นจึงซื้อได้มากเป็นหลายๆ หมื่นหรือถึงแสนไร่นู่นแหละ จากนั้นก็ให้พระท่านอยู่ เช่นอย่างท่านชิตอยู่แถวนี้แหละ ที่น้ำหนาว แล้วพวกเพื่อนๆ กันก็ปลูกสร้างวัดอยู่ตามทำเลในบริเวณที่เราซื้อไว้

ท่านเหล่านี้เป็นผู้รักษาด้วย แล้วเราก็มอบให้ทหารช่วยรักษาด้วย เพราะเขากลัวทหาร ทหารช่วยนะนั่น ไม่มีใครมาแตะต้องทำลายละ เนื้อที่มันร่วมแสนไร่ เราซื้อให้หมดเลย แล้วให้ทหารที่อยู่แถวนั้นเป็นย่านๆ เป็นผู้ช่วยรักษาเรื่อยมาจนกระทั่งทุกวันนี้ ปรากฏว่าดงแถวนั้นชุ่มเย็นมาก เป็นต้นน้ำเสียด้วย ไหลลงไปที่เรียกว่าเป็นแม่น้ำเลยไปจากนี้ละ เราสงวนมากถ้าเป็นสมบัติส่วนรวม ไม่อยากให้ใครเข้าไปทำลาย ซึ่งเป็นการทำลายชาติของตน เรารักเราสงวนเรื่อยมา ที่ไหนๆ ซื้อไว้หมดเลย มีหลายแห่งที่เราซื้อเอาไว้ จำไม่ได้ ซื้อไว้เพื่ออันหนึ่งพระก็ได้อาศัยบำเพ็ญภาวนา แล้วประชาชนเขาก็ไม่แตะต้องทำลาย สถานที่เหล่านั้นก็ชุ่มเย็นไปหมดเลย

เรารักสงวนสมบัติส่วนรวม ไม่เคยไปแตะต้องทำลาย การทำลายอย่างนี้เราไม่มี มีแต่การประสานๆๆ บำรุงรักษาโดยถ่ายเดียว การที่จะทำให้ร้าวรานให้เสียหายในสมบัติกลางหรือชุมนุมชนให้แตกแยกกันอย่างนี้เราไม่เคยมี เรารักเราสงวนความสมานสามัคคี เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวซึ่งมีกำลังมากต่อสังคมนั้นๆ มากที่สุด เราปฏิบัติอย่างนั้นเรื่อยมา ไม่ใช่รักษาแต่ศีลแต่ธรรมอย่างเดียว ยังรักษาสมบัติของชาติไว้ด้วย เรียกว่ารอบไปหมด กว้างขวางมากที่เราซื้อสมบัติกลางเอาไว้เพื่อให้เป็นสมบัติกลาง กลางของประชาชน แต่กลับกลายมาเป็นกลางของชาติ ซื้อเขาไว้ๆ ในป่าเขาลึกๆ อย่างนั้นที่ไม่ค่อยแพงนัก เพราะฉะนั้นเราถึงซื้อได้มาก ถ้าหากว่าราคาแพงๆ ก็ซื้อไม่ได้มาก ได้นิดเดียว อันนี้ได้มากร่วมแสนไร่ บริเวณนั้นเป็นต้นน้ำลำธารชุ่มเย็นไปหมด แล้วพระไปอยู่เป็นแห่งๆๆ แล้วมีทหารช่วยอารักขาให้ก็ดี เพราะเขากลัวทหาร ทหารเอาจริงเอาจัง

วันนี้นับว่าเป็นมงคลแก่บรรดาพี่น้องเราทั้งหลาย ทั้งฝ่ายบรรพชิตคือพระและประชาชนคือญาติโยม ได้มาชุมนุมรวมกันเป็นธรรมสวนะขึ้นในสถานที่นี่ ธรรมะชุมนุมที่ตรงไหนที่สงบร่มเย็นมีในที่เช่นนั้นๆ ถ้ากิเลสชุมนุมที่ตรงไหนเป็นฟืนเป็นไฟเผาไหม้กันได้ทั่วโลกดินแดน เราจะเห็นได้ชัดๆ ว่าประเทศใหญ่ประเทศน้อยทั่วโลกเรานี้มีกี่ประเทศ ประเทศใหญ่ๆๆ แทนที่จะให้ความร่มเย็นแก่ประเทศเล็กประเทศน้อยได้อาศัยเป็นความอบอุ่นเย็นใจ แต่กลับกลายเป็นยักษ์เป็นผีกินตับกินปอดของประเทศเล็กๆ น้อยๆ จนไม่มีตับมีปอด นี่ละเรื่องของโลกของกิเลสเป็นอย่างนั้น ไม่ใช่ธรรม

ถ้าธรรมเป็นผู้ใหญ่เท่าไรยิ่งให้ความร่มเย็นแก่ผู้น้อยได้มาก เช่นประเทศเขตแดนแต่ละประเทศๆ นี้ต่างคนผู้ใหญ่มีความสมานสามัคคี เห็นอกเห็นใจเพื่ออุ้มชูโลกมนุษย์เรานี้ให้มีความสมานฉันท์ และความพร้อมเพรียงสามัคคีเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน แล้วต่างคนต่างปรึกษาหารือ ผู้ใหญ่นั้นละสำคัญ ผู้ใหญ่ปรึกษาหารือแล้วมีกฎกติกาบ้างอะไรบ้าง ตลอดถึงเป็นกฎหมายขึ้นมาปกครองชาติบ้านเมือง ประชาชนทั้งประเทศใหญ่ประเทศน้อยให้อยู่ในกรอบของความดีงาม เพื่อความสงบสุขแก่ชาติของตนๆ และทั่วโลก เป็นความประสานไปหมด อย่างนี้จะเป็นความเย็นยิ่งกว่านี้เป็นไหนๆ

นี่ละถ้ามีธรรมเข้าไปแทรกตรงไหนโลกจะมองเห็นใจกัน ถ้ากิเลสเข้าไปตรงไหนแล้วโลกจะมองเห็นใจกันได้ยากมาก ก็คือไม่มองนั่นเอง มองแต่หัวใจตัวเอง มองแต่ตัวเอง มองแต่ไส้แต่พุงของตัวเอง พุงคนอื่นตับปอดคนอื่นหมด ฉิบหายเท่าไรไม่สนใจ ดีไม่ดีกลับกลายเป็นนำสิ่งเหล่านั้นมาบำรุงรักษาตับปอดของตัวเองเสียอีก กิเลสกินไม่เลือกหน้า กินได้ตลอด กว้างขวางเท่าไรยิ่งทำให้โลกร้อนก็คือกิเลส ส่วนธรรมนี้ไม่มีที่จะให้เกิดความเดือดร้อนแก่ผู้ใดๆ ถ้าลงธรรมมีอยู่ในใจประเทศใหญ่ประเทศน้อยทั่วโลกดินแดน ต่างคนต่างมีธรรมก็เท่ากับต่างคนต่างเห็นใจซึ่งกันและกัน

แม้แต่สัตว์เขาก็รักชีวิตจิตใจ ไม่จำเป็นจะต้องไปหาศึกษาเล่าเรียนจากโรงร่ำโรงเรียน หรือแห่งหนตำบลใดในเรื่องความเป็นความตาย สัตว์ทั้งหลายรู้มาเป็นลำดับลำดา จนกระทั่งถึงมนุษย์เรา ซึ่งเรียนเรื่องความเป็นความตาย แต่แล้วก็ทำลายกันเลวยิ่งกว่าสัตว์ สู้สัตว์ไม่ได้ ถ้ามีธรรมแล้วต่างคนต่างมีความสงบร่มเย็น จึงขอให้ท่านทั้งหลายซึ่งเป็นชาวพุทธด้วยกัน นำธรรมพระพุทธเจ้าเข้ามาประสับประสานในหัวใจเรา และหัวใจทั่วๆ ไป ในบรรดาผู้เป็นชาวพุทธลูกศิษย์ตถาคต มีธรรมภายในใจเรียกว่าชาวพุทธทั้งนั้น แล้วให้ต่างคนต่างนำไปปฏิบัติ โลกนี้จะมีความเย็นมากมาย

เราอย่าเข้าใจว่าความเย็นความสุขความเจริญจะมีเพียงที่เราเห็น เรารู้กันอยู่เดี๋ยวนี้ นี้มันทั้งฟืนทั้งไฟทั้งน้ำทั้งท่า ทั้งของสกปรกของสะอาดสับปนกันอยู่เต็มไปในมนุษย์ มวลมนุษย์เรา จึงหาจุดใดที่จะเป็นความสุขให้ตายใจได้ยากนะ นี่คือเรื่องความสุขที่กิเลสมันก่อตั้งขึ้นมา สั่งสมขึ้นมา บำรุงขึ้นมา ถ้าธรรมไม่ได้บำรุงโลกก็นับวันร้อน สมบัติเงินทองข้าวของ ยศถาบรรดาศักดิ์ ความรู้วิชาเรียนมามากน้อย เราอย่าไปหวังพึ่งมันให้เต็มเนื้อเต็มตัวจนเป็นการตายใจ ต่างเขาตายใจ ต่างเราตายใจ กลายเป็นไฟเผากันด้วยทิฐิมานะ เย่อหยิ่งจองหองว่าตัวนี้เก่งท่านั้นท่านี้ สุดท้ายลงมาเรียนในวิชาหมากัดกัน เห่ากันว้อๆ แล้วก็กัดกันแหลกไปหมด

วิชาเหล่านี้เป็นวิชาของกิเลส ไม่เคยถอยใครง่ายๆ ไม่ยอมใครง่ายๆ จะเอาชนะ ให้ได้อย่างใจของกิเลสโดยถ่ายเดียว อันนี้อยู่ด้วยกันมากเท่าไรร้อนเป็นฟืนเป็นไฟไปหมด ถ้าธรรมมีภายในใจแล้วกระจายออกไปไหนเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน ไม่ว่าผู้ใหญ่ผู้น้อยมีความเคารพรักเมตตาสงสารซึ่งกันและกัน นี่ละธรรมเข้าไปตรงไหนมองเห็นใจกันชัดเจน ใจเขาใจเรา เมื่อเห็นใจเขาใจเราแล้วก็ประสานความดีงามต่อกันได้ อันใดที่จะเป็นภัยต่อสังคมเราซึ่งเป็นเรื่องของกิเลสก็ต่างคนต่างพยายามกำจัดปัดเป่าออกไป โลกก็ค่อยเย็นๆ สบายๆ

วันนี้มีพระเจ้าพระสงฆ์มาจากจังหวัดอยุธยา จำนวนมาก ที่เป็นหลักใหญ่คือวัดมเหยงคณ์ เราเคยไปเทศน์หลายหนแล้ว เกี่ยวกับเรื่องการช่วยชาติ ดูเหมือนไปเทศน์ถึงห้าหนหกหน การช่วยชาติคราวนี้ที่อยุธยารู้สึกว่าได้เทศน์มากที่สุด วันนี้ท่านอาจารย์วัดมเหยงคณ์ท่านนำคณะมาฟังอรรถฟังธรรมฟังการอบรม เราเป็นที่พอใจ ไปเถอะพระเราไปด้วยศีลด้วยธรรม อยู่ด้วยศีลด้วยธรรม อยู่ที่ไหนๆ เป็นผู้มีความชุ่มเย็นเป็นสุขภายในจิตใจ อยู่คนเดียวก็สงบร่มเย็น

เช่นอย่างพระท่านบำเพ็ญอยู่ในป่าในเขาอดบ้างอิ่มบ้าง ลำบากลำบนอะไรท่านไม่ค่อยคำนึง แต่เสาะแสวงหาอรรถหาธรรมนั้นไม่มีหยุดมียั้งเพื่อธรรมอันเลิศเลอจะได้เข้าครองใจ ใจจะมีความสงบสุขร่มเย็นและสว่างกระจ่างแจ้งขึ้น เป็นสมบัติของตน สมบัติของตนคือธรรม ธรรมเข้าครองใจแล้วเราย่อมมีความสง่าราศี คนเราไม่ได้มีสง่าราศีดังที่โลกนับถือกันตลอดมานี้โดยถ่ายเดียว อันนี้เพราะมองข้ามธรรม เอาอันนั้นมาตกแต่ง เอาอันนี้มาประดับความรู้วิชา เอาสมบัติเงินทองข้าวของมาประดับ เอาหน้าที่ตำแหน่งยศถาบรรดาศักดิ์มาประดับให้สวยให้งาม ให้ชุ่มเย็น มันไม่ชุ่มมันไม่เย็น ถ้าไม่นำศีลนำธรรมเข้ามาประดับกายวาจาใจของตน ต่างคนต่างประดับกายวาจาใจของตนด้วยศีลด้วยธรรม

เฉพาะอย่างยิ่งคือพระเจ้าพระสงฆ์ บวชเข้ามาชีวิตจิตใจนี้มอบไว้แล้วกับหลักศาสนาคือพระธรรมพระวินัย ชีวิตจิตใจความเคลื่อนไหวไปมา ความเป็นอยู่ปูวายอดอยากขาดแคลนมากน้อยเพียงไรไม่ปล่อยไม่ละศีลธรรม มีความแน่นหนามั่นคงกับศีลธรรมตลอดไป ท่านผู้นี้เป็นผู้สงบร่มเย็น อยู่ที่ไหนถึงจะขัดข้องขาดเขินในจตุปัจจัยไทยทานต่างๆ แต่เรื่องอรรถเรื่องธรรมศีลธรรมภายในจิตใจไม่ได้บกพร่อง ตรงนี้เป็นจุดให้ความร่มเย็น

ถึงจะลำบากลำบนภายนอกแต่ภายในสมบูรณ์พูนผลด้วยศีลด้วยธรรม รักษาศีลรักษาธรรมเอาชีวิตเข้าแลกนับตั้งแต่วันบวช เอาศีลเอาธรรมเป็นชีวิตจิตใจ ลมหายใจไปกับศีลกับธรรม ไม่ให้กิเลสตัณหาออกมายุแหย่ก่อกวนยื้อแย่งแข่งความชั่วทั้งหลาย ให้ฟืนไฟเผาเรา  มีธรรมเท่านั้นเป็นเครื่องกำจัดอยู่ตลอดเวลา อยู่ที่ไหนไม่มีใครเย็นยิ่งกว่าพระซึ่งมีหน้าที่อันเดียว การงานทุกสิ่งทุกอย่างอันเป็นการทำมาหาเลี้ยงชีพ ดังโลกๆ เขาทำกันนั้นประชาชนเขาทำกันอยู่แล้ว เรามีแต่หน้าที่การบวช

บวชแล้วชีวิตจิตใจสถานที่อยู่อาศัยจตุปัจจัยไทยทานต่างๆ เขารับรองหมด ขอแต่เราเป็นผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ เอาชีวิตจิตใจฝากไว้กับอรรถกับธรรม อดอยากขาดแคลนให้อดอยากขาดแคลนไปกับศีลกับธรรม อย่าเห็นแก่โลกว่าเป็นของเลิศเลอ ความสมบูรณ์พูนผลของโลกกับความสมบูรณ์พูนผลของธรรมภายในใจนี้ต่างกัน คนมีธรรมเป็นสมบัติของตนแล้วอยู่ที่ไหนก็เย็นๆ แล้วประดับตนตลอด อยู่คนเดียวในป่าในเขาสองคนสามคนล้วนแล้วตั้งแต่ผู้มีศีลมีธรรมเป็นเครื่องประดับ ย่อมมีควมสงบเย็นใจตลอด อะไรจะมีความสงบเย็นใจเลิศเลอยิ่งกว่าศีลกว่าธรรม ในสามแดนโลกธาตุนี้ไม่มี

ศีลธรรมจึงเป็นธรรมเครื่องประกันโลกให้มีความสงบร่มเย็น และตายใจกันได้ตลอดมา ส่วนกิเลสไม่ปรากฏว่ากิเลสตัวใดโคตรใดแซ่ใดของกิเลส พอที่จะมาแสดงตนให้เป็นที่ตายอกตายใจแก่ประชาชนทั้งหลายผู้อยู่ใต้อำนาจของมัน มีตั้งแต่เป็นฟืนเป็นไฟเผาไหม้ตลอดมา เพราะฉะนั้นพุทธศาสนากับกิเลสจึงเป็นข้าศึกกัน กิเลสคือข้าศึกในหัวใจเรา ธรรมเป็นคุณ ธรรมในหัวใจเราเป็นข้าศึกกับกิเลส ชำระซักฟอกออกให้หมด พยายามปฏิบัติตนให้ดี

อดก็อดเถอะ อดด้วยความมีศีลมีธรรมไม่ตาย ประชาชนเขาเลี้ยงดูมานานแสนนาน ตั้งแต่พระพุทธเจ้าของเราปรินิพพานไป ๒,๕๐๐ ปี ก่อนหน้านั้นอีก พระเราได้อาศัยร่มเงาของพุทธศาสนาเลี้ยงชีพตัวเองด้วยอาหารการบริโภค ที่ได้มาจากประชาชนที่เขาเคารพเลื่อมใสนำมาถวาย เพราะการปฏิบัติดีปฏิบัติชอบของตนนั้นแล ไม่ปรากฏว่าพระเจ้าพระสงฆ์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบได้อดอยากขาดแคลนถึงกับร้างวัด พระต้องสึกออกไป ไม่สึกท้องแห้งตาย ไม่มีใครดูแล ทั้งๆ ที่ปฏิบัติศีลธรรมบริสุทธิ์บริบูรณ์อยู่อย่างนี้ไม่เคยปรากฏในแดนแห่งชาวพุทธเรา ไม่ว่าเมืองใดๆ เขามีความยินดีที่จะส่งเสริมตลอดมาและจะส่งเสริมตลอดไป เราไม่ต้องไปวิตกวิจารณ์กับความเป็นอยู่ปูวายของพระ ไม่ได้เหลือเฟือเหมือนประชาชน

พระพุทธเจ้าสละออกไปแล้วบริขารแปด อยนฺเต ปตฺโต  ขึ้นแล้ว จากนั้นก็บริขาร ๘ แล้วสอนว่า รุกฺขมูลเสนาสนํ นิสฺสาย ปพฺพชฺชา ตตฺถ เต ยาวชีวํ อุสฺสาโห กรณีโย  สถานที่อยู่ที่บำเพ็ญ บรรพชาอุปสมบทแล้วให้ท่านทั้งหลายไปเที่ยวอยู่ตามรุกขมูลร่มไม้ในป่าในเขา ตามถ้ำเงื้อมผา ป่าช้าป่ารกชัฏ ที่แจ้งลอมฟาง อัพโภกาสอันเป็นที่เวิ้งว้างสะดวกสบาย จงพากันอยู่และบำเพ็ญในสถานที่เช่นนั้นตลอดชีวิตเถิด นี่ละความเป็นอยู่ปูวายของพระในครั้งพุทธกาล มีองค์ศาสดาเป็นองค์ประกัน พระองค์เสด็จออกจากพระราชวังใครตามอุปถัมภ์อุปัฏฐากพระองค์ ในตำรับตำราไม่มี ก็มีแต่ม้า(กัณฐกะ)กับนายฉันนอำมาตย์เท่านั้นเอง สุดท้ายพระองค์ก็อยู่พระองค์เดียว

ความทุกข์ยากลำบาก ความเป็นกษัตริย์มีความสุขความสบายขนาดไหน เรื่องอาหารการบริโภคเครื่องบำรุงบำเรอทั้งหลายใครจะเกินกษัตริย์ เสด็จออกจากกษัตริย์นั้นก็เท่ากับเทวดาตกจากสวรรค์ลงแดนนรกในเวลานั้น สิทธัตถราชกุมารตกจากแดนพระราชวังซึ่งเป็นเหมือนสวรรค์ลงในแดนนรก คือป่าอิสิปตนมฤคทายวัน ทรงบำเพ็ญถึงขั้นสลบไสลอยู่ถึง ๖ ปี นี่ทุกข์ไหม ลำบากไหม สลบถึงสามหน ถ้าไม่ฟื้นต้องตายทุกข์หรือไม่ทุกข์

บำเพ็ญอรรถบำเพ็ญธรรมจนได้ตรัสรู้มาเป็นศาสดาสอนโลก เราจะประพฤติตามศาสดาจะประพฤติแบบไหน จะประพฤติแบบล้างมือเปิบๆ มันเข้ากับศาสดาไม่ได้ซึ่งทรงตะเกียกตะกายเหมือนเทวดาตกจากสวรรค์ลงนรก เราจะปีนขึ้นสวรรค์-พรหมโลกทั้งๆ ที่ศีลธรรมไม่มีในใจ มีแต่ความขี้เกียจขี้คร้านเต็มหัวใจ ไม่อยากให้ทานรักษาศีลเจริญภาวนา พุทโธ ธัมโม สังโฆ ได้เลย แต่จะเป็นมหาเศรษฐีอรรถธรรมเกินหน้าพระพุทธเจ้า เหยียบหัวพระพุทธเจ้า เหยียบหัวพระสาวกทั้งหลายไป มันเป็นไปไม่ได้ อย่าพากันฝืน ให้เดินตามรอยทางของศาสดาเรา

ท่านทุกข์ยอมทุกข์ ท่านลำบากยอมลำบาก ความลำบากเหล่านี้ท่านว่า ทุกฺขสฺสานนฺตรํ สุขํ ทุกข์เสียก่อน ลำบากลำบนขนาดไหน เช่นสลบ เอา สลบไป เมื่อไม่ฟื้นจะตาย เอา ตายไป แต่ฟื้นได้ ตรัสรู้ขึ้นมา นี่เป็นความสุขในภายหลัง หลังจากการฝึกทรมานมาเต็มเม็ดเต็มหน่วยแล้ว แต่เราจะเอาสุขสฺสานนฺตรํ ทุกฺขํ จะเอาสุกก่อนห่ามขายก่อนซื้อ ถึงเวลาจะขายไม่มีใครซื้อ สุกก่อนห่ามเน่าเฟะไปก่อนแล้ว ผลไม้เอามาบ่มทั้งๆ ที่ยังไม่แก่แล้วให้มันสุก ทั้งห่ามมันก็ยังไม่ห่าม เอามาบ่มให้มันสุกมันเป็นไปไม่ได้ เลยฐานะแห่งความนิยมกันในโลกสงสาร

เพราะฉะนั้นจึงพากันดำเนินให้เป็นไปตามอรรถตามธรรม ตามความสัตย์ความจริง เราได้เกิดมาพบพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาที่เลิศเลอ หาศาสนาใดมาเสมอไม่ได้แล้ว หาตามอรรถตามธรรม ตามความสัตย์ความจริง อย่าไปหาด้วยความดูถูกเหยียดหยามศาสนานั้นศาสนานี้ เหล่านี้ของใครใครก็รัก พ่อแม่ของเราจะยากจนข้นแค้นก็คือพ่อแม่ของเรา เราเคารพเรารัก ลูกก็ลูกของเรา เรารักเราสงวน ต่างคนต่างรักต่างสงวนลูกและพ่อแม่ปู่ย่าตายายของตน นี้เป็นสิทธิของผู้เกี่ยวข้องกันระหว่างพ่อแม่กับลูก ลูกเต้าหลานเหลนจะพัวพันกันกระทั่งถึงตายไปด้วยกัน ไม่มีทางแยกออก นั่นเป็นสมบัติของแต่ละท่านๆ พ่อใครพ่อเรา แม่ใครแม่เรา ญาติใครญาติเรา ให้รักษากันไป แต่จุดที่สูงสุดของพ่อแม่ที่นับถือศาสนาเอาธรรมเข้าสู่หัวใจ จะเป็นลูกพ่อใดแม่ใดเข้ามาปฏิบัติตามอรรถตามธรรมแล้วจะเป็นความสง่างามไปตามๆ กันหมด

จึงขอให้ท่านทั้งหลายปฏิบัติตนด้วยความดีงาม อดอยากขาดแคลนโลกนี้เป็นโลกอนิจจัง ไม่มีใครได้ของทิพย์มาตั้งแต่วันเกิดจนกระทั่งวันตายไม่บกพร่องเลย ทั้งๆที่อยู่ในท่ามกลางแห่งโลกอนิจจัง เราต้องเจอเหมือนเขา เขาเจอเหมือนเรา ทุกข์ก็ยอมรับ ทุกข์ด้วยเหตุด้วยผลที่เป็นไปด้วยความดีงาม เอา ทุกข์เถิด ทุกข์เพราะอยู่เฉยๆ ไม่เกิดประโยชน์อะไร ไม่มีค่าทุกข์ประเภทนั้น ทุกข์เพื่อหน้าที่การงานที่ชอบอรรถชอบธรรม เป็นความเป็นอยู่ปูวายสมบูรณ์พูนผลขึ้นเพราะการขวนขวายเป็นทุกข์ก็ตาม เอา พยายามไป ลูกศิษย์ตถาคตต้องเป็นอย่างนั้น ขอให้ท่านทั้งหลายนำไปประพฤติปฏิบัติ

พระเราไม่มีอะไรที่จะเกิน ในแดนพุทธศาสนาพระเป็นอันดับหนึ่งที่จะให้ความสงบร่มเย็นแก่ประชาชนทั้งหลายทั่วแดนแห่งชาวพุทธเรา พระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ รักศีลรักธรรม ไปที่ไหนเอาศีลเอาธรรมเข้าเป็นเครื่องประกันชีวิตจิตใจ ตายก็ตายไป แต่ศีลธรรมไม่ยอมปล่อยวาง พระเช่นนี้ผู้เช่นนี้แลเป็นผู้ให้ความสงบร่มเย็นแก่ตน อดบ้างอิ่มบ้างเลยกลายมาเป็นเครื่องประดับตนให้เป็นความสุข ใครมองเห็นก็มีความยิ้มแย้มแจ่มใส อยากกราบอยากไหว้อยากเคารพบูชา ระหว่างประชาชนกับพระเลยเป็นอวัยวะเดียวกันแยกกันไม่ออก เพราะต่างฝ่ายต่างรักต่างเคารพนับถือเมตตาซึ่งกันและกัน

นี่ละศีลธรรมเข้าไปตรงไหน พระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบใครจะไม่เคารพบูชา ต้องเคารพบูชา ประชาชนกับพระเมื่อต่างคนต่างเจตนาหวังอรรถหวังธรรม หวังบุญหวังกุศลแล้วเข้ากันได้สนิท ง่ายทีเดียว เพราะฉะนั้นพระเราจึงเป็นผู้จะทรงไว้ซึ่งมรรคซึ่งผล  สมบัติอันล้นค่าตั้งแต่ศีล สมาธิ ปัญญาขึ้นไป ถึงวิชชาวิมุตติ พระจะเป็นอันดับหนึ่งที่จะอาจเอื้อมถึงก่อนใคร เพราะหน้าที่การงานว่างไปหมด พวกประชาชนญาติโยมเขาให้ความเป็นอิสระ ให้ประพฤติปฏิบัติเรื่องศีลเรื่องธรรมตามความสะดวกสบาย เขาเลี้ยงดูหมด ที่อยู่ที่อาศัย ปัจจัยไทยทาน สบงจีวร เขานำมาถวาย ไม่อดอยากขาดแคลน เรามีแต่หน้าที่ที่จะปฏิบัติตนให้เป็นพระที่ทรงศีลทรงธรรม ทรงมรรคทรงผล ทรงนิพพานโดยถ่ายเดียว ทำไมจะไม่ได้

ธรรมะของพระพุทธเจ้าสอนไว้เพื่อมรรคเพื่อผลเพื่อนิพพาน เพื่อความพ้นทุกข์โดยสิ้นเชิง พระพุทธเจ้าโดยแท้เป็นผู้สอนโลก แล้วจะโกหกโลกได้ที่ตรงไหน สวากขาตธรรมตรัสไว้ชอบแล้ว มีผิดตรงไหน สอนไว้ชอบก็เพื่อฉุดลากออกจากความชั่วช้าลามก  เพื่อเป็นความดิบความดี ให้เป็นความสุขความเจริญ จนกระทั่งถึงความพ้นทุกข์ ล้วนแล้วตั้งแต่ออกจากสวากขาตธรรมที่ตรัสไว้ชอบแล้วนี้ทั้งนั้น เมื่อเราปฏิบัติตามนี้แล้วทางเดินตรงต่อมรรคต่อผลก็มีอยู่ เดินไปก็เดินตรงไปตามทางสายนี้ แล้วจะปลีกไปไหน ไปลงนรกอเวจีที่ไหนไม่มี

นอกจากผู้มันเก่งกว่าครู เหยียบหัวพระพุทธเจ้า เหยียบหัวศาสดาไป เหยียบหัวศาสนาไปเท่านั้น อวดดิบอวดดีว่าตนเก่งกล้าสามารถไปหาลบล้างบาปบุญนรกสวรรค์ว่าไม่มี แต่การสร้างความชั่วช้าลามกเอาไฟเผาตนไม่มีใครเท่า ไปที่ไหนออกหน้าๆ เป็นเบอร์หนึ่ง อันธพาลเบอร์เยี่ยมก็คือคนอันธพาลที่ไม่เชื่อบาปเชื่อบุญ คนนี้เป็นผู้ที่จะจมโดยถ่ายเดียว พระพุทธเจ้าเป็นจอมปราชญ์ฉลาดแหลมคมพระองค์ไม่จม แล้วสอนใครจะให้จมตามธรรมพระพุทธเจ้าไม่เคยมี

เพราะฉะนั้นเชื่อเถิดเชื่อศาสดาองค์เอก เราเชื่อหัวใจเราที่เต็มไปด้วยกิเลสเชื่อมานานแล้วได้ผลประโยชน์อะไรบ้าง ทีนี้มาเชื่อธรรม ทุกข์ยากลำบาก เอา ฝืนไปตามอรรถตามธรรม ความสุขความเจริญจะปรากฏประจักษ์กับใจของเรา อย่าไปคอยคิดว่าตายแล้วจะไปสวรรค์ สวรรค์อยู่นู้นอยู่นี้ ใจนั้นแหละเป็นผู้ที่จะสัมผัสสัมพันธ์ เป็นเจ้าของสมบัติคือความดีงามทั้งหลายที่จะได้จากการบำเพ็ญของตน ให้ดูหัวใจ ใจมันเคลื่อนไหวไปมาผิดถูกชั่วดีประการใดให้ดูความเคลื่อนไหวของใจ ถ้าไม่ดีให้รีบแก้ไขดัดแปลง ถ้าดีแล้วก็ให้ส่งเสริมกันให้เป็นความดิบความดีต่อไป

มรรคผลไม่เอียง ไม่มีคำว่าลำเอียง บาปก็ไม่เอียง บุญก็ไม่เอียง ใครทำดีได้ดี ใครทำชั่วได้ชั่ว พระพุทธเจ้าสอนไว้โดยถูกต้องแล้วว่าเป็นอกาลิโก ให้ผลได้ทั้งฝ่ายบาปฝ่ายบุญนั้นแหละ ให้เราเลือกเฟ้นเสียให้ดี ปฏิบัติตนให้เป็นคนดีสมชื่อเราเป็นชาวพุทธ  ปฏิบัติตัวให้เป็นคนดี อย่าห่างเหินจากอรรถจากธรรม จากวัดจากวา จากครูอาจารย์ที่เป็นที่เชื่อถือและเป็นที่เคารพเลื่อมใส ใจของเราจะชุ่มเย็นไปตามๆ ท่าน ถ้าห่างเหินจากวัดจากวาจากครูอาจารย์ที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบผู้ทรงมรรคทรงผลแล้ว จะเป็นไฟเผาหัวอกเจ้าของ แทนมรรคผลนิพพานนะ

ให้พากันจดจำให้ดี วันนี้เทศน์เพียงเท่านี้ ธาตุขันธ์ก็รู้สึกว่าอ่อนลงๆ ขอความสวัสดีจงมีแก่บรรดาท่านทั้งหลายโดยทั่วกันเทอญ

รับชมและรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th

และสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชน  FM 103.25 MHz

และเครือข่ายทั่วประเทศ