เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๒๘ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๔๔

หนุนคนดี

          (ลูกศิษย์กราบเรียนถึงเรื่องการซื้อที่ดินถวายวัดกกสะทอน) ที่ดินวัดกกสะทอนนี้ทีแรกก็ไม่มาก มันก็มาอย่างนี้มันหากเป็นของมันอย่างนี้ เลยสุดท้ายที่ดินขยายออกไปเรื่อย ๆ ทีแรกเราตั้งต้นก่อน เขามาเสนออยากขายที่ดิน เราก็เลยซื้อให้ เขาว่า ๓ ล้านเราก็ให้เลย ต่อจากนั้นมาเพิ่มเข้าอีก ๆ เลยหลายล้านนะ ที่เราตั้งต้นทีแรก ๓ ล้านแล้วก็สร้างวัดขึ้นเลย เดี๋ยวนี้ไม่ทราบกี่ล้านไม่รู้นะ หากมาผสมผเสกัน แต่เนื้อที่มันขยายออกเรื่อย คนยุ่งกันเรื่อย เนื้อที่ขยายออกเรื่อย เงินยุ่งกันเรื่อย เนื้อที่ขยายออกเรื่อย เป็นอย่างนั้นนะเดี๋ยวนี้ เนื้อที่วัดกกสะทอนดูเหมือนกว้างอยู่นะ น่าจะกว้างกว่าวัดป่าบ้านตาดด้วยซ้ำไป มันหลายหนแล้วนี่

เดี๋ยวนี้เราก็ยังไม่ทราบว่ากกสะทอน เนื้อที่ปัจจุบันนี้รวมทั้งหมดที่ประกาศตะกี้นี้ ไม่ทราบว่ามีเนื้อที่กว้างเท่าไรไม่รู้นะ ร้อยกว่ามันกว่าแล้วละ จากนั้นมามันก็ขยายออกเรื่อย ๆ ขยายไม่ได้เฉพาะวัดป่าบ้านตาด ก็เลยขยายออกไปหน้าวัด ด้านอื่นขยายไม่ได้เลย ทางนี้ก็ทาง ก็ทางแผ่นดินนั่นแหละ ทางหมู่บ้านก็ทางแผ่นดินไปทางนี้ด้านนี้ สุดจากนั้นก็เป็นเนินหนึ่งขึ้นไปเสีย ตั้งแต่เริ่มแรกที่เขาถวายเราดูแล้ว พิจารณาแล้วเห็นเหมาะสมเท่าที่ได้อยู่เวลานี้นะ ก็เลยได้แค่นั้น เพราะจากนี้ไปคลองน้ำก็มานี้ เนินอยู่ทางนั้น ทางก็มาข้าง ๆ นี้ วัดเราก็เขตนี้พอดีเลย มันพอดีแล้วจึงขยายไม่ได้ตลอดมา

ทางนี้ก็นาเขา ขยายออกไม่ได้ เขาจะถวายไปโน้นอีกเราก็ไม่เอา เขาจะไม่มีที่ทำกินแหละ มาแต่ถวาย ๆ ไม่เอาเราบอกงั้นแหละ ทางโน้นก็มีปากมีท้อง ทางนี้ก็มีเหมือนกัน แบ่งสันปันส่วน ปากท้องของใครของมัน ทางโน้นเอาไว้ตามเดิมอย่างนี้เราไม่เอา ก็เรื่อยมาจนกระทั่งป่านนี้แหละ เขาจะถวายต่อเราไม่เอา ส่วนทางแถวนี้ที่ซื้อไว้เหล่านั้น เหล่านี้มีแต่ที่เราซื้อด้วยความเมตตานะ ที่ซื้อไว้ ๆ ซื้อด้วยความเมตตา ให้ราคาเขาแบบทั้งหลายเขาซื้อเขาขายกันไม่ได้แหละ แต่เราได้สบาย ๆ บางทีจนตรอกจนมุมมาเสนอขายอะไร ๆ  บอกแล้วแต่เราจะให้ เราให้นี้บางทีทบครึ่งไปเลย ถ้ามีจำนวนน้อยให้ทบครึ่งขึ้นไปเลย ถ้ามีมากก็ให้เท่าที่ควร

เราทำประโยชน์ให้โลกตั้งแต่ถนนหนทางมานะ ตั้งแต่เริ่มมาสร้างวัดเราเริ่มทำประโยชน์ให้โลกเรื่อยมา พี่น้องทั้งหลายเห็นทางกว้าง ๆ เหล่านี้ เข้าใจว่าเป็นทางมายังไงดั้งเดิม เราซื้อทั้งนั้นนะ ทางทีแรกล้อเกวียนไปนี้สวนกันไม่ได้ มันแคบขนาดนั้นนะ จากหมู่บ้านตาดออกมานี้ไปนี้ คือพวกล้อพวกเกวียนนี้มาสวนทางกันไม่ได้ พอมาถึงย่านที่จำเป็นจริง ๆ เขาจะร้องเวิ้กว้ากทางโน้น หากว่าทางนี้ล้อเกวียนกำลังไป ทางนี้ก็ต้องรอให้เกวียนมาที่คับแคบนั้นก่อน มันเป็นย่าน ๆ นี้เราซื้อเบิกให้หมดเลย ตั้งแต่หมู่บ้านเลยซื้อเบิกมาหมด ๆ ทะลุ ๆ ถึงนี้ ทะลุออกไปนู้นอีก ใครจึงไม่ทราบว่าถนนที่กว้างขวางนี้เป็นมายังไง เราทำอย่างนั้นเรื่อยมานะ

แต่ก่อนมันเป็นดงคับ ๆ แคบ ๆ ล้อเกวียนไปนี้สวนทางกันได้ บางย่านนี้สวนไม่ได้ เข้าต้องร้องลั่นทางโน้นเขาจะเข้าช่องนั้น คือช่องแคบ เสียงลั่นทางโน้นทางนี้ได้ยินก็รอกัน เดี๋ยวทางโน้นพวกล้อพวกเกวียนก็ผ่านมา ผ่านไปแล้วทางนี้ถึงจะผ่านไปได้ ทีนี้เราซื้อเบิกให้หมดนะที่กว้าง ๆ เหล่านั้น ที่ว่าง ๆ นั้นก็อีก เหล่านั้นของทางวัดที่เราซื้อให้ ๆ ซื้อให้นี้ส่วนมากเป็นสาธารณประโยชน์มาก ส่วนบุคคลนั้นเราจะให้เป็นราย ๆ เท่าที่เห็นว่าจำเป็น ๆ เราก็ให้เลย ๆ ส่วนมากไว้สำหรับสาธารณประโยชน์ เช่นอย่างชาวบ้านเขาได้อาศัยเหล่านี้แหละ เป็นที่สาธารณสถาน เช่น โรงเลี้ยงเด็กเหล่านี้ของเรา ก็อย่างนั้นแหละ

ทางเบิกกว้างตั้งแต่หมู่บ้านมานี้เป็นทางที่เราซื้อที่เขานะ แต่ก่อนที่ไม่แพงแต่เราก็ให้เพิ่มขึ้น ๆ ไปเรื่อย ๆ เช่นอย่างสวนของเขานี้กั้นขวางกั้นอะไรนี้เราซื้อหมดทั้งสวนเลย ราคาเท่าไรเราให้เพิ่มขึ้น ๆ ตลอดมาทะลุมาถึงนี้ มันถึงพอมีทาง บางคนจะไม่ทราบว่าทางนี้เป็นมายังไง เราซื้อมาตลอด ตั้งแต่ติดหมู่บ้านออกทะลุถึงนี้เลย กว้างเต็มสัดเต็มส่วนมาเลย

เวลานี้ที่ว่างอยู่นั้นก็รอจังหวะ ส่วนมากก็ไปหาชาวบ้านตาดนี้แหละไม่ไปไหน เดี๋ยวทางโน้นจำเป็นทางนี้จำเป็นบ้าง สาธารณสุขบ้าง พวกเด็กพวกเล็กบ้าง โรงร่ำโรงเรียนบ้าง ขอที่นั่นขอที่นี่ ขอที่ไหนเราก็ให้เพราะเราซื้อไว้เพื่อให้ ให้เรื่อย เวลานี้ช่องว่างอยู่นั้นยังมีนะ ข้าง ๆ ที่เห็นอยู่สองข้างสระไปโน้น ว่าง ๆ เราซื้อไว้เพื่อทำประโยชน์สำหรับรายที่จำเป็น ๆ ส่วนมากจะเป็นส่วนรวม เอาไว้อย่างนั้นแหละ บางคนจะไม่รู้ที่เป็นมายังไง จะไม่ทราบกัน เป็นมาอย่างนั้นแหละ แต่ก่อนจริง ๆ เป็นดงเป็นป่า แถวนั้นแคบ เราซื้อไว้ ๆ มีอยู่ทั่วไปนะ

พี่น้องทั้งหลายทราบไหมที่เราช่วยคน ช่วยแบบธรรมดาก็มี แบบเงียบก็มี เรียกว่าทั่วประเทศไทยฟังซิ อย่างที่เราเคยประกาศให้ทราบ จนบางทีไปถอนเงินธนาคารเขาอาจสงสัยได้ละนะ เพราะเงินนี้เป็นเงินของเรานี่ เราอยากถอนเมื่อไรมาถามเราทำไมตีปากทันทีเข้าใจไหม เขาก็ไม่กล้าถามล่ะซี ยิ่งเป็นหลวงตาบัวปากเปราะด้วย มือเร็วด้วยเขาก็ต้องระวัง บางทีเขาอาจสงสัย คือพอถอนออกมานี้มันจำเป็นตรงนั้น ๆ ถูกมัดไว้อย่างนี้ ๆ จะไปบอกไปประกาศอะไรของอย่างนั้น เสียเกียรติเสียศักดิ์ศรีกันใช่ไหม เราสงเคราะห์เขาเพื่อความร่มเย็นเป็นสุขแก่เขา เราจะไปประกาศลั่นอย่างนั้น เงินนี้ถอนไปเพื่อให้ผู้นั้นผู้นี้ได้ยังไง นั่นละเรื่องของเรามีอย่างนั้น เพราะฉะนั้นเราจึงไม่บอก เฉย

ถอนมาเป็นล้าน ๆ แยกไปทางนี้ ๆ สักเดี๋ยวหมดแล้ว แล้วทางโน้นยังถูกมัดอยู่อีก เอ้า ไปถอนมาอีกเรื่อย อย่างนั้น บางทีธนาคารเขาอาจสงสัย จะสงสัยก็ตาม ก็เราไม่สงสัยในการกระทำของเรา ก็ไม่มีอะไรแหละเขาสงสัยเฉย ๆ เขาไม่กล้าพูดแหละ เพราะว่ามันจ่ายมาก บางทีมันถึงจังหวะที่จำเป็นจริง ๆ มีเยอะนะ โห ถอนเงินไปช่วยทางโน้นทางนี้ยุ่งไปหมดเลย ทางใกล้ทางไกล เรียกว่าทั่วประเทศไทยที่เราช่วยแบบนี้นะ ไม่ว่าภาคไหนช่วยหมดเลย เป็นแต่เพียงว่ามากว่าน้อยต่างกันเท่านั้น ช่วยด้วยความจำเป็น ๆ อย่างนี้

เรื่องความจำเป็นเมื่อไม่โดนใครเข้าก็ไม่รู้ เวลาโดนเข้ามันกินไม่ได้นอนไม่หลับจะเป็นจะตาย นั่นน่ะไปแก้ออกเห็นไหมล่ะ สั่งทางธนาคารมาเลยเทียว บางรายนะสั่งธนาคารมาติดต่อเลย จำเป็นอะไรติดต่อ จ่ายปึ๋งทางโน้นเลย ขาดสะบั้นไปเลย เงียบไปเลย อย่างนั้นมีเยอะ ที่จ่ายเป็นเงินสด ๆ นี่เยอะที่สุด จ่ายไปแห่งละเท่านั้น ๆ เราช่วยอย่างนี้ช่วยโลกนะ ดังที่เคยประกาศดูเหมือนตอนอะไร ที่ประกาศอยู่ที่หน้าวัด ให้พึงทราบเสียว่าเงินที่เราช่วยโลกทั้งหลายนี่ ช่วยหลายวรรคหลายตอน หลายจุดหลายดอน หลายเรื่องบุคคล

ถ้าเป็นธรรมดาที่ควรจะพูดบ้างก็พูดได้ เช่น เขาออกทางหนังสือพิมพ์แล้ว เราช่วยมาแล้วเราจะพูดก็ได้ไม่พูดก็ได้ ที่ไม่ออกแต่เป็นความจำเป็นเฉพาะตัว ๆ อย่างนี้ เวลาเราช่วยปั๊บ ๆ แล้วหายเงียบ ๆ เราไม่ได้เหมือนใคร เราไม่ได้เสียดายไม่ได้ทวงบุญคุณ ให้ไปแล้วเหมือนไม่ให้ ๆ เรื่อยอยู่งั้นทั่วประเทศไทย นี่เป็นรายของบุคคลพี่น้องทั้งหลายทราบเอาไว้นะ เราสงวนศักดิ์ศรีดีงามของเจ้าของของผู้จำเป็นนั้น ไม่ใช่ให้ไปเพื่อไปเผาเขานี่นะ เราให้เพื่อความร่มเย็นแก่เขา เมื่อให้แล้วก็เงียบไปเลย เรียกว่าร่มเย็น ไม่มีเรื่องมีราวกระทบกระเทือนจิตใจต่อผู้หนึ่งผู้ใดเลย อย่างนั้นเราก็ให้ แบบเงียบ ๆ

อันไหนที่เปิดเผยก็ดังที่เราเคยพูดแล้ว เราก็บอกธรรมดา ๆ  อันไหนที่ไม่ควรเปิดไม่เปิด เราจะพิจารณาทุกอย่าง เหตุผลกลไกสมควรยังไงเราจะเดินตามนั้น ๆ ไปเลย แล้วหายเงียบ ๆ ถ้าเป็นเรื่องเงียบก็เงียบไปเลย เราไม่ได้พูดแหละ ก็เราไม่ได้เอาบุญเอาคุณกับใคร เราสงเคราะห์โลกด้วยความเมตตาล้วน ๆ นี่นะ เราจะไปเรียกบุญเรียกคุณ ทวงบุญทวงคุณเขาหาประโยชน์อะไร

ที่(ว่าง)เหล่านี้ก็รอไว้อย่างนั้นแหละ สักเดี๋ยวรายนั้นก็มา เดี๋ยวนี้เรื่องนี้ก็มา ให้ไป ๆ ส่วนเรื่องของบุคคลเราก็ให้ที่แต่ไม่มาก คือให้ แบบที่จำเป็นจริง ๆ เราก็ให้ ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ให้ ให้ส่วนสาธารณะละมากต่อมาก ให้ไปหมดที่ไหน ๆ ก็ดี อย่างโรงพยาบาลนี้ โถ ซื้อที่ให้นะ ไม่ใช่น้อย ๆ นะซื้อที่ให้โรงพยาบาล ซื้อขยายให้ ๆ ถ้ามันคับแคบตรงไหนพอขยายได้ ติดต่อเจ้าของเขา เขาขายก็ซื้อเอา ๆ เพิ่มออก ขยายออก ๆ บางทีก็ซื้อให้หมดทั้งที่โรงพยาบาลเลยก็มี ซื้อให้หมดเลยร้อยเปอร์เซ็นต์ เป็นแต่เพียงว่าเครื่องปลูกสร้างอะไร ๆ ให้เขาจัดการเอง เขายืนยันกับเราแล้วเราก็ซื้อที่ให้ แล้วเขาก็เอาเครื่องปลูกสร้างของรัฐบาลมา อันนี้รัฐบาลไม่มีเราก็ให้อีก ที่ไม่มี ๆ

อันนี้ละตอนที่สองสามปีมานี้แหละที่ร้อนมากที่สุดนะ กระเทือนถึงวัดเรานี้มาก เฉพาะอย่างยิ่งโรงพยาบาล งบประมาณเคยให้เขาเท่านั้น ๆ ตกมาบอกมาว่าจะให้เขาเท่านั้น ๆ ในวงเงินเท่านั้น ๆ ทีนี้เขาก็สั่งซื้อสิ่งของมาตามวงเงินเท่านั้น ๆ ทางนั้นบอกมาปึ๋งเลยว่าไม่มีงบประมาณให้ นั่นเห็นไหมล่ะ วิ่งเข้ามาวัดนี้ โถ เป็นล้าน ๆ ล้านกว่า ๆ ไปเรื่อย ๆ โรงพยาบาลแต่ละโรงเราใช้หนี้ให้เขา เดือดร้อนมากทีเดียว ที่เป็นมาได้สองสามปีนี้แหละโรงพยาบาลเดือดร้อนมาก พระต้องใช้หนี้ใช้สินให้ นอกจากนั้นพวกเครื่องไม้เครื่องมือก็ไม่มี เมื่อไม่มีงบประมาณก็จะเอาอะไรมามี ต้องมากระเทือนวัดเรานี่ จ่ายใช้หนี้ให้มากเทียวนะ พึ่งค่อยสงบการใช้หนี้ตอน ๓ ปีนี่ ตอนต้นเดือดร้อนมากจริง ๆ คือใช้หนี้ให้โรงพยาบาล

ทางโน้นบอกมาซิ ว่าจะให้งบประมาณเท่านั้น ทางนี้ก็ไปซื้อสิ่งของในวงเงินเท่านั้น พอซื้อสิ่งของมาเรียบร้อยแล้ว ทางโน้นบอกว่างบประมาณไม่มี มันตลบตะแลงอย่างนั้น เราพูดจริง ๆ นะ ทำไมวงราชการจึงสกปรกเอามากมายนักหนา ตอนก่อนเราก็ไม่สนใจ ได้ยิน-ได้ยิน ไม่ได้ยินยังไง ลูกศิษย์เรามีทุกกระทรวง เว้นกระทรวงไหนไม่มีเลยนะ ดังที่เราเคยพูดให้ฟังนั่นแหละ เขามาเล่าให้ฟังเราปลงธรรมสังเวชเท่านั้นแหละ เพราะเราไม่ได้ไปเกี่ยวข้อง เอ๊อ ๆ ไปอย่างนั้นละนะ จนกระทั่งเราได้เกี่ยวข้องโดยเหตุบังเอิญดังที่เห็นกันนี่นะ จึงได้เห็นวงราชการสกปรกโสมมมากที่สุดเลย

เราประกาศลั่นโลกอย่างนี้ได้สบาย ผู้ทำมันทำไปอย่างนั้น พูดตามที่ผู้ทำทำอย่างนั้นผิดไปไหน ฟังซิน่ะ ผู้ทำต่างหากเป็นผู้ผิด ผู้พูดนี้พูดเพื่อให้เห็นโทษเห็นภัยเรื่องราวยังไง ไม่ใช่เป็นความเสียหายแต่อย่างใด แล้วทำไมจะพูดไม่ได้ ผู้ทำทำได้นี่นะ เราถึงได้เห็นวงราชการ พวกสกปรกโสมมก็คือพวกราชการในวงราชการนี่สกปรกมากทีเดียว เรายกเว้นสำหรับผู้ดีเรายกเว้นตลอดมา เราไม่เคยไปแตะนะ ผู้ดีนี้เราเสริมตลอด เพราะเราหาคนดีหาของดี ผู้ดีในวงราชการมีเราชมเชย ก็ผู้ดีนั้นแหละมาเล่าเรื่องความสกปรกของผู้เลวทรามต่ำช้า ทำลายสมบัติของชาติบ้านเมือง ตลอดชาติบ้านเมืองจะล่มจม ก็พวกผู้ชั่วนั่นแหละมันทำ แล้วผู้ดีเขามาเล่าให้ฟังจะผิดไปไหน

เวลาเราไปเจอเข้าจัง ๆ เห็นอย่างนี้ละ เงินเอาเข้าคลังหลวงเข้าไม่ได้นี้ มันมีเหตุผลอะไรมาอ้างกัน แม้แต่เด็กเขาก็ทำไม่ได้ ทำไมวงราชการจึงทำได้ ถ้าไม่ใช่สกปรกอย่างเลวร้ายที่สุดแล้วจะทำได้ลงคอเหรอ เรื่องเหล่านี้ใคร ๆ ก็รู้กันทั้งนั้น พลิกนั้นปลิ้นนี้ ปลิ้นนี้มีแต่ปลิ้นพลิกแพลงแบบมหาโจรทั้งนั้น ไม่ใช่เป็นความดีงามอะไรพอที่จะเป็นศักดิ์ศรีแก่วงราชการเลยนะ  มันเลวขนาดนั้นว่างี้เลย  แล้วยังจะเป็นไปอีกอย่างนี้เหรอเมืองไทยเรา มันพิลึกพิลั่นนะวงราชการไปกินโต๊ะกินเลี้ยงกัน เอาตับประชาชนไปกินตลอดมาเรื่อย ๆ มา แล้วยิ่งบานปลายลืมเนื้อลืมตัว จนจะกลืนหมดทั้งชาติไทยของเรานี่ มันถึงขนาดนั้นนะเวลานี้วงราชการ มันหน้าด้านขนาดนั้นนะ

โอ๋ย ด้านจริง ๆ นะ เวลาเราเข้าไปเกี่ยวข้อง คำว่าเรานี้คือธรรม เข้าไปปั๊บนี้มันจับกันได้ทันที ๆ เลย เลอะเทอะที่สุดเห็นต่อหน้าต่อตา แบบหน้าด้านต่อหน้าต่อตาศาสนาเรานี้เห็นชัด ๆ พี่น้องทั้งหลายเห็นไหมทุกวันนี้ มันเป็นยังไงพิจารณาซิ ถ้าว่าหลวงตาบัวหาเรื่องใส่ เราไม่เคยหาเรื่องใส่ใคร ผิดบอกว่าผิด ถูกบอกว่าถูก นี้พูดตามหลักความจริง หากควรจะแก้ไขยังไงก็ให้พากันแก้ไขเสียนะ ถ้าไม่อยากให้ล่มจมทั้งชาติไทย ทั้งคนเมืองไทยไปจมลงในนรกนะ

เราอย่าอาจหาญไปลบบาปลบบุญ บาปบุญเป็นพื้นเพมาดั้งเดิมไม่มีใครจะลบได้ บาปบุญกับนรกสวรรค์พรหมโลกนิพพานเหล่านี้ เป็นพื้นเพมาดั้งเดิม ใครสามารถจะไปลบได้ อย่าอาจหาญนะ เรานั้นแหละเป็นผู้จะรับผิดชอบเรา ความอาจหาญอันไม่เป็นท่านี้ละมันจะเผาเราเอง ไม่เผาใคร มันสกปรกจริง ๆ จะให้ว่าไง จนจะดูไม่ได้นะ เด็กตาสีตาสาอมมือเขาไม่ได้เรียนอะไรมาเลยเขาก็ไม่ได้มาทำ อันนี้ โถ มีแต่วิชาสูง ๆ ฟากเมฆ ๆ นะ วิชาสูง ๆ มากินบ้านกินเมืองว่างั้นเลย ไม่ได้วิชาสูง ๆ มาเทิดทูนบ้านเมืองให้มีความแน่นหนามั่นคงเจริญรุ่งเรืองอะไร วิชาประเภทของคนชั่วช้าลามกเป็นวิชาประเภทนี้ วิชาเป็นยักษ์เป็นผีกินบ้านกินเมือง

วิชาของคนดีนั้นมีน้อยมาก ๆ ที่จะเอามาทำประโยชน์แก่ชาติบ้านเมือง ที่พวกเข้าไปกอบไปโกยไปกินโต๊ะกินเลี้ยงกันนี่ทุกแห่งทุกหน เต็มไปหมดในวงราชการเรา เหมือนส้วมเหมือนถานไม่ผิดอะไรเลย วงราชการคืออะไร คือส้วมคือถานก็ไม่ผิด มันเลวร้ายขนาดนั้น ถึงขนาดที่ว่าพูดเป็นส้วมเป็นถานได้ ส่วนดีมีนิดหน่อยก็ไม่พอกันล่ะซีกับส้วมกับถานที่เลอะเทอะมากที่สุด จึงบอกว่าส้วมถานเสียเลย เพราะอันนี้ออกหน้าออกตามากทีเดียว มันทุเรศจริง ๆ นะเรา ไม่เคยเห็น

แต่ก่อนก็ได้ยิน ลูกศิษย์ลูกหากระทรวงไหนมาเล่าให้ฟัง เขาจะเอาแต่ความจริงมาเล่า พวกนี้พวกจัดเจนทุกด้านทุกทาง ทั้งความทุจริตสุจริตเขาจะรู้หมด วงราชการแผนกต่าง ๆ ใครทำงานอยู่วงราชการไหนจะชำนาญ รู้หน้าที่การงานทั้งดีทั้งชั่วได้เป็นอย่างดี ทีนี้เวลาเขามาเล่าให้ฟังเราปลงแต่ธรรมสังเวช เอ๊อ เป็นอย่างนี้นะ จนกระทั่งมาโดนกับเราเข้า เห็นต่อหน้าต่อตาอย่างจัง ๆ มันถึงพูดได้เต็มปาก ก็เราเป็นเอง โอ๊ย เลอะจริง ๆ เมืองไทยเรา เพราะฉะนั้นใครจึงอยากเป็นแต่ข้าราชการ ๆ มันจะได้ขึ้นขี่อยู่บนหัวคน กินโต๊ะกินเลี้ยงกันบนหัวคน พวกวงราชการนี้เป็นพวกเอารัดเอาเปรียบมากที่สุดทีเดียว นี่สำหรับคนชั่วเป็นเวลาที่คนชั่วจะได้โอกาส เมื่อได้เป็นข้าราชการแล้วนั่นละได้โอกาสแล้วจะกินตับกินปอดคน คนดีเลยหดนะ ในวงราชการ

ก็คนดีเขามาเล่าให้ฟังอีกแหละ เขาหดหัวเขาไม่อยากทำ ทำไปอะไรมีตั้งแต่พวกสกปรกกลืนกินกัน อำนาจบาตรหลวงมาอยู่กับพวกสกปรก ๆ มันใช้อำนาจของมัน ยิ่งเป็นผู้ใหญ่ตัวสกปรกใหญ่ มันจะส่งลูกน้องไปหาทำงานในแผนกสำคัญ ๆ ไปเป็นผู้ควบคุมการงานทุกอย่างเพื่อสกปรก ๆ มีแต่พวกนี้มันกลืนมันกิน คนไหนดีมันหาอุบายพลิกแพลงเปลี่ยนแปลงย้ายไปสู่ตำแหน่งนั้น ๆ  เอาเปรตเอาผีของมันมาแทน ๆ แล้วกินกันไปเรื่อย ๆ ดีไม่ดีเขี่ยออก ๆ เขามาเล่าให้ฟังอย่างนั้นจะผิดไปไหน แล้วผู้ที่ดีก็อิดหนาระอาใจไม่อยากทำการทำงาน

เพราะพวกเลวร้ายทั้งหลายมันมากจริง ๆ ด้วยนะเกินกว่าจะต้านทาน นอกจากมันจะมาเหยียบหัวเราคนดีเท่านั้น ให้แหลกเหลวไปตาม ๆ กันหมด แล้วใครก็ไม่แตะใครก็ไม่พูด อยู่อย่างนั้นแหละ ก็อยู่แบบเป็ดแบบไก่อย่างนั้น ให้เขากินไปกลืนไป มนุษย์เมืองไทยเรานี้มีตับหรือไม่มีก็ไม่รู้นะ หลวงตาบัวก็ไม่แน่ใจว่ามีตับหรือไม่มี เวลานี้มันกำลังไปกัดปอดของหลวงตาบัวในนามพี่น้องชาวไทย กำลังไปอยู่ในวงการธนาคารชาติเดี๋ยวนี้น่ะ นี่ฟังซิผิดไหมที่พูดนี่ ตับเราปอดเรา เราจึงไม่แน่ใจ แล้วปอดพี่น้องทั้งหลายก็เกี่ยวโยงกัน สมบัติเหล่านี้เกี่ยวโยงกัน มีหรือไม่มีไปเปิดดูปอดเจ้าของนะ มีไหม เวลานี้กำลังพินิจพิจารณากันอยู่

โอ๊ย หาความเป็นธรรมไม่ได้เลย โลกนี้จะหาความเย็นมาจากที่ไหน มันมีแต่ยักษ์แต่ผีกินบ้านกินเมือง วงราชการต่าง ๆ ไม่ได้หวังเอาเป็นประโยชน์แก่ชาติบ้านเมืองอะไร หวังที่จะไปกอบไปโกยไปกินไปกลืนด้วยอำนาจป่า ๆ เถื่อน ๆ ของตนเท่านั้นเวลานี้ เด่นมากที่สุด หน้าด้านที่สุดคือพวกนี้ พวกที่กินไม่ถอย ใครจะพูดอะไรไม่ฟังนะ พวกนี้ไม่ฟัง มีแต่บืนกินตลอด บืนอำนาจป่า ๆ เถื่อน ๆ ตลอดเวลานะ จึงน่าอิดหนาระอาใจ พวกนี้พวกหน้าด้านที่สุด พวกอำนาจป่าเถื่อน ลืมเนื้อลืมตัว จนกระทั่งเห็นประชาชนเป็นหมาไปหมดเลยเทียว พวกนี้ประหนึ่งว่าเทวดา เทวดาอะไร ยักษ์กินบ้านกินเมือง เทวดาเขาไม่กินนะ ถ้ายักษ์มันกินได้หมดนั่นแหละ โฮ้ ทุเรศนะ วันนี้พูดเพียงแค่นี้ก่อน เอาละพอ

๕๐ ดอลลาร์ครับ

เออ ลูกสาวได้ ๕๐ ดอลลาร์ พ่อไม่ได้สักสตางค์ สู้ลูกสาวไม่ได้ เราอยากจะพูดหนักกว่านั้นอีกนะแต่ไม่พูด เดี๋ยวพ่อกับลูกจะทะเลาะกัน พูดเท่านี้ละ ไม่อยากให้พ่อกับลูกทะเลาะกัน เลี้ยงยากขนาดไหนเห็นไหมนี่กว่าจะโตขนาดนี้ พ่อกับแม่จะตายนะนี่ ทุกสิ่งทุกอย่าง ตับปอดเอามาให้ลูกหมดเลย ดูทุกคน เรามีพ่อมีแม่ทุกคน เพราะฉะนั้นพระพุทธเจ้าท่านจึงว่า มาตาปิตุอุปฏฺฐานํ บุญคุณของพ่อแม่เลิศเลอสุดยอด เราได้คำนวณ ทุกวันนี้บุญคุณทั้งหลายมารวมอยู่กับพ่อกับแม่นะ มันเป็นของมันไปเอง ประมวลมา ๆ นี้ลงพ่อกับแม่หมดเลยเทียว จึงได้ซึ้งใจมากนะคุณของพ่อของแม่ นี่ที่ท่านว่า พ่อแม่เท่ากับพระอรหันต์องค์หนึ่งของลูก ถ้าว่าโทษก็ร้ายแรงมากสุด ถ้าว่าบุญคุณก็สูงสุดทำต่อพ่อต่อแม่ ถ้าทำความเลวความไม่ดีต่อพ่อต่อแม่ก็เลวสุดยอดเลย ท่านแสดงไว้อย่างนั้น

จึงเทียบไว้ว่า พ่อแม่คือพระอรหันต์ของลูก คือเด็ดทั้งสองอย่าง ถ้าทำดีก็เด็ด ได้บุญกุศลมากมาย ถ้าทำชั่วก็เด็ดขาด ลงนรกมหาอเวจีได้เลยไม่สงสัย อู๊ย น่าทุเรศนะเรื่องทำความชั่วต่อพ่อต่อแม่นี้ ลงมหาอเวจี นี่ท่านว่าธรรมประเภท ๕ อย่าง อนันตริยกรรม ๕ ประเภท ฆ่าพ่อ ๑ ฆ่าแม่ ๑  ฆ่าพระอรหันต์ ๑ ทำลายพระพุทธเจ้าแม้ไม่ตาย ๑ ยุยงให้สงฆ์มีความสามัคคีกันนี้ให้แตกจากกัน ๑ กรรม ๕ ประการนี้เป็นกรรมที่หนักมากสุดยอดในวงสมมุติ ในนรกอเวจีก็หมายถึงมหาอเวจีเลยเทียว นี่ละสุดยอด ถ้าทำความดีก็เด่น แน่ะเป็นอย่างนั้นนะ ให้พร….

วันพรุ่งนี้ก็จะไปสกลนคร  ไปค้างที่นั่นคืนนึง ตอนบ่าย ๓ โมงก็เทศน์แล้วค้างที่นั่นคืนนึง พอเช้าวันหลังฉันเสร็จแล้วก็มา เป็นวันที่ ๓๐ วันที่ ๓๑ ออกเดินทางไปสุรินทร์ เมื่อวานนี้เสี่ยสมหมายก็พยายามเอาจนได้ เมื่อสองวันก่อนก็มาขอนิมนต์ให้ไปแวะที่บ้าน คือจะให้ไปฉันที่บ้าน มันสะดวกดี ฉันนั้นไม่ต้องรีบต้องด่วน โอ๋ย รีบด่วนไม่รีบด่วนแค่สุรินทร์เราก็รู้แล้ว ไม่ฉันเราว่างี้ ทีนี้พอดีเกี่ยวกับเรื่องฟ้าหญิงเสด็จละซี การกำหนดเวลาก็เข้มงวดเข้ามา มันได้โอกาสตอนนั้นละนะ บึ่งมาเมื่อวานนี้มารอ ให้ไปฉันบ้านเสียก่อน ไปฉันนั้นไม่ต้องรีบต้องด่วน พอเหมาะดีเหลือเกินว่างี้ มาคนเดียวถ้าไม่ได้กลัวขายหน้า วันนี้มาคนเดียวมาแบบเสี่ยง ๆ กลัวโดนตีแล้วจะขายหน้า พอดีได้ มันอยากได้สักสิบหน้าละกลับไป เราเลยอนุโลมให้

เราพิจารณาดู พอออกจากนี้ไปอย่างช้าก็ ๖ โมงครึ่ง ๖ โมงสว่างเราจะออก ๖ โมงกว่าเล็กน้อยไปฉันที่ร้อยเอ็ด จากนั้นถึงเดินทางจากร้อยเอ็ดต่อไป ในวันที่ ๓๑ นะ เวลาก็จะไม่เร่งจนเกินไป พอสว่างวันที่ ๓๑ เราก็ไป วันที่ ๑ เราก็กลับมาตรงมาอุดรฯ เลย วันที่ ๑ กลับมาถึงที่นี่ พอดีวันที่ ๒ คณะผู้พิพากษาไม่ทราบจำนวนเท่าไรจะมาที่นี่ตอนเช้า

เมื่อวานนี้ได้ทองคำ ๑ บาท ๔๘ สตางค์ ได้มาอีกเมื่อวานนี้ทองคำเขาไม่ได้บอก ตามธรรมดาถ้าทองคำได้มาเมื่อวานวันนี้ก็บอก วันนี้ไม่เห็นบอกเลย เมื่อวานนี้ทองคำได้ตั้งกิโล เราไม่ไปหาเอาที่ไหนละ หาเอาพวกตับพวกปอดของเรานี้ละ แบ่งตับคนนั้นมาแบ่งปอดคนนี้มา รวมแล้วเมื่อวานได้ทอง ๑ กิโลกับ ๓ บาท ไปเอาตับท่านเพียรมาเมื่อวานนี้ ดอลลาร์ได้ ๑๐๑ ดอลล์ เมื่อวานนี้นะไปแบ่งเอาทางบ้านผือ ได้ตับมานิดหน่อย แบ่งตับคนอื่นไม่ได้ต้องแบ่งตับพวกเราเอง ก็ค่อยได้เรื่อย ๆ อย่างนี้ละ

เมื่อทางรัฐบาลเราเป็นรัฐบาลเรียบร้อยแล้ว จากนี้เราก็จะตั้งประโยคขึ้นมาอีกพักหนึ่ง จะได้เชื้อเชิญพี่น้องทั้งหลายให้ตั้งฐานใหม่ขึ้นมา เพื่อบำรุงคลังหลวงของเราซึ่งเวลานี้ขาดแคลนมากทีเดียว เราจะหนุน ทางรัฐบาลเขาก็หามาทางนู้น ทางศาสนาก็ช่วยทางนี้หนุนเข้านี้ เราแน่ใจว่าขึ้นได้เมืองไทยเรา ให้ฟังแต่ว่าขอให้ฟังศาสนานะ เราบอกอันนี้สำคัญมากนะ  ขอให้ฟังศาสนาแล้วขึ้นได้แน่นอน จะขนาดไหนก็ขึ้นได้ เชื่องช้าก็ขึ้นได้ศาสนาพาขึ้น ขึ้นอย่างสุขุมไปเรื่อย ๆ ไม่กระทบกระเทือนใคร ค่อยขึ้นไปเรื่อย อย่าเอาอะไรเข้ามากีดขวางทำลายทางเดินของศาสนานะ

เครื่องกีดขวางทำลายนี้เรียกว่าเป็นอันตรายมากต่อชาติไทยของเรา เช่น มีผู้นำ คือผู้นำนี้เป็นที่ยอมรับแล้วของประชาชนว่านำไปด้วยดี ที่จะทำความอบอุ่นให้แน่นอน แล้วทางศาสนาก็ตายใจด้วย แล้วต่างคนก็ต่างรวมกันช่วยกันอย่างนี้ แล้วทีนี้ให้ผู้นำนี้เขาดำเนินงานไปตามความสะดวกสบายใจเย็น ๆ ของเขา โดยไม่ต้องระเวียงระวังว่าภัยจะมาจากไหน เฉพาะอย่างยิ่งจากพี่น้องชาวไทยเรามักจะปากเปราะใจร้อน ว่าอย่างนั้นว่าอย่างนี้ตำหนิผู้นำ เสียเส้นใจ พอตำหนิปั๊บนี่เรียกว่าเปิดทางให้อันตรายเข้ามาแล้ว  ผู้นำคนนี้ไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ นี่ละคนของเขาเขาจะดีทันที เขาจะเข้ามาแทนที่ทันที นี่ละทำลาย อันนี้ไปไม่ได้นะจะบอก

เพราะฉะนั้นขอให้ฟังเสียงศาสนา จะช้าหรือเร็ว ศาสนายอมรับผู้ใด แล้วเสนอแก่พี่น้องชาวไทยทั้งหลายแล้วเป็นผู้ใดจุดใด ให้ดำเนินตามนั้น ๆ แล้วจะขึ้นเรื่อย ๆ  ใครจะว่าอะไรก็ตามอย่าไปสนใจ ให้ฟังเสียงศาสนา ศาสนาละเอียดลออมากกว่าทุกอย่าง การดำเนินไปตามศาสนาที่แนะนำสั่งสอนนี้จะค่อยเป็นไปเรื่อย ๆ แล้วค่อยหนุน แล้วทีนี้สมมุติว่าผู้นำคนนี้เขาทำงานไปด้วยความเรียบร้อยดีงาม สมควรที่จะไว้ใจประชาชนเราได้แล้ว ให้พากันทะนุถนอม อย่าเห็นผู้ใดดีกว่าผู้นำคนนี้ นี่ละสำคัญมาก

หัวใจให้รวมจุดนี้ แล้วเอาศาสนาเป็นจุดใหญ่ที่รวม ศาสนาจะเป็นผู้เกี่ยวข้องกับทางบ้านเมืองอีกเหมือนกันนะ  แล้วทีนี้ก็ค่อยเดินไปเรื่อย ๆๆ  เอ้า สมมุติว่าหมดสมัยแล้ว ผู้นำคนนี้กำลังก้าวเดินเต็มความสามารถ แต่กาลสมัยมันก็เป็นอนิจจัง เช่นอย่างว่า หมดชุดหมดสมัยรัฐบาลชุดนี้ ตั้งรัฐบาลชุดใหม่ ผู้นำคนนี้เป็นยังไงให้ยึดหลักนี้ไว้ ถ้าผู้นำคนนี้เป็นคนดีแล้วพวกนี้พรรคนี้เป็นคนดีแล้ว เอา ยกทัพใส่กันเลยเข้าใจเหรอ แล้วทีนี้เขาก็เดินงานของเขาคล่องตัวไปอีก เพราะเขาก้าวเดินมาอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ ก็ยิ่งจะคล่องตัว อันสำคัญได้กำลังใจจากพี่น้องชาวไทย แล้วอะไรไม่ค่อยมาเป็นอุปสรรคง่าย ๆ นะ พี่น้องชาวไทยเป็นกำแพงกั้นไว้ด้วย เป็นเครื่องหนุนด้วย คนนี้เขาก็เดินได้สะดวกด้วย ชาติไทยเราไม่ต้องสงสัย

ถ้าลงศาสนาเอาขึ้นไม่ได้ไม่มีอะไรเอาขึ้นได้ ขอให้จำนี้ให้ดี ทุกคนให้ฟัง ฟังเสียงศาสนา ฟังเสียงผู้นำของศาสนาด้วย อย่าไปฟังเสียงอื่นใดซึ่งจะเป็นภัยต่อชาติไทยของเรา ทั้งต่อชาติต่อศาสนาด้วยนะ เราจะเผดียงเรื่อยไปอย่างนี้ เตือนเรื่อย ๆ เพราะเราเป็นผู้อยู่สองฟาก จุดส่วนใหญ่ชาวบ้านเมืองนี้ศาสนาเราจะรอบล้อมตลอดเวลา คอยสอดคอยส่องคอยดูแลตลอดเวลา อะไรที่มาขัดขวางจะเป็นภัยต่อชาติอย่างนี้ ศาสนาจะเข้า ทั้งกันทั้งแก้ทั้งรักษา แล้วให้มันเต็มยศก็ฟัดเลยถ้าอะไรมาขวาง เข้าใจไหมฟัดเลย ไปเลิก ๆ

เปิดดูข้อมูล วันต่อวัน ทันต่อเหตุการณ์ หลวงตาเทศน์ถึงเรื่องอะไร

www.luangta.com