| เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๒๑ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๔๙
คนมีบุญไม่เดือดร้อน
ก่อนจังหัน
เห็นพี่น้องทั้งหลายเข้าวัดเข้าวาฟังธรรมจำศีลทำบุญให้ทานอย่างนี้ เรารู้สึกว่าปลื้มใจมากทีเดียว เหมือนหนึ่งว่าพระพุทธเจ้าทุกพระองค์มองพวกเราทั้งหลายอยู่ พระพุทธเจ้าอยู่แดนแห่งความพ้นทุกข์โดยสิ้นเชิง แล้วมาเห็นพวกเราที่จมปลักอยู่ในนรกอเวจี ขี้โลภ ขี้โกรธ ขี้หลง นี้เป็นไฟเผาสัตว์โลกลงตลอด ขึ้นไม่ค่อยมี เรามาเห็นอย่างนี้เรายิ้มแย้มแจ่มใสในจิตใจของเรา เราเป็นจริงๆ เพราะโลกไม่มองดูสิ่งที่จะพ้นภัย มองดูแล้วคืบคลานไปตามสิ่งที่จะเป็นภัยและเป็นไฟเผาตัวเองทั้งนั้น นี่ละอำนาจของกิเลสกล่อมสัตว์โลก ท่านทั้งหลายให้ดูเอา
กล่อมสัตว์โลกนี้กล่อมไม่ให้รู้เนื้อรู้ตัวนะ กล่อมเอาจนจมทั้งเป็นๆ ทีเดียว ขนาดนั้นละกิเลส อย่างที่เรายกตัวอย่างขึ้นมาแล้วนี้ ก็เห็นบ้านเมืองจะล่มจะจม เอา พูดเปิดออกเลยหลวงตาบัวไม่มีคำว่ากล้าว่ากลัว เอาธรรมออกพูดตามหลักความจริง ปี ๒๕๔๑ นั้นแหละบ้านเมืองของเรากำลังจะล่มจะจม มองดูที่ไหนๆ ทั่วประเทศไทย อยู่ฝั่งแห่งความล่มจมทั้งนั้นทีเดียว เราไม่อยากว่าแทบทั้งนั้น นี่ร้องโก้กขึ้นมา เอา จะช่วย ได้อุตส่าห์พยายามทางด้านวัตถุ เราก็ช่วยเต็มกำลังความสามารถ
คิดดูอย่างทองคำนี้ก็ได้เข้าคลังหลวงถึง ๑๑ ตัน ๓๕๐ กิโล สำหรับดอลลาร์ได้เข้าคลังหลวงเพียง ๑๐ ล้าน ๒ แสนกว่า เงินไทยนี้ได้เอาเข้าซื้อทองคำ ๒ พันล้าน นอกจากนั้นไหลออกทั่วประเทศไทย สำหรับทองคำร้อยทั้งร้อยไม่ให้แยกไปไหนเลยเป็นอันขาด สำหรับดอลลาร์แยกเข้าคลังหลวงและแยกออกมาช่วยเงินไทยที่ช่วยชาติอยู่แล้วนั้น ตลอดถึงเงินไทยก็ออกหมดเลย นี่เราพยายามเต็มกำลังความสามารถ และประกาศก้องอย่างไม่สะทกสะท้านด้วยว่า เอา เราจะเป็นผู้นำ ทั้งๆ ที่เราก็จนเต็มที่แหละ แต่หัวใจไม่ได้จนนะ เต็มไปด้วยเมตตาสงสาร จึงได้ช่วยพี่น้องทั้งหลายค่อยกระเตื้องขึ้นมาดังทุกวันนี้ได้เห็นอยู่ นี่คือความดีงามของเราทั้งหลายทั่วทั้งประเทศช่วยกันอุดกันหนุนอุ้มกันขึ้น ชาติไทยของเราก็ฟื้นขึ้นมา
ทองคำเคยมีที่ไหน ตั้งแต่เราเกิดมาเรายังไม่เคยได้ยินว่า มีใครเอาทองคำเป็นกอบเป็นกำมามอบให้คลังหลวง แต่นี้ก็พี่น้องทั้งหลายทั้งประเทศโดยเราเป็นผู้นำ ได้นำทองคำเข้าสู่คลังหลวง ๑๑ ตัน ๓๕๐ กิโล นี่เข้าแล้วนะคลังหลวง ไม่เคยได้ยินก็ได้ยินได้เห็นเสียแล้ว บ้านเมืองเราจะล่มจม จึงพยายามช่วยกัน จากนั้นก็อรรถธรรมประกาศสอนบรรดาพี่น้องทั้งหลายที่เราไปเทศน์ในที่ต่างๆ ทั่วประเทศไทยในการช่วยชาติคราวนี้ และธรรมก็กระจายออกไป สำหรับด้านวัตถุค่อยด้อยลงไปๆ สำหรับธรรมนี้ไม่ด้อย กระจายออกทั่วประเทศไทย เวลานี้วิทยุออกตั้ง ๙๕ สถานีทั่วประเทศไทย เสียงธรรมเข้าสู่ใจเป็นเสียงที่ร่มเย็นเป็นสุขต่อหัวใจ ไม่ขึ้นอยู่กับความมีความจนดังที่โลกถือกัน ขอให้ธรรมเข้าสู่ใจเถอะ คนทุกข์คนจนขนาดไหนเป็นเศรษฐีขึ้นมาในหัวใจดวงนั้นๆ นั้นแล ธรรมจึงเป็นของเลิศเลอมาก
วันนี้เห็นพี่น้องทั้งหลายหลั่งไหลเข้ามาวัดมาวามาให้ทาน การให้ทาน โลกตาบอดมันเอาความตระหนี่ถี่เหนียวเข้าไปกีดกั้นเอาไว้ ไม่ยอมให้เจ้าของเสียสละเลย นี่คือความตระหนี่ มีเท่าไรกวาดต้อนเข้ามาๆ ตายแล้วเป็นกองกระดูกเหมือนโลกทั่วไปก็ตาม ขอให้ได้กวาดต้อนเข้ามา ได้ยินแต่ชื่อว่าเป็นเศรษฐีมีเงินทองเท่านั้นเท่านี้ก็พอ นี่กิเลส ส่วนธรรมดึงออก อันนี้เป็นส่วนอาศัยอยู่ในโลก ส่วนที่จะไปโลกหน้าโลกไหนสำคัญอยู่ที่บุญที่กุศล เสียสละไปมากน้อยเพียงไร นั้นละความเสียสละเข้ามาสู่ใจของเรา เป็นมหาเศรษฐีธรรม มหาเศรษฐีบุญ เข้าสู่ใจๆ ตายแล้วดีดผึงเลย
คนมีบุญไม่เดือดร้อน ไม่เดือดร้อนจริงๆ เอา เปิดให้ฟังเสียวันนี้ เราปฏิบัติธรรมมานี้บวชมานี้ได้ ๗๔ พรรษา สำหรับปีนั้น ๗๓ ปีเต็ม ๗๔ ย่าง เราก็พยายามขวนขวายหาความดีงามตามคำสอนของพระพุทธเจ้า ตะเกียกตะกาย เป็นตายยอมรับบูชาพระพุทธเจ้าทั้งนั้นๆ ด้วยการปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ธรรมะที่ปรากฏตั้งแต่วันบวชมาเรื่อยๆ จนกระทั่งปัจจุบันนี้เราพอทุกอย่างแล้ว นี่ละสร้างความดี เราไม่ได้เป็นเศรษฐีอะไรละ ก็เป็นอย่างที่เห็นนี่ วันนี้เปิดให้ท่านทั้งหลายฟังเสียบ้างว่า บุญเป็นยังไง บาปเป็นยังไง ธรรมเป็นยังไง โลกกิเลสเป็นยังไง
พระพุทธเจ้าองค์ศาสดาที่เรียกว่าองค์เอกสอนโลก เราดำเนินตามนั้น หัวใจดวงนี้เรียกว่าเป็นเศรษฐีธรรมแล้วในหัวใจดวงนี้ ดวงของเราเองนี้ละที่ปฏิบัติเต็มเม็ดเต็มหน่วย เอา ใครจะว่าเราอวดอุตตริมนุสสธรรม พวกนี้พวกปากอมขี้ ปากอมธรรมคือเรากำลังพูดอยู่เวลานี้ เราปฏิบัติตามธรรมได้ผลเป็นที่พอใจ จากการปฏิบัติตะเกียกตะกายแทบล้มแทบตาย จะเข้าขั้นสลบๆ อยู่ในป่าในเขาไม่มีใครทราบ นั้นละคือตักตวงเอาความดีงามทั้งหลาย จนกระทั่งถึงขั้นเป็นที่พอใจ
เราพอใจจริงๆ เราไม่หวังอะไรในโลกอันนี้ ปล่อยโดยสิ้นเชิงไม่มีอะไรเหลือเลยในใจ เหลือแต่ความว่างเปล่า สุญฺญโต โลกํ อเวกฺขสฺสุ ว่างเปล่าไปหมด ขึ้นชื่อว่ากองทุกข์ไม่มีในหัวใจเลย ไม่มีหัวใจใดที่จะว่างยิ่งกว่าหัวใจพระพุทธเจ้าหัวใจพระอรหันต์ และความสุขก็เป็นบรมสุข นี่ละธรรมพระพุทธเจ้าโกหกโลกเหรอ เราเป็นผู้ปฏิบัติธรรมนำมาแสดงให้ท่านทั้งหลายอยู่นี้มาโกหกท่านทั้งหลายเหรอ เอา พิจารณานะ ให้พากันขวนขวายคุณงามความดี อย่าไปเชื่อตั้งแต่กิเลสความตระหนี่ถี่เหนียว ความเห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้ เห็นแก่เอา รีดไถทุกแง่ทุกมุม ตายแล้วก็มีแต่กองกระดูก ไม่เห็นมีอะไรติดเนื้อติดตัวเลย ให้เอาบุญติดตัวนะ อย่างที่เห็นพี่น้องทั้งหลายเข้ามาในวัดในวา หนึ่ง การให้ทานมาพร้อมแล้ว สอง รักษาศีลรักษาธรรม ฟังธรรมซึ่งเป็นธรรมชาติที่เลิศเลอเข้าสู่ใจๆ กลับไปบ้านชุ่มเย็น เราพอใจเราเห็นอย่างนี้แล้ว ให้ท่านทั้งหลายอุตส่าห์พยายาม
โลกเวลานี้หันหน้าเข้าสู่นรกอเวจี ด้วยความโลภ ความโกรธ ราคะตัณหาไม่มีเมืองพอ ไหลกันลงๆ ที่จะไปสู่แดนสวรรค์นิพพานมองแทบไม่เห็น มีแต่จะไหลลงนรกๆ มองดูที่ไหนๆ มีตั้งแต่มันบืนลงนรกๆ แม้ที่สุดไอ้ตูบกับไอ้ขอดมันอยู่ในกรงนั้นมันก็จะบืนลงนรก เจ้าของลากมันขึ้นมันก็จะบืนลงนรก ร้องแหง็กๆ อยู่ในนั้น ไปดูเอาซิ มันรู้ประสีประสาอะไร มันก็ดิ้นตามประสาของมัน แต่อันหนึ่งมันมีฝ่ายต่ำอยู่ข้างใน คือจิตใจกับกิเลสที่อยู่ข้างใน มันก็ดิ้นไปตามประสา แต่ธรรมจับดูซิ
ธรรมไม่ได้คุ้นกับสิ่งใด ดูให้ทราบทั้งสภาพของสัตว์ของบุคคล จิตใจไปทางไหน ไปสูงหรือไปต่ำ เอามาชั่งกันดู โลกเวลานี้จิตใจต่ำมากทีเดียวแทบจะไม่มีอะไรติดเนื้อติดตัว ให้ฟื้นฟูพุทธศาสนาขึ้นที่ใจท่านทั้งหลายนะ อย่าสร้างวัดเป็นส้วมเป็นถานไว้ให้พระให้เณรที่ปฏิบัติตัวแบบเหลวแหลกแหวกแนว ให้เป็นมูตรเป็นคูถเต็มอยู่ในวัด กลายเป็นว่าวัดเป็นส้วมเป็นถาน พระเณรเป็นมูตรเป็นคูถ อย่าให้เห็นอย่างนี้ พระพุทธเจ้าศาสดาองค์เอกร่ำลือมาสามแดนโลกธาตุ ให้ดูตรงนั้น ให้พยายามกัน อย่าให้ได้เห็น ตัวเราเองก็อย่าให้เห็นตั้งแต่ส้วมแต่ถานขี้โลภ ขี้โกรธ ขี้หลง ขี้ราคะตัณหา ให้เห็นเรื่องศีลเรื่องธรรมภายในจิตใจเราบ้าง จะเป็นความดีงาม ให้ท่านทั้งหลายจำเอา
เวลานี้ศาสนาพุทธเราจะเหลือแต่ชื่อนะในเมืองไทยของเรา ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ผู้ตักตวงเอาบุญเอากุศลเอามรรคผลนิพพานมีอยู่ในพุทธศาสนา ในเมืองไทยของเรามีน้อยเมื่อไร ท่านตักตวงเอาตลอดเวลาความดีงาม แต่ผู้ที่จะกอบโกยเอาแต่ไฟนรกเผาเจ้าของก็เต็มบ้านเต็มเมือง ให้แยกนะ ตายแล้วจะไปนิมนต์พระมา กุสลา ธมฺมา ไม่ได้นะไม่เกิดประโยชน์อะไร กุสลา ธมฺมา แปลว่าความเฉลียวฉลาดคัดเลือกเจ้าของ สิ่งใดไม่ดีไม่งามให้แก้ไขดัดแปลงตนเองไปตั้งแต่บัดนี้ ตายแล้วใครจะมา กุสลาไม่กุสลาก็ช่างเถอะ พูดให้มันเต็มปาก
อย่างหลวงตาบัวนี้บอกมานานแล้ว ตายแล้วไม่จำเป็นจะต้องเอาพระมา กุสลา หลวงตาได้ กุสลา ตัวเองเต็มที่แล้วไม่มีอะไรสงสัย จะไม่เข้าสู่ภพใดชาติใดในสามแดนโลกธาตุนี้ ดีดผึงถึงนิพพานทั้งเป็นตั้งแต่วันกิเลสขาดสะบั้นลงจากใจ พูดให้ชัดเจน หลังวัดดอยธรรมเจดีย์ จังหวัดสกลนคร วันที่ ๑๕ พฤษภาคม ๒๔๙๓ เวลา ๕ ทุ่มเป๋ง นั่นละไฟนรกอเวจีที่อยู่ในหัวใจขาดสะบั้นลงไป บรมสุขดีดขึ้นแทน ตั้งแต่บัดนั้นมาเราไม่มีอดีตอนาคต โลกนี้ว่างไปหมดเลย ปล่อยวางแล้วว่าง นี่คือผลแห่งการปฏิบัติธรรม ให้ท่านทั้งหลายตั้งใจปฏิบัติตามขั้นตามภูมิ ตามเพศตามวัยของตนอย่านอนใจ เห็นเขาดิ้นก็ดิ้น เห็นเขาดีดก็ดีดมันจมนรกทั้งเป็นเห็นไหมเวลานี้
เดือดร้อนมากนะเมืองไทยเรา ในวงเมืองไทย ย่นเข้าไปหาวงรัฐบาล กำลังเป็นหมากัดกันแหลกกันหมดเวลานี้ เลยไม่ทราบว่าตัวไหนดี ตัวไหนแพ้ตัวไหนชนะ มันเจ็บด้วยกันทั้งสองตัวที่ว่าหมากัดกันน่ะ อย่าเข้าใจว่าตัวนี้แพ้ได้รับความทุกข์ ตัวนั้นชนะมีความสุข ทุกข์เหมือนกัน ดีไม่ดีผู้ชนะเป็นทุกข์มากยิ่งกว่าตัวแพ้เสียอีกก็มี นี่ละเรื่องโลก ถ้าได้เข้ากัดกันแล้วก็เหมือนหมากัดกัน เจ็บทั้งสองตัว
เมืองไทยของเรารัฐบาลก็เป็นเมืองคนเป็นเมืองพุทธ ไม่ได้พิจารณากันบ้างเหรอผิดถูกดีชั่วน่ะ ถึงเอาตั้งแต่วิชาหมามากัดกันให้เห็นอยู่นี้ เราสลดสังเวชเราไม่อยากดูวิชาหมากัดกันในเมืองไทยของเราซึ่งเป็นเมืองพุทธ วันนี้พูดเพียงหอมปากหอมคอ เอาละพอ ให้พร
หลังจังหัน
(มาจากเวียงจันทน์ ลาว มารับรถครับ) ก็รถเอามาไว้สามเดือนแล้วนี่ ยังรอสัญญาอยู่เพียงสองวัน ถ้าเลยสองวันไปแล้วรถนี้พัง ไฟเผาหมด ก็รอได้สามเดือนกว่าแล้วยังไม่เห็นเจ้าของมาก็มีแต่เอาไฟเผาเท่านั้นเอง ทั้งจะเผารถคันนี้ ทั้งจะเสียภาษี อะไรที่ยังไม่ได้แจ้งก่อนมันก็ขัดต่อกฎหมาย จึงได้ถามกัน ตกลงที่แจ้งไว้แล้วก็เอาไปเลย อันที่มานี้ไม่ได้แจ้งก็เลยไม่ให้(สิ่งของติดรถ) ทรมานกันสักหน่อยเถอะ เราไปเวียงจันทน์ครั้งสุดท้ายวันที่ ๘ สิงหาคม นี่เอาของใส่รถคันนี้ก็แจ้งด่านแล้วไม่มีปัญหา ที่จะเอาใส่ใหม่ก็ต้องได้แจ้งเขาก่อน ตกลงปุบปับอย่างนี้ก็ไม่ทัน เอาเฉพาะที่จัดไว้เรียบร้อย แจ้งเรียบร้อยแล้วเท่านั้นเอง
พี่น้องทางเวียงจันทน์ขาดแคลนมาก อย่าว่าขาดแคลนตั้งแต่เมืองไทยเราเลย พี่น้องทางเวียงจันทน์ก็ขาดแคลนมาก เพราะฉะนั้นจึงต้องหยิบทางโน้นหยิบทางนี้ไปเรื่อยๆ ถัวเฉลี่ยกันให้พอหายใจได้ว่างั้นเถอะ เราช่วยจริงๆ โรงพยาบาลนี้เป็นอันดับหนึ่ง ทั่วประเทศไทยโรงพยาบาลเป็นอันดับหนึ่ง ไปทุกวันโรงพยาบาลเว้นแต่วันเสาร์อาทิตย์ บางทีวันเสาร์วันอาทิตย์ก็ยังไปอยู่นะไปโรงพยาบาล ไปเทให้เขาเลย ตามธรรมดาเราจะไปวันราชการ จันทร์ถึงศุกร์ไปโรงนั้นโรงนี้ บางทีวันอาทิตย์ก็ไป เมื่อสองวันมานี้ก็ไปวันอาทิตย์ ไปเกษตรสมบูรณ์หรืออะไรจังหวัดชัยภูมิ ช่วย
นี่เราลงทะเบียนแล้วใช่ไหมรถ เรียบร้อยแล้วไม่มีปัญหา แจ้งตามทะเบียนตามกฎหมายบ้านเมืองการปกครอง โลกต้องมีกฎเกณฑ์มีข้อบังคับเพื่อความมีระเบียบสวยงาม ไม่มีเรื่องมีราว ก็ต้องทำ เป็นกฎเกณฑ์ที่ถูกต้อง
เราจะกำหนดนะ พี่น้องทางเวียงจันทน์ว่างวันที่เท่าไร เดือนอะไรในพรรษานี้ ถ้าออกพรรษาแล้วเราจะยุ่งมาก คือในพรรษานี้ยังไม่ยุ่ง ยุ่งก็ยุ่งอยู่ภายในวัด ถ้าออกพรรษาแล้วยุ่งนอกวัดด้วย จะเอารถมากี่คัน กำหนดกันวันที่เท่าไรให้ทางโน้นกำหนดเอง ถ้ากำหนดวันที่เท่าไรแล้วบอกมา ทางนี้จะเตรียมพร้อมไว้ที่ศาลาใหญ่ พอมาถึงนั้นก็ขนขึ้นรถไปวันนั้นเลย พิจารณาเสียนะว่างวันไหนในพรรษานี้ ว่างวันไหนให้ตกลงกันเสีย เอารถใหญ่มาเลย พวกอาหารการบริโภคเราจะให้เต็มรถๆ ไปเลย ให้กำหนดกันเรียบร้อยเสียแล้วก็บอกมา เพื่อจะจัดของนี้ให้พอดีกัน
(วันพุธหน้าครับ ตรงกับวันที่ ๒๗ ก.ย.) เออ วันที่ ๒๗ เป็นวันนัดให้พี่น้องทางเวียงจันทน์มาเอาสิ่งของที่วัดป่าบ้านตาด เราจะเตรียมของเอาไว้ ให้เอารถคันใหญ่ๆ มา พวกสิบล้อพวกอะไรเอามาเถอะน่ะ ถ้าลงเราได้เตรียมพร้อมแล้วเดี๋ยวทางโน้นหงายนะจะว่าไม่บอก มันเตรียมพร้อมเอาจริงๆ มาวันที่ ๒๗ นะเราจะได้สั่งของอะไรต่ออะไรมาให้เรียบร้อย (กำลังจะขอหลวงตาอยู่แต่หลวงตาเมตตาก่อนแล้ว) ก็นี้เป็นนักต่อย มันเคยจัดเจนเวทีมาแล้วก็ต่อยได้รวดเร็ว เอาวันที่ ๒๗ นะเอารถใหญ่มาเลย พวกสิบล้อๆ มา กี่คันบอกมาเลย ทางนี้จะเตรียมของไว้ให้พอ
ข้าวเจ้าข้าวเหนียวเอาพอๆ กัน (ข้าวเหนียวมากกว่าข้าวเจ้าครับ) เราเตรียมข้าวเหนียวข้าวเจ้า แล้วอย่างอื่นๆ มีความจำเป็น ก็เราเคยจัดแล้ว เรากินทุกวันไม่รู้ความจำเป็นมีอย่างเหรอ ทางนู้นกินเป็นเหมือนทางนี้ ทางนี้ก็กินเป็นเหมือนกันจัดให้กันมันก็ถูกต้องละซิ ถ้าทางนี้ไม่เคยกินแล้วจัดมันก็ไม่ถูก เข้าใจเหรอ เอาวันที่ ๒๗ นะ กะวันที่ ๒๗ เราจะเตรียมของมา รถจะมาสักกี่คนให้บอกมาเลย เราจะเตรียมของทางนี้ให้เหมาะกันเลย (๑๐ ล้อ ๕ คันครับ) เออ ๑๐ ล้อ ๕ คัน วันนั้นมาเราจะเตรียมพร้อมไว้หมดที่นี่เลย
(ผ้าขาวให้ไหมครับ) ถ้ามีผ้าดำก็ให้ด้วย จะว่าอะไรเพียงผ้าขาว มาเถอะว่าอย่างนั้นเลย เราเคยส่งไปแล้วทางเวียงจันทน์ที่ไหนๆ ทั่วประเทศไทย..ผ้าขาว อย่างน้อยมานี่รถละ หนึ่งไม้ๆ ตลอดทั่วประเทศไทย เราไปเองก็หนึ่งไม้ ยิ่งทางนู้นจะมาด้วยแล้วทางนี้จะเตรียมพร้อมเลย..ผ้า พวกผ้าขาวผ้าไม้ วันที่ ๒๗ วันพุธ เดือนนี้ รถ ๑๐ ล้อ ๕ คัน (ถ้ารถทางนี้หาได้มากกว่าก็เอามาอีก) เออเอามา ยิ่งทราบล่วงหน้ายิ่งดี เตรียมให้พอเลย ผึงเลยเชียว เราจะเตรียมไว้ที่ศาลาใหญ่ คือของจะมาเตรียมไว้ที่ศาลาใหญ่ พอรถมาก็เข้าเทียบปุ๊บๆ ขนขึ้นๆ เลย
ไปเวียงจันทน์วันที่เท่าไรลืมแล้ว (วันที่ ๘ สิงหาครับ) วันนี้วันที่ ๒๑ กันยา เดือนกว่าๆ นะ (๒๗นี้ หลวงตาไม่ไปนะครับ ให้ของเฉยๆ) วันที่ ๒๗ ให้ทางนู้นมารับของเลย คือเราไม่ไป เอาของให้ ถ้าเราจะไปเองเราก็บอกว่าเราจะไปเอง ข้ามไปเอง วันนั้นให้มาเอาของต่างหาก เราไปเองเราก็จะบอก ไปก็เกี่ยวกับเรื่องเครื่องมือแพทย์ ถ้าเราไปแล้วเกี่ยวกับเรื่องเครื่องมือใช้ในโรงพยาบาล เวลานี้กำลังสั่ง..ตา กำลังสั่งเวลานี้เป็นอันดับหนึ่งที่ว่าสั่งมากต่อมากเวลานี้..ตา ทางนู้นก็ตาทางนี้ก็ตาทั่วประเทศสั่ง ขอเข้ามาๆ ตกลงให้ๆ พร้อมกับการสั่งๆ พร้อมกันเลย เวลานี้กำลังของจะตกมามาก แพงด้วย..ตา
สั่งแล้วเวลานี้ เท่าที่ทราบเท่าไรผู้กำกับ เท่าที่ทราบบ้างแล้วที่ไหนๆ เท่าไร ว่ามาซิ ที่สั่งเครื่องมือตานี้จังหวัดไหนๆ (บุรีรัมย์ ๖ ล้านบาท, เพชรบูรณ์ ๔ ล้าน, พิษณุโลก ๙ ล้าน ๕ หมื่น, อุตรดิตถ์ ๕ ล้าน ๘ แสน, เชียงใหม่นิดหน่อย ๘ ล้าน ๑ แสน, ลาว ๓๐ ล้าน) นี่ไปสองหน หนแรก ๑๖ ล้าน หนที่สอง ๑๔ ล้าน ที่จะติดตามไปอีกยังไม่นับนะ เวลานี้กำลังสั่งมากอย่างนี้พี่น้องทั้งหลายดูเอา ที่ไหนมันก็จำเป็นทั่วหน้ากันหมด อันนี้ก็ช่วยทางเวียงจันทน์เรา เวียงจันทน์ก็ครอบทั้งประเทศลาวจะว่าไง ลงในจุดกลางปุ๊บแล้วกระจายทั่วประเทศลาว
ส่วนเมืองไทยเรานี้เราก็กะไว้เป็นระยะๆ เช่นอย่างบุรีรัมย์ เพชรบูรณ์ กะระยะห่างกันเท่านั้นๆ เครื่องมือตา คนไทยทางตานี้จะมาย่านนั้นมานี้พอดีๆ ไม่ไกลเกินไป เราคิดอย่างนั้นนะ บุรีรัมย์ ๖ ล้าน เพชรบูรณ์ ๔ ล้าน พิษณุโลกอะไรๆ ไปตามนั่นละเป็นระยะๆ กำลังสั่งเดี๋ยวนี้ ตกมาเรื่อยๆ สั่งเรื่อยๆ (สองรายสุดท้ายจังหวัดหนองบัวลำภู กับโรงพยาบาลพระอาจารย์ฝั้นเครื่องมือตาเหมือนกัน) แล้วเป็นเท่าไร (หนองบัวลำภูสี่ล้านสามแสนห้าหมื่น อาจารย์ฝั้นสี่ล้านเก้าแสน) อย่างนี้ละแทรกปุ๊บๆ เข้ามา
ที่เวียงจันทน์ยังไม่อยู่ในโครงการเรา แต่จะเข้าเป็นโครงการ ยังไม่เป็นโครงการ เชียงใหม่โดดมาก่อนแล้วมาฟาดไปเสีย ๘ ล้าน ๑ แสน เรายังโมโหอยู่ เราจะเอาหมอวิเชียรเมืองอุดรมาฆ่าเราโมโห สายมาจากหมอวิเชียรลูกศิษย์หมอตา เราช่วยนี้แล้วคงเห็นท่าดีแล้วเลยสะกิดเพื่อน แล้วเพื่อนทางเชียงใหม่มาหาเรา ฟาดไปเสีย ๘ ล้าน ๑ แสน เรายังจะเอาหมอวิเชียรมาฆ่าเดี๋ยวนี้ เรายังไม่หายโมโห พอคนนี้ได้ปั๊บๆ มันก็บอกกันๆ เชียงใหม่อยู่นอกโครงการฟาดก่อนแล้ว เอาไปกินก่อนแล้ว
เวลานี้เรากำลังเร่งทางตา เรากำลังเร่งทางตาให้มากทีเดียว คนตาบอดมีความหมายอะไร นั่งอยู่เต็มศาลานี่ไม่มีความหมายนะ ลงตาบอดเสียอย่างเดียวไม่มีความหมาย นี่ละเราถือจุดนี้เป็นสำคัญ พอตื่นขึ้นมามองแล้วดูแล้วๆ ให้เห็นทุกสิ่งทุกอย่าง ง่อยเปลี้ยเสียแข้งเสียขาไปไม่ได้นั่งรถเขาไปตามันเห็นหมด ถ้าตาบอดเสียอย่างเดียวเอาขึ้นสวรรค์ชั้นพรหมก็เป็นสวรรค์ชั้นพรหมตาบอด เข้าใจไหม ไม่มีค่า สวรรค์ชั้นพรหมที่มีค่ามากที่สุดเลยมีแต่คนตาบอดไปอยู่นั้น ใครจะอยากไป ใครจะไปสวรรค์ชั้นพรหมต้องตาบอดเสียก่อนค่อยไป ใครจะอยากไป ต้องยกข้อเปรียบเทียบกันอย่างนั้นซี
เราเห็นจำเป็นอย่างนี้ กำลังหนักทางตา ไม่ว่ากว้างว่าแคบที่ไหนกระจายไปหมด ทางไหนขอมาเอาให้ๆ เงินมีหรือไม่มีก็ไม่ทราบละ หากเอาอยู่อย่างนั้นไม่ถอย แต่เดชะนะมันก็มาเรื่อยนะเงิน เงินเรานี้ไม่มี แบตลอดๆ อย่างนี้ มีเท่าไรออกหมดๆ เพราะความเมตตาปัดออกหมดเลย ไม่มีเหลือ วัดป่าบ้านตาดนี้ถ้าหากว่าจะเก็บเราไม่อยากพูดไอ้ว่าพันล้านนี่นะ หมื่นล้านขึ้นไปเงินวัดนี้นะถ้าเก็บ แต่นี้ไม่มี เปิดอย่างนี้ตลอด มีเท่าไรออก ความเมตตาปัดออกๆ หมด บางทีติดหนี้ก็มี มันเคยมีหลวงตาติดหนี้เขามีนะ ส่วนมากโรงพยาบาล
คือเครื่องมืออย่างนั้นๆ มา จำเป็นอย่างนั้นๆ เราดูความจำเป็นของเครื่องมือกับเงินที่เราไม่พอทำยังไง สุดท้ายอันนี้มีน้ำหนักเท่าเครื่องมือ เอ้าๆ สั่งเลยติดเลย อย่างนั้นละติดหนี้ ที่อื่นไม่ติดนะ แต่โรงพยาบาลนี้ติดบ่อย ติดอย่างที่ว่านี้ละ คือมาด้วยความจำเป็น เครื่องมือเครื่องนั้นจำเป็นอย่างนั้นๆ เราก็มาคำนึงคำนวณดู แล้วเงินเราก็ไม่พอด้วยแล้วทำไง เอ้า เอาเลย ติด อย่างนั้นละ
เราไม่มีอะไรกับโลก พูดชัดๆ เลย พูดให้โลกฟังอย่างนี้ละ แต่เราไม่มีอะไรกับโลก พอพูดปั๊บหายเงียบๆ เขาจะไปขยี้ขยำกันละ เอ๊ะ ทำไมท่านว่าอย่างนั้นทำไมว่าอย่างนี้ พวกบ้าเราก็ว่า ไอ้เราเฉย พอพูดแล้วหายไปเลยๆ อย่างที่ว่าต้มยำหมา อย่าด่วนไปพวกนี้ รอกินต้มยำหมาเสียก่อน ใครพูดที่ไหน เราพูดได้สบาย เขาจะเอาไปขยี้ขยำกันละ เราเฉย เข้าใจหรือเปล่า เราพูดแล้วเฉย แบบไหนก็เหมือนกันหมด ไม่ว่าพูดหนักพูดเบา พูดแล้วหายเงียบๆ ไปเลย เพราะพูดเป็นประโยชน์เป็นคติในปัจจุบันๆ ที่พูด นั่นมึงอย่าร้องนักนะ กูหั่นหอมกระเทียมยังไม่เสร็จ มึงรอเสียก่อนซิ เอาละทีนี้ให้พร
รับฟังรับชมพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่
www.Luangta.com หรือ www.Luangta.or.th
และรับฟังจากสถานีวิทยุสวนแสงธรรม กรุงเทพฯ และสถานีวิทยุอุดร
FM 103.25 MHz |
