เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๕ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๔๙

บุญหลายต่อ

         (ลูกศิษย์หลวงปู่....อ.บ้านม่วง จ.สกลนคร กราบขอเมตตาหลวงตาให้หลวงปู่ท่านมีอายุยืนนาน) ที่ว่าอยากให้อายุยืนนานแล้วขอเมตตานี้ ก็พอดีกับจังหวะที่เราจะช่วยชาติ ท้องเราถ่ายอย่างหนัก ถ้าเป็นอย่างนี้แล้วเข้าพรรษาไม่กี่วันก็จะตายถ้าไม่มีอะไรมาแก้ไข ก็พอดีหมอก็เป็นเหมือนหมอเทวดา แปลกอัศจรรย์มากอยู่ ตั้งฮั่วไถ่ในอุดรของเรานี้เขาไปให้ข้อยืนยันจากยาที่เขารักษาหายจากโรคที่เป็นเช่นเดียวกับเรา เขามาเล่าทุกกระเบียดถูกต้องกันหมดว่าเขาหาย ยังไงก็ขอนิมนต์ท่านฉันยานี้ก่อน หากว่าไม่ไหวแล้วจะปล่อยคืน เราจะหยุดยาแล้วแหละ เอ้า ถ้างั้นก็ลองดู

ดูอาการที่เขาเล่าให้ฟังทุกอย่างถูกต้องกันหมดกับเราเป็น แต่เขาหายเพราะยาขนานนี้ ชื่อหมอเติ้งนะ เอามาฉันแล้วแหม ดีดผึงเลยแปลกอยู่ นี่ตอนที่จะช่วยชาติแล้วกำลังจะพังธาตุขันธ์ ก็พอดียานี้ช่วยไว้ได้ จากนั้นมาก็ขึ้นเลย ยานี่สำคัญอยู่นะ ก็เลยได้ช่วยชาติมา ๗-๘ ปีนี้แล้ว ท้องก็เลยหายนะ หายเงียบเลย ที่มันถ่ายมากๆ ถ่ายแล้วอ่อนลงๆ แต่พอยาเข้ามานี้ เขาก็บอกไว้เลยว่าฉันลงไปนี้จะถ่ายมาก แต่ถ่ายมากเท่าไรก็ไม่เพลีย อย่าไปตกใจ โรคพิษมันมาก การถ่ายยานี้จะรุนแรงมากแต่ก็ไม่เพลีย ไม่ต้องตกใจ ก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ถ่ายออกแล้วไม่เพลีย จึงได้หายจนกระทั่งทุกวันนี้ เหมือนว่าเป็นปาฏิหาริย์เหมือนกันนะ โรคเราคราวนี้ก็ผ่านมาได้ จนได้ช่วยชาติไทยเรา ๗-๘ ปีนี้ละมั้ง ตั้งแต่ ๒๕๔๑ มาถึง ๒๕๔๙ มันก็แปดปีเก้าปี

วัดนี้เป็นศูนย์รวมของพระทั่วประเทศไทย จากนั้นก็เมืองนอก เมืองนั้นเมืองนี้มา ฝรั่งรับไม่หวาดไม่ไหวเหมือนกัน ฝรั่งเยอะ เราก็แบ่งไว้เพื่อเมืองไทยเพื่อเมืองนอกด้วย แบ่งเอาเมืองละเล็กละน้อยไม่เอามาก ถ้าจะรับตามที่มา โอ๊ย วัดนี้เป็นสวนฝรั่งไปนานแล้วแหละไม่ได้เป็นวัด มากขนาดนั้นละ

เมื่อวานนี้ไปศรีสงคราม ไกลนะ ๑๙๐ กิโลจากนี้ไป ไปส่งของแล้วก็กลับไม่ลงรถ ไม่ว่าไปที่ไหนไม่ลง เพราะตั้งใจไปส่งสิ่งของต่างหาก พอสิ่งของเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ออกเดินทางกลับ เมื่อวานนี้ก็เหมือนกันไปศรีสงคราม ของเอาไปคันเดียวไม่เอาไปหลายคันมันยุ่ง เราไปเป็นประจำนิสัยของเรา พอฉันเสร็จแล้วปุ๊บปั๊บออกเลย ถ้าเป็นวันราชการมากต่อมากจะเป็นโรงพยาบาล ถ้าวันเสาร์วันอาทิตย์มักจะเป็นตามวัด ไปทานทั้งนั้นนะ เรื่อยๆ เลย เราได้ทำสมใจเราให้ทาน มีเท่าไรๆ หมด ปัจจัยนี้ถ้าจะสั่งสมเก็บไว้มันจะประมาณสักกี่หมื่นล้านวัดนี้ เราไม่อยากบอกว่าพันล้าน ต้องบอกว่าเป็นหมื่นล้านไปเลยวัดนี้

แต่นี้แบออกหมดเลย แบอย่างนี้ตลอดออกหมด เราไม่เก็บไม่สั่งสม การเก็บการสั่งสมไว้ไม่มีประโยชน์อะไร การเสียสละไปเท่าไรเกิดผลประโยชน์เห็นประจักษ์ตา ยิ้มแย้มแจ่มใสทั่วหน้ากัน เราจึงทำอย่างนั้นเรื่อยมา ของขนมามากขนาดไหนออกกระจายทั่วประเทศไทย นี่ละอำนาจของพุทธศาสนา ก่อนที่จะได้มาเป็นผู้นำพี่น้องทั้งหลายก็ได้บึกบึนตัวเองแทบเป็นแทบตายดังที่เคยเล่าให้ฟังแล้ว เหมือนหนึ่งว่าจะไม่มีชีวิตติดตัวเลย ถึงคราวลำบากลำบากมากการประพฤติตัวเพื่อความเป็นพระดีคนดี เอาเต็มเหนี่ยว ดังที่เคยเล่าให้ฟังแล้ว

ไปบางแห่งเขาตีเกราะประชุม เขาว่าเราตายแล้ว อย่างนั้นก็มี คือไปที่ไหนๆ เราก็ทำแบบเดียวกันนั้นแหละ แต่เมื่อเขาไม่ตีเกราะเราก็เหมือนไม่มีอะไร แต่บ้านที่ว่านี้เขาตีเกราะประชุม ผู้ใหญ่บ้านเขาตีเกราะประชุมกัน ลูกบ้านมารวมแล้วผู้ใหญ่บ้านเขาก็ประกาศ ใครเห็นว่ายังไง พระองค์นี้มาอยู่กับเราหลายเดือนแล้ว เห็นไหมท่านมาฉันจังหันเป็นยังไง นี่หายไปหลายวันแล้วไม่มาบิณฑบาต หลายๆ วันด้อมๆ มาฉันเสียทีหนึ่งแล้วหายเงียบๆ นี่ก็เป็นมานานแล้วท่านไม่ตายแล้วเหรอ ผู้ใหญ่บ้านเขาว่า ถ้าไม่ตายท่านไม่โมโหโทโสอยู่เหรอ แต่พระองค์นี้ไม่ใช่พระธรรมดานะ เวลาไปนี้ให้ระวัง พระองค์นี้เป็นมหา เดี๋ยวท่านเขกเอาหลงทิศ

เขาก็หลั่งไหลไปจริงๆ ตามผู้ใหญ่บ้านเขาประกาศว่าท่านไม่ตายแล้วเหรอ ไม่โมโหโทโสอยู่เหรอ มีอยู่สองข้อ เราก็ถามเขา ตายแล้วยังล่ะ โห ก็ไม่เห็นท่านตาย ยังดีๆ อยู่ แล้วโมโหโทโสอยู่ไหม ก็ไม่เห็นโมโหโทโส ยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่  มีเท่านั้นละ เราอดอาหารเราอดเพื่อฆ่ากิเลส เป็นอุปกรณ์แก่การฆ่ากิเลส ความเพียรเป็นเรื่องของเราอีกอันหนึ่ง การอดอาหารเป็นเครื่องหนุนกันให้ประกอบความเพียรได้สะดวก ฆ่ากิเลสได้อย่างสะดวกสบาย ไม่ตาย แล้วโมโหโทโสอยู่ไหม ก็ไม่เห็นโมโหโทโส ไปพากันกลับ เราชี้แจงสองข้อให้ทราบ โมโหโทโสเป็นกิเลสแล้วจะไปโมโหโทโสทำไม เราจะฆ่ากิเลส มีเท่านั้นเหรอ ไป แตกฮือเลย อย่างนั้นก็มี

พูดตามความจริงนิสัยของเรามักจะผาดโผน ถ้าลงใจตรงไหนแล้วขาดสะบั้นไปเลย ถ้าไม่ลงไม่ลง ดังที่เคยได้เล่าให้ฟังเสมอ บรรดาลูกศิษย์ของหลวงปู่มั่นนี้ไม่มีองค์ไหนถามย้อนหลังไป บรรดาลูกศิษย์ของท่านมีจำนวนมาก ที่จะขึ้นโต้กับท่านอย่างเรานี้ไม่มี แต่กับเรานี้เหมือนมวยแชมเปี้ยน ซัดกันทีไรพระแตกมาหมดวัด นี้เพราะอะไร คือเราเอาจริงเอาจัง ถามอะไรถ้าขัดข้องอยู่นี้มันลงใจไม่สนิท การประกอบความเพียรไม่สนิท ถ้าลงแน่ใจแล้วผึงเลยๆ เพราะฉะนั้นการโต้ตอบต้องให้ได้หลักความจริงออกมา ทีนี้พอลงใจแล้วก็ทุ่มเลย ถ้าไม่ลงใจก็ซัดกันอยู่นั้นละ นี่ละเถียงกันตรงนั้น

บรรดาพระเจ้าพระสงฆ์ท่านว่าไม่มี บรรดาลูกศิษย์ของท่านอาจารย์มั่นที่จะโต้วาทีเหมือนอย่างท่านอาจารย์โต้กับท่านอาจารย์มั่นนี้ไม่มีหรืออาจจะไม่มีก็ได้ เพราะนิสัยต่างกัน นิสัยเราเป็นนิสัยจริงจังมาก คือถามอะไรต้องให้ลงใจ ถ้าไม่ลงใจแล้วมันคาราคาซัง การประกอบความพากเพียรก็ไม่สนิท ถ้าได้ลงใจแล้วทุ่มเลยๆ นั่นละการถามถามเพื่อความลงใจ นี่ละก่อนได้มานำพี่น้องทั้งหลายก็เป็นอย่างนั้น เหมือนหนึ่งว่าจะตายอยู่ในป่าในเขา บางแห่งเขาก็ตีเกราะประชุมเขานึกว่าเราตายแล้ว อย่างนั้นก็มี จึงได้โผล่ออกมา โผล่ออกมาก็ปลดเปลื้องหมด ข้าศึกศัตรูทั้งหลายในวัฏวนนี้ขาดสะบั้นลงไปจากจิตใจเรียบร้อยแล้ว ทีนี้ก็ออกสอนโลก

การสอนก็สอนอย่างที่ว่านี่ สอนเต็มเม็ดเต็มหน่วย สอนหมดเปลือกเลย ทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้มานี้ก็เหมือนกัน ไม่มีสิ่งใดที่จะเก็บไว้เลยในวัดนี้ ออกหมดช่วยโลกช่วยอย่างนั้นตลอดมา ถ้ายังไม่ตายยังจะช่วยแบบนี้ตลอดไปอีกเหมือนกัน วันหนึ่งๆ ออกให้ทาน โกดังสำหรับโรงพยาบาลเป็นพื้นฐานอันดับหนึ่ง โรงไหนเข้ามาๆ เราสั่งไว้เรียบร้อยแล้ว จัดให้เสมอกันหมด ที่ใกล้ที่ไกลที่ไหนจัดให้เสมอกัน เวลาขากลับออกก็เติมน้ำมันรถให้ทุกคันรถของโรงพยาบาล อย่างนี้เป็นประจำ ส่วนเราไปเองเราก็ไปของเราอย่างนี้เรื่อยๆ มา เราทำอย่างนี้ ไม่มีอะไรเหลือในวัดนี้

เพราะฉะนั้นพูดถึงการเงินการทอง ไม่มีใครจนยิ่งกว่าหลวงตานะ จนเพราะเสียสละ แต่ได้มาได้มาตลอดอยู่อย่างนั้น มาจากทางไหนก็ไม่รู้ ก็เป็นทำนองที่เคยเล่าให้ฟังนั่นแหละ คือเปิดประตู ถ้าประตูแคบมันเข้าได้น้อย ออกก็ออกได้น้อย ถ้าเปิดกว้างเข้าได้มากออกได้มาก แล้วปิดเสียไม่ให้มันออก ปิดเลยประตูไม่ให้มันออก เอาความตระหนี่ถี่เหนียวปิดไว้หมดไม่ให้มันออก มันเลยไม่เข้า เพราะฉะนั้นเราถึงต้องเปิด เปิดออก เอ้าออก เดี๋ยวมันก็เข้ามาอย่างนี้แหละ มันก็เข้ามากของมันอย่างนี้ เปิดกว้างเท่าไรยิ่งออกได้กว้างเข้าได้กว้าง เราทำอย่างนี้ ไม่มีอะไรติดไม้ติดมือแหละสำหรับวัดนี้

การแนะนำสั่งสอนสอนเปิดอกเปิดใจ เปิดอรรถเปิดธรรมเต็มเม็ดเต็มหน่วย ให้เป็นธรรมล้วนๆ ไม่ว่าจะสอนสำนวนโวหารไพเราะเพราะพริ้ง นิ่มนวลอ่อนหวานหรือเด็ดขาดดุเดือดขนาดไหน เป็นอุบายวิธีการของธรรมสอนคนให้ดีทั้งนั้น ไม่มีบทธรรมใดที่จะสอนคนให้เสียหาย เพราะฉะนั้นเราจึงเชื่อพระโอวาทของพระพุทธเจ้าที่พระองค์ทรงสอนโลก สอนด้วยอุบายวิธีการต่างๆ นี้นับประมาณไม่ได้ อุบายของพระพุทธเจ้าที่นำมาสอนโลกให้เป็นสัตว์ดีคนดี เพียงเราตัวเท่าหนูก็เป็น การแนะนำสั่งสอนจะให้เป็นแบบเดียวกันไม่ได้ ควรธรรมดาธรรมดา ควรดุดุ ควรเด็ดเด็ด เป็นอย่างนั้นละ เป็นกาลของมันที่จะทำสิ่งนั้นให้เป็นประโยชน์ ความหมายว่าอย่างนั้น

ท่านทั้งหลายเอา(สิ่งของปัจจัย) มานี่เป็นบุญหลายต่อ มาทานวัดนี้วัดนี้ทานต่อกระจัดกระจาย บุญไม่มีสิ้นสุด แตกแขนงออกไปเรื่อยๆ อย่างนี้ แล้วมีอะไรอีกล่ะ (เด็กมาขอเมตตา ตามองไม่เห็นเป็นต้อกระจก ต้องผ่าตัดแล้วใส่เลนซ์ ไปรักษาที่ ร.พ.ค่ายประจักษ์ศิลปาคมมาแล้ว หมอลงความเห็นว่าต้องผ่าตัดใส่เลนซ์เทียมราคา ๕ พันบาท หรือ ๗ พันบาท) เอาอย่างเจ็ดพัน เอาอย่างดี ไปรักษาเลย การจ่ายเงินเมื่อเสร็จเมื่อไรมาเลย การให้ไปก่อนนี้เราไม่ให้ อย่างนั้นละธรรมตรงไปตรงมา กิเลสมันร้อยสันพันคม ที่ตกลงกันเอาเท่านั้นๆ เราจ่ายเงินให้ไปเลย แล้วไปไม่รักษาก็มี ไปหายเอาเงินไปกินยอมตาบอด เป็นอย่างนั้นนะหลายราย

ที่เด็ดมากก็คือที่ลำปาง เราไปแถวเชียงใหม่เขาติดตามไปขอทั่วไปหมดนั่นแหละ อันนี้ ๘๕,๐๐๐ เราก็จ่ายเงินให้เลย ตกลงกับหมอเรียบร้อยแล้วค่าตา ๘๕,๐๐๐ เราก็มอบเงินให้เลย พอมอบเงินให้แล้วเขาก็ยิ้ม แล้วมีลูกตัวรีดตัวหนึ่งมากับแม่ ดีละ ได้เงินไปแล้วนี้จะได้เห็นหน้าลูก คือตาบอดมันไม่เห็นลูก ลูกตัวรีดแม่มาด้วยกันลูกผู้ชาย พอให้เงิน ๘๕,๐๐๐ ไปแล้วหายเงียบเลยไม่ได้ผ่า แม่เลยไม่ได้เห็นหน้าลูก อย่างนี้มีมากนะ แต่เราพูดเอาเรื่องใหญ่ๆ ที่สะเทือนใจมาก นำมาพูดให้พี่น้องทั้งหลายฟัง เพราะฉะนั้นเราจึงไม่ให้ เมื่อตกลงเท่าไรๆ แล้วเอามา เป็นที่เรียบร้อยแล้วเราจ่ายให้ทันทีๆ ตามข้อตกลง ถ้ายังไม่ได้ทำเราไม่ให้ เพราะให้ไปแล้วมันเป็นแบบนั้นเราเลยไม่ให้ พลิกแบบใหม่อีก เป็นอย่างนั้นละ

(รายงานผู้มาอยู่ข้างในครัวเป็นฝ่ายผู้หญิงจำนวน ๑๕๗ คน ฝ่ายผู้ชาย ๕ คน) อยู่ให้มีกฎมีระเบียบ อยู่สุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้นะ วัดนี้เป็นวัดกฎระเบียบ กลั่นกรองคนให้เป็นคนดีพระดี ประชาชนใครมานี้เพื่อเป็นคนดี มันมาทุกแห่งทุกหนนั่นแหละ แต่มาแบบไหนก็ขอให้มาเพื่อการอบรมให้เป็นคนดี อย่ามาให้หนักอกหนักใจ มีเท่านั้นละ

นี่ปรากฏว่าทางหมอรู้สึกว่าค่อยเคลื่อนไหวแล้วนะ ต้องมีกระตุกไม่มีกระตุกไม่ได้ข้อคิด คือธรรมดาหมอนี้มีเกียรติมาตั้งแต่เริ่มไปเรียนนักศึกษาแพทย์นะ เริ่มมีเกียรติมาโดยลำดับ จนกระทั่งเป็นหมอขึ้นมารักษาโรค เราก็พูดตรงๆ อาจจะลืมตัวก็ได้ หมอไม่ค่อยเข้าวัดเข้าวานัก มันเพลินกับเรื่องอะไรก็ไม่ทราบ มีหมอเท่าที่ผ่านมานี้เห็นสองสามคน เราก็บอกตรงๆ อย่างนี้ เดี๋ยวนี้ปรากฏว่าหมอเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว หมอก็คนจะว่าไง เราเตือนไปละ อันนี้หมอกำลังเคลื่อนไหว

หมอห่างเหินจากศีลจากธรรม รีดคนไข้ไม่มีอะไรเหลือติดตัว หมอเป็นผู้มีศีลมีธรรมเป็นผู้บำรุงส่งเสริมคนไข้ ยาขนานพิเศษคือกิริยามารยาท พอคนไข้วิ่งเข้าไปหาหมอนี้ หมอจะทักทายปราศรัยนิ่มนวลอ่อนหวานให้เป็นที่พออกพอใจแก่คนไข้ นี่เป็นยาขนานหนึ่งเรียกว่ายาขนานเอก อันนี้ละเข้าถึงคนไข้ก่อนยา หมอพยาบาลจะต้องทักทายนิ่มนวลอ่อนหวาน พอน้า น้า พออา อา พอป้า ป้า พอน้อง น้อง นี่เป็นสำนวนที่อ่อนหวานนิ่มนวลซึมซามเข้าถึงจิตใจของคนไข้ จากนั้นก็วางยาลงไป หมอปฏิบัติต่อคนไข้ต้องเป็นอย่างนั้น

หมอรู้สึกจะห่างเหินจากวัดจากวามากเวลานี้ แล้วปรากฏว่าค่อยกระเตื้องขึ้นแล้วหมอ ต้องอาศัยพระอาศัยครูบาอาจารย์เตือน ไม่เตือนไม่ได้ลืมตัว ถ้าลืมตัวแล้วเสียทั้งนั้น นี้ปรากฏว่าหมอทั้งหลายรู้สึกว่าค่อยกระเตื้องตัวขึ้นมา แต่ก่อนอาจจะลืมตัวเพลินในเงินในทองก็ได้ เดี๋ยวนี้ค่อยดีขึ้นก็เพราะหลวงตาเตือน เอาธรรมพระพุทธเจ้ามาเตือน ธรรมนี้ถ้าเข้าจุดไหนๆ จะรู้เนื้อรู้ตัวประสานกันเป็นคนดีมีประโยชน์สงบร่มเย็นทั่วหน้ากันไป ถ้าห่างเหินจากธรรมแล้วไม่มีความหมาย จตุปัจจัยทั้งหลายได้มาเป็นไฟเผากันไม่เป็นประโยชน์อะไรเลย เราจึงได้เตือนไปอย่างนี้ เอาละทีนี้ให้พร

รับฟังรับชมพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.Luangta.com หรือ www.Luangta.or.th

และรับฟังจากสถานีวิทยุสวนแสงธรรม กรุงเทพฯ และสถานีวิทยุอุดร

FM 103.25 MHz