| เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๑๐ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๔๙
เกี่ยวข้องกับใครมีแต่คุณล้วนๆ
ที่ช่วยตาลำปาง ๘ หมื่นนั้นเลยหายเงียบไปเลย (หายไปแล้วครับ ตอนหลังมาที่นี่จะมาเอาอีกหนึ่งแสน จะมาโกหกเอาอีก พอดีหลวงตาออกไปข้างนอกก่อน) คนเก่าเหรอ (ครับ พอดีหลวงตาออกไปข้างนอกเขาเลยไม่ได้รอ เขาโกหกว่าไปหาหมอ หมอตรวจดูแล้วว่าต้องเสียค่าใช้จ่ายอีกหนึ่งแสนบาท) คนลำปางคนนั้นเหรอ (ครับ) นั่นซิตามมาต้มเรา คนลำปาง ตา มาพูดเรื่องราวได้ถ้อยได้ความมีเหตุมีผลสมควรให้เราก็ให้ตามนั้นเลย ๘ หมื่น มีลูกมาด้วย พอมอบเงินเรียบร้อยแล้วก็ยิ้ม ว่าทีนี้จะได้เห็นหน้าลูกแหละ ว่างั้นนะ ยิ้มพอมอบเงินให้เรียบร้อยแล้ว ที่ไปเชียงใหม่คราวที่แล้ว ยิ้ม ต่อไปนี้จะได้เห็นหน้าลูกแหละ ลูกเลยต้มแม่ ตาบอดอีก เข้าใจไหม ๘ หมื่นหายเงียบเลย นี่เคยได้เลยตามมาอีก คราวนี้เป็นแสนว่างั้น เป็นอย่างนั้นละ
คือเราซื่อสัตย์สุจริตเป็นธรรมล้วนๆ พวกนี้สนุกต้มนะ ต้มเรามาเยอะ แต่ว่าต้มเราก็คือต้มเขานั่นละ เราไม่มีอะไรเสียหาย เป็นความเสียหายของเขาเอง มาเรื่อยนะ เราถ้าพูดแบบภาษาโลกก็เรียกว่าเรานี้ถูกต้มมาเรื่อยๆ แต่ไม่เปื่อย ต้มเรื่อย พวกหมาก็ต้ม อะไรก็ต้ม ปากเกร็ดต้มไปเยอะ ซื้อที่ให้ ๑ ไร่ๆ ละ ๔ ล้าน ๒ แสน ปลูกตึกให้ ๖ ล้าน นี่ส่วนใหญ่นะ นอกจากนั้นก็ให้ แล้วขอนั้นขอนี้เรื่อย สุดท้ายก็ต้มเราๆ เรื่อย อย่างนี้ละ อันนั้นยังดีนะ คือเราให้อาหารหมาแต่ก่อนให้เดือนละ แสนห้าหมื่นๆ พอถูกต้มแล้วเราจะตัดขาดสะบั้นไปทีเดียว หมาไม่รู้เรื่องอะไร เป็นเรื่องคนต่างหาก เราสงสารหมาเลยตัดออกเสีย ๕ หมื่น ให้เดือนละหนึ่งแสนตลอดมานะ ถ้าเป็นเรื่องคนตัดขาดสะบั้นไปเลย อันนี้หมามันไม่รู้เรื่องหมามันจะพลอยอดอยากตายไปเพราะเจ้าของมันชั่ว อย่างนี้ละมีอยู่เรื่อยๆ เรา
นี่ยังตามมาอีกนะ ๘ หมื่นนั่น เขาจะเอาค่าอะไรอีก ๑ แสนว่างั้นเหรอ (ค่าไปหาหมอครับอีกหนึ่งแสน มาโกหกว่าไปหาหมอมาแล้วหมอบอกค่าใช้จ่ายอีกหนึ่งแสนบาทค่าผ่าตัดตา พวกเราเช็คไปทางเชียงใหม่ทราบว่าหมอไม่เคยเก็บเงินคนไข้คนนี้เลยครับ ไปตรวจไปอะไรก็รักษาฟรีตลอด) แน่ะ แต่ทางนี้บอกว่าจะเอาเงินไปให้หมอ แล้วตามมาอีกจะเอาหนึ่งแสน ยังตามมาต้ม มันเคยได้ก็มาต้มอีก
วิสาขะผ่านไปเรียบร้อยแล้วเราก็จะไปเวียงจันทน์ ติดตามเครื่องมือตา เพราะทางนั้นขาดแคลนมาก ต้องได้สงเคราะห์เต็มที่ เพราะเวียงจันทน์เป็นหัวใจของประเทศลาวทั้งประเทศ อย่างน้อยขอให้ได้ที่เวียงจันทน์สมบูรณ์เครื่องตาเราก็พอใจพอประมาณ เราจึงได้ติดตาม ที่ให้ไปแล้ว ๑๖,๙๙๓,๐๔๐ บาทเกี่ยวกับตา แล้วรถ ๖ แสน ไม่ได้นับรวมกับตา เราว่าจะให้หมอที่เวียงจันทน์มาจากเวียดนามก่อน คือทีแรกเราว่าจะไปในระยะก่อนวิสาขะนี้ ได้ทราบว่าหมอไม่อยู่ ไปเวียดนาม จะกลับมาประมาณวันที่ ๑๓ หรือไง หลังจากนั้นเราถึงจะไป
ก่อนจะไปก็ติดต่อไปก่อน จะไปถามเรื่องเครื่องมือนี้สำคัญ ของจะเอาไปพอประมาณที่รถเราไป เอาไปเท่านั้น ยังไม่ได้ให้ เป็นแต่เพียงให้ตามที่มีอยู่ในเวลาเราไปโดยเฉพาะ นู่นละไปตกลงอะไรกันเรียบร้อยแล้วมากน้อยจะสั่งให้ทางโน้นมารับ เราเตรียมทางนี้ให้เหมือนที่เคยปฏิบัติมา คือให้เราไปเที่ยวนี้ก่อน หลังวิสาขะเรียบร้อยแล้วจะไปเวียงจันทน์ ไปเกี่ยวกับเรื่องตาเป็นอันดับหนึ่ง จากนั้นตกลงกันยังไงๆ เราก็สั่งเองให้ทางโน้นมารับหลังจากเรากลับมาแล้ว กำหนดกันวันที่เท่าไร ให้เขามารับตามที่เคยปฏิบัติมา
ไปโรงพยาบาลถ้าเป็นวันราชการเปิดอย่างนี้เราไปโรงพยาบาลต่างๆ เมื่อวานนี้ก็ไปคอนสวรรค์ จ.ชัยภูมิ คือจะไปก็ดูตามแคตตาล็อก โรงพยาบาลไหนไปวันที่เท่าไรๆ กะว่าหนึ่งเดือนไป โรงละหนึ่งเดือนๆ ไปเรื่อย เมื่อวานไปคอนสวรรค์ เดี๋ยวนี้ไปโรงไหนก็ต้องมอบให้โรงละสองหมื่นๆ ทุกโรง ไปโรงไหนก็ให้สองหมื่นๆ ทุกโรงไปเลย ให้เงินสดสองหมื่นๆ แต่ก่อนให้แต่ของ ของเต็มรถเทตูมเลยแล้วมา ไม่ให้เงิน ทีนี้เวลาถามเขาเรื่องการใช้จ่ายสำหรับคนไข้ในโรงพยาบาล เดือนหนึ่งๆ แต่ละโรงจ่ายยังไงๆ มีเหลื่อมล้ำต่ำสูงต่างกัน เราเลยให้ประมาณสองหมื่นทีเดียว มีต่ำกว่านั้นบ้าง สูงกว่านั้นบ้างเราก็ให้เพียงสองหมื่น ให้ทุกโรง อันนี้ด้วยความเมตตา
ไม่มีละสำหรับเรา มีไม่ได้ ดังที่เห็นนี่ดูเอาซิ ตะกี้นี้ไปสักกี่แสนแล้ว (๒ แสนหนึ่งหมื่นเจ้าค่ะ) ก็อย่างนั้นแล้ว ไปเรื่อยอย่างนี้ตลอด เพราะฉะนั้นจึงไม่มีเงิน เรายืนยันได้เลยว่าเราไม่มี คือมีก็อย่างนี้ ออกทั้งหมด แบตลอดกำไม่มี กำมาก็เพื่อแบ เขาให้มาก็กำ กำแล้วก็แบ ออกอย่างนี้ตลอดไปเลย วันที่ ๑๒ วิสาขบูชา อันนี้ก็จะยุ่งมากเหมือนกัน หลังจากนั้นแล้วเราจึงจะไปเวียงจันทน์ หมอดูว่าจะกลับวันที่ ๑๓ หลังจากนั้นก็จะโทรถามกัน ทางโน้นสะดวกแล้วทางนี้ก็ไป ช่วยทางโน้นทางนี้ไปอย่างนั้นละ
วันนี้ไม่พูดอะไรมากเพราะวันไหนพูดทุกวัน เหนื่อย เหนื่อยมาก ไม่ก่อนจังหันก็หลังจังหันทุกวัน อยู่ไหนก็เหมือนกัน เหนื่อยนะ วันนี้ก็ไม่พูดอะไรมากนัก เพียงเท่านี้แหละ (ทองคำหนึ่งบาทครับ) เออ พอใจ ทองคำก็มา ทองคำเข้าคลังหลวงร้อยทั้งร้อยตลอดมา เดี๋ยวนี้เกือบจะถึง ๓๐๐ แล้วมัง ค่อยมาเรื่อยๆ ที่พิเศษเรียกว่าประเภทน้ำไหลซึม จะเข้าถึง ๓๐๐ ละ ๘๐ กว่าเข้าไปแล้ว พอสมควรที่จะหลอมก็หลอม หลอมเสร็จแล้วพอสมควรจะมอบก็มอบไปอย่างนั้นละ เดี๋ยวนี้ได้ ๑๙ แท่งแล้วที่หลอมเรียบร้อยแล้ว ต่อไปก็หลอมเรื่อยๆ พอสมควรจะมอบเราก็มอบ ให้พร
ท่านทั้งหลายทราบเอานะ เขาเคยโจมตีท่านอาจารย์ฝั้นเราไม่ลืม ตอนนั้นท่านมีเงินอยู่ล้านห้าท่านอาจารย์ฝั้น ท่านสั่งไว้เรียบร้อยแล้ว พวกนี้จะรู้หรือไม่รู้ก็ไม่ทราบโคตรมันแหละ พอท่านอาจารย์ฝั้นมรณภาพแล้ว มันว่าท่านอาจารย์ฝั้นมีเงินอยู่ล้านห้า ประกาศที่ลานโพธิ์ลานผีนั่นน่ะ สมเด็จมหาวีรวงศ์ วัดนรนาถฯ วิ่งมาหาเรา เขาโจมตีอย่างหนักว่างั้น พอดีตอนบ่ายเราออกไปพบ ท่านเปิดไฟพาบเลย เอา เราแอบทางนี้ นั่นไฟเปิดแล้วมีเหตุการณ์แหละ มาท่านก็ลงปุ๊บ จะไปไหน เราก็ว่าไปไหนก็ไปแล้วไม่ใช่คนตาย ก็สนิทกัน
ท่านก็ว่าพูดสักหน่อยเถอะ มีอะไรว่ามาเลย ท่านก็เลยเราเรื่องเขาโจมตีท่านอาจารย์ฝั้น เรารู้เรื่องนี้ได้ดีก็กราบเรียนท่าน เงินล้านห้า ห้าแสนนี้มอบตรงนั้น ท่านสั่งไว้เรียบร้อยแล้ว ห้าแสนนี้มอบตรงนั้น ห้าแสนนี้มอบตรงนี้ เราบอกเรียบร้อยแล้ว นี่เป็นที่แน่นอนทราบมาจากท่านเรียบร้อยแล้ว เออ อย่างนี้จะขึ้นไปแก้ข่าว ท่านก็กลับเลย เราก็ไปเลยของเรา ไปก็เรื่องเงียบไปเลย อย่างนั้นละเขามาโจมตีท่านอาจารย์ฝั้น
ทีนี้เราก็เหมือนกันเวลาเราตายนี้เงินจะมีในบัญชี บัญชีทั้งหลายเหล่านี้บัญชีเพื่อโลกทั้งนั้นเลยไม่ได้บัญชีเพื่อเรา ให้ท่านทั้งหลายจำเอาไว้ เขาจะมาต้มอะไรก็ต้มเถอะเขาแหลก สำหรับเราไม่มีอะไรที่จะให้เขาต้มเปื่อยไปได้ละ เพราะความชั่วประเภทที่เขาจะมาโจมตีเราเราไม่มี เรามีแต่ความดี ความชั่วก็ต้องเป็นเรื่องของเขาเองจะรับเคราะห์รับกรรมกลับคืนไป มีเท่านั้นละ ให้ท่านทั้งหลายทราบว่าเวลาเราตายเงินในบัญชีจะมี เพราะเราจ่ายเป็นระยะๆ เตรียมไว้เพื่อจ่ายที่จำเป็นๆ ที่ไม่จำเป็นก็เก็บไว้ก่อนๆ ในบัญชี เวลาเราตายเงินในบัญชีจะมี จะมีหลายบัญชีด้วย กรุงเทพก็มี อยู่อุดรก็มี
ความจำเป็นอยู่ที่ไหนฝากไว้ทางโน้นจ่ายทางโน้นๆ ทางกรุงเทพนั่นละ เวลาเราตายแล้วให้ท่านทั้งหลายทราบเอาไว้ว่า บัญชีเงินทั้งหมดในนามของเราเป็นผู้ฝากนี้ เป็นบัญชีเงินเพื่อโลกทั้งนั้นไม่ได้มีเพื่ออะไร ให้เข้าใจตามนี้ก็แล้วกัน เราไม่มีอะไรที่จะมาติดมาต่อมาเป็นเล็นติดกับเงินกระดาษหลังลายเท่านั้น นิพพานเป็นยังไงกับไอ้หลังลายมันต่างกันอย่างไรบ้าง พิจารณาซิ จะมาเป็นบ้าเป็นเล็นอะไรอยู่นี้ไม่ใช่พระติสสะนี่วะ พระติสสะนั่นเป็นเล็นติดจีวร
เขามาถวายผ้าบังสุกุล ท่านเก็บแล้วเย็บเป็นผ้าจีวร พระติสสะ พอเย็บจีวรเสร็จเรียบร้อยแล้วคงรักคงสงวนละท่า กลางคืนท้องเสียถ่ายท้อง ตายกลางคืนเลย พอดีผ้าที่เย็บย้อมเรียบร้อยแล้วตากไว้นั้น ตายปั๊บมาเกิดเป็นเล็นติดอยู่จีวร พระพุทธเจ้ารับสั่งมาทันทีเลย พระติสสะบวชมานี้เพื่อมรรคผลนิพพาน แต่เวลานี้มรรคผลนิพพานไม่มีคุณค่าไม่มีราคาอะไรสำหรับพระติสสะ สู้จีวรผืนนี้ไม่ได้ พระติสสะตายแล้วมาเป็นเล็นติดอยู่จีวรนี่นะ หึงหวงในจีวรผืนนี้ มรรคผลนิพพานพระติสสะไม่สนใจยิ่งกว่าจีวรผืนนี้ เพราะฉะนั้นเธอตายแล้วจึงมาเป็นเล็นติดอยู่นี้ ใครอย่าไปแตะ ท่านรับสั่งเด็ดขาดเลย ใครอย่าไปแตะอย่าไปจับไปต้องอะไรเลย ทิ้งไว้งั้นแหละท่านบอก ตากไว้ยังไงให้ทิ้งไว้อย่างนั้น ท่านจะรับสั่งเองทีหลัง
๗ วันล่วงไปแล้วเล็นก็ตาย พอเล็นตายก็ไปสวรรค์เลย ท่านก็มารับสั่ง เอา ทีนี้จีวรนี้จะเอาไปแจกใคร องค์ไหนที่มีความจำเป็นทางจีวรชำรุดทรุดโทรม เอาไปแจกได้แล้ว พระติสสะไปสวรรค์แล้ว เห็นไหมชี้บอกขนาดนั้นนะ ตอนเป็นเล็นก็บอกเป็นเล็น คือใครไปแตะไม่ได้ เวลานั้นพระติสสะกำลังหึงหวงจีวรมาก ใครไปแตะจะโกรธจะแค้นให้คนนั้น ตายแล้วจะตกนรก เข้าใจไหม บอกว่าพระติสสะนี่ถ้าใครไปแตะจีวรนั้นแล้วเธอหึงหวงเธอโกรธแค้น เธอตายจากนี้เธอจะลงนรก ห้ามไม่ให้เธอลงนรกด้วยวิธีนี้ อย่าไปแตะ นั่นพระพุทธเจ้ารับสั่งเอง เก่งไหมศาสดาเอกของเรา กระทั่ง ๗ วันล่วงไปแล้วท่านมารับสั่งใหม่ เอ้าทีนี้แจกได้แล้ว พระติสสะตายไปสวรรค์แล้ว นั่นเห็นไหมล่ะ นี่ละเรื่องราวมัน
เรานี่จะมาเป็นเล็นเกาะอยู่ไอ้หลังลายนี่เหรอ อีตาบัวนี่น่ะ ตายแล้วจะมาเกาะอยู่ไอ้หลังลาย ไม่เกาะพูดตรงๆ เลย สามโลกธาตุไม่เกาะอะไรทั้งนั้น หมดโดยสิ้นเชิง เราทำต่อโลกนี้ด้วยความเมตตาล้วนๆ ไปไหนมาไหนดีดดิ้นตลอด เราไม่เคยมีหวังอะไรกับโลก ใครจะอนุโมทนาไม่อนุโมทนาก็เป็นเรื่องมงคลในปากของเขา เราทำของเราแล้วไปเลย หรือใครจะมาโจมตีแบบไหนๆ ก็เป็นเรื่องปากเขาเอง เรามีแต่ความดีงามทำไปเรื่อยๆ อย่างนี้แหละ เข้าใจเหรอ
อย่างหมาวิชัยนั่น มันสะเทือนใจอยู่บักหมาวิชัย อำเภอเพ็ญ เราเคยพูดเสมอจนกระทั่งทนายความในอำเภอเพ็ญนั่นละเขาเพื่อจะเชิดอำเภอเพ็ญขึ้น อำเภอเพ็ญมันจมเพราะอะไร เพราะมาโจมตีเรา ทีนี้เขาตั้งทนายความขึ้นว่า ถ้าหากว่าหมอวิชัยมาฟ้องร้องหลวงตา เขาจะเป็นทนายแทน คือคนอำเภอเพ็ญด้วยกันเขาเชิดกันขึ้น ไม่งั้นอำเภอเพ็ญจะจม เข้าใจไหม ก็เราช่วยอำเภอเพ็ญขนาดไหน เมื่อวานหรือวานซืนนี้อำเภอเพ็ญก็มาเอาอาหารที่โกดังของเราเหมือนกับโรงพยาบาลทั้งหลาย เราให้เสมอกันหมด
หมาวิชัยมันมาทำลายเราโดยที่เราไม่มีอะไรเลย ก็เพราะมันเห็นแก่เก้าอี้รัฐมนตรี มันประจบประแจงไอ้แม้วนั่นน่ะ แล้วมาโจมตีเรา เอาเราเป็นฐานเหยียบขึ้น เหยียบขึ้นแต่มันจะจมไม่รู้ซิ นั่นละมันถึงได้หาอุบายโจมตี ความจริงจริงๆ แล้วมันก็ไม่มีอะไรกับเรา ที่จะให้มันโจมตีเราด้วยความเคียดแค้นจริงๆ มันไม่มีแหละ มันโจมตีเราเพื่อจะขึ้นเก้าอี้รัฐมนตรีต่างหากเราก็รู้ เราจึงเปลี่ยนชื่อมันเสีย หมอวิชัยให้เป็นหมาวิชัยเสีย เราช่วยน้อยเมื่อไรโรงพยาบาลเพ็ญ เดี๋ยวนี้ก็กำลังสร้างโรงขึ้นอีกโรงหนึ่งสำหรับประชาชนมาติดต่อสถานีตำรวจภูธรอำเภอเพ็ญ แล้วก็ส้วม ๔ ห้อง ที่ปัสสาวะ ๒ ห้อง นี่ก็ทางตำรวจอำเภอเพ็ญแหละมาขอเรา เราให้ไปแล้ว สร้างแล้ว เราไม่มีอะไรกับหมาวิชัย แต่มันมาหากัดเราไม่เข้าท่าบักห่านี่ มันไม่รู้จักเจ้าของ หมาเขายังฮู้จักเจ้าของ นี่มันบ่ฮู้จักเจ้าของ มันเลวกว่าหมา ให้มันเป็นหลานหมาวิชัยเสียนะ
เป็นอย่างนั้นละเราไม่มีอะไรกับใคร ใครจะมาโจมตีเท่าไร สามโลกธาตุมา มีแต่จะกอบโกยเอาเคราะห์กรรมอันนั้นเข้าสู่ตัวๆ ลงนรก เราไม่มี กับโลกนี้เรียกว่าเราหมดโดยสิ้นเชิง มีแต่ความเมตตาล้วนๆ ทำความดีแก่โลกล้วนๆ ความชั่วเราไม่ทำ คำพูดของเราเราพูดจริงๆ กิริยาอาการของเราที่แสดงออกต่อโลกนี้เป็นคุณล้วนๆ ไม่มีพิษแม้เม็ดหินเม็ดทราย ที่เราแสดงออกเผ็ดร้อนขนาดไหน ดุด่าว่ากล่าวขนาดไหน เป็นคุณล้วนๆ ให้ท่านทั้งหลายจำเอานะ ในหัวใจหมดแล้วเรื่องโทษไม่มี มีแต่คุณล้วนๆ แสดงออกกิริยาใด เป็นกิริยาแห่งคุณของธรรมทั้งนั้น พากันเข้าใจเอานะ อย่างที่เราว่าบักหมาวิชัยๆ เราก็ว่าเฉยๆ ว่าด้วยความเมตตา เราไม่มีอะไรกับเขา พูดสนุกปากเฉยๆ นี่ละ เมื่อหมดโทษแล้วจะเอาโทษมาจากไหน เกี่ยวข้องกับใครก็มีแต่คุณล้วนๆ ให้เป็นโทษแก่คนที่เราไปคบค้าสมาคมเกี่ยวข้องไม่มีเราบอกจริงๆ คบใครก็ตามไม่มี เพราะอันนี้หมดโทษแล้ว กิริยาที่แสดงออกถูกกลั่นกรองเรียบร้อยแล้วจากธรรม ถูกต้องๆ ไปเลย ที่นี่ไปละเรา
รับฟังรับชมพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่
www.Luangta.com หรือ www.Luangta.or.th
และรับฟังจากสถานีวิทยุสวนแสงธรรม กรุงเทพฯ และสถานีวิทยุอุดร
FM 103.25 MHz |
