เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๒๑ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๔๙

หัวใจนี้มีแต่คุณล้วนๆ

สรุปผ้าป่าทองคำ ดอลลาร์ เงินบาท ที่จังหวัดเชียงใหม่ แพร่ พิษณุโลก เพชรบูรณ์ ตั้งแต่วันที่ ๑๒ ถึงวันที่ ๒๐ มกรา ๔๙ เงินบาท ๗,๕๔๖,๓๑๘ บาท ดอลลาร์ ๓,๒๕๗ ดอลล์ ทองคำได้ ๙ กิโล ๔๑ บาท ๘๗ สตางค์ ทองคำที่เป็นน้ำไหลซึมหลอมแล้วและยังไม่ได้หลอมถึงวันที่ ๒๐ มกรา เมื่อวานนี้ ได้ทองคำ ๒๒๖ กิโล ๘ บาท ๗๙ สตางค์ สมบัตินี้เพื่อชาติเพื่อคลังหลวง แล้วกระจายออกไปเพื่อชาติเรา หลวงตาตะเกียกตะกายจะเป็นจะตาย หลวงตาไม่ได้สนใจกับนี้แม้แต่บาทหนึ่งนะ ท่านทั้งหลายพิจารณาซิ เราทำประโยชน์เพื่อโลกเราทำจริงๆ ทุกข์ยากลำบากทุกอย่างเราเสียสละ อย่างที่ว่านี่ไปไหนนี่ ออกช่วยชาติ ทองคำเข้าคลังหลวงร้อยทั้งร้อยตลอดมา

         ดอลลาร์เข้าคลังหลวงต้องแบ่งออกมาช่วยชาติ กระจายออกไปทั่วๆ ไปบ้าง สำหรับเงินสดเข้าคลังหลวงเพียงเล็กน้อย จากนั้นออกช่วยชาติทั้งนั้น เราพยายามช่วยจริงๆ ทุกอย่างช่วยโลก กิริยาที่แสดงออกนี้เราพูดจริงๆ ที่จะมีเจตนาให้เป็นโทษต่อโลก แม้เม็ดหินเม็ดทรายไม่มี กิริยาที่แสดงออกเพื่อผลเพื่อประโยชน์ เพื่อความดีงามสำหรับผู้เกี่ยวข้องกับเราเท่านั้น เราทำจริงๆ

ทองที่ไปเชียงใหม่คราวนี้ก็ได้ตั้ง ๙ กิโล ไม่ใช่เล่นนะ เราไป ๘ คืน ๙ วัน ทองคำเราก็ได้ ๙ กิโล ๔๑ บาท ๘๗ สตางค์ ก็ได้เยอะ นี่จะเข้าคลังหลวงทั้งนั้นแหละ ดอลลาร์เหล่านี้ช่วยเงินไทย ไม่ได้เข้าคลังหลวงแล้ว เราก็ประกาศแล้วแต่ต้น ที่เรามอบดอลลาร์เสร็จเรียบร้อยแล้ว ต่อไปนี้เราจะไม่ได้มอบอีก เพราะเราคิดไปหมดแล้วว่า ดอลลาร์จะได้นำไปช่วยเงินสดเงินไทยเราเพื่อช่วยโลก เราก็ประกาศออกไป ต่อไปนี้ดอลลาร์ไม่แน่นะ บอกอย่างนั้น ก็ไม่แน่จริงๆ ทีนี้ออกช่วยโลก คือเงินไทยไม่พอ อย่างเทศนาว่าการเหล่านี้ไปไหน ออกช่วยชาติ แต่เราไปนี้ก็กระจัดกระจาย ตามขอเรื่อยๆ ตั้งแต่ออกนี้ถึงเชียงใหม่แล้วย้อนกลับมา ตามขอเรื่อย

ที่ปรากฏเวลานี้ก็ตา ที่ไปเชียงใหม่คราวนี้มี ๔ รายที่เขาตามขอเรา เขาก็จะทราบแหละว่าเราช่วยโลก เพราะฉะนั้นเขาถึงตามเรื่อย ตาก็ดูเหมือนสามสี่ราย ถ้ารายไหนเป็นที่แน่นอนทุกอย่างแล้วระหว่างหมอกับคนไข้ และการผ่าตัดจะได้ผลด้วยแล้ว เรามอบให้ตามที่เขาเรียกเท่าไร คนไข้ผ่าตัดอะไรเรียบร้อยแล้ว คือต้องยันกันตอนที่ว่า ผ่าแล้วต้องเห็น ถ้าไม่เห็นไม่รับ เห็น เขาว่างั้น เขายืนยันมาจากหมอ เอาค่าผ่าเท่าไร ว่าเท่านั้น เราก็ให้แล้วก็เผื่ออีกๆ ตลอดตั้งแต่ไป เรื่อย มิหนำซ้ำเสี่ยวไอ้ปุ๊กกี้ไอ้หยองก็ตามขอเพื่อหมา โห ไอ้ปุ๊กกี้ยังตามเราไปเรื่อยๆ มันคงโทรศัพท์ไปบอกเพื่อนมัน นี่หลวงตาใหญ่ไปแล้วนะ ใหญ่อะไร ใหญ่ด้วยความสงสารสัตว์

หลวงตาใหญ่ไปทางภาคเหนือนะ เอาดีๆ นะพวกเรา ให้รอต้อนรับท่านด้วยการขอ เรื่อยเลยนะ หมาก็ตามไป แต่หมาเราเลยไม่ให้เพราะมันไม่ไหวจริงๆ  คือเป็นระยะๆ ขอไป ตาดูเหมือน ๔ รายหรือไง รายที่ให้เต็มเม็ดเต็มหน่วยมีรายหนึ่งที่แน่แล้ว พอเขาได้เงินก็ร้องไห้แล้วก็หัวเราะ ทีนี้จะได้เห็นหน้าลูกละ คือไปกับลูกชาย อยู่ลำปาง พอมอบเงินให้แล้วเขาพอใจ น้ำตาร่วง จากนั้นก็หัวเราะ จะได้เห็นหน้าลูกชาย เออ เห็นหมดนั่นแหละ เราก็ว่างี้ ข้างหน้าก็เห็น ข้างหลังก็เห็น เราบอกงี้เลย แล้วเขาก็กลับในคืนวันนั้น ตามเราไปนู้น ไปที่ไหนตามไปจนกระทั่งถึงดอยสะเก็ด ไปทันกันที่นั่น เราให้เต็มเม็ดเต็มหน่วย ดูว่า ๘ หมื่นห้า นี่สมบูรณ์ หมอเขาเอาเท่านั้นๆ เราให้เท่านั้น แล้วเผื่อไว้อีกเท่านั้นรวม ๘ หมื่นห้าพัน แล้วก็รายละสองพันสามพันตามความจำเป็นมากน้อย ถ้าหากว่าแน่นอนแล้วเราก็ให้เต็มสัดเต็มส่วน

เช่นอย่างลำปางนี้เราให้ ๗ หมื่นห้าหรือไง เราให้ ๘ หมื่นห้าไปเลย เผื่อใช้สอยด้วยความจำเป็น มีหลายรายนะตา แล้วโคราชก็ไปเจอที่เขาค้อ อันนี้ให้ไม่ได้มาก สองหมื่น ไปหาหมอแล้วกลับมา ไม่ได้เป็นความแน่นอน เราให้เพียงสองหมื่น อย่างนั้นแหละ ถ้าที่ไหนแน่นอนแล้วให้เต็มๆ ถ้าให้นะเป็นอย่างนั้น ถ้าไม่ให้ไม่ให้ นี่ไม่เหมือนใคร ไม่ว่าที่ไหนนะ มันคงออกข่าวกัน หลวงตาไปไหนผู้ที่ตามขอเป็นสายยาวเหยียดเลย ไปกรุงเทพก็เหมือนกัน ที่กรุงเทพก็ตาเยอะ เราช่วยๆ ไปเชียงใหม่คราวนี้ก็เยอะพวกตา หมาก็มายุ่มย่ามด้วย ไม่ให้ บอกตรงๆ เลยไม่ให้ หมาในวัดก็เต็มอยู่แล้ว จะให้เรามาตามหาเลี้ยงหมานอกวัดอะไรอีก ไม่ให้ ดูเหตุผลไม่เพียงพอ

เหมือนอย่างว่าได้ทราบว่าใครขอได้ก็ขอบ้าง ความหมายว่างั้น ใครขอได้เราก็ขอบ้าง ทางนั้นขอบ้าง ทางนี้ก็ไม่ให้บ้าง เพราะที่ให้ให้ไปเรื่อยๆ ทีนี้ก็ให้บ้าง ไม่ให้บ้าง แน่ะ แก้กัน คือฟังเหตุผล เราช่วยจริงๆ เรื่องช่วยโลกไม่สงสัยพี่น้องทั้งหลาย เราบอกตรงๆ เลย หัวใจนี้ไม่มีโทษ มีแต่คุณล้วนๆ จะแสดงอากัปกิริยาอะไรๆ ต่อผู้ใด ต่อบุคคล ต่อสัตว์ ต่อหมูต่อหมา เป็นคุณต่อสิ่งนั้นๆ ทั้งนั้น นอกจากผู้นั้นจะไปตีความหมายผิดไป อันนี้ผิดได้นะ แต่เจตนาที่เป็นบุญเป็นคุณเป็นธรรมนี้เต็มสัดเต็มส่วน ที่แสดงออกต่อบุคคลและสัตว์ทั่วๆ ไป นอกจากเขาจะตีความหมายผิด พูดผิดไปตามหลักของเราที่แสดงออก ผิดได้อย่างนั้น

ไปที่ไหนๆ มันลำบากนะ เขาก็พอใจที่เขานิมนต์เราไปได้ไปให้เขา แต่เราที่คิดเพื่อประโยชน์แก่โลกกว้างแสนกว้างนี้ มันเข้ากันไม่ได้กับงานแต่ละงานเท่ากำปั้นๆ เทียบกันอย่างนั้นนะ พออันไหนที่พอย่นก็ย่น อันไหนพอปัดออกก็ปัดไม่เอา เพราะส่วนใหญ่ที่เราจะต้องแบกหามมีอยู่เยอะ นั่น ต้องทำอย่างนั้น ไม่ใช่ว่าไปเฉยๆ เราจะไปที่ไหนๆ ก็ตาม บรรดาลูกศิษย์ลูกหาขอร้องอย่างนั้นขอร้องอย่างนี้เราก็เห็นใจ แต่เราที่พิจารณาในตัวของเราแล้วก่อนที่จะแสดงออกๆ แต่กิริยาการไปมาต่างๆ นี้เป็นต้น เราพิจารณาเต็มสัดเต็มส่วนแล้วเราค่อยออกของเราเอง การขอร้องบรรดาลูกศิษย์ทั้งหลายเราเห็นใจ แต่นั้นมันอยู่ผิวเผิน ที่มาขอร้องต่างๆ กับเราอยู่ผิวๆ เผินๆ แต่ที่เป็นความจำเป็นและแม่นยำอยู่กับหัวใจเรา เราพิจารณาเรียบร้อยแล้วเราออกๆ เราพิจารณานี้ทั้งหมดแล้วค่อยออกก็ไม่เคยผิดด้วย

ถ้ามีคนอื่นคนใดเจตนาดีของเขาเราก็ยกไว้ แต่ว่าหลักใหญ่อยู่ที่ใจของเราจะพิจารณา สมควรมากน้อยเพียงไรจะออกตรงนี้ๆ ถนัดมากถูกไม่ผิด ตามคนอื่นขอร้องเป็นเจตนาดีก็ตามผิดได้ถ้าไม่ใช่เราคิดเอง พิจารณาเอง ออกเอง ทำเองอย่างนี้ไม่เคยผิด เพราะฉะนั้นเราจึงขอความเห็นใจจากบรรดาลูกศิษย์ลูกหาลูกหลานทั้งหลาย การขอร้องว่าถ้าว่าเราเท่านี้แก่แล้วๆ ไปไหนลำบากลำบนอยากจะให้พักให้ผ่อน นี้เป็นเจตนาของบรรดาลูกศิษย์ทั้งหลายที่มีต่อเรา เราเห็นใจ แต่เจตนาเหล่านี้กับความจริงที่เราพิจารณารับผิดชอบในตัวเอง คือหัวใจของเรานี้เรารับผิดชอบตลอดเวลา อันใดที่ถนัดใจแล้วออกๆ ไม่ผิด ไม่เคยผิด จะเป็นกิริยาที่แสลงตาบ้างก็ตามไม่ผิด อยู่ในนี้ ออกจากนี้ไม่ผิด แต่กิริยาภายนอกที่ให้แสลงตามีได้เพราะคนมีกิเลสย่อมตีความหมายไปผิดได้

นี้พูดจริงๆ ไม่มีกิเลส แสดงอะไรออกไปเป็นความจริงล้วนๆ แม้จะแสลงหูแสลงตาบ้างก็ไม่แสลงธรรม นั่นอยู่ตรงนี้นะ เราเอาจุดนี้ต่างหาก เอานี้เป็นประมาณ เรื่องธรรมภายในจิตใจต้องเป็นเจ้าของรับผิดชอบเจ้าของเอง จะให้คนอื่นมารับผิดชอบหรือมาอะไรนี้ไม่ค่อยได้เรื่องละ วันนี้ก็เยอะมากันจากทางไหนๆ กันบ้าง พากันมาสนใจอรรถธรรมบ้างนะ มาเก้งๆ ก้างๆ เพราะมาเต็มแล้วแทนที่จะได้มีความยิ้มแย้มแจ่มใสสงเคราะห์สงหาอรรถธรรม ด้วยความราบรื่นดีงามจากใจ กลับขัดกันตรงนั้นขัดตรงนี้ ตาหยาบๆ ภายนอกก็เห็น

เก้งๆ ก้างๆ นี่แสดงให้ชัดเจนว่าไม่เคยมีธรรมในใจเลย นั่น เหมือนสัตว์ตัวหนึ่ง ที่ผิดสัตว์ทั้งหลายบ้างก็คือสัตว์มนุษย์ไม่มีหาง ผิดกันเท่านั้น กิริยานั้นหมาสู้ไม่ได้เข้าใจไหม หมาเขาไม่มีอะไรเขาเป็นสัตว์ มนุษย์แท้ๆ เป็นกิริยาเหมือนหมาเลวกว่าหมา นั่นน่ะเอาตรงนั้นนะ โถ ทุกแบบ นี่ละโทษแห่งความไม่มีธรรมเข้าแฝงใจเลยเป็นอย่างนี้ให้ท่านทั้งหลายจำเอานะ ถ้ามีธรรมเข้าแทรกในใจๆ แล้วจะเป็นของสดสวยงดงามออกมาตามส่วนของธรรมที่มีมากน้อย ถ้าไม่มีเลยนี้หมาเดือดร้อนมาก เพราะอะไร ก็มันจะเป็นเหมือนหมา แต่มันไม่มีหางละซิที่นี่ ไม่มีหางก็ไปรบกวนหมา ไปหาตัดเอาหางหมามาใส่หางตัวเอง หมาเลยเดือดร้อนเพราะมนุษย์เลวไม่มีธรรม หมาไม่มีธรรมไม่เดือดร้อนนะ มนุษย์ไม่มีธรรมนี้เดือดร้อนมาก ท่านทั้งหลายจำเอานะ

พูดสอนท่านทั้งหลาย สอนด้วยเจตนาหวังดีเพื่ออรรถเพื่อธรรมเพื่อคุณเพื่อประโยชน์ อย่าไปเข้าใจว่าหลวงตาบัวนี้พูดกระแทกแดกดันกระทบคนนั้นคนนี้ ไม่กระทบใคร กระทบกับกิเลสที่อยู่หัวใจสัตว์ แก้เข้าไปตรงนั้นชะล้างเข้าไปตรงนั้น ถ้ากระทบกระทบกันตรงนั้นแหละ ก็มีเท่านั้นเราไม่มีอะไรกับโลก พูดให้เต็มสัดเต็มส่วนที่มันจวนจะตายแล้วเวลานี้ พูดให้ชัดเจน ใครจะมามีอะไรๆ กับเรา เราบอกตรงๆ ว่าเราไม่มีบอกตรงๆ

กิริยาที่อยู่กับโลกนี้ก็คือสมมุติได้แก่ร่างกายมี ก็แสดงตามความเห็นของโลกยอมรับไม่ยอมรับ ก็มีขัดๆ ข้องๆ บ้าง สะดวกบ้าง ชมบ้างติบ้างเป็นธรรมดา นี่เป็นเรื่องของโลกเขาอยู่ด้วยกันอย่างนี้ ธรรมชาตินั้นไม่มี สิ่งเหล่านี้ไม่มี เอามาใช้กับโลกมันก็แสลงกับโลกนั่นแหละ เพราะโลกเขาชอบแสลงเสมอ แต่ของดีๆ จริงๆ เขาไม่ชอบ ถ้าเป็นเรื่องแสลงเขาชอบมาก วันนี้ก็พูดเพียงเท่านี้ละ ต่อไปนี้จะให้ศีลให้พร ผู้ภาวนาก็ให้ภาวนา อย่ามาเหยาะๆ แหยะๆ เก้งๆ ก้างๆ ให้ขวางหูขวางตานะ

รับฟังรับชมพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.Luangta.com หรือ www.Luangta.or.th

และรับฟังจากสถานีวิทยุสวนแสงธรรม กรุงเทพฯ และสถานีวิทยุอุดร

FM 103.25 MHz