เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

                                                    เมื่อวันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๔๔

                           ไทยช่วยไทย

          สรุปทองคำ ดอลลาร์ วันที่ ๑๓ ทองคำขีดผ่านไปเลย ดอลลาร์ได้ ๑๓ ดอลล์ เรียกว่าพักเครื่อง

เราก็ยอมรับ ขอความเห็นใจจากพี่น้องทั้งหลายทางภาคใต้ของเรา เพราะเราตั้งโปรแกรมไว้แต่ต้นที่ยังไม่ได้ปรึกษาหารือกับธาตุขันธ์สุขภาพเสียก่อน ประกาศในใจเจ้าของเสียก่อนว่า เราจะไปทั่วประเทศไทยเป็นลำดับลำดา สำหรับภาคใต้เป็นภาคที่ใหญ่และไกล เราจึงจะรวมยอดไปทีเดียว ภาคใต้นี้ไปหมดแล้วถึงกลับมาก็เป็นอันว่าเรียบร้อย เราตั้งโปรแกรมเอาไว้ ทีนี้ทำไป ๆ ธาตุขันธ์มันขู่ฟ่อ ๆ ขึ้นมาจะทำไง แล้วสุดท้ายไปไม่ได้เลย จึงได้ประกาศให้พี่น้องทั้งหลายทางภาคใต้ทราบ อย่าได้เสียอกเสียใจ เรามีความสม่ำเสมอต่อพี่น้องชาวไทยเราทั่วหน้ากันหมด เราไม่มีอะไรที่จะสูงจะต่ำจะเอนจะเอียง มีอย่างนั้นตลอดมา และธรรมเป็นพื้นฐานอย่างนั้นด้วย

แต่เรื่องธาตุขันธ์มันไม่มองดูหน้าใครอย่างว่านั่นแหละ เทศน์บางทียังไม่ถึงไหนจบแล้ว คือธาตุขันธ์บังคับให้จบ เป็นอย่างนั้นนะ ไปเทศน์ในที่ต่าง ๆ ยังไม่ถึงไหนธาตุขันธ์บังคับให้จบก็ต้องจบ อันนี้ธาตุขันธ์บังคับก็เลยไปไม่ได้ จึงได้บอกพี่น้องทางภาคใต้ของเรา อย่าได้เสียอกเสียใจ อย่าคิดในแง่ใด เราเป็นลูกคนไทยด้วยกัน เหมือนอวัยวะเดียวกันเลย แขนซ้าย แขนขวา ข้างบนข้างล่าง นี่ภาคใต้ ภาคเหนือ ภาคตะวันออก ภาคไหน คือ แขนซ้ายแขนขวาเข้าใจไหมล่ะ อวัยวะเดียวกัน คือภาคกลางติดนั้นศูนย์กลาง เพราะฉะนั้นเราจึงเป็นเหมือนอวัยวะเดียวกันหมด

นี่เราก็ตั้งหน้าตั้งตาจะทำประโยชน์แก่ชาติไทยของเรา ครั้นแล้วก็เป็นมา ๆ สุดท้ายเลยไปไม่ได้ นี่เรียกว่าผิดคาดผิดหมายจริง ๆ เพราะเราตั้งไว้อย่างนั้นเรียบร้อยแล้ว ครั้นทำไปมันหดเข้ามาย่นเข้ามา ๆ สุดท้ายก็เป็นอย่างที่ว่านี่จะทำยังไง บางทีเทศน์ยังไม่ถึงไหนธาตุขันธ์บังคับแล้วให้หยุด เทศน์ยังไม่จบบังคับแล้ว เลยไม่ได้เรื่อง ไปถึงแค่ประจวบเท่านั้น นี่ก็สุดขีดนะ ๒๘๗ กิโลถึงประจวบฯ จากสวนแสงธรรมไป จากนั้นก็ไปไม่ได้แล้วหมดกำลัง โห จะทำไง ที่ต่าง ๆ ที่เขานิมนต์นี้ก็ดังที่เราเคยพูดไปแล้วว่าจะไปไม่ได้ทั่วถึงแหละ มันก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ เขานิมนต์ไปเทศน์ที่ต่าง ๆ ก็มีพักมีอะไร เว้นไปบ้าง อะไรบ้าง รับไม่ได้หมด คือเอาตามธาตุขันธ์

เมื่อวานซืนนี้ทางยางตลาดเขาก็มาขอเครื่องทำฟัน เรากำลังจะขึ้นรถเขาก็มา อย่างนั้นละครั้นมาเวลาฉุกละหุกไม่ได้เรื่องนะ เรากำลังจะก้าวขึ้นรถเขาก็มา เราขึ้นไปถึงถามพระในรถ บอกว่าเขามาขอเครื่องทำฟัน ถ้าเขามาพูดในระยะนี้ก็เข้าใจกัน ทีนี้เป็นเวลาที่เราจะขึ้นรถไปธุระของเราแล้วจะให้เราพูดกับใครต่อใครบ้างล่ะ ก็ต้องผ่านไปเสียก่อนแล้วถามย้อนหลัง ทราบแล้วเมื่อวานนี้ได้ตกลงให้ทางพระสั่งไปทางยางตลาด ทางโน้นเขาก็พูดเหตุผลที่ควรจะต้องสงเคราะห์กัน ว่าเครื่องทำฟันไม่มี มีเครื่องทำฟันหนึ่งเสียแล้ว และยืมเครื่องทำฟันเขามา เราจึงให้ทันทีเลย เครื่องทำฟันนี้ให้บอกไปทางยางตลาดว่าให้แล้ว แล้วสั่งมาทางโรงพยาบาลโนนสะอาดนี้อีกให้สั่งเครื่องมืออันนี้ให้ทางโรงพยาบาลยางตลาด เป็นอันว่าเรียบร้อยไปแล้ว เมื่อเช้านี้สั่งตายตัวไปเรียบร้อยแล้ว บางทีได้ย้อนหลังไปอย่างนั้น มันไม่ทัน ทั้งลืมทั้งอะไรงานเรามากนะ

นี่กำลังคาราคาซังวันนี้ พิจารณาอยู่ โรงพยาบาลโนนสังก็เคยไปสงเคราะห์ตลอด อาหารก็เอาไปให้เรื่อย ๆ ทางโรงพยาบาลโนนสัง อันนี้เคยเอาอาหารไปส่งบ่อย ๆ สำหรับเครื่องไม้เครื่องมือก็ให้เหมือนกันกับโรงพยาบาลอื่น ๆ แล้วนี้ยังมีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องโรงพยาบาลจังหวัดหนองบัวลำภู จึงว่าไม่แน่ทั้งสองโรงพยาบาลกำลังชิงกันอยู่เดี๋ยวนี้ ไม่แน่จะตัดสินไปทางไหน โรงพยาบาลหนองบัวไปนี้ก็จะไปพิจารณาซ้ำอีกทีหนึ่ง คือไปคราวที่แล้วเราโบกมือไว้ก่อนเขารุมมา บอกว่าเราจะให้เฉพาะจำเป็น ขึ้นเลยทันที ทำมือโบกไว้เลยคือไม่ให้มากกว่านั้น พอไปถึงเขาก็รุมมา จึงได้ให้เครื่องมือที่จำเป็น ๒ ชุดที่ว่า ๓ ล้าน นี้ก็ตกมาแล้ว ส่วนที่รอจากนั้นมีอะไร เพราะเราบอกจะให้เฉพาะจำเป็น ทีนี้จะคืบไปอีก ถ้าหากว่าควรจะแยกไปไหนเราก็จะแยกให้ ๆ เพราะเงินไม่พอว่าอย่างนี้แหละ

หัวใจเราพอ ล้นฝั่งเราพูดจริง ๆ นะ หัวใจเรามีต่อโลก สามโลกธาตุนี้เรียกว่าล้นฝั่งตลอดเวลาเลยหัวใจของเรา ด้วยความเมตตา แต่สิ่งที่จะสนองความต้องการของเรามันก็ตามมีตามเกิด นี้ก็ไหลเข้ามาเรื่อย ๆ ไม่ทราบว่าจะช่วยทางไหนต่อทางไหน เราจึงต้องพิจารณาดู บางทีอาจจะตัดสินทางหนองบัวลำภู ตกลงไปโรงพยาบาลหนองบัวเสียวันนี้ เรายังเป็นอารมณ์อยู่เกี่ยวกับเครื่องมืออะไร ๆ ที่ปลีกย่อยซึ่งเป็นความจำเป็นไล่เลี่ยกันลงไป เราอาจจะหาตามเก็บนั้นก็ได้ คือจะให้ทีเดียวมันไม่พอ เช่น โรงพยาบาลตึกใหญ่ก็ให้ตึกไปเลยเสียก่อนแล้วค่อยเก็บทีหลัง คือเครื่องอุปกรณ์ในตึกค่อยให้ทีหลัง ๆ ไปสร้างที่ไหนก็เหมือนกัน ตึกนี้ขึ้นก่อน อันใหญ่ให้ขึ้นก่อน เสร็จแล้วพวกนี้ทยอยให้ทีหลัง ป้อนแห่งละสองช้อนสามช้อนไปเรื่อย ให้หมดหม้อไม่ได้ ต้องตักเป็นช้อนเอา เป็นอย่างนั้นละหลวงตาทำต่อโลก ขอให้พี่น้องทั้งหลายทราบ ทำขนาดนั้นเชียวนะ

เพราะฉะนั้นใครผิดใครถูกอะไรจึงพูดได้เต็มเม็ดเต็มหน่วยเลย โดยธรรมว่างั้นเถอะ เราไม่มีโลกเข้าไปแฝงนะ ดุด่าว่ากล่าวตำหนิใครนี้จะให้เรื่องของกิเลสเข้าไปแทรกโจมตีอย่างนั้นเราไม่มี จะมีแต่ธรรมล้วน ๆ ผิดบอกว่าผิดเลย ถูกบอกว่าถูก จึงเรียกว่าธรรมเป็นแบบฉบับของโลก เป็นหัวใจของโลก ต้องเป็นอย่างนั้น เป็นอย่างอื่นไปไม่ใช่ธรรม จึงต้องให้ตรงไปตรงมา ควรดุ-ดุ ควรชม-ชม ไปเรื่อย ๆ ตามอรรถตามธรรม ดุตามธรรม ดีตามธรรม ชมตามธรรม ตำหนิตามธรรมไปเรื่อย ๆ อย่างนั้น ทำอย่างอื่นไปไม่ได้นะ ขวางทันทีเลย ถ้าเรื่องของธรรมนี้โล่งผึง ออกเลย ๆ  ธรรมเป็นอย่างนั้น เรื่องของโลกไม่เอาเข้ามาเป็นอารมณ์ในเวลานั้น ที่จะชี้แจงเหตุผลให้เป็นไปตามอรรถธรรมแล้ว ต้องให้เป็นไปตามนั้นอย่างเดียว อย่างอื่นเป็นไปไม่ได้นะ

มันมากต่อมากเวลานี้ โอ๋ย หนักมากจริง ๆ ไม่ใช่เล่น ๆ นะ ตึกก็ ๒ ตึกใหญ่ โรงเรียนก็ ๒ หลังอีกด้วย หลังหนึ่ง ๒ ชั้น คือสองชั้นก็ต้องทำให้สมบูรณ์แบบ พวกกระดานฝาหรือห้องอะไร ๆ นี้ก็ต้องเอาให้สมบูรณ์แบบ ถ้าว่าเท่าไรชั้นก็ต้องเป็นอย่างนี้ สมบูรณ์แบบทุกชั้น ๆ อย่างนั้น จ่ายนี้ไม่มีรอ จ่ายตลอด ๆ พิลึกพิลั่น นี่ละที่ว่าเงินช่วยชาติของพี่น้องทั้งหลาย คืออันนี้เป็นบัญชีที่เราช่วยชาติมาดั้งเดิมนะ ที่เราช่วยอยู่เหล่านี้เป็นบัญชีของเรา เรียกว่าบัญชีพื้นเพมาตั้งแต่สร้างวัดป่าบ้านตาด เงินเข้ามาบัญชีนี้แล้วจะออกช่วยโลกโดยลำดับ ที่ว่าโครงการช่วยโลกเป็นบัญชีที่สองนะ อันนี้เราไม่เข้าไปเกี่ยวข้องนะ มีทางที่จะเกี่ยวข้องได้เหมือนกัน แต่ถ้าไม่จำเป็นบัญชีนี้ยังมีก้ำกึ่งอยู่เกี่ยวกับเรื่องทองคำ คือบัญชีนี้หากว่าพอหมุนเข้าทองคำแล้ว ทองคำต้องมีน้ำหนักกว่าโครงการช่วยชาติทั่ว ๆ ไป จึงเรียกเป็นก้ำกึ่ง

หนึ่ง เวลาจำเป็นควรจะแยกออกไปช่วยชาติดังที่เราช่วยอยู่เวลานี้ เรียกว่ามาช่วยบัญชีนี้ว่างั้นเถอะ เราก็แยกออกมา ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ เราก็คัดเอาไว้อยู่งั้นเป็นประจำ เพื่อจะหนุนเข้าซื้อทองคำเข้าสู่คลังหลวงของเรา อันนี้เราถือเป็นน้ำหนักมากตลอดมานะ นี่ละบัญชีที่ว่าโครงการช่วยชาติ เราดูว่าได้ถอนออกมาตอนที่จำเป็นชุลมุนตอนไปกรุงเทพนี่นะ ที่สวนแสงธรรมคราวที่แล้วที่ชุลมุนนั้น ดูว่าได้แยกออกมาจากโครงการช่วยชาติประมาณ ๗ แสนหรือไง พึ่งถอนหนเดียวเท่านี้แหละ ทางกรุงเทพเราก็ถอนใบถอนให้ทางโน้น เฉพาะใบถอนดูว่าล้านนึง ส่วนที่นอกจากนั้นที่ได้ในสวนแสงธรรมทั้งหมด ทุ่มหมดเลยนะ นั่นละที่ไปสวนแสงธรรมคราวนี้เรียกว่าทุ่มลงหมด แล้วจากนั้นยังไม่พอ ต้องเขียนใบถอนให้ทางโน้นไว้อีกหนึ่งล้าน

เพราะการถอนเราเป็นคนถอนคนเดียวนะ จะเอาไว้กี่บัญชีก็ตาม จะมาทางไหนโอนเข้ามาได้ตลอด ๆ ผู้รับมี แต่เวลาถอนเราต้องเป็นผู้ถอนคนเดียวเท่านั้น เพราะฉะนั้นทางโน้นเราจึงได้เขียนใบถอนให้ เห็นว่าจำเป็นมากก็เลยเขียนใบถอนไว้ให้หนึ่งล้าน ได้ทราบจากคุณชายแล้วว่าได้ถอนตามที่ว่าแล้ว จำเป็นก็ได้ถอนอย่างว่าแล้ว ทางนี้ดูเหมือนเราถอน ๗ แสนหรือไง นี่ละบัญชีที่ว่าช่วยชาติ ได้ถอนทางโน้นถ้าจำไม่ผิดหนึ่งล้าน ทางนี้ ๗ แสน จำเป็นจริง ๆ เราถึงจะถอนนะ ไม่จำเป็นเราไม่ทำ เพราะเราเป็นผู้รับผิดชอบต่อชาติบ้านเมืองแต่ผู้เดียว เกี่ยวกับเรื่องการเงินช่วยชาติ เราจึงต้องพินิจพิจารณาอย่างละเอียดลออแล้วถอน ไม่จำเป็นไม่ถอน เรารับผิดชอบผู้เดียว นี่ก็พึ่งถอนประมาณ ๗ แสนทางด้านนี้ มาคราวนี้ไม่พอ ชุลมุนวุ่นวาย เงินในบัญชีพื้นเดิมของเรานี้หมด นั่นซีถึงได้ไปคว้าเอานั้น ทีนี้เรื่องจ่ายยังไม่หมดนั่นซิ ตกลงเลยได้ไปถอนเอานั้นมาจ่าย ขนาดนั้นละหลวงตา เอาจริง ๆ นะ

อะไรก็ตามพี่น้องชาวไทยเราตายใจได้เลยกับเรื่องการจับจ่ายของเรานี้ว่างั้นเถอะ ไม่ว่ามากว่าน้อยเราจะทำด้วยเหตุผลทุกอย่าง ไม่ให้มีแบบที่โกโรโกโส ไม่ให้มีเป็นอันขาดสำหรับเรานะ เราทำอย่างนั้นตลอดมา จะสั่งจ่ายมากจ่ายน้อยเราแน่ใจแล้วเราถึงสั่ง ๆ แต่ละอย่าง เมื่อคราวหลังมาเราจำได้บ้างจำนวนมากน้อยเพียงไร หรือความจำเป็นมากน้อย เราไม่จำเป็นจะต้องไปวินิจฉัยอีก เพราะก่อนที่เราจะจ่ายนี้เราจะวินิจฉัยเรียบร้อยแล้วเราถึงจะจ่าย ๆ เรียกว่าสมบูรณ์แบบไปแล้ว เราจึงไม่เท้าตามความหลังอีกแหละ เป็นอย่างนั้นตลอดมา

เวลานี้ทองคำเราก็กำลังรออยู่ เดี๋ยวนี้รอเกี่ยวกับเรื่องที่จะซื้อทองคำเข้าคลังหลวง คอยรอฟังเสียงคณะลูกศิษย์ลูกหาที่เกี่ยวข้องใกล้ชิดติดพันกับการเงินการทอง เงินมีความเปลี่ยนแปลงยังไง ๆ ระหว่างเงินดอลลาร์กับเงินบาทเรา ถ้าพอรอไปเสียก่อนเราก็จะรอไปเสียก่อน ถ้าสมควรจะรีบซื้อทองคำจากลูกศิษย์ที่มาให้ข้อปรึกษาหารือแล้ว เราก็จะรีบซื้อทันที เพราะเวลานี้เงินมีอยู่ธนาคารแล้วจะออกซื้อเมื่อไรก็ได้ เป็นแต่เพียงว่าเรารอตามเหตุการณ์เท่านั้น เวลานี้จึงรอ ๆ อยู่ ที่แน่นอนแล้วนั้นคิดเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้ ก็คือจากคำที่เราสั่งไว้เรียบร้อยแล้วนั้นก็คือว่า ๑) ๘๐๐ ล้าน ๒) ๖ ล้านกว่า ที่เขามาทอดกฐินทองคำคราวที่แล้วนี้ ได้เงินสองบัญชีเป็นเงิน ๖ ล้านกว่า อันนี้เราก็บวกเข้ากับ ๘๐๐ ล้านแล้ว ตกลงก็เป็น ๘๐๖ ล้านแล้ว นี่จะเข้าทองคำถ่ายเดียว นอกนั้นยังไม่แน่ คอยฟังไปตามเหตุการณ์เสียก่อน

เราคิดไว้คราวนี้เราไม่ได้คิดไว้เพียงเล็กน้อยนะ เพราะเมืองไทยเรานี้หนักมากที่ค่อนข้างจะล่มจมอยู่ตลอดเวลา เราจึงต้องพากันช่วยกันหนุนทั่วประเทศไทย ขอให้มีความรักชาติเป็นพื้นฐานแห่งชาติไทยเรา การเสียสละเป็นเงาเทียมตัวมากับการรักชาตินะ ให้ต่างคนต่างเสียสละ เมื่อกาลอันสมควรที่ควรจะหนักเบามากน้อยในการเสียสละของเราแล้ว ทางศาสนาก็จะเผดียงพี่น้องทั้งหลายเรื่อย ๆ สมว่าเราเป็นผู้นำนะ ที่ควรจะหนุนเข้าแง่ไหน ๆ เราก็จะพยายามเต็มกำลัง

เวลานี้ก็เริ่มตั้งรัฐบาลใหม่ขึ้นมาแล้ว นี่เราก็จะเตือนทางรัฐบาล อย่างไรก็จะแยกกันไม่ออกระหว่างรัฐบาลกับเรานะ เพราะเป็นผู้ช่วยแขนซ้ายแขนขวา ที่จะอุ้มชาติไทยของเราขึ้นจากความล่มจมทั้งหลายนั้น ระหว่างชาติบ้านเมืองกับศาสนานี้จะแยกกันไม่ออก จะต้องได้ประสานงานต่อกันเสมอ เพื่อนำสมบัติเข้าสู่คลังหลวงของเรา เมื่อทางการบ้านเมืองเป็นไปด้วยความเรียบร้อยแล้ว ทางนี้ก็จะเตือนทางโน้นให้ขวนขวาย ไม่ให้ทำอย่างแต่ก่อน ที่ได้มาเท่าไร ๆ มากอบโกย ๆ เข้าพุง ๆ เข้าพุงหลวง ๆ แล้วลงทะเลหลวงตูมเลย ชาติไทยก็มีแต่ร่างกระดูก ๆ นี้เป็นมานาน

จนถึงขนาดเราพูดเต็มปาก เพราะเราทราบมาจากบรรดาลูกศิษย์ลูกหาที่อยู่ในสถานที่ต่าง ๆ ตามกระทรวงนั้น ๆ มาโดยลำดับ เพราะฉะนั้นการพูดจึงไม่ผิด อันนี้ส่วนมากมันมีแต่เข้ามา ๆ แล้วมันกอบโกย ๆ ไม่ได้หาเงินเข้ามาในคลังหลวง คือสมบัติของชาติ เราเลยพูดเอาว่าคลังหลวงเป็นจุดศูนย์กลาง ก็คือเพื่อเป็นสมบัติของชาตินั่นแหละ เข้ามาสู่จุดรวม คณะนั้นตั้งรัฐบาลขึ้นมาได้เงินเท่านั้น ๆ เข้ามาสู่จุดส่วนรวม ๆ เป็นชิ้นเป็นอันไม่ค่อยจะได้ยิน แต่ไม่ได้ยินอีกอันหนึ่งก็คือกินกลืน กินอยู่ลึก ๆ กลืนอยู่ลึก ๆ นี้เป็นมาตลอด แล้วก็ซุบ ๆ ซิบ ๆ เขามาเล่าให้ฟัง เราก็จำเอา ๆ

แต่ที่หนักมากก็คือรัฐบาลที่ผ่านมาแล้วนี้ หนักมากที่สุดเราก็บอกหนักมากที่สุด ขนาดที่เมืองไทยเราจะจมได้จริง ๆ ถ้าปล่อยให้พวกนี้ถือบังเหียนหรือถือการควบคุมชาติไทยเรานี้ เรียกว่าพวกกุมเพื่อจมไม่สงสัย เพราะฉะนั้นจึงต้องมีการต่อต้านกัน เพราะชาติไทยนี้เป็นหลักเป็นเกณฑ์ของชาติไทย สมบัติทุกอย่างชาติไทยทุกคนต้องมีความรับผิดชอบด้วยกัน เสมอหน้ากัน เมื่อเห็นอะไรมาไม่สมเหตุสมผลและจะเป็นที่ล่มจมได้สำหรับชาติไทยเราก็ต้องมีการต่อต้าน ดังที่เห็นกันอยู่เวลานี้ จากนี้แล้วเราก็จะพยายามพยุงนะ ทางบ้านเมืองก็จะพยุงทางหนึ่ง การจับการจ่ายก็ให้น้อยลง ๆ ที่ไม่จำเป็นให้น้อยลง นี่เราก็จะเตือนเรื่อย ๆ นะ แล้วทุกสิ่งทุกอย่างที่จะเป็นภัยต่อชาติด้วยการจับจ่ายหรือสุรุ่ยสุร่าย หรือล่มจมแบบไหนก็ตามนี้จะพยายามเตือนกันเรื่อย ๆ เพื่อจะได้หาสมบัติเข้าสู่จุดส่วนรวม แต่เรามักเรียกว่าคลังหลวงนะ

คลังหลวงจริง ๆ นั้นเป็นจุดที่เราต้องการฝากสมบัติเหล่านี้ นั่นเป็นคลังหลวงแท้ ทีนี้คลังหลวงรองลงมาก็สมบัติของชาตินั่นน่ะ เราจะพยายามให้สมบัติเหล่านี้เข้าสู่ชาติเราเป็นลำดับลำดา ทางบ้านเมืองก็ขวนขวายด้วยความรู้เนื้อรู้ตัวเห็นโทษเห็นภัยแห่งความล่มจมเพราะความสุรุ่ยสุร่าย แล้วทางศาสนาเราก็จะเผดียงพี่น้องทั้งหลายให้ตั้งเนื้อตั้งตัวขึ้นอีกวาระหนึ่ง ขวนขวายสมบัติเงินทองข้าวของดังที่เราปฏิบัติมานี้ แล้วหนุนเข้าสู่คลังหลวง ๆ ทางบ้านเมืองก็หนุนเข้ามา ทางศาสนาก็หนุนเข้ามา แล้วก็ค่อยเต็มตื้นขึ้นมา ๆ เรื่อย ๆ อย่างนั้นเราแน่ใจว่าถ้าปฏิบัติตามศาสนาแล้วเมืองไทยเราจะขึ้นได้ไม่สงสัย ถึงจะช้าจะเร็วก็ขึ้นได้ถ้าปฏิบัติตามแนวของศาสนา ถ้าเคลื่อนจากนี้แล้วจมได้ไม่สงสัย และจมอย่างรวดเร็วเสียด้วย นี่เราก็ได้เตือนเสมอ ๆ จึงขอให้พี่น้องทั้งหลายรับทราบไว้ตลอดไป อย่างนี้แหละเรื่องการที่จะช่วย

ถ้าเมืองไทยเราไม่ช่วยเราชาติไทยชาติไหนเขาจะมาช่วย มีไหมกี่ชาติในโลกอันนี้มีมากไหม เราเห็นชาติไหนมีไหมที่จะมาช่วยชาติไทยของเราเป็นชิ้นเป็นอัน ไม่มี นอกจากชาติไทยจะช่วยไทยเท่านั้น เพราะเหตุใด ก็เพราะว่าการทำความล่มจมชาติอื่นเขาไม่ได้มาทำให้เรา นอกจากเราเสียกลจากเขาแล้วก็ถูกเขาต้มเอา ๆ นั้นก็เป็นเรื่องของชาติไทยเราทำความเสียหายแก่ตัวเองใช่ไหมล่ะ เพราะความโง่เง่าเต่าตุ่นกลมายาไม่ทันล่ะซิ แล้วเสียเล่ห์เสียเหลี่ยมให้เขา ความเสียเล่ห์เสียเหลี่ยมก็เมืองไทยเรา ทีนี้ความจมก็เมืองไทยเราเป็นผู้ทำเมืองไทยเราให้จมเสียเอง แน่ะ เราจะไปตำหนิใคร เพราะฉะนั้นจึงให้รู้เนื้อรู้ตัวทุกคน เอาศาสนาเป็นเครื่องดำเนินนะให้ฟังให้ดี

พุทธศาสนาเป็นศาสนาชั้นเอก ทุกสิ่งทุกอย่างเอกอยู่นั้นหมดแล้วไม่มีอะไรเสมอแล้ว ให้ฟังเสียงศาสนา ให้ดำเนินตามนี้จะช้าหรือเร็วก็ตาม ก็ขอให้เป็นไปเพื่อความเจริญรุ่งเรืองแน่นหนามั่นคงขึ้นเป็นลำดับ เป็นที่พอใจสำหรับชาติไทยของเราซึ่งเป็นนักเสียสละและรักชาติ อันนี้เป็นสำคัญมากนะให้จำไว้ทุกคน ๆ เรานี้พยายามเต็มกำลังความสามารถแล้ว เลยจากนี้เราก็ตายเราบอกจริง ๆ เราช่วยทุกวิถีทาง คิดดูซิ เงินบาทหนึ่งสองบาทเรายังไม่เคยระลึกได้เลยนะว่า เราสั่งให้เขาไปซื้ออะไรมาให้เรานี้ไม่เห็นมี ก็มันเหลือเฟืออยู่ตลอดเวลา แล้วจะซื้อมาหาอะไร ของที่ได้มามันก็เหลือเฟือแล้ว เราจึงไม่ได้เคยเอาเงินเอาทองที่เขามาถวายเรานี้ไปซื้อนั่นซื้อนี้มาให้เราหน่อยไม่มี มีเท่าไรก็ทุ่ม ๆ อย่างที่ว่า มีเท่าไรก็อย่างนี้แหละ ทุ่มหมดเลยไม่มีอะไรเหลือ ๆ เราพอใจที่จะช่วยโลก

จึงขอให้พี่น้องทั้งได้ช่วยกันเต็มเม็ดเต็มหน่วย การประหยัดให้ตื่นตัวทุกคนนะ การอยู่การกินการใช้การสอยอย่าสุรุ่ยสุร่ายอย่างที่เคยเป็นมา นี้คือทางแห่งความล่มจมให้จำเอาไว้ ทีนี้การรู้เนื้อรู้ตัวประหยัดมัธยัสถ์ การอยู่การกินการใช้การสอยให้มีความประหยัดมัธยัสถ์ อยู่ด้วยความพอเพียง ๆ นี้เหมาะ ให้พยายามหักห้ามเหยียบเบรกการสุรุ่ยสุร่ายเอาไว้นะ เหยียบเบรกอันนี้เอาไว้ให้อยู่ในความพอดี แล้วจะค่อยหนุนขึ้น เหล่านี้เป็นอุบายวิธีการหนุนชาติไทยของเราทั้งนั้นแหละ ความสุรุ่ยสุร่ายนี้ตัวสำคัญมาก ไม่มีเจตนาแต่ก็เผาตัวเองตลอดเวลา มันเสียตรงนี้ละนะ ให้พากันรู้เนื้อรู้ตัว

การจับจ่ายใช้สอยเราเดินไปตามถนนหนทางนี้ โอ๋ย มันอดคิดไม่ได้นะ ไปที่ไหนตึกรามบ้านช่องสร้างไว้ยาวเหยียด ๆ สร้างไว้แล้วปิดตาย ๆ ไม่มีคนเข้าไปเช่าไปซื้อ แล้วเงินนี้ไปยังไง เท่านั้นมันก็รู้แล้วใช่ไหมล่ะ เอาอะไรมาสร้างถ้าไม่เอาเงินมาสร้าง แล้วสร้างขึ้นแล้วปิดตายไว้เป็นแถวยาวเหยียด ๆ ไม่ว่าที่ไหนพอ ๆ กันหมดนะ ไม่มีใครไปซื้อ แล้วเงินไปไหน ธนาคารก็จนกระทั่งถึงเขาปิด เวลานี้เขาไม่ให้กู้ให้ยืม กู้ยืมแล้วไม่ได้คืนให้เขานี่นะ ติดหนี้ติดสินจะให้เขามายึดก็มีตั้งแต่ตึกร้าง ๆ ปิดตาย ๆ เขาจะยึดไปอะไรประสาปูนเข้าใจไหม นี่เขาก็เข็ด ทางธนาคารก็เข็ด ไอ้พวกเราเข็ดหรือไม่เข็ด หรือจะต้องไปหามาสร้างอีกเหรอ แล้วปิดตายไว้อีกอย่างนั้นเหรอ เหล่านี้มันน่าคิดทั้งนั้นนะ

เดินไปตามถนนหนทาง ไปที่ไหนเครื่องสินค้าสินขาย โถ เต็มในร้านตลาดไม่อดไม่อั้นมาจากโรงงาน ๆ ทีนี้โรงงานหนึ่ง ๆ เขาผลิตได้มากขนาดไหน เราจะหาเงินอะไรไปซื้อ ซื้อไม่ทันโรงงานก็เจ๊งได้ เพราะโรงงานนี้คนมีปากมีท้องเหมือนกัน คนงานเหล่านั้นมีปากมีท้องเหมือนกันเขาต้องอาศัยกินกับโรงงาน แต่โรงงานขายไม่ออกเงินอะไรจะเข้าไปหล่อเลี้ยงพวกคนงานล่ะ นี่มันก็เจ๊งได้เหมือนกัน แล้วการซื้อการขายก็ตามตลาดลาดเลมีแต่สินค้าเต็มไปหมดแต่หาคนที่จะซื้อไม่ค่อยมีนี่อันหนึ่ง เราจึงต้องประหยัดมัธยัสถ์ให้พอเพียง ๆ อะไรจะมีมากมีน้อยให้ใช้อยู่ในความพอเพียงของเราอย่าให้เลยเถิด แล้วจะเสียได้นะ

เมืองไทยเราเป็นนิสัยที่ว่าเป็นมาตั้งแต่ปู่ย่าตายายของเรา เมืองไทยเรานี้เป็นเมืองอู่ข้าวอู่น้ำไม่เคยอดอยากขาดแคลน เราก็ใช้มาตามอัธยาศัยจึงไม่ทราบ เวลาขาดแคลนขึ้นมาอย่างปัจจุบันนี้ปรับตัวไม่ทันมันก็เสียได้อย่างนี้แหละ ให้ประหยัดมัธยัสถ์ รู้เนื้อรู้ตัวเสียตั้งแต่บัดนี้ อย่าเอานิสัยเก่าที่เกิดในเมืองอู่ข้าวอู่น้ำนี้แล้วใช้สอยกินอยู่ปูวายอะไรไม่รู้จักประมาณเสียได้นะ เวลานี้เหตุการณ์ไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว ต้องได้ปรับตัวเข้าสู่เหตุการณ์ ให้มีความประหยัดมัธยัสถ์แล้วบ้านเมืองเราก็จะขึ้นได้ ๆ โดยลำดับ วันนี้ก็พูดเท่านั้นละนะ เตือนไว้อย่างนั้นละ

(พูดกับลูกศิษย์จากภาคใต้) เมตตาตลอดนะ แต่มันก็ไปไม่ได้อย่างว่าแหละไปแต่ปี ๒๕๒๗ นะตั้งแต่นั้นมาแล้วไม่ได้ไปอีกเลย ก็อย่างว่าแหละคิดดูซิ ความยุ่งยากวุ่นวายนี้หมุนนั้นหมุนนี้ตลอดวันหนึ่ง ๆ ไม่พอจ่ายของความวุ่นวาย ความวุ่นวายมันยังมากกว่าเราอีกวันหนึ่ง ๒๔ ชั่วโมงความวุ่นวายไม่ทราบเท่าไรมันเอาไปกินหมด ๆ แหละ เอาละให้พร…

เปิดดูข้อมูล วันต่อวัน ทันต่อเหตุการณ์ หลวงตาเทศน์ถึงเรื่องอะไร

www.luangta.com