| เทศน์อบรมฆราวาส ณ ศาลาสวนแสงธรรม กรุงเทพฯ
เมื่อเช้าวันที่ ๒๒ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๔๘
น้ำใจให้อภัยสำคัญมาก
ทางโรงพยาบาลหนักมากนะเรา คือช่วยจริงโรงพยาบาล เวลานี้ที่ช่วยไปแล้วดูเหมือนสองร้อยกว่าโรง โรงพยาบาลนี้มันมีหลายแง่หลายกระทง ไม่ใช่ของง่ายๆ นะโรงพยาบาลนี่ เครื่องมือแพทย์ แล้วพวกตึกพวกรถพวกรา พวกอะไร บางแห่งขึ้นอยู่กับสถานที่ด้วย คับแคบ พอซื้อได้เราก็ซื้อขยายให้ ขยายให้อย่างนั้น ไปแต่ละแห่งนี้ก็สอนหมอสอนพยาบาลด้วยนะ ไม่ใช่ไปธรรมดา ถ้าที่ไหนเราลงแล้วก็สอนละ ส่วนมากเราไม่ค่อยลงรถนะ เอาของแล้วเราไปเอง ไปโรงนั้นโรงนี้ ว่างเมื่อไรก็ไป บางทีถ้าไม่ควรลงรถเราก็ไม่ลง เอาของลงแล้วไปเลย
ถ้าลงรถนั่นละสอน มีเรื่องถึงได้ลง สอนอบรมพยาบาล หมอด้วย คนไข้เขาเข้ามาหาเรา เขามีความมุ่งหมายอย่างไรๆ ชี้แจงให้ทราบ ผู้ที่ได้รับความทุกข์ความทรมานใจ ตลอดถึงร่างกายของเขาเราจะปฏิบัติปฏิสันถารต้อนรับเขาอย่างไร สอน สุดท้ายก็มาลงมารยาท มารยาทระหว่างหมอกับพยาบาลที่จะปฏิบัติต่อคนไข้นั้น มารยาทเป็นสำคัญ ยาขนานนี้เข้าก่อน ถ้าขนานนี้นิ่งไปแล้วโรคทุกอย่างเบาลง หายลง ถ้ายาขนานนี้กระเทือนใจแล้วเอายาเทวดามาเขาก็ไม่อยากรับ เข้าใจไหมล่ะ
มารยาทสำคัญมาก เราก็ไปสอนหมอ ทำวิธีให้เห็นด้วย เวลาเข้ามา เป็นอย่างไรป้า น้า อะไรๆ ว่า เพชรบุรีสู้เราไม่ได้ เวลาเขามาทำหน้าบึ้งใส่เขา โอ๋ย มันมีหลายแบบ เขามาพึ่งเป็นพึ่งตายแล้วทำหน้าบึ้งใส่เขา ต่อจากนั้นก็ว่า มาอะไรอย่างไร ขู่เลย สอนหลายแบบนะ พวกคนไข้มานี้เขามาฝากเป็นฝากตายต่อเรา สำคัญที่สุดคือน้ำใจที่จะปฏิบัติต่อเขา ในขั้นเริ่มแรกคือน้ำใจ ยาขนานแรกคืออันนี้เอง ก็บอกแล้ว ยาขนานแรกคือกิริยามารยาทเข้าสู่คนไข้ สอนหมดนั่นแหละ
เราได้ช่วยทุกวิถีทาง ในคราวนี้ช่วยจริงๆ จนกระทั่งไม่มีอะไรติดเนื้อติดตัวเลย มีเท่าไรทุ่มๆ ออกหมดๆ ดังที่พี่น้องทั้งหลายบริจาคเหล่านี้ ออกทั่วประเทศเขตแดน ออกตลอด สำหรับเรา เราพูดตรงๆ เราพอ ทางจิตใจก็พอ ทางวัตถุสิ่งของบรรดาพี่น้องทั้งหลายมาบริจาค มากน้อยเพียงไรเต็มวันหนึ่งๆ วัตถุเหล่านี้แจกอีกๆ เราช่วยอย่างนั้น สำหรับใจเรา เราพูดจริงๆ พอทุกอย่างแล้ว ดีดดิ้นนี้เพื่อบรรดาพี่น้องชาวไทย อุตส่าห์พยายามช่วยๆ ได้มามากน้อยเพื่อโลกทั้งนั้น ไม่ได้เพื่อเรา
เห็นบรรดาพี่น้องทั้งหลายมาวัดมาวา ทำบุญให้ทาน ได้ยินเสียงอรรถเสียงธรรม หลวงตาก็รู้สึกว่ามีความปลื้มปีติยินดีกับบรรดาพี่น้องทั้งหลาย เรื่องกระแสของธรรมนี้คำว่าธรรมนี้คือทานก็เป็นธรรม ศีลก็เป็นธรรม การได้ยินได้ฟังอรรถธรรมทั้งหลายก็เป็นธรรม รวมเข้าสู่ใจดวงเดียว ใจดวงนี้รับมหามงคลเข้าสู่ตัวเองแล้วก็ทำตัวเองให้เย็น แล้วกระจายทั่วไป คำว่าธรรมเข้าที่ไหนนิ่มไปหมด
เราพอใจได้เห็นพี่น้องทั้งหลายเข้าสู่วัดสู่วา ฟังอรรถฟังธรรม ทำบุญให้ทาน นี่เป็นนิสัยของมนุษย์ชาวพุทธเราโดยแท้ อันนี้เป็นชาวพุทธโดยแท้ มนุษย์สมบูรณ์แบบ คือมนุษย์ที่มีศีลมีธรรมเรียกว่ามนุษย์สมบูรณ์แบบ มนุษย์สักแต่ชื่อเฉยๆ จิตใจโหดร้ายทารุณ กิริยาแสดงออกเหมือนเปรตเหมือนผี เหมือนยักษ์เหมือนมาร อย่างนั้นใช้ไม่ได้เลย มนุษย์ประเภทนี้เป็นภัยต่อส่วนรวมมากทีเดียว มนุษย์ผู้มีศีลมีธรรมไปที่ไหนประสานกันได้เลย ประสานกันได้หมด
ธรรมนี่เป็นเครื่องประสาน ไม่รู้จักชื่อจักนาม บ้านเกิดเมืองนอนอยู่ที่ไหนไม่รู้ แต่ความดีเข้าถึงกันประสานได้หมดเลย นี่ละธรรมท่านจึงว่าเป็นเครื่องประสาน ตายใจกันทันทีผู้มีธรรม ตายใจๆ ถ้าไม่มีธรรมนี้ไว้ใจกันไม่ได้ง่ายๆ นะ ก็เคยพูดให้ฟังแล้วถ้าไม่มีธรรมแม้แต่ผัวกับเมียทะเลาะแตกกันได้ ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่มีธรรมเสียเท่านั้นแตกได้ ถ้าต่างคนต่างมีธรรมตายใจกันได้ ไว้อกไว้ใจกันได้ นี่ก็คือธรรมประเภทหนึ่ง แล้วเย็นไปหมด นี่ธรรม
พระพุทธเจ้าสอนไว้ให้พอดิบพอดีทุกอย่าง จึงเรียกว่าธรรม อะไรขัดจากธรรมไม่ใช่เป็นของพอดี เป็นสิ่งทำลาย เป็นสิ่งที่จะทำให้บกพร่อง ท่านจึงเอาธรรมออกกางเลย ให้ได้พากันพินิจพิจารณาให้พอดิบพอดี ธรรมนี้ไปที่ไหนพอดีๆ ตลอดไปเลย คำว่าพอดียังเป็นขั้นๆ พอดีขั้นนี้ ขั้นสูง พอดีขั้นเลิศเลอ ใจสำคัญ โลกเราอยู่ได้ด้วยกันนี้คือความเห็นอกเห็นใจกัน ความเสียสละต่อกัน ให้พี่น้องทั้งหลายจับอันนี้ไว้ให้ดีนะ ความเห็นอกเห็นใจกัน ความให้อภัยกัน นี่สำคัญมาก
อย่าไปยึด หรือยกโทษยกกรณ์เขา มองดูคนมองดูตั้งแต่ความดี-ความชั่วของเขา ไม่มองดูความดี-ความชั่วของตัวเอง เสีย คนเราถ้าชอบมองนอกๆ แล้วคนนั้นเป็นตัวภัยตัวพิษ มองแล้วแทนที่จะยกยอสรรเสริญเขากลับคอยดูถูก หาช่องว่างเขา เขาดีอย่างอื่นมามากขนาดไหน เอาไม้ขีดไฟเป็นไฟของตัวเองหาเผาเขาๆ แล้วกรรมก็มาหาตัวเอง คนเช่นนี้ไปที่ไหนไม่มีใครคบค้าสมาคม ไปด้วยน้ำใจกว้างขวาง น้ำใจให้อภัยสำคัญมากนะ
คบกันต้องเห็นอกเห็นใจกัน ใจเขาใจเราเป็นธรรมชาติที่รู้สึกเหมือนกันหมด คำว่ารู้สึกอยากรู้ของดิบของดี ของเป็นที่พึงใจ ของไม่พึงใจนี้ไม่มีใครอยากรับอยากทราบละ ไม่มีใครอยากต้อนรับนะของไม่ดี ให้แสดงต่อกันด้วยน้ำใจ มนุษย์เราอยู่ด้วยกันด้วยน้ำใจ วัตถุสิ่งของทั้งหลายเหล่านั้นเป็นเครื่องเสริมน้ำใจของเราทั้งนั้น ถ้าน้ำใจไม่มีแล้วมีอะไรก็ไม่มีความหมาย ขอให้น้ำใจดีเถอะ มีมากมีน้อยเย็นไปตามๆ กันหมด น้ำมหาสมุทรทะเลหลวง คือน้ำที่ไหนๆ ที่ว่าใหญ่ที่สุดในโลกสู้น้ำใจไม่ได้
น้ำใจนี้กระจายทั่วโลกดินแดน อย่างน้ำใจพระพุทธเจ้า-น้ำใจพระอรหันต์ กระจายทั่วครอบโลกธาตุ สำหรับน้ำมหาสมุทรมีขอบมีเขตมีฝั่งมีฝา น้ำพระทัยของพระพุทธเจ้าและน้ำใจของพระอรหันต์ครอบโลกธาตุไปเลย ไม่มีฝั่งมีฝา ครอบไปหมด น้ำอันนี้เลิศเลอกว่าน้ำทั้งหลาย ให้พากันจำเอาไว้ เพราะฉะนั้นจึงให้แสดงน้ำใจที่มีอยู่ของตัวเองต่อกัน ต่างคนต่างมีน้ำใจต่อกันแล้วไปไหนสมานกันได้หมดมนุษย์เรา เราจำเป็นอะไรต้องไปหาชื่อหานามเกิดบ้านไหนเมืองไหน ที่เกิดที่ไหน เกิดที่ไหนมันเกิดได้ด้วยกัน สัตว์ก็เกิดได้ มนุษย์ก็เกิดได้ ในน้ำบนบกสัตว์เกิดได้ทั้งนั้น ไม่สำคัญ มารวมอยู่ที่น้ำใจคือมนุษย์เรา ให้บำรุงรักษาน้ำใจตนเองและบำรุงรักษาน้ำใจคนอื่นด้วยการประสาน ด้วยการเห็นอกเห็นใจกัน เฉลี่ยเผื่อแผ่มีเท่าไรก็เจือจานกันไป นี่คือน้ำใจ อันนี้อยู่ด้วยกันแล้วเย็นไปหมด ไปที่ไหนเย็นหมด วันนี้พูดเพียงเท่านี้
วันที่ ๒๒ ธันวาฯ นี้ ทองคำเช้าวันนี้ได้ ๑๒ บาท ๒๕ สตางค์ ทองคำตั้งแต่วันที่ ๗ ถึงเช้าวันนี้ได้ ๘ กิโล ๑๖ บาท ๕๘ สตางค์ ไม่ใช่น้อยนะได้ ๘ กิโลแล้ว แล้วทองคำที่หลอมแล้ว ๑๙๖ กิโล ๑ บาท ๕๑ สตางค์ และทองคำที่ยังไม่ได้หลอม ๒ กิโล ๔๕ บาท ๙ สตางค์ รวมทองคำที่หลอมแล้วและยังไม่ได้หลอม เป็น ๑๙๘ กิโล ๔๖ บาท ๖๐ สตางค์ ถ้ารวมกับ ๓๗ กิโลครึ่งที่มอบคลังหลวงแล้วนั้น เป็นทองคำ ๒๓๖ กิโล ๑๓ บาท ๗๑ สตางค์
รับฟังรับชมพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่
www.Luangta.com หรือ www.Luangta.or.th
และรับฟังจากสถานีวิทยุสวนแสงธรรม กรุงเทพฯ และสถานีวิทยุอุดร
FM 103.25 MHz
|
