เทศน์อบรมฆราวาส ณ สวนแสงธรรม กรุงเทพฯ

เมื่อเช้าวันที่ ๑๙ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๔๘

ได้รับการสงเคราะห์จากผู้ใด บุญคุณนี้ฝังลึก ไม่ลืม

         ญาติที่แท้จริงคือญาติมิตรทางด้านธรรมะ สนิทมากนะ ญาติธรรมดายังทะเลาะกันได้ แตกกันก็มี แต่ญาติธรรมนี้ไม่มี สมานกันได้หมดเลย บกพร่องตรงไหนแก้ทันที เรียกว่าธรรม ไม่มีคำว่าทิฐิมานะเรื่องธรรม ถูกตำหนิตรงไหนเป็นความผิดจริงแก้ทันทีเลยนั่นถูก เป็นเรื่องธรรม ธรรมเป็นอย่างนั้นละ ธรรมมีแต่สมานๆ ที่เราทำประโยชน์อยู่ทุกวันนี้ก็คือสมานโลกทั้งหลาย ให้มีความเชื่อมโยงกันด้วยความเป็นสุขทั่วหน้ากัน ไว้เนื้อเชื่อใจกัน อย่างนั้นละเรื่องธรรม ไปที่ไหนเย็นไปหมดธรรม สมานไปหมด ธรรมเป็นอย่างนั้นนะ ไม่เหมือนโลก  โลกไปที่ไหนแตก เป็นไฟเผาไปเรื่อย เรื่องธรรมนี่สมานเป็นน้ำดับไฟ ถ้ามันลุกขึ้นมาก็ดับ ถ้ามันไม่ลุกก็ไม่ก่อ มีแต่สมานไปเรื่อยๆ เรื่องธรรมเป็นอย่างนั้น

         คิดดูซิพี่น้องทั้งหลายได้เห็นอยู่นี้เราดีดดิ้นตลอดเวลา เราดีดเพื่ออะไร เราไม่เอาอะไร ให้ท่านทั้งหลายคิดเอา มีเท่าไรๆ ออกหมดเพื่อโลกทั้งนั้น เราไม่ต้องการอะไรเลย แต่ดีดดิ้นก็คือเรานี้แหละ ดีดดิ้นที่สุดเลย ทุกอย่างขนเข้ามา ขนเข้ามา ส่วนใหญ่ก็เข้า ที่แตกกระจัดกระจายๆ ออกไปทั่วประเทศแล้วก็ออกทั่วโลก เมืองนอกก็ออกนะ เราช่วย ช่วยอยู่ตลอดเวลาอย่างนี้ละ สพฺเพ สตฺตา อันว่าสัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันหมดทั้งสิ้น สมานถึงกันหมด ให้เห็นหัวใจกัน

         คนเราถ้าดูแต่หัวใจเราไม่ดูหัวใจคนอื่นแล้วไปที่ไหนคับแคบตีบตัน ตัวเองแทนที่จะเป็นสุขเพราะทำอย่างนั้น เป็นทุกข์นะ ไม่ได้เป็นสุข ผู้ที่เสียสละเฉลี่ยเผื่อแผ่ด้วยความเมตตาจิตต่อกันนี้กว้างขวาง เบิกบาน เจ้าของก็กว้างอยู่ภายในใจ แล้วเกี่ยวข้องกับเพื่อนฝูงที่ไหนก็สมานไปได้หมด อำนาจแห่งการเสียสละออกมาจากเมตตาความสงสารซึ่งกันและกัน เวลามีความจำเป็นเขาจะหวังพึ่งใคร เขาวิ่งมา อย่างเขามาตะกี้นี้ เขาจะเอาสามหมื่นห้าพันผ่าตา เขาไม่มีเงิน เราช่วยได้อย่างนี้เราช่วยทันทีเลย อันนั้นมอบให้หมอเขาทำ ถ้าไม่มีเงินก็ไม่ได้ทำ ตาก็บอดไปเลย นี่มันบอดอยู่แล้ว ถ้าผ่าแล้วว่าจะเห็น ว่าอย่างนั้น เอา เอาเลยถ้าว่าผ่าแล้วเห็น ถ้าผ่าก็เท่าเก่าผ่าหาอะไร เหตุผลก็มีอย่างนั้น เราจึงให้ไป

         โรงพยาบาลไม่มีแต่เมืองไทยของเราเวลานี้นะ ออกเมืองนอกประเทศลาวก็ออก ตา เราเห็นตานี่สำคัญมาก คนเราจะเสียอวัยวะส่วนอื่นส่วนใดก็ยอมรับว่าเสีย แต่ตานี่ขอให้มี เพราะตานี่ตื่นมาปั๊บจะมองเห็นแล้ว เป็นความหมายในตัวเอง ง่อยเปลี้ยเสียแข้งเสียขาไปไม่ได้ แต่ตาไปได้ เห็นได้ๆ เป็นคุณค่าตลอดนะ มีคุณค่าอยู่ตลอด ถ้าคนยังมีตาดีอยู่ ถ้าตาบอดเสียอย่างเดียวไปนั่งอยู่บนกองเงินกองทองไม่มีความหมาย มันเสียตรงนี้ เพราะฉะนั้นเราจึงอุตส่าห์พยายาม เราคิดตามจุดๆ ที่สำคัญ

         ทางอุดรนี่เรียกว่าเต็มเหนี่ยวแล้วเราให้ ให้สมบูรณ์เลยเทียว ไม่ทราบว่ากี่สิบล้าน โห ตาไม่ใช่เล่นนะ แพง มีแต่เครื่องมือจากนอกๆ ทั้งนั้นเราทำไม่เป็น ซื้อมาแต่เครื่องมือแพงๆ สำหรับโรงพยาบาลศูนย์อุดรเรียกว่าสมบูรณ์เต็มที่ เมื่อเร็วๆ นี้ก็ช่วยไปเจ็ดล้านตา ก็อย่างนี้แหละ แล้วทางเวียงจันทน์เขาก็มาขอ เขาเอารายการมาอ่านให้ฟัง รายการเขาเกี่ยวกับเครื่องมือตาๆ รายการดูเหมือนมีเท่าไรเรียกว่าเราให้หมดทุกรายการ เป็นเงินแปดล้านเท่าไรลืมแล้วแหละ นี่ทางเวียงจันทน์ เฉพาะตา

         ส่วนอื่นเราก็ช่วย ให้เขามาเอาของวัดเราไป เราสั่งมาทางนี้มาเตรียมพร้อมไว้ ทีแรกเขามารถสิบล้อคันหนึ่งบ้างสองคันบ้าง ต่อไปก็ถามถึงเรื่องความจน จนอยู่มากทีเดียว เราเลยสั่งให้มาเลย เอารถมากี่คันก็มาเถอะ เขาก็เอารถสิบล้อมาสามคัน และรถเทรลเลอร์เทรลแล่อะไรก็ไม่รู้อีกคันหนึ่ง มันยาวถึงนู้นนะรถคันนี้ เขามาก็เตรียมใส่ตูมเลย ฟาดสิบล้อเต็ม เอาผ้าคลุม มันสูง ไม่อย่างนั้นตกออก รถสิบล้อสามคันเต็มเอี๊ยด แล้วรถเทรลเลอร์เทรลแล่อะไรนี้ก็เต็ม เอาผ้าคลุมคือมันสูงเต็มหมดๆ เราให้ไปเมื่อเร็วๆ นี้ อย่างนี้แหละ

ส่วนเครื่องมือแพทย์ก็ให้ไปแปดล้านกว่าตามที่เขาขอ ให้หมดเลย เพราะความจำเป็นจะว่าอย่างไร ตาสำคัญมากน้า อะไรก็ตามเถอะ อวัยวะแข้งขาของเราจะเสีย ง่อยเปลี้ยเสียแข้งเสียขาไปไหนไม่ได้ ตาไปได้ๆ นี้มีความหมายเต็มตัวอยู่คนเรานะ ถ้าตาบอดเสียอย่างเดียว ขึ้นไปนั่งอยู่บนกองเงินกองทองไม่มีความหมาย ความหมายหมดเวลาตาบอด เพราะฉะนั้นเราจึงแก้จุดนี้ หมดมากหมดน้อยเอา เอาเลย บางทีติดหนี้เขา เอาติดก็ติด ว่าอย่างนั้นเถอะ ขอให้ได้มาตามใจหวังให้สั่งเลย อย่างนั้นนะ ก็ได้ตามนั้นๆ

         นี่ก็เพราะจุดจำเป็นๆ ที่เราพิจารณาแล้ว จะพยายามแก้ไขให้ได้ในฐานะที่พอจะแก้ไขได้อยู่ เอาให้ได้ๆ อย่างนี้ตลอดมา ทางเวียงจันทน์ก็แปดล้านกว่า สั่งในระยะเดียวกัน อุดรเจ็ดล้านกว่า ศรีนครินทร์ก็มาอีก อันนี้ก็หกล้านกว่า ที่กว่าๆ นี้ก็ปาเข้าไปล้านกว่านะ ที่กว่านี้หลายแสนๆ อย่างนี้ละช่วยตา เราเห็นสำคัญที่ตา สำคัญมากทีเดียวจึงต้องพยายามช่วยเหลือ นี้ก็ยังคิดกันไว้แล้วว่าจะเอาจุดศูนย์กลางจุดใดจุดหนึ่งทางภาคอีสานก่อนภาคอื่น ถ้าตรงไหนพอที่จะเป็นจุดศูนย์กลางตาได้แล้ว เราก็จะพยายามช่วยเหลือทางตา

         เวลานี้กำลังพิจารณาอยู่ ยังไม่ได้ตกลง เป็นแต่เพียงว่าให้ไปพิจารณาสำรวจตรวจตรากันเรียบร้อยก่อน เกี่ยวกับหมอที่จะมารวมตัวกันในเครื่องมือตา หากว่าจุดใดพอสมควรแล้วก็จะให้จุดใดจุดหนึ่งก่อน ถ้าเรายังไม่ตายพอเป็นไปได้อยู่เราก็จะไปจุดนั้นจุดนี้ ภาคนั้นภาคนี้ไปเรื่อยๆ อย่างนี้ละ เราช่วยด้วยความเมตตาล้วนๆ คิดดูซิเงินทองข้าวของที่พี่น้องทั้งหลายได้มานี้ออกทั้งนั้น เราไม่เอา เราบอกตรงๆ เราพอทุกอย่างแล้วในหัวใจ

         นี่ท่านทั้งหลายให้จำเอานะ ธรรมพอได้ กิเลสพอไม่เป็น ได้เท่าไรยิ่งฮึกยิ่งเหิม ยิ่งเป็นบ้าเข้าไป บ้ากับรายได้ สุดท้ายจม ไม่เกิดประโยชน์อะไร กิเลสหลอกสัตว์โลก หลอกอย่างนั้นละ หลอกให้ปีนขึ้นเรื่อย ปีนขึ้นเรื่อย พอสูงๆ แล้วปล่อยทีเดียวตูมเลย  กิเลสหลอกโลก ธรรมไม่หลอก มีความพอเหมาะพอดี พอเป็นอยู่ได้แล้วอยู่ไป นี่เรียกว่าธรรม ไม่พาใครให้จมคือธรรม แต่กิเลสนี้จมทั้งนั้นแหละ นี่เราก็อุตส่าห์พยายามช่วยเหลืออย่างนี้

         อย่างศรีนครินทร์เป็นโรงพยาบาลใหญ่โต ก็ต้องวิ่งมาโรงพยาบาลศูนย์อุดร มาขอความช่วยเหลือก่อน เอาคนไข้ทางนู้นส่งมาทางโรงพยาบาลศูนย์อุดร เกี่ยวกับตา สุดท้ายก็มาขอเครื่องมือกับเราอีก ดูเหมือนหกล้านกว่า ศรีนครินทร์หนึ่ง โรงพยาบาลศูนย์หนึ่ง เวียงจันทน์ประเทศลาวหนึ่ง สามจุดนี้มาระยะเดียวกัน เป็นเงินเท่าไรล้าน (รวมสามจุดประมาณ ๒๒ ล้าน) อย่างนี้แหละเราช่วย ช่วยอย่างนี้ละ เห็นความจำเป็นของโลกทั่วๆ ไป ฟังแต่ว่า สพฺเพ สตฺตา อันว่าสัตว์ทั้งหลายครอบไปหมดเลย มีความจำเป็นเท่าเทียมกัน หวังพึ่งซึ่งกันและกัน ตัวเองช่วยตัวเองไม่ได้ก็หวังพึ่งคนอื่น

         เพราะฉะนั้นจึงช่วยกันอย่างที่เห็นตะกี้นี้ ให้อยู่เย็นเป็นสุขด้วยกัน ผาสุกร่มเย็นด้วยความเป็นธรรมจากกันนี้เย็นมากนะ ไม่ได้เหมือนทั้งหลาย เย็นด้วยธรรมจากกันนี้มีความสงบเย็นใจ ระลึกถึงบุญถึงคุณกันไม่ลืมเลย ความเห็นบุญเห็นคุณซึ่งกันและกันที่ได้รับความช่วยเหลือจากกันซึ้งมาก ไม่ลืม เราจึงได้พยายามเสมอช่วยเต็มกำลังความสามารถ สมบัติได้มามากน้อยนี้ไม่ไปไหนละ เราบอกตรงๆ เราไม่เอา เราพอทุกอย่างแล้ว

         อย่างที่พูดเรื่องการปฏิบัติธรรม เมื่อถึงขั้นพอแล้วพอ หัวใจดวงนี้พอหมด ไม่เอาอะไรทั้งนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างไม่เอา มีแต่ความเมตตาที่ออกจากหัวใจนี้นิ่มไปหมดเลย อ่อนนิ่มไปหมด ถึงไหนถึงกัน ถึงไหนถึงกัน ไม่ว่าสัตว์ว่าบุคคลเฉลี่ยถึงกัน เมตตาสงสารถึงกันๆ ไปเลย นี่ละความเมตตา ขอให้ท่านทั้งหลายจับธรรมข้อนี้ไว้ ให้เข้าสู่จิตใจและเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน ไปประพฤติปฏิบัติต่อกันด้วยความราบรื่นดีงาม คนเราเมื่อได้อาศัยซึ่งกันและกันแล้ว บุญคุณนี้ไม่ได้ลืมนะ ถึงวันตายเขาก็ไม่ลืม คนจนก็ระลึกถึงคุณได้ ไม่ว่าคนมีคนจนเหมือนกันหมด เมื่อได้รับการสงเคราะห์จากผู้ใดๆ แล้วบุญคุณนี้จะฝังลึกทีเดียว ไม่ลืมง่ายๆ

         คิดดูอย่างพราหมณ์แก่คนหนึ่งแกไปบวช พระพุทธเจ้าท่านประกาศหาคนผู้กตัญญู พราหมณ์แก่คนหนึ่งจะขอบวช แต่ไม่มีใครที่จะบวชให้ แล้วใครจะรับรองคนแก่คนนี้ พระพุทธเจ้าประกาศหาคนกตัญญู พระสารีบุตรรับปุ๊บทันที ข้าพระองค์จะรับบวชพราหมณ์แก่คนนี้ ข้าพระองค์เคยบิณฑบาตในบ้านเขา เขาเอาข้าวมาใส่บาตร ระลึกไม่ลืมนะ เพราะฉะนั้นเวลาที่ควรจะช่วยเหลือได้ข้าพระองค์จะช่วยเหลือ เอาบริขารมาจัดให้พราหมณ์คนนี้บวชจนได้เลย นั่นละพระสารีบุตร บุญคุณลืมเมื่อไร ข้าวเขาให้เท่าไรก็ตาม ไปบิณฑบาตบ้านเขา เอาอันนั้นมาเป็นเครื่องระลึก เวลาเขาจำเป็นอยากจะบวช ไม่ได้บวช ไม่มีใครช่วยเหลือ พระสารีบุตรปั๊บเข้ามาแทนที่ทันทีเลย นี่ละบุญคุณจำเอานะ พี่น้องทั้งหลายจำเอา วันนี้พูดเพียงเท่านี้ เอาละพอต่อไปนี้จะให้พร

รับฟังรับชมพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.Luangta.com หรือ www.Luangta.or.th

และรับฟังจากสถานีวิทยุสวนแสงธรรม กรุงเทพฯ และสถานีวิทยุอุดร

FM 103.25 MHz