| เทศน์อบรมฆราวาส ณ สวนแสงธรรม กรุงเทพฯ
เมื่อเช้าวันที่ ๑๙ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๔๘
อะไรขัดธรรมปัดออกหมด
(มีผู้ชายผู้หญิงสองคนนำพระพุทธรูปมาถวายหลวงตาครับ) แล้วทำไง (พระทางนี้ก็เลยรับไว้ ) จะเอาไปไหนก็เอาไปซี เอามามัดคอเราทำไม (ขออนุญาตนำไปไว้ที่วัด......ครับ) แล้วท่านจะรับไหมล่ะ ไปดูเสียก่อนซี ไปบุกท่านไม่ได้นะ อย่างที่เขามาบุกนี้ไม่ได้กับเรา ถ้าบุกเราใส่ปั๊วะเลย ไม่ได้รับอนุญาตไม่ได้ ทำสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้กับเรา ธรรมเป็นอย่างนั้น แต่กิเลสสุ่มสี่สุ่มห้า อันนี้ก็เหมือนกันก่อนที่จะไปถวายท่าน ต้องปรึกษาปรารภเสียก่อนซี เอะอะไปบุกๆ ไม่เอานะอย่างนั้น
ในวัดเหมือนกัน วัดป่าบ้านตาด โถ ถ้าหากว่าจะรับแล้วนี้ศาลาวัดป่าบ้านตาดจนจะไม่มีที่ไว้พระพุทธรูป มาจากไหนๆ หลั่งไหล หลั่งไหลมาไล่คืนทั้งนั้นๆ เราไม่เอา อย่ามาอุตริใส่เรานะ พระพุทธเจ้าเรากราบตลอดเวลา แต่ทำอย่างนี้เราไม่เคารพผู้ทำ ให้เอาคืนๆ อย่างนั้นนะมันทำ บุกเข้ามาสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้หน้าได้หลัง
วัดป่าบ้านตาดถ้าหากว่ารับนี้ ศาลาหลังนั้นไม่มีที่ไว้พระพุทธรูปนะ เต็มหมดเลย เราปัดทั้งนั้นละ ปัดทั้งนั้น จึงไม่ค่อยมีพระพุทธรูป มีไว้เฉพาะสำหรับกราบไหว้บูชา นั่นเป็นหลักเป็นเกณฑ์ ใครทำยังไงก็ทำสุ่มสี่สุ่มห้าตามนิสัยโกโรโกโสนั้นแหละ มาทำอย่างนี้ก็เลยกลายเป็นโกโรโกโสไป เราไม่เอา ไม่ว่าอะไรๆ ไหลเข้ามาในวัดนั้นนะ พวกเก้าอี้โซฟาโซแฟอะไรเหล่านี้เหมือนกัน เอามาเท่าไรให้ขนกลับคืนให้หมด เราบอก พระพุทธเจ้าไม่ได้บวชมาเพื่อเก้าอี้โซฟา พระพุทธเจ้าบำเพ็ญมีเก้าอี้มีโซฟา มีที่หลับที่นอนหมอนมุ้งตามเสด็จที่ไหน ไม่เคยมี ไอ้พวกเรามันเก่งกว่าครู ให้เอาคืน เราไม่เก่งกว่าครูเราไม่เอาละ ไล่คืนเลย
พวกเก้าอ้งเก้าอี้มันเต็มวัดนะถ้าเราเอา ใครเอามาไล่คืนเดี๋ยวนั้นเลย ไม่เอา ทำสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้นะ ธรรมมีหลักมีเกณฑ์นี่ วัดนั้นจึงพอจะดูได้นะ ต้องเข้มงวดกวดขัน ไม่งั้นไม่ได้ เราเล็งใส่ธรรมๆ เราไม่ได้เอาเรื่องของโกโรโกโสมาเป็นประมาณ เราจะเอาธรรมเป็นประมาณอย่างเดียว อะไรขัดธรรมปัดออกๆ หมดเลย นี่ก็ได้ว่าอยู่เมื่อเร็วๆ นี้ก่อนจะมานี้เหมือนกัน ก่อนที่จะมานี่ เราเดินไปตามครัวเห็นเก้าอี้เล็กๆ น้อยๆ มันซ่อนไว้ตามนั้นๆ เราออกมาเราก็เอาละ
นี่มันกำลังจะเอาเก้าอี้มาเหยียบหัวพระพุทธเจ้านะ นั่งทับหัวพระพุทธเจ้า มันหาแต่ความสะดวกสบายในเรื่องร่างกาย เรื่องจิตใจยุ่งขนาดเป็นฟืนเป็นไฟมันไม่สนใจนี่นะ พระพุทธเจ้าเข้าตรงนั้นนะ เข้าที่ไฟน่ะ เอาน้ำดับไฟด้วยความเพียร ชำระกิเลส กิเลสตัวเป็นไฟ อันนี้มันขนเข้ามาๆ ทุกแบบนะ ใครเข้ามาที่ไหนมันเอามาไล่กลับคืนนะเรา เอาเข้มงวดกวดขัน ดีไม่ดีเรารู้ว่าคนในวัดเอามาแล้วไล่ทั้งคนด้วยนะ ไม่อย่างนั้นไม่ได้พวกนี้ โธ่ ผู้รักษารักษาอยู่ ผู้มาทำลายทำลายหาอะไร
เราเทิดทูนพระพุทธเจ้าไม่ได้เทิดทูนด้วยเก้าอี้โซฟา ที่หลับที่นอนหมอนมุ้งสะดวกสบายนะ เราเทิดทูนด้วยความเพียร พระพุทธเจ้าลำบากขนาดไหนเอานั้นมาเป็นแบบฉบับ เราเอาอย่างนั้นต่างหาก เราไม่ได้เอาแบบหาบมุ้งหาบหมอนหาบเก้าอี้เก้าแอ้อะไรไปเต็มอยู่นั้น อยู่ในครัวเห็นเก้าอี้เล็กๆ มันซ่อนไว้ตามนั้น มันไม่กล้าออกหน้ามา แต่ตามันเห็นละซิ ออกมาก็เอาละ นั่นละเป็นอย่างนั้นนะ มันเข้ามาทุกซอกทุกมุมนะ เราดูแลอยู่
ไอ้ความสะดวกสบายในร่างกายนี้พิลึกนะ มันไม่สนใจความสะดวกในจิต ทำยังไงจิตจะสะดวกสงบร่มเย็น มันไม่สนใจ มันหาแต่เรื่องยุ่งข้างนอกเข้ามาใส่นะ มองไม่ทัน โถ ไม่ใช่ของเล่นนะ ในวัดนั้นต้องเข้มงวดกวดขัน ไม่งั้นเก้าอี้หรืออะไรเต็มวัดเลย วัดป่าบ้านตาด เต็ม เต็มจริงๆ ไม่ใช่เล่นๆ ใครก็ขนเข้ามา ขนเข้ามาให้ขนออกเดี๋ยวนั้นเลย ต้องเอากันอย่างนั้น มันไม่ปรึกษาหารือมันมาทำทำไมนี่วะ วัดนี้มีเจ้าของครองอยู่นี่ มาทำสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้นะ ให้เอาคืนเลยนะเรา ต้องเอาอย่างนั้นไม่อย่างนั้นไม่ได้
มันไม่มีแบบมีฉบับ แล้วก็มาทำสิ่งที่มีแบบมีฉบับให้เสียไปๆ สุดท้ายก็มีแต่พวกจอมปลอมเต็มวัดเต็มวา ไปที่ไหนหรูหาฟู่ฟ่าด้วยสิ่งบำรุงบำเรอร่างกาย และประดับประดาตาให้สวยให้งาม หัวใจมันเหมือนไฟมันไม่ได้ดู พระพุทธเจ้าให้ดูหัวใจนะ ท่านไม่ให้ดูที่อื่น ดูหัวใจตัวมันเป็นไฟ ดับอันนี้ได้แล้วอะไรสบายหมด ไม่เห็นมีอะไรยุ่งยาก ล้มลงที่ไหนสบายไปเลยถ้าใจสบายอย่างเดียว ถ้าใจเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นไปอยู่หอปราสาทกี่ชั้นก็ตามเถอะ ไปร้องครวญครางอยู่นั้น เหมือนคนไข้ไปอยู่โรงพยาบาลกี่ชั้นมันก็ไปร้องไปครวญครางอยู่นู้น
มันเป็นอย่างนั้นนะหัวใจ มันไม่ดู มันดูตั้งแต่ภายนอก อันนั้นไม่ดีอันนี้ไม่ดี จัดการอันนั้นจัดอันนี้ จะทำอันนั้นทำอันนี้ หัวใจตัวพายุ่งมันไม่ดู จะทำอะไรก็ทำเถอะ ถ้าหัวใจพายุ่งไม่ได้มองดูตัวยุ่งนี้แล้วตายทิ้งเปล่าๆ คนเรา ถ้าดูนี้สิ่งเหล่านั้นจะสงบลงทันที ตัวนี้พาให้ยุ่ง นั่น เข้าใจหรือเปล่าล่ะพวกนี้น่ะ ไปที่ไหนขนอะไรไปทับหัวพระ ทับหัวพระจะตาย วัดป่าบ้านตาดเคยถูกทับมาแล้วจึงได้เอามาพูด ทับจริงๆ วัดป่าบ้านตาดไม่ใช่เล่น ทับก็ซัดกันเลยละ
เอาเก้าอ้งเก้าอี้เอาอะไรต่ออะไรขนมานี้ ให้เอากลับเดี๋ยวนั้นเลย ไม่เอา เราบอกไม่เอา อะไรขัดต่อธรรมไม่เอา เราว่าอย่างนี้เลย ไม่ใช่ธรรมแล้วไม่เอา ไม่อย่างนั้นไม่ได้แหลกหมดละ ในครัวเราก็เห็นแล้วเห็นเก้าอี้สองสามตัวเล็กๆ นะ ยังไม่ใหญ่ ถ้าเราไม่ว่าอะไรเดี๋ยวมันจะใหญ่กว่านั้น ดีไม่ดีมันจะเอาเก้าอี้ภูเขาทั้งลูกละมาทับวัดป่าบ้านตาด มองไม่เห็นเลยละ มันจะเอามาละมันขนเข้ามา พวกยุ่งนี่ มันเข้ามาตัวไหนมีแต่ตัวยุ่งละเข้ามาในวัด เราอนุโลมจนอกจะแตกแล้วนะ ทีนี้มันทนไม่ไหวก็เอาเสียบ้างจะว่าไง
เขาเลยร่ำลือว่าหลวงตาบัวดุๆ ไม่ดุยังไงพวกเปรตพวกผีมันมารุกรานอยู่นี้ สิ่งที่มีเจ้าของรักษาอยู่มันก็ต้องเอากันบ้างละซิ ใช่ไหมล่ะ ของมีเจ้าของว่าไง วัดใครเป็นเจ้าของรักษาอยู่นั่น มันเลอะเทอะขนาดนั้นนะ เวลานี้มีวัดที่ไหน ไปดูซิ ที่ไหนมันมีวัดแท้จริงตามหลักพระพุทธเจ้า ไม่มี เราพูดตรงๆ เลย เห็นมีตั้งแต่เรื่องส้วมเรื่องถานอยู่ในวัด เอาวัดเป็นส้วมเป็นถานไปเลย เอาพระเอาเณรเป็นมูตรเป็นคูถอยู่ในนั้น เลอะเทอะไปด้วยกันทั้งวัดทั้งพระทั้งเณร อย่างนั้นเห็น เลอะเทอะอย่างนั้นเห็น
ที่ว่าวัดเป็นวัดแท้ๆ พระเป็นพระที่ตั้งใจปฏิบัติดีปฏิบัติชอบนี้มองไม่ค่อยเห็นนะ มองหาดูยาก ไปที่ไหนเห็นแต่วัดแต่วาหรูหราฟู่ฟ่า มีแต่เรื่องวัตถุของกิเลสพอกพูนขึ้นมา เรื่องธรรมจะพอกพูนขึ้นมาหัวใจให้สง่างามให้โลกได้รับความร่มเย็นมันไม่มีนะ เราพูดอย่างนี้ละ นี่กั้นเอาไว้เพื่อธรรมจะได้เจริญขึ้นมา สิ่งเหล่านั้นที่ไหนมันก็เจริญเต็มบ้านเต็มเมืองมีแต่สิ่งเหล่านี้ละ แล้วคนได้รับความสุขที่ไหน ไม่เห็นมีใครได้รับความสุขจากสิ่งที่ปรนปรือกันมากๆ นี้ล่ะ ไม่มี
โห ได้เอาจริงเอาจังนะ ระมัดระวัง เช่นเรามาอย่างนี้ก็มีละข้างหลัง ถ้าเราอยู่ที่นั่นไม่กล้าทำอะไรนะ เช่นอย่างก่อสร้างอันนั้น กุฎินั้นอันนี้เหมือนกัน เรากลับไปเห็นแล้วๆ เวลาเราอยู่นั้นไม่กล้าทำ ทำก็ทำซิน่ะ ถ้าเราอยู่ที่นี่ชี้หน้าด้วย ไล่หนีเลยด้วย ไม่ใช่ธรรมดา มันขโมยทำตอนเราไม่อยู่ ปลูกนั้นปลูกนี้ ขึ้นนั้น มีไม่รู้กี่แห่งกี่หนละ มันทำไปแล้ว ตอนเรามาอย่างนี้แหละมันทำ ตอนเราอยู่ไม่กล้าทำ เพ่นๆ พ่านๆ อยู่ในวัด พวกในวัดในวากลายเป็นเทวทัตทำลายพระพุทธเจ้าไปในตัวนั่นแหละ
โธ่ มองไม่ทันจริงๆ มันสกปรกขนาดไหนโลกอันนี้ เราพูดตามโลกสกปรก พระพุทธเจ้าองค์ไหนก็ตำหนิแต่อย่างนี้ จะให้เราว่ามันสะอาดยังไงได้ ธรรมของสะอาดจะให้ว่าสกปรกได้ยังไง ก็ต้องว่าสะอาด มันเลอะเทอะมากนะเวลานี้ บุกเข้ามาๆ มันสุ่มสี่สุ่มห้า อะไรๆ ไม่พินิจพิจารณาเลย บางอย่างก็นิ่งเฉย หูหนวกตาบอดไปๆ มันทนไม่ไหวก็ว่าเสียบ้าง มันไม่คิดไม่อ่านละผู้ทำมา ผู้รักษารักษา ผู้พิจารณาพิจารณาอยู่นี่ อะไรควรไม่ควรดูกันอยู่ตลอดเวลา
มันเลอะเทอะเข้าทุกวันๆ ยิ่งวัดป่าบ้านตาดยิ่งเลอะเทอะมากเข้าไป ในครัวชี้เข้าไปเลย เราไปคราวนี้ระวังให้ดีนะพวกในครัว ถ้าเอานี้ไม่ได้เหมือนใครนะ ไล่หนีหมดจากวัดเลยก็ได้นี่เป็นไรไป วัดเราเป็นวัดพระ ไม่ใช่วัดสุ่มสี่สุ่มห้า ส้วมๆ ถานๆ เข้ามาเต็มวัดอย่างนี้ มีแต่ส้วมแต่ถานเอาไว้ทำไม ปัดออกทันทีเลย มาเลอะๆ เทอะๆ ไม่ได้นะ ครั้นมาแล้วเอาแต่เรื่องแต่ราวมาหากัน แทนที่มันจะมาภาวนามันไม่มานะ ยิบแย็บๆ ปากนี่มันคันเหลือเกิน ปากบอน ปากสกปรก ปากอมขี้ มาหาแต่ยุแหย่ก่อกวน ทะเลาะนั้นทะเลาะนี้ เรื่องนั้นเรื่องนี้ เต็มอยู่ปากของคน แทนที่จะมาสนใจหาอรรถหาธรรมระงับปากมัน ระงับใจมัน ไม่ระงับนะ มันมาสนใจแต่อย่างนั้นละ เรื่องราวมันจึงเกิดอยู่เสมอ มันไม่ได้มาหาธรรมนะ มาอยู่นานเท่าไรยิ่งเลอะๆ เทอะๆ ไป เราสลดสังเวชนะ แทนที่จะดี อยู่นานเท่าไรยิ่งเลอะเทอะเข้า ยิ่งเลวเข้าไป
นี่พระก็กำหนดไว้สำหรับวัดเรา ๕๐ องค์ ตายตัวๆ ในวัดนั้น ในพรรษาหนึ่งรับ ๕๐ องค์ ถ้าหากจะเป็นพิเศษก็เราสั่งไว้แล้ว ก็พิเศษตามที่สั่งๆ ถ้าไม่สั่งเลยนั้นไม่ได้นะ กำหนดเท่านั้นๆ ไว้เลย พระที่ท่านอยู่ในนั้นเท่าไรๆ คิดดูซิตั้งแต่สร้างวัดมานี้วัดป่าบ้านตาดไม่เคยมีการทะเลาะกัน ทะเลาะเบาะแว้งกันเรื่องนั้นเรื่องนี้ จะให้มาถึงเราให้ได้ยินถึงเราไม่เคยมี เงียบตลอด เป็นยังไง นี่ละการรักษาศีลรักษาธรรมด้วยน้ำใจของตัวเองที่มีความรักใคร่ใฝ่ธรรมใฝ่วินัยแล้วจะสงบร่มเย็น ธรรมวินัยเป็นเครื่องทำให้สงบร่มเย็น ถ้าปฏิบัติตามนี้สงบทั้งนั้นละ มีจำนวนมากขนาดไหนประดับกันสวยงามมาก ไม่เฟ้อ ความดีมีมากไม่เฟ้อ ความชั่วนี้เพียงรายเดียวก็เฟ้อแล้ว ทำลายได้ทั้งวัด
พูดถึงเรื่องพระอยู่ที่นี่นานเท่าไร คิดดูตั้งแต่สร้างวัดป่าบ้านตาดมา จนกระทั่งปัจจุบันนี้เรายังไม่เคยเห็นพระทะเลาะกันในวัดเลย เพราะอะไร เพราะท่านปฏิบัติตามหลักธรรมหลักวินัย หลักธรรมวินัยเป็นหลักความสงบร่มเย็น หลักให้อภัยต่อกัน เป็นอย่างนั้นนะ เราก็พูดให้ฟังอย่างนี้ละ แต่ในครัวนั้นมันเป็นยังไง แล้วก็มาอยู่ในวัดเดียวกัน ผู้หญิงน่ะมันตัวสำคัญมากนะ ปากเปราะที่สุด พูดเร็วที่สุดคือผู้หญิง แต่เราไม่ได้ว่าผู้หญิงทั่วๆ ไปนะ ว่าตัวมันแสบๆ นั้นละ ตัวแสบๆ ตัวเดียวมันทำลายได้ทั้งวัดนะ หาความสงบไม่ได้
อยากเย่ออยากหยิ่ง อยากจองหอง อยากอำนาจป่าเถื่อนมันอยู่ในนั้นหมด ความดีไม่มีแต่อยากให้เขายกยอปอปั้น อยากหาอะไร มันเลอะเทอะจริงๆ นะเวลานี้ นี่ก็ฟังว่าใครจะไปขออยู่วัดป่าบ้านตาดไม่น้อยนะนี่ เราบอกมันแน่นแล้วๆ ไปก็ไปอย่างนั้นละ ไม่ได้เรื่องได้ราวอะไร เราพูดตามหลักความจริง เราไม่ได้มีคำว่าต่ำว่าสูง อย่างนั้นอย่างนี้ไม่มี มีธรรมเท่านั้นที่เหนือหมด เอาธรรมมาสอนโลก ควรไม่ควรอยู่กับธรรมอย่างเดียว
มีเท่านั้นละไม่พูดอะไร หลังจังหันแล้วเราก็จะเอาของไปเลี้ยงช้าง สงสาร ช้างมีจำนวนมากมาย มาแต่ละทีดูเหมือน ๑๔-๑๕ ตัว เราให้เสร็จแล้วเศษเหลือเท่าไรก็ไปมอบให้สวน หรือคอกช้างให้เขาเลี้ยงช้าง ไปเห็นแล้วสงสาร มันเชื่องดีนะ เวลาไปทีแรกนี้เขาก็อยู่ไม่เป็นกฎเป็นระเบียบละ พอเห็นเราไปนี้เจ้าของเขาจะไล่ปุ๊บเดียวเข้าเป็นแถวเลย รอเรา แล้วมองดูข้างหน้าแห้งผาก ไม่มีอะไรเลยอาหาร เห็นตั้งแต่เปลือกสับปะรด ไม่ใช่ลูกสับปะรดนะ เปลือกต้นมันก้านมัน กากมันนั่นน่ะแห้งผากอยู่ตามนั้น ไม่มีอะไรเลย โอ้ น่าสงสาร พอเราไปของเราลงแล้วก็ขนออก ๆ เอาให้กินๆ ทุกอย่างยื่นให้กิน ปุ๊บๆ ๆ
นานเข้าๆ ของเรามันมากนี่นะ ยื่นเข้าไม่ถอย ๆ สุดท้ายกินอิ่ม พอกินอิ่มยื่นให้เขา จับปุ๊บๆ เขาวาง เขาไม่ได้เข้านี้นะ พอยื่นปั๊บเขาจับนะ เขาไม่ได้ปัดนะ จับปุ๊บแล้วเขาวาง พอเรายื่นไปเขาจับปุ๊บเขาวาง เอ้อ น่าดูโว้ยสัตว์ ตัวไหนก็เหมือนกันนะ ไปหาตัวนั้น ยื่นไปให้เขาก็จับปุ๊บ เขาก็วาง วางตรงหน้าเขา คือเวลาเขาหิวเขาจะกิน ความหมาย น่ารักน่าสงสาร เพราะฉะนั้นเราจึงไปซ้ำอีก เพราะช้างมีจำนวนมากนะ ที่มาหาเราที่ไปเลี้ยงมีประมาณ ๑๕ ตัว พอพวกนี้ไปพวกหลังก็มา อาหารที่เหลือเราก็ไปคอกช้างแล้วเราก็กลับมา สงสารสัตว์ สัตว์เหล่านี้กับคนก็เข้ากันได้ดี ไม่ว่าเด็กไม่ว่าผู้ใหญ่ ช้างทุกตัวกับเด็กกับผู้ใหญ่เข้ากันได้ทั้งนั้น เขาออกมาที่สนามคนนะ ถ้าตัวไหนที่ฝึกไม่ได้เขายังไม่เอาออกมา ฝึกได้แล้วเขาก็เอาออกมา เพราะฉะนั้นช้างกับคนจึงเป็นอันเดียวกัน นัวเนียเลย ไม่มีอะไรกัน นี่ฉันเสร็จแล้วก็จะเอาอาหารไปเลี้ยงเขา สงสาร
รับฟังรับชมพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่
www.Luangta.com หรือ www.Luangta.or.th
และรับฟังจากสถานีวิทยุสวนแสงธรรม กรุงเทพฯ และสถานีวิทยุอุดร
FM 103.25 MHz
|
