| เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๒๗ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๔๘
หนีนรกมาเกิด
ก่อนจังหัน
พูดตะกี้นี้เห็นไหมล่ะ นั่นพัดยศหลวงตาบัว เขาเอาติดไว้ข้างๆ ศาลาประกาศให้คนรู้ว่าหลวงตาบัวได้พัดยศ พวกท่านอย่าเป็นบ้ากับพัดยศนะ ถ้ารับมาด้วยความเป็นธรรมเป็นมงคลทั้งนั้น ผู้ให้ให้ด้วยความเป็นธรรม ผู้รับนี่ซีเอาไปปู้ยี่ปู้ยำแหลกหมดเลย เวลานี้กำลังนะ ยศกำลังเป็นข้าศึก ยศแทนที่จะตั้งขึ้นสำหรับยศพระนะ สมณศักดิ์ ศักดิ์ศรีของสมณะ แปลแล้วนะ เรียกว่า ศักดิ์ศรีดีงามของสมณะ คือผู้ทรงศีลทรงธรรม แปลออกจากคำสมณศักดิ์ๆ นี้ ท่านประทานให้เป็นมงคลๆ แต่ผู้รับมานี้กลายเป็นข้าศึกศัตรูไปแล้วเวลานี้ เอาสมณศักดิ์สมณะแส็กเป็นอำนาจบาตรหลวงป่าๆ เถื่อนๆ ไปบีบบี้สีไฟไปหมดแล้วนะ อำนาจหลายแบบหลายฉบับ
จึงน่าทุเรศนะพระเรา ทำไมจึงเป็นอย่างนี้ เพราะพระบวชมาหาอรรถหาธรรม อันนั้นเป็นธรรมเมื่อไร คนตาบอดก็รู้ หูมันดีใจมันดีทำไมจะไม่รู้ เราเองทำไมไม่รู้ มันหยาบมากนะพระเป็นบ้ายศนี่ พูดให้มันชัดๆ อย่างนี้ละ พระบ้ายศเป็นพระหยาบมาก ยศของพระอะไรจะเกินธรรม ศีลสมบัติ นี่คือยศของพระ สมาธิสมบัติ นี้คือคุณธรรมของพระเริ่มแล้วนะ แล้วก็ปัญญาสมบัติ มีความเฉลียวฉลาดรอบคอบแพรวพราวสว่างกระจ่างแจ้งประดับพระ ปัญญาสมบัติ วิมุตติสมบัติคือความหลุดพ้นจากกิเลสทั้งปวงโดยชอบ นั่นเรียกว่าวิมุตติสมบัติ เห็นไหมล่ะ สนฺทิฏฺฐิโก ตีเข้าไปอีกว่า วิมุตติญาณทัสสนะ ความรู้รอบคอบในความหลุดพ้นของตน นี่เรียกว่า สนฺทิฏฺฐิโก ขั้นสุดยอด พ้นแล้วยังรู้ว่าหลุดพ้น สนฺทิฏฺฐิโก ประกาศป้างไปอีกประจักษ์ในเจ้าของเอง
วิมุตติญาณทัสสนะ รู้แจ้งรอบคอบในความหลุดพ้นของตน นี่สมบัติของพระ พระพุทธเจ้าประทานนี้ให้เป็นสมบัติของพระ อย่าพากันเป็นบ้ายศๆ แย็ดๆ อะไรนี่ กำลังเป็นบ้านะพระเวลานี้ แหม เป็นบ้าเอาจริงๆ ไม่มองหน้ามองหลังเลย เลวยิ่งกว่าประชาชนเขาไปอีก หัวโล้นๆ ดูกันมันดูไม่ได้นะ คนอื่นเขาไม่พูด พวกหัวโล้นว่าให้กันว่าได้ เราก็หัวโล้น เขาก็หัวโล้น ผิดถูกประการใดมันกระทบกระเทือนกันอยู่นี่ จะไม่พูดกันได้ยังไงพวกเดียวกัน พระพูดไม่ได้ใครจะพูดได้ เป็นยังไงถึงพูด นี่ภาษาธรรม ท่านทั้งหลายฟังเอานะ ภาษาธรรมเป็นอย่างนี้ อย่างตรงไปตรงมา พากันรู้เนื้อรู้ตัวตลอด
ศีลสมบัติ สมาธิสมบัติ ปัญญาสมบัติ วิมุตติสมบัติ วิมุตติญาณทัสสนะสมบัติ นี่สมบัติอันล้นค่า สมณศักดิ์อันล้นค่าของพระคือนี้แล พระพุทธเจ้าบวชมาประสงค์อันนี้เอง ไม่ได้ประสงค์พัดยศๆ แย็ดๆ อะไร มันหากเป็นบ้ากันเฉยๆ พระเราทุกวันนี้ พระเป็นบ้ายศจนลืมเนื้อลืมตัว จนประชาชนผู้มีสมบัติผู้ดีเขาสลดสังเวชเหมือนกัน อย่าว่าแต่พระพวกเดียวกันดูกันไม่ได้ ประชาชนเขาก็สลดสังเวชเหมือนกัน รู้แล้วยังพวกหัวโล้น สมณศักดิ์สมณะแส็กนี่ พากันรู้แล้วยัง มันเป็นบ้าอะไรนักหนา
ทุกสิ่งทุกอย่างเขาปรนปรือ เขาบำรุง เขาเทิดทูนเพื่อความดีงามของพระ บวชมาใครจะสะดวกสบายยิ่งกว่าพระถ้าพูดถึงเรื่องการเลี้ยงดู ชีวิตจิตใจของพระอยู่กับประชาชนทั้งหมด นั่นฟังซิ ที่อยู่ที่อาศัยปัจจัยต่างๆ ทั้งหลายใครจะเกินพระ เพราะฉะนั้นพระจึงลืมตัวได้ซิ แล้วยศก็พิลึกนะ เขาให้อยู่ให้กินเรียบร้อยแล้วเขายังเทิดทูน ชมเชยให้เป็นสมณศักดิ์ความดีงาม ศักดิ์ศรีของพระเข้าไปอีก เพราะการปฏิบัติดีของพระ สมควรที่จะได้สมณศักดิ์คือความดีงามของพระ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวท่านก็ประทานให้ ไม่ใช่ประทานมาให้ปู้ยี่ปู้ยำเป็นบ้า ดินเหนียวติดหัวก็ว่าตัวมีหงอน เป็นอย่างนั้นนะพระสมัยปัจจุบันนี้ ดินเหนียวติดหัวแล้วว่าตัวมีหงอน นี่ๆ ยศข้า นั่นคือดินเหนียว
ความจริงแท้ ธรรมแท้ไม่ใช่ดินเหนียว ศีลสง่างามอยู่ในตัว สมาธิสง่า ปัญญาสง่า วิมุตติหลุดพ้นสง่า ไปที่ไหนสง่าจ้าไปหมด เทวบุตรเทวดากราบทั้งนั้นละ นี่สมณศักดิ์ของพระ ไม่ใช่บ้ายศบ้าแย็ดอย่างที่เป็นทุกวันนี้ อู๊ย มันน่าทุเรศนะ ยิ่งวันพระราชทานพัดยศเลื่อนสมณศักดิ์ในสถานที่นั่น เราเคยไป เราก็ไปรับพัดนี่แหละ เขานิมนต์ไปเราก็ไป ถึงเวลามีคนมารับไป ปั๊บเข้าไปเต็มอยู่นั้นมีแต่พวกบ้ายศทั้งนั้นมากต่อมาก ผู้เป็นธรรมจะมีน้อย เราไม่ได้ปฏิเสธหมดนะว่าเป็นผู้บ้ายศทั้งหมด ผู้เป็นธรรมก็มี แต่บ้ายศไม่กี่รายแหละไปทำความเลอะเทอะให้เสียหมด ผู้ดิบผู้ดีทั้งหลายเลอะเทอะหมด
เหมือนขี้กองหนึ่งปาเข้าไปในนี้คนแตกฮือเลย ฟังซิน่ะ เพียงเท่านั้นละทำให้เกิดเรื่องราวใหญ่โต อันนี้คนชั่วเหมือนกัน เข้าไปตรงไหนแตกฮือๆ พวกเราอย่าให้เป็นพวกแตกฮือของท่านผู้ดีพระผู้ดีทั้งหลายท่านรังเกียจนะ ท่านสลดสังเวช พากันจำให้ดี เราพูดอย่างนี้เอาภาษาธรรมนะมาพูด พระไม่พูดใครเขาไม่กล้าพูดแหละ เขากลัวผ้าเหลือง ผ้าเหลืองนี่สำคัญมาก ออกมาจากองค์ศาสดา พระปัจเจกพุทธเจ้า ครองผ้าเหลืองสีกรักสีแก่นขนุนมาโดยลำดับลำดา เขาจะแตะต้องอะไรเขาเกรงเขากลัวอันนี้ ผู้นั้นก็ยิ่งทะนงตัวว่ามีผ้าเหลืองคลุมหัวแล้วโอ่อ่าฟู่ฟ่า ดินเหนียวติดหัวแล้วเป็นบ้าใหญ่เลย ฟังให้ดีนะพวกพระเรา
บวชมาหาศีลหาธรรม หรือบวชมาหาอะไร เอาสองข้อนี้ตั้งปัญหาถามตัวเอง นี่เราเห็นพัดนั่นเลยเอามาพูด ให้พากันพิจารณาทุกคนๆ มันน่าสลดสังเวชขึ้นทุกวันๆ นะศาสนา ดูไม่ได้ๆ เลย โลกนี้ไม่มีที่อยู่ที่ไหน มีเกาะมีดอนคือศาสนาเป็นที่ซุกซ่อนหลบหัวนอนได้ด้วยความสงบร่มเย็นโดยความมีศีลมีธรรม ถ้าไม่มีธรรมเสียอย่างเดียวเป็นไฟไปหมดนะ อันนี้ศาสนาเราก็จะกลายเป็นไฟเผาชาติ และเผาศาสนา เผาพระมหากษัตริย์ไปในตัวอีก มันลุกลามไปได้ละอันนี้ พลิกหลายสันพันคม แล้วแต่ผู้นำไปใช้ พากันจำให้ดี เอาละวันนี้เทศน์ย่อๆ แค่นี้ก่อน เตือนพระเรา ไม่ใช่พระพูดกันเตือนกันใครเขาไม่กล้าแหละ นี่เราก็เป็นพระ เราก็หัวโล้น ท่านทั้งหลายก็หัวโล้น หัวโล้นต่อหัวโล้น ตาต่อตาดูกัน หลักธรรมวินัยเรียนมาด้วยกัน ผิดถูกประการใดเห็นกันอยู่ทำไมพูดกันไม่ได้ ต้องพูดได้ ถ้าพูดไม่ได้ไม่มีในโลกนี้ เอาละให้พร
หลังจังหัน
... ถึงไหนถึงกันตลอด แล้วจะถึงไหนถึงกันตลอดไปด้วย ไม่ให้อะไรแตะต้องละเรื่องทองคำ เรารักสงวนมากทีเดียว เพราะทองคำเป็นหัวใจของชาติไทยเรา เรารักสงวนมาก ไม่ให้รั่วไหลไปไหนเลย อะไรตีเข้ามาๆ เป็นทองคำทั้งนั้นๆ ที่จะตีทองคำออกเป็นสมบัติอย่างอื่นไม่เอาเลย แล้วค่อยอุ่นหนาฝาคั่งขึ้นไปเรื่อยๆ นะ ตั้งแต่ปีที่เราร้องโก้กนั้นเราลืมเมื่อไร หนึ่งดอลลาร์ เท่ากับเงินไทยเราตั้ง ๕๖ บาท โห นี่มันเลยบาทไปแล้วนะ เมืองไทยเราไม่ใช่เมืองขาดบาทขาดตาเต็งธรรมดา เช่นว่าเมืองไทยเราเป็นเมือง ๕๐ สตางค์ นี่มันเลย ๕๐ แล้วนะ ไม่เต็มบาทขาด ๕๐ สตางค์ค่อยยังชั่ว อันนี้มัน ๕๖ บาทกินเข้าไปลึกแล้ว เมืองไทยเราไม่ได้ถึงครึ่งนะมันยังไงกัน นี่ละเรื่องมัน ร้องโก้กจุดนี้จุดหนึ่ง
กับจุดที่เราให้ไปค้นเอาบัญชีใหญ่มาจากคลังหลวง มาจากแง่ต่างๆ ติดตามเอามาหมดก่อนที่เราจะได้ประกาศออกช่วยพี่น้องทั้งหลาย ไม่ใช่ว่าอยู่ๆ ก็ช่วยเลยนะ ก่อนประกาศนี้ให้ติดตามเข้าไปดูกองบัญชีใหญ่แต่ละแห่งๆ รวมแล้วเป็นเท่าไร เงินที่ติดหนี้ติดสินเขาติดเท่าไร เอาตัวจริงๆ มา มาด้วยความร้อนจี๋ภายในใจนะ เราลองตั้งภาพพจน์ดูว่าคนไทยเราตั้ง ๖๒ ล้าน ระยะนั้น ๖๒ ล้านคน หนี้ทั้งหมดคิดเฉลี่ยออกไปคนหนึ่งๆ ตั้งแต่ผู้ใหญ่จนกระทั่งถึงเด็กติดหนี้เขาคนละห้าหมื่นๆ ทั้งหมดเลย โถ มันจะมีปัญญาที่ไหนหาเงินมาใช้เขา มีแต่จมไปเลยนั่นละ จะทำไง คิดไปคิดมาหาเหตุหาผลทางที่จะก้าวออกว่างั้นเถอะ ไม่งั้นไม่มีทางออก หาทางที่จะก้าวออกเพื่อฉุดลากชาติไทยของเราขึ้นด้วยวิธีการใด ค้นหา
ที่ล่มจมไปนี้ เงินเหล่านี้ไปติดหนี้ติดสินเขา ติดหนี้เพราะอะไร เพราะเหตุผลกลไกอะไร ใครมาบีบใครมาบังคับ ชาติไทยเราจึงจำเป็นต้องติดหนี้ติดสินเขา หรือใครมารบมาราเงินไทยของเราไป จนกระทั่งเมืองไทยจะจม มองดูแล้วไม่มีใคร ก็มีแต่หน้าตาสีตาสาหน้าคนไทยทั้งประเทศ ตั้งแต่ผู้ใหญ่ถึงเด็กนี้ตัวโจรใหญ่ มันตีกระเป๋าเจ้าของ ตีกระเป๋าของชาติแหลกออกไปๆ รวมแล้วชาติไทยเราเองเป็นโจรเสียเอง โจรด้วยความฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม ความลืมเนื้อลืมตัว ไม่มีใครมาเป็นข้าศึก ก็ชาติไทยเสียเองเป็นข้าศึก พลิกอันนี้เอา เรื่องความล่มจมทั้งหลายที่กำลังแสดงอยู่ จ่อหัวลงจะลงทะเลอยู่นี้ไม่มีใครทำให้เป็นละ นอกเสียจากคนไทยเรา ๖๒ ล้านคนทำเอง เอ้า ฟิตตัว นี่ละเอาตรงนี้เอง เอ้า ฟิต ตั้งแต่เราทำอย่างนั้นเรายังทำได้ เราฟิตตัวขึ้นมาเพื่อจะขึ้นจากหล่มลึกทำไมขึ้นไม่ได้วะ เอ้า ขึ้น จากนั้นก็ว่า เอ้า จะพาขึ้น นี่ละมันถึงได้ขึ้นนะ เรื่องราวมัน
แต่เราก็ได้ชมบรรดาพี่น้องทั้งหลายตลอดมาจนกระทั่งปัจจุบัน ถึงประเภททองซึมซาบนะ เป็นมาตามลำดับลำดาที่เราต้องการๆ ตั้งแต่เด็ดขาดมาเรื่อยๆ มาถึงขั้นออดอ้อน มันก็เป็นมาตามลำดับลำดาเรื่อยมา ตั้งแต่โน้นทองคำไม่มี คาดได้เมื่อไรว่าทองคำจะได้ตั้ง ๑๑ ตันกว่า เราไม่เคยคาดนะ มันก็เป็นไปได้ด้วยอำนาจแห่งความรักชาติ ความเสียสละ ที่เสียไปก็เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ต่างหาก ไม่ใช่เจตนาจะทำชาติของตนให้ล่มจม แต่เป็นเพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ เห็นอะไรมาก็คว้ามับๆ
เพราะเมืองไทยเราเป็นเมืองอู่ข้าวอู่น้ำมาดั้งเดิม ไม่เคยอดอยากขาดแคลนเลย มีอะไรมา ธรรมดาเราจะไม่ลืมตัวก็ได้ เพราะอะไรมันก็สะดวกสบาย อะไรมาเอาเรื่อย กินเรื่อยๆ ขี้เรื่อย เยี่ยวเรื่อย สุดท้ายมันจะกลืนทั้งชาติเลยถึงได้รู้ตัว จึงได้พลิกเสียใหม่ เวลาพลิกเสียใหม่ก็พลิกอย่างนี้เห็นไหมล่ะ ก็คนไทยเรานั้นละพลิกขึ้นมาไม่ใช่ใครนะ คนไทยเราเป็นมหาโจร คนไทยเราเป็นผู้รักษาสมบัติ หนุนชาติของตนขึ้นมาคือใคร ก็คือคนไทยเรา ถึงได้ฟื้นตัวมาถึงขนาดนี้ เรียกว่าไม่ได้คาดได้ฝันว่าจะได้ขนาดนี้ มันก็เป็นไปได้อย่างนี้ เพราะอำนาจแห่งความรักชาติของเรา และเป็นชาวพุทธด้วย ฟังเสียงครูเสียงอาจารย์เสียงอรรถเสียงธรรมด้วย มันก็ค่อยเป็นไปๆ โดยลำดับ ตั้งแต่หนักจนกระทั่งเบามาโดยลำดับ
นี่เราก็พยายาม ให้พี่น้องทั้งหลายฟังหางเสียงก็ได้นะ.ตัวมันเอาเข้าคลังหลวงหมดแล้ว ยังแต่หาง กำลังติดตามหาหางมัน หางคือทองคำประเภทซึมซาบให้ค่อยซึมเข้าไปๆ.เรายังมีหวังอยู่นี้ เพราะทองคำในคลังหลวงยังขาดอยู่มาก เราไปดูเอง เพราะฉะนั้นจึงพูดได้อย่างเต็มปาก ไม่ใช่พูดอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าคือได้ยินอะไรมาแล้วเอามาพูด นี้เราไปดูจริงๆ หัวหน้าคลังหลวงเขาพาไป ความมุ่งหมายของเขาก็เห็นแล้วตั้งแต่วันแรกที่เราไปมอบทองคำ พอเสร็จจากนั้นเขาก็นิมนต์เราเข้าไปดูคลังหลวง เขามีความหวังแล้วว่านี้เป็นปฐมฤกษ์แล้วที่จะได้ทองคำเข้าสู่คลังหลวง เขาคิดไว้เรียบร้อยแล้ว เขาถึงนิมนต์เราไป ธรรมดาเขาจะนิมนต์หาอะไร เราก็ไม่สนใจจะไปดูอะไร มอบทองคำเข้าสู่คลังหลวงเสร็จแล้วก็กลับเท่านั้น นี่เขานิมนต์เราไปเราก็ไป
ไปเขาก็บอกเลยว่า คลังหลวงนี้ได้มาพบมาเห็นเพียงสองท่านเท่านั้น หนึ่งสมเด็จพระเทพฯ สองหลวงตา มีสององค์เท่านั้นมาเห็นทองคำกองนี้ เราจึงได้เข้าไป ดูอย่างละเอียดถี่ถ้วนนะ สมเจตนาที่เขามุ่งหมายหวังอาศัยพวกเราพี่น้องชาวไทย โดยเราเป็นหัวหน้าว่างั้นเถอะ เข้าไปดูทุกแง่ทุกมุมดูหมด พอดูเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ไปนั่งเฉพาะสองต่อสอง ซักไซ้ไล่เลียงกันแหลกทีเดียวก็ไม่ผิดนะ ควรยกยกบ้าง ถามตรงไหนถูกตรงนั้นๆ ติดหนี้ติดสินเขา คือการอยู่ร่วมกัน คนทั้งโลกทำไมจะไม่ติดหนี้ติดสินกัน แล้วมีอะไรเป็นเครื่องประกัน เราคิดไว้เรียบร้อย เวลาถามก็ตรงเป๋งๆ
ทองคำเราที่ออกไปเป็นเครื่องประกันตัวอยู่เมืองนอกน้อยเมื่อไร มากกว่าในเมืองไทยเสียอีก คือประกันตัวไว้เพื่อการซื้อการขาย ติดหนี้ติดสินเขาจะได้เอาทองคำนี้เป็นเครื่องประกัน แล้วถามจุดไหนถูกจุดนั้นๆ ทีนี้ถามถึงทองคำที่ประกันชาติไทยของเรามีเท่าไร เขาว่ามีเท่านั้น ใจหายวูบเลยนะเรา โถ สะเทือนใจมาก นั่นละออกมาถึงป้างๆ เลย ก็ได้สมมักสมหมาย ขนาดทองตั้ง ๑๑ ตันไม่ใช่เล่นนะ เรียกว่าหายใจโล่งปอดไปพอสมควรแล้วแหละ ทีแรกหายใจจะไม่ออก มันไม่มีทองคำเป็นลมหายใจ มีนิดเดียวๆ คน ๖๒ ล้านคนมาสูบลมออกจากทองคำไปนี้มันไม่พอ จึงต่างคนต่างหามาเพิ่ม ฟาดเสียตั้ง ๑๑ ตัน หายใจโล่งพอสมควร ไม่ตายละว่างั้นเถอะ
จึงว่าจะพยายามหาหางมันอีก ไปกว้านเอาหางมันมาม้วนเข้าหาตัวมันให้หายใจโล่งเข้าไป เราคิดไว้นี้คิดไว้เพื่อพี่น้องทั้งหลาย เราแน่ใจว่าที่เราพาพี่น้องทั้งหลายดำเนินนี้ไม่เคยผิดนะ ไม่ผิด เพราะเหตุไร เพราะทุกสิ่งทุกอย่างเราจะเอาธรรมนี้ออกตลอดเลย เราจะไม่เอาโลกเข้ามาแฝง ในสิ่งที่ไม่เป็นธรรมจะทำความเสียหายแก่ส่วนรวมส่วนใหญ่ของเรา เราปัดออกทันทีๆ จะคิดแต่เรื่องอรรถเรื่องธรรม อันใดโล่งตรงไหนโล่งมากโล่งน้อยจะออก พาพี่น้องทั้งหลายออกช่องนั้นๆ ก็ถูกต้องไปโดยลำดับเรื่อยมาจนกระทั่งปัจจุบันนี้ สมบัติเราก็ได้พอสมควร พออกพอใจ เห็นทั่วหน้ากันแล้ว
สำคัญที่ธรรมเวลานี้ ที่เราคิดไว้ก็ไม่ผิดทั้งนั้น คือวัตถุนี้จะออกกระจายให้รู้ทั่วโลกกันอย่างรวดเร็ว ที่ว่าช่วยชาติก็คือด้านวัตถุ ใครก็ทราบทั่วหน้ากัน แต่ธรรมะที่จะช่วยจิตใจนี้ใครไม่คิดนะ เราคิดคนเดียวเต็มหมด คิดมากยิ่งกว่าวัตถุอีก เห็นไหมล่ะ วัตถุนี้เพียงเป็นเครื่องออกหน้าออกตาเท่านั้น ธรรมต่างหากที่จะฟื้นฟูจิตใจคนให้อุ้มสมบัติเงินทองข้าวของทุกสิ่งทุกอย่างหนาแน่นมั่นคงขึ้นมา เพราะจิตใจที่ได้รับอรรถรับธรรม นั่นเราเอาตรงนั้น แล้วก็ยังมีหลักเกณฑ์ที่จะไปสู่คติโลกสวรรค์นิพพานที่ไหนอีก มีหลายประเภท เราก็ออกธรรมตั้งแต่นั้นมา ไปเทศน์ที่ไหนธรรมนี้ออกเรื่อยเทศน์เรื่อยๆ มาจนกระทั่งทุกวันนี้ วิทยุนี้ก็ออกจากเทศน์ต่างๆ มารวมกันๆ ๗ ปีที่ออกช่วยชาติ เทศน์ไม่หยุดไม่ถอย ๗ ปีแล้วหยุด ทีนี้ธรรมะก็ออกละ เทศน์นี้ก็ออกทางวิทยุแล้ว ออกทั่วโลกนะนี่ ออกประเทศไทยแล้วก็ออกทั่วโลกทางอินเตอร์เน็ตเรื่อยๆ อย่างนี้
ธรรมะนี้จะกว้างขวางมาก ฟื้นฟูจิตใจเราให้รู้จักดีจักชั่วพอยับยั้งชั่งตัวได้บ้าง เราคิดอย่างนั้นนะ สิ่งเหล่านั้นยับยั้งไม่ได้ มีแต่พาถูไถลงทะเล เราคิดหมดแล้ว จะมีมากมีน้อยไม่มีสิ่งใดที่จะพายับยั้งจิตใจให้ตั้งเนื้อตั้งตัวได้เลยนอกจากธรรมเท่านั้น นั่น เพราะฉะนั้นจึงต้องเอาธรรมหนุนเข้าไปๆ เมื่อธรรมหนุนเข้าไปก็มีเบรกห้ามล้อ คันเร่งก็เป็นไปโดยธรรม เบรกห้ามล้อก็ห้ามโดยธรรม มีการยับยั้งชั่งตัว มีการเปิดมีการปิดจะค่อยๆ ดีขึ้นๆ จึงขอให้พี่น้องทั้งหลายฟังเสียงอรรถเสียงธรรมนะ
เสียงอรรถเสียงธรรมนี้ไม่เคยพาใครล่มจมแหละ ให้ฟังไปเถอะ ฟังไปเรื่อยๆ จะซึมซาบเข้าถึงใจเรื่อยๆ จิตใจได้ซึมซาบเข้าสู่ธรรมแล้ว ธรรมเข้าสู่ใจแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างเคลื่อนไหวออกจากใจที่มีธรรมแล้วจะดีไปทั้งนั้น ถ้าเคลื่อนไหวออกจากกิเลสนี้จะเป็นความฉิบหาย ทำลายตัวเองและส่วนรวมโดยไม่ต้องสงสัย จึงต้องเอาธรรมเข้าสู่ใจเพื่อระบายออกในทางที่ถูกที่ดีเรื่อยๆ บ้านเมืองของเราก็จะเป็นสิริมงคล คนชั่วก็จะพอกลับตัวเป็นคนดีได้บ้างถ้าไม่เลยเถิดเลยแดนเสียจนกระทั่งปทปรมะ ตายทั้งเป็น
คนที่ตายทั้งเป็นคือคนหมดคุณค่าแล้ว ไม่มีอะไรที่ว่าของดีที่จะติดในหัวใจคนนั้น นอกจากความชั่วช้าลามกเต็มหัวใจมันเท่านั้น คนนี้ยังเหลือแต่ลมหายใจ ตายแล้วพวกยมบาลเขาลากไปทันทีเลยไม่ต้องบอก เขารู้แล้ว พอพูดอย่างนี้เราก็มาระลึกได้ถึงท่านเจ้าคุณ... ท่านบอกว่าท่านแน่ใจพอแล้ว เวลานี้ถอนไม่ได้ ท่านปรารถนาเป็นโพธิสัตว์โพธิญาณ รู้สึกท่านจะแก่กล้าพอสมควร คำฝันท่านนี้แม่นยำมากทีเดียว นี่ละที่สำคัญมาก คิดดูซิท่านอยู่บนกุฏิท่านฝันหรือท่านภาวนาอะไรไม่รู้ ท่านเห็นปลาเขาขังไว้หลังบ้านเขา โน่นน่ะฟังซิ มันมีปลาโพธิสัตว์อยู่ในนั้น
ปลาโพธิสัตว์นี้หยั่งถึงท่านเลย ท่านก็เป็นโพธิสัตว์ จะสามารถเอาพวกเราพ้นจากความตายนี้ได้ก็คือพระโพธิสัตว์องค์นี้ อาจารย์องค์นี้แหละว่างั้น มันคงจะบันดลบันดาล ปลาโพธิสัตว์นั้นไปบันดลบันดาลให้ท่านฝัน ว่ามีคนเอาปลามาขังไว้ที่หลังบ้าน บ้านหลังนั้นๆ บอกชัดเจนเลยนะ มีปลาโพธิสัตว์อยู่ที่นั่นด้วย ท่านฝันอย่างชัดเจน ตื่นเช้ามาท่านบิณฑบาตไปเข้าในบ้านเขาเลย เป็นอย่างนั้นละโพธิสัตว์ รู้สึกว่าท่านฝันแม่นยำมาก บุกเข้าไป ไม่เคยไปบ้านเขานะมันหากเป็นเอง ท่านว่า เข้าไปในสวนหลังบ้านเขา เขาเอาปลาขังไว้ในนั้น ท่านบิณฑบาตเอาหมดทั้งถังใหญ่เลยเทียว ปลาเหล่านั้นพ้นภัยไปหมดเลย
ท่านว่า ขอบิณฑบาตเถอะปลานี้ ถ้าจะคิดเอาเงินเอาทองก็ไม่คุ้มค่ายิ่งกว่าการถวายชีวิตปลาให้เป็นทานไป อันนี้มีคุณค่ามากยิ่งกว่าเงิน อย่าถามหาเงินเถอะ ว่างั้นเลย ให้ถามบุญถามกุศลถามความพ้นทุกข์ อันนี้มีคุณค่ามากที่สุดอยู่ในตุ่มนี้ ว่างั้น เขาก็พอใจ สาธุ มอบให้หมดเลย ปลาเหล่านั้นพ้นภัยมา นี่ยกตัวอย่างอันหนึ่งนะพระโพธิสัตว์องค์นี้
แล้วครั้งที่สองอีก อันนี้ก็ยิ่งน่าพิศวงงงงัน ท่านฝันเวลากลางคืน พอตื่นเช้ามาเลยเรียกพระในวัดนั้นองค์ที่เชื่อถือได้เข้ามากระซิบ ทำไมผมถึงฝันอย่างนี้ เณรสมเรานี่ ชี้เลย เณรสมอยู่ในวัดเรานี้มันขโมยหนีมาจากนรก ข้อเปรียบเทียบเหมือนกับว่า พวกที่ติดคุกติดตะราง โทษเบาบางแล้วเขาก็เอาออกไปใช้งานนอกงานนา มันขโมยหนีตอนนั้น ตอนที่เขาปล่อยตัวให้ไปทำงานนั้นงานนี้ เพราะจวนจะออกจากคุกจากตะรางแล้ว อันนี้จะพ้นจากนรกแล้วเขาก็รามือบ้าง มันขโมยหนีจากนรกมาเกิดเป็นมนุษย์ บอกว่าเณรสมนี่น่ะว่างั้น ชี้เลย เราพูดเฉพาะเราเท่านั้น คอยดูเณรนี้นะ ฝันแม่นยำเหลือเกินเมื่อคืนนี้ ยมบาลเขามาหาท่านเมื่อคืนนี้จะเอาเณรนี้ไป ท่านขอบิณฑบาตเขายังไงก็ไม่ได้ การที่เขามานี้เขามาในนามของกรรมเณรเอง เขาว่างั้น ไม่ได้มาด้วยอำนาจบาตรหลวงจากที่ไหน มาด้วยอำนาจแห่งกรรมของเณรนี้เอง เณรนี้ขโมยหนีจากนรกมาเกิดเป็นมนุษย์ แล้วมาบวชเป็นเณรอยู่ในวัดนี้ชื่อสม บอกตัวเลยเทียว ชื่อสม ว่างั้น
พอตื่นเช้าขึ้นมาก็เรียกพระมากระซิบกระซาบ เป็นยังไงถึงเป็นอย่างนี้ เณรนี้ก็ดีๆ อยู่ เขาบอกว่าตอนเย็นวันนี้ ๓ ทุ่มเขาจะมาเอาเณรนี้ นี่ก็จวนเวลาแล้วเณรนี้ก็ปรกติอยู่เป็นยังไง เขาจะมาเอาเณรนี้ไป เณรนี้ขโมยหนีมาจากนรกมาบวช ชื่อเณรสม เราพิจารณาเอา เอา รู้เฉพาะเราเราคอยดูจะเป็นยังไง ความฝันอันนี้ทำไมมันถึงกระเทือนใจเอามากมายเมื่อคืนนี้ แล้วคอยดูเณรสมนี้ ก็พูดกันเฉพาะเท่านั้น พระที่เข้าใจกันได้ คอยดูเณรนี้จะเป็นยังไง ขอบิณฑบาตยังไงเขาก็ไม่ถอย นี้มาปฏิบัติศีลธรรมแล้วก็ให้โอกาสปฏิบัติศีลธรรมต่อไป ไม่ได้กรรมเณรนี้ยังหนักอยู่ ยังอยู่ไม่ได้ ต้องไปเสวยกรรม ขอบิณฑบาตยังไงก็ไม่ได้ ทำยังไงก็ไม่ได้ ทำไมจึงไม่ได้ ขอกันทำไมไม่ได้
ผมมานี้มาในนามของกรรม นั่น ผมไม่ได้มาในนามของผู้ใดผู้หนึ่ง ในนามของกรรมเณรเอง เพราะฉะนั้นจึงอนุญาตไม่ได้เพราะกรรมไม่อนุญาต พระองค์นั้นท่านก็นิ่งเลยยอมรับเขา ก็คอยฟังแต่เหตุเท่านั้น พอ ๒ ทุ่มขึ้นมาเณรเริ่มไม่สบาย ถ่ายท้อง นั่นเห็นไหมล่ะ ๓ ทุ่มเขาบอกว่า ๓ ทุ่มเขาจะมารับเณรนี้ไป บอกชัดเจนเลย รายนี้ก็ทราบกันได้ชัดเจน พอ ๒ ทุ่มเณรเริ่มเจ็บท้องปวดท้องถ่ายท้อง สุดท้ายเป็นเลือดออกมาเลย อ้าว นี่จะไม่ไหวแล้วนี่ จะเข้าเรื่องความฝันนั้นแน่แล้ว ยังไงก็ เอ้า เตือนเณรมันหมดหวังแล้วแหละ เตือนเณร เณรนี้มาก็มาด้วยบาปด้วยกรรม มา บุญก็มากรรมก็มาด้วยกัน บุญคือขโมยมาบวชก็เป็นบุญ ส่วนขโมยนั้นเป็นกรรมยังไม่หมดโทษขโมยมา เณรนี้จะต้องได้เสวยทั้งบาปทั้งบุญนั้นแหละ
เณรให้ตายไปด้วยความสงบใจนะ อย่าปล่อยพุทโธ ท่านสอนพุทโธให้นะ เอ้าจะเป็นยังไงมองดูแล้วมันอ่อนลงๆ ถ่ายเป็นเลือดออกมา คำฝันนั้นแม่นยำแล้ว จวนจะเข้าถึงร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว แล้วก็สอนเณรนั้นด้วยความสงบ และเณรนี้ก็ตายด้วยความสงบเหมือนกันนะ เพราะท่านสอนอรรถสอนธรรมเต็มเม็ดเต็มหน่วย ให้เณรเชื่อบุญเชื่อกรรม นี่แหละบุญกรรมเป็นอย่างนี้แหละให้ดูเอา ใครเห็นไม่เห็นก็ตามบุญกรรมของเจ้าของ หากเห็นเจ้าของรู้เจ้าของเอง บังคับเจ้าของเอง ให้เณรเชื่อตัวเอง แล้วให้เชื่อพุทโธ ให้ตายกับพุทโธ ลมหายใจขาดขาดกับพุทโธนะ เณรเวลาจะไปก็ไปด้วยความสงบจริงๆ สงบเงียบไปเลยนั่น ก็ไปกับพุทโธ
นี่ละท่านเจ้าคุณองค์นี้คำฝันของท่านแม่นยำมาก มาถึงเณรนี้ละที่ได้เล่าให้ฟังนะ แม่นยำที่สุด ถึงเวลาไปเลยจริงๆ เณรสมอยู่ในวัดเรานี้น่ะ มันดีๆ อยู่นี้ทำไมเป็นยังงี้ นี่ละอำนาจกรรมเรามองไม่เห็น แต่เรื่องสายกรรมสายญาณบันดลบันดาลให้ท่านฝันเห็นก่อนแล้ว เณรนี้จะเป็นอย่างนั้น แล้วก็เป็นอย่างที่ว่า ทั้งวัดไม่ใครรู้ มีแต่ท่านองค์เดียวฝันเป็นอย่างนั้น จึงมากระซิบกัน ความเป็นจริงก็เป็นอย่างที่ว่าร้อยเปอร์เซ็นต์ไปเลย นี่ละอำนาจแห่งกรรมเราไม่เห็น กรรมของตัวเองผู้สร้างมันเห็นเองเป็นเอง บังคับตัวเองทั้งฝ่ายดีฝ่ายชั่ว พากันจดจำให้ดี ให้ไปปฏิบัติ อันนี้เป็นตัวอย่างอันหนึ่งของเณรที่เป็น จะเป็นตัวอย่างสำหรับเราที่กำลังดีดดิ้นอยู่เวลานี้ ให้ดีดดิ้นไปในทางที่ถูกที่ดี ถ้าผิดพลาดแล้วก็จะจมได้ พากันจำเอา วันนี้ก็พูดเพียงเท่านี้ละ ก็นานพอสมควร เล่านิทานนี่ก็เป็นนิทานคติเครื่องเตือนใจดีมากนะ เอานิทานนี่ละมาเป็นข้อปฏิบัติ เพราะนิทานเป็นนิทานโพธิสัตว์ ที่ท่านฝันแม่นยำมากทีเดียว
ขอประกาศให้บรรดาพี่น้องทั้งหลายทราบทั่วหน้ากันนะ ว่าวันสังฆทานนี้ต่างท่านต่างเป็นเจ้าของของทานตนเอง เมื่อให้ทานแล้วให้ต่างท่านต่างมีสิทธิที่จะอุทิศส่วนกุศลถึงพวกเปรตผีที่ไม่มีญาติมิตร ให้ท่านทั้งหลายอุทิศส่วนกุศลสาธารณะไปเลย ผู้มีญาติก็ได้รับไม่มีญาติก็ให้ได้รับไปด้วยกัน เพราะทุกคนเรียกว่าทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้สัตว์โลกทั้งหลาย เรียกว่าทั่วแดนโลกธาตุ เราอุทิศไม่เจาะจงผู้ใด ท่านผู้ใดมารับได้ทั้งนั้นส่วนกุศลของเราที่อุทิศคราวนี้ ที่กระทำมาทุกปีๆ เพราะอันนี้เป็นความจำเป็นอย่างลึกลับโลกมองไม่เห็น
สัตว์โลกที่มีความจำเป็น เป็นเปรตเป็นผีคอยรับส่วนบุญอยู่เต็มโลกธาตุ ไม่มีใครเห็นละ พระพุทธเจ้าศาสดาองค์เอก ธรรมของพระพุทธเจ้ามองเห็นหมด จึงได้นำเอานี้ออกมาสอนเรา ให้ปฏิบัติตามนี้นะ วันทำบุญส่วนอุทิศส่วนกุศล ให้อุทิศกระจายทั่วไปหมดแดนโลกธาตุ ทุกคนมีสิทธิด้วยกันที่จะอุทิศส่วนกุศลซึ่งเป็นส่วนบุญของตน ออกสู่สัตว์โลกทั้งหลายทั่วแดนโลกธาตุได้ด้วยกันทั้งนั้น ให้จำเอาตั้งแต่บัดนี้ เรามันไม่แน่ใจนะ พอพูดแล้วลืมไปก็มี ให้พากันทำความเข้าใจตั้งแต่บัดนี้ต่อไปก็แล้วกัน เอาละต่อไปนี้ให้พร
ธรรมลีนี้เป็นพระสำคัญอยู่นะ ติดสอยห้อยตามเรามาตั้งแต่วันบวชเลย บวชวันเผาศพพ่อแม่ครูจารย์มั่นที่วัดป่าสุทธาวาส วันนั้นบวชหลายองค์ ธรรมลีนี้องค์หนึ่ง บวชแล้วติดเราไปเลยตลอด ไปไหนเหมือนปลิงดึงไม่ออกนะ แหม สลัดที่ไหนสลัดได้หมด ธรรมลีสลัดไม่ตก ไปไหนติดตามไปๆ นี่ละที่มันขบขันนะ ก็เราสลัดหมู่เพื่อนหนีแล้วเราจะไปคนเดียว ตามนิสัยของเราที่เคยอยู่คนเดียวสบาย ๆ ธรรมลีนี้ติด ไม่ยอมไปไหน ใครไปไหนไม่ยอมไป ติดเราไปเลย
ไปก็ไปบ้านชะโนดดงนั้นละ ไปก็ถามหาที่พัก กะว่าจะพักสบายๆ สักหน่อย ก็มีป่าช้าอยู่ลึกๆ นั่นแล้วพัก ให้เขาพาไปดู ไปดู เอ้อ ชอบ อย่างนี้ชอบแล้ว เราก็เลยอยู่ ทีนี้จะว่าบุญไม่แพ้บาป หรือบาปไม่แพ้บุญ ก็แล้วแต่จะพิจารณา เราไม่ได้สนใจกับว่าธรรมลีกลัวผีหรือไม่กลัวผี พอไปไปเห็นที่เหมาะๆ ลึกๆ นู้น เราก็เลยไปอยู่ในลึกๆ กลางป่าช้าเลย ให้ธรรมลีอยู่นอกๆ นู้น อยู่ริมทุ่งนาที่จะเข้าบ้านบิณฑบาต อู๊ย ยิ้มแต้มเลย แต่ก่อนหายใจแขม่วๆ โอ๊ย ท่านจะให้เราอยู่ยังไงน้า ถ้าให้เราอยู่นี้ตายเลยละคราวนี้
ตกลงเราไปอยู่ในกลางป่าช้าคนเดียว เพราะไม่มีใครยุ่ง ธรรมลีก็อยู่ข้างนอกสบายๆ เวลากลับมาถึงวัด มาจำพรรษาถึงมาเล่าให้หมู่เพื่อนฟัง โหย บุญช่วยเหลือเกิน ติดตามท่านไป ท่านสลัดยังไงไม่ออก ท่านพาไปป่าช้า นึกว่าท่านจะให้อยู่ในกลางป่าช้า ถ้าหากว่าเรารู้ว่าธรรมลีกลัวผีเราจะไปจับธรรมลียัดในป่าช้า เราจะอยู่ขอบนี้นะ พอเผลอๆ เราเปิดหนีเลย นี่เราไม่รู้เราเลยอยู่กลางป่า ขบขันดีนะ
ธรรมลีนี้เก่งอยู่นะ ความพากเพียรเก่งมาแต่ไหนแต่ไร นี้เรื่องได้ทำบุญสนองคุณของครูบาอาจารย์น่ะเรารู้ ธรรมลีเป็นพระที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ที่จะออกไปนู้นไปนี้ออกไปชั่วกาลเวลา หลักใหญ่อยู่ที่นี่ๆ ตลอด นี่ก็ให้ไปอยู่ผาแดงนะ เราสั่งให้ไป เพราะไม่มีหัวหน้าอยู่ที่นั่น แล้วป่าเขาสงวน เหมือนเสือหวงซากด้วย เราได้สั่งไปเลย เป็นยังไงเราจะพิจารณาเรื่องเหล่านี้ ทำไมประชาชนเป็นลูกชาวพุทธจะมาขับไล่พระที่รักษาป่าช่วย และให้หนีจากป่ามีอย่างเหรอ เอาๆ ไปอยู่ นั่นละเรื่องราว เราสั่งให้ไปเอง เพราะฉะนั้นป่านี้จึงเป็นป่าที่หนาแน่นมั่นคงเดี๋ยวนี้ก็เพราะเราที่ถูกเขาขับไล่แต่ก่อน คือไม่ให้พระไปอยู่ในป่า พวกนี้กินป่า เข้าใจไหมล่ะ เราไล่พระเข้าไปอยู่ในป่าไม่กล้ามากินละซี มันกระเทือนใหญ่ เพราะเรื่องของเราก็ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยใช่ไหม พอเป็นเรื่องของเราเท่านั้นมันจะหวาดกันไปหมด เพราะเอาจริงเอาจังแต่ไหนแต่ไรมา
นั่นละวัดธรรมลีจึงอยู่ที่นั่น ท่านวันชัยก็อยู่ที่นี่ตลอดมา แล้วก็ให้อยู่ที่นั่นที่วัดภูสังโฆ แต่ก่อนชื่อมันไม่แน่นอน เอา ตั้งชื่อให้เลยว่าวัดภูสังโฆ ท่านวันชัยออกจากวัดนี้ ธรรมลีออกจากวัดนี้ไปอยู่ที่นั่น แน่นหนามั่นคงดี และท่านลีนี้ดี เรียกว่าเศรษฐีธรรมมานานแล้วนะ ท่านมีธรรมอย่างเงียบๆ รู้กันนานแล้วแหละ ท่านปฏิบัติธรรมเก่งมากทีเดียว จึงเรียกว่าเศรษฐีธรรมองค์หนึ่ง เงียบๆ ไม่มีใครรู้แหละ เป็นเศรษฐีธรรม การเทศนาว่าการก็ตามนิสัยวาสนา แต่เรื่องภูมิและธรรมเต็มเอี๊ยดเหมือนกันหมด เอาละทีนี้ให้พร
พระพุทธเจ้า-พระสาวกท่านผู้เชี่ยวชาญ ท่านเทศน์สอนเทวดาอินทร์พรหมทั้งหลาย กระเทือนอยู่แดนสวรรค์-พรหมโลก พวกมนุษย์เราหูหนวกตาบอดไม่ได้ยินนะ นี่เปิดเสียบ้างวันนี้ เปิดเผยเหมือนกันกับเรานี้ เวลาท่านเทศน์สอนเทพก็เปิดเผยในเทพ เวลาสอนมนุษย์ก็เปิดเผยในมนุษย์ เหมือนเทพไม่มี เวลาท่านสอนเทพก็เปิดเผยในเทพ มนุษย์ไม่มี ธรรมพระพุทธเจ้ากระจายทั่วไปหมด เป็นประโยชน์ทั่วโลก นี่เราไม่มีความสามารถเราก็สอนตั้งแต่กับพวกมนุษย์นี่ละ พวกขี้เหม็นๆ สอนพวกขี้เหม็นๆ ทั้งเขาทั้งเรานี้แหละ สอนกันไปอย่างนี้ ขยี้ขยำขี้ไป สอนไปขยี้ขยำขี้ไป อย่างนั้นละ
ไม่เหมือนพวกเทพ ทวยเทพบนสวรรค์-พรหมโลกมาฟังเทศน์พระพุทธเจ้ากระเทือนทั่วโลกธาตุ ของเล่นเมื่อไรวันหนึ่งๆ สาวกผู้เชี่ยวชาญท่านสอนก็แบบเดียวกัน แต่ไม่ใช่ฐานะที่ท่านจะนำมาพูดอย่างนี้ ไม่ใช่เรื่องเดียวกัน ท่านจึงสอนแต่พวกเรา พวกเราก็ให้ตักตวงเอาเต็มเหนี่ยวของพวกเรา ท่านเหล่านั้นก็ตักตวงเอาเต็มเหนี่ยวของท่านเหล่านั้น เอาละ
เมื่อวานไปเกษตรสมบูรณ์ ไกลนะ ๒๓๔ กิโล จากนี้ไปเกษตรสมบูรณ์จังหวัดชัยภูมิ จังหวัดชัยภูมิรู้สึกแร้นแค้นกันดารมาก เราจึงต้องได้ไปช่วยเสมอ ไปเรื่อย เดี๋ยวไปโรงนั้นเดี๋ยวไปโรงนี้ ไปตั้งแต่โรงที่เราดูแล้วๆ โรงอัตคัดขัดสน ไปลึกๆ อย่างเกษตรสมบูรณ์นี้ก็บึ่งเลย อำเภอภูเขียวไปตั้ง ๒๐ กิโล ไปนี้ไปชุมแพ จากชุมแพไปภูเขียว จากภูเขียวบึ่งทางเกษตรสมบูรณ์ ส่งแล้วกลับมาทางหนองบัวลำภู ใกล้นิดเดียว เวลาเราไปเราไปทางขอนแก่น เพื่อจะไปเอาอาหารที่เขาสวนกวาง ไปฝากให้พวกโรงพยาบาล พอกลับมาตัดปึ๋ง ใกล้นิดเดียว เอาละ
รับฟังรับชมพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่
www.Luangta.com หรือ www.Luangta.or.th
และรับฟังจากสถานีวิทยุสวนแสงธรรม กรุงเทพฯ และสถานีวิทยุอุดร
FM 103.25 MHz |
