สิทธิตามขนบประเพณี
วันที่ 16 เมษายน 2548 เวลา 8:30 น.
สถานที่ : ศาลา สวนแสงธรรม กรุงเทพฯ
| |
ดาวน์โหลดเพื่อเก็บไว้ในเครื่อง
ให้คลิกขวาแล้วเลือก Save target as .. จาก link ต่อไปนี้ :
ข้อมูลเสียงแบบ(Win)   ข้อมูลเสียงแบบ(MP3)

ค้นหา :

เทศน์อบรมฆราวาส ณ สวนแสงธรรม กรุงเทพฯ

เมื่อเช้าวันที่ ๑๖ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๔๘

สิทธิตามขนบประเพณี

 

         ทองคำวันที่ ๑๕ ได้ ๔๘ บาท ๔๔ สตางค์ เช้าวันนี้ ทองคำได้ ๒๕ บาท ๖๑ สตางค์ ก็ได้ทุกวันๆ ทองคำนั้นได้ทุกวัน เราต่อยอดทองคำเข้าไป หลักใหญ่เราเสริม เราจะพาพี่น้องทั้งหลายเสริมทองคำให้มีน้ำหนักมากขึ้นๆ ในคลังหลวงของเรา ไม่สบายใจอยู่ตลอดเกี่ยวกับเรื่องทองคำ เพราะเราไปดูเอง ทองคำที่ได้หลังจากมอบแล้วเป็นทองคำประเภทน้ำไหลซึม เวลานี้ได้มาแล้ว ๘๕ กิโล ๔ บาท ๗๕ สตางค์ เห็นไหมล่ะขึ้นแล้ว เดี๋ยวก็ร้อยกิโล ขึ้นเรื่อยๆ

         เราจะพยายามหนุนทองคำอย่างนี้ละแบบน้ำไหลซึม น้ำไหลซึมเข้าไปเรื่อยๆ ให้ชาติไทยของเราแน่นหนามั่นคง ด้วยหลักใหญ่คือทองคำ เรามุ่งเต็มที่นะ เพราะฉะนั้นจึงได้รบกวนพี่น้องทั้งหลายเพื่อพี่น้องลูกหลานชาติไทยของเราได้แน่นหนามั่นคง อบอุ่นสบาย การทำมาค้าขายติดหนี้ติดสินบ้างไม่เป็นไรเรามีทองคำประกัน สะดวก ถ้าไม่มีอันนี้เขาไม่ยอมรับนะ ติดหนี้เขา เพราะฉะนั้นเราจึงต้องมีเครื่องประกันไว้

         ทองคำเมื่อวานกับวันนี้ได้ ๑ กิโล ๘ บาท ๒๗ สตางค์ เอาตรงนี้เลยว่าเวลานี้ทองคำประเภทน้ำไหลซึมเราได้ ๘๕ กิโล ๔ บาท ๗๕ สตางค์ เราพยายามที่สุดเรื่องทองคำนะ พยายามแบบน้ำไหลซึม แบบออดนั้นออดนี้ เคาะกระเป๋าเบาๆ เอา ได้มาทีละเท่าไรก็เอา เพราะน้ำไหลซึม ไม่รุนแรง อย่างนี้ละหลวงตาเดิน เดินอย่างนี้ละ ท่านทั้งหลายพิจารณาเอา เวลาเด็ดเด็ดเต็มเหนี่ยวเลย ออกทีแรกประกาศป้างมาตั้งแต่ออกจากคลังหลวงมาเลย ประกาศป้างๆ เรื่องทองคำเด็ดขาดๆ มาเรื่อย จนกระทั่งมอบเรียบร้อยแล้ว ทีนี้ประเภทน้ำไหลซึม คราวนี้มีแต่ออดเอาๆ ไปที่ไหน “ไหนมีเท่าไรทองคำ แบ่งให้หน่อยนะ” ไปงั้นเดี๋ยวนี้นะ ใช้แบบนี้ ใช้เป็นพักๆ ตามโครงการ

         นี่ก็ได้ ๘๕ กิโลแล้ว ไม่นานก็จะได้ ๑๐๐ กิโล ถ้าพอหลอมเมื่อไรถ้าถึง ๑๐๐ เราก็ควรหลอมได้ ถ้ายังไม่มอบรอไว้ก่อนก็ได้ สมควรที่จะมอบแล้วเราก็มอบตามเดิม ตามที่เคยมอบ เราวิตกวิจารณ์กับทองคำเราซึ่งเป็นหัวใจของชาติมาก เพราะฉะนั้นเราจึงไม่แล้วนะ หาออดหาอ้อนเอาอยู่นั้นละ เพื่อจุดใหญ่ของเราได้แน่นหนามั่นคง ส่วนเหล่านั้นเราก็พอสมควรแล้ว เช่นดอลลาร์ ๑๐ ล้านกว่า เดี๋ยวนี้ดอลลาร์แยกมาช่วยเงินไทยนะ เงินไทยตั้งแต่เราหยุดช่วยชาติแล้วเงินไทยไม่ค่อยมี แต่ผู้มาขอนี้ไม่มีลด ขอตลอดเวลา เราก็ได้เอาเงินดอลลาร์มาช่วยเงินไทย หนุนช่วยกันไป เพราะเงินไทยไม่พอ ส่วนทองคำร้อยทั้งร้อยตลอดมา และจะตลอดไปด้วย

         สำหรับเรานำสมบัติเราเข้าสู่คลังหลวงเราคราวนี้รู้สึกว่าอบอุ่นทุกอย่าง ไม่มีระแคะระคายข้องอกข้องใจอะไรเลย สำหรับเราเป็นผู้นำ เพราะเปิดตลอดเวลาด้วยความเมตตาสงสารครอบ ความบริสุทธิ์จึงเต็มที่ๆ เรื่อยมา ทุกประเภทแห่งสมบัติตั้งแต่ทองคำ ดอลลาร์ เงินสด เราเป็นผู้ควบคุมดูแลเอง ให้เป็นความบริสุทธิ์ตลอดมา เราเองก็ไม่มีอะไรด่างพร้อยในจิตใจเรา เพราะเราทำเต็มกำลังความสามารถเพื่อพี่น้องชาติไทยของเรา เรียกว่าตายใจได้เลย เข้ามานี้แล้วตายใจได้เลย ไม่สงสัยว่าเงินนี้จะไปทางไหนๆ ไม่มีเลย เพราะเราควบคุม

         คอขาดบาดตายเลยกับเรา ใครมาทุจริตให้เราเห็นไม่ได้ คนนั้นเรียกว่าคอขาดกันเลย คบกันไม่ได้จนกระทั่งวันตายกับเรา เราเป็นอย่างนั้นนะ ถ้าลองได้ให้เห็นพิรุธชัดๆ แล้วจับได้แล้วเรียกว่าขาดสะบั้นเลย คนละฝั่งเข้าไม่ได้กับเรา เราเชื่อเราเต็มเหนี่ยวแล้ว ผู้ใดมาเกี่ยวข้องกับเราเราก็เชื่อคนนั้นเต็มเหนี่ยวเหมือนกัน ถ้ามาทำ ให้เราเห็นความไม่ดีไม่งามแล้วนั่นละตัดขาดทันทีไม่ให้เข้ามาใกล้ ในวัดนี้ก็เหมือนกันเข้ามาเกี่ยวข้องถ้ามาทุจริต มาทำให้ระแคะระคายในจิตใจจนจับได้แล้ว นี่ก็ปัดออกเหมือนกัน เราไม่ให้เข้ามายุ่งเลย

         เพราะนี้เราทำเพื่อชาติร้อยเปอร์เซ็นต์ เราไม่เพื่อผู้หนึ่งผู้ใดที่จะมาหยิบมาฉวยเอาไปอย่างนั้น เราอนุโลมไม่ได้ ให้อภัยไม่ได้เลย ตัดออกเลย เพราะหลักใหญ่คือชาติ ไทยทั้งชาติมีน้ำหนักขนาดไหน คนที่เป็นเสนียดจัญไร เป็นภัยต่อชาติมีเท่าไรปัดออกทันทีไม่ให้เข้ามายุ่งเลย เราทำอย่างนั้นตลอดมา ใครมาเกี่ยวข้องกับเราต้องแสดงความบริสุทธิ์เต็มที่ เพราะเราบริสุทธิ์เต็มที่หาที่สงสัยไม่ได้แล้วกับพี่น้องทั้งหลาย เวลาได้มามากน้อยนี้เราตายใจๆ เลย ว่าไม่มีทางรั่วไหลไปไหน เข้าหมดๆ เราเป็นผู้ควบคุมดูแล

         เราตั้งหน้าตั้งตาจริงๆ ช่วยชาติ คิดดูซิว่าช่วยไปแล้วยังไม่แล้ว ยังออดยังอ้อน  เดี๋ยวนี้ทองคำยังออดยังอ้อนอยู่นะ ยังไม่แล้วนะ หากมีอยู่นั้นแหละ ซึมซาบๆ ส่วนสมบัติอย่างอื่นพี่น้องทั้งหลายก็ทราบแล้ว ส่วนทองคำนี้เป็นหลักใหญ่ เราอยากให้ได้เป็นหลักเกณฑ์ของชาติไทยเรา เวลาเรามีชีวิตอยู่ที่พอจะขวนขวายได้ก็พาพี่น้องขวนขวายให้ได้ หากเราตายไปแล้วก็อยากจะพูดว่าจะหมดหวังนะ ใครที่จะมาเสนอหน้ามาเป็นผู้นำพี่น้องทั้งหลายอีก คิดว่าจะไม่กล้าเสนอนะเราตายไปแล้ว

         ที้นี้เวลามีชีวิตอยู่ พอจะเป็นไปได้เราก็ออดอ้อนจากพี่น้องทั้งหลายทั่วหน้ากัน เพื่อสมบัติอันใหญ่หลวงของเราได้แน่นหนามั่นคงขึ้นไป มีหน้ามีตายิ้มแย้มแจ่มใส คบค้าสมาคมกับชาติใดเมืองใดเราไปได้อย่างเต็มตาเต็มใจ ไม่ได้หลบหน้าหลบหลังละนะ เพราะเราก็มีหน้ามีตาด้วยสมบัติเงินทอง เครื่องประกันชาติของเรา เราคิดไปหมดนะ เราคิดเพื่อชาติของเรา การคบค้าสมาคมกับชาติใดเมืองใดก็ตาม เราต้องถือสมบัติเป็นหลักเกณฑ์ เป็นหน้าเป็นตาของเรา ถ้าไม่มีนี้แล้วหน้าตามีก็ไม่มีความหมายนะ ถ้ามีนี้แล้วหน้าตาอยู่ที่ไหนก็ตามชื่อนี้โด่งดังอยู่แล้ว เครื่องประกันดังอยู่แล้ว ไม่ต้องเห็นหน้าก็รู้ นี่ละจึงได้อุตส่าห์

         เวลานี้ก็ได้ ๘๕ กิโลแล้ว ๘๕ กิโลนี้ประเภททองคำน้ำไหลซึมนะ แล้วจะได้ไปเรื่อยๆ อย่างนี้แหละ ค่อยได้มาอย่างนี้ เพิ่มขึ้นๆ เวลานี้ที่เรามอบในคลังหลวงแล้ว ๑๑ ตันกับ ๓๗ กิโลครึ่งทองคำ มอบเรียบร้อยแล้วนะ ๑๑ ตันกับ ๓๗ กิโลครึ่ง อันนี้ประเภทน้ำไหลซึมยังไม่ได้มอบ เก็บรอไว้ก่อน เราควรจะหลอมเมื่อไรเราก็จะหลอม เมื่อหลอมแล้วสมควรจะมอบเมื่อไรเราก็มอบตามเดิมๆ ไปเรื่อยๆ ไปอย่างเย็นใจๆ ไปเรื่อยๆ ไม่รีบไม่ด่วน ไม่รบกวนให้เกินไปจนบอบช้ำ ให้พอดิบพอดี ค่อยไหลซึมเข้ามา แล้วต่อไปมันก็มาก

         นี่พอดี ๑ ปีนะ เมษามิใช่หรือที่เรามอบ เมษาวันที่ ๑๒ นี่ก็เมษาวันที่ ๑๖ วันนี้แล้ว ได้ปีหนึ่งกับสามวัน นี่ก็ได้ทองคำ ๘๕ กิโลแล้ว นี่ประเภทน้ำไหลซึม ที่เราว่าหยุดแล้วแหละการมอบทองคำ แต่น้ำไหลซึมไม่ให้หยุด ค่อยไหลซึมมานี่ ๑ ปี ตั้งแต่วันที่ ๑๒ เมษาปีที่แล้วมอบทองคำเรียบร้อย จากนั้นมาถึงนี่วันที่ ๑๖ วันนี้ก็เป็นปีหนึ่งกับสามวันสี่วัน ก็ได้ทองคำ ๘๕ กิโลแล้ว ของเล่นเมื่อไร ๘๕ กิโลทองคำ มีค่ามากที่สุด  พาพี่น้องทั้งหลายบึกบึนไปอย่างนี้ละจนกว่าเราจะตาย

         สำหรับเรานี่ไม่มีอะไรกับมันละ ทางด้านร่างกายมันจะแก่ไม่แก่ก็ตามเราไม่เคยสนใจกับมัน สนใจตั้งแต่อรรถแต่ธรรมที่จะเป็นประโยชน์แก่โลก เราสนใจเท่านั้น ใช้ไปวันไหนเราก็ใช้ไปๆ ใช้ไม่ได้ทิ้งปั๊วะไปเลย แต่เวลาใช้ได้อยู่นี้เราจะนำมาใช้เป็นประโยชน์แก่โลก จึงต้องออดต้องอ้อนรบกวนพี่น้องทั้งหลายท่านั้นท่านี้อยู่เรื่อย เป็นหลวงตากวนบ้านกวนเมือง ไปที่ไหนกวนตลอด ไม่หยุดเลยนะ มันก็น่าโมโหเหมือนกัน ผู้ที่หาสมบัติมาให้ วันไหนมา “ไหนทองคำมีบ้างไหม” ถ้าไม่มีแบบขู่ ไหนมีบ้างไหม พอแบ่งได้ไหม มันก็น่ารำคาญด้วยกันทั้งนั้น

         แต่เมื่อเห็นส่วนใหญ่แล้วต่างคนก็ต่างพอใจด้วยกัน ไม่มีใครจะรำคาญ เพราะหามานี้หามาเพื่อทุกคนในชาติไทยของเรา เราจึงได้อุตส่าห์พยายามบึกบึน ได้มากได้น้อยก็เป็นของเรา แน่นหนามั่นคงขึ้นเรื่อยๆ ขอให้ทองคำได้เข้าสู่คลังหลวงมากเถอะ  เมืองไทยของเราจะแน่นหนามั่นคงเด่นชัดทีเดียว อย่างอื่นไม่เด่นนัก ไม่เหมือนทองคำ  ทองคำมีมากมีน้อยเด่นตลอดเวลา

         สงกรานต์ผ่านไปเมื่อวานนี้นะ สามวันเต็มเลยเล่นน้ำ เราก็หลบหลีกที่เล่นน้ำ เขา หลีกไปนี้โดนตรงนั้น หลีกตรงนั้นโดนตรงนี้ เมื่อวานก็มาเจอเอาอย่างจังๆ ตรงนี้ หลีกนู้นหลบนี้มา แทนที่จะมาทางนี้ได้ นู่นไปที่ไหน ซอย ๒ ซอย ๑ วกกลับมา คือหลีกน้ำ หลีกไปหลีกมาก็มาโดนเอาเสียตรงนี้ หลีกไม่ได้เลยเต็มถนน ตอนค่ำๆ เข้าซอย ๓ มันเต็มอยู่นี้เลย เขาไม่สนใจ เราก็ทราบทั่วประเทศแล้วว่าให้สิทธิต่อการเล่นกันในสองสามวันนี่ ใครก็ทราบทั่วประเทศไทย

         เมื่อให้สิทธิเขาเล่นสนุกสนาน เราจะไปทำลายสิทธิเขามันขัดกัน ต้องปล่อย เราพอหลบได้หลบไป หลีกได้หลีกไป มอบให้เป็นสิทธิของเขาทั้งหมด มันเป็นอย่างนั้นนะ  ถ้าวันอื่นจะมาทำอย่างนั้นไม่ได้อีก เช่นอย่างวันนี้มาทำอย่างนั้นไม่ได้ อย่างเมื่อวานนี้ย้อนหลังสามวันทำยังไงได้ทั้งนั้น เป็นใหญ่ในถนนหมดเลยพวกนี้ ทางนี้ก็หลบไปนู้นหลีกนี้ นี่ละความให้สิทธิกันตามกฎขนบประเพณี ก็ต้องให้มีกฎมีเกณฑ์อย่างนั้น

         เวลาเป็นของเขาเราก็ไม่ควรไปยุ่งกวนใจเขา เราพอหลบพอหลีกเราก็หลีกไป เมื่อเวลาเปิดเผยทางราชการงานเมืองทั่วประเทศไทย หยุดแล้วการเล่น จริงเลย  นั่นเป็นอยางนั้น ตั้งแต่วันนี้ไปจริงละ พวกเพ่นพ่านเขาก็รู้ของเขาเอง เขาไม่มาเล่น เวลาเขาเล่นเราไปเพ่นพ่านเขาทำไม ก็ต้องปล่อยเขาเล่นซิ เพราะฉะนั้นเราถึงหลบมาหลีกมา ไปที่ไหนไปไม่ได้ก็เปิดแตรนิดๆ ขอทางไป ให้เขาแยกทางให้ เต็มถนนนะเมื่อวานนี้ ทั้งๆ ที่เราก็มีรถนำ รถนำก็ไม่มีความหมายละ ไปเอารถนำมาฆ่าให้หมดวันนี้น่ะ เมื่อวานพาเราไปไม่มีความหมายเลย ถูกพวกเขาสาดน้ำฟาดเสียพวกรถนำเราแตกกระเจิงไปเลย ดีไม่ดีเราแตกกระเจิงอีกนะ สู้เขาไม่ได้ เพราะฉะนั้นจึงไปเอารถนำเรามาฆ่าให้หมด ให้เหลือแต่หลวงตาบัวองค์เดียว มันขบขันดีนะ เวลามันแน่นแน่นจริงๆ นะ ถนนไม่มีทางไป ค่อยขอทางแยกไปๆ

         นี่คือให้สิทธิเขา เวลาเขาเล่นเขาจริง เป็นการเป็นงานของเขาเราไม่ควรไปกวนใจเขา เราก็หลบก็หลีกไป คือขนบประเพณีอันดีงามมันทราบกันทุกคน เวลาไหนเป็นเวลาเช่นไร ๆ ก็ทราบกัน ต้องให้โอกาสซึ่งกันและกัน นั่นละมนุษย์เราอยู่ด้วยกันได้ด้วยมีขนบประเพณี หรือกฎเกณฑ์อันดีงามไว้ปกครอง เวลาไหนเป็นโอกาสของทางไหนๆ ก็เปิดให้ๆ 

 

รับฟังรับชมพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่

www.Luangta.com หรือ www.Luangta.or.th

และรับฟังจากสถานีวิทยุสวนแสงธรรม กรุงเทพฯ และสถานีวิทยุอุดร

FM 103.25 MHz

 


** ท่านผู้เข้าชมทุกท่านโปรดทราบ
    เนื่องจากกัณฑ์เทศน์บางกัณฑ์มีความยาวค่อนข้างมาก ซึ่งจะส่งผลต่อความเร็วในการเปิดเว็บไซต์ ขอแนะนำให้ทุกท่านได้อ่านเนื้อหากัณฑ์เทศน์บางส่วนจากเว็บไซต์ และให้ทำการดาวน์โหลดไฟล์กัณฑ์เทศน์ที่มีนามสกุล .pdf ไปเก็บไว้ในเครื่องของท่านแทนการอ่านเนื้อหาทั้งหมดจากเว็บไซต์

<< BACK

หน้าแรก