| เทศน์อบรมฆราวาส ณ สวนแสงธรรม กรุงเทพฯ
วันที่ ๒๕ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๔๖
ใจมีหลักเกณฑ์สำคัญกว่าวัตถุ
ทองคำเราได้คราวนี้ ๑,๔๐๐ กิโล พอดีเลย (สาธุ) ดอลลาร์ได้ ๕๐๐,๐๐๐ พอดีเช่นเดียวกัน (สาธุ) เหมาะทั้งสองเลย เด็ดขึ้นถึง ๑,๔๐๐ กิโลเป๋งพอดีเลย นอกจากนั้นที่เหลือนี่ก็จะเก็บไว้ข้างหน้า เวลาเรารวมกันแล้วเวลานี้ทองคำที่ยังขาดอยู่ ๘๗๕ กิโลเท่านั้นละ มันอาจจะมอบทีเดียวก็ได้นะ คราวต่อไป เอ้าทุ่มเลยนะพี่น้องทั้งหลาย นี่เราได้เวลานี้ทองคำ ๙ ตันกับ ๑๒๕ กิโล ส่วนดอลลาร์นี่มัน ๘,๘๐๐,๐๐๐ แล้วเวลานี้ จากนั้นก็เข้าถึง ๑๐ ล้าน (ดอลล์) และทองคำเราขาดอยู่เพียง ๘๗๕ กิโลจะครบ ๑๐ ตัน ดอลลาร์ยังขาดอยู่ล้านสองแสนก็ครบจำนวน ๑๐ ล้าน
คราวนี้เอานะตะเกียกตะกายเอาให้เสร็จภายในเร็ว ๆ นี้ ปีใหม่นี้ขึ้นมานี้เอาเลยละ จะได้เบาอกเบาใจทุกผู้ทุกคนทั่วหน้ากัน เบาภาระลงไป มีแต่ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติหน้าที่การงานด้วยความบริสุทธิ์ทุกอย่างเท่านั้นเอง แต่ขออย่างหนึ่งว่าอย่าฟุ้งเฟ้อเห่อเหิมเกินไป อย่าสุรุ่ยสุร่าย นี่พิลึกนะ การจับการจ่ายสุรุ่ยสุร่าย ไม่มองหน้ามองหลัง เป็นนิสัยอันนี้ แล้วจะฝังไปถึงลูกหลานของคนไทยเรา ตอนนี้จะไม่มีหลักมีเกณฑ์นะ ต้องนำหน้าลูกหลานของเราให้มีหลักมีเกณฑ์พ่อ-แม่ การจับการจ่ายอย่าสุรุ่ยสุร่ายจนเกินไป ความเหลือเฟือไม่ใช่ของดีนะความเหลือเฟือ
จิตใจมันไม่ได้ว่าเหลือเฟือ มันยังจะเอาอีกนะ วัตถุนี้เหลือเฟือ เหยียบเจ้าของเข้าไป ๆ เจ้าของบืนข้างหน้า แล้วสุดท้ายก็เป็นเหมือนลิงทอดแห แหพันลิงพังลงไปเลย นี่นิทานในชาดกมีเหมือนกัน ลิงทอดแห เห็นเขาไปทอดแห ลิงอยู่บนต้นไม้ ก็ดูอยู่ เห็นคนทอดแห ลิงนั้นก็ดูอยู่บนต้นไม้ พอเขาเอาแหมาผาดเอาไว้แล้วเขาไปกินข้าว กินอะไรก็ไม่รู้แหละ ลิงก็โดดลงมาคว้าเอาแหจะไปทอดปลาละซิ พอฟาดแหลงไปแหพันลิงเลย ตาย แหพันลิงตาย อันนี้มันจะเป็นแหพันลิงนะ ความฟุ้งเฟ้อเห่อเหิมมันจะพันตัวเองของเรา
ขอให้พากันตั้งหลักอันนี้ให้ดีนะพี่น้องทั้งหลาย หลวงตาวิตกกับตรงนี้ล่ะมากอยู่ เวลาเราเจ็บแล้วให้เข็ดให้หลาบกัน มีความประหยัดมัธยัสถ์เป็นหลักเป็นเกณฑ์ของการดำรงชีวิตไปในวันหนึ่ง ๆ ลูกหลานของเราเกิดมาก็จะได้ถือตัวอย่างอันดีของพ่อ-แม่ไปใช้ต่อไป เมืองไทยของเราก็จะมีหลักมีแหล่ง มีเนื้อมีหนังประจำตัวตอดไปนะ ถ้าเราเป็นหัวหน้านี่พาเด็กเล็กลูกหลานสุรุ่ยสุร่ายแล้ว กลายเป็นการทำลายลูกหลานไปเรื่อย ๆ นะ ให้พากันระมัดระวัง
นี่จวนจะถึงจุดหมายแล้วที่ได้ตั้งมาช่วยชาติตั้งแต่วันที่ ๑๒ เมษา ที่ออกประกาศอย่างโจ่งแจ้ง แต่เราเริ่มก่อนหน้านั้นแล้ว นั่นเป็นวันประกาศ โดยมีฟ้าหญิงฯมานั่งเป็นประธาน เป็นสักขีพยานในวันนั้น วันที่ ๑๒ เมษา ๒๕๔๑ ตั้งแต่บัดนั้นมาเราก็ก้าวเรื่อย สมบุกสมบัน ทั้งหัวหน้า ทั้งบริษัทบริวาร หนักมามาก ผลก็ปรากฏขึ้นมาดังที่เห็นนี่แหละ เวลานี้ผลปรากฏทองคำได้ ๙ ตันกับ ๑๒๕ กิโล ยังขาดอยู่เพียง ๘๗๕ กิโล จะครบจำนวน ๑๐ ตันนะ ส่วนดอลลาร์ขาดล้านสองแสน ยังขาดอยู่เวลานี้จะครบจำนวน ๑๐ ล้าน (ดอลล์)
วันพรุ่งนี้เริ่มแต่ ๑๐ โมงไปก็จะเหลืองอร่าม ทองคำคราวนี้จะมากอยู่ เพราะเป็นจำนวนตั้ง ๑,๔๐๐ กิโลคราวนี้นะ ดังที่ว่าเราเด็ดเอาให้ได้ทุกอย่าง เด็ดก็เด็ดจริง ๆ ดอลลาร์เราก็เด็ดถึง ๕๐๐,๐๐๐ คราวนี้ ทองคำเราเด็ดขึ้นถึง ๑,๔๐๐ กิโล หรือ ๑ ตันกับ ๔๐๐ กิโล เรียกว่าเด็ดทั้งสอง พอเหมาะพอดีทุกอย่าง หาที่ต้องติไม่ได้แล้ว ต่อไปเราก็จะพยายามให้ถึงในไม่ช้านี้นะ กะว่าในกลางปี ๒๕๔๗ นี้ควรจะเสร็จสิ้นลงไปละ ในย่านกลางปี ๒๕๔๗
ส่วนเงินสดนั้นก็ดังที่เรียนให้ทราบแล้ว นับไม่ได้ เพราะเราช่วยทั่วประเทศไทย กิ่ง ก้าน สาขา ดอก ใบ ของคลังหลวงเราทั่วประเทศ เราช่วยทั่วประเทศ ไม่ว่าภาคไหน ช่วยหมดเลย มีแต่เอาความจำเป็นเป็นที่ตั้ง ทางไหนจำเป็น ๆ ขอมา เหตุผลกลไกเข้ากันได้มากน้อยเพียงไรก็ลงกันจุดนั้น ๆ เงินสดจึงเอาประมาณไม่ได้เวลานี้ เพราะจ่ายตลอด เงินสดนี้จ่ายมากทีเดียว ก็เรียกว่าทั่วประเทศ การก่อการสร้างทุกแห่ง เช่น พวกตึก พวกโรงร่ำโรงเรียน นี่ล่ะมากที่สุดนะไม่ใช่เล่น ๆ ตึกหลายหลัง ๆ หลาย ๆ ล้าน หลาย ๆ ล้าน
โรงพยาบาลนี้มันมากหลาย ๆ สิบหลังว่างั้นเถอะ ไม่ใช่ธรรมดา โรงพยาบาล ตึกในโรงพยาบาลมากกว่าเพื่อน โรงเรียนดีไม่ดียังจะสู้ไม่ได้นะ โรงพยาบาลตั้งสองร้อยกว่าโรงนะ นี่ละมีแต่มาเกี่ยวข้องกับเราให้เราช่วยเหลือ ในโรงพยาบาลพิสดารมากนะ นับแต่เครื่องไม้เครื่องมือ ที่นอน หมอน มุ้ง แล้วรถรา ที่ บางทีถ้าแคบเราก็ซื้อขยายให้ใหม่ บางทีมันแคบเสียจริง ๆ เราซื้อให้ใหม่ ยกไปตั้งใหม่เลยอย่างนั้นก็มี โรงพยาบาลนี่ที่ซื้อที่นี่เยอะ ขยายที่มันคับแคบ ถ้าที่ไหนเขาขายให้เราก็ซื้อเขา ขยายออกไป เว้นแต่ที่เขาไม่ขายเราก็ตัดไม้ตัดมือ มันก็แหว่งอยู่งั้นละ เราจะเอาให้กว้างออกไป เมื่อเจ้าของที่เขาไม่ขายเราก็เป็นอันว่าหมดปัญญาที่จะเอามา อย่างนี้มีเรื่อย ๆ นะ
โรงพยาบาลนี่มากที่สุด รถนี้มันร้อยกว่าคัน ตึกนี้หลาย ๆ สิบตึก แล้วแต่ความจำเป็นของตึกนั้นจะขนาดเท่าไร แล้วกี่ชั้น ถ้าควรจะเป็นชั้น ๆ สองชั้น สามชั้น เราก็ให้ ถ้าควรเป็นชั้นเดียวเราก็ให้ ส่วนมากมักจะเป็นสองชั้น ๆ ขึ้นไป ส่วนสามชั้นมีน้อย เรื่องโรงพยาบาลนี่พิสดารมาก เครื่องมือนี่ โอ้ย ไม่หยุดไม่หย่อน อย่างเรามาที่นี่ เครื่องมือที่อนุญาตให้เขาสั่งแล้วมันตกมาๆ เครื่องมือแพทย์ ส่วนบิลรับเงินเขาก็เข้าหาเรา ๆ เวลานี้รออยู่ที่วัด พอเราไปพักผ่อนได้สองสามวัน ทีนี้ก็เอาบิลจ่ายเงินมา แล้วจ่ายเงิน ๆ ๆ ไปตามบริษัทนั้น ๆ ในกรุงเทพฯนี่ละ บางทีก็สั่งนอกก็มี ถ้าราคาแพง ๆ สั่งนอกก็มี แต่ส่วนมากในกรุงเทพฯ ในเมืองไทยเราละ สั่งในเมืองเรา เครื่องมือนี้มันพิสดารอยู่นะหลายประเภท
นี่ล่ะจึงว่าไม่ได้เอาเข้าทองคำ สองพันล้านกว่าเท่านั้นละนะที่ซื้อทองคำ เงินสดเอาไปซื้อทองคำเข้าสู่คลังหลวงเพียงสองพันล้านกว่าเท่านั้นเอง นอกนั้นออกหมด ที่ออกนี้มากกว่าสองพันล้านเป็นไหน ๆ นะ มากจริง ๆ ออกหมดเลย ไหลไปหมด เราภูมิใจเราได้ช่วยพี่น้องชาวไทยคราวนี้ สมกับเราที่ออกด้วยความเมตตาจริง ๆ เราไม่มีอะไรเลยในการช่วยชาติ จากสมบัติพี่น้องทั้งหลายที่ไหลผ่านเข้ามาหาเราเป็นจุดรวมที่ไว้วางใจของพี่น้องทั้งหลาย เราก็ทำเป็นที่ไว้วางใจเราด้วย คือไว้วางใจเรา เรียกว่าไว้วางใจธรรม เราก็ทำเต็มเม็ดเต็มหน่วยทุกอย่าง
เรื่องที่จะเอาไปหยิบไปฉวยเอาของพี่น้องแบบลี้ ๆ ลับ ๆ บอกเราเปิดอกไม่มีแม้บาทเดียวไม่ปรากฏเลย จะมากจะน้อยจะแจกด้วยเหตุด้วยผล ช่วย ออกด้วยเหตุด้วยผลทั้งนั้น เพราะเราบอกว่าเราพอทุกอย่างแล้ว เราไม่เอาอะไรแล้วในโลกธาตุนี้ เราพออิ่มทุกอย่าง นั่นละธรรมเต็มหัวใจแล้วอิ่มหมดเลย เราพูดให้ชัด ๆ อย่างนี้ล่ะ เห็นไหมพี่น้องทั้งหลายผลแห่งการปฏิบัติตามธรรมตามพระพุทธศาสนา ได้ผลมากน้อยเพียงไร เราจะคอยตั้งแต่ให้พวกที่มันหูหลับหูหลับตาโจมตีพระพุทธเจ้าอยู่ทุกเวล่ำเวลาเหรอ ให้มันคุยมันโม้เหยียบธรรมไปตลอด
ถ้าธรรมบำเพ็ญมาได้ผลประโยชน์มากน้อยพูดกันไม่ได้ ถ้าเรื่องพวกมหาภัยที่มันเหยียบย่ำทำลายทั้งชาติ ทั้งศาสนา มันออกได้อย่างโจ่งแจ้ง ไม่มีอายเลยพวกนี้ เราทำไมไม่สะดุดใจ ให้พิจารณานะ นี่เราก็พูดผลแห่งการปฏิบัติตามหลักพุทธศาสนา เรียกว่าเราปฏิบัติสุดชีวิตของเราเหมือนกัน เพราะความเชื่อธรรมของพระพุทธเจ้าว่าทรงมรรคทรงผลโดยสม่ำเสมอตลอดมาและจะตลอดไป เฉพาะอย่างยิ่งได้รับโอวาทจากหลวงปู่มั่นแล้วลงที่สุดร้อยเปอร์เซ็นต์ จากนั้นละถึงได้ทุ่มกันอย่างเอาเป็นเอาตายจริง ๆ มุ่งมั่นต่อแดนพ้นทุกข์ คืออรหัตตบุคคลเท่านั้น อย่างไรก็เอาให้ได้
นั่นละจึงเน้นหนักในความพากความเพียร เอาจนถึงขั้นจะเป็นจะตายจริง ๆ แล้วผลก็ได้มาๆ อย่างนี้ละ ตั้งแต่เริ่มศีลลงไป สมาธิ ปัญญา ถึงวิมุตติหลุดพ้น พูดได้เต็มปากในหัวใจนี่มีสมบูรณ์ทุกอย่างดังที่กล่าวมานี้ เราจึงไม่สงสัยอะไร ไอ้เรื่องโลกสกปรกที่จะมาเห่าวอก ๆ แวก ๆ ว่าอวดดี อวดเด่น อวดรู้ อวดฉลาด มันพวกส้วมพวกถานเข้าใจไหม เราจะไปสนใจอะไรกับส้วมกับถาน ธรรมเลิศเลอกว่าส้วมกว่าถาน พระพุทธเจ้าประกาศธรรมสอนโลก ท่านไม่ได้เอาส้วมถานไปประกาศนะ เอาธรรมสอนโลกประกาศ โลกปฏิบัติตามอรรถตามธรรมก็ได้ของดิบของดี พ้นจากทุกข์มีจำนวนมากมาย ไอ้เห่าวอก ๆ อยู่ในส้วมในถานมันเห่าให้สำเร็จอะไร แก่ส่วนรวมหรือแก่ประชาชนทั้งหลาย ไม่มี มีแต่หลอกลวงต้มตุ๋นโลกทั้งนั้น
ส่วนธรรมท่านพูดอย่างตรงไปตรงมา นี่เราก็ปฏิบัติเต็มความสามารถของเรา เรียกว่าช่วยชาตินี้เราช่วยด้วยความอิ่มพอในหัวใจของเรา ไม่เอาอะไรทั้งนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างเราปล่อยหมดโดยสิ้นเชิง ในสามแดนโลกธาตุปล่อยหมดโดยสิ้นเชิง มีแต่ธรรมภายในใจล้วน ๆ ไม่มีโลกสมมุติเข้ามาเจือปนเลย การช่วยชาติเราจึงช่วยอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย ไม่กลัวว่าจะหมดจะยังอะไร เพราะจิตอันนี้ไม่มีคำว่าหมดว่ายัง คงเส้นคงวาหนาแน่นตลอดเวลาเมื่อบำเพ็ญให้ถึงที่ถึงแดนแล้ว เป็นอย่างนั้น
นี่เราก็ช่วยพี่น้องทั้งหลายด้วยความบริสุทธิ์ใจ เป็นที่ภาคภูมิใจ ว่าสมบัติทั้งหลายที่พี่น้องบริจาคมานี้ เข้าสู่จุดมุ่งหมาย ๆ คือจุดแห่งความจำเป็นของส่วนรวม เราช่วยส่วนรวมนี้มากที่สุด ส่วนบุคคลก็มีแฝงกันไปตามแต่มีความจำเป็นมากน้อย เราก็แยกออกมาช่วย ๆ ส่วนมากจะช่วยส่วนรวมนั่นละที่มากต่อมาก มาคราวนี้ก็ระลึกได้ตอนที่ว่าเรือนจำลาดยาวนี้ก็ยังไม่ได้ไปดูเลย นี่ก็สองหลังเรือนจำลาดยาว กำลังสร้างอยู่เวลานี้ ทางอุดร หนองบัวลำภู สว่างแดนดิน ก็ช่วยมาเป็นลำดับ ๆ เป็นสี่แห่งนี้ละ
ทางเรือนจำลาดยาวหนึ่ง อุดรหนึ่ง หนองบัวลำภูหนึ่ง อำเภอสว่างแดนดินหนึ่ง นี่ที่เราช่วยอยู่เวลานี้ เราจึงช่วยด้วยความบริสุทธิ์ใจ ไม่มีอะไรติดหัวใจเรา เราพอทุกอย่าง เราเป็นที่ภาคภูมิใจว่าได้ช่วยพี่น้องทั้งหลายเต็มกำลังความสามารถ และขอขอบบุญขอบคุณกับพี่น้องทั้งหลายทั่วประเทศไทย ในเวลาคับขันจำเป็นของชาติไทยเรา ซึ่งจะล่มจะจม ต่างท่านต่างมีความรักชาติอยู่เต็มหัวใจอยู่แล้ว ต่างท่านต่างเสียสละเต็มเม็ดเต็มหน่วย เต็มกำลังความสามารถเรื่อยมา
ผลแห่งความรักชาติ และเสียสละด้วยความพร้อมเพรียงสามัคคีของพี่น้องทั้งหลาย ปรากฏเมื่อสักครู่นี้ได้อ่านขึ้นมาแล้ว ว่าทองคำได้แล้วเวลานี้ ๙ ตันกับ ๑๒๕ กิโล แล้วดอลลาร์เข้าแล้วเวลานี้ ๘,๘๐๐,๐๐๐ นี่ล่ะผลของพี่น้องทั้งหลายที่อุตส่าห์พยายามตะเกียกตะกาย ร่วมมือร่วมใจกันเต็มเม็ดเต็มหน่วย นี่ผลปรากฏมาอย่างนี้ นี้อีกไม่นานก็จะเข้าถึงจุดหมายปลายทางที่ได้ตั้งเอาไว้ว่า ทองคำน้ำหนัก ๑๐ ตัน ดอลลาร์ ๑๐ ล้านให้ได้ ว่างั้นเลย พอได้นี้แล้วเราก็เบาอกเบาใจ สมบัติเงินทองข้าวของเข้านั่นแล้วเป็นที่อบอุ่น เราหายใจทั่วประเทศเต็มปอด ๆ ด้วยกัน
หนักอยู่นะ ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย ภาระหนัก เรานี้หนักทางหนึ่ง หนักหลายแง่หลายมุมทั้งด้านอรรถด้านธรรม ด้านวัตถุ ความเป็นอยู่ เรื่องเศรษฐกิจของบ้านของเมืองเราก็ค่อยผ่านมาๆ เวลานี้รู้สึกว่าเข้าขั้นภาคภูมิใจของเราแล้ว และต่อไปนี้ขอให้พี่น้องทั้งหลายตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติหน้าที่การงาน การจับการจ่ายอะไรขอให้คำนึงด้วยดีนะ การจับการจ่ายไม่ว่าของเมืองนอกเมืองใดให้จับจ่ายด้วยความพินิจพิจารณา เฉพาะอย่างยิ่งของนอกบ้านนอกเมือง นอกประเทศเรานั้นเราควรจะพิจารณาเป็นกรณีพิเศษนะ
ถ้าของเราไม่มีจริง ๆ เราซื้อได้หาได้ด้วยความจำเป็นมีเหตุมีผลอย่างนี้ ถ้ามีอยู่แล้ว เมืองไทยเรามีอะไรพอที่จะเยียวยารักษาบำรุงกันได้ด้วยกำลังของชาติไทยเรา ให้เราซื้อเราหาในเมืองไทยเรา จะเป็นการอุดหนุนชาติไทยให้เป็นเนื้อเป็นหนังขึ้นมาในตัวเองนั้นละ จากนั้นก็ในชาติของเรา คนเราเมื่อได้รับการอุดหนุนคือการซื้อการขาย เมื่อขายได้กำไรมากน้อยเพียงไร ผู้ผลิตสิ่งต่าง ๆ ขึ้นมานั้นมีแก่ใจ แล้วก็ผลิตดีขึ้นไป เรื่อย ๆ ดีขึ้นไปเรื่อย ต่อไปก็ทันเขา ถ้าเราจะเอาแต่เขาเป็นใหญ่กว่าเรา ไปหมอบ ไปกราบ ซื้อสิ่งของสินค้าเขาอย่างนี้มา เรียกว่าเราหมอบกับชาติอื่น ๆ โดยไม่มีเนื้อมีหนังของตัวเองเลย เสียศักดิ์ศรีดีงาม ไม่มีคุณค่า
เมืองไทยแม้จะเป็นเอกราชก็ตาม ไม่มีคุณค่าที่ประชาชนของเราเห็นผู้อื่นดีกว่าตัวเอง เห็นชาติอื่นดีกว่าชาติของตัว ทุกสิ่งทุกอย่างของคนอื่น ๆ ชาติอื่นเป็นของดีกว่าเจ้าของ ก็แสดงว่าเป็นการทำลายตัวเอง และชาติของตัวให้ค่อยย่อยยับลงไปวันละเล็กละน้อย ต่อไปเป็นบ๋อยเขาได้นะ ถ้าเราไม่พยายามสร้างเนื้อสร้างหนัง สิ่งจำเป็นที่จะซื้อให้รู้กัน เขาไม่มีเขาก็ต้องมาซื้อเรา เราไม่มีเราก็ต้องไปซื้อไปหาจากเขา แต่สิ่งใดมีแล้วเราก็ไม่จำเป็น ให้พยายามซื้อของของตัวเอง ว่าจะไม่ดีบ้างก็ตามเถอะน่ะ ครั้งหนึ่ง ครั้งสองมันก็ไม่ดี ต่อนี้ไปมันก็ดีขึ้น เพราะคนเรามีแก่ใจเมื่อมีผู้มาอุดหนุนแล้วทุกสิ่งทุกอย่างจะผลิตขึ้นให้ดีขึ้นเป็นลำดับลำดา
ให้พี่น้องชาวไทยพยายามบำรุงส่งเสริมจิตใจ ส่งเสริมวัตถุของกันและกันในชาติไทยของเรา จะเป็นการบำรุงรักษาเนื้อหนังของชาติไทยขอเรามากขึ้น ๆ ต่อไปเมืองไทยของเราก็แน่นหนามั่นคง ทั้งวัตถุ ทั้งจิตใจมีหลักมีเกณฑ์ ใจมีหลักมีเกณฑ์สำคัญมากกว่าวัตถุนี้นะ วัตถุจะมีมากมีน้อยถ้าใจไม่มีหลักมีเกณฑ์ล้มเหลวได้นะ เพราะฉะนั้นจึงขอให้รักษาใจตัวเอง ปฏิบัติใจตัวเองดี ๆ ก่อนที่จะรักษาสมบัติอะไร ๆ ให้ดูใจตัวเองเสียก่อนนะ อันนี้จะรอบคอบในกาลต่อไป เราจะไม่เป็นน้อยต่อใคร เราเป็นน้อยต่อเขาในบางสิ่งบางอย่างที่เราไม่มี อาศัยเขา แล้วเขาก็มาเป็นน้อยต่อเราเมื่อเขาไม่มีเขามาซื้อเรา ให้มันแลกเปลี่ยนกันอย่างงี้ซิ เอะอะก็มีแต่เป็นน้อยต่อเขา ๆ ดีไม่ดีไปกราบเขาเสียก่อนจึงไปซื้อของเขานี้ แหม ขายขี้หน้าที่สุดนะ
ขอให้พี่น้องทั้งหลายจำให้ดีนะ นี่เป็นภาษาธรรม ภาษาธรรมท่านแสดงมาโดยถูกต้อง ให้พากันนำไปปฏิบัติ อย่าสุรุ่ยสุร่าย ไม่มีหลักมีเกณฑ์ เอาละวันนี้พูดเพียงเท่านี้ละพอ
ชมถ่ายทอดสดพระธรรมเทศนาของหลวงตาตามกำหนดการ ได้ที่
www.Luangta.com
|
