เทศน์อบรมฆราวาส ณ สวนแสงธรรม กรุงเทพฯ

เมื่อวันที่ ๑๙ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๔๖ เช้า

ธรรมไม่เกรงใจใคร

         เวลาจะพูดอรรถพูดธรรมมันจะไปไม่ได้แล้วเดี๋ยวนี้นะ เมื่อวานนี้ไปเทศน์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ก็ยังค่อยยังชั่วนะ ได้ชั่วโมงหนึ่ง ไปงานแรกก็ไม่พูดอะไรเลย พูดนิด ๆ หน่อย ๆ เพื่อถนอมลมไว้สำหรับจะเทศน์ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ก็เทศน์ได้ถึงชั่วโมงเมื่อวาน เราก็อุตส่าห์พยายามช่วยเหลือโลกเต็มกำลังในวิธีใดที่ควรจะเป็นไปได้แง่ไหน ๆ เราก็พยายามสอน กำลังอ่อนลงก็ถนอมอะไรไว้เพื่อจุดใหญ่จุดสำคัญ ๆ  เกี่ยวกับโรคทางภายใน ถ้าธรรมดามันก็ไม่มีอะไร นี่โรคมันอยู่ภายใน เวลามันจะเป็นขึ้นมา มันเป็นอย่างงั้น

         เราอยากให้เมืองไทยเราที่เป็นชาวพุทธนี้ฟังเสียงอรรถเสียงธรรมบ้าง เราเตือนเสมอ สอนเสมอ ในสิ่งที่ดีงามแก่เราที่เป็นชาวพุทธ ควรจะนำไปฟังและปฏิบัติตาม จะเห็นผลเป็นความสงบร่มเย็น ถ้าปล่อยไปตามกิเลสนี้แล้วตายจริง ๆ นะ ตายทั้งเป็น ๆ ไปละ กิเลสจะไม่ไว้หน้าใคร มันหลวมมือมือสอดเข้ามา กิเลส จับลากจับถูไปจนได้ อยากให้ฟังเสียงอรรถเสียงธรรมบ้าง ถ้าปล่อยให้เป็นไปตามกิเลสนี้จะแหลกหมดนะ เวลานี้ยิ่งเริ่มจะเลอะเทอะขึ้นเรื่อย ๆ เมืองไทยเราก็เป็นเมืองสงบเสงี่ยมเรียบร้อยทุกสิ่งทุกอย่าง เพราะเอาขนบธรรมเนียมอันดีงามไปจากธรรม จากพุทธศาสนาไปปฏิบัติ

         ปู่ ย่า ตา ยาย ของเราปฏิบัติตามศีลตามธรรมมาก็รู้สึกว่าสงบเรียบร้อยดีงามทุกอย่าง ไม่แสลงหู แสลงตา แสลงใจ อย่างทุกวันนี้ที่ลูกหลานเหยียบหัวปู่ ย่า ตา ยาย อยู่เวลานี้มันรู้หรือเปล่าก็ไม่ทราบนะ มันเหยียบหัวปู่ ย่า ตา ยายของมันมา มันไม่ฟังเสียง แซงหน้าแซงหลัง แซงทั้งที่จะจมจะลงท่าเดียว มันไม่ได้แซงเพื่อขึ้นนะเวลานี้ จรวดเขาขึ้น จรวดนี้หัวปักลงดินนะ จรวดลูกหลานของพี่น้องชาวไทยเรานี้ มันมีแต่แซงหน้าแซงหลัง แซงเอาหัวปักลงดินจะจมๆ ไปละ มันไม่ฟังเสียงอรรถเสียงธรรมซึ่งเป็นเสียงที่แคล้วคลาดปลอดภัยบ้างเลย

         ทุกอย่างถ้าปฏิบัติตามธรรมแล้วจะดีไปทุกอย่างๆ ถ้าฝืนไปเท่าไรก็เป็นอย่างงั้น ฝืนหนักเข้าก็จมไปทั้งเป็นเลย เรื่องธรรมประมาทไม่ได้นะ ถ้าเอาความคิดความเห็นของตัวที่เต็มไปด้วยกิเลสนำหน้าแล้ว ก็เป็นอันว่าจมไปทั้งเป็นๆ รู้สึกว่ามันผาดโผนโจนทะยานมากขึ้นทุกวันๆ ชาวไทยเรา เรื่องกิริยามารยาท การประพฤติเนื้อประพฤติตัว ทุกอย่างไหวไปทางลบๆ ๆ ทางที่จะให้ล่มให้จม จะไหวไปทางฟื้นฟูไม่ค่อยมีนะ มันเป็นอย่างนั้น เห็นประจักษ์อยู่ต่อหน้าต่อตา ก็ไม่ใช่คนตาบอดมองไปไหนมันก็เห็น ว่าไง

         มันพิลึกนะ มันหน้าด้านจริงๆ ผู้มันด้านมันด้านจริง ๆ มันไม่ฟังเสียงใครเลย เสียงอรรถเสียงธรรมไม่ฟังเลย เมื่อเช้านี้เราเดินไปนั้น ปั๊บๆ มันมากราบต่อหน้า นุ่งล่อนจ้อนมานี่มันจะเห็นหีมันอยู่ เข้าใจไหมล่ะ มันมาขนาดหน้าด้าน ธรรมด้านก็ฟัดใส่กันเลยซิ จี้ลงไปนั้นเลย นี่มันจะเห็นหีอยู่นี่ ว่างั้นเลยนะ เอาแล้วเมื่อเช้านี้ ดูมนุษย์เขามีสมบัติผู้ดีบ้างซิ เราไม่ใช่สัตว์นี่นะทำไมถึงทำอย่างงี้ ว่างี้ละ เมื่อเช้าเดินไปเอาต่อหน้าเลย สอนอันนี้ก็สอนแล้ว ยังมาตีหน้าผากเราต่อหน้าอีก ก็ใส่เปรี้ยงเลยเมื่อเช้านี้ ผู้ฟังไม่ใช่ผู้น้อยๆ นะ ผู้พิพากษาก็มีฟังอยู่นั่น

         นั่นละธรรมเหนือหมด จะพูดไม่ได้ยังไง สิ่งที่มันจะพามนุษย์ให้จมด้วยจิตใจที่ต่ำทรามลงไปโดยลำดับ มันเห็นต่อหน้าต่อตานี่ ลากขึ้นมามันผิดที่ตรงไหน ให้รู้เนื้อรู้ตัว โห นับวันน่าสลดสังเวชเข้าทุกวันๆ ชาวพุทธเรานี่แหละ ชาวพุทธ ชาวพระเรานี่ละ มันลงหลุมลงบ่อต่อหน้าต่อตา หลักธรรมของพระพุทธเจ้า เฉพาะพระเจ้าพระสงฆ์นี้ หลักธรรมหลักวินัยซึ่งเป็นแบบฉบับของพระ มันเหยียบหัวพระพุทธเจ้าคือหลักธรรมหลักวินัยนั้น ซึ่งเป็นองค์แทนของศาสดาไปต่อหน้าต่อตา มันดื้อด้านขนาดนั้นนะ เวลานี้กิเลสมันหนาขนาดนั้น พากันทราบแล้วยังพวกเราน่ะ

         อู๊ย สลดสังเวชนะ จะเอาความดิบความดี ความสุข ความเจริญ เป็นที่ระลึก เป็นที่อบอุ่นในใจจากสิ่งที่แสดงอยู่นี้ไม่มีเลย มันมีแต่ฟืนแต่ไฟทั้งนั้น ธรรมที่แสดงออก ออกจากความสงบร่มเย็น ผาสุก ถ้าว่าสุขก็ล้นโลก ธรรมของพระพุทธเจ้าเอามาสอนมันไม่ยอมฟังเสียงเลย แหม มันหนาขึ้นทุกวันๆ อ่อนใจที่จะสอนพูดจริงๆ  นะ ดูไปเท่าไร แหม จะมองดูไม่ได้ แม้แต่เข้ามาในวัดมันยังมาตีหน้าผากพระในวัดอีก มันเก่งขนาดนั้นนะกิเลสตัวนี้ มันอายที่ไหนมันด้านพอแล้วนี่ มันไม่มียางอาย มันด้านพอแล้ว ถ้ามันเป็นขนาดนั้นอย่าเข้ามาในวัดนี้นะ

         เราไม่อยากเห็น ไม่อยากพบ เราไม่เห็นสิ่งเหล่านี้สำคัญยิ่งกว่าหัวใจของโลก ของมนุษย์นะ พระพุทธเจ้าสอนหัวใจของสัตว์โลก ไม่ได้สอนวัตถุเงินทอง สิ่งของอะไร อันนี้เป็นเครื่องพยุงในทางหนึ่งต่างหาก  หลักใหญ่คือใจให้ดีต่างหากนี่นะ เมื่อมันเห็นแล้วมันสลดสังเวช มันท้อถอยไปทุกอย่าง อ่อนไปทุกอย่าง ดูแล้ว ที่ฟังอยู่นี่ยังหาว่าหลวงตาดุด่าว่ากล่าวอีกเหรอ ไอ้ตัวเปรตตัวผีอยู่ในตัวเองของเราทุกคนๆ เห็นไหมล่ะ ไม่ดูบ้างเหรอ เอามาอวด ยังมาตีหน้าผากพระอีก

         เมื่อเช้านี้มาตีหน้าผากหลวงตา เดินไปนั้น ปุ๊บปั๊บเข้ามา มากราบ ล่อนจ้อนมันจะเห็นหี ก็ชี้ใส่หีมันล่ะซิ นี่เห็นไหม คนมีสมบัติผู้ดีเขาไม่ทำอย่างนี้ ดูเขาบ้างซิ ทำไมจึงมาทำอย่างนี้ อุจาดบาดตาเหลือประมาณนี่นะ หายางอายไม่ได้ เดี๋ยวมันจะเป็นหมานะ ว่างั้นแหละเมื่อเช้านี้ ผู้พิพากษาก็ยืนฟัง ยืนดู ยิ้ม ๆ ใครก็ช่าง ธรรมเหนือหมดทุกอย่าง เป็นของเลิศของเลอมาตลอด สอนมาด้วยความเลิศเลอของธรรม สอนสิ่งที่มันเลวร้าย ขัดต่อธรรม ที่จะขัดต่อหัวใจเรา ขัดต่อคน ทำลายคน ลากออกต่างหากนี่นะ ไม่ได้เสียหายอะไรการสอน

         มีบทหนัก บทเบา ที่มันธรรมดาก็ธรรมดา ที่มันคดมันงอมากก็ขวานซัดลงไปซิจะว่าไง โอ้สลดสังเวชจริง ๆ นะ ดูไป ๆ จนจะดูไม่ได้เวลานี้ เมืองไทยเราที่เป็นเมืองพุทธ ทำไมมันถึงเป็นเอาอย่างนี้นักหนา พิลึกพิลั่น ดูบ้างนะเจ้าของพี่น้องชาวไทยที่เป็นชาวพุทธ ถ้าเคารพนับถือพระพุทธเจ้าให้มองดูตัว กิริยาอาการทุกสิ่งทุกอย่างที่แสดงนี้มันขัดต่อธรรมของพระพุทธเจ้า ซึ่งเป็นของเลิศเลออย่างไรหรือไม่ อยากให้ดูนะ อย่ามาคอยฟังตั้งแต่นั้นแล้วคอยตำหนิติเตียน แล้วเพิ่มโทษเจ้าของเข้าไปอีก เราไม่ได้มาเพิ่มโทษให้ใครนะ เรามาชำระสะสางด้วยอรรถด้วยธรรมต่างหาก ขอให้ฟังกันบ้าง

         มันเลวลงไปทุกวันๆ จิตใจคน ยิ่งคละเคล้าเข้ามากับเมืองนอกเมืองนา ยิ่งเป็นเปรตเป็นผีไปหมดเลย มันยิ่งไปเร็วนะถ้าลงทางต่ำแล้ว เร็วที่สุดเลยมองไม่ทัน โอ้น่าทุเรศนะ คำพูดอย่างนี้ไม่มีใครพูดแหละ เห็นต่อหน้าต่อตาอยู่ก็พูดกันไม่ออก เพราะต่างคนต่างเป็นแบบเดียวกันซิ เกรงใจเขาก็เกรงใจเราก็ปล่อยให้กิเลสเหยียบหัวไปซิ ธรรมท่านไม่ได้เกรงใจใคร เป็นมูตรเป็นคูถฟาดน้ำลงไป ชะล้างลงไปเท่านั้น ธรรมเป็นอย่างงั้น ไม่เกรงใครธรรม ไม่ติดใคร ไม่ติดเรา ไม่ติดเขา ไม่ติดอะไรทั้งนั้น ถ้าลงติดอะไรอยู่แล้วพูดไม่ได้ ถ้าเราจะว่าให้เขา โอ๊ย เกรงใจเขา ก็คือหัวใจเราก็เหมือนหัวใจเขานั่นเอง

         ถ้าเขาจะว่าให้เราเขาก็เกรงใจเรา แน่ะ ต่างคนต่างเกรงใจก็ปล่อยให้กิเลสเหยียบหัวไปล่ะซิ ถ้าไม่มีเกรงเขา เกรงเรา ไม่มีอะไรแล้ว อย่างธรรมพระพุทธเจ้านี้เหนือหมดแล้ว ไม่มี ราบไปเลย ผิด ถูก ชั่ว ดี ว่าไปตามเรื่องนั่นเลย ไม่งั้นก็จะเรียกว่าเที่ยงธรรมได้ยังไง ธรรมต้องเป็นธรรมชาติที่เที่ยงธรรม ไม่เอนไม่เอียง ผิดบอกว่าผิด ถูกบอกว่าถูก จึงเรียกว่าธรรม โลกตายใจได้ เกรงใจเขา เกรงใจเรา มันเรื่องของกิเลส โอ๊ยเราสลดสังเวชนะ คลุกเคล้ากับโลกมานี้เป็นเวลา ๕ ปี ๖ ปี ฝืนตลอดนะ เราฝืน ดูเหมือนหูหนวกตาบอดไปอย่างงั้น

         จะได้ผลอะไรบ้างที่จะได้นั่น ส่วนหลักใหญ่มันจะไม่ได้ซิ ก็กระตุกหลักใหญ่บ้างซิ เหล่านั้นเป็นเรื่องสิ่งอาศัยต่างหาก จิตใจที่จะครองบ้านครองเมืองนี่สำคัญมาก ใจนั้นน่ะจะครองบ้านครองเมือง คนดีครองบ้านครองเมืองได้ คนชั่วคนเลวครองไม่ได้ พาให้ตัวเองและบ้านเมืองล่มจมได้ มันต่างกันอย่างงั้น ขอให้พากันคิดบ้างนะพี่น้องชาวไทยเรา เหลวไหลมากทีเดียว มันกลืนเข้าไปหมด ตลอดวัดวาอาวาส พระเจ้าพระสงฆ์ ทั้งเขา ทั้งเรา มันเป็นแบบเดียวกันหมด ไม่ทราบว่าใครจะตำหนิใคร คือมันมอมแมม มีแต่มูตรแต่คูถเต็มตัวอยู่ด้วยกันทุกคน ไม่ทราบว่าใครจะสะอาดบ้างพอมาสอนกัน

         นี่เราก็มอมแมมเหมือนกันกับโลกนั่นแหละ แต่เอาธรรมพระพุทธเจ้ามาสอน เราไม่ได้ว่าหลวงตาบัวนี่ประเสริฐเลิศเลออะไร แต่เอาธรรมพระพุทธเจ้ามาสอน ในฐานะที่เป็นครูเป็นอาจารย์ สอนโลกก็สอนอย่างงั้น ใครจะเอาก็ให้เอา ไม่เอาอยากจมก็ให้บืนไปนะ ถ้าเก่งกว่าพระพุทธเจ้านี้จมทั้งนั้นแหละ ใครเก่งกว่าพระพุทธเจ้าไป เอาละวันนี้พูดเท่านั้นละ พอ

       ไม่ไปละไปหาเสือ (เสือที่วัดป่าหลวงตาบัว จ.กาญจนบุรี) เสือมีอยู่มีกินแล้ว ให้อยู่กินไป ไม่ไปแหละ แต่ก่อนไปเรื่อย ๆ พอได้ยินว่าเสือมีผู้อุปถัมภ์อุปัฏฐากดูแลแล้ว โอ๊ เสือมีวาสนากว่าเรา เลยไม่ไปเยี่ยม อายเสือ ไม่ไป ฟังว่าเสือก็มีวาสนานะ มีคนดูแลรักษาเราก็เบาใจ ไม่งั้นไปแต่ละทีนี้ของเต็มรถไปเลย เดี๋ยวนี้ก็หายห่วงไม่ไปละ ปล่อยให้เขาอยู่งั้นละเสือ

         (โยมเอาอาสนะมาถวายหลวงตา) เอ๊ยมีแต่เครื่องเสริมพระให้ขี้เกียจ นั่งดี นอนดี กินดี ขี้เกียจมากทุกวัน เห็นไหมพระพุทธเจ้าเป็นกษัตริย์ เราว่าจะหยุดเทศน์แล้ว อุจฺจาสยน มหาสยนา เวรมณี สิกฺขาปทํ สมาทิยามิ ศีล ๘ นั่น ห้ามไม่ให้นั่งให้นอนบนที่อันใหญ่และสูง ยัดด้วยนุ่นและสำลี คือถ้าอย่างนี้มันเสริมความขี้เกียจ เสริมกิเลส ท่านจึงสอนให้นั่งให้นอนอย่างไม่ให้ลืมตัว อุจฺจาสยน มหาสยนา คือว่าที่นั่งที่นอน อันสูงแลใหญ่ ภายในยัดด้วยนุ่นและสำลี ท่านห้ามไม่ให้นอน ตั้งแต่ผู้รักษาศีล ๘ ไปแล้ว เดี๋ยวนี้มันเป็นยังไง ฟูกคนหนึ่งนี้สูงนู่น โดดขึ้นตูมกระเด็นขึ้นนู้น เห็นไหมมันเป็นยังไงเดี๋ยวนี้

         เพราะงั้นมันจึงมีตั้งแต่มูตรแต่คูถเต็มฟูกเต็มหมอน มันไม่มีทองคำธรรมชาติอยู่บนหมอน มันมีแต่อันนั้นละ ท่านผู้อยู่นั้น ท่านสอนนั่นคือไม่ให้ลืมเนื้อลืมตัว ไม่ว่าหลับนอนที่ไหนไม่ให้นอนใจกับที่อยู่ ที่หลับที่นอน เพื่อความสุข ให้ตื่นเนื้อตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา เป็นอย่างงั้นต่างหาก นั่นละธรรมท่านสอน กับพวกเรามันเป็นยังไง ที่นอน หมอน มุ้ง ฟังเอาซิน่ะ มันก็เป็นไปตามกันหมดเวลานี้ กิเลสเหยียบแหลกหมดเลย อู๊ยพูดแล้วสลดสังเวชนะ เอาละทีนี้ให้พร พูดจบไม่เป็นยังไง ต้องจบเป็นบ้างซิ ให้พร

ชมถ่ายทอดสดพระธรรมเทศนาของหลวงตาทุกวันได้ตามกำหนดการ ได้ที่

www.Luangta.com หรือ www.Luangta.or.th