เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๑๙ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๔๖

น้ำใจไปถึงไหนเย็นฉ่ำ

         เมื่อวานนี้ทางโรงพยาบาลศูนย์มา มาส่งท่านปัญญาที่ไปรักษาหรือไปอะไรอยู่ที่โรงพยาบาลศูนย์ ดูเหมือนสักสี่วันละมั้ง เขามาส่งตอนบ่ายเมื่อวานนี้ เราก็ให้เครื่องมือเขาไป เครื่องมือผ่าตัดสมองและอะไรภายในสองอย่าง กับเครื่องมืออันเดียวนี้ รวมแล้วสำคัญนั่นแหละ ราคามันหกล้านเมื่อวาน เราให้ไปเลยแหละ เราให้โรงพยาบาลเป็นผู้สั่งเองเลยบอก ตกลงกันเรียบร้อยให้ทางโรงพยาบาลเป็นผู้สั่งเอง ไม่ต้องให้ทางอื่นสั่ง ซึ่งเราเคยสั่งทางอื่นนะ คราวนี้เป็นเครื่องใหญ่ ราคามันตั้งหกล้าน เลยมอบให้ทางโรงพยาบาลศูนย์สั่งไปเลยทีเดียว

         เราถามว่าจะนานเท่าใดมาถึง โอ๊ย คงนาน สั่งออกถึงเมืองนอกนู่น เอามาจากเมืองนอกเข้ามาเลย ถ้าสั่งเมืองนอกตามธรรมดามันไม่น่าจะต่ำกว่าสามเดือนที่เราเคยสั่ง เครื่องมือแพทย์นี้แหละ เครื่องใหญ่ๆ จะออกมาจากนู่นเลย ไม่ได้ออกมาจากบริษัทในกรุงเทพฯนะ เครื่องใหญ่ ๆ มักจะออกมาจากเมืองนอก ๆ มาถึงเลย ดูไม่ต่ำกว่าสามเดือนนะ แต่ยังไงก็ตามให้เขาสั่งแล้วตกมาเมื่อไรก็เมื่อนั้นแหละ เท่านั้นเอง คือมันตกมาเรื่อย ๆ ของตกมาจากที่นั่นที่นี่ไม่ได้ขาดนะ เหมือนสำนักงบประมาณ เป็นสำนักงบประมาณวัดป่าบ้านตาด มันไม่เคยขาด ดูจะไม่เว้นแต่ละวัน ๆ

         ที่ทำส่วนใหญ่ เช่น สร้างตึกสร้างอะไร ๆ ส่วนใหญ่นี้เป็นอีกอย่างหนึ่ง บิลนี่ส่วนมากเครื่องมือแพทย์ โรงพยาบาลต่าง ๆ ทั่วไปหมด เมื่อตกลงให้เขาแล้ว สั่งไว้แล้ว ของตกมาแล้วเขาก็เอาบิลส่งเข้ามาๆ เราก็จ่ายเรื่อย ๆ อยู่อย่างนี้ ส่วนทางโรงเรียนหนองหานไม่ได้ให้เพราะกำลังไม่พอ ฟังเสียงดูความจำเป็นก็ไม่ค่อยหนักแน่นอะไรนัก ดูจะเป็นความเห็นว่าสะดวกมากเกินไป เห็นเขาขอได้เราก็ขอ ขอแบบโก้ ๆ โหย ทุกอย่างเราต้องพิจารณาเรียบร้อยนะ ควรให้ปุ๊บเลย ไม่ต้องวินิจฉัยอะไร ไม่ควรให้ไม่ให้ ไม่ควรให้ด้วยดุด้วยอย่างนั้นมีนะ ดุด้วย

         อย่างมาขอสุ่มสี่สุ่มห้า เห็นเขาขอได้เราก็ขอเอา ขอแบบโก้ ๆ อย่างนี้ไม่ได้ มานี้ใส่ปั๊วะเลยเทียว หลายประเภทคนที่ขอมา ขอมาด้วยความจำเป็นจริง ๆ ก็มี พอพูดขึ้นมันก็เข้าใจกันคนเรา ขอมาด้วยแบบที่ว่าลืมตัว พูดง่าย ๆ ว่างั้น ไม่จำเป็นจะต้องอะไรไปขอเอาเลยก็ได้ ถ้าอย่างนั้นเราใส่ปั๊วะเลย พอแย็บออกมามันรู้ทันที อย่างที่มันจำเป็นอย่างนี้ไม่ยาก ไม่ได้ขอ ให้เลย อย่างไปโรงพยาบาลหนองบัวลำภูนี้ก็เหมือนกัน ตั้งแต่ขึ้นเป็นจังหวัดแล้วโรงพยาบาลจังหวัดนี้เราไม่เคยไป ไปแต่โรงพยาบาลอำเภอแต่ก่อน พอโรงนี้เป็นจังหวัดแล้วเราไปดู โห ไปหลายล้าน

         พอเดินเข้าไปก็ไปเจอรถที่เขาจอดไว้ ดูทุกคัน ๆ หมอเขายังไม่รู้เพราะรถจอดอยู่ข้างล่าง รถเราไปจอดปั๊บ เราเห็นรถเราเดินดูเรียบร้อยแล้วขึ้นข้างบน ถามเรื่องรถเรื่องราเขา พอเขาตอบแล้วก็ตอบตามที่เราเห็น ไม่เคลื่อนคลาดจากกัน อันนี้เขาไม่ได้ขอ เราให้เลย อย่างงั้นนะ บางอย่างให้เลย บางอย่างได้ขอ หลายขั้นหลายตอนที่ผู้มาขอก็ดี การให้ของเราก็ดีไม่ได้ให้วรรคเดียวตอนเดียว ใครมาขอให้สุ่มสี่สุ่มห้า หรือปัดสุ่มสี่สุ่มห้านี้เราก็ทำไม่ได้ ต้องมีเหตุมีผลทุกอย่าง หนองบัวลำภูตั้งแต่เป็นโรงพยาบาลจังหวัดแล้วนี้ได้ช่วยมากอยู่นะ หลาย ๆ ล้าน ที่เป็นอำเภอนั่นเราก็ช่วยอยู่ก่อนแล้ว พอมาเป็นจังหวัดทางอำเภอก็เลยให้เป็นสาธารณสุขไป หากว่าจำเป็นเราก็ช่วยเช่นเดียวกับจังหวัดนี่แหละ

         เวลานี้กำลังช่วยทางจังหวัด เพราะจังหวัดรู้สึกว่าบกบางมาก ตั้งแต่ตั้งโรงพยาบาลใหม่ขึ้นเป็นระดับจังหวัด จึงได้ช่วยหลายด้านหลายทาง เครื่องมือสำคัญ ๆ เป็นล้าน เป็นล้านๆ ช่วยมามากแล้วนะ เราก็เคยพูดแล้วว่าเงินของพี่น้องทั้งหลายนี้กระจายทั่วประเทศไทย ไม่ได้ไปไหน เงินเข้ามาหาเรานี้จะออกหมดเลย ที่จะมากินจุ๊บ ๆ จิ๊บ ๆ นี้บาทหนึ่งไม่มีเราว่างั้นเลย ใจของเรานี้บริสุทธิ์ขนาดนั้น อำนาจแห่งความเมตตายังเหนือนั้นอีก ครอบ แล้วมันจะเอาความทุจริตมาจากไหน เรานี้เรียกว่าเด็ดขาดเลยทุจริต มันข้องใจนิดหนึ่งนี้จะไม่ยอมฝืนเลย ถ้าโล่งใจ ๆ ด้วยการพิจารณาด้วยเหตุด้วยผลแล้วโล่งใจ ๆ นี้ออกเลย ๆ ออกมากออกน้อยออกเลย อย่างที่เมื่อวานมันก็หกล้าน ของเล่นเมื่อไร นี่ก็ออกเลยเห็นไหมล่ะ

         นี่ละเหตุผลมันพร้อมแล้ว เพราะเกี่ยวกับโรคสำคัญ ๆ พวกอะไรเกี่ยวกับมะเร็งบ้าง เกี่ยวอะไรที่จะทำอะไรกันกับสมอง เครื่องมือๆ พอหมอชี้แจงให้ทราบอย่างชัดเจนแล้วเราก็เห็นความสำคัญของเครื่องมือเครื่องนี้ เพราะฉะนั้นจึงให้เลย แน่ะอย่างงั้น โรงพยาบาลอุดรนี้ถ้านับในประเทศไทยเราแล้ว เรียกว่าโรงพยาบาลศูนย์นี้เป็นที่หนึ่ง ที่เราช่วยมากกว่าโรงพยาบาลของเรา เพราะเราถือเป็นโรงพยาบาลศูนย์จุดรวม จึงต้องให้หนักมือ อย่างตา นี่ให้ร้อยเปอร์เซ็นต์ เครื่องมือตาให้ร้อยเปอร์เซ็นต์ เปิดเลยเชียว ยกให้หมอเป็นผู้พิจารณาเองเรื่องเครื่องมือตา

         อะไรบกพร่องตรงไหน ๆ ควรจะซ่อมให้รีบซ่อม ไม่ควรซ่อมสั่งให้รีบสั่ง สั่งเลย ๆ ไม่ต้องมาขออนุญาตจากเรา ในเครื่องมือตาทุกเครื่องเลย คือไม่ต้องมาขอกับเรา ให้ถือเป็นความจำเป็นสำหรับหมอที่จะพิจารณาเครื่องมืออะไร ๆ แล้วควรจะเอาเครื่องมืออะไรให้สั่งเลย สั่ง พอตกมาแล้วเครื่องมือมีคุณภาพสมบูรณ์แล้วส่งบิลเข้ามาๆ เราก็จ่ายทางเช็ค ๆ ไปบริษัทนั้น ๆ เลย คือของที่ตกมานี้บิลนั้นมาจากบริษัทใด เขาก็บอก จำนวนเท่าไร ๆ แล้วจ่ายเช็คปุ๊บผึงเลยๆ ไม่ไปเกี่ยวกับโรงพยาบาล

         มาเรื่อยละเรื่องบิลนะเพราะเราให้อยู่ทุกแห่งทุกหน ไปที่ไหนให้ ยิ่งที่ซอกแซกเรามักจะเข้าไปอย่างงั้น คือตั้งไว้ในใจแล้วยังไงก็จะต้องได้สงเคราะห์ ไปก็ตูมเลย ๆ ๆ อย่างงั้นละ ถ้าทั่ว ๆ ไปนี้เห็นว่าพอฟัดพอเหวี่ยงกันไปเราก็ไม่ค่อยเข้าไปนะ ถ้าอยู่ลึก ๆ ๆ มักจะเข้าไป เข้าไปก็ช่วยเลย ๆ เป็นอย่างงั้น ระยะนี้ทั้งเอ็กซเรย์ ทั้งอัลตราซาวด์กำลังสั่ง อย่างนี้แหละ เอ็กซเรย์มันก็เป็นล้าน อัลตราซาวด์นี้ประมาณสักเท่าไรนะลืม  สั่งมามากต่อมาก ทั้งเอ็กซเรย์ ทั้งอัลตราซาวด์สั่งมามากนะ แต่เครื่องมือนี้มันจะสูงขึ้นเรื่อยนะ ไม่ลด ขึ้นราคาเรื่อย เราจ่ายตามนั้นเลย

         เวลานี้พอจำได้อยู่ก็โคมไฟ อันนี้ก็แพงเหมือนกัน โคมไฟผ่าตัด อย่างนี้ก็ให้ เร็ว ๆ มานี้ โรงพยาบาลไหนไม่รู้นะแต่จำได้ว่าได้ให้เร็ว ๆ นี้ เราได้เข้าไปดู ดูโรงพยาบาลไหนลืมแล้ว อย่างนั้นแหละทุกวันนี้ เหตุผลลงกันแล้วให้ แน่ะ อย่างนี้ละที่เอาบิลเข้ามาถึงจะรู้ว่าเป็นโรงพยาบาลไหน ๆ มันจำไม่ได้ มากขนาดนั้น เงินของพี่น้องทั้งหลายที่บริจาคที่เราไดเประกาศตั้งแต่ต้นแล้ว นี้ยังเป็นการผ่อนผันอยู่ เพราะอยู่ในความรับผิดชอบของเรา คำว่าผ่อนผัน คือเบื้องต้นเราบอกว่าทองคำกับดอลลาร์เราจะเข้าคลังหลวงร้อยเปอร์เซ็นต์ ไม่ให้แยกแยะไปไหนเลยเป็นอันขาด

         ส่วนเงินสดนี้เราจะไม่ให้เข้า เราประกาศต้น ๆ เราจะออกช่วยพี่น้องชาวไทยทั่วประเทศ อันนี้เข้าต้นลำ คือทองคำกับดอลลาร์นี้เข้าต้นลำ ส่วนเงินสดนี้จะออกกิ่งก้านสาขา เพราะฉะนั้นถึงออกมาเรื่อย ๆ ๆ ทีนี้เราก็เป็นคนพิจารณาเอง แยกแยะเอง เลยแยกเงินสดนี้ซื้อทองคำเข้าสู่คลังหลวงสองพันล้านกว่า นี่เรียกว่าเข้าเท่านั้นไม่ได้มากนะ สองพันล้านกว่านี่ก็ดี แล้วออกข้างนอกอีกเท่าไร อย่างงั้นแล้ว นี่ที่เราปิดไว้เลย เราจะออกข้างนอกหมด ข้างในก็เป็นเราเป็นผู้จะช่วยจะทำมันก็ต้องเจียดเข้ามาๆ เรื่อย ๆ อย่างงั้นละ

         เราทำด้วยความบริสุทธิ์ใจ ทำแล้วไม่มีทะบงทะเบียนบัญชี จดอย่างงั้นจดอย่างนี้นะ เราไม่มี ไม่มีอะไรจะตายใจยิ่งกว่าธรรม ให้กันด้วยความบริสุทธิ์ใจแล้วผ่านเลย ๆ ดังที่เราช่วยโลกอยู่นี้ ไม่ว่าคนทุกข์คนจนเป็นความจำเป็นอยู่ที่ใดๆ เข้าถึงกันๆ เหตุผลลงรอยกันเรียบร้อยแล้ว จ่ายให้เลย ๆ ไม่ต้องมาเขียนนั้นเขียนนี้ จำนวนสักกี่พันกี่หมื่นล้าน เป็นอย่างนี้ทั้งนั้นละเรา เราไม่เคยจดเพราะความบริสุทธิ์ในหัวใจ และธรรมเป็นที่ตายใจแล้ว การที่จดนั้นจดนี้ก็คือว่าไม่เชื่อความบริสุทธิ์ของกันและกันใช่ไหม จึงต้องมีลงทะเบียนบัญชีกำหนดกฎเกณฑ์เพื่อจะเอานี้เป็นหลักฐานยืนยัน เวลาเหตุการณ์เกิดขึ้นด้วยความทุจริต แต่ธรรมนี้มีแต่สุจริตล้วนๆ ออกผึงๆ เลย ไม่ถามหาใคร นี่เวลาเรามีความดีขนาดไหนเราจะไปนู้นก็ไม่มีใครมาทวงถามเรา แกมีความดีขนาดไหนจึงจะไปสวรรค์ชั้นนั้น ชั้นนี้ๆ หรือถึงจะไปนิพพาน ไม่มีใครมาถาม ถามก็ตีปากเอาเลย ความดีข้าสร้างเองนี่วะแกมาทวงหาอะไร ความดีของฉันฉันสร้างเอง แกมายุ่งฉันอะไร ยุ่งกับแกซีกำลังเป็นบ้าอยู่เดี๋ยวนี้ หายุ่งเรื่องของเขา ตัวเองไม่ดูตัวเอง ใส่เข้าไปตรงนั้นอีก

นี่ละเรื่องธรรมในใจ ฟังเอาพี่น้องทั้งหลาย เราเชื่อขนาดนั้นแหละ เราไม่มีแม้บาทหนึ่งที่จะเอาของพี่น้องทั้งหลายมาเป็นของตัว ไม่มีเลย ฟังซิ เพราะฉะนั้นทำอะไรจึงทำด้วยความบริสุทธิ์ ไม่จำเป็นต้องจดต้องอะไรๆ จ่ายไปแล้วก็แล้ว ให้ไปแล้วอย่างนี้นะ แต่ทางวัดจะมาจดว่าให้อันนี้เท่านั้นๆ ไม่มี จ่ายแล้วแล้วเลยๆ เหมือนกันหมด เป็นอย่างนี้ เราทำมาอย่างนั้น เราก็บริสุทธิ์ใจ ใครจะมาต่อว่าต่อขานอะไรเราไม่เคยสนใจ การกระทำอยู่กับเรา ความบริสุทธิ์อยู่กับเรา ไม่อยู่กับผู้อื่นผู้ใด เราพูดตรงๆ อย่างนี้แหละ นี่ธรรม ไปที่ไหนให้กันด้วยความบริสุทธิ์ใจทั้งฝ่ายให้ฝ่ายรับแล้วพอๆ ไปเลย

ที่ช่วยในประเทศไทยเรานี้ช่วยทุกประเภทนะ คนทุกข์คนจนก็เต็มบ้านเต็มเมืองที่จะควรช่วยเหลือด้วยเหตุผลที่ควรช่วย เหตุผลนี่สำคัญมาก จะเข้าถึงเหตุผลนี้ก่อน เหตุผลสมบูรณ์เรียบร้อยแล้วควรจะให้เท่าไร สงเคราะห์เท่าไร ให้ตามนั้นๆ ให้แล้วแล้วเลยๆ ประเภทรายบุคคลอย่างนี้เราไม่ระบุชื่อนะ เรารักษาเกียรติเขา เกียรติเขาก็มี เวลาเราไปให้เขา แล้วไปโฆษณาว่าให้คนนั้นคนนี้ นี่ทำลายเกียรติเขาซึ่งควรจะมีอยู่ที่ไม่ควรจะทำลายกัน นอกจากเขาลงหนังสือพิมพ์ประกาศออกมา เห็นในหนังสือพิมพ์แล้ว ติดตามหนังสือพิมพ์เข้าไป จนกระทั่งไปถึงตัว แล้วสงเคราะห์สงหากันมาเรียบร้อยแล้ว เราอยากจะพูดก็พูดได้ เพราะหนังสือพิมพ์ออกแล้ว

ถ้าเป็นเรื่องของบุคคลติดต่อกันโดยลำดับลำดา เป็นความเชื่อใจๆ  ให้คนเข้าไปถึงตัวๆ เราไม่ถึง ให้คนของเราเข้าถึงเลย เอาเหตุผลออกมา หลักเกณฑ์ออกมาเรียบร้อยแล้ว ควรจะจ่ายเท่าไรเราจ่ายเลยๆ จ่ายแล้วผ่านไปเลยๆ อย่างนี้ตลอดมา เราทำอย่างนี้ นี่เรียกว่าบำเพ็ญธรรม ไม่มีความทุจริตแทรกเลย นี่มากทั่วประเทศไทย เป็นหลายๆ ล้านนะที่ช่วยอย่างนี้ มันมากต่อมาก มีอยู่ทุกแห่งทุกหนทั่วประเทศไทย ขอมาทางไหนๆ นี้ ทางนี้ก็จ่ายไปอย่างให้พระอย่างนี้ จ่ายไปเรื่อย สั่งจ่ายเรื่อยๆ แล้วควรเราจะสั่งใครจ่ายก็แล้วแต่ มันอยู่กับเรานะ ควรจะสั่งคนนี้จ่ายแทนก็ส่งเงินไปทางนี้ ใครจ่ายแทนส่งเงินไปทางนั้น จะให้ใครจ่ายแทนส่งเงินไปทางนั้น เขาจัดการๆ เรียบร้อยไปเลย อย่างนี้ตลอดมา นี่คนทุกข์คนจนหลายประเภท

สำหรับโรงพยาบาลนี้ไม่เคยปัด คนไข้รายใดเข้ามานี้รับเป็นเจ้าของหมดเลย ไม่ว่าที่ไหนที่ใกล้ที่ไกลรับเป็นเจ้าของ ให้หมอและพยาบาลและยา ทุกอย่างร้อยเปอร์เซ็นต์ บอกเลยว่านี้เป็นคนไข้ของเรา รับมา เท่าไร เท่านั้น ให้เลยปึ๊งเลย เป็นอย่างนั้น ไม่อิดไม่เอื้อน พอพูดอย่างนี้ก็ยังระลึกถึง มันบุญกรรมเกี่ยวโยงอะไรกับหมอเติ้งนี่ ที่หมอเติ้งเอาเราไว้ได้ เราไม่ตาย ได้ช่วยชาติก็คือหมอเติ้ง ครั้นอยู่ๆ แกก็เป็นโรคปัจจุบัน โดดเข้าโรงพยาบาลกรุงเทพ ไม่มีญาติที่นี่ เขาก็โทรมาถึงเรา ก็เห็นแต่หลวงตาเคยรักษา เขาก็โทรมาหาเรา ทางนี้ก็รับปุ๊บเลย บอกว่าคนนี้เป็นคนไข้ของเรา เอา ให้รักษาร้อยเปอร์เซ็นต์ ทุกอย่างๆ ร้อยเปอร์เซ็นต์เรียบร้อยหมด พอเสร็จแล้วเท่าไร เท่านั้นปึ๋งเลย

นอกจากนั้นโรงพยาบาลเขายังส่งแกมาอุดรมาหาเรา รถพยาบาลเขาส่งมาเลย นี่ก็คือว่าเขาเก็บค่าอะไรเรียบร้อยแล้วใช่ไหม เพราะเราบอกว่าให้ร้อยเปอร์เซ็นต์ทุกอย่าง อย่างนั้นละเราทำอะไร ไม่กลัวว่าจะหมดจะยังอะไร เราไม่กลัว ถ้าเหตุผลลงแล้วมีเท่าไรถึงไหนถึงกันเลย นอกจากเหตุผลไม่ลง มีเท่าไรก็ไม่ให้ ดีไม่ดีดุด้วย คือเอาเหตุผลเป็นสำคัญ ช่วยคนทั่วประเทศไทยเราจำชื่อเขาได้เมื่อไร จำไม่ได้

นี่ละเรื่องธรรม มีธรรมอยู่ที่ไหนจะมีความตายใจ เชื่อถือกัน ไว้ใจกันได้ในที่นั่นๆ ตลอดส่วนรวม ถ้าต่างคนต่างมีธรรมการงานก็ราบรื่นดีงาม ผลก็ได้เป็นที่พอใจ ถ้ากิเลสเข้าไปตรงไหนแล้ว โอ๊ย กัดแหลกไปเลยนะ กิเลสเข้าไปตรงไหนไว้ใจกันไม่ได้ ถ้าธรรมแล้วไว้ใจกันได้เลยตลอด อย่างที่ว่ามากต่อมากที่เราไม่เคยเห็นหน้าเขา ทั้ง ๆ ที่เราช่วยเต็มกำลังมาแล้ว ให้คนของเราเข้าไปติดต่อถึงแล้วเขาจ่ายให้เลยๆ  จำหน้าไม่ได้ อย่าว่าธรรมดา เป็นร้อยๆ ไม่ใช่น้อยๆ นะ ไม่เคยเห็นหน้ากันแต่น้ำใจถึงกันแล้ว น้ำใจจากทางนี้รับ ทางโน้นก็รับด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใส ทางนี้ก็ให้ด้วยความเมตตา น้ำใจอันดีต่ออันดีถึงกันแล้ว เขาจะไม่ลืมจนกระทั่งวันตาย ใช่ไหมล่ะ ตั้งแต่เราลืมหน้าลืมชื่อเขา ตัวเขาเองจะไม่ลืมเรานะ ไม่ลืม พวกนี้ไม่ลืมเรา ทั้งๆ ที่เราลืมหมดเราจำไม่ได้ ที่เราช่วยนี่เราลืมหมด เขาไม่ลืมเรานะ ทั่วประเทศไทยเราช่วยอย่างนั้น

นี่ละน้ำใจ แยกไปทางไหนๆ ไม่มีคำว่าใกล้ว่าไกล ว่าสูงว่าต่ำ ว่าชาติชั้นวรรณะ ถ้าความดีเข้าถึงไหนสนิทกันทันทีๆ คือธรรม ธรรมเข้าถึงไหนสนิทกันทันที ไม่เคยบอกชื่อบอกเสียง ไม่มีว่าชาติชั้นวรรณะนั้นวรรณะนี้ ไม่มี ความดีเข้าถึงไหนถึงกันเลยเชียว ตายใจกันได้ๆ เป็นอย่างนั้นแหละ พูดแล้วเราก็อดหัวเราะไม่ได้ มันจะหัวเราะขำๆ คือไก่ นี่เห็นไหมเขาตายใจกับพวกเรา เสียงขันอึกทึกอยู่ท่ามกลางคน มาขันอยู่ตามนี้ เราฉันจังหันอยู่เราฟังเสียงไก่มันขัน มันขันอยู่ตามคน ขันอยู่ทุกแห่งทุกหนแล้วแต่มันจะขัน ก็ดีอย่างหนึ่งมันไม่ได้ขึ้นบนหัวคน ขี้รดแล้วขันอยู่บนหัว เขายังให้อภัยเรา นี่คือความตายใจ เข้าใจไหม นี่ละธรรมอยู่ที่ไหนเย็น แม้แต่ไก่ก็ไม่กลัว ซอกแซกซิกแซ็กอยู่ได้ทุกแห่ง หมาก็เหมือนกัน ไก่ก็เหมือนกัน พวกสัตว์ก็ยังตายใจได้ ทำไมคนจะตายใจกันไม่ได้วะ นี่ละเรื่องธรรม ให้ท่านทั้งหลายถือเป็นสำคัญนะ ถ้าอยากไว้วางใจกัน เชื่อถือกัน เคารพนับถือกัน ไม่ว่าชาติชั้นวรรณะอยู่ห่างไกลที่สุด ความดีนี้ติดแนบเลย น้ำใจถึงกันปั๊บถึงกันเลย นั่น

มีความจำเป็นอะไรๆ ให้กันด้วยน้ำใจๆ แล้วจะวิ่งถึงกันเลย ไม่มีชาติชั้นวรรณะ สิ่งนี้ไม่เกิดประโยชน์ สิ่งที่เกิดประโยชน์คือความดีต่อกัน นี่ละให้จำเอาไว้นะ ความตระหนี่ถี่เหนียวไปที่ไหนแตกนะ เรื่องของกิเลสคือความตระหนี่ถี่เหนียว ความเห็นแก่ตัว ไปที่ไหนนอกจากไม่ให้เขาแล้วยังจะเอาท่าเดียว ไม่ได้ท่านี้จะเอาท่านั้น ท่าคดท่าโกงท่ารีดท่าไถทุกอย่าง มีทุกอย่างเรื่องของกิเลส มีแต่สร้างฟืนสร้างไฟเผาไหม้คน เผาไหม้ผู้อื่นทั้งนั้น แต่เรื่องธรรมแล้วไม่มีอย่างนั้น น้ำใจเข้าไปถึงไหนเย็นฉ่ำถึงกันเลย เป็นอย่างนั้น พากันจำ นี่ละการให้ การเสียสละ กับความตระหนี่ถี่เหนียวเป็นข้าศึกกัน ความตระหนี่ถี่เหนียวนี้คับแคบ ไปไหนไม่มีญาติมีวงศ์ ไม่มีเพื่อนฝูงแหละ แม้ที่สุดตายนี้คนไปเผาศพหร็อมแหร็ม นี่แสดงให้เห็นว่าคนนี้ ถึงจะเป็นผู้ใหญ่ขนาดไหน คนไปเผาศพไม่มีมาก แสดงว่าน้ำใจคับแคบตีบตัน

คนนี้หนาแน่นไปด้วยผู้คน เผาศพคนนี้เป็นยังไง นี่แสดงน้ำใจคือความกว้างขวาง ตายแล้วเขาก็เห็นบุญเห็นคุณเขาก็มา อย่างนั้นละ อยู่ที่น้ำใจนะ อยู่กันด้วยน้ำใจ ยิ่งเมืองไทยเราเป็นเมืองพุทธศาสนา เป็นเมืองมีน้ำใจ ขอให้แสดงต่อกันนะ อย่าไปดูถูกเหยียดหยามกัน ซึ่งเป็นเรื่องเลวร้ายไม่มีใครปรารถนา แม้แต่หมาเขาก็ไม่ชอบเขาไม่พอใจ ไปดุเขาซีหมา จิตใจมันห่อเหี่ยว เหี่ยวห่อ ยิ้มแย้มแจ่มใสคือเอาอะไรให้ มึงกินอะไร พอยื่นให้หางมันดุ๊กดิ๊กๆ นั่นเห็นไหมล่ะ ตั้งแต่หมามันยังรู้จักให้ ทำไมคนจะไม่รู้จักให้ นี่ละน้ำใจให้พากันแสดง

พุทธศาสนาเราไปที่ไหนกว้างขวางไปหมด สนิทสนมกันได้หมดทั่วประเทศ ในประเทศไทยเราก็สนิทกันได้หมดด้วยน้ำใจที่มีต่อกัน ไม่ได้มีเพราะอำนาจแห่งชาติชั้นวรรณะ เย่อหยิ่งจองหองนะ ความเย่อหยิ่งจองหองนั้นเป็นการทำลายจิตใจคนอื่น เขาไม่อยากคบค้าสมาคม ถ้าไปก็ดูถูกเขา หาว่าต่ำต้อยน้อยหน้าอะไรๆ แล้วว่าตัวใหญ่ละซี ตัวใหญ่นั่นละตัวเลว นั่นธรรมเป็นอย่างนั้น ใหญ่เล็กไม่สำคัญ ขอให้ความดีเข้าถึงไหนจะยิ้มแย้มรับกันเลย นี้คือธรรม จำเอาไว้นะ วันนี้เอาแค่นี้ละ

เมื่อวานนี้ทองคำได้ ๑ บาท ๕๐ สตางค์ ดอลลาร์ได้ ๒๑๕ ดอลล์

ชมถ่ายทอดสดพระธรรมเทศนาของหลวงตาทุกวัน ได้ที่

www.Luangta.com หรือ www.Luangta.or.th