| เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๑๘ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๔๖
หลวงตาคอกิ่ว
(เรือนจำอุดรธานีครับ เพิ่งย้ายมาใหม่) ย้ายมาจากไหน (อ่างทองครับ) พึ่งย้ายมาใหม่ พอพูดอย่างนี้ก็ทำให้ระลึกที่ลาดยาว เวลานี้กำลังสร้างตึกให้ลาดยาว ๒ หลังๆ ละ ๓ชั้น สร้างให้คราวก่อนตึกนั้น ๖ ล้าน แต่คงตอกเข็มไม่ดี (ที่มันเป็นสระเก่า ที่มันลุ่ม) เออ ดูว่าที่มันลุ่มหรือว่าไงนี่ อธิบดีกรมราชทัณฑ์เลยมาหา มาเล่าเรื่องราวนี้ให้ฟัง เรารับปุ๊บเลย บอกรื้อให้หมด เราว่างี้เลย แล้วถามเปิดอกเลย เอา ที่นี่จะเอาหลังไหนเท่าไร เอา ว่ามาเลย นี่เราผิด คนของเราไปสร้างไม่ดี คนของเราก็ในกรุงเทพน่ะ ลูกศิษย์ไปทำ ตอกเข็มไม่ดีมันเลยร้าว ตึกหลังนั้น ๖ ล้าน ใช้มาได้ ๖ ปีร้าว เรียกว่าไม่ไว้ใจเลย เอา รื้อเลย ทำให้เสียนี่นะ เราทำอะไรไม่ได้ทำชุ่ยๆ ทำไมลูกศิษย์ไปทำชุ่ยๆ ได้เหรอ เรียกว่าไม่มีข้อแม้ ให้รื้อออกหมด ค่ารื้อถอนเราเสียให้หมด แล้วปลูกใหม่ขึ้นมาเลย ถาม เอากี่หลังในบริเวณนั้น ขอสักสองหลัง กี่ชั้นว่าไปเลย ขอหลังละ ๓ ชั้น ให้หมดเลย เวลานี้ชั้นที่ ๓ กำลัง (หลังหนึ่งถึงชั้นที่ ๓ อีกหลังหนึ่งเริ่มตอกเข็มแล้วครับ) ทำให้ระลึกได้ เรียกว่าอันนี้ไม่ให้มีข้อแม้เลย เราเป็นผู้ผิดเอง
เราก็ตายใจคนของเราที่ทำ ไปทำไม่ดี สร้างได้ ๖ ปีนะ อยู่ได้ ๖ ปีมันร้าว ร้าวก็ร้าวเพื่อจะเสียนั่นแหละ เพราะอธิบดีกรมราชทัณฑ์มาเอง ไม่จำเป็นจริงๆ คงไม่มา เลยบอกว่า ถ้างั้นให้รื้อเลย ไม่นานหลวงตาไปกรุงเทพนี้จะเข้าไปดู พอเข้าไปดูก็รื้อหมดเลย บ้านเก่าตึกเก่าที่อยู่ไม่ได้มันชำรุด บอกให้รื้อหมด ค่ารื้อถอนเราเสียให้หมดเลย เอา ขึ้นใหม่ตรงนี้จะเอากี่หลัง ขอสองหลังๆ ละ ๓ ชั้น เอา ให้เลย บอกงั้นแหละ ให้ไม่มีข้อแม้ เวลาจวนนี้ก็อาจจะได้ช่วยอีก เพราะส่วนมากมีแต่ความจำเป็นรอบตัวๆ เวลาเข้าไปเขาก็ต้องขอเรา เราก็คิดเรียบร้อยแล้ว ให้เลยๆ นี่ทางเรือนจำ
เออ ทางสว่างฯ ยังไม่ได้พูดติดต่อมาเรื่องการเงินเลยนะ มีแต่ข้อตกลงทางโน้นว่าให้คนงานทำทางโน้นเอง ทางนี้เพียงเสียค่าใช้จ่ายอะไรต่ออะไร เราลืมถามตอนนี้ ยังไม่ได้ติดต่อเลยไม่ทราบว่าการเงินเป็นยังไง ทางภาคใต้ก็กำลัง ๒ หลัง พังงา โรงพยาบาลหนึ่งหลัง กระบี่หนึ่งหลัง โอนเงิน โอนไปทางโน้น โอ้นไปทางนี้ เลยลืมเรื่องที่ว่านี่ ช่วยเต็มเหนี่ยวไม่รู้จะทำยังไง ย้ายมาจากไหนล่ะ (จังหวัดอ่างทองครับ) นี่เห็นไหมถามแล้วตะกี้นี้ เอาอีกแล้ว ความจำไม่เป็นท่านะเดี๋ยวนี้ พูดแล้วหลงแล้วลืมเลย บางทีเทศน์บนธรรมาสน์ยัง อ้าว ไปถึงไหนแล้วอย่างนี้ก็มี คือมันหลง อายุขนาดนี้เทศน์หลงอยู่บนธรรมาสน์ เวลาพูดไปๆ ขาดปุ๊บ สัญญาความจำหายเงียบ เอ๊ นี่มันเทศน์เรื่องอะไรมา เอา ตั้งใหม่ขึ้น ขบขันนะเดี๋ยวนี้เรื่องธาตุขันธ์
เพราะฉะนั้นจึงได้พูดกับบรรดาพี่น้องทั่วประเทศไทยเราเลยว่า อย่างไรงานที่ช่วยชาติคราวนี้จะยุติลงในธันวา ๔๖ นี้ หลวงตาหนักมากแล้ว เราบอก หนักทั้งการวิ่งเต้น หนักทั้งความคิดความอ่านทุกอย่าง คือก่อนที่จะจบ ๒๕๔๖ เอา ธันวา ขีดเส้นตายนี้ ทองคำให้ได้ ๑๐ ตัน ดอลลาร์ได้ ๑๐ ล้าน นี่เรียกว่าเป็นอย่างน้อย ขาดสตางค์หนึ่งไม่ได้เราบอกเลย เราดำเนินมากำลังจะได้ ๖ ปีนี้ คราวนี้จะออกคำเด็ดละนะ เด็ดขาดนะ เราจะดูหัวใจพี่น้องชาวไทยเรารักชาติขนาดไหน ดูกันตรงนี้ละนะ จี้กันเลย เดี๋ยวนี้เด็ดแล้วนะ จะลงจุดนี้แน่ๆ อย่างไรก็จะต้องให้ได้ทองคำน้ำหนัก ๑๐ ตันเป็นอย่างน้อย ขาดสตางค์หนึ่งไม่ได้เลย ดอลลาร์นั้นไม่ค่อยหนักใจนัก เพราะเวลานี้ได้ ๘ ล้านแล้ว ก็จะให้ได้ ๑๐ ล้าน เป็นเครื่องหมายของชาติไทยเรา
ชาติไทยเราไม่เคยเป็นบ๋อยผู้ใดมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ปู่ย่าตายายเคยบุกเคยเบิกเคยบืนมา พาลูกพาหลานบืนมา จนกระทั่งลูกหลานแพร่หลายออกไปตั้ง ๖๒ ล้านคน แล้วจะให้ปู่ย่าตายายบรรพบุรุษของเรา ร้องไห้เป็นห่วงเป็นใยชาติไทยเราด้วยน้ำตานี้ไม่ได้นะ บอกตรงๆ เลย คราวนี้จึงเอากันใหญ่ ออกช่วยชาติของเราเต็มเหนี่ยว ให้ปู่ย่าตายายของเราได้ยิ้มแย้มแจ่มใสว่า เอ้อ ลูกเต้าหลานเหลนของเรานี้มันก็เป็นคนอยู่นะ มันไม่เป็นหมาทั้ง ๖๒ ล้านตัวนะ เข้าใจไหมล่ะ คือเอาให้ได้ว่างั้นเลย นี่เรียกว่ามีลูกมีหลานเลี้ยงโตขึ้นได้ ไม่ใช่โตเพื่อเหยียบปู่ย่าตายายลงไป นี่ก็กำลัง จึงว่าพากันเร่ง เตือนพี่น้องชาวไทย เอาให้เด็ดนะ เราว่าอย่างนี้
นี่ก็ค่อนข้างแน่ใจ เพราะเชื่อพี่น้องชาวไทยเรา ลงจุดไหน ๆ เป็นเปลาะๆ มานี้ไม่เคยพลาด เอาจุดไหนได้จุดนั้นๆ ครั้นเวลาอยู่เฉยๆ มันก็นอนหลับครอกๆ แครกๆ อยู่นี้ละ พอบอกเอานะ คึกคักพร้อมกันเลย พอทางนี้จะก้าวขึ้นเวที ทางนั้นขึ้นก่อนแล้ว คราวนี้ก็จะตัดสินกัน มันร่วม ๖ ปีแล้วช่วยมานี้ หนักมากนะ โห หนักจริงๆ ต้องใช้ความคิดความอ่านพินิจพิจารณา ทั้งพาดำเนิน ชี้บอกทางโน้นทางนี้เรื่อยไป นี่ก็พึ่งกลับมาจากกรุงเทพวันจะเข้าพรรษานั้นแหละ วันที่ ๑๒ ไปมอบทองคำ ๖๑๒ กิโลครึ่ง กับดอลลาร์ ๔๓๒,๐๐๐ มอบพร้อมกันเลย วันที่ ๑๐ มอบ วันที่ ๑๑ ก็ไปเทศน์ที่กรมประชาสัมพันธ์
ทางกระทรวงการคลังกับกรมประชาสัมพันธ์รวมกันเข้าหลายแห่ง เขาถวายทองคำมาตั้ง ๑๐๑ กิโลเศษบ้างเล็กน้อย ทองคำจำนวนนี้เอาไว้โน้นแหละ คือเรามอบไปแต่วันที่ ๑๐ เรียบร้อยแล้ว อันนี้มาวันที่ ๑๑ ให้เป็นตามอัธยาศัยของศรัทธา เขาจะพากันมาถวายทีหลังเราก็จะเอาไว้ วันที่ ๑๒ สิงหา นี้จะมีงานรวบรวมสมบัติทั้งหลายเข้าอีกที แล้วทองคำจำนวนนี้จะเข้าพร้อมกัน อันนี้ก็ตั้งขีดไว้แล้ว บอกว่าอย่างน้อยขาด ๕๐๐ กิโลไปไม่ได้ ก้าวแรกขึ้น ๕๐๐ กิโลเลย เพราะเราจะหนักมือเพื่อเบาจุดสุดท้าย ถ้าหากว่าเราไม่หนักจุดนี้ทางโน้นจะหนักมาก เลยผ่อนหนักผ่อนเบากันไป จึงต้องเร่งตั้งแต่บัดนี้ไปละ
มาวันนี้มาเยี่ยมธรรมดาหรือมีอะไรว่ามา (มีเรื่องอยากกราบเรียนหลวงตาเรื่องสร้างห้องสมุดของสมเด็จพระเทพฯ ที่จะสร้างในเรือนจำครับ) โอ๋ย นี่ควรจะให้สมเด็จพระเทพฯ สร้าง (ก็อาศัยบารมีหลวงตา) บารมีสมเด็จพระเทพฯ เก่งกว่าเรา (ได้คู่กับโรงพยาบาลที่หลวงปู่ได้สร้างให้ที่เรือนจำครับ) สร้างตึกนั้นน่ะ ตึกมัน ๒ ล้าน (ผู้ต้องขังเยอะ ไม่มีที่อ่านหนังสือครับ) จะสร้างอะไรบ้าง อันนี้อะไร (เป็นแปลนห้องสมุดพื้นที่ ๑๕๐ ตารางเมตรครับ) อันนี้อย่างไรต้องสารภาพไว้ก่อนนะ คราวนี้ยังรับไม่ได้แหละ หนักมาก เวลานี้กำลัง ๕ หลังขึ้นพร้อมกัน เงินหลายล้าน ตั้ง ๔๐ กว่าล้านมัง เฉพาะลาดยาว ๓๐ กว่าล้านแล้ว ทีนี้ทางภาคใต้ ๒ หลัง ทางอุดร โนนสะอาดนี้ ๑ หลัง กำแพงอีก ๓ ด้าน ๒ ล้านกว่า เขาบอกงบประมาณมาแล้ว เราตกลงให้เรียบร้อยแล้ว จ่ายเงินงวดแรกให้เขาเมื่อวานนี้มัง มันหนักมาก อันนี้มีเท่าไรจึงขอให้พักไว้ก่อนแหละ พักไว้ไม่มีขอบเขตนะ เพราะเราช่วยโลกนี้ไม่มีขอบเขต จึงหาเวลายุติไม่ได้ ไหลเข้ามาแทบทุกวันๆ ที่มาขอให้ทางวัดช่วย วัดนี้เลยกลายเป็นสำนักงบประมาณมานานแล้ววัดป่าบ้านตาด หนักมากนะ ให้พักไว้ก่อนยังรับไม่ได้นะ เพราะหนักมากจริงๆ
เวลานี้ก็ฟังเถอะ ๕ หลัง กำแพงอีกหลัง ส่วนเครื่องมือแพทย์ที่เขาขอมาและอนุญาตให้แล้วนี้ตกมาเรื่อย จ่ายเรื่อยๆ เป็นหมื่นๆ แสนๆ เป็นล้าน เป็นล้านๆ เครื่องมือแพทย์นะ อันนี้แทรกมานะ ส่วนตึกก็ว่าอย่างนั้นแหละ อันนี้ส่วนนี้แทรกมา แทรกไม่ขาดนะ โรงพยาบาลนั้น โรงพยาบาลนี้ เมื่อเร็ว ๆ นี้ทางอำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลก็มา มาแบบสุด ๆ สิ้น ๆ เลย ไม่มีนะ บอกคำไหนก็สะอึกกึ๊ก ๆ เราก็ดี สุดท้ายให้หมดทุกรายการเลย ไม่ทราบว่าเอาไปเท่าไร นี่ก็อย่างงั้นแหละ อำเภอโขงเจียม
นี่เวลาจนตรอกทุ่มลงไปเลย บางทีหลวงตานี่ติดหนี้เขานะ ส่วนมากจะติดเกี่ยวกับโรงพยาบาล อย่างอื่นเราไม่ค่อยติด เครื่องมือแพทย์ที่มาจ๊ะเอ๋กัน จำเป็นจริง ๆ ฟังคำไหนนี่สะอึกๆ หลีกไม่ได้ ๆ สุดท้ายก็ช่วย ๆ ๆ อย่างนี้ ทางลาดยาวก็ให้หนึ่งล้านเป็นมูลนิธิ นี่คราวนี้ยังไม่พูดอะไร พูดแต่ตึกสองหลังนี้ก่อน นี่คนทั้งหลายมองดูหลวงตานี่เขาจะว่าเป็นมหาเศรษฐีนะ คือเงินก็หลั่งไหลมานี่ วันหนึ่งคนนั้นได้เท่านั้นคนนี้ได้เท่านี้ ได้เป็นหมื่น ๆ บางทีเป็นแสนก็มีเป็นบางวันนะ เขาเห็นแต่เวลามานี่เปิดเผย เห็นทุกคนใช่ไหม แต่เวลาหลวงตาเขียนเช็คเขาไม่เห็นซิ เช็คใบหนึ่งหลาย ๆ แสน บางฉบับเป็นล้าน ๆ ๆ อย่างนี้ละ เขาไม่เห็น
เขาก็เหมาเอาแต่ว่าหลวงตาเป็นเศรษฐีๆ เหมาเรื่อยมา พูดอย่างนี้เขาก็ไม่ใช่เชื่อ พวกนี้ไม่เชื่อง่าย ๆ พวกนี้พวกหูหนาไม่เชื่อง่าย ๆ ครูบาอาจารย์พูดไม่ยอมฟัง ถ้ากิเลสตัณหาพากระซิบ เหอ ๆ วิ่งตามกิเลสเป็นบ้าไปเลย นี่ละที่ว่าเราจนที่สุด ถ้าพูดตามครูบาอาจารย์ผู้มีชื่อเสียงดังที่ปรากฏอยู่ทั่วประเทศไทยเรานี้ ก็เรานี้องค์หนึ่งละที่ว่ามีชื่อเสียง เขาจะเหมากันว่าเราเป็นเศรษฐีทั้งนั้น ๆ คือธรรมดาถ้าได้เข้ามามันมักเป็นเศรษฐีจริง ๆ นะ ความตระหนี่กลืนเอา ๆ เก็บไว้ ๆ มันก็เป็นเศรษฐีได้ แต่นี้ความเมตตากลืนเอา ๆ มีเท่าไรหมด ๆ จนกระทั่งติดหนี้เขา เอายอมติด เป็นอย่างนี้ตลอดมาหลวงตา
ถ้าพูดถึงเรื่องการเงินหลวงตาไม่มี จนที่สุดเลย บางครั้งติดหนี้เขาก็มีเพราะความจำเป็น เช่น อย่างมีอยู่เท่านั้นเท่านี้ เรากำหนดกะไว้ในบัญชีไว้หมดแล้ว อันนี้จ่ายนั้นเท่านั้น ๆ ๆ สมมุติว่าหลวงตาบัวตายนี่เงินอาจมีเหลืออยู่ในบัญชีบ้าง คือเอาจะมาเหมาเอาตอนนี้ก็ได้ ว่าหลวงตาบัวมีเงิน จะเก้าล้านสิบล้านก็ตามเขาก็ว่าเป็นเศรษฐี แต่เงินจำนวนนี้เราคิดไว้กับรายการที่สั่งจ่ายไว้แล้ว ตอนที่เราไม่ตาย เขาไม่รู้ เขาก็มาเหมาว่าเรามี เป็นอย่างนั้น ความจริงจริงๆ นี้หลวงตาเปิดหัวอกเลย คิดดูตั้งแต่ช่วยชาติมานี้ ได้ห้าหกปี บาทหนึ่งหลวงตาไม่เคยแตะ ฟังซิ ทำไมจึงไม่เคยแตะ เรื่องความทุจริต หรือจิตดำ ใจดำน้ำขุ่น เอาของพี่น้องทั้งหลายด้วยความทุจริตนี้แม้บาทเดียวไม่เคยมี
มากน้อยเราจะสั่งเก็บสั่งจ่ายด้วยเหตุด้วยผล เราเป็นผู้ถือบัญชีแต่ผู้เดียว คือบัญชีเงินนี้หลวงตาแต่ก่อนไม่เคยเลยนะ แต่เมื่อเกี่ยวข้องกับทางชาติบ้านเมือง ความรับผิดชอบอยู่กับเราคนเดียวทำยังไง ถ้าไม่รับผิดชอบนี้เงินจะรั่วไหลแตกซึมไปหมดเสียหายได้นะ สุดท้ายก็บังคับตัวเองเป็นเจ้าของบัญชีเงิน เพื่อสั่งเก็บสั่งจ่ายด้วยความบริสุทธิ์ใจ เราจึงได้ทำอย่างงั้นเรื่อยมา ด้วยเหตุนี้เองจึงชี้นิ้วได้เลยแม้บาทหนึ่งเราไม่เคยมี ที่จะเอาสมบัติเงินทองของพี่น้องทั้งหลาย ตั้งแต่ทองคำลงมา ดอลลาร์ เงินสด ไม่มีเลย บอกอย่างงั้น เราระลึกไม่ได้ มีแต่ความเมตตากวาดออก ๆ ๆ มีเท่าไรหมดเลย
อย่างนี้เรื่อยมาหลวงตา และจะเป็นอย่างนี้ตลอดจนกระทั่งวันตาย มิหนำซ้ำ วันตายยังเขียนพินัยกรรมไว้ด้วย พินัยกรรมนี้แทนเรา เวลาเราตายแล้วเอาพินัยกรรมมาอ่าน เหมือนกับเป็นตัวของเราอ่านเลย เวลาเราตายนี้สมบัติเงินทองข้าวของบรรดาพี่น้องลูกหลานเขาจะมาทำบุญให้ทาน มีเงินจำนวนมากเท่าไรนี้ตั้งกรรมการขึ้น เขียนไว้ในพินัยกรรม ให้กรรมการเป็นผู้เก็บรักษาเงินจำนวนนี้ ได้เท่าไรเรียบร้อยแล้วให้ยกเงินจำนวนนี้ทั้งหมดไปซื้อทองคำเข้าสู่คลังหลวงหมดเลย เราบอก หลวงตาจะเผาด้วยไฟ เงินนี้เป็นประโยชน์แก่ผู้มีชีวิตอยู่ ไฟนี้เป็นประโยชน์สำหรับผู้ตายแล้ว
นี่ก็เขียนพินัยกรรมไว้เรียบร้อยแล้ว คือจะไม่ให้อะไรติดตัวหลวงตาเลย ให้มีแต่ทำประโยชน์ให้โลก ประโยชน์ของโลกมีเท่าไรก็รู้กันเอง สำหรับเราเราทำประโยชน์สำหรับเรา พอแล้วทุกอย่าง เราไม่มีอะไรบกพร่อง เราพูดตรง ๆ หมดจริง ๆ ในหัวใจเรานี้พอทุกอย่าง ไม่มีอะไร เพราะฉะนั้นอะไรตกมาความเมตตาจึงกวาดออก ๆ ๆ หมดไปเลยละ นี่เราทำประโยชน์แก่โลกเราทำอย่างนั้นจริง ๆ อันนี้มันเท่าไร (๕๔๗,๐๐๐ ครับ) ใครเป็นช่าง (พวกเราเองครับ) ช่างอยู่ในนั้นเองเหรอ (ใช้แรงงานผู้ต้องขังครับ) แล้วส่วนการจ่ายเงินเป็นเท่าไร (๕๔๗,๓๙๘ บาท ๕๐ สตางค์ครับ) หลังกว้างแคบใหญ่โตขนาดไหน (เนื้อที่ ๑๕๐ ตารางเมตร) ความยาวกี่เมตร (๒๐ เมตรครับ) (กว้าง ๗ เมตรครับ)
นี่หาเงินทางไหนไม่ได้เลยหรือ ถึงมาหมุนแต่คอหลวงตา คอหลวงตามันก็คอกิ่ว ๆ อยู่ มันก็ขาดง่ายละซิ ใครที่เป็นหัวหน้างาน (ใช้แรงงานของนักโทษครับ) เออ เอา ๆ ให้ (สาธุ) อย่างงี้แหละเมตตาเห็นไหมล่ะ ทั้งๆ ที่เดี๋ยวนี้เงินไม่มีนะ ถ้าเอาเดี๋ยวนี้หมดเลย คิดว่าไม่ได้จ่ายวันนี้วันพรุ่งนี้ เราคิดเอาอย่างงั้นละ ถึงว่าเอานะ เราจะพยายามหามาเผื่อ ๆ ถ้ารับคำไปแล้วเราจะพยายามหามาๆ เผื่อนี้ ถ้าไม่ได้รับก็เผื่อที่อื่นไปเรื่อย ถ้ารับตรงไหนก็เผื่อที่นั่นเป็นเปลาะ ๆ ไป เออเอา ตกลงทำได้เลย มีเท่านั้นละ (ร่วมทำบุญกับหลวงตาที่หลวงตาช่วยโลก) ฟัง ตั้งแต่ยังไม่มารวมก็อยากได้อยู่แล้ว ให้เอามา เอาละพอ ไม่กวนอะไรมากนัก พูดเล่นพูดจริงไปอย่างงั้น
เอ้า ถ้าพูดถึงเรื่องเศรษฐีธรรมเราเปิดอกเลย คือเราไม่มีอะไรบกพร่องเลย จริง ๆ ตลอดอนันตกาลไปเลย เราแน่ทุกอย่างในหัวใจ การเทศนาว่าการจึงเทศน์ด้วยความแน่ทุกอย่าง ไม่มีคำว่าลูบ ๆ คลำ ๆ เราไม่มี จริงทุกอย่างเลย (อินโดนีเซียช่วยหนึ่งหมื่นบาทครับ) โธ้ ได้หนึ่งหมื่น ของเล่นเมื่อไร (ถวายทองค่ะ) เออ ทองก็เอา เงินก็เอา ดอลลาร์ก็เอา ใครให้อะไรเอาหมด นี่ละที่ว่าใครให้มามันก็เปิดเผยอย่างนี้ ได้เท่าไรรู้หมด บทเวลาออกเขียนเช็ค ฉบับละสี่แสนห้าแสน ฉบับละล้าน ล้านกว่า สองล้านกว่า อย่างนั้นแหละเขียนตลอด ไม่มีใครทราบ เศรษฐีบัวก็อยู่ข้างบน ทุคตะเข็ญใจก็ลงข้างล่าง เขียนเช็คอยู่ข้างล่าง
เราทำกับโลกนี้เราทำด้วยความบริสุทธิ์ใจทุกอย่างนะ เรียกว่าเราภูมิใจทุกอย่างต่อโลก บริสุทธิ์ต่อโลกสุดส่วน คิดดูซิเงินบาทหนึ่งไม่เคยแตะเลย ท่านทั้งหลายไปหาที่ไหน หาดูซิ หาคน หาพระ ว่างี้เลย เอามาแข่งได้ เราบริสุทธิ์ขนาดนั้น เพราะฉะนั้นใครจะมาพูดโจมตีเราท่าไหน ๆ ก็ตาม เราบอกถึงมันยกโคตรมาพูดทั้งโคตรมัน มันก็เหลวไปทั้งโคตร เราจริงทั้งตัวของเรา ถ้าเรามีโคตรเราก็จริงทั้งโคตรของเรา เข้าใจไหม นี่ละคำว่าโคตรคือน้ำหนัก ไม่ได้มีคำว่าหยาบโลนนะ ภาษาธรรมไม่มี คำว่าโคตรคือน้ำหนัก สกุลหนึ่งๆ ถือพ่อถือแม่ ปู่ ย่า ตา ยาย เป็นที่รักที่สงวน เทิดทูนสุดขีด เรียกว่ามีน้ำหนักเต็มที่
ทีนี้เวลาเอาอะไรๆ มา น้ำหนักอะไรไม่พอ ๆ ก็มีเหลือตั้งแต่โคตร โคตรคือน้ำหนักมาก ยกโคตรมาใส่ตูม ทางนั้นหงายเลยเข้าใจไหม ความหมายว่างั้น คือเอาน้ำหนัก เรื่องธรรมที่จะไปหาพูดแบบหยาบโลน เจตนาแบบกิเลสนี้ไม่มี ให้ท่านทั้งหลายเข้าใจไว้ ไม่มี ถ้าพูดน้ำหนักหรือข้อเปรียบเทียบกันอย่างนี้มีตลอด ธรรมะต้องมีข้อเปรียบเทียบ มีน้ำหนัก อะไรหนักกว่ากัน เบากว่ากัน เทียบ เหตุผลก็เหมือนกัน เช่น อย่างที่พูดตะกี้นี้ โรงพยาบาลมาปุ๊บ เราไม่เคยคิดไว้เลย แล้วมาขอเครื่องมือแพทย์ๆ เครื่องมือแพทย์แต่ละเครื่องนี้มันจำเป็นแก่คนไข้มากน้อยเพียงไร จิตมันวิ่งถึงแล้วนะ
คนไข้ทั้งหมดจะมาอาศัยเครื่องมือ แล้วหมอก็จะต้องเอาเครื่องมือนี้เป็นที่ก้าวเดิน ถ้าไม่มีเครื่องมือหมอก้าวไม่ออก คนไข้หมดหวัง นี่ละ เอ๊ ทำยังไง ทีนี้เรามาเทียบ นี่ข้อเทียบเคียงนะ เราไม่มีเงินจะทำยังไง แล้วเทียบเอา คนไข้จำนวนมากน้อยเพียงไรมีน้ำหนักขนาดไหน เครื่องมือของเรานี้เราไม่มี เราจะติดหนี้เขาประมาณเท่านั้น ๆ น้ำหนักนี้ไม่พอกับคนไข้ คนไข้มีน้ำหนักมากกว่านี้ เข้าใจไหม นี่ละเทียบคำว่าน้ำหนักนะ ทีนี้สุดท้ายติดก็ติด เอาสั่งมาเลย คือคนไข้มีน้ำหนักมากกว่า เอาติดก็ติด สั่งมาเลย นี่ละเรียกว่าเทียบเคียงน้ำหนัก น้ำหนักคนไข้มีมากกว่าติดหนี้ เราคิดแล้วว่าสู้คนไข้ไม่ได้ เรียกน้ำหนัก ข้อเปรียบเทียบอย่างนี้
เรื่องธรรมที่จะให้ไปหาเรื่องหาราวใส่โลกด้วยความสกปรกโสมมไม่มี ธรรมไม่มี มีแต่กิเลสมันตัวสกปรก มันหาเรื่องใส่ธรรมเรื่อย ๆ เท่านั้นเอง เอาละที่นี่ ตกลงทำ ลงมือได้เลย ช่วยทางนู้นทางนี้ไป นี่ก็จะเร่งหาทองคำ (อยู่บ้านนาแองเจ้าค่ะ มาถวายทอง ๓ บาท ดอลลาร์ ๓๐๐ ดอลล์) พอใจ ๆ (เขามีที่เขาอยากถวายหลวงตาเจ้าค่ะ) ที่ยังไง (ที่อยู่ใกล้ๆ กับวัดนาแองเจ้าค่ะ) ติดกันบ่ (ไม่ติดครับ) ถามพระดูก่อนพระวัดนาแอง ท่านเติมทราบไหม (ยังไม่ทันทราบ มากราบหลวงตาก่อนเจ้าค่ะ หนูถวาย ๓ ไร่ แล้วหลานอีก ๒ ไร่ เป็น ๕ ไร่)
(แรกๆ ที่หลวงตาช่วยชาติ เขาตั้งใจถวายทอง ๑ กิโล ขอให้ขายที่ได้ ทีนี้ที่เขาขายไม่ได้สักที เขาเลยตัดสินใจถวายหลวงตาก่อน) เออ พอใจ ถ้าหลวงตามีหลวงตาจะซื้อก่อนไผทั้งหมด แต่นี้มันก็จนอย่างว่า เขาขอมาอย่างตะกี้นี้ ๕ แสนหรือไง ก็อย่างนั้นแหละ มันมีไม่ได้แหละหลวงตา พูดจริงๆ นะ เรื่องมีมีไม่ได้ เพราะอำนาจความเมตตานี้เหลือล้นพ้นประมาณ มีเท่าไรกวาดออกๆ หมดเลย เป็นอย่างนั้นตลอดมา เพราะฉะนั้นถึงอยากให้พี่น้องทั้งหลายได้ทำจิตให้มีความสงบบ้าง ความเย็น ความเมตตา ความเฉลี่ยมันจะมีมาพร้อมกันนะ ถ้ามีแต่เรื่องกิเลสล้วนๆ มีแต่ความตระหนี่ถี่เหนียวเท่าภูเขาลูกหนึ่ง มีอะไรมากวาดต้อนหมดความตระหนี่ นี้คือเรื่องของกิเลส ไปที่ไหนตีบตันอั้นตู้ไม่มีใครอยากคบค้าสมาคม ยังว่าตัวดีอยู่นะคนตระหนี่ เข้าใจหรือ แต่คนมีธรรมในใจนี้ไม่สนใจ ใครจะว่าดีไม่ดีก็ตาม มีความจำเป็นอะไรให้เลยๆ ให้แล้วไปเลยไม่สนใจ จะมาเอาคำยกยอสรรเสริญจากเขาไม่สนใจ คนนี้ได้รับความทุกข์ ปลดเปลื้องทุกข์ให้เขาเบาบางขนาดไหนพอใจแล้วๆ ไปเรื่อยๆ อย่างนั้น
(เขาพึ่งกลับมาจากอเมริกา อยากกราบเรียนหลวงตาว่า ธรรมะหลวงตาออกทั่วอเมริกาทางอินเตอร์เน็ต แล้วก็ทางสถานีวิทยุอีกต่างหาก) ใช่แล้ว เดี๋ยวนี้กำลังกระจาย ธรรมะของหลวงตากำลังกระจาย ยิ่งวันไปเทศน์กรมประชาสัมพันธ์นี้เปิดโล่งหมดทั่วโลกเลย เพราะอธิบดีกรมประชาสัมพันธ์เป็นลูกศิษย์ เขามีความเคารพเลื่อมใสอยู่เงียบๆ พอมีงานที่กรมประชาสัมพันธ์ขึ้น เขาจึงประกาศก้องมานาน ด้วยเหตุนี้เองวันนั้นจึงได้ฟังกันทั่วโลกเลย ตั้งแต่เมืองไทยเราทั่วประเทศจนทั่วโลกนู่น วันนั้นเทศน์ วันที่ ๑๑ เดือนนี้เทศน์กรมประชาสัมพันธ์ ใครก็ยิ้มแย้มแจ่มใสได้ฟังเทศน์กัณฑ์นี้ คือเราเทศน์ให้เสมอไปหมด ไม่ให้หนัก ไม่ให้ดุเดือดมากไป และไม่ให้อ่อนจนปวกเปียก ให้พอดีๆ กับแกงหม้อใหญ่ทั่วโลก การเทศน์ต้องคำนึงถึงผู้ฟัง ผู้ฟังขนาดไหนที่จะควรรับได้เพียงไรนี้ ธรรมะก็ต้องให้พอเหมาะพอดีกับผู้ฟัง เมื่อรวมแล้วก็เรียกว่าแกงหม้อใหญ่ทั่วโลก จึงไม่ดุเดือดมากนัก ไม่อ่อนปวกเปียกมากนัก ให้พอดิบพอดี ได้ฟังแล้วได้รับผลประโยชน์ทั่วถึงกัน นี่เรียกว่าธรรมประเภทแกงหม้อใหญ่
ถ้าประเภทแกงหม้อเล็ก แกงหม้อเล็กหมายถึงพวกนักภาวนา ถ้าภาวนาเป็นยังไงๆ นี้จิตจะขยับทันที ธรรมะจะขยับรับกันๆ ธรรมะสูงขนาดไหนผู้มาศึกษาอบรมสูงขนาดไหน ธรรมะนี้จะออกรับกันพอดีๆ ถ้าธรรมะสูงสุด ควรจะยกขึ้นสู่นิพพานโดยด่วน ธรรมะนี้จะเป็นธรรมะที่เผ็ดร้อน เป็นธรรมะแกงหม้อจิ๋วไม่ใช่หม้อเล็ก หม้อใหญ่ เรียกว่าเป็นธรรมะหม้อจิ๋ว พุ่งเลย เหมือนพระพุทธเจ้าเทศน์สอนเบญจวัคคีย์ทั้งห้า นั่นเรียกว่าเป็นธรรมะหม้อจิ๋ว พุ่งถึงนิพพานในวันหลัง วันแรกเทศน์ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร พระอัญญาโกณฑัญญะได้ดวงตาเห็นธรรม แน่ใจทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว พอวันหลังเทศน์อนัตตลักขณสูตร พระเบญจวัคคีย์ทั้งห้าถอนรากถอนโคนของกิเลสตัณหากองทุกข์ทั้งมวลออกโดยสิ้นเชิงในวันนั้น ด้วยอนัตตลักขณสูตร พุ่งเลย นั่นเรียกว่าแกงหม้อจิ๋ว ธัมมจักกัปปวัตตนสูตรนี่เป็นแกงหม้อเล็ก มีแกงหม้อจิ๋วอยู่ในนั้น พออนัตตลักขณสูตรนี้เป็นแกงหม้อจิ๋วล้วนๆ มีแต่สลัดๆ อนตฺตาๆ ปัดออกๆ พุ่งเลย อย่างนั้นละพระพุทธเจ้าสอนโลก
ธรรมเป็นธรรมอันเดียวกัน ถ้าทรงอรรถทรงธรรมจะเข้าใจเรื่องธรรม ควรจะสงเคราะห์โลกมากน้อย เป็นอย่างนั้นตลอดมา นี่ให้ท่านทั้งหลายเข้าใจเสีย ธรรมพระพุทธเจ้านี้กระเทือนโลกมานาน พวกเรามีนิสัยปัจจัยอย่างไรบ้าง พอที่จะติดตาข่ายท่านไปได้บ้างไหม ให้พากันฟัง พิจารณาให้ดีนะ หลวงตายิ่งจวนเท่าไร แก่เท่าไร ธรรมะยิ่งค่อยเด็ดออก ๆ เด็ดเรื่อยขึ้นไป ยังอยากพบอยากเห็นพระผู้ตั้งใจปฏิบัติดีปฏิบัติชอบเพื่อพุ่งต่อนิพพาน จะซัดกันทันทีเลย เป็นอย่างนั้นนะ ธรรมะพระพุทธเจ้ามีขัดมีข้องที่ตรงไหนไม่มี มันเต็มตั้งแต่ผู้ที่รับไม่ได้ ไม่สมควรแก่ธรรมทั้งหลายนี้เต็มโลกเต็มสงสาร อันนี้มีมาก ธรรมมีเต็มก็สงเคราะห์ไม่ได้เท่านั้นเอง ให้พากันจำ เท่านั้นละนะ พอใจ วันนี้ก็ได้หลายดอลลาร์
วันเทศน์กรมประชาสัมพันธ์พากันได้ยินบ้างไหม (ไม่ได้ยินเจ้าค่ะ) นั่นละเรียกว่าทั่วโลกเลย เพราะนี้เป็นอธิบดีกรมประชาสัมพันธ์ประกาศก้องมานานแล้ว (แต่ตอนนี้ก็ทั่วโลกแล้วค่ะ) เออ ธรรมะก็กำลังกระจายออกตามแต่ผู้มีความสามารถ ที่จะฟังหนักเบามากน้อยเพียงไร นี้จะออกทันทีๆ เลยไม่คุย เอาความจริงออกมาพูด กิเลสมันต้องบอกว่าคุย แต่ธรรมะนี้ไม่คุย คือเอาความจริงออกพูดเลย เป็นอย่างไรเป็นอย่างงั้น ๆ ไปเลย (ได้ฟังเทศน์หลวงตาร้องไห้เลยเจ้าค่ะ ม้วนที่หลวงตาเทศน์ น้ำตาร่วงจากธรรมอัศจรรย์) เวลามันจะเป็นมันก็เป็นอย่างนี้ ถ้าธรรมดามันก็ ๕๐ กว่าปีมาแล้วมันน่าจะจืดจางไปแล้วใช่ไหม อะไรพอไปโดนปึ๋งน้ำตามันก็พรากออกมา เห็นไหมนั่น
ธรรมะเป็นธรรมะสดๆ ร้อนๆ เรียกว่าปัจจุบันตลอดเวลา คือธรรมะ ไม่มีอดีตอนาคตเข้ามาทำลายได้เลย ตรงเป๋งด้วยปัจจุบันธรรม เราจึงอยากให้โลกได้รู้ พุทธศาสนาเราเวลานี้กำลังกระจายออกๆ ก็จากหลวงตานี้แหละ เพราะมันจวนจะตายแล้ว พวกที่ฟังก็ให้รีบปฏิบัติตามนี้ ผู้เทศน์รีบพอแล้ว เต็มเหนี่ยว ๆ แล้ว ไม่มีอะไรเลิศยิ่งกว่าธรรมพระพุทธเจ้า นี่ค้นมาตั้งแต่วันเกิด ความแปลกประหลาดอัศจรรย์ ความทุกข์ทั้งหลายที่แสนทรมาน พิจารณาแล้วมาอยู่ที่ใจดวงเดียวนี้เท่านั้น ไม่มีที่อื่นใดจะเก็บน้ำในมหาสมุทรจนกลายเป็นน้ำมหาสมุทร แต่ที่เก็บทุกข์ของสัตว์โลก บรรเทาทุกข์ให้สัตว์โลกด้วยน้ำมหาสมุทรเป็นผู้แบ่งเบา ไม่เคยมี เต็มหัวใจสัตว์โลกตลอดเวลา เอามหาสมุทร ที่บรรจุความสุขของโลก ความสุขทั้งหลายให้ไปรวมอยู่ที่นั่นไม่มี นอกจากอยู่ที่ใจที่บริสุทธิ์แล้ว เป็นมหาวิมุตติมหานิพพานขึ้นเองเลย เข้าใจเหรอ นั่นเป็นอย่างนั้น
เราอัศจรรย์จริง ๆ นะเรื่องธรรมะพระพุทธเจ้า คือสดๆ ร้อนๆ ตลอดเวลา ท่านจึงเรียกว่าอกาลิโกตลอด แย็บถึงเมื่อไร ถ้าเป็นไฟก็ร้อนแปล๊บเลย ถ้าเป็นน้ำก็เย็นฉ่ำเลยทันทีทันใด กิเลสไปแหย่มันปั๊บเป็นไฟขึ้นมา ธรรมะนี้เป็นน้ำแข็งขึ้นมาเลย เป็นอกาลิโกเหมือนกัน
เมื่อวานนี้ไปตกลงกับเขา เรารู้สึกสะดุดตาสะดุดใจมานาน เสาไฟฟ้า พอจะมีงานทีไรเขามาฝังเสาไฟฟ้า พวกเอาไฟฟ้าเข้ามา พอเสร็จแล้วก็รื้อกันแทบเป็นแทบตาย แล้วก็มาปักกันแทบเป็นแทบตาย หลายครั้งหลายหนเราเลยให้พระติดต่อกับเจ้าของเขา เราจะซื้อหมดเลย เสาไฟฟ้าตลอดสายไฟ เราจะซื้อหมดเลย เพื่อไม่ให้โยกย้ายเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ซึ่งสร้างแต่ความทุกข์ให้ ทีนี้ทราบว่าทางไฟฟ้า น่าจะเป็นต้นเสา เขาบอกเขาไม่เอา เขาขอถวายเลย ก็มีแต่ที่เราไปซื้อสายไฟมาจากตลาดเท่านั้นเอง เท่าไรก็จะจ่ายตามนั้นเท่านั้น เออ เข้าใจ หายห่วงอันนี้ก็ดี แต่ก่อน โฮ้ เป็นห่วง เขามาฝังเสาไฟฟ้าแต่ละครั้งๆ แหม แทบเป็นแทบตาย พองานเสร็จรื้อกันก็แทบเป็นแทบตาย คราวนี้เราเลยไปเหมาเอาเลย ไม่ให้สร้างความวุ่นวายขึ้นอยู่เรื่อยๆ ก็เป็นอันว่าตกลงกันเรียบร้อย
เราได้ทำเต็มความสามารถ ช่วยโลกคราวนี้เราช่วยเต็มเหนี่ยว เพราะฉะนั้นกิริยาท่าทางของเราจึงไม่มีอะไรเก็บ ออกเป็นธรรมล้วนๆ ไม่ว่าหนักว่าเบาว่าดุว่าด่า ว่าดีว่าเล่นว่าจริง ออกทุกแบบเลย ที่มันต่างจากโลกก็คือว่า จะออกแบบไหนก็ตาม พอผ่านปั๊บหายเงียบเลย ไม่มีอะไรเป็นอารมณ์ ที่เป็นอารมณ์ไม่ดีมาเผาเจ้าของก็ไม่มี จะเป็นน้ำ ดีใจวันนี้เราได้ปฏิบัติอย่างนั้นกับคนนั้นกับคนนี้ดี ไม่ แบบเดียวกันหมดเลย คือไม่มีอะไร เอาละที่นี่นะให้พร
สรุปทองคำและดอลลาร์เมื่อวานนี้ ทองคำได้ ๒ บาท ดอลลาร์ได้ ๘๒ ดอลล์
ที่นาแองเราก็เคยซื้อให้ทีหนึ่งแล้ว อยู่ติดกับวัดเราก็ซื้อให้แล้ว ให้ท่านเติมแล้ว เจ็ดหรือแปดแสนนี่ละ ที่มันติดกับทางสระ ซื้อเรียบร้อยมาหลายปีแล้วแหละ (เมียเพิ่นเว้าให้ฟังอยู่เจ้าค่ะ) เออ นั่นละเราละซื้อให้ (ที่ของข้าน้อยมันอยู่ใกล้วัด อยากถวายหลายเจ้าค่ะ มันยังขายไม่ได้) เออ เอาไว้เสียก่อน ทางนี้ก็สะกดไว้ เข้าใจไหม ทางนั้นก็อยากถวายหลาย ทางนี้ก็สะกดไว้ คือทางนี้ก็อยากได้หลายครือกัน เข้าใจไหม ห้ามไว้ทางนี้ บ่ให้มันอยากได้เกินไป เข้าใจไหม เจ้าก็ให้ครือกันละเด้อ ให้ต่างคนต่างสะกดไว้เด้อ ได้จังหวะดีๆ จึงเอา เหมาะไหมคำพูดนี้ รับกันพอดีนะ คือห้ามไว้ทั้งสองฝั่ง ฝั่งนี้ก็ไม่ให้มันอยากเกินไป ฝั่งนั้นก็ไม่ให้อยากเกินไป ให้อยู่พอดี ถึงระยะมันมันก็เป็นของมันไปเอง เอาละไป
ชมการถ่ายทอดสดทุกวัน ได้ที่
www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th
|
