เทศน์อบรมฆราวาส ณ สวนแสงธรรม
เมื่อวันที่ ๒๘ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๔๖ [เช้า]
มดแดงคติความรักชาติ
[ก่อนจังหัน]
ถามกันเรื่องรายจ่ายในเดือนหนึ่ง ๆ เกี่ยวกับช่าง จ่ายในเดือนหนึ่งจะหมดไปประมาณเท่าไร คือเขาจ่ายเป็นระยะๆเราก็จะถามเป็นระยะๆ ว่าจ่ายระยะหนึ่งประมาณเท่าไร ๆ แล้วเงินในทางวัดมีอยู่มากน้อยเพียงไร ขาดเหลือเพียงไร จะต้องได้ถามกันเรื่อย หากว่าบกพร่องตรงไหน ๆ ทางนู้นก็จะโอนมา ๆ ไม่งั้นไม่ได้ เพราะเป็นครูบาอาจารย์ที่เราเคารพสุดขีด หลวงปู่มั่น ท่านพ่อลีด้วยนะ แล้วเจดีย์นี่เป็นพระบรมธาตุ คือองค์ศาสดาด้วย รวมแล้วมีแต่ธรรมชาติที่ศักดิ์สิทธิ์วิเศษอยู่ภายในนี้ ที่เราจะมองข้ามไปไม่ได้เลย
ไปคราวนี้จึงได้พกเอาเรื่องเหล่านี้เข้ามาสู่หัวใจ ตกลงเราก็ต้องเป็นภาระคนหนึ่งเต็มเหนี่ยวเหมือนกัน นี่ยังไม่ได้ถามท่านทอง ให้ท่านทองมา แล้วมาซักเรื่องราวต่าง ๆ การจับการจ่ายประจำงวด ๆ ทั้งหมดมันจะหมดไปเท่าไร เราก็ได้ทราบบ้างแล้ว แต่ยังไม่ละเอียดลออจากปากคำของท่านทอง ตกลงเราจะต้องทั้งชาติทั้งศาสนา ระยะนี้จะพยายามไปด้วยกัน นี่ได้ลงมือสร้างแล้ว เรียกว่า ขึ้นเวทีแล้ว วัดอโศการาม ได้เสียก็ต้องหนุนกับเต็มเหนี่ยว ลงได้ขึ้นเวทีแล้วไม่แพ้ต้องชนะ แต่เรื่องแพ้ไม่ให้แพ้ เราได้พิจารณาแล้ว ดูหมดทุกอย่าง ก็เป็นภาระ ท่านทองจะหนักมากอยู่ลึก ๆ แบกอยู่ลึก ๆ นี่เราเห็นใจอันนี้อันหนึ่ง
เพราะฉะนั้นจึงต้องเอามาพิจารณา จะซักถามท่านทองให้ละเอียดลออ ในงวดหนึ่ง ๆ จะจ่ายไปเท่าไร นี่แหละไม่ให้ขาดงวดเลย มากน้อยเราจะจ่ายไปเรื่อย ๆ เพราะนี่เป็นที่เทิดทูนสุด และวัดอโศการามเป็นวัดศูนย์กลางของกรรมฐานด้วย เป็นวัดของครูบาอาจารย์ที่เคารพเลื่อมใสด้วย ไม่มีอะไรบกพร่องสำหรับวัดนี้ แล้วการที่จะสร้างเจดีย์ขึ้นมาก็เพื่อหนุนจิตใจของชาวพุทธเราให้เจริญรุ่งเรืองในอรรถในธรรม ในบุญในกุศลโดยถ่ายเดียว ไม่มีอะไรที่จะบกพร่องเสียหายจากการสร้างเจดีย์นี้ เราประมวลมาหมดแล้วนะ มีแต่สิ่งที่จะหนุนจิตใจของชาวพุทธเรา ตลอดลูกหลานทั้งหลาย ให้ได้ตักตวงเอาบุญเอากุศลคุณงามความดีไปตลอด จากเจดีย์อันใหญ่หลวงและศักดิ์สิทธิ์วิเศษนี้ เราคิดเรียบร้อยแล้ว
ไปดูหมดละเอียดลออ หลายสิบล้าน ไม่ใช่ธรรมดานะ ไปช่วยคราวนี้เราก็รู้สึกว่ายังไม่สบายใจอยู่นิดหน่อย เพราะว่าไม่ได้ช่วยท่านเต็มเม็ดเต็มหน่วย เราจึงจะพิจารณาตามหลัง หนุน ๆ ไปเรื่อย ๆ อย่างไรมันก็ต้องถึงไหนถึงกันแหละ ถ้าเจดีย์อันนี้ไม่สำเร็จ วัดอโศการามที่เป็นที่สถิตอยู่ของครูบาอาจารย์ทั้งหลายเหมือนว่าไม่มีค่า ล้มระนาวไปตาม ๆ กัน เพราะฉะนั้นเราจะให้ล้มไม่ได้ นี่ละอันหนึ่งสำคัญ เมื่อวานทั้งหมดดูเหมือนได้เงินล้านห้าแสน ได้พื้นฐานไว้แล้วก็ไม่เป็นไร ค่อยหนุนกันไป
ของเราที่แบกอยู่เวลานี้ลาดยาวก็ตั้ง ๓๐ ล้าน มีแต่เรื่องภาระที่เราต้องรับผิด ชอบทั้งนั้น จากนั้นมาก็วัดอโศการาม เจดีย์ก็เข้ามาเคียงข้าง ที่เราจะได้อุ้มทั้งหมดเลย นี่อันใหญ่เวลานี้เจดีย์ สำหรับบ้านสองหลังของนักโทษก็เป็นอันว่าอยู่ในนี้แล้ว ส่วนปลูกสร้างตึกโรงพยาบาลต่าง ๆ มีอยู่ทั่วไปนะ แล้วมีอยู่ตลอดมาไม่เคยขาด แต่ไม่ถือว่าเป็นภาระหนักมาก เพราะหลังละ ๕ ล้าน ๖ ล้าน ๗ ล้าน หรืออย่างมากก็ไม่เลย ๑๐ ล้าน ตึกต่างๆ ตามโรงพยาบาลที่เราช่วยติดต่อกันเรื่อยมา ที่ใหญ่ก็คืออันนี้แหละเจดีย์ จะต้องได้พิจารณาเป็นกรณีพิเศษอีกที ช่วยท่านทอง ไม่งั้นท่านทองอกจะแตกนะ ไม่พูด พูดไม่ออก แต่ไฟเผาอยู่ภายใน ไฟความดิ้นรนของท่านเองที่จะให้สำเร็จ ท่านก็หมุนอยู่ภายใน นี่อันหนึ่งเราก็เห็นใจท่าน
หลวงตาหนักมากเหมือนกันนะ แบกกว้างมากทีเดียว ที่วัดอโศฯ ก็เข้ามาอีก ทางวัดโพธิสมภรณ์ อุดร นั่นก็เหมือนกัน สร้างตึกสำหรับเรียนอะไรขึ้นที่วัดโพธิ์ พอดีเจ้าของตายไป ภาระเลยมาอยู่กับเจ้าคุณ แต่ก่อนชื่อธรรมบัณฑิต เดี๋ยวนี้ท่านเลื่อนเป็นรองสมเด็จ ผู้นี้เป็นผู้รับ อันนั้น ๑๗ ล้าน ไม่ใช่เล่นนะ ถามมีเงินไหม มีเงินอยู่ ๑ ล้าน ๕ แสน ท่านไปหาเรา โอ๊ย ภาวนาไม่ลง ท่านว่า นั่งภาวนาจิตมันไปหมุนอยู่กุฏิที่สร้างสำหรับพวกปริยัติ มันเลยภาวนาไม่ลง คิดเห็นแต่ท่านอาจารย์ อยู่ไม่ได้เลยมา เวลานี้งวดเขาจะมาในวันนั้น ๆ ต้องวิ่งเข้ามา มองหาไหนไม่มีเลย เท่าไรล่ะ ๓ ล้าน ตกลงให้เลย ก่อนหน้านั้นอีกก็มา อันนั้นให้ไป ๒ ล้าน ๕ มาคราวนี้อีก ๓ ล้าน ต่อไปนี้ก็จะมาอีก ไม่มีที่จะไปไหนก็ต้องมา ทางวัดอโศฯ ก็ต้องหมุนอยู่นี่ มันเป็นอย่างนั้นเรา
เพราะฉะนั้นเราถึงได้พูดกับพี่น้องทั้งหลายว่าเรื่องมีเราไม่มี มีแต่ว่าทรงตัวกับติดหนี้ ทรงตัวกับติดหนี้ อยู่อย่างงั้นเราอยู่ทุกวันนี้นะ ติดหนี้ก็เคยเล่าให้ฟังแล้ว ส่วนมากเป็นโรงพยาบาล เครื่องมือแพทย์ เครื่องมือที่จำเป็น ๆ ต่อคนไข้จำนวนมากมาย อาศัยเครื่องมือ ไม่มีอันนี้แล้วหมดหวัง เราก็ประมวลดูคนกับเครื่องมือนี้ราคาเท่าไร แล้วคนราคาเท่าไร คุณค่าเท่าไร อันนี้ขี้ประติ๋ว สุดท้ายเอาเลยติดก็ติด ติดเรื่อยนะโรงพยาบาล เกี่ยวกับเครื่องมือแพทย์ติดเรื่อย ก็เราไม่มีจะทำยังไง มันหมด แต่ความจำเป็นมันก็มา น้ำใจของเราที่มีต่อโลกมันก็เต็มหัวใจ ทำยังไง เอาติด ติดเรื่อยติดหนี้
ระยะนี้รู้สึกว่าหนักมากอยู่ ทั้งจะหมุนทองเข้าสู่จุดมุ่งหมาย อันใหญ่ก็อยู่ตรงนั้น หมุน จุดมุ่งหมายก็ ๑๐ ตัน ดอลลาร์ก็ ๑๐ ล้าน ถ้าพูดอย่างนี้เรียกว่าเราก็ภูมิใจของเรา ทั้ง ๆ ที่ลำบากอยู่มากเราก็ภูมิใจได้ช่วยพี่น้องทั้งหลายเต็มกำลังความสามารถทุกด้านทุกทาง โดยไม่มีอะไรติดมือ แบกตลอด ๆ ไปเลย เราก็พอใจ เราได้ช่วยพี่น้องทั้งหลายคราวนี้เป็นคราวที่หนักมากในชีวิตของเราเพื่อพี่น้องทั้งประเทศ และศาสนาอยู่จุดกลางเราอุ้มเลย เราก็พอใจ หนักก็หนัก เอา ติดหนี้ก็ติด ติดเพื่อเป็นมงคล ติดเพื่อความดิบความดี ไม่ได้ติดเพื่อความล่มจม คิดหมด พิจารณาหมด
ติดหนี้ติดสินเหล่านี้เป็นยังไง หนักมาก เหล่านี้หนักเพื่ออะไร ๆ เพื่อความเป็นสิริมงคลแก่ชาติ แก่ศาสนาของเราทั้งนั้นนะ หนักก็หนัก สู้ไม่ถอย เอาหนัก เขาหนักทางชั่วเพื่อล่มจมมีมากต่อมาก เราหนักเพื่ออุ้มเพื่อชูชาติศาสนาของเรา ไม่มีอะไรเสียหาย มีแต่ความเป็นมงคล หนักก็หนัก เอาตรงนี้นะบทเวลาจะเอา เพราะฉะนั้นมันถึงพอฟัดพอเหวี่ยงกันไป เวลาติดหนี้เอาติด ซัดกันเลย คืออันนี้ก็เกี่ยวกับหัวหน้าเหมือนกัน มีเต็มแผ่นดิน ถ้าไม่มีผู้นำออกมันก็เคลื่อนย้ายยาก ถ้ามีหัวหน้า เช่นสัตว์หัวหน้าฝูงเคลื่อนย้าย บริษัทบริวารก็ย้ายตาม มนุษย์เราก็เหมือนกัน มีหัวหน้ามีอะไรเคลื่อนย้ายก็ย้ายตามกัน อันนี้เราก็คิดอย่างนั้นเราจึงทน
[หลังจังหัน]
ทองคำเวลานี้ได้ ๕๑ กิโล ๔๗ บาท ๑๓ สตางค์ ดอลลาร์ได้ ๙๕,๒๙๗ ดอลล์ ได้หลังจากมอบแล้ว ได้เพิ่มเติมขึ้นมา นี่เราจะขยับเรื่อย พอตอนสุดท้ายนั่นจะหนักมากทีเดียว แล้วเราจึงได้ผ่อนเบาในระยะนี้ วันที่ ๑๒ สิงหานี่ มีงานมอบทองคำและดอลลาร์ครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะถึงข้างหน้านู้นนะ ถึงเดือนธันวา เราจะมอบนี้เป็นวาระหนึ่ง เวลานี้รู้สึกจะหนักมือกว่าทุก ๆ ครั้งที่ผ่านมา ทุกครั้งเราก็บอกว่าให้ได้ห้าร้อย ๆ แต่คราวนี้กลับเป็นว่า ก้าวแรกต้อง ๕๐๐ ขึ้นไปในการมอบทองคำในราววันที่ ๑๒ สิงหาผ่านไปแล้ว
คือวันที่ ๑๒ นี่จะเป็นวันงานของบรรดาพี่น้องทั่วประเทศไทย รวมถือวันเกิดหลวงตาบัวเป็นต้นเหตุแห่งการบำเพ็ญ เพื่อชาติศาสนาของเรา วันที่ ๑๒ นั้นเป็นวันงาน ทางวัดจะตั้งขึ้นที่หน้าวัด ที่ศาลาใหญ่ บรรดาพี่น้องทั้งหลายจะบริจาคที่ไหน บำเพ็ญทางใดก็แล้วแต่อัธยาศัย หลังจากวันที่ ๑๒ แล้วก็รวมทองคำ และดอลลาร์ที่เราได้มากน้อยเพียงไร แล้วทีนี้ก็หลอมทอง ได้เท่าไรนั้นแหละตอนที่จะทราบว่าจะมอบวันที่เท่านั้น ๆ หลังจากวันที่ ๑๒ ไปแล้วนะ คือวันที่ ๑๒ นี้เป็นวันขวนขวายหาสมบัติเพื่อชาติของเรา หลังจากนั้นเราก็รวบรวมสมบัติ มีทองคำเป็นต้น แล้วหลอมได้จำนวนเท่าไรจะมอบตอนนั้นแหละ
ยังไงกรุณาพี่น้องทั้งหลายทราบ ในวันที่ ๑๒ นี้ไม่ควรที่จะให้อ่อนแต้มนะ นี่หลวงตาก็ได้มีออกมาบ้างแล้วว่า วันที่ ๑๒ ผ่านไปแล้วนี้ ทองคำควรจะเป็นก้าวแรก ๕๐๐ กิโลนะ แล้วต่อไปนั้นจะได้เท่าไรยิ่งดี ยิ่งเป็นตันหลวงตาหลับใหลไปเลย นี่ก้าวนี้เป็นก้าวที่หนักเพื่อก้าวข้างหน้าอีก ซึ่งหนักมากกว่านี้ จึงได้พยายามเก็บหอมรอมริบ สติ ปัญญา กำลังวังชา ศรัทธา ความพากเพียร เสียสละของเรา ให้ร่วมมือร่วมใจกัน ให้ถือว่าชาตินี้คือชาติของคนไทยเรา ความบกพร่องจึงอยู่กับคนไทยของเราทุกคน การที่จะรับผิดชอบแก้ไขดัดแปลง หรือสนับสนุนสิ่งที่บกพร่องและให้สมบูรณ์ขึ้นมานั้นจึงเป็นความจำเป็นของพี่น้องชาวไทยทุกคนด้วยนะ อย่าเห็นว่าคนนั้นทำแล้วแล้ว คนนี้ทำแล้วแล้ว บุคคลคนนั้นเป็นคนจืดในประเทศ ใช้ไม่ได้เลย ถ้ามีสองคนเมืองไทยอาจแตก คนใจจืดใจจางไม่เห็นชาติของตนเป็นของสำคัญ
แม้ตั้งแต่มดเขายังเห็นชาติของเขาเป็นของสำคัญ นี่เราก็เคยเรียนให้พี่น้องทั้งหลายทราบแล้ว เราไปทดลองมดแดงดู เขาอยู่ในรังเขา นี่เอามาเป็นคติ พิจารณาซิ พวกนอกรังมีอยู่สองสามตัว อยู่ห่าง ๆ เขารักษาการ สำหรับมดทั้งหลายอยู่ในรังหมด ทั้งลูกเต้าเหล่ากอ ข้างนอกมีสองสามตัว เหมือนว่าจะไปบุกบ้านเขานั่นแหละ นี่ที่มันจับใจนะ เอามาพิจารณา พอเราเอามือไปทำท่าแหย่ แทนที่จะวิ่งหนีไม่วิ่งนะ โดดเข้ามาหาเราเลย แหย่ทางนี้ทางนั้นโดดเข้ามา แหย่ไปตรงไหนตัวไหนไม่มีคำว่าถอย โดดเข้ามาหามือเรา เราจี้ไปตัวนี้ ตัวนี้วิ่งเข้ามาเลย จี้ไปตัวนี้ตัวนี้วิ่งเข้ามาเลย สุดท้ายวิ่งหากัน
จากนั้นเขาเข้าในรัง เขาเข้าในรังไปบอกในรังแตกฮือออกมา โถ เต็มรังเลยที่นี่ ในรังมีแต่มดแดงข้างนอกเต็มไปหมด เอ้อ กูเข้าใจแล้ว สูมีความรักชาติของสู ความสามัคคีทุกสิ่งทุกอย่าง เสียสละด้วยกันทุกตัวมด กูเห็นใจ กูมาหยอกเล่นเฉย ๆ ไม่ทำอะไรแหละ สูเข้ารังเถอะ เขาจ่อเราอยู่ เราเอามือทำอย่างงี้ตัวนี้ปีนขึ้นหลังตัวนี้ เราเอามือขึ้นเขาปีนขึ้นเรื่อยนะ เขาไม่ถอย นี่เป็นคติได้เป็นอย่างดีมาก ยิ่งเราเป็นเมืองพุทธ เป็นจิตใจของชาวพุทธเรา จึงอย่าให้จิตใจจืดจางว่างเปล่านะ เวลานี้ความจำเป็นของเรามีอยู่ทั่วหน้ากันในประเทศไทยเรา มีมากมีน้อยเราไม่ได้เป็นเศรษฐี มีเท่าไรเสียสละ น้ำใจของเรานั่นแหละเป็นสิ่งที่เด่นดวงมากนะ ยิ่งกว่าสมบัติเงินทอง มีมากน้อยจะออกมาจากน้ำใจ น้ำใจแสดงมายังไงนั่นแหละสมบัติจะออกไปตามนั้น
เรามีมากมีน้อยเอาเสียสละ ผู้มีมากน้ำใจมีมากเอามาก ผู้มีน้อยน้ำใจมีเท่าไรเอาเท่านั้น ช่วยกันเหมือนมดแดง ไต่หัวกันขึ้น เหยียบหัวกันขึ้น ต่อสู้กับสงครามคือหลวงตาบัวเป็นข้าศึกกับเขา เราก็เหมือนกันเวลานี้เรากำลังจะช่วยชาติบ้านเมืองของเรา ขอให้ทุกท่านเห็นเป็นความจำเป็นทั่วหน้ากัน เรียกว่าเรารักชาติ เรารักความสามัคคี สละเป็นสละตายพร้อมหน้ากันไปเลยเหมือนมดแดง เป็นคติได้เป็นอย่างดี นี่กำลังก้าวเข้าจะให้ถึงจุดที่หมาย จุดที่หมายที่หัวหน้าคือหลวงตาเองเป็นผู้ประกาศไว้ด้วยความพิจารณาเต็มสัดเต็มส่วนแล้วภายในหัวใจ
จึงได้ออกมาประกาศให้พี่น้องทั้งหลายทราบ ว่าการช่วยชาติคราวนี้ควรจะให้ได้ทองคำน้ำหนัก ๑๐ ตัน ไม่ควรจะต่ำกว่านั้น ไม่สมชื่อสมนามศักดิ์ศรีดีงามแห่งชาติไทยของเราที่ช่วยชาติตัวเองทั้งประเทศ เมืองนอกเมืองนาตาเขามีทุกคน เราใจจืดใจดำน้ำขุ่น หรือรักชาติของตนด้วยน้ำใจที่ไม่มีถอยหลัง เขาจะดูทั้งสองอย่าง อย่างน้อยขอให้ได้ทองคำน้ำหนัก ๑๐ ตัน แล้วดอลลาร์ ๑๐ ล้าน ใครจะมาตำหนิติเตียนอะไร หลวงตาจะออกขึ้นเวทีเลย ปัดพี่น้องทั้งหลายออกข้างหลังหลวงตา หลวงตาจะออกหน้าคนเดียว ใครมาตำหนิให้ตำหนิผู้เดียว เพราะหลวงตาเป็นผู้สั่งผู้เสียทุกอย่าง ได้ตามความมุ่งหมายแล้ว จะมาตำหนิพี่น้องไม่ถูก ต้องมาตำหนิกับหลวงตา
ถ้าใครเก่งให้ขึ้นมาเลยฟัดกันบนเวที จะยกโคตรมาหลวงตาบัวก็ไม่ถอย เพราะเหตุใดหลวงตาบัวจึงไม่ถอย หลวงตาบัวก็มีโคตรเหมือนกัน ยกโคตรหลวงตาบัวฟาดไป ยังไม่เอาโคตรพี่น้องชาวไทยเราไปละ เอาแต่เพียงโคตรหลวงตาบัว กับโคตรคู่ต่อสู้เท่านั้นพอแล้ว หงายลงทะเล ให้เอาจริงเอาจังทุกคนๆ นะ คราวนี้จะได้เห็นน้ำใจพี่น้องชาวไทยเราทั้งชาติด้วยความพร้อมเพรียงสามัคคี เป็นนักเสียสละในคราวนี้ให้โลกภายนอกได้เห็น ภายในใจของเราเองก็อบอุ่นทั่วหน้ากัน ว่าไม่ย่อหย่อน ไม่ใจจืดจาง เอาจริงเอาจัง ถึงเวลาจริงจัง เอา หัวหน้าพาจริง หัวหน้าพาเป็นเป็น หัวหน้าพาตายตาย นี่หลวงตาที่เป็นหัวหน้าพี่น้องทั้งหลายนี้เอาตายเข้าสู้เลยนะ ไม่มีถอยเลย
ชมถ่ายทอดสดพระธรรมเทศนาของหลวงตาทุกวัน ได้ที่
www.Luangta.com หรือ www.Luangta.or.th
|