เทศน์อบรมพระและฆราวาส

ณ วัดทองเนียม เขตหนองแขม กรุงเทพฯ

เมื่อวันที่ ๒๒ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๔๕ [บ่าย]

“การภาวนาเปิดกว้างเข้าหามรรค ผล นิพพาน”

        โน่นเห็นไหมล่ะกองบุญใหญ่ กองมหากุศลอันใหญ่หลวงของพี่น้องชาวอำเภอหนองแขม และแถวใกล้เคียงมารวมกันเป็นที่น่าอัศจรรย์อยู่ไม่น้อย ข้างบนมีอะไรเหลือง ๆ แดง ๆ ประดับประดาสีสดสวยงดงามมาก ไปหาที่ไหนไม่ได้นะ ถ้าไม่เข้ามาที่นี่จะไม่เจอ หลวงตาก็ไปทั่วประเทศก็พึ่งมาเจอวันนี้ จะไม่ดีใจยังไงล่ะ แล้ววันนี้ก็ขออภัยจากพี่น้องทั้งหลายด้วยนะ การเทศนาว่าการนี้ไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว สุขภาพคือสังขารร่างกายซึ่งเป็นเครื่องมือนี้ทรุดโทรมลงเป็นลำดับลำดา เฉพาะเวลาเทศน์ เทศน์ธรรมดาก็เรื่อยไปเลย ไม่มีอะไรขัดข้อง แต่เวลานี้เทศน์ไปหลงลืมไป วกหน้าเวียนหลังไป เข้าใจไหม

วันนี้ก็ไม่แน่เหมือนกันนะ มาเทศน์นี้จบลงไปแล้วเดี๋ยวตอนบ่าย ๕ โมงจะกลับมาเทศน์อีก นึกว่ายังไม่ได้เทศน์ก็ได้ มันหลงลืมเข้าใจไหม กรุณาทราบไว้นะ ถ้าเห็นหลวงตาบัววกเวียนมาอีกตอน ๕-๖ โมงเย็น แล้วก็ให้หาอุบายแก้เพื่อเอาหน้าหลวงตาบัวไว้บ้างว่า โอ้นี่หลวงตาท่านมาอีกแล้ว ท่านมาบิณฑบาตหมากพลู ให้ว่างั้นเข้าใจไหม ขออภัยจากพี่น้องทั้งหลาย คือเทศน์ตรงไหนถ้าหากว่ามันขาดไปก็ปล่อยให้ขาดไปเสีย แล้วฟังเอาเงื่อนต่อไป เพราะเวลาเทศน์ไป ๆ หลงลืมปั๊บหายเงียบเลย ระลึกไม่ได้นะ แล้วตั้งใหม่ไป พอจะเป็นเนื้อเป็นหนังเดี๋ยวตัดขาดอีก เดี๋ยวนี้เป็นอย่างนั้น จึงเรียนให้พี่น้องทั้งหลายทราบ

แต่ก่อนก็ไม่เคยเป็น เริ่มมาเป็นปีนี้ละ ปี ๒๕๔๕ นี่ล่ะปีนี้เริ่ม จะหนักเข้าเรื่อย ๆ ต่อไปจะเทศน์ไปได้ เพราะฉะนั้นวันนี้จึงเริ่มเทศน์เสีย ถ้ามันจะหลงก็หลงอยู่ในวงนี้ไม่เป็นไรแหละ เพราะวงนี้ได้ขออภัยไว้เรียบร้อยแล้ว วงอื่นไม่ได้ เขาไม่รู้เรื่องรู้ราว เดี๋ยวเขาจะเอาไม้ไล่ตีหลวงตาตกธรรมาสน์ไปเลย เข้าใจไหม วงนี้เราได้เรียนให้ทราบให้เป็นข้อตกลงแล้วหลงไปไหนต่อไหนก็ตาม แม้ที่สุดไปถึงวัดกลับมาตอนเย็นอีก จะมาเทศน์อีกก็บอกว่าท่านมาบิณฑบาตหมากได้สบาย ๆ นะ

เวลาเทศน์กรุณาให้งดการถ่ายภาพทั้งหมดนะ ในขณะเทศน์อย่าได้มีอะไร การถ่ายภาพ เฉพาะอย่างยิ่งภาพแฟลชภาพเฟลิดอะไรนั้นแหละ ปั๊บนี้สะเทือนใจ แล้วธรรมล้มไปเลย เสียงก็เหมือนกัน แต่เสียงมันยังลดลงกว่าถ่ายภาพ เพราะฉะนั้นจึงได้เรียนให้ทราบทั่ว ๆ ไป ในสถานงานต่าง ๆ

วันนี้เป็นวันมหามงคลของพี่น้องชาวหนองแขมและแถวใกล้เคียงของเรา โดยมีคุณสิทธิรัตน์ ถ้ำสุวรรณ นายอำเภอหนองแขม และวัดทองเนียม พร้อมกับบริษัทศิลป์สยาม ได้มีศรัทธารวมกันเป็นเจ้าภาพ และเป็นหัวหน้าเป็นประธานในงานนี้ ได้เกิดขึ้นจากศรัทธามหากุศลของพี่น้องทั้งหลาย แล้ววันนี้ก็ได้นิมนต์หลวงตามาแสดงธรรมเพื่อเข้าอกเข้าใจในวิธีการช่วยชาติ และประกอบหน้าที่การงานที่เป็นไปด้วยศีลธรรม ประดับใจเราไปเรื่อย ๆ จะเป็นสิริมงคล มหามงคลแก่บรรดาพี่น้องทั้งหลายเป็นอย่างมาก

การแสดงธรรมไปที่ไหนก็แสดงเพื่อชาติบ้านเมืองของเรา วันนี้ก็เช่นเดียวกัน การช่วยชาติบ้านเมืองนั้น บรรดาพี่น้องทั้งหลายอาจจะยังไม่เข้าใจทั่วถึงเท่าที่ควรก็ได้ ผู้ที่เข้าใจแล้วก็ไม่มีปัญหาอะไร การช่วยชาติเป็นอย่างไรจึงต้องช่วยชาติ เด็กตกน้ำเราก็ช่วยเด็ก หมาตกบ่อเราก็ช่วยหมา สัตว์ที่จะเป็นความล่มจมก็ช่วย คนตกน้ำก็ช่วย อะไรตกก็ช่วย ชาติไทยของเราเวลานี้กำลังตกอยู่ในความแร้นแค้นกันดาร ใกล้ชิดกันกับความล่มจมแห่งชาติไทยของตน นี่เรียกว่าพี่น้องชาวไทยเรากำลังตกน้ำแห่งความทุกข์ความจนข้นแค้นทั้งหลาย จึงต้องได้มีความรู้สึกผิดปกติขึ้นมา แล้วได้อุตส่าห์พยายามกระตุ้นเตือนกันในการที่จะรักษาชาติบ้านเมืองของเรา

โดยหลวงตาเองแต่ก่อนอยู่ในป่าในเขา ไม่เคยสนใจกับการบ้านการเมืองเลย มีแต่เรื่องภาวนาเพื่ออรรถเพื่อธรรม เพื่อมรรค ผล นิพพานล้วน ๆ ตามทางของศาสดาเรื่อยมา ไม่ได้สนใจกับกิจการบ้านเมืองอะไรเลย แต่เราก็อยู่ในท่ามกลางแห่งเมืองไทย เป็นลูกของชาติไทยด้วยกัน พ่อแม่ของเรา ตลอดพ่อแม่ของพระสงฆ์ในเมืองไทยล้วนแล้วตั้งแต่เป็นพ่อแม่ของพระสงฆ์ทั้งหมดที่อยู่ในเมืองไทยนี้ ลูกเต้าก็เป็นลูกเต้าของคนไทย เมื่อเห็นพ่อเห็นแม่ได้รับความทุกข์ความลำบาก ตกระกำลำบาก ต่างท่านต่างอยู่ในป่าในเขาที่ไหน ก็ต้องกระตือรือร้นที่จะต้องรีบเร่งขวนขวายช่วยกัน

ด้วยเหตุนี้งานการช่วยชาติ จึงมีทั้งทางพระเจ้าพระสงฆ์ทุกแห่งทุกหนทั่วประเทศไทย ได้รวมกันบริจาคทานมาช่วยชาติของเรา และพี่น้องทั้งหลายก็ทั่วประเทศไทย นับแต่ วงศ์กษัตริย์ลงมา ทรงบริจาคสิ่งที่มีคุณค่ามากให้เป็นที่ระลึก เป็นขวัญตาขวัญใจแก่พี่น้องชาวไทยเราซึ่งเป็นลูกของท่าน นี่ละเรื่องราวเริ่มต้นมาตั้งแต่หลวงตาได้ประกาศก้องขึ้นมาด้วยความวิตกวิจารณ์ เป็นห่วงชาติไทยของเรา ที่ปู่ ย่า ตา ยาย บรรพบุรุษพาก้าวเดินมา แม้จะไม่คล่องแคล่วว่องไวเหมือนกับชาติอื่น ๆ ก็ตาม ก็เดินมาด้วยความสงบงามตา ด้วยความมีธรรม บ้านเมืองไทยของเรานี้จึงเป็นเมืองสงบร่มเย็น กลายเป็นเมืองอู่ข้าวอู่น้ำมาเป็นลำดับลำดา ไม่อดอยากขาดแคลนอะไรเลย

ครั้นเมื่อมาระยะสามสี่ปีมานี้ รู้สึกความเปลี่ยนแปลงของชาติไทยเรา เปลี่ยนแปลงไปมากในทางผลลบๆ เป็นลำดับลำดา แขนงใดแห่งเมืองไทย การทำมาหาเลี้ยงชีพ การซื้อการขาย วงรัฐบาลงานเมืองล้วนแล้วตั้งแต่เป็นผลลบๆ มาด้วยกัน รวมแล้วก็จะทำเมืองไทยของเราให้ล่มจมลงได้โดยไม่ต้องสงสัย เมื่อเป็นเช่นนี้พี่น้องชาวไทยเราทั้งประเทศซึ่งมีความรักชาติของตนฝังหัวใจอยู่แล้ว ก็ต้องมีความรู้สึกตื่นเต้นในความที่จะได้รับความกระทบกระเทือน จนถึงขนาดที่เมืองไทยจะล่มจม จึงได้พากันหนุนช่วยทุกสิ่งทุกอย่าง คือการบริจาคทาน ก็มีหลวงตานี้ แต่ก่อนไม่เคยเกี่ยวข้องกับบ้านกับเมือง เมื่อเห็นเหตุการณ์อย่างนี้แล้ว ก็ต้องได้หมุนเข้ามาช่วยชาติบ้านเมืองของเราที่กำลังจะจม เรียกว่าต่างคนต่างฉุดต่างลาก

เราเองก็ฉุดลากแบบหนึ่ง แล้วกลอุบายวิธีต่าง ๆ ที่จะเป็นความดีงามสนับสนุนชาติไทยของเราขึ้นจากความล่มจม เราก็ได้ประกาศก้องให้บรรดาพระเจ้าพระสงฆ์ทั้งหลาย ตลอดประชาชนทั่วประเทศไทยได้รู้เนื้อรู้ตัว ว่าเราตกอยู่ในภาวะอันคับขัน ขอให้พี่น้องทั้งหลายที่รักชาติตัวเองจงมีความหนักแน่น มีความสนใจ มีความค้นคิดในการที่จะช่วยชาติไทยของเราทุกวิถีทางที่จะช่วยได้ นี่ล่ะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นการช่วยชาติเรื่อยมาจนกระทั่งบัดนี้ เกิดขึ้นมาเพราะเหตุนี้เอง โดยหลวงตาเป็นผู้ประกาศตนว่าเป็นผู้นำของพี่น้องทั้งหลายเรื่อยมาจนกระทั่งบัดนี้ ผลแห่งการช่วยบ้านช่วยเมืองด้วยคนทั้งประเทศที่มีความรักชาติและเสียสละรวมกันแล้ว เวลานี้ทองคำเราได้เข้าสู่คลังหลวงเรียบร้อยแล้ว ๕,๕๕๙