เทศน์อบรมฆราวาส ณ สวนแสงธรรม

วันที่ ๒๒ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๔๕ [เช้า]

นิสัยคนไทย

            ฟัง เมื่อวานนี้วันที่ ๒๑ ธันวาคม ๒๕๔๕ รวมทั้งหมดที่ได้เมื่อวานนี้ เงินสดได้ ๓๐๑,๑๗๗ บาท ดอลลาร์ได้ ๕,๘๕๕ ดอลล์ ทองคำได้ ๒ กิโล ๕๔ บาท ๓ สตางค์ ทองคำที่ได้รับหลังจากการมอบเข้าคลังหลวงแล้ว เวลานี้ได้ ๑๓ กิโล ๓๗ บาท ๙๕ สตางค์ ดอลลาร์ได้ ๓๕,๐๐๘ ดอลล์ จำนวนที่ได้ทั้งหมดเราจะเริ่มเก็บหอมรอมริบผสมผเสกันเข้าเป็นจำนวนมากขึ้นโดยลำดับ จนกระทั่งถึงจุดที่ต้องการจะมอบ คือทองคำเมื่อถึงจำนวน ๕๐๐ กิโลแล้วจะมอบ ดอลลาร์ก็วิ่งไปตาม ๆ กัน ส่วนเงินสดไม่แน่ ทั้งวิ่งเข้าคลังหลวง ทั้งวิ่งออกทั่วประเทศไทย ไม่แน่ใจนะ

            พูดแค่นี้ก็ขาดวรรคขาดตอน แล้วไปเทศน์บนธรรมาสน์มันจะไม่ขาดได้ยังไง เพียงอ่านตัวหนังสือแท้ ๆ มีอะไรมาผ่าน ตัดขาดไป ต้องมาอ่านใหม่เรื่อย ๆ ยิ่งเทศน์บนธรรมาสน์ด้วยแล้ว เวลานี้สัญญาอารมณ์ตัดขาด ๆ พูดไม่ค่อยได้เนื้อได้ความอะไร ความหลงลืม

            ตั้งแต่หลังที่เรามอบทองคำและดอลลาร์เข้าคลังหลวงแล้ว เวลานี้ได้เพิ่มเข้าอีก ๑๓ กิโล ๓๗ บาท ๙๕ สตางค์ ดอลลาร์ได้  ๓๕,๐๐๘ ดอลล์ แล้วเราจะพยายามเพิ่มขึ้นอีกเรื่อย ๆ นะ ขอให้พี่น้องทั้งหลายได้ต่างคนต่างจดจ่อต่อเนื่องกันโดยลำดับ ให้ถึงจุดที่หมายคือทองคำให้ได้ ๑๐ ตัน เวลานี้ได้ ๕,๕๕๙ กิโลแล้ว เรียกว่าค่อนทางไปแล้ว จวนจะถึงเป็นลำดับลำดา สำหรับดอลลาร์นั้นติดตามกันไป ได้เท่าไรก็เข้าเลย ๆ

            วันนี้รู้สึกว่าคนมากกว่าทุกวัน เท่าที่ดูมาตั้งแต่เช้าจนกระทั่งบัดนี้ ให้พากันอุตส่าห์พยายามสร้างคุณงามความดี หน้าที่การงานก็ขอให้มีธรรมแทรกไปด้วย ๆ อะไรที่จะเป็นความเสียหายแก่ตัวของเราจากงานที่ทำนั้นให้งดงานนั้น งานดี งานชั่ว สำหรับงานชั่วไม่เรียกว่างาน เป็นความเสียหายโดยถ่ายเดียว งานดีจึงเรียกว่างาน ให้พากันระมัดระวัง

            คนมากขึ้นทุกวัน เรื่องราวเข้ามาสับสนปนเปในเมืองไทยเรานี้มากขึ้นทุกวัน คำว่าเรื่องราว ส่วนมากมักจะทำให้ลืมเนื้อลืมตัว เสียไปกับมันโดยไม่รู้สึกตัวด้วยกันนั้นแหละ ทุกอย่างมันไหลเข้ามา ท่วมท้นเข้ามา มองไม่ทันนะ ถ้าเป็นสายตาของเราธรรมดานี้มองไม่ทันในสิ่งที่จะทำให้ดีดให้ดิ้น เพลิดเพลินหลงไปตามมันนั้น มีรอบตัว เข้ามาทุกด้านทุกทาง ส่วนมากเราจะไม่ได้คิด เห็นอะไรมาก็ตื่นเต้นกันๆ ด้วยความหลงนั้นแหละ ถ้ามีปัญญาคิดอ่านบ้างจะรู้เรื่องการเลือกเฟ้นบ้างนะ นี่ดูจะไม่ค่อยเลือกเฟ้น มีอะไร ๆ ผ่านเข้ามาจนติดนิสัยของคนไทยเรา เลยโกโรโกโส เลอะ ๆ เทอะ ๆ ทุกอย่างมองไปไหนนี้โอ๋ย

นี่ละในฐานะที่เป็นอาจารย์พี่น้องทั้งหลาย อันใดที่ทำให้บกพร่องและเสียหายแก่ตัวของเราและส่วนรวม ธรรมะท่านเตือนให้รู้เนื้อรู้ตัว อย่าให้บกพร่องจนเกินไป เวลานี้รู้สึกว่าเลอะ ๆ เทอะ ๆ ไปเรื่อย ๆ อะไรเข้ามามีแต่ทำความเลอะเทอะให้แก่ชาติไทยของเรา เพราะความลืมเนื้อลืมตัวนั้นแหละ ให้พากันสังเกตพินิจพิจารณาด้วยดี โห ท่วมท้นเข้ามาทุกด้านทุกทาง

สิ่งที่ไม่เคยรู้เคยเห็น ก็รู้ก็เห็นขึ้นมา แล้วก็เกิดความสนใจ อยากได้ อยากดู อยากชม อยากทุกอย่าง นี่แหละสิ่งที่จะทำให้เสีย ทีนี้เงินทองข้าวของหามาเท่าไรก็ไม่พอ ไม่พอกับสิ่งที่หลอกลวงอยู่ข้างหน้า อยู่ต่อหน้าต่อตาเรา แล้วก็ฉวยมับ ๆ คว้าเงินในกระเป๋า คว้าไม่หยุดไม่ถอย หามาใส่ไม่ทัน สุดท้ายกระเป๋าแฟบ ๆ เพราะสิ่งล่อลวง แม้แต่ในวัดในวา เราน่าจะคิดดู ศาสนามีกฎมีระเบียบในการประพฤติปฏิบัติตัว ยังเหลวแหลกแหวกแนวไปกับโลกสงสารเขา แล้วยังแซงโลกเขาไปอีกจนเป็นเปรตเป็นผีในศาสนาพุทธของเรานี่

เอาพระพุทธเจ้าออกหน้าออกตา หาอยู่ หากิน หาเบ่ง หาแสดงกิริยาท่าทางทุกสิ่งทุกอย่าง อันเป็นเรื่องของกิเลสแฝงธรรมนั้นแหละ ทำให้เสียหมดนะเวลานี้ ดูแล้วน่าสลดสังเวช นี่ในฐานะที่เป็นครูเป็นอาจารย์พี่น้องทั้งหลายก็สอนให้รู้เนื้อรู้ตัว ไม่ได้เสียตั้งแต่ประชาชนพลเมืองนะ พระเณรเราก็เสียมากมายเวลานี้ เพราะการวิ่งเต้นตามกิเลสนั้นแหละ คือกิเลสมันทำให้ลืมตัวตลอด ๆ แล้วก็ฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม อยากดี อยากเด่น อยากดัง อยากทุกอย่าง ขึ้นชื่อว่าจะทำให้ลืมตัวเพื่อความล่มจม ทั้งประชาชนและพระเณรเรา ถ้าไม่ระวังเสียจริงๆ  นะ เสียได้ไม่สงสัย

ทุกสิ่งทุกอย่างท่วมท้นเข้ามา เต็มบ้านเมืองแล้วยังไม่แล้ว ยังเต็มวัดเต็มวา เต็มพระเต็มเณรเรา เลยเลอะเทอะไปตาม ๆ กันหมดนั่นแหละ ให้พากันพินิจพิจารณาให้มาก การกล่าวทั้งนี้กล่าวเป็นส่วนรวม ให้พี่น้องทั้งหลายได้ไปพินิจพิจารณา ไม่ได้กล่าวเพื่อความเสียหายอะไร กล่าวเพื่อความดัดแปลงแก้ไข ที่เห็นว่าบกพร่องในจุดใดให้พยายามแก้ไขในจุดนั้น ไม่เช่นนั้นจะเสีย คนมากต่อมากหากฎหาระเบียบ หาความดีงามไม่ได้ มันก็มีตั้งแต่ความเสียหายเต็มบ้านเต็มเมือง เพราะความเสียหายไม่มีกฎมีระเบียบ ไหลไปไหลมา ไหลไปได้หมด ความไม่มีกฎมีระเบียบมีข้อบังคับกำกับแล้ว เสียได้ทั้งนั้น ถ้ามีกฎมีระเบียบมีข้อบังคับจะไม่เสีย เสียก็ไม่มาก ให้พากันระมัดระวัง

เวลานี้เราก็กำลังเร่งเครื่องของเรานะ ที่จะช่วยชาติบ้านเมืองเราขึ้นให้เป็นเนื้อเป็นหนังพอดูได้ เวลานี้ยังบกพร่องอยู่มาก จุดที่หมายที่ประกาศพี่น้องทั้งหลายทราบโดยทั่วกันอยู่ตลอดมาก็คือ ขอให้ได้ทองคำน้ำหนัก ๑๐ ตัน และดอลลาร์ติดตามกันไป เงินสดก็กระจายทั่วประเทศไทย ทั้งเข้าสู่คลังหลวงด้วย ให้อุตส่าห์พยายาม เฉพาะอย่างยิ่งคือทองคำ ทองคำเป็นจุดที่ตั้งไว้แล้วอย่างมั่นคงเวลานี้ ขอให้ได้ทองคำน้ำหนัก ๑๐ ตัน นี่ก็กำลังเริ่มขึ้นมา เริ่มขึ้นมาเรื่อย ๆ และต่อไปนี้ก็จะเร่งเครื่องเรื่อยละนะ

เป็นที่แน่ใจด้วยกันทุกคนว่า น้ำหนัก ๑๐ ตันแห่งทองคำเหล่านี้ จะเป็นเครื่องประกันชาติเราได้โดยความอบอุ่นเย็นใจทุกอย่าง แน่นหนามั่นคงอยู่ในจุดนี้ทั้งนั้น เพราะฉะนั้นจงพากันสร้างความอบอุ่น และความแน่นหนามั่นคงขึ้นแก่ชาติไทยของเรา โดยการขวนขวายหาทองคำให้ได้มาถึงจำนวน ๑๐ ตัน และดอลลาร์ติดตามกันไป เราค่อนข้างแน่ใจอยู่แล้ว ว่าดอลลาร์นี้จะไม่ต่ำกว่า ๑๐ ล้านนะ เมื่อทองคำเข้าถึง ๑๐ ตันแล้ว ดอลลาร์จะไม่ต่ำกว่า ๑๐ ล้าน

นี่ละเป็นจุดใหญ่ของเราทั่วประเทศ ดังที่ได้ประกาศให้ทราบทั่วกันเรื่อยมานี้ อุตส่าห์พยายามทุกคน ไม่มากนักนะ การที่เราจะยกเมืองไทยของเราซึ่งเป็นเมืองที่หนักมาก บรรจุคนตั้ง ๖๒–๖๓ ล้านคน ต้องยากบ้าง หนักบ้าง แต่ไม่หยุดไม่ถอย จะยกขึ้นได้โดยไม่สงสัยแหละ ถ้าต่างคนต่างเฉื่อยชาไป อย่างงั้นใช้ไม่ได้นะ จะเสียไปหมด มิหนำซ้ำกุลบุตรสุดท้ายภายหลังก็จะหาที่เกาะที่ยึดไม่ได้ เพราะพ่อแม่ไม่ได้สร้างเนื้อสร้างตัว สร้างหลักฐานไว้สำหรับลูกหลาน ก็หาที่ยึดไม่ได้ เหล่านี้สร้างในปัจจุบันนี้ก็เพื่อเป็นหลักฐานต่อชาติไทยของเราด้วยความอบอุ่นงามตา ไม่มีใครมาดูถูกเหยียดหยามเราได้ เพราะเรามีเครื่องประกันตัว เป็นศักดิ์ศรีดีงามต่อชาติของเรา

ต่อไปสมบัติเหล่านี้ก็จะอยู่ในคลังหลวงตลอดไป แล้วบรรดาลูกหลานทั้งหลายก็จะได้ยึดอันนี้เป็นเกาะ เป็นที่อบอุ่นต่อไปเรื่อย ๆ จึงต้องได้สร้างไว้เพื่อลูกเพื่อหลานในระยะต่อไป หลังจากที่เราตายไปด้วยกันแล้วนะ เพราะโลกนี้เป็นโลกเกิดแล้วตาย ไม่มีใครจะอยู่ค้ำฟ้าได้ นี่ยกข้อเปรียบเทียบ หรือเอาให้เห็นสด ๆ ร้อน ๆ ในศาลาเรานี้ทั้งหมด นับแต่หลวงตาบัวลงไป ไม่มีใครที่จะเว้นได้แม้แต่คนเดียวว่าจะไม่ตาย ต้องตายตามกาลเวลาด้วยกันทั้งนั้น แต่ความดีงามทั้งสำหรับตนเองโดยเฉพาะ และสำหรับลูกหลานของเราในกาลต่อไป นั่นจะมีได้มากน้อยเพียงไร ควรให้คิดเสียตั้งแต่ปัจจุบันนี้ ซึ่งเวลานี้ก็คิดอยู่แล้วเรื่องทองคำ เพื่อสร้างรากสร้างฐานให้ไว้สำหรับลูกหลานของเรา ต่อไปจะได้ยึดนี้เป็นกฎเป็นเกณฑ์เป็นหลักฐานมั่นคง นี่ละให้พี่น้องทั้งหลายทราบไว้

เดี๋ยวนี้กำลังเร่งนะ เวลานี้กำลังเร่งเครื่อง เร่งทองคำขอให้ได้ทองคำน้ำหนัก ๑๐ ตัน หลวงตาเองนี้หมุนติ้ว ๆ เหนื่อยมากก็ทนเอา ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้หวังเอาอะไรเลยแหละ แต่ความเหนื่อยมากเพื่อชาติไทยของเรานี้ รู้สึกว่าเหนื่อยจริง ๆ แต่ความอุตส่าห์พยายามนั้นมีอยู่เต็มหัวใจด้วยความเมตตาครอบเอาไว้

วันนี้จะไม่พูดอะไรมากนักละ ให้พี่น้องทั้งหลายจำไว้ให้ดี และปฏิบัติตนให้มีศีลมีธรรม อย่าเร่ ๆ ร่อน ๆ จำเอาไว้นะ เท่านั้นละ วันนี้จะแจกข้าว แล้วผู้มารับแจกข้าวก็ขอให้มีมารยาทอันดีงาม อย่าลุกลี้ลุกลน เห็นแก่ได้ เห็นแก่ปากแก่ท้อง ลืมศีลธรรมอันดีงามที่เป็นธรรมมีคุณค่ามากสำหรับมนุษย์เรา ไอ้เรื่องความลุกลี้ลุกลนมันเรื่องเปรตเรื่องผี หากินไม่พอปากพอท้อง กลัวไม่ได้ กลัวไม่ได้กิน แล้วแย่งกันชิงกัน ใช้ไม่ได้นะ ผู้ให้ท่านให้ด้วยความเมตตาล้วน ๆ เรารับจากท่านไปก็ขอให้รับด้วยความสงบเรียบร้อยดีงามเป็นที่น่าสงสาร อย่าให้เป็นที่น่าสลดสังเวช เพราะความลุกลี้ลุกลน เห็นแก่ได้แก่เอาของเรา เสียนะ บรรดาลูกหลานทั้งหลายให้จำไว้ทุกคน

การแจกให้ท่านแจกให้ด้วยความเมตตาล้วน ๆ เราให้รับด้วยมารยาทอันดีงาม อย่าผาดอย่าโผนในสิ่งที่ไม่ดี แบบลุกลี้ลุกลนกลัวแต่จะไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่จะได้รับแจกอยู่ แต่ความกลัวไม่ได้มันล้นพ้น อย่าให้มีมันน่าเกลียดนะ จำไว้นะลูกหลานทุกคน บางทีรับแล้ววิ่งไปนู้นกลับมาเข้าแถวใหม่ รับไปเรื่อย เข้าแถวใหม่ คนหนึ่งได้หลายชิ้นหลายอัน บางคนไม่ได้ก็มี มีเยอะนะ อย่าทำอย่างนั้นเลย เราได้ของไปก็ไม่เห็นมีคุณค่าอะไร ตัวเราเสียคนทั้งคนไม่ดีเลย เอาละทีนี้จะให้พร

อ่านและฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตาวันต่อวัน ได้ที่

www.Luangta.or.th or www.Luangta.com