| เทศน์อบรมฆราวาส ณ สวนแสงธรรม
เมื่อวันที่ ๑๖ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๔๕ [เช้า]
สงสารสัตว์
(ตอนนี้ยังไม่นับครับ) เออ มันน่าจะไม่ได้ล่ะมั้งถึงได้ไม่นับนะ เราว่าจะไม่ได้นับ ไม่นับ เอาไว้เกียรติความตระหนี่ถี่เหนียว ความเสียสละไม่ได้ออกมา ถ้าความเสียสละออกมาก็เรียกว่า วันนี้ไม่ได้สักนิดหนึ่ง ให้ความตระหนี่มันกระเทือนบ้าง ได้ ๖ กิโลแล้วนะ วันที่ ๑๐ วันนี้วันที่ ๑๖ ก็เรียกว่าได้วันละกิโล ดอลลาร์ได้ ๑๘,๘๒๕ ดอลล์ ทองคำได้ ๖ กิโล ๔ บาท ๑๖ สตางค์ หลังจากมอบแล้วมาถึงเมื่อวานนี้ วันนี้ยังไม่ได้นับ
ระหว่างความตระหนี่กับความเสียสละมันกำลังฟัดกันอยู่ เราคอยแต่ดูให้ผล คือเราจะคอยดูให้คะแนน เข้าใจไหม ถ้าความตระหนี่มันเก่ง เราจะยกธงแดงให้มันเลย ธงขาวของเมืองไทยนี้ ๖๒๖๓ ล้านคนลงทะเลหมด เราจะยอมลงทะเลหรือจะฟัดกับความตระหนี่ เอาตรงนี้นะ ให้พิจารณากัน คิดว่าคราวนี้จะเร็วกว่าทุกๆ คราวไป ก็จะเร่ง ๆ ให้ถึงจุดที่เราต้องการคือทองคำน้ำหนัก ๑๐ ตัน ให้ถึงจุดนั้น ส่วนดอลลาร์เราค่อนข้างแน่ใจแล้วว่า จะไม่ต่ำกว่า ๑๐ ล้าน นี่เป็นจุดหมายของชาติไทยเรา จะเด่นหรือจะลงนี้ให้พากันไปพิจารณาทุกคน ๆ
ความรักชาติ ความรับผิดชอบอยู่กับเมืองไทยเรา หรือจะมอบให้โจรให้มารเอาไปถลุงเสียจนแหลกหมด เสีย เมืองไทยเราปู่ ย่า ตา ยายพาตะเกียกตะกายมาตั้งแต่ไหนแต่ไรมาจนกระทั่งบัดนี้ แล้วเวลาลูกหลานรับ รับลงทะเลเลย ดูไม่ได้นะ ให้ตายหมดทั้งเมืองไทย ๖๓ ล้านคน ดีกว่าที่พาเมืองไทยจม เข้าใจเหรอ เอาอันนี้ไปคิดให้ดี เวลานี้ก็เป็นเวลาที่เด็ด หลวงตานี้เด็ด เด็ดทั้งสองทาง เด็ดในจุดที่ต้องการ จากนั้นเราก็เด็ดในเรื่องที่ว่าหมด เรื่องอะไรในโลกนี้เราไม่มีอะไรแล้ว ทั้งสามแดนโลกธาตุแม้เม็ดหินเม็ดทรายไม่เคยมีมาในเรา
เพราะฉะนั้นเราจึงพูดอย่างอาจหาญชาญชัยด้วยความเมตตา ให้พี่น้องทั้งหลายฟัง เรื่องใครที่จะมาติฉินนินทา ดูถูกเหยียดหยาม หรือโจมตีด้วยวิธีการใด มันถังขยะทั้งนั้น ฟังเอาเรื่องธรรมกับถังขยะต่างกันยังไง เราไม่มีเรื่องที่ใครจะมาโจมตีเราว่าอย่างงั้นอย่างงี้ มีแต่ธรรมชาติล้วน ๆ นี้กับความเมตตาที่ครอบโลกธาตุเท่านั้น ด้วยเหตุนี้เองจึงกล้าพูดได้ว่า เราช่วยเมืองไทยคราวนี้สุดขีดของเรานะ พอถึงจุดนี้แล้ว เราก็หายห่วง พรึบ ทุกอย่างไปด้วยความราบรื่น
เราเองไม่ต้องนิมนต์พระมากุสลาเรา เรากุสลาพอทุกอย่างแล้ว หายสงสัยในโลกนี้ ปล่อยหมดโดยประการทั้งปวง จะยังเหลืออยู่ตั้งแต่ซากสมมุติเท่านั้น ที่ดีดที่ดิ้นเพื่อบรรดาพี่น้องทั้งหลายนี้คือซากสมมุติ จากนั้นเราไม่มีอะไรแหละ เพราะฉะนั้น จึงบอกว่าได้ช่วยเต็มกำลังความสามารถในคราวนี้ ด้วยเหตุนี้คำว่าเด็ดจึงเด็ดจริง ๆ เอาให้ได้อย่างว่านี้นะ
ส่วนเงินสดนั้นหมุนรอบด้านก็ไม่พอจะหมุน จึงไม่ค่อยมีโอกาสที่จะเข้าในคลังหลวงได้ตามเจตนาที่เราต้องการอย่างเต็มหัวใจตลอดมา แต่ทองคำ ดอลลาร์นี้ร้อยทั้งร้อยเข้าเลย ๆ สำหรับดอลลาร์มันมีแยกอยู่ คือว่าแยกทั่วประเทศไทยเรา ทั้งจะเข้าคลังหลวง ทั้งจะแยกออก กิ่งก้านสาขาดอกใบทั่วประเทศ จึงต้องได้หมุนรอบตัว เงินสดจึงไม่แน่ใจนักที่จะเข้าคลังหลวงโดยถ่ายเดียว เหมือนทองคำกับดอลลาร์ สำหรับทองคำ ดอลลาร์นี้ร้อยทั้งร้อยตลอดมาเลย ส่วนเงินสดนั้นมีแยกมีแยะดังที่เคยเรียนให้ทราบแล้ว แยกทางนู้นแยกทางนี้
นี่ก็จะเริ่มแล้วไม่ใช่เหรอ ที่เรือนจำลาดยาว ก็อย่างนั้นแล้ว แยกอย่างนี้ เรือนจำลาดยาว ตึกสองหลัง หลังใหญ่ด้วยนะ (ลูกศิษย์ : เป็นเรือนพยาบาลกับเรือนนอน) เออ นั่นละ เรือนพยาบาลมันก็ ๓ ชั้น เรือนนอน ๓ ชั้น ยาว ใหญ่ เงินสดเหล่านี้แหละที่จะมาหมุนช่วย อย่างนี้แหละมันถึงเข้าตามจุดที่หมายไม่ได้ ส่วนทองคำกับดอลลาร์นี้เข้าสู่ที่หมายแล้วตั้งแต่ยังไม่ได้ มันเข้าก่อนแล้วแต่ยังไม่ได้ ส่วนเงินสดนี้ทั้งจะเข้าทั้งจะออก รบกันอยู่อย่างงั้น
วันนี้ก็จะไม่มีอะไรพูดนัก ให้พักเครื่องบ้างเถอะ เราเหนื่อยทุกวันนะ วันนี้มีพักเครื่องบ้างเป็นธรรมดาเพราะเหนื่อย ถ้าจะให้เป็นไปตามความหมุน มันไม่มีเวลาว่างแหละเรา หมุนตลอด ๆ เลย คราวนี้เลยไม่ได้ไปเยี่ยมเสือเลย
ข้าวเราพรุ่งนี้นะ วันอังคาร ข้าวถุงละ ๕ กิโล ๒,๐๐๐ ถุง (ข้าวมาแจกทานชาวบ้าน) อันนี้เราก็แจกให้คนละถุง ๆ ไปเลย เอาอย่างนั้นดีกว่านะ คือมาก็แจกให้คนละถุงๆ ไปเลย เพราะคนจำนวนมากที่อดอยากขาดแคลน ซึ่งจะต้องมาขอความช่วยเหลือจากบรรดาพี่น้องทั้งหลาย เราจึงได้เตรียมข้าวไว้ประมาณ ๒๐๐ ถุง ถุงละ ๕ กิโล วันพรุ่งนี้ก็จะมาพอดี
สำหรับพวกเสือ (เมืองกาญจน์) นั้นหายห่วงแล้ว หมอชูศักดิ์บอกว่าเบาใจได้แล้ว ทางนู้นบอกว่า พวกฝรั่งมังค่าเขามาเยี่ยมเสือ เขามาดูแล้วเขาก็พอใจ เลยช่วยอุดหนุน เขาอุดหนุนแบบไหนบ้างล่ะ (เขาบริจาคเงินเอาไว้ซื้ออาหารให้เสือ) ทราบว่าเบาใจได้แล้ว ว่างั้นนะ เพราะฉะนั้นเราถึงได้ปล่อยมือบ้าง ไม่ได้ปล่อยหมดนะ ปล่อยบ้างตามเหตุการณ์อันควร จึงไม่ได้ไป คราวนี้คงจะไม่ได้ไปแหละ วัดเสือน่ะ วัดเมืองกาญจน์ วัดป่าหลวงตาบัว ชื่อไว้อย่างงั้นแหละ นั่นแหละเรียกว่าชื่อโก้ ๆ วัดป่าหลวงตาบัวมีที่ไหนทั่วประเทศไทย วัดป่าหลวงตาบัว ตั้งไว้อย่างงั้นแหละ มาคราวที่แล้วก็ไม่ได้ไป คราวนี้ก็คงจะไม่ได้ไปอีกแหละ เพราะเห็นว่าพอเบาใจได้บ้างเกี่ยวกับเรื่องอาหารของสัตว์
สัตว์นี้ไม่ใช่มีแต่เสือนะ หมูตั้งเป็นร้อยๆ หลายร้อยตัว หมูลงมาจากภูเขามากินข้าวกับพระ ตอนเช้าเลี้ยงดูเหมือนเลี้ยงคน มันหลั่งไหลลงมาจากภูเขาตอนเช้า ต้นเหตุก็มาจากหมูตัวหนึ่ง หมูตัวหนึ่งจะเป็นถูกคนหรือถูกอะไรทำลายมันนะ ตีหลังหรือเอวมัน ดูว่าอย่างงั้น หลังหัก มันตะเกียกตะกายเข้ามาในวัด พระเจอเข้าแล้วก็เลยหาอาหารเลี้ยงตลอดไปเลย จนกระทั่งเขาพอเป็นไปได้แล้วเขาก็ขึ้นภูเขาไป หมูตัวนี้หมูใหญ่นะ หมูโทน เราคิดว่าเป็นคนนะ เขาจะฆ่ากินนั่นเอง แต่มันรอดมือเข้ามาได้ยังไง แล้วก็รอดตายมาด้วย มาอยู่ในวัด พระท่านก็สงสารเลยเลี้ยงไว้เลย
พอเขาหายจากนี้แล้วเขาก็ตะเกียกตะกายขึ้นไปนู้น พอไปสบาย ๆ บ้างเขาขึ้นไปภูเขา ต่อจากนั้นแล้วไม่กี่วัน หมูตัวนี้ขึ้นไปบนภูเขาไม่กี่วันนะ เห็นไหม เขาโทรศัพท์ตีเกราะประชุมกัน เขาไม่ต้องมายุ่งเหมือนเรา เขาตีเกราะประชุมกันปั๊บ ไม่กี่วันหมูทั้งหลายหลั่งไหลลงมา เดี๋ยวนี้เป็นร้อย ๆ ไม่ใช่ธรรมดา พอเช้าแล้วก็หลั่งไหลลงมา ทางนี้จัดอาหารให้กิน กินแล้วไปเงียบ ๆ เขาไม่กวนเราแหละ อย่างนั้นเรื่อยมา ตั้งสามสี่ร้อยตัว ของเล่นเมื่อไรหมู จากหมูตัวนี้แหละ เขาคงไปบอกข่าวกันท่า หมูตัวนี้ขึ้นไปภูเขาไม่นานเลย พวกหมูทั้งหลายหลั่งไหลลงมา มาก็มากิน จนกระทั่งปัจจุบันนี้สำหรับหมูหลายร้อยตัว
นกยูงเป็นร้อย นี่หมายถึงสัตว์ป่าล้วนๆ ลงมาจากภูเขา มากินกับคนเรา กับพระ หมูเป็นหลายร้อยตัวและนกยูงเป็นร้อย ส่วนอยู่ในบริเวณวัดที่เลี้ยงดูเป็นประจำก็พวกควายพวกวัว พวกอะไรเต็มวัด อยู่ในภาระของท่านจันทร์ทั้งนั้น เราจึงเป็นห่วง เพราะวัดนั้นถ้าธรรมดาแล้วก็ไม่ค่อยสมบูรณ์พูนผลเท่าไร ที่เผื่อกับสัตว์ทั้งหลายด้วยนะ แต่ลำพังพระเราไม่มีปัญหาอะไรแหละ ทีนี้สัตว์ทั้งหลายมีจำนวนมาก ท่านก็ต้องเลี้ยงดูตลอดเวลา เราก็เลยสงสารนั่นแหละที่เราได้อาหารไป แบ่งไปให้บ้างนะ
นี่พอทราบว่าพวกฝรั่งมังค่าเขามาเห็นเขาเกิดความเมตตา เขาบริจาคไว้อุดหนุนพวกสัตว์ทั้งหลายนี้เราก็เบาใจ มันก็คงจะเฉลี่ยกันไปแหละนะ เขาก็แบ่งนู้นแบ่งนี้ไป เพราะสัตว์ในวัด เฉพาะที่เลี้ยงไว้ในวัดมีจำนวนมาก ควาย วัว กวาง แพะ เลียงผา เสือนั้นดูเหมือน ๑๐ ตัว เสือดำอยู่ในนั้น ที่มันดุเขาขังไว้ไม่ให้ออก นั่นก็ ๒ ตัว ส่วนเสือที่ป้วนเปี้ยนอยู่กับพระเหมือนหมาเราเลี้ยงไว้ในบ้านนั้นมัน ๙ ตัวหรือเท่าไร นี่ก็มากอยู่แล้ว เก้งก็มี พวกแพะ กวาง วัว ควาย ที่พระอยู่รักษาหรือบำรุงรักษาเขาอยู่นี่ มีพวกนี้แหละ ภาระหนักไม่ใช่เล่น สัตว์มันก็รู้ของมันเอง หลั่งไหลลงมา ๆ ก็ดีอันหนึ่ง พอมากินเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาจะหนีเลย ยกพวกขึ้นเลย ลงมานี้ที่น่าสงสารมาก แม่ลงมา ไอ้ลูกน่ะซิยั้วเยี้ย ๆ วิ่งตามแม่มา หมูตัวเล็ก ๆ มันวิ่งตามแม่ลงมา มีกี่ตัวก็วิ่งตามแม่มาหมด พอกินแล้วพอแม่ไปนี้ลูกก็วิ่งตามไปหมดเลย ทั้งแม่ทั้งลูก จะว่าคุ้นกับคนก็ไม่คุ้น จะว่ากลัวคนก็ไม่เห็นกลัว เขามาเขาก็กินปุบปับ ตามที่ท่านเล่าให้ฟังนะ พอกินเสร็จแล้วเขาไปเลย ทั้งแม่ทั้งลูกเต็มยั้วเยี้ย ๆ น่ารัก
วันนี้จะไม่พูดอะไรมากแหละ ให้พร
อ่านธรรมะหลวงตาวันต่อวัน ได้ที่ www.luangta.com
|
