|
Find in Page |
 |
 Close |
|
 |
| :: บทเพลงประวัติหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน :: เพลงที่ 18 ผจญโรคเจ็บขัดในหัวอก |
| เพลงประวัติหลวงตามหาบัว ตอนที่ ๑๘ ผจญโรคเจ็บขัดในหัวอก ********************** โรคเจ็บขัดในหัวอกที่ว่า เหมือนโรคอหิวาห์ หรือฝีดาษ มาระบาดกร้ำกราย เกิดกับคนไหน คนนั้นต้องตาย ไม่มีสักรายจะหายคืนมา เลยวันๆได้แต่เวียนวน ถูกเขานิมนต์อยู่แต่ในป่าช้า เผาคนนั้นเสร็จ เดี๋ยวก็หามคนนี้มา กุสลามาติกาให้คนตายทั้งวัน… จนสุดท้ายได้เวลา โรคร้ายก็มาถึงตัวท่าน ถูกโรครุมสุมชีวัน แทบอาสัญในทันใด เหมือนหลาวแหลม หลายพันแท่งเข้าทิ่ม แทงหัวอก หัวใจ หายใจขัดเจ็บหน่วงทรวงใน แทบขาดใจในทันที… หายใจเข้าออกมันแน่นเข้า แน่นเข้า โอ้นี่เราจะตายหรือนี่ ตายก็ตายไม่เสียดายชีวี แต่อย่าตายตอนนี้เพราะยังมีอาลัย มีอาวรณ์ วิตกวิจารณ์ ภูมิธรรมเรานั้นยังไม่สุดสาย มรรคผลนิพพานที่ต้องการเหนือใด ยังไม่ได้ดังเจตนา… นี่แหละเหตุ นี่แหละผล ที่กังวลไว้ในอุรา แต่ความตาย ใครจะห้ามรอรา คิดไปคิดมาจะกังวลไปใย อันเรื่องทุกข์เวทนา เราผ่านมาและผ่านไป ได้ความอัศจรรย์ไม่รู้เท่าไร คราวนี้เจ็บไข้ก็พอๆกัน.... เราเคยนั่ง หามรุ่งหามค่ำ ทุกข์ใหญ่กลายกร้ำมานานครัน อริยสัจอันเดียวกัน ไฉนจะพรั่นมาหวั่นใจ ในคืนนี้ จะเอาให้แจ้งเห็นดำเห็นแดง ให้แจ่มใส เป็นก็เป็น ตายก็ตาย เด็ดขาดมาดหมาย ไม่ถอย ไม่ยอม… ญาติโยมมาเยี่ยมก็ให้กลับจนหมด เพราะจะตั้งกำหนดใจให้พร้อม ทุกขเวทนาที่มาห้อมล้อม รุกไล่ไต่ตอมให้ซึ้งถึงใจ จากนั้นก็นั่งกำหนด จิตจ่อจดจ้องไม่ไปไหน เสียดแทงที่ว่ามันเสียดแทงอะไร ปัญญาหมุนไปดูให้ชัดเจน… ทุกขเวทนาที่มาทิ่มแทงอก ก็เหมือนโรคธรรมดาถึงคราต้องเป็น กำหนดดูจนรู้ชัดเจน เอาจนเห็นเป็นความจริง จนเวทนานั้นแตกดับ จิตว่างระงับ แสนเย็นยิ่ง กายหายเงียบว่างเปล่าจริงๆ จิตวางจนนิ่ง ว่างเปล่าโปร่งใจ ความเสียดแทง อันรุนแรงก็แตกสลาย หายใจโล่งปลอดโปร่งสบาย แก้ไขได้ด้วยอริยสัจจัง… นั่งแต่หัวค่ำจนถึง ๒ ยามกว่า ดูนาฬิกาในย่ามเดินทาง ลุกเดินจงกรม เลือดลมดีจัง จนกระทั่งสว่างพอดี เป็นอันว่าไม่ได้นอนทั้งคืน ร่างกายสดชื่นคืนคงที่ โรคเสียดแทงหายสิ้นอินทรีย์ เช้ามืดพอดีมีโยมคนหนึ่งเข้ามา...... ( พูด-๑๘ ) อ้าวโยมมาทำไมแต่เช้า เมื่อคืนผมมานอนอยู่ที่นี่ ข้างๆกอไผ่นี่เอง ครับ แล้วโยมมานอนทำไม ก็บอกให้ไปกันให้หมด ตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว โอยผมไม่ไปไหนหรอกครับ ผมกลัวท่านจะตาย ผมเลยแอบอยู่ตรงนี้ เมื่อคืนผมก็ไม่ได้นอนเหมือนกัน เห็นไฟตะเกียงท่านจุดสว่างตลอดรุ่ง พอตอนดึก เห็นว่าท่านออกมาเดินจงกรมได้ รู้ว่าท่านไม่ตาย ผมดีใจมากครับ จากคืนนั้นเป็นต้นมา ท่านก็หายจากโรคเจ็บขัดหัวอกได้อย่างเเด็ดขาด ด้วยอำนาจธรรมอริยสัจ ด้วยประการฉะนี้แล ****************** |
 |
| Copyright All Rights Reserved. |