|
Find in Page |
 |
 Close |
|
 |
| :: บทเพลงประวัติหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน :: เพลงที่ 20 ปลงธรรมสังเวช |
| เพลงประวัติหลวงตามหาบัว ตอนที่ ๒๐ ปลงธรรมสังเวช ********************** คืน เดือน ๖ จันทร์ดับ ที่วัดดอย ฯ กิเลสใหญ่น้อยนั้น ก็พลอยสูญลับดับลง ไม่ว่า ตัณหา อาสวะ ใดๆ ปลดปลง อวิชชาพาใจให้ลุ่มหลง แตกแหลกเป็นผง ไม่เหลือเชื้อ เหลือเศษ จึงเกิดความสลดสังเวช อันเป็นเหตุ เกิดแก่เจ็บตาย สังเวช เหตุเป็นมาของตน ที่เวียนวนทุกข์ทน วุ่นวาย สังเวช ภพชาติ มากมาย ทุกข์ท่วมใจ ไม่เคยปล่อยวาง (ดนตรี) น้ำตาร่วงรินหยดลง นึกถึงพระองค์ องค์พระพุทธเจ้าจับใจ เหล่าสาวกทั้งหลาย ที่พ้นทุกข์ไป ได้ห่างหาย ไม่คืนกลับหลัง ไม่ร่อนเร่เซซัง ในวังวนวัฏฏะต่อไป มาบัดนี้ เราเพียรจนหลุดพ้น ไม่วนเวียนว่าย จึงเกิดตื้นตันใจ ให้น้ำตาร่วงมาพร้อมกัน หนึ่ง ร่วงเพราะ สังเวชตนนั้น สอง ร่วงพลัน เพราะพระธรรมแห่งพระพุทธองค์ อัศจรรย์ ธรรมนั้นช่วยปลดปลง ให้พ้น วง เกิด แก่ เจ็บ ตาย ( ดนตรี ) (พูด-๒๐ ) เมื่อการประพฤติเพศพรหมจรรย์แห่งตนได้สำเร็จเสร็จสิ้นไปแล้ว จากนั้น ท่านได้จำพรรษาในที่ต่างๆ เช่น วัดป่าบ้านหนองผือ วัดป่าบ้านห้วยทราย เป็นต้น ระยะนี้เอง บรรดาพระเณรต่างพากันติดตามท่านไปด้วยอย่างมากมาย เพราะเมื่อขาดพ่อแม่ครูอาจารย์มั่นแล้ว หมู่เพื่อนก็ยึดท่านเป็นที่พึ่ง เนื่องจากเคยได้ยินท่านพระอาจารย์มั่นปรารภถึงท่านอยู่เนืองๆว่า ท่านมหา (บัว) ฉลาดทั้งภายนอก ภายใน ต่อไปจะเป็นที่พึ่งแก่หมู่คณะได้มาก จนกระทั่งถึงปี พ.ศ. ๒๔๙๙ ด้วยเหตุที่ท่านเฝ้ารำลึกถึงพระคุณของบุพการี ท่านจึงย้อนกลับมาที่บ้านตาดอีกครั้งหนึ่ง ********************** |
 |
| Copyright All Rights Reserved. |